| عَبَسَ وَتَوَلّىٰ (آيت : 1) |
|
گُهنڊ وڌائين منهن ۾ ۽ منهن موڙيائين |
| أَن جاءَهُ الأَعمىٰ (آيت : 2) |
|
ان ڪري جو وٽس نابين آيو |
| وَما يُدريكَ لَعَلَّهُ يَزَّكّىٰ (آيت : 3) |
|
۽ ڪهڙي خبر توکي ته شايد اهو سڌري وڃي |
| أَو يَذَّكَّرُ فَتَنفَعَهُ الذِّكرىٰ (آيت : 4) |
|
يا ڌيان ڏئي پوءِ نفعو ڏئي ان کي نصيحت |
| أَمّا مَنِ استَغنىٰ (آيت : 5) |
|
پر جيڪو ماڻهو بي پرواهي ڪري ٿو |
| فَأَنتَ لَهُ تَصَدّىٰ (آيت : 6) |
|
پوءِ تون ڏئين ٿو انهيءَ کي توجهه |
| وَما عَلَيكَ أَلّا يَزَّكّىٰ (آيت : 7) |
|
پر توتي ڪهڙي ذميواري آهي جي اهو نه سڌري |
| وَأَمّا مَن جاءَكَ يَسعىٰ (آيت : 8) |
|
۽ جيڪو پاڻ تو وٽ اچي ٿو ڊوڙندو |
| وَهُوَ يَخشىٰ (آيت : 9) |
|
۽ اهو ڊڄي به رهيو آهي |
| فَأَنتَ عَنهُ تَلَهّىٰ (آيت : 10) |
|
پوءِ ان کان بي رُخي اختيار ڪرين ٿو |
| كَلّا إِنَّها تَذكِرَةٌ (آيت : 11) |
|
هرگز نه! بيشڪ هيءَ هڪ نصيحت آهي |
| فَمَن شاءَ ذَكَرَهُ (آيت : 12) |
|
پوءِ جيڪي چاهي ان کي قبول ڪري |
| فى صُحُفٍ مُكَرَّمَةٍ (آيت : 13) |
|
هي اهڙن صحيفن (ورقن) ۾ لکيل آهي جيڪي تعظيم وارا آهن |
| مَرفوعَةٍ مُطَهَّرَةٍ (آيت : 14) |
|
وڏي مرتبي وارا پاڪيزه آهن |
| بِأَيدى سَفَرَةٍ (آيت : 15) |
|
سڳورن ڀلارن لکڻ وارن جي هٿن ۾ رهن ٿا |
| كِرامٍ بَرَرَةٍ (آيت : 16) |
|
ڀلاين وارا تابعدار آهن |
| قُتِلَ الإِنسٰنُ ما أَكفَرَهُ (آيت : 17) |
|
مار پوي (لعنت هجي) انسان تي ڪهڙو نه حق جو سخت منڪر آهي |
| مِن أَىِّ شَيءٍ خَلَقَهُ (آيت : 18) |
|
ڪهڙي ته شيءِ مان کيس پيدا ڪيو؟ |
| مِن نُطفَةٍ خَلَقَهُ فَقَدَّرَهُ (آيت : 19) |
|
مَني جي ڦڙي مان پيدا ڪيو پوءِ سندس تقدير مقرر ڪئي |
| ثُمَّ السَّبيلَ يَسَّرَهُ (آيت : 20) |
|
پوءِ راهه زندگي سندس لاءِ سهنجي ڪئي |
| ثُمَّ أَماتَهُ فَأَقبَرَهُ (آيت : 21) |
|
پوءِ کيس موت ڏنو پوءِ قبر ۾ پهچايو |
| ثُمَّ إِذا شاءَ أَنشَرَهُ (آيت : 22) |
|
پوءِ جڏهن (الله) پاڻ گُهري ته کيس ٻيهر اٿاري |
| كَلّا لَمّا يَقضِ ما أَمَرَهُ (آيت : 23) |
|
هرگز نه (خبردار!) نه پورو ڪيو فرض جيڪو (الله) حڪم ڪيو هو |
| فَليَنظُرِ الإِنسٰنُ إِلىٰ طَعامِهِ (آيت : 24) |
|
پوءِ ڏسي انسان ڪجهه پنهنجي خوراڪ کي |
| أَنّا صَبَبنَا الماءَ صَبًّا (آيت : 25) |
|
بيشڪ اسان چڱيءَ طرح پلٽيو پاڻي آسمان (ڪڪرن) مان |
| ثُمَّ شَقَقنَا الأَرضَ شَقًّا (آيت : 26) |
|
پوءِ چيريوسين زمين کي (چڱي طرح) ڏاريو |
| فَأَنبَتنا فيها حَبًّا (آيت : 27) |
|
پوءِ اُپايوسين انهيءَ ۾ اناج |
| وَعِنَبًا وَقَضبًا (آيت : 28) |
|
۽ انگور ۽ ڀاڄيون |
| وَزَيتونًا وَنَخلًا (آيت : 29) |
|
۽ زيتون ۽ کجيون |
| وَحَدائِقَ غُلبًا (آيت : 30) |
|
۽ باغ گهاٽا |
| وَفٰكِهَةً وَأَبًّا (آيت : 31) |
|
۽ قسمين قسمين ميوا ۽ گاهه |
| مَتٰعًا لَكُم وَلِأَنعٰمِكُم (آيت : 32) |
|
سامان زندگيءَ جو توهان لاءِ ۽ توهان جي ڍورن لاءِ |
| فَإِذا جاءَتِ الصّاخَّةُ (آيت : 33) |
|
پوءِ جڏهن ايندي (ڪنن کي ٻوڙو ڪندڙ) هڪل |
| يَومَ يَفِرُّ المَرءُ مِن أَخيهِ (آيت : 34) |
|
ان ڏينهن ڀڄندو ماڻهو پنهنجي ڀاءُ کان |
| وَأُمِّهِ وَأَبيهِ (آيت : 35) |
|
۽ پنهنجي ماءُ ۽ پيءُ کان |
| وَصٰحِبَتِهِ وَبَنيهِ (آيت : 36) |
|
۽ پنهنجي زال ۽ پٽ کان |
| لِكُلِّ امرِئٍ مِنهُم يَومَئِذٍ شَأنٌ يُغنيهِ (آيت : 37) |
|
هر ڪنهن ماڻهو جو تنهن ڏينهن اهڙو حال هوندو جو پاڻ بنا ڪنهن جو به هوش نه هوندو |
| وُجوهٌ يَومَئِذٍ مُسفِرَةٌ (آيت : 38) |
|
۽ ڪجهه منهن ان ڏينهن چمڪندا |
| ضاحِكَةٌ مُستَبشِرَةٌ (آيت : 39) |
|
کلندڙ خوش ٿيندڙ هوندا |
| وَوُجوهٌ يَومَئِذٍ عَلَيها غَبَرَةٌ (آيت : 40) |
|
۽ ڪي منهن اهڙا هوندا ان ڏينهن جو انهن تي ڌوڙ پيل هوندي |
| تَرهَقُها قَتَرَةٌ (آيت : 41) |
|
مَلي ويندي انهن تي ڪا رنهن |
| أُولٰئِكَ هُمُ الكَفَرَةُ الفَجَرَةُ (آيت : 42) |
|
اهي ئي ماڻهو منڪر (ڪافر) فاجر (بدڪار) آهن |