إِذا زُلزِلَتِ الأَرضُ زِلزالَها (آيت : 1) |
زَمين زلزلي ۾، وَٺبي جنهن وار، |
وَأَخرَجَتِ الأَرضُ أَثقالَها (آيت : 2) |
۽ آڻي ٻَهر اُڇليا، ڀُون پَنهنجا بار، |
وَقالَ الإِنسٰنُ ما لَها (آيت : 3) |
۽ ماڻهو مُنجِھي چوڻ لڳي، ته هِن سان ڪِهڙي ڪار؟ |
يَومَئِذٍ تُحَدِّثُ أَخبارَها (آيت : 4) |
تڏهن خاڪ کُلي خبر ڏئي، ٻولي ٻول ٻِيهار، |
بِأَنَّ رَبَّكَ أَوحىٰ لَها (آيت : 5) |
ته اِن پر آگي تُنهنجي، ڪَهيو کيس قهار، |
يَومَئِذٍ يَصدُرُ النّاسُ أَشتاتًا لِيُرَوا أَعمٰلَهُم (آيت : 6) |
تڏهن ماڻهو موٽڻ ماڳ تي، ڌُريون ڌاروڌار، ته پَسِ پورهيا پانهنجا، اَکيَن سان اِظهار، |
فَمَن يَعمَل مِثقالَ ذَرَّةٍ خَيرًا يَرَهُ (آيت : 7) |
پوءِ چِک چَڱائـِي، جو ڪري، سا ڏسندو وَٽ ڏاتار، |
وَمَن يَعمَل مِثقالَ ذَرَّةٍ شَرًّا يَرَهُ (آيت : 8) |
پڻ لوڙِيندو لاچار، جو ڀور بَرابر بوڇ ڪري. |