| عَمَّ يَتَساءَلونَ (آيت : 1) |
|
ڪھڙيءَ ڳالھ بابت ھڪ ٻئي کان پڇن ٿا. |
| عَنِ النَّبَإِ العَظيمِ (آيت : 2) |
|
(ھائو!) ھڪڙي اھڙي وڏي واقعي بابت. |
| الَّذى هُم فيهِ مُختَلِفونَ (آيت : 3) |
|
جنھن (جي ٿيڻ) ۾ اُھي (پاڻ ۾) مختلف آھن. |
| كَلّا سَيَعلَمونَ (آيت : 4) |
|
ائين (سندن خيالن وانگر) نه آھي سگھوئي ڄاڻندا. |
| ثُمَّ كَلّا سَيَعلَمونَ (آيت : 5) |
|
وري (به چئون ٿا) ته ائين نه آھي سگھوئي ڄاڻندا. |
| أَلَم نَجعَلِ الأَرضَ مِهٰدًا (آيت : 6) |
|
زمين کي وڇاڻو نه ڪيو اٿون ڇا؟ |
| وَالجِبالَ أَوتادًا (آيت : 7) |
|
۽ جبلن کي ميخون؟ |
| وَخَلَقنٰكُم أَزوٰجًا (آيت : 8) |
|
۽ اوھان کي جوڙو جوڙو (نر ۽ مادي) بڻايوسون. |
| وَجَعَلنا نَومَكُم سُباتًا (آيت : 9) |
|
۽ اوھان جي ننڊ کي فرحت بڻايوسون. |
| وَجَعَلنَا الَّيلَ لِباسًا (آيت : 10) |
|
۽ رات کي ڍَڪ ڪيوسون. |
| وَجَعَلنَا النَّهارَ مَعاشًا (آيت : 11) |
|
۽ ڏينھن کي گذران (جو وقت) ڪيوسون. |
| وَبَنَينا فَوقَكُم سَبعًا شِدادًا (آيت : 12) |
|
۽ اوھان جي مٿون ست مُحڪم (آسمان) بڻاياسون. |
| وَجَعَلنا سِراجًا وَهّاجًا (آيت : 13) |
|
۽ ھڪ چمڪندڙ ڏيئو (سج) بڻايوسون. |
| وَأَنزَلنا مِنَ المُعصِرٰتِ ماءً ثَجّاجًا (آيت : 14) |
|
۽ ڪڪرن مان پلٽندڙ پاڻي وسايوسون. |
| لِنُخرِجَ بِهِ حَبًّا وَنَباتًا (آيت : 15) |
|
ته اُن سان اَن ۽ سَلا ڄمايون. |
| وَجَنّٰتٍ أَلفافًا (آيت : 16) |
|
۽ گھاٽاباغ (به). |
| إِنَّ يَومَ الفَصلِ كانَ ميقٰتًا (آيت : 17) |
|
بيشڪ فيصلي جو ڏينھن ھڪ مقرر مھل آھي. |
| يَومَ يُنفَخُ فِى الصّورِ فَتَأتونَ أَفواجًا (آيت : 18) |
|
جنھن ڏينھن صُور ۾ ڦوڪبو ته اوھين ٽوليون ٽوليون ٿي ايندؤ. |
| وَفُتِحَتِ السَّماءُ فَكانَت أَبوٰبًا (آيت : 19) |
|
۽ آسمان کولبو پوءِ دروازا ٿي پوندو. |
| وَسُيِّرَتِ الجِبالُ فَكانَت سَرابًا (آيت : 20) |
|
۽ جبل ھلائبا پوءِ رُڃ وانگر ٿيندا. |
| إِنَّ جَهَنَّمَ كانَت مِرصادًا (آيت : 21) |
|
بيشڪ دوزخ انتظار ڪڍڻ وارو آھي. |
| لِلطّٰغينَ مَـٔابًا (آيت : 22) |
|
جو ھٺيلن جو رھڻ جو ھنڌ آھي. |
| لٰبِثينَ فيها أَحقابًا (آيت : 23) |
|
منجھس ڪيئي ڊگھيون مُدتون رھندا. |
| لا يَذوقونَ فيها بَردًا وَلا شَرابًا (آيت : 24) |
|
اُن ۾ نڪا ٿڌائي ۽ نڪا پيڻ جي شيءِ چکندا. |
