عَمَّ يَتَساءَلونَ (آيت : 1) |
ڇا جي باري ۾ هڪ ٻئي کان پڇن ٿا . |
عَنِ النَّبَإِ العَظيمِ (آيت : 2) |
خبر وڏيءَ جو . |
الَّذى هُم فيهِ مُختَلِفونَ (آيت : 3) |
اها جو اهي ان ۾ اختلاف ڪندڙ آهن . |
كَلّا سَيَعلَمونَ (آيت : 4) |
ائين ناهي جلد ڄاڻندا . |
ثُمَّ كَلّا سَيَعلَمونَ (آيت : 5) |
ان کان پوءِ ائين ناهي جلد ڄاڻندا . |
أَلَم نَجعَلِ الأَرضَ مِهٰدًا (آيت : 6) |
ڇا نه ڪيو اسان زمين کي وڇاڻو؟ . |
وَالجِبالَ أَوتادًا (آيت : 7) |
۽ جبلن کي ميخون . |
وَخَلَقنٰكُم أَزوٰجًا (آيت : 8) |
۽ پيدا ڪيوسون اوهان کي جوڙا جوڙا . |
وَجَعَلنا نَومَكُم سُباتًا (آيت : 9) |
۽ ڪيو اسان اوهان جي ننڊ کي فرحت . |
وَجَعَلنَا الَّيلَ لِباسًا (آيت : 10) |
۽ ڪيو اسان رات کي ڍڪ . |
وَجَعَلنَا النَّهارَ مَعاشًا (آيت : 11) |
۽ ڪيو اسان ڏينهن کي گذران جو وقت . |
وَبَنَينا فَوقَكُم سَبعًا شِدادًا (آيت : 12) |
۽ ٺاهيا اسان اوهان جي مٿان ست آسمان مضبوط . |
وَجَعَلنا سِراجًا وَهّاجًا (آيت : 13) |
۽ ڪيو اسان ڏيو چمڪندڙ (سج) . |
وَأَنزَلنا مِنَ المُعصِرٰتِ ماءً ثَجّاجًا (آيت : 14) |
۽ وسايو سون ڪڪرن مان پاڻي وهندڙ . |
لِنُخرِجَ بِهِ حَبًّا وَنَباتًا (آيت : 15) |
تانته ڪڍون ان سان داڻا ۽ سلا . |
وَجَنّٰتٍ أَلفافًا (آيت : 16) |
۽ باغ گهاٽا . |
إِنَّ يَومَ الفَصلِ كانَ ميقٰتًا (آيت : 17) |
بيشڪ فيصلي جو ڏينهن آهي مقرر وقت . |
يَومَ يُنفَخُ فِى الصّورِ فَتَأتونَ أَفواجًا (آيت : 18) |
جنهن ڏينهن ڦوڪ ڏني ويندي صور ۾ پوءِ اوهان ٽولا ٽولا ٿي ايندؤ . |
وَفُتِحَتِ السَّماءُ فَكانَت أَبوٰبًا (آيت : 19) |
۽ کوليو ويندوآسمان پوءِ هوندو دروازا . |
وَسُيِّرَتِ الجِبالُ فَكانَت سَرابًا (آيت : 20) |
۽ هلايا ويندا جبل پوءِ هوندا رُڃ . |
إِنَّ جَهَنَّمَ كانَت مِرصادًا (آيت : 21) |
بيشڪ جهنم هوندو انتظار ڪرڻ وارو . |
لِلطّٰغينَ مَـٔابًا (آيت : 22) |
سرڪشن جي لاءِ رهڻ جو هنڌ . |
لٰبِثينَ فيها أَحقابًا (آيت : 23) |
رهندڙ هوندا ان ۾ ڪئين ڊگهيون مدتون . |
لا يَذوقونَ فيها بَردًا وَلا شَرابًا (آيت : 24) |
