| عَبَسَ وَتَوَلّىٰ (آيت : 1) |
|
ان (رڳو)ايتري ڳالھ تي منهن ۾ گهنڊ وڌو ۽ منهن موڙيائين. |
| أَن جاءَهُ الأَعمىٰ (آيت : 2) |
|
ان ڪري جو وٽس انڌو آيو. |
| وَما يُدريكَ لَعَلَّهُ يَزَّكّىٰ (آيت : 3) |
|
۽ تو کي ڪهڙي خبر جو هو سيکارڻ سان پاڪيزگي حاصل ڪري ها. |
| أَو يَذَّكَّرُ فَتَنفَعَهُ الذِّكرىٰ (آيت : 4) |
|
يا اهو نصيحت ٻڌي ها ته کيس اها نصيحت فائدو ڪري ها. |
| أَمّا مَنِ استَغنىٰ (آيت : 5) |
|
پر جو بي پرواهي ڪري ٿو. |
| فَأَنتَ لَهُ تَصَدّىٰ (آيت : 6) |
|
ته تون ان جو خيال ڪرين ٿو. |
| وَما عَلَيكَ أَلّا يَزَّكّىٰ (آيت : 7) |
|
(۽ پر) جيڪڏهن اهو نه سڌري ته تون ذميوار نه آهين. |
| وَأَمّا مَن جاءَكَ يَسعىٰ (آيت : 8) |
|
۽ جو تو وٽ ڊوڙندو اچي ٿو، |
| وَهُوَ يَخشىٰ (آيت : 9) |
|
۽ هو خدا کان ڊڄي ٿو، |
| فَأَنتَ عَنهُ تَلَهّىٰ (آيت : 10) |
|
ته تون ان کان بي رخي ڪرين ٿو. |
| كَلّا إِنَّها تَذكِرَةٌ (آيت : 11) |
|
خبردار! هي (قرآن جون آيتون ته سراسر نصيحت آهن. |
| فَمَن شاءَ ذَكَرَهُ (آيت : 12) |
|
پوءِ جيڪو گهري سو ان کي ياد رکي. |
| فى صُحُفٍ مُكَرَّمَةٍ (آيت : 13) |
|
(لوح محفوظ جي) تمام احترام وارن ورقن ۾ (لکيل) آهي. |
| مَرفوعَةٍ مُطَهَّرَةٍ (آيت : 14) |
|
جي بلند شان وارو (غلطين کان) پاڪ آهن. |
| بِأَيدى سَفَرَةٍ (آيت : 15) |
|
اهڙن لکڻ وارن جي هٿن ۾ آهن، |
| كِرامٍ بَرَرَةٍ (آيت : 16) |
|
جي بزرگ خوبين وارا آهن. |
| قُتِلَ الإِنسٰنُ ما أَكفَرَهُ (آيت : 17) |
|
آدمي تي مار پوي اهو ڪهڙو نه ناشڪرو آهي. |
| مِن أَىِّ شَيءٍ خَلَقَهُ (آيت : 18) |
|
(خدا) کيس ڪهڙي شيءَ مان پيدا ڪيو؟ |
| مِن نُطفَةٍ خَلَقَهُ فَقَدَّرَهُ (آيت : 19) |
|
نطفي مان کيس پيدا ڪيو اٿس پوءِ سندس اندزو مقرر ڪيائين. |
| ثُمَّ السَّبيلَ يَسَّرَهُ (آيت : 20) |
|
وري سندس راھ آسان ڪيائين، |
| ثُمَّ أَماتَهُ فَأَقبَرَهُ (آيت : 21) |
|
وري ان کي موت ڏنو اٿس پوءِ قبر ۾ دفن ٿيڻ وارو ڪيو اٿس. |
| ثُمَّ إِذا شاءَ أَنشَرَهُ (آيت : 22) |
|
وري جڏهن (خدا) گهرندو ان کي ٻيهر جياريندو. |
| كَلّا لَمّا يَقضِ ما أَمَرَهُ (آيت : 23) |
|
در اصل خدا جو کيس حڪم ڏنو تنهن کي هن پورو نه ڪيو. |
| فَليَنظُرِ الإِنسٰنُ إِلىٰ طَعامِهِ (آيت : 24) |
|
پوءِ آدمي کي پنهنجي کاڌي ڏي نظر ڪرڻ گهرجي. |
| أَنّا صَبَبنَا الماءَ صَبًّا (آيت : 25) |
|
ته اسان ئي (ڪڪرن مان) پاڻي وسايو. |
| ثُمَّ شَقَقنَا الأَرضَ شَقًّا (آيت : 26) |
|
وري اسان زمين کي چيريو ۽ ان مان ڦوٽهڙو ڪيو. |
| فَأَنبَتنا فيها حَبًّا (آيت : 27) |
|
وري اسان ان ۾ اناج پيدا ڪيو. |
| وَعِنَبًا وَقَضبًا (آيت : 28) |
|
۽ ڊاک ۽ ڀاڄيون، |
| وَزَيتونًا وَنَخلًا (آيت : 29) |
|
۽ زيتون ۽ کجور |
| وَحَدائِقَ غُلبًا (آيت : 30) |
|
۽ گهاٽا گهاٽا باغ ۽ ميوا، |
| وَفٰكِهَةً وَأَبًّا (آيت : 31) |
|
۽ ميوو ۽ چارو، |
| مَتٰعًا لَكُم وَلِأَنعٰمِكُم (آيت : 32) |
|
اوهان ۽ اوهان جي وهٽن جي فائدي لاءِ، |
| فَإِذا جاءَتِ الصّاخَّةُ (آيت : 33) |
|
پوءِ جڏهن ڪنن جا پردا ڦاڙڻ واري دانهن ٿيندي. |
| يَومَ يَفِرُّ المَرءُ مِن أَخيهِ (آيت : 34) |
|
ان ڏينهن سڀ ڪو ماڻهو ڀڄندو پنهنجي ڀاءُ کان، |
| وَأُمِّهِ وَأَبيهِ (آيت : 35) |
|
۽ پنهنجي ماءُ ۽ پنهنجي پيءُ، |
| وَصٰحِبَتِهِ وَبَنيهِ (آيت : 36) |
|
۽ پنهنجي زال ۽ پنهنجي اولاد کان. |
| لِكُلِّ امرِئٍ مِنهُم يَومَئِذٍ شَأنٌ يُغنيهِ (آيت : 37) |
|
ان ڏينهن، ان مان سڀ ڪنهن ماڻهو جو اهڙو حال هوندو جو ان جي (رڌل هجڻ) لاءِ بس هوندو، |
| وُجوهٌ يَومَئِذٍ مُسفِرَةٌ (آيت : 38) |
|
ڪيترا منهن ته ان ڏينهن چمڪندڙ، |
| ضاحِكَةٌ مُستَبشِرَةٌ (آيت : 39) |
|
(۽) کلندڙ خوش هوندا. |
| وَوُجوهٌ يَومَئِذٍ عَلَيها غَبَرَةٌ (آيت : 40) |
|
۽ ڪي منهن اهڙا هوندا جن تي ان ڏينهن ڌوڙ (پئي وسندي) هوندي. |
| تَرهَقُها قَتَرَةٌ (آيت : 41) |
|
جن تي ڪارنهن ڇانيل هوندي. |
| أُولٰئِكَ هُمُ الكَفَرَةُ الفَجَرَةُ (آيت : 42) |
|
اهي ئي ڪافر بدڪار آهن. |