| وَالضُّحىٰ (آيت : 1) |
|
(اي رسول) پهر ڏينهن ڇڙهڻ جو قسم، |
| وَالَّيلِ إِذا سَجىٰ (آيت : 2) |
|
۽ رات جو جڏهن (شين کي) ڍڪي ٿي. |
| ما وَدَّعَكَ رَبُّكَ وَما قَلىٰ (آيت : 3) |
|
ته تنهنجي پروردگار نه تو کي ڇڏيو آهي ۽ نه بيزار ٿيو آهي. |
| وَلَلءاخِرَةُ خَيرٌ لَكَ مِنَ الأولىٰ (آيت : 4) |
|
۽ تنهنجي لاءِ آخرت دنيا کان پڪ گهڻي چڱي آهي. |
| وَلَسَوفَ يُعطيكَ رَبُّكَ فَتَرضىٰ (آيت : 5) |
|
۽ تنهنجو پالڻهار تو کي ايترو (ته) عطا ڪندو جو تون خوش ٿيندين. |
| أَلَم يَجِدكَ يَتيمًا فَـٔاوىٰ (آيت : 6) |
|
ڇا ان کي يتيم ڏسي (ابو طالب جي) پناھ نه ڏني؟ (بيشڪ ڏني). |
| وَوَجَدَكَ ضالًّا فَهَدىٰ (آيت : 7) |
|
۽ تو کي (پنهنجي قوم ۾) غير معروف ڏٺو ته (تنهنجي سڃاڻڻ لاءِ سڀ جي) رهبري ڪئي وئي. |
| وَوَجَدَكَ عائِلًا فَأَغنىٰ (آيت : 8) |
|
۽ تو کي تنگدست ڏسي (خديجه جي مال سان) بي پرواھ ڪيائين. |
| فَأَمَّا اليَتيمَ فَلا تَقهَر (آيت : 9) |
|
ته تون به يتيم تي متان سختي ڪرين. |
| وَأَمَّا السّائِلَ فَلا تَنهَر (آيت : 10) |
|
۽ سوال ڪرڻ واري کي متان جهڻڪين. |
| وَأَمّا بِنِعمَةِ رَبِّكَ فَحَدِّث (آيت : 11) |
|
۽ پنهنجي پالڻهار جي نعمت پيو بيان ڪر! |