قَسم ساھ ڪَڍندڙن جو، ٻوڙڻ ساڻ ٻَهار،

پوءِ کِيانتا خير جا،

۽ پوءِ تارُو تَرندڙ تار،

پوءِ اڳو اَڳ آڳرٰو،

پر ڪامِل ڪار سُڌار،

ته جنهن ڏِينهن ڌوٻڻ ڌُٻندي،

پُٺيان لڳيس پُوار،

دِليون دُکِي تِنهن ڏِينهن ۾، اَندر ڪَئـِين اڱار،

اکيون اُجھاڻل اُن جُون ، نيڻ نِماڻا نار،

ڪافِر اَڄ ڪَهن ٿا، ڪَن گُمراھ اِي گُفتار، ڇا اَسِين آهيون موٽڻا، وَرِي اڳين جي آچار؟

هُونداسون جِنهن حال ۾، وَڄندڙ هَڏ هروار؟،

وَراڻيون، ته آھِ وَرِي، موٽڻ مُشڪل ڪار،

فقط ڪم هِڪ ڦُوڪ جو، هَڪل هِڪ هيڪار،

پوءِ مَٿي ڪِنهن مَٿار، اَچِي نِڪرندا اوچتا.

تو وَٽ توڙان آئيو، ڪو مُوسٰى جو مَذڪُور،

جَڏهن سانيسِ، کيس سَڏيو، پَروَر پاڪ حُضور، وادِي پاڪ طُوا ۾، جا ماٿرِي مَشهور،

ته وڃ ڦِريل فرعون ڏي، جنهن ۾، گھڻو ٿيو غُرور،

پوءِ چَوِينسِ، ته پاڪ ٿِيئَڻ جو، ڪو توکي پَھ ۽ پُور؟،

۽ سُونهون سائـِينءَ ڏي ڪرِئين، پوءِ ڊِڄِين مالِڪ کان مُور،

پوءِ اکيَنِ ڏيکارئين اُن کي، ڪا وَڏِي نِيشاني نُور،

پوءِ ڪاهي پِيو ڪُوڙن ۾، ۽ ٿيو بُڇرو بي شُعُور،

وَرِي وَريو پوئتي، ڊُڪيو ڊوڙيو دُور،

پوءِ ڦِريَل فوجون ميڙيون، ڪَئـِي مُنادِي مَغرُور،

پوءِ ڪَيائـِين ڪيڏو ڪُوڙ، ٻَڌي دعوٰى هن دَستور. ته آئون سائـِين اَهنجو، آهيان زَبر ضَرُور،

پوءِ دَرد دُنيا آخِرت جو، گھيري ڪيو غَرقُور،

جو سامهان، ساري سُور، اَن لئي، عِبرت آهي اُن ۾.

اُهکا جوڙڻ ۾ اَوهِين، ڪِ اُهکِي اُڀ جِي ڳالھ؟

ري ٿَنڀِين، ري ٿوڻيِين، بنائـِينسِ بَحال، چاڙهِين چوٽي اُن جِي، چڱا رَکـئـِين چِٽ سال، پوءِ سَرکو سُهڻو سَڀ طرح، جوڙيَسِ جَلَّ جَلال،

۽ راتسِ ڪاري رَنگ ڪَئـِين، قُدرت ساڻ ڪَمال، ڏِينهن ڪَڍيائـِين ڏيھ تي، ڏيئـِي جوت جَمال،

ڀُون پَکڙيئـِين، تِنهن پُٺيان،

جنهن مان جَر ڪڍيائـِين جال، گھاٽا گاھ اُن ۾، مُلڪ مالا مال،

جيڪِي جَبَل جَھان م، ٻَڌئـِين ٻيڙي جي مثِال،

اِي سَڀ ڀَلي جا ڀال، اوهان، ڪِ اوهان جي مال لئي.

پوءِ آئـِي آفت اوچتي، وَڏِي ڪا، جِنهن وار،

تڏهن ماڻهؤَ، لَڳن مَن سان، جي ڪَيائـِين ڪَم ڪار،

۽ ڪَڍِي ڪَبو ميدان تي، دَوزخ دَهشت دار، ته نيڻن ساڻ نِروار، ڏِسِي جو ڏِسِي سَگھي.

پوءِ، جِنهن پاتو، وِنگو پير واٽ کان،

۽ ننڍڙِي هِن حَياتِئَ تي، ٿيو اَجايو آتو،

جَھَنمَّ، جو کاتو، آھِ جائـِي، جاءِ اُن جِي.

۽ ڀانتو ڀَؤ بِيهڻ کان، جِنهن پَنهنجِي پَروَر پيش، ۽ جَھلئـِين پَنهنجِي جان کي، ڪَنان اَجائي عيش،

پوءِ هَرگِز هَر هميش، آھِ جنت جاءِ اُن جِي.

توکي ڪَن قِيامَت جي، ساعت جو سُوال، ته ڪڏهن اِنهِئَ قيامت جو، لنگر آھِ لال!

ڪِٿان آهِين، تون اُن جو، وَرَنھ! واقِف حال،

تُنهنجي پَروَر پاڪ ڏي، آهي اَنت اِنهِئَ ڳالھ،

تون رُڳو رَهبر اُن جو، جو رکي خوف خيال،

جِنهن ڏِينهن ڏِسندا اُن کي، ته ڀائـِيندا بَحال، جِھڙو ڪَر جھان ۾، ڪاٽيائون نَه، ڪالھ، مَگر چَون مَتوال، ته سانجِھئ، ڪِ صُبح هيڪڙو.