| يٰأَيُّهَا المُدَّثِّرُ (آيت : 1) |
|
اي (پاڻتي) ڪپڙي ويڙھڻ وارا مڙس. |
| قُم فَأَنذِر (آيت : 2) |
|
کڙو ٿي پوءِ ڊيڄار. |
| وَرَبَّكَ فَكَبِّر (آيت : 3) |
|
۽ پنھنجي پالڻھار جي وڏائي بيان ڪر. |
| وَثِيابَكَ فَطَهِّر (آيت : 4) |
|
۽ پنھنجا ڪپڙا پاڪ رک. |
| وَالرُّجزَ فَاهجُر (آيت : 5) |
|
۽ پليتي کان پري رھ. |
| وَلا تَمنُن تَستَكثِرُ (آيت : 6) |
|
۽ (اھڙو) احسان نه ڪر جو زيادہ عوض گھرين. |
| وَلِرَبِّكَ فَاصبِر (آيت : 7) |
|
۽ پنھنجي پالڻھار (جي حُڪم) لاءِ صبر اختيار ڪر. |
| فَإِذا نُقِرَ فِى النّاقورِ (آيت : 8) |
|
پوءِ جڏھن صُور ۾ ڦوڪبو. |
| فَذٰلِكَ يَومَئِذٍ يَومٌ عَسيرٌ (آيت : 9) |
|
تڏھن اُن ڏينھن اوکو وقت ٿيندو. |
| عَلَى الكٰفِرينَ غَيرُ يَسيرٍ (آيت : 10) |
|
ڪافرن تي اڻ سکيو (وقت) ھوندو. |
| ذَرنى وَمَن خَلَقتُ وَحيدًا (آيت : 11) |
|
مون کي ۽ جنھن کي اڪيلو پيدا ڪيم تنھن کي ڇڏي ڏي. |
| وَجَعَلتُ لَهُ مالًا مَمدودًا (آيت : 12) |
|
۽ اُن کي گھڻو مال ڏنم. |
| وَبَنينَ شُهودًا (آيت : 13) |
|
۽ (مجلسن ۾) حاضر ٿيڻ وارا پُٽ (به ڏنم). |
| وَمَهَّدتُ لَهُ تَمهيدًا (آيت : 14) |
|
۽ ان کي پوري طرح وڌايم. |
| ثُمَّ يَطمَعُ أَن أَزيدَ (آيت : 15) |
|
وري (به) لالچ رکندو آھي ته (کيس) وڌيڪ ڏيان. |
| كَلّا إِنَّهُ كانَ لِءايٰتِنا عَنيدًا (آيت : 16) |
|
ائين نه آھي، بيشڪ اُھو اسان جي آيتن سان جھڳڙو ڪندڙ آھي. |
| سَأُرهِقُهُ صَعودًا (آيت : 17) |
|
جلد اُن کي وڏي سختي سان تڪليف ڏيندس. |
| إِنَّهُ فَكَّرَ وَقَدَّرَ (آيت : 18) |
|
بيشڪ اُن دل ۾ سوچ ڪئي ۽ ٺھراءُ ڪيو. |
| فَقُتِلَ كَيفَ قَدَّرَ (آيت : 19) |
|
پوءِ لعنت ھجيس شال ڪيئن ٺھراء ڪيائين. |
| ثُمَّ قُتِلَ كَيفَ قَدَّرَ (آيت : 20) |
|
وري به لعنت ھجيس شال ڪيئن ٺھراءُ ڪيائين. |
| ثُمَّ نَظَرَ (آيت : 21) |
|
وري (غور ڪري) ڏٺائين. |
| ثُمَّ عَبَسَ وَبَسَرَ (آيت : 22) |
|
وري منھن ۾ شور وڌائين ۽ گھنڊ پاتائين. |
| ثُمَّ أَدبَرَ وَاستَكبَرَ (آيت : 23) |
|
وري پٺيرو ٿيو ۽ وڏائي ڪيائين. |
| فَقالَ إِن هٰذا إِلّا سِحرٌ يُؤثَرُ (آيت : 24) |
|
