القرآن الڪريم

  • اينڊرائيڊ ايپليڪيشن
  • سهڪار
  • پراجيڪٽ ٽيم
  • پراجيڪٽ بابت
  • مترجمين
    • قرآن جو پيغام (تاج محمود امروٽي)
    • ائين چيو اللہ (علي خان ابڙو)
    • بيان الرحمان (عبدالوحيد جان سرهندي)
    • سنڌي قرآن (سيد فرمان علي)
    • احسن البيان (محمد ادريس ڏاهري)
    • الھام الرحمان (مولانا محمد مدني)
    • فُيُوضُ الفُرقان - پِير محمد ڪرم اللہ الاھي (دلبر سائين)
    • نُورُالقُرآن (مولوي حاجي احمد ملاح)
    • البُرھان (محمد عثمان ڏيپلائي)
    • تفھيم القرآن (سيد ابوالاعليٰ مودودي)
    • القرآن (ڊاڪٽر عابد لغاري)
    • قرآن مجيد (ترجمو : عبدالسلام ڀُٽو)


 

رڪوع : 1 سُوۡرَۃُ الۡفَجۡرِ  مَکِّیَّۃٌ آيتون : 30


بِسۡمِ اللهِ الرَّحمٰنِ الرَّحِيۡمِ

وَالفَجرِ (آيت : 1)

ساک سُنهاري صُبح جِي، جڏهن کِڙي ٿو کَڙو،

وَلَيالٍ عَشرٍ (آيت : 2)

۽ سانده ڏَھ راتيون،

وَالشَّفعِ وَالوَترِ (آيت : 3)

۽ جوڙو ۽ ڇَڙهو،

وَالَّيلِ إِذا يَسرِ (آيت : 4)

۽ جڏهن رات جَھان ۾، ڏئي مَٿان لوڪ لَڙهو،

هَل فى ذٰلِكَ قَسَمٌ لِذى حِجرٍ (آيت : 5)

ڇا، پَڌرو نه آھِ پَڙهو، اُن ۾ عقلدار لئي؟

أَلَم تَرَ كَيفَ فَعَلَ رَبُّكَ بِعادٍ (آيت : 6)

واقِعا اُنهِئَ وَقت جا، وِيچارئـِي نَه ويهي؟ ته تُنهنجي آگي، عاد سان، ڪَئـِي چَر ڪيهِي،

إِرَمَ ذاتِ العِمادِ (آيت : 7)

اِرَم اُچِيَنِ ماڙِيِين، نِشانيون نيهِي،

الَّتى لَم يُخلَق مِثلُها فِى البِلٰدِ (آيت : 8)

جوڙ جِن جيهِي جُڙي ڪانه جَھان ۾.

وَثَمودَ الَّذينَ جابُوا الصَّخرَ بِالوادِ (آيت : 9)

۽ سَرڪش قوم ثَمود جِي، ڇاڪِين پَيئـِي تو ڪَر؟ ڏُونگر جي ڏَنِي ۾، جِن گَھڙي ٺاهيا گَھر،

وَفِرعَونَ ذِى الأَوتادِ (آيت : 10)

۽ فِڪر نَه ڪيئـِي فِرعون ڏي، جو سِيخُن ساڻ سَٻر،

الَّذينَ طَغَوا فِى البِلٰدِ (آيت : 11)

جِنِين مُلڪ مُنجھائـِيا،

فَأَكثَروا فيهَا الفَسادَ (آيت : 12)

شَهرِين پَکيڙيئون شَر،

فَصَبَّ عَلَيهِم رَبُّكَ سَوطَ عَذابٍ (آيت : 13)

پوءِ اُنهن تي وار عَذاب جو، پَلٽايو پَروَر،

إِنَّ رَبَّكَ لَبِالمِرصادِ (آيت : 14)

تُنهن جو رَبّ رَهبر، چارِي پُوري چونڪ تي.

فَأَمَّا الإِنسٰنُ إِذا مَا ابتَلىٰهُ رَبُّهُ فَأَكرَمَهُ وَنَعَّمَهُ فَيَقولُ رَبّى أَكرَمَنِ (آيت : 15)

پَر پوءِ اِن اِنسان جا، آهِن اِهڙا پار، ته جڏهن پَرکيسِ پَر ۾، پنهنجو پالڻهار، عطا ڪَريسِ آبرو، ۽ سُکيو رکيسِ سَتار، پوءِ وَاکاڻيسِ تِنهن وار، ته سانيمِ مون سان سُک ڪيو.