| إِلّا حَميمًا وَغَسّاقًا (آيت : 25) |
|
تتي پاڻي ۽ روڳ کانسواءِ. |
| جَزاءً وِفاقًا (آيت : 26) |
|
(اھو سندن) پورو پورو بدلو آھي. |
| إِنَّهُم كانوا لا يَرجونَ حِسابًا (آيت : 27) |
|
ڇوته اُھي حساب ڏيڻ جي اُميد نه رکندا ھوا. |
| وَكَذَّبوا بِـٔايٰتِنا كِذّابًا (آيت : 28) |
|
۽ اسان جي حُڪمن کي بلڪل ڪوڙ ڀائيندا ھوا. |
| وَكُلَّ شَيءٍ أَحصَينٰهُ كِتٰبًا (آيت : 29) |
|
۽ سڀ شيءِ کي لکي ڳڻي ڇڏيو اٿون. |
| فَذوقوا فَلَن نَزيدَكُم إِلّا عَذابًا (آيت : 30) |
|
پوءِ (چئبن ته مزو) چکو جو عذاب کانسواءِ اوھان تي (ٻيو) ڪي (به) نه وڌائينداسون. |
| إِنَّ لِلمُتَّقينَ مَفازًا (آيت : 31) |
|
بيشڪ پرھيزگارن لاءِ ڪاميابي آھي. |
| حَدائِقَ وَأَعنٰبًا (آيت : 32) |
|
جو باغ ۽ ڊاکون. |
| وَكَواعِبَ أَترابًا (آيت : 33) |
|
۽ ھم عمر نوجوان زالون. |
| وَكَأسًا دِهاقًا (آيت : 34) |
|
۽ شراب جا ڇلڪندڙ پيالا (به). |
| لا يَسمَعونَ فيها لَغوًا وَلا كِذّٰبًا (آيت : 35) |
|
اتي نڪا اجائي بڪ ۽ نڪو ڪوڙ ٻڌندا. |
| جَزاءً مِن رَبِّكَ عَطاءً حِسابًا (آيت : 36) |
|
(اھو پورو) بدلو تنھنجي پالڻھار کان (انعام) عطا ڪيل حساب روءِ آھي. |
| رَبِّ السَّمٰوٰتِ وَالأَرضِ وَما بَينَهُمَا الرَّحمٰنِ لا يَملِكونَ مِنهُ خِطابًا (آيت : 37) |
|
جو آسمانن ۽ زمين جو ۽ جيڪي ٻنھي جي وچ ۾ آھي تن جو پالڻھار ٻاجھارو آھي اُن (جي ھيبت) کان ڪوبه ورندي ڏئي نه سگھندو. |
| يَومَ يَقومُ الرّوحُ وَالمَلٰئِكَةُ صَفًّا لا يَتَكَلَّمونَ إِلّا مَن أَذِنَ لَهُ الرَّحمٰنُ وَقالَ صَوابًا (آيت : 38) |
|
جنھن ڏينھن روح ۽ (سڀئي) ملائڪ صفون ٻڌي بيھندا (تنھن ڏينھن) جنھن کي ٻاجھاري (الله) موڪل ڏني ھوندي ۽ پوري ڳالھ ڳالھائي ھوندائين تنھن کانسواءِ (ٻيو ڪي به) نه ڳالھائيندا. |
| ذٰلِكَ اليَومُ الحَقُّ فَمَن شاءَ اتَّخَذَ إِلىٰ رَبِّهِ مَـٔابًا (آيت : 39) |
|
اِھو ڏينھن سچ پچ (ٿيڻو) آھي، تنھنڪري جيڪو گھري سو پنھنجي پالڻھار ڏانھن (پنھنجي) رھڻ جو ھنڌ ٺاھي. |
| إِنّا أَنذَرنٰكُم عَذابًا قَريبًا يَومَ يَنظُرُ المَرءُ ما قَدَّمَت يَداهُ وَيَقولُ الكافِرُ يٰلَيتَنى كُنتُ تُرٰبًا (آيت : 40) |
|
بيشڪ اسان اوھان کي ويجھي عذاب (اچڻ) کان ڊيڄاري چڪاسون، جنھن ڏينھن آدمي اُھو ڏسندو جيڪي سندس ٻنھي ھٿن اڳي ڪري موڪليو ۽ ڪافر چوندو ته ھاءِ ارمان جيڪر آءٌ مٽي ھجان ھا. |