| لا أُقسِمُ بِهٰذَا البَلَدِ (آيت : 1) |
|
قسم کڻان ٿومان هن شهر جو . |
| وَأَنتَ حِلٌّ بِهٰذَا البَلَدِ (آيت : 2) |
|
ان حال ۾ جو تون رهندڙ آهين هن شهر ۾ . |
| وَوالِدٍ وَما وَلَدَ (آيت : 3) |
|
۽ والد جو ۽ جيڪو ڄڻيائين . |
| لَقَد خَلَقنَا الإِنسٰنَ فى كَبَدٍ (آيت : 4) |
|
البته تحقيق پيدا ڪيوسون انسان کي تڪليف ۾ . |
| أَيَحسَبُ أَن لَن يَقدِرَ عَلَيهِ أَحَدٌ (آيت : 5) |
|
ڇا خيال ڪري ٿو هي ته هرگز نه قادر ٿيندو ان تي ڪو هڪڙو . |
| يَقولُ أَهلَكتُ مالًا لُبَدًا (آيت : 6) |
|
چوي پيو ته هلاڪ ڪيو مون مال گهڻو . |
| أَيَحسَبُ أَن لَم يَرَهُ أَحَدٌ (آيت : 7) |
|
ڇا ڀانئين ٿو ته نه ڏٺو ان کي ڪنهن هڪ . |
| أَلَم نَجعَل لَهُ عَينَينِ (آيت : 8) |
|
ڇا نه ڪيون اسان ان جي لاءِ ٻه اکيون . |
| وَلِسانًا وَشَفَتَينِ (آيت : 9) |
|
۽ زبان ۽ ٻه چپ . |
| وَهَدَينٰهُ النَّجدَينِ (آيت : 10) |
|
۽ ڏيکاريون اسان ان کي ٻه واٽون . |
| فَلَا اقتَحَمَ العَقَبَةَ (آيت : 11) |
|
پوءِ نه لنگهيو لڪ مان . |
| وَما أَدرىٰكَ مَا العَقَبَةُ (آيت : 12) |
|
۽ ڪنهن ڄاڻايو توکي ته ڇا آهي لڪ؟ . |
| فَكُّ رَقَبَةٍ (آيت : 13) |
|
ٻانهو آزاد ڪرڻ . |
| أَو إِطعٰمٌ فى يَومٍ ذى مَسغَبَةٍ (آيت : 14) |
|
يا کاڌو کارائڻ بک واري ڏينهن ۾ . |
| يَتيمًا ذا مَقرَبَةٍ (آيت : 15) |
|
يتيم مائٽيءَ واري کي . |
| أَو مِسكينًا ذا مَترَبَةٍ (آيت : 16) |
|
يا مسڪين مٽيءَ هاڻي کي . |
| ثُمَّ كانَ مِنَ الَّذينَ ءامَنوا وَتَواصَوا بِالصَّبرِ وَتَواصَوا بِالمَرحَمَةِ (آيت : 17) |
|
ان کان پوءِ ٿيو انهن مان جن ايمان آندو ۽ وصيت ڪيائون صبر جي ۽ هڪ ٻئي کي وصيت ڪيائون ٻاجهه ڪرڻ جي . |
| أُولٰئِكَ أَصحٰبُ المَيمَنَةِ (آيت : 18) |
|
اهي سڄي پاسي وارا آهن . |
| وَالَّذينَ كَفَروا بِـٔايٰتِنا هُم أَصحٰبُ المَشـَٔمَةِ (آيت : 19) |
|
۽ جن اسان جي آيتن جو ڪفر ڪيو اهي کٻي پاسي وارا آهن . |
| عَلَيهِم نارٌ مُؤصَدَةٌ (آيت : 20) |
|
انهن تي دٻيل باهه آهي . |