عَمَّ يَتَساءَلونَ (آيت : 1) |
پُڇن ڇا جا پار؟ |
عَنِ النَّبَإِ العَظيمِ (آيت : 2) |
پُڇن ڳَرِي ڳالھ جو، |
الَّذى هُم فيهِ مُختَلِفونَ (آيت : 3) |
اُهي آهِن اُن ۾، ڌُرِيون ڌارو ڌار، |
كَلّا سَيَعلَمونَ (آيت : 4) |
سَچ پَچ سِگھو سَمجھندا، ته قِيامت ڪِهڙي ڪار، |
ثُمَّ كَلّا سَيَعلَمونَ (آيت : 5) |
وَرِي به سِگھو سَمجھندا، صَحِي سَماچار، |
أَلَم نَجعَلِ الأَرضَ مِهٰدًا (آيت : 6) |
ڇا، ڪيون سون ڪِيَن زَمِين کي غالِيچو گُلزار؟، |
وَالجِبالَ أَوتادًا (آيت : 7) |
۽ جَڙون ڪيوسون جَبَلن کي، ڪِل سان، ڪِل قطار، |
وَخَلَقنٰكُم أَزوٰجًا (آيت : 8) |
۽ اُپايو سون آن کي، جوڙو، نَر ۽ نار، |
وَجَعَلنا نَومَكُم سُباتًا (آيت : 9) |
۽ اَهنجِي نَنڊ اوهان لئي، ڪَئـِي سون بِه قرار، |
وَجَعَلنَا الَّيلَ لِباسًا (آيت : 10) |
۽ ڪَيوسون ڪارِي رات کي، پَهرَن پَهر چار، |
وَجَعَلنَا النَّهارَ مَعاشًا (آيت : 11) |
۽ ڏِينهن ڪيوسون ڏيھ لئي، روشن روزگار، |
وَبَنَينا فَوقَكُم سَبعًا شِدادًا (آيت : 12) |
پڻ اَڏياسون آن مٿان، سَت اُڀ سَخت اَپار، |
وَجَعَلنا سِراجًا وَهّاجًا (آيت : 13) |
۽ ڏيو ڪيو سون ڏيھ ۾، چَمڪندڙ چوڌار، |
وَأَنزَلنا مِنَ المُعصِرٰتِ ماءً ثَجّاجًا (آيت : 14) |
پڻ لاٿوسون لُطف سان، مَنجھان مينگھ مَلهار، پاڻي پوڄ پَٽن تي، نَمندڙ نارو نار، |
لِنُخرِجَ بِهِ حَبًّا وَنَباتًا (آيت : 15) |
ته ڪڍون ڪڻ اُنهِين سان، کارِيون کوڙ خرار، ساوڪ سَر زمين تي، اوڀڙ عجب اِسرار، |
وَجَنّٰتٍ أَلفافًا (آيت : 16) |
ويڙهيل وڻ، وڻن تان، برپٽ باغ وبهار، |
إِنَّ يَومَ الفَصلِ كانَ ميقٰتًا (آيت : 17) |
ته اَوس ڏِينهن اِنصاف جو، ٻَڌل آھِ ٻيهار، |
يَومَ يُنفَخُ فِى الصّورِ فَتَأتونَ أَفواجًا (آيت : 18) |
جِنهن ڏِينهن ڏَنڊ ۾ ڦوڪيو، حُڪم سانَ هيڪار، پوءِ ٽولن پُٺيان ٽوليون، نِڪرنديون نِروار، |
وَفُتِحَتِ السَّماءُ فَكانَت أَبوٰبًا (آيت : 19) |
۽ کُلِي اُڀ دَر ٿئي، اَچ وَڃ لئي اِظهار، |
وَسُيِّرَتِ الجِبالُ فَكانَت سَرابًا (آيت : 20) |
۽ هَلَن جَبَل جھان جا، رُڃَّ جي رَفتار، |
إِنَّ جَهَنَّمَ كانَت مِرصادًا (آيت : 21) |
بيشڪ باھ بُڇڙن لئي، آهي اِنتظار، |
لِلطّٰغينَ مَـٔابًا (آيت : 22) |
جٽادار، جنهن ۾، |
لٰبِثينَ فيها أَحقابًا (آيت : 23) |
هُوندا سال هزار، |
لا يَذوقونَ فيها بَردًا وَلا شَرابًا (آيت : 24) |
پاڻي پَڪ نه اُن ۾، ۽ نَه بَرف چکن بَدڪار، |
