نه، مان هن شھر (مڪي) جو قسم کڻان ٿو.

هن شھر ۾ توکي (تڪليف ڏيڻ ڪافرن جي طرفان) حلال ڪيو ويو آهي. (حالانڪه هن شھر ۾ ڪنھن به جاندار کي تڪليف پھچائڻ حرام آهي)

قسم آهي (نسل انساني جي) پيءُ ۽ ان مان پيدا ٿيل اولاد جو.

بيشڪ اسان انسان کي (دنيا ۾) تڪليف ۾ پوڻ لاءِ ئي پيدا ڪيو آهي.

ڇا (انسان) سمجهي ٿو ته کيس ڪير به قابو نٿو ڪري سگهي؟

چوي ٿو ته مون گهڻو ئي مال اُڏائي ڇڏيو آهي.

ڇا هو اهو به سمجهي ٿو ته ان کي ڪنھن به نه ڏٺو آهي؟

ڇا اسان کيس ٻه اکيون نه ڏنيون آهن؟

هڪڙي زبان ۽ ٻه چپ نه ڏنا آهن؟

۽ ان کي (زندگي گذارڻ لاءِ) ٻه (واضح) رستا نه ڏيکاريا آهن؟

پر هُن انتھائي مشڪل گهاٽيءَ مان لنگهڻ جي همت ئي نه ڪئي.

توکي ڪهڙي خبر ته اها مشڪل گهاٽي ڪهڙي آهي؟

ڪنھن غلام کي آزاد ڪرائڻ.

يا بک جي وقت (ڪنهن کي) کاڌو کارائڻ.

يا ڪنھن رشتيدار يتيم کي کاڌو کارائڻ.

يا ميرڙي سيرڙي مسڪين کي کاڌو کارائڻ (اها آهي مشڪل گهاٽي)

(اهي ڪم ڪرڻ کان پوءِ) وري هي انهن ماڻهن ۾ شامل ٿي وڃي جن ايمان آندو ۽ هڪ ٻئي کي صبر جي تلقين ۽ هڪ ٻئي تي رحم ڪرڻ جو تاڪيد ڪندا رهيا.

(پوءِ) اهڙا ئي ماڻهو ساڄي پاسي وارا آهن.

۽ جن ماڻهن اسان جي آيتن جو انڪار ڪيو، سي کاٻي پاسي وارا (بدبخت) آهن.

انهن جي مٿان باهه وڪوڙيل هوندي.