| قُل أوحِىَ إِلَىَّ أَنَّهُ استَمَعَ نَفَرٌ مِنَ الجِنِّ فَقالوا إِنّا سَمِعنا قُرءانًا عَجَبًا (آيت : 1) |
|
(اي رسول! تون) چؤ، ته بيشڪ مون ڏانهن وحي آيل آهي، ته جنن مان هڪ ٽوليءَ قرآن ٻڌو، پوءِ چيائون ته ”بيشڪ اسان هڪ عجب قرآن ٻُڌو آهي. |
| يَهدى إِلَى الرُّشدِ فَـٔامَنّا بِهِ وَلَن نُشرِكَ بِرَبِّنا أَحَدًا (آيت : 2) |
|
جو سنئون رستو ڏسي ٿو، ان ڪري اسان هن کي مڃيو ۽ اسين پنهنجي ڌڻيءَ سان هر گز ڪنهن کي به ڀائيوار نه سمجهنداسون. |
| وَأَنَّهُ تَعٰلىٰ جَدُّ رَبِّنا مَا اتَّخَذَ صٰحِبَةً وَلا وَلَدًا (آيت : 3) |
|
۽ هي ته اسان جي ڌڻيءَ جو شان تمام وڏو آهي، هن نڪي زال رکي آهي، نڪو اولاد. |
| وَأَنَّهُ كانَ يَقولُ سَفيهُنا عَلَى اللَّهِ شَطَطًا (آيت : 4) |
|
۽ اسان مان ڪنهن بيوقوف الله بابت ڪوڙو ٺاهه پئي ٺاهيو. |
| وَأَنّا ظَنَنّا أَن لَن تَقولَ الإِنسُ وَالجِنُّ عَلَى اللَّهِ كَذِبًا (آيت : 5) |
|
اسان سمجهيو هو، ته انسان ۽ جن الله تي ڪوڙ هر گز نه چوندا، |
| وَأَنَّهُ كانَ رِجالٌ مِنَ الإِنسِ يَعوذونَ بِرِجالٍ مِنَ الجِنِّ فَزادوهُم رَهَقًا (آيت : 6) |
|
۽ انسانن مان ڪيترا شخص جنن جي مردن وٽ پناهه گهرندا هئا، ان ڪري هو وڌيڪ وڏائي ڪرڻ لڳا. |
| وَأَنَّهُم ظَنّوا كَما ظَنَنتُم أَن لَن يَبعَثَ اللَّهُ أَحَدًا (آيت : 7) |
|
۽ ماڻهن کي اهڙو ئي گمان هو، جهڙو اوهان کي هو، ته ”الله هر گز ڪنهن کي رسول ڪري نه موڪليندو.“ |
| وَأَنّا لَمَسنَا السَّماءَ فَوَجَدنٰها مُلِئَت حَرَسًا شَديدًا وَشُهُبًا (آيت : 8) |
|
۽ اسان آسمان کي جاچيو، پوءِ ڏٺوسون ته هو سخت چوڪيدارن ۽ اماڙن سان ڀرجي ويو آهي. |
| وَأَنّا كُنّا نَقعُدُ مِنها مَقٰعِدