عَمَّ يَتَساءَلونَ (آيت : 1) |
(هي ماڻهو) ڪهڙي ڳالهه بابت هڪٻئي کان پڇن ٿا؟ |
عَنِ النَّبَإِ العَظيمِ (آيت : 2) |
اهڙي وڏي واقعي (قيامت) بابت. |
الَّذى هُم فيهِ مُختَلِفونَ (آيت : 3) |
جنهن ۾ اهي (پاڻ ۾) اختلاف ڪندڙ آهن. (ان لاءِ ڪو ڪيئن ٿو چوي، ڪو ڪيئن ٿو چوي). |
كَلّا سَيَعلَمونَ (آيت : 4) |
پڪ سان (انهن جو اهو اختلاف گهڻو وقت نه هلندو) اجهو اهي ان (جي حقيقت) کي ڄاڻي وٺندا. |
ثُمَّ كَلّا سَيَعلَمونَ (آيت : 5) |
پوءِ اهي خبردار ٿين (جيئن اهي سمجهن ٿا ائين ڪونهي) اجهو اهي ڄاڻي وٺندا. |
أَلَم نَجعَلِ الأَرضَ مِهٰدًا (آيت : 6) |
(اي ماڻهو! اسان لاءِ اهو ڪيئن ناممڪن آهي) ڇا اسان زمين کي (ان جي گولائي ۽ ان جي تيز چرپر جي باوجود) وڇاڻو نه ڪيو آهي. |
وَالجِبالَ أَوتادًا (آيت : 7) |
۽ جبلبن کي زمين جون ميخون؟ (جو زمين تيز چرپر جي باوجود سنوت ۾ آهي.) |
وَخَلَقنٰكُم أَزوٰجًا (آيت : 8) |
۽ اسان اوهان کي جوڙا (نر ۽ مادي) ڪري پيدا ڪيو آهي. (جنهن سان اوهان جو نسل وڌي ٿو.) |
وَجَعَلنا نَومَكُم سُباتًا (آيت : 9) |
۽ (رات ڏينهن جي ڦيري سان) اوهان جي ننڊ کي راحت ڪيو آهي. |
وَجَعَلنَا الَّيلَ لِباسًا (آيت : 10) |
۽ رات کي (اوهان جي آرام لاءِ) ڍڪ ڪيو آهي. |
وَجَعَلنَا النَّهارَ مَعاشًا (آيت : 11) |
۽ ڏينهن کي گذران جو وقت ڪيو آهي. |
وَبَنَينا فَوقَكُم سَبعًا شِدادًا (آيت : 12) |
۽ اوهان جي مٿان ست مضبوط آسمان بنايا آهن. |
وَجَعَلنا سِراجًا وَهّاجًا (آيت : 13) |
۽ هڪڙو روشن ڏيئون سج پيدا ڪيو آهي. (جيڪو اوهان لاءِ روشني جو سرچشمو آهي.) |
وَأَنزَلنا مِنَ المُعصِرٰتِ ماءً ثَجّاجًا (آيت : 14) |
۽ اسان ڪڪرن مان گهڻو وهندڙ پاڻي لاٿو آهي. |
لِنُخرِجَ بِهِ حَبًّا وَنَباتًا (آيت : 15) |
ته ان سان داڻا ۽ گاهه (نباتات). |
وَجَنّٰتٍ أَلفافًا (آيت : 16) |
۽ گهاٽا باغ پيدا ڪريون. |
إِنَّ يَومَ الفَصلِ كانَ ميقٰتًا (آيت : 17) |
بيشڪ (پوءِ جيئن اسان جي هنن تخليقن ۾ نظم ۽ ضبط آهي، تيئن ماڻهن جي زندگيءَ لاءِ به هڪ نظم ۽ ضبط ۽ ان جي پابندي لاءِ) فيصلي جو ڏينهن مقرر وقت آهي. |
يَومَ يُنفَخُ فِى الصّورِ فَتَأتونَ أَفواجًا (آيت : 18) |
(اهو ڏينهن) جنهن ڏينهن صور ۾ ڦوڪيو ويندو، پوءِ اوهين ٽوليون ٽوليون ٿي (قبرن مان نڪري) ايندؤ. |
وَفُتِحَتِ السَّماءُ فَكانَت أَبوٰبًا (آيت : 19) |
۽ آسمان کولبو جو (هنڌا هنڌان) دروازا ٿي پوندو. |
وَسُيِّرَتِ الجِبالُ فَكانَت سَرابًا (آيت : 20) |
۽ جبل (پنهنجي جاءِ تان) سوربا، پوءِ اهي واريءَ جهڙا ٿي پوندا. |
إِنَّ جَهَنَّمَ كانَت مِرصادًا (آيت : 21) |
بيشڪ جهنم هڪڙو (خطرناڪ) گهاٽ آهي. (جيڪو مجرمن جي تاڙ ۾ آهي.) |
لِلطّٰغينَ مَـٔابًا (آيت : 22) |
سرڪشن (حد کان لنگهندڙن) جي رهڻ جي جاءِ بڻبو. |
لٰبِثينَ فيها أَحقابًا (آيت : 23) |
جيڪي ان ۾ ڊگهيون مدتون رهندا. |
لا يَذوقونَ فيها بَردًا وَلا شَرابًا (آيت : 24) |
