هُن ڪاوڙ ڏيکاري ۽ منھن ڦيريائين.

(ان ڳالهه تي) ته ان وٽ هڪ انڌڙو ماڻهو اچي پھتو .

پر توکي ڪهڙي خبر ته شايد اِهو (انڌڙو) سڌري وڃي؟

يا نصيحت کي ڌيان سان ٻڌي پوءِ اها نصيحت ان جي لاءِ فائديمند ثابت ٿئي.

پر جيڪو ماڻهو لاپرواهه ٿيو.

تون ان ڏي گهڻو توجھه ڏئين ٿو.

حالانڪه ان جي سڌرڻ جي ذميداري تنھنجي مٿان نه آهي.

پر جيڪو ماڻهو تو وٽ پاڻ هلي اچي ٿو.

ان کي (الله تعالى جو) خوف به آهي.

تون اهڙي ماڻهوءَ کان منھن ڦيرين ٿو.

(اي نبيﷺ!) ايئن هرگز نه ٿيندو آهي! هي (قرآن) ته هڪ نصيحت آهي.

جنهن جي دل گهري ان کي مڃي.

(هي قرآن) باعزت ورقن ۾ لکيل آهي.

جيڪي وڏي شان وارا بلند ۽ (غلطين کان) پاڪ آهن.

اهڙن لکندڙن جي هٿن ۾ آهن.

جيڪي وڏي عزت وارا ۽ وڏا نيڪ آهن.

لعنت هجي انسان تي ڪيڏو ته وڏو ناشڪرو آهي.

(نٿو ڏسي ته) کيس (الله تعالى) ڪهڙي شيءِ مان پيدا ڪيو آهي؟

هڪ (گندي) نطفي مان، پوءِ ان جي تقدير ٺاهيائين.

پوءِ ان جي لاءِ (زندگي گذارڻ جي) راهه آسان بنائي.

پوءِ کيس موت ڏيئي قبر ۾ رکيو.

وري جڏهن هُو چاهيندو ته کيس ٻيھر جيئرو ڪندو.

هرگز نه! اُن اڃا اُهو ڪم پورو ئي نه ڪيو آهي، جنھن جو کيس حڪم ڏنو ويو آهي.

انسان کي کپي ته هو پنھنجي خوراڪ تي نظر ڪري.

بيشڪ اسان (ان جي لاءِ) خوب پاڻي نازل ڪيو.

پوءِ زمين کي هر طرح سان چيريو ۽ ڦاڙيو.

پوءِ اُن ۾ اناج وارا فصل اُپايا.

انگور ۽ سبزيون به.

زيتون ۽ کجيون.

گهاٽا باغ.

۽ مختلف قسمن جا ميوا ۽ گاهه به (اپايا)

(اِهي سڀ ڪجهه) هن توهان کي ۽ توهان جي جانورن کي فائدو پھچائڻ لاءِ پيدا ڪيا.

پوءِ جڏهن ڪنن کي ٻوڙو ڪرڻ واري رَڙِ ٿيندي.

ماڻهو پنھنجي ڀاءُ کان پري ڀڄندو.

پنھنجي ماءُ ۽ پيءُ کان به.

پنھنجي گهر واري ۽ اولاد کان (به ڀڄندو)

ان ڏينھن هر ماڻهو جو اهو حال هوندو جو کيس (دنيا جي مٽي مائٽي ۽ واسطيداري جو) ڪو هوش ئي نه هوندو.

پوءِ ان ڏينھن ڪيترائي چَھِرا ٻَھڪندڙ هوندا.

(اُهي) مسڪرائيندڙ ۽ وڏا خوش هوندا.

۽ وري ان ڏينھن ڪيترائي چھرا اهڙا به هوندا جن تي ڌوڙ پيل هوندي.

(۽) انهن تي ڪارنهن به مَليل هوندي.

اهي ئي انڪار ڪندڙ گنهگار ماڻهو هوندا.