وَأَمّا إِذا مَا ابتَلىٰهُ فَقَدَرَ عَلَيهِ رِزقَهُ فَيَقولُ رَبّى أَهٰنَنِ (آيت : 16)

پر جڏهن پَرکي اُن کي، پوءِ تَون ڪريسِ تَنگ، پوءِ تڏهن جوٽي جَنگ، ته خُدا کِيـَمِ خُوار ڪيو.

كَلّا بَل لا تُكرِمونَ اليَتيمَ (آيت : 17)

خُدا خُوار ڪِين ڪيو، اِي اُٽلو اَنهن جا پار، ته ڏِيو مانَ، نه مُورهِين، ڪِنهن ڇِني ڇوري ٻار،

وَلا تَحٰضّونَ عَلىٰ طَعامِ المِسكينِ (آيت : 18)

۽ مانِي مِسڪِين جي، تايا ٿيو نه تيار،

وَتَأكُلونَ التُّراثَ أَكلًا لَمًّا (آيت : 19)

۽ کِيَن کي، کايو وَڃو، تَرڪو سَڀ تڪرار،

وَتُحِبّونَ المالَ حُبًّا جَمًّا (آيت : 20)

۽ پُورِي رِيت پِيار، رَکو ميڙِيَل مال سان.

كَلّا إِذا دُكَّتِ الأَرضُ دَكًّا دَكًّا (آيت : 21)

خبردار ته خاڪ، جڏهن سَٽجِي سَر کي ٿيئـِي،

وَجاءَ رَبُّكَ وَالمَلَكُ صَفًّا صَفًّا (آيت : 22)

آيو پاڻ اَمِين ٿِي، تُنهن جو پَروَر پاڪ، مَلڪ قطار، قطارسان، آيا، کَـئون اَفلاڪ،

وَجِا۟يءَ يَومَئِذٍ بِجَهَنَّمَ يَومَئِذٍ يَتَذَكَّرُ الإِنسٰنُ وَأَنّىٰ لَهُ الذِّكرىٰ (آيت : 23)

۽ آندو وِيو اوڏڙو، دوزخ دَهشتناڪ، تِنهن ڏِينهن سارِيندو گھڻو، هَر بَشر بيباڪ، ۽ ڪٿان آهي ڪاڻ تِنهِين، اُت سارڻ سُودناڪ؟

يَقولُ يٰلَيتَنى قَدَّمتُ لِحَياتى (آيت : 24)

ڪَندو ڳالهيون ڳوٺ جون، هَڻدو هَٿ هَلاڪ، ته جيڪس جِيَڻ لئي پانهنجي، هن ٿاڻي اَندر ٿاڪ، آئون ڪا اِملاڪ، اُماڻيان ها اَڳڀرو!

فَيَومَئِذٍ لا يُعَذِّبُ عَذابَهُ أَحَدٌ (آيت : 25)

پوءِ ڪاڙهي، جِيئن قيام ڏِينهن، تِئين ٻِيو نه ڪاڙهي ڪير،

وَلا يوثِقُ وَثاقَهُ أَحَدٌ (آيت : 26)

۽ جِيئن ٻَڌي پَروَر پير، تِئين ٻَڌي، ٻِيو نه هيڪڙو.

يٰأَيَّتُهَا النَّفسُ المُطمَئِنَّةُ (آيت : 27)

اي آرامِي جِئ!

ارجِعى إِلىٰ رَبِّكِ راضِيَةً مَرضِيَّةً (آيت : 28)

وَر پَنهنجي، پالڻهار ڏي،راضِي رَکندڙ رَبّ کي،

فَادخُلى فى عِبٰدى (آيت : 29)

۽ ماڻِيندڙ مَرضِي، پوءِ سَندمِ سَچن ٻانهن ۾، سُکِي سَنهنجو ٿِئُ،

وَادخُلى جَنَّتى (آيت : 30)

۽ ويھ وَلاري وِئُ، مُنهنجي باغ بِهشت ۾.


مالي سھائتا ڪندڙ:

© سنڌسلامت ڊاٽ ڪام 2017 - 2025