نه ان ۾ ڪا راحت (۽ آرام ملندن) ۽ نه ڪا پيئڻ جي ڪا شئ چکندا. |
إِلّا حَميمًا وَغَسّاقًا (آيت : 25) |
سواءِ ٽهڪندڙ گرم پاڻيءَ ۽ (سندن جسمن مان وهندڙ) پونءِ جي. |
جَزاءً وِفاقًا (آيت : 26) |
اهو (سندن ئي ڪيتي جو) پورو پورو بدلو ڏنو ويندو. |
إِنَّهُم كانوا لا يَرجونَ حِسابًا (آيت : 27) |
بيشڪ اهي (هن دنيا ۾ پنهنجن ڪيل عملن جي) حساب ڏيڻ جي اميد نه رکندا هئا. |
وَكَذَّبوا بِـٔايٰتِنا كِذّابًا (آيت : 28) |
۽ (انهن کي بار بار ٻڌائڻ وارن ٻڌايو پر) انهن اسان جي آيتن کي ڪوڙو ڪري (پاڻ کي غافل ڪري) ڇڏيو هو. |
وَكُلَّ شَيءٍ أَحصَينٰهُ كِتٰبًا (آيت : 29) |
۽ اسان (غفلت ڪونه ڪئي ۽) سڀ ڪنهن شئ کي (انهن جي عملن ۾) لکي ڳڻي ڇڏيو آهي. |
فَذوقوا فَلَن نَزيدَكُم إِلّا عَذابًا (آيت : 30) |
سو (عذاب جي وقت چئبو ته) چکو جو اسين اوهان تي (عملن جي نتيجي ۾ ملندڙ) عذاب کان سواءِ ڪجهه به نه وڌائينداسون. |
إِنَّ لِلمُتَّقينَ مَفازًا (آيت : 31) |
بيشڪ (خدا جو لحاظ رکندڙ) پرهيزگارن لاءِ ئي ڪاميابي آهي. |
حَدائِقَ وَأَعنٰبًا (آيت : 32) |
(سير ڪرڻ ۽ کائڻ لاءِ) باغ (جنهن ۾ هر قسم جا ميوا) ۽ ڊاکون آهن. |
وَكَواعِبَ أَترابًا (آيت : 33) |
۽ (وندر لاءِ) هڪ جيڏيون ڪنواريون آهن. |
وَكَأسًا دِهاقًا (آيت : 34) |
۽ (مشروبن جا) ڀريل پيالا آهن. |
لا يَسمَعونَ فيها لَغوًا وَلا كِذّٰبًا (آيت : 35) |
ان (بهشت) ۾ نه ڪا اجائي بڪ ٻڌندا ۽ نه (ڪنهن شئ جي طلب تي) انڪار. |
جَزاءً مِن رَبِّكَ عَطاءً حِسابًا (آيت : 36) |
(اي پيغمبر!) اهو بدلو تنهنجي پالڻهار جي پاران هوندو، جيڪو (انهن) سڀني کي ڪافي نعمتن سان ڏيندو. |
رَبِّ السَّمٰوٰتِ وَالأَرضِ وَما بَينَهُمَا الرَّحمٰنِ لا يَملِكونَ مِنهُ خِطابًا (آيت : 37) |
اهو آسمانن، زمين ۽ جو ڪجهه انهن ٻنهي جي وڇ ۾ آهي تِنهن جو پاليندڙ آهي، جو وڏو مهربان آهي (ان وقت سڀ سندس حضور ۾ بيهندا ۽ ادب وچان) اهي ان سان ڳالهائي نه سگهندا. |
يَومَ يَقومُ الرّوحُ وَالمَلٰئِكَةُ صَفًّا لا يَتَكَلَّمونَ إِلّا مَن أَذِنَ لَهُ الرَّحمٰنُ وَقالَ صَوابًا (آيت : 38) |
جنهن ڏينهن روح ۽ ملائڪ صفون ٻڌي بيهندا تنهن ڏينهن اهي به نه ڳالهائيندا، سواءِ ان شخص جي جنهن کي وڏو مهربان اجازت ڏئي ۽ اهو چوي به (الله جي مقرر ڪيل قاعدي تي) پوري ڳالهه. |
ذٰلِكَ اليَومُ الحَقُّ فَمَن شاءَ اتَّخَذَ إِلىٰ رَبِّهِ مَـٔابًا (آيت : 39) |
اهو ڏينهن ضرور ٿيڻ وارو آهي، پوءِ جنهن کي وڻي سو (هن دنيا ۾ نيڪ عمل ڪري) پنهنجي پاليندڙ وٽ رهڻ جي جاءِ بنائي. |
إِنّا أَنذَرنٰكُم عَذابًا قَريبًا يَومَ يَنظُرُ المَرءُ ما قَدَّمَت يَداهُ وَيَقولُ الكافِرُ يٰلَيتَنى كُنتُ تُرٰبًا (آيت : 40) |
بيشڪ اسان ته اوهان کي ويجهي عذاب کان ڊيڄاريو آهي، جنهن ڏينهن سڀڪو ماڻهو اهو ڏسندو جنهن کي سندس هٿن اڳي موڪليو آهي ۽ (ان وقت ان ڏينهن جي واقع ٿيڻ جو) انڪار ڪندڙ چوندو ته، جيڪر آئون مٽي هجان ها (۽ جزا ۽ سزا جي معاملي ۾ نه پوان ها.) |