نه چکندا ان ۾ ٿڌائي ۽ نه ڪا پيئڻ جي شيءِ . |
إِلّا حَميمًا وَغَسّاقًا (آيت : 25) |
مگر ٽهڪندڙ پاڻي ۽ روڳ . |
جَزاءً وِفاقًا (آيت : 26) |
بدلو پورو . |
إِنَّهُم كانوا لا يَرجونَ حِسابًا (آيت : 27) |
بيشڪ انهن نه ٿي اميد رکيائون حساب جي . |
وَكَذَّبوا بِـٔايٰتِنا كِذّابًا (آيت : 28) |
۽ ڪوڙو چيائون اسان جي آيتن کي ڪوڙو چوڻ . |
وَكُلَّ شَيءٍ أَحصَينٰهُ كِتٰبًا (آيت : 29) |
۽ هر شيءِ ڳڻيو اسان ان کي لکي . |
فَذوقوا فَلَن نَزيدَكُم إِلّا عَذابًا (آيت : 30) |
پوءِ چکو پوءِ هرگز نه وڌائينداسون اوهان کي مگر عذاب . |
إِنَّ لِلمُتَّقينَ مَفازًا (آيت : 31) |
بيشڪ پرهيزگارن جي لاءِ ڪاميابي آهي . |
حَدائِقَ وَأَعنٰبًا (آيت : 32) |
باغ ۽ انگور . |
وَكَواعِبَ أَترابًا (آيت : 33) |
۽ هم عمر نوجوان زالون . |
وَكَأسًا دِهاقًا (آيت : 34) |
۽ پيالا ڇلڪندڙ . |
لا يَسمَعونَ فيها لَغوًا وَلا كِذّٰبًا (آيت : 35) |
نه ٻڌندا ان ۾ اجائي ڳالهه ۽ نه ڪوڙ . |
جَزاءً مِن رَبِّكَ عَطاءً حِسابًا (آيت : 36) |
بدلو ٿي تنهنجي رب جي طرفان عطا ڪيل حساب روءَ آهي . |
رَبِّ السَّمٰوٰتِ وَالأَرضِ وَما بَينَهُمَا الرَّحمٰنِ لا يَملِكونَ مِنهُ خِطابًا (آيت : 37) |
آسمانن ۽ زمين جو رب ۽ ان جو جيڪو انهن ٻنهي جي وچ ۾ آهي نهايت مهربان نه مالڪ ٿيندا ان سان ڳالهائڻ جا . |
يَومَ يَقومُ الرّوحُ وَالمَلٰئِكَةُ صَفًّا لا يَتَكَلَّمونَ إِلّا مَن أَذِنَ لَهُ الرَّحمٰنُ وَقالَ صَوابًا (آيت : 38) |
جنهن ڏينهن بيهندو روح ۽ ملائڪ صفون ٻڌي نه ڳالهائيندا مگر اهو جو اذن ڏنو ان کي رحمان ۽ چيائين صحيح ڳالهه . |
ذٰلِكَ اليَومُ الحَقُّ فَمَن شاءَ اتَّخَذَ إِلىٰ رَبِّهِ مَـٔابًا (آيت : 39) |
اهو ڏينهن حق آهي پوءِ جيڪو گهري ته وٺي پنهنجي رب ڏانهن موٽڻ جي جاءِ . |
إِنّا أَنذَرنٰكُم عَذابًا قَريبًا يَومَ يَنظُرُ المَرءُ ما قَدَّمَت يَداهُ وَيَقولُ الكافِرُ يٰلَيتَنى كُنتُ تُرٰبًا (آيت : 40) |
بيشڪ اسان ڊيڄاريو اوهان کي عذاب ويجهي کان جنهن ڏينهن ڏسندو مڙس اهو جيڪو اڳي ڪري موڪليو ان جي هٿن ۽ چوندو ڪافر ته اي ڪاش! مان مٽي هجان ها . |