إِلّا حَميمًا وَغَسّاقًا (آيت : 25) |
ڌاران گَرم گند جي، جو بِلڪل بَدبُوءِ دار، |
جَزاءً وِفاقًا (آيت : 26) |
بَدلو سو بَديَن جو، پُورا پُورا پار، |
إِنَّهُم كانوا لا يَرجونَ حِسابًا (آيت : 27) |
هرگز حرف حساب جو، سي وَٺندا نه هُئا وِيچار، |
وَكَذَّبوا بِـٔايٰتِنا كِذّابًا (آيت : 28) |
ڪوٺيون ڪوڙيون آيتون، اَسان جون اِظهار، |
وَكُلَّ شَيءٍ أَحصَينٰهُ كِتٰبًا (آيت : 29) |
قابو ڪيو سون ڪِتاب ۾، هر شئ جو شُمار، |
فَذوقوا فَلَن نَزيدَكُم إِلّا عَذابًا (آيت : 30) |
پوءِ دائـِم دَرد دوزخ ۾، کائو خُوب خوار!، پوءِ آن کي ري آزار، ٻِيو ذرو زياده نه ڏِيون. |
إِنَّ لِلمُتَّقينَ مَفازًا (آيت : 31) |
بيشڪ نيڪ بندن لئي، آهِن باغ، بُستان، |
حَدائِقَ وَأَعنٰبًا (آيت : 32) |
عاليشان انگور ڪَئـِين، |
وَكَواعِبَ أَترابًا (آيت : 33) |
جيڏيون نوجوان، |
وَكَأسًا دِهاقًا (آيت : 34) |
پڻ پوڻيان پُر پلٽندڙ، پيالا پيمان، |
لا يَسمَعونَ فيها لَغوًا وَلا كِذّٰبًا (آيت : 35) |
ڪَچِي، ڪُوڙِي اُن ۾، ڪَنِين ٻُڌندا ڪانه، |
جَزاءً مِن رَبِّكَ عَطاءً حِسابًا (آيت : 36) |
پالي پارَ وَٺڻ ري، |
رَبِّ السَّمٰوٰتِ وَالأَرضِ وَما بَينَهُمَا الرَّحمٰنِ لا يَملِكونَ مِنهُ خِطابًا (آيت : 37) |
ڀُونيون، اُڀ، ڪِ اُنهن ۾، جِن جا آهِن آستان، سي راڄ سَڀئـِي رَحمان، ڪُڇِي سَگھندا ڪِين ڪِي، بِلڪل بَند زبان، |
يَومَ يَقومُ الرّوحُ وَالمَلٰئِكَةُ صَفًّا لا يَتَكَلَّمونَ إِلّا مَن أَذِنَ لَهُ الرَّحمٰنُ وَقالَ صَوابًا (آيت : 38) |
رُوح، مَلڪ جِنهن مَهل ۾، هُوندا سَڀ حيران، بِيهن صِفون، صفون ڪري، سامهان، کي سُبحان، ڪير نه ڪُڇي اُن وَٽِ، ماٺ مِڙئـِي ميدان، مگر موڪل جِنهن کي ڏِئي، مالِڪ مِهربان، ۽ سَئون سَنواٽو سو چَئي، ٻِيو سڀ بَند بيان، |
ذٰلِكَ اليَومُ الحَقُّ فَمَن شاءَ اتَّخَذَ إِلىٰ رَبِّهِ مَـٔابًا (آيت : 39) |
آهي اُهوئـِي ڏِينهن سَچو، مَنڊبو جِت مِيزان، پوءِ جنهن کي وَڻي سو وَٺي، پَنهنجي مالِڪ وَٽ مَڪان، |
إِنّا أَنذَرنٰكُم عَذابًا قَريبًا يَومَ يَنظُرُ المَرءُ ما قَدَّمَت يَداهُ وَيَقولُ الكافِرُ يٰلَيتَنى كُنتُ تُرٰبًا (آيت : 40) |
آن کي اوڏي ساڙ جو، اَسان ڪيو اِعلان، ڏِسندو جِنهن ڏِينهن ۾، اَکيَنِ سان اِنسان، جيڪِي اُماڻيو اڳڀرو، سَندسِ هَٿن سامان، ۽ ڪافِر قيد قِيام ۾، اورِيندو اَرمان، جيڪس مَنجھ جَھان، مِٽِي هُجان ها مُورِهين!! |