عَبَسَ وَتَوَلّىٰ (آيت : 1) |
منهن مبارڪ ۾ گهنڊ وڌائين ۽ منهن موڙيائين . |
أَن جاءَهُ الأَعمىٰ (آيت : 2) |
هن جي ڪري جو آيو ان وٽ نابينا . |
وَما يُدريكَ لَعَلَّهُ يَزَّكّىٰ (آيت : 3) |
۽ ڪنهن سمجهايو توکي ته شايد اهو صاف ٿئي . |
أَو يَذَّكَّرُ فَتَنفَعَهُ الذِّكرىٰ (آيت : 4) |
يا نصيحت وٺي پوءِ نفعو ڏئي ان کي نصيحت . |
أَمّا مَنِ استَغنىٰ (آيت : 5) |
پر جنهن بي پرواهي ڏيکاري . |
فَأَنتَ لَهُ تَصَدّىٰ (آيت : 6) |
پوءِ تون ان لاءِ متوجہ رهين ٿو . |
وَما عَلَيكَ أَلّا يَزَّكّىٰ (آيت : 7) |
۽ ناهي تو تي (ڪو ذمو) هي جو نه ٿوصاف ٿئي . |
وَأَمّا مَن جاءَكَ يَسعىٰ (آيت : 8) |
۽ پر جيڪو آيو تو وٽ ڊوڙندي . |
وَهُوَ يَخشىٰ (آيت : 9) |
۽ اهو ڊڄي پيو . |
فَأَنتَ عَنهُ تَلَهّىٰ (آيت : 10) |
پوءِ تون ان کان بي خيال رهين ٿو . |
كَلّا إِنَّها تَذكِرَةٌ (آيت : 11) |
هرگز نه بيشڪ اها نصيحت آهي . |
فَمَن شاءَ ذَكَرَهُ (آيت : 12) |
پوءِ جيڪو گهري ته ان کي ياد ڪري . |
فى صُحُفٍ مُكَرَّمَةٍ (آيت : 13) |
عزت وارن صحيفن ۾ . |
مَرفوعَةٍ مُطَهَّرَةٍ (آيت : 14) |
بلند پاڪ . |
بِأَيدى سَفَرَةٍ (آيت : 15) |
لکندڙن، عزت وارن . |
كِرامٍ بَرَرَةٍ (آيت : 16) |
نيڪو ڪارن جي هٿن سان . |
قُتِلَ الإِنسٰنُ ما أَكفَرَهُ (آيت : 17) |
هلاڪ ڪيو ويو انسان ڪهڙو نه بي شڪر آهي . |
مِن أَىِّ شَيءٍ خَلَقَهُ (آيت : 18) |
ڪهڙي شيءِ مان ان کي پيدا فرمايائين؟ . |
مِن نُطفَةٍ خَلَقَهُ فَقَدَّرَهُ (آيت : 19) |
مني جي ڦڙي مان ان کي پيدا ڪيائين پوءِ ان کي اندازي سان رکيائين . |
ثُمَّ السَّبيلَ يَسَّرَهُ (آيت : 20) |
ان کان پوءِ ان جي لاءِ رستو آسان ڪيائين . |
ثُمَّ أَماتَهُ فَأَقبَرَهُ (آيت : 21) |
ان کان پوءِ ان کي ماريائين پوءِ ان کي قبر ۾ آندائين . |
ثُمَّ إِذا شاءَ أَنشَرَهُ (آيت : 22) |
ان کان پوءِ جڏهن گهرندو ته ان کي ٻاهر ڪڍندو . |
كَلّا لَمّا يَقضِ ما أَمَرَهُ (آيت : 23) |
هرگز نه اڃان پورو نه ڪيائين جيڪو ان کي امر ڪيائين . |
فَليَنظُرِ الإِنسٰنُ إِلىٰ طَعامِهِ (آيت : 24) |
پوءِ گهرجي ته ڏسي انسان پنهنجي طعام ڏانهن . |
أَنّا صَبَبنَا الماءَ صَبًّا (آيت : 25) |
بيشڪ اسان وسايو پاڻيءَ کي وسائڻ . |
ثُمَّ شَقَقنَا الأَرضَ شَقًّا (آيت : 26) |
ان کان پوءِ چيريو اسان زمين کي چيرڻ . |
فَأَنبَتنا فيها حَبًّا (آيت : 27) |
پوءِ ڄمايوسون ان ۾ اناج . |
وَعِنَبًا وَقَضبًا (آيت : 28) |
۽ انگور ۽ ترڪاريون . |
وَزَيتونًا وَنَخلًا (آيت : 29) |
۽ زيتون ۽ کجيون . |
وَحَدائِقَ غُلبًا (آيت : 30) |
۽ باغ گهاٽا . |
وَفٰكِهَةً وَأَبًّا (آيت : 31) |
۽ ميوا ۽ گاهه . |
مَتٰعًا لَكُم وَلِأَنعٰمِكُم (آيت : 32) |
اوهان ۽ اوهان جي چوپاين جي فائدي لاءِ . |
فَإِذا جاءَتِ الصّاخَّةُ (آيت : 33) |
پوءِ جنهن وقت ايندو ڪن ٻوڙا ڪندڙ . |
يَومَ يَفِرُّ المَرءُ مِن أَخيهِ (آيت : 34) |
آواز ان ڏينهن ڀڄندو مڙس پنهنجي ڀاءُ کان . |
وَأُمِّهِ وَأَبيهِ (آيت : 35) |
۽ پنهنجي ماءَ ۽ پنهنجي پيءُ کان . |
وَصٰحِبَتِهِ وَبَنيهِ (آيت : 36) |
۽ پنهنجي زال کان ۽ پنهنجن پٽن کان . |
لِكُلِّ امرِئٍ مِنهُم يَومَئِذٍ شَأنٌ يُغنيهِ (آيت : 37) |
هر مڙس جي لاءِ انهن مان ان ڏينهن مشغولي هوندي جو ان لاءِ ڪافي هوندي . |
وُجوهٌ يَومَئِذٍ مُسفِرَةٌ (آيت : 38) |
ڪيترا منهن ان ڏينهن چمڪندڙ . |
ضاحِكَةٌ مُستَبشِرَةٌ (آيت : 39) |
کلندڙ، خوش ٿيندڙ هوندا . |
وَوُجوهٌ يَومَئِذٍ عَلَيها غَبَرَةٌ (آيت : 40) |
۽ ڪيترا منهن ان ڏينهن انهن تي غبار هوندو . |
تَرهَقُها قَتَرَةٌ (آيت : 41) |
ڇائنجي ويندي انهن تي ڪارنهن . |
أُولٰئِكَ هُمُ الكَفَرَةُ الفَجَرَةُ (آيت : 42) |
اهيئي ڪافر فاجر آهن . |