| لا أُقسِمُ بِيَومِ القِيٰمَةِ (آيت : 1) |
|
قيامت جي ڏينهن جو قسم کڻان ٿو. |
| وَلا أُقسِمُ بِالنَّفسِ اللَّوّامَةِ (آيت : 2) |
|
۽ (بڇڙي ڪم تي) ملامت ڪرڻ واري نفس جوقسم کڻان ٿو. |
| أَيَحسَبُ الإِنسٰنُ أَلَّن نَجمَعَ عِظامَهُ (آيت : 3) |
|
ڇا انسان هي خيال ڪري ٿو ته اسين سندس هڏيون ڪڏهن به ڪين گڏ ڪنداسون؟ |
| بَلىٰ قٰدِرينَ عَلىٰ أَن نُسَوِّىَ بَنانَهُ (آيت : 4) |
|
ڇو نه! اسين ته سندس آڱرين جي ڏوڏن کي برابر ڪرڻ تي قدرت رکندڙ آهيون. |
| بَل يُريدُ الإِنسٰنُ لِيَفجُرَ أَمامَهُ (آيت : 5) |
|
پر انسان گهري ٿو ته پنهنجي باقي حياتيءَ ۾ بدڪاري پيو ڪري. |
| يَسـَٔلُ أَيّانَ يَومُ القِيٰمَةِ (آيت : 6) |
|
پڇي ٿو ته قيامت جو ڏينهن ڪڏهن ٿيندو؟ |
| فَإِذا بَرِقَ البَصَرُ (آيت : 7) |
|
سو جڏهن اکيون ڦاٽي پونديون |
| وَخَسَفَ القَمَرُ (آيت : 8) |
|
۽ چنڊ گرهبو |
| وَجُمِعَ الشَّمسُ وَالقَمَرُ (آيت : 9) |
|
۽ سج ۽ چنڊ کي گڏ ڪيو ويندو |
| يَقولُ الإِنسٰنُ يَومَئِذٍ أَينَ المَفَرُّ (آيت : 10) |
|
تڏهن انسان ان ڏينهن چوندو ته ڀڄڻ جي جاءِ ڪٿي آهي؟ |
| كَلّا لا وَزَرَ (آيت : 11) |
|
نه نه! ڪا پناهه جي جاءِ نه آهي |
| إِلىٰ رَبِّكَ يَومَئِذٍ المُستَقَرُّ (آيت : 12) |
|
تنهنجي پاليندڙ وٽ ئي ان ڏينهن ٺڪاڻو آهي. |
| يُنَبَّؤُا۟ الإِنسٰنُ يَومَئِذٍ بِما قَدَّمَ وَأَخَّرَ (آيت : 13) |
|
ان ڏينهن انسان کي انهن ڪمن جي خبر ڏني ويندي جيڪي اڳي موڪليا هوندائين ۽ پٺتي ڇڏيا هوندائين. |
| بَلِ الإِنسٰنُ عَلىٰ نَفسِهِ بَصيرَةٌ (آيت : 14) |
|
پر انسان پاڻ تي پاڻ هڪ ثابتي آهي |
| وَلَو أَلقىٰ مَعاذيرَهُ (آيت : 15) |
|
جيتوڻيڪ پنهنجا بهانا پيش پيو ڪري |
| لا تُحَرِّك بِهِ لِسانَكَ لِتَعجَلَ بِهِ (آيت : 16) |
|
(اي رسولﷺ!) پنهنجيءَ زبان کي ان سان هن لاءِ نه چور ته اهو جلد ياد ڪري وٺين |
| إِنَّ عَلَينا جَمعَهُ وَقُرءانَهُ (آيت : 17) |
|
ڇو ته ان جو گڏ ڪرڻ ۽ ان جو پڙهڻ اسان جي ئي ذمي آهي. |
| فَإِذا قَرَأنٰهُ فَاتَّبِع قُرءانَهُ (آيت : 18) |
|
پوءِ جڏهن اسين قرآن پڙهون تڏهن تون قرآن جي پڙهڻ کي ٻڌندو رهه |
| ثُمَّ إِنَّ عَلَينا بَيانَهُ (آيت : 19) |
|
وري ان جو مطلب سمجهائڻ (به) اسان جي ئي ذمي آهي. |
| كَلّا بَل تُحِبّونَ العاجِلَةَ (آيت : 20) |
|
ائين نه آهي پر اوهين جلد ملڻ واريءَ شيءِ کي پسند ڪريو ٿا |
| وَتَذَرونَ الءاخِرَةَ (آيت : 21) |
|
۽ دير سان اچڻ واريءَ شيءِ کي ڇڏيو ٿا |
| وُجوهٌ يَومَئِذٍ ناضِرَةٌ (آيت : 22) |
|
ڪي منهن ان ڏينهن تازا هوندا |
| إِلىٰ رَبِّها ناظِرَةٌ (آيت : 23) |
|
پنهنجي پاليندڙ ڏي ڏسندڙ هوندا |
| وَوُجوهٌ يَومَئِذٍ باسِرَةٌ (آيت : 24) |
|
۽ ڪي منهن ان ڏينهن بڇڙا هوندا |
| تَظُنُّ أَن يُفعَلَ بِها فاقِرَةٌ (آيت : 25) |
|
ڀائيندا ته ساڻن پٺيءَ ٽوڙ معاملو ڪيو ويندو. |
| كَلّا إِذا بَلَغَتِ التَّراقِىَ (آيت : 26) |
|
هرگز نه! جڏهن (ساهه) نڙگهٽ تي پهچندو |
| وَقيلَ مَن راقٍ (آيت : 27) |
|
۽ چيو ويندو ته ڪو ڦيڻو رکڻ وارو آهي |
| وَظَنَّ أَنَّهُ الفِراقُ (آيت : 28) |
|
هو پاڻ ڀائيندو ته اها (دنيا کان) جدائي آهي |
| وَالتَفَّتِ السّاقُ بِالسّاقِ (آيت : 29) |
|
۽ هڪ پِني ٻي پِنيءَ سان وچڙندي |
| إِلىٰ رَبِّكَ يَومَئِذٍ المَساقُ (آيت : 30) |
|
تڏهن ان ڏينهن تنهنجي پاليندڙ ڏي ئي (توکي) ڪاهي هلڻو آهي. |
| فَلا صَدَّقَ وَلا صَلّىٰ (آيت : 31) |
|
پوءِ نه ته سچو سمجهيائين ۽ نڪي نماز پڙهيائين |
| وَلٰكِن كَذَّبَ وَتَوَلّىٰ (آيت : 32) |
|
پر ڪوڙو ڪيائين ۽ منهن موڙيائين |
| ثُمَّ ذَهَبَ إِلىٰ أَهلِهِ يَتَمَطّىٰ (آيت : 33) |
|
وري پنهنجي گهر وارن ڏي آڪڙجي هليو |
| أَولىٰ لَكَ فَأَولىٰ (آيت : 34) |
|
توتي افسوس جي پٺيان افسوس آهي |
| ثُمَّ أَولىٰ لَكَ فَأَولىٰ (آيت : 35) |
|
وري توتي افسوس جي پٺيان افسوس آهي. |
| أَيَحسَبُ الإِنسٰنُ أَن يُترَكَ سُدًى (آيت : 36) |
|
ڇا انسان هي خيال ڪري ٿو ته ان کي بيڪارڇڏيو ويندو؟ |
| أَلَم يَكُ نُطفَةً مِن مَنِىٍّ يُمنىٰ (آيت : 37) |
|
ڇا اهو منيءَ جو ڦڙو نه هو جنهن کي (ماءُ جي ڳڀيرڻ ۾ ) وڌو ٿي ويو. |
| ثُمَّ كانَ عَلَقَةً فَخَلَقَ فَسَوّىٰ (آيت : 38) |
|
وري رت جو دڳ هو پوءِ (ان کي) پيدا ڪيائين |
| فَجَعَلَ مِنهُ الزَّوجَينِ الذَّكَرَ وَالأُنثىٰ (آيت : 39) |
|
پوءِ صحيح سالم ڪيائين، وري ان مان ٻه جنسون نر ۽ مادي بنايائين. |
| أَلَيسَ ذٰلِكَ بِقٰدِرٍ عَلىٰ أَن يُحۦِىَ المَوتىٰ (آيت : 40) |
|
ڇا اهو مئلن کي جيئرو نه ٿو ڪري سگهي؟ |