| لا أُقسِمُ بِهٰذَا البَلَدِ (آيت : 1) |
|
ھن شھر (مڪي) جو قسم کڻان ٿو. |
| وَأَنتَ حِلٌّ بِهٰذَا البَلَدِ (آيت : 2) |
|
۽ تون ھن شھر ۾ (ته) رھندڙ آھين. |
| وَوالِدٍ وَما وَلَدَ (آيت : 3) |
|
۽ ڄڻيندڙ جو (قسم کڻان ٿو) ۽ ان جو جيڪو ڄايو. |
| لَقَد خَلَقنَا الإِنسٰنَ فى كَبَدٍ (آيت : 4) |
|
ته بيشڪ ماڻھو کي ڏک ۾ (پوڻ لاءِ) خلقيوسون. |
| أَيَحسَبُ أَن لَن يَقدِرَ عَلَيهِ أَحَدٌ (آيت : 5) |
|
(ماڻھو) ڀانئيندو آھي ڇا ته مٿس ڪوبه غالب نه ٿيندو؟ |
| يَقولُ أَهلَكتُ مالًا لُبَدًا (آيت : 6) |
|
چوي ٿو ته مون تمام گھڻو مال کپايو. |
| أَيَحسَبُ أَن لَم يَرَهُ أَحَدٌ (آيت : 7) |
|
ڀانئيندو آھي ڇا ته ڪنھن ڪونه ڏٺو اٿس؟ |
| أَلَم نَجعَل لَهُ عَينَينِ (آيت : 8) |
|
کيس ٻه اکيون نه ڏنيون اٿون ڇا؟ |
| وَلِسانًا وَشَفَتَينِ (آيت : 9) |
|
۽ ڄڀ ۽ ٻه چَپ به؟ |
| وَهَدَينٰهُ النَّجدَينِ (آيت : 10) |
|
۽ ٻه رستا ڏيکارياسونس. |
| فَلَا اقتَحَمَ العَقَبَةَ (آيت : 11) |
|
پوءِ ڪوبه سخت لَڪ نه لنگھيو. |
| وَما أَدرىٰكَ مَا العَقَبَةُ (آيت : 12) |
|
۽ ڪنھن سمجھايئي ته سخت لَڪّ ڇا آھي؟ |
| فَكُّ رَقَبَةٍ (آيت : 13) |
|
ٻانھو آجو ڪرڻ آھي. |
| أَو إِطعٰمٌ فى يَومٍ ذى مَسغَبَةٍ (آيت : 14) |
|
يا بُک جي ڏينھن ۾ کاڄ کارائڻ. |
| يَتيمًا ذا مَقرَبَةٍ (آيت : 15) |
|
مائٽي واري ڇوري ٻار کي. |
| أَو مِسكينًا ذا مَترَبَةٍ (آيت : 16) |
|
يا مٽيءَ ۾ رُلندڙ محتاج کي. |
| ثُمَّ كانَ مِنَ الَّذينَ ءامَنوا وَتَواصَوا بِالصَّبرِ وَتَواصَوا بِالمَرحَمَةِ (آيت : 17) |
|
ان کانپوءِ (اُھو) مؤمنن مان ھجي ۽ ھڪ ٻئي کي صبر جي وصيت ڪيائون ۽ (پڻ) ھڪ ٻئي کي (خلق تي) ٻاجھ ڪرڻ جي وصيت ڪيائون. |
| أُولٰئِكَ أَصحٰبُ المَيمَنَةِ (آيت : 18) |
|
اُھي نيڪ بخت سڄي پاسي وارا آھن. |
| وَالَّذينَ كَفَروا بِـٔايٰتِنا هُم أَصحٰبُ المَشـَٔمَةِ (آيت : 19) |
|
۽ جن اسان جي آيتن جو انڪار ڪيو سي بدبخت کٻي وارا آھن. |
| عَلَيهِم نارٌ مُؤصَدَةٌ (آيت : 20) |
|
مٿن دميل باھ چوڌاري ويڙھيل (موڪلبي) آھي. |