| عَمَّ يَتَساءَلونَ (آيت : 1) |
|
ڇا جي باري ۾ هڪ ٻئي کان پڇن ٿا . |
| عَنِ النَّبَإِ العَظيمِ (آيت : 2) |
|
خبر وڏيءَ جو . |
| الَّذى هُم فيهِ مُختَلِفونَ (آيت : 3) |
|
اها جو اهي ان ۾ اختلاف ڪندڙ آهن . |
| كَلّا سَيَعلَمونَ (آيت : 4) |
|
ائين ناهي جلد ڄاڻندا . |
| ثُمَّ كَلّا سَيَعلَمونَ (آيت : 5) |
|
ان کان پوءِ ائين ناهي جلد ڄاڻندا . |
| أَلَم نَجعَلِ الأَرضَ مِهٰدًا (آيت : 6) |
|
ڇا نه ڪيو اسان زمين کي وڇاڻو؟ . |
| وَالجِبالَ أَوتادًا (آيت : 7) |
|
۽ جبلن کي ميخون . |
| وَخَلَقنٰكُم أَزوٰجًا (آيت : 8) |
|
۽ پيدا ڪيوسون اوهان کي جوڙا جوڙا . |
| وَجَعَلنا نَومَكُم سُباتًا (آيت : 9) |
|
۽ ڪيو اسان اوهان جي ننڊ کي فرحت . |
| وَجَعَلنَا الَّيلَ لِباسًا (آيت : 10) |
|
۽ ڪيو اسان رات کي ڍڪ . |
| وَجَعَلنَا النَّهارَ مَعاشًا (آيت : 11) |
|
۽ ڪيو اسان ڏينهن کي گذران جو وقت . |
| وَبَنَينا فَوقَكُم سَبعًا شِدادًا (آيت : 12) |
|
۽ ٺاهيا اسان اوهان جي مٿان ست آسمان مضبوط . |
| وَجَعَلنا سِراجًا وَهّاجًا (آيت : 13) |
|
۽ ڪيو اسان ڏيو چمڪندڙ (سج) . |
| وَأَنزَلنا مِنَ المُعصِرٰتِ ماءً ثَجّاجًا (آيت : 14) |
|
۽ وسايو سون ڪڪرن مان پاڻي وهندڙ . |
| لِنُخرِجَ بِهِ حَبًّا وَنَباتًا (آيت : 15) |
|
تانته ڪڍون ان سان داڻا ۽ سلا . |
| وَجَنّٰتٍ أَلفافًا (آيت : 16) |
|
۽ باغ گهاٽا . |
| إِنَّ يَومَ الفَصلِ كانَ ميقٰتًا (آيت : 17) |
|
بيشڪ فيصلي جو ڏينهن آهي مقرر وقت . |
| يَومَ يُنفَخُ فِى الصّورِ فَتَأتونَ أَفواجًا (آيت : 18) |
|
جنهن ڏينهن ڦوڪ ڏني ويندي صور ۾ پوءِ اوهان ٽولا ٽولا ٿي ايندؤ . |
| وَفُتِحَتِ السَّماءُ فَكانَت أَبوٰبًا (آيت : 19) |
|
۽ کوليو ويندوآسمان پوءِ هوندو دروازا . |
| وَسُيِّرَتِ الجِبالُ فَكانَت سَرابًا (آيت : 20) |
|
۽ هلايا ويندا جبل پوءِ هوندا رُڃ . |
| إِنَّ جَهَنَّمَ كانَت مِرصادًا (آيت : 21) |
|
بيشڪ جهنم هوندو انتظار ڪرڻ وارو . |
| لِلطّٰغينَ مَـٔابًا (آيت : 22) |
|
سرڪشن جي لاءِ رهڻ جو هنڌ . |
| لٰبِثينَ فيها أَحقابًا (آيت : 23) |
|
رهندڙ هوندا ان ۾ ڪئين ڊگهيون مدتون . |
| لا يَذوقونَ فيها بَردًا وَلا شَرابًا (آيت : 24) |
|
نه چکندا ان ۾ ٿڌائي ۽ نه ڪا پيئڻ جي شيءِ . |
| إِلّا حَميمًا وَغَسّاقًا (آيت : 25) |
|
مگر ٽهڪندڙ پاڻي ۽ روڳ . |
| جَزاءً وِفاقًا (آيت : 26) |
|
بدلو پورو . |
| إِنَّهُم كانوا لا يَرجونَ حِسابًا (آيت : 27) |
|
بيشڪ انهن نه ٿي اميد رکيائون حساب جي . |
| وَكَذَّبوا بِـٔايٰتِنا كِذّابًا (آيت : 28) |
|
۽ ڪوڙو چيائون اسان جي آيتن کي ڪوڙو چوڻ . |
| وَكُلَّ شَيءٍ أَحصَينٰهُ كِتٰبًا (آيت : 29) |
|
۽ هر شيءِ ڳڻيو اسان ان کي لکي . |
| فَذوقوا فَلَن نَزيدَكُم إِلّا عَذابًا (آيت : 30) |
|
پوءِ چکو پوءِ هرگز نه وڌائينداسون اوهان کي مگر عذاب . |
| إِنَّ لِلمُتَّقينَ مَفازًا (آيت : 31) |
|
بيشڪ پرهيزگارن جي لاءِ ڪاميابي آهي . |
| حَدائِقَ وَأَعنٰبًا (آيت : 32) |
|
باغ ۽ انگور . |
| وَكَواعِبَ أَترابًا (آيت : 33) |
|
۽ هم عمر نوجوان زالون . |
| وَكَأسًا دِهاقًا (آيت : 34) |
|
۽ پيالا ڇلڪندڙ . |
| لا يَسمَعونَ فيها لَغوًا وَلا كِذّٰبًا (آيت : 35) |
|
نه ٻڌندا ان ۾ اجائي ڳالهه ۽ نه ڪوڙ . |
| جَزاءً مِن رَبِّكَ عَطاءً حِسابًا (آيت : 36) |
|
بدلو ٿي تنهنجي رب جي طرفان عطا ڪيل حساب روءَ آهي . |
| رَبِّ السَّمٰوٰتِ وَالأَرضِ وَما بَينَهُمَا الرَّحمٰنِ لا يَملِكونَ مِنهُ خِطابًا (آيت : 37) |
|
آسمانن ۽ زمين جو رب ۽ ان جو جيڪو انهن ٻنهي جي وچ ۾ آهي نهايت مهربان نه مالڪ ٿيندا ان سان ڳالهائڻ جا . |
| يَومَ يَقومُ الرّوحُ وَالمَلٰئِكَةُ صَفًّا لا يَتَكَلَّمونَ إِلّا مَن أَذِنَ لَهُ الرَّحمٰنُ وَقالَ صَوابًا (آيت : 38) |
|
جنهن ڏينهن بيهندو روح ۽ ملائڪ صفون ٻڌي نه ڳالهائيندا مگر اهو جو اذن ڏنو ان کي رحمان ۽ چيائين صحيح ڳالهه . |
| ذٰلِكَ اليَومُ الحَقُّ فَمَن شاءَ اتَّخَذَ إِلىٰ رَبِّهِ مَـٔابًا (آيت : 39) |
|
اهو ڏينهن حق آهي پوءِ جيڪو گهري ته وٺي پنهنجي رب ڏانهن موٽڻ جي جاءِ . |
| إِنّا أَنذَرنٰكُم عَذابًا قَريبًا يَومَ يَنظُرُ المَرءُ ما قَدَّمَت يَداهُ وَيَقولُ الكافِرُ يٰلَيتَنى كُنتُ تُرٰبًا (آيت : 40) |
|
بيشڪ اسان ڊيڄاريو اوهان کي عذاب ويجهي کان جنهن ڏينهن ڏسندو مڙس اهو جيڪو اڳي ڪري موڪليو ان جي هٿن ۽ چوندو ڪافر ته اي ڪاش! مان مٽي هجان ها . |