پوءِ چيائين ته ھي (قرآن) رڳو جادو آھي جو (جادوگرن کان) ھليو اچي ٿو. |
| إِن هٰذا إِلّا قَولُ البَشَرِ (آيت : 25) |
|
ھي (قرآن) رڳو ماڻھوءَ جو ڪلام آھي. |
| سَأُصليهِ سَقَرَ (آيت : 26) |
|
جلد اُن کي دوزخ ۾ وجھندس. |
| وَما أَدرىٰكَ ما سَقَرُ (آيت : 27) |
|
۽ توکي ڪھڙي شيءَ ڄاڻايو ته دوزخ ڇا آھي. |
| لا تُبقى وَلا تَذَرُ (آيت : 28) |
|
اُھو نڪي ڪجھ (گوشت) رھائي ٿو ۽ نڪي (ھڏا) ڇڏي ٿو. |
| لَوّاحَةٌ لِلبَشَرِ (آيت : 29) |
|
ماڻھن کي (ساڙي) ڪارو ڪندڙ آھي. |
| عَلَيها تِسعَةَ عَشَرَ (آيت : 30) |
|
اُن تي اُڻويہ ڄڻا دربان آھن. |
| وَما جَعَلنا أَصحٰبَ النّارِ إِلّا مَلٰئِكَةً وَما جَعَلنا عِدَّتَهُم إِلّا فِتنَةً لِلَّذينَ كَفَروا لِيَستَيقِنَ الَّذينَ أوتُوا الكِتٰبَ وَيَزدادَ الَّذينَ ءامَنوا إيمٰنًا وَلا يَرتابَ الَّذينَ أوتُوا الكِتٰبَ وَالمُؤمِنونَ وَلِيَقولَ الَّذينَ فى قُلوبِهِم مَرَضٌ وَالكٰفِرونَ ماذا أَرادَ اللَّهُ بِهٰذا مَثَلًا كَذٰلِكَ يُضِلُّ اللَّهُ مَن يَشاءُ وَيَهدى مَن يَشاءُ وَما يَعلَمُ جُنودَ رَبِّكَ إِلّا هُوَ وَما هِىَ إِلّا ذِكرىٰ لِلبَشَرِ (آيت : 31) |
|
۽ دوزخ جا دربان رڳو ملائڪ ڪيا اٿون، ۽ سندن ڳاڻيٽو رڳو ڪافرن لاءِ پرک ڪئي اٿون ته ڪتاب وارا يقين ڪن ۽ ايمان وارا پنھنجي ايمان ۾ وڌن ۽ ڪتاب وارا ۽ مؤمن شڪ ۾ نه پون ۽ ته جن جي دلين ۾ (منافقيءَ جي) بيماري آھي سي ۽ ڪافر چون ته ھن مثال ڏيڻ ۾ الله جو ڇا مطلب آھي، اھڙيءَ طرح الله جنھن کي گھري (تنھن کي) ڀلائيندو آھي ۽ جنھن کي گھري (تنھن کي) ھدايت ڪندو آھي، ۽ تنھنجي پالڻھار جا لشڪر اُن کانسواءِ (ٻيو) ڪونه ڄاڻندو آھي، ۽ ھيءَ (دوزخ) سڀ ڪنھن ماڻھوءَ لاءِ رڳو نصيحت آھي. |
| كَلّا وَالقَمَرِ (آيت : 32) |
|
سچ چوان ٿو چنڊ جو قسم آھي. |
| وَالَّيلِ إِذ أَدبَرَ (آيت : 33) |
|
۽ رات جو جڏھن پٺ ڦيري. |
| وَالصُّبحِ إِذا أَسفَرَ (آيت : 34) |
|
۽ صبح جو (قسم آھي) جڏھن روشن ٿئي. |
| إِنَّها لَإِحدَى الكُبَرِ (آيت : 35) |
|
ته بيشڪ دوزخ ھڪ وڏين شين مان آھي. |
| نَذيرًا لِلبَشَرِ (آيت : 36) |
|
(سڀڪنھن) ماڻھو کي ڊيڄاريندڙ آھي. |
| لِمَن شاءَ مِنكُم أَن يَتَقَدَّمَ أَو يَتَأَخَّرَ (آيت : 37) |
|
اوھان مان انھي لاءِ جيڪو گھري ته (بھشت) لاءِ اڳي وڌي يا (دوزخ ۾) پٺ تي رھي. |
| كُلُّ نَفسٍ بِما كَسَبَت رَهينَةٌ (آيت : 38) |
|
سڀڪو جيءُ پنھنجي ڪئي ۾ ڳه پيل آھي. |
| إِلّا أَصحٰبَ اليَمينِ (آيت : 39) |
|
پر سڄي پاسي وارا (ڇٽل آھن). |
| فى جَنّٰتٍ يَتَساءَلونَ (آيت : 40) |
|
(بھشت جي) باغن ۾ ھوندا، گڏجي پڇندا. |
| عَنِ المُجرِمينَ (آيت : 41) |
|
ڏوھارين کان. |
| ما سَلَكَكُم فى سَقَرَ (آيت : 42) |
|
ته اوھان کي دوزخ ۾ ڪھڙي ڳالھ وڌو. |
| قالوا لَم نَكُ مِنَ المُصَلّينَ (آيت : 43) |
|
چوندا ته نڪي نمازين مان ھواسون. |
| وَلَم نَكُ نُطعِمُ المِسكينَ (آيت : 44) |
|
۽ نڪي مسڪينن کي کارائيندا ھواسون. |
| وَكُنّا نَخوضُ مَعَ الخائِضينَ (آيت : 45) |
|
۽ بڪواتن سان گڏ بڪوات ڪندا ڪندا ھواسون. |
| وَكُنّا نُكَذِّبُ بِيَومِ الدّينِ (آيت : 46) |
|
۽ بدلي جي ڏينھن کي ڪوڙ ڀانئيندا ھواسون. |
| حَتّىٰ أَتىٰنَا اليَقينُ (آيت : 47) |
|
تان جو اسان کي موت پھتو. |
| فَما تَنفَعُهُم شَفٰعَةُ الشّٰفِعينَ (آيت : 48) |
|
پوءِ کين پارت ڪندڙن جي پارت نفعو نه ڏيندي. |
| فَما لَهُم عَنِ التَّذكِرَةِ مُعرِضينَ (آيت : 49) |
|
پوءِ انھن کي ڇا (ٿيو) آھي جو نصيحت کان منھن موڙيندڙ (ٿيا) آھن. |
| كَأَنَّهُم حُمُرٌ مُستَنفِرَةٌ (آيت : 50) |
|
ڄڻ ته اُھي ٽھندڙ گڏھ آھن. |
| فَرَّت مِن قَسوَرَةٍ (آيت : 51) |
|
جي شينھن کان ڀڳا ھجن. |
| بَل يُريدُ كُلُّ امرِئٍ مِنهُم أَن يُؤتىٰ صُحُفًا مُنَشَّرَةً (آيت : 52) |
|
بلڪ منجھائن ھر ھڪ مڙس گھرندو آھي ته کيس (آسمان) مان کليل ڪتاب ڏجن. |
| كَلّا بَل لا يَخافونَ الءاخِرَةَ (آيت : 53) |
|
ائين نه آھي، بلڪ آخرت کان نه ٿا ڊڄن. |
| كَلّا إِنَّهُ تَذكِرَةٌ (آيت : 54) |
|
سچ آھي ته بيشڪ قرآن ھڪ نصيحت آھي. |
| فَمَن شاءَ ذَكَرَهُ (آيت : 55) |
|
پوءِ جيڪو گُھري سو اُن کي پڙھي. |
| وَما يَذكُرونَ إِلّا أَن يَشاءَ اللَّهُ هُوَ أَهلُ التَّقوىٰ وَأَهلُ المَغفِرَةِ (آيت : 56) |
|
۽ الله جي گھر کانسواءِ (ان کي) ياد ڪري نه سگھندا آھن، (الله) اُھو آھي جنھن کان ڊڄڻ گھرجي ۽ اھو بخشش جو به مالڪ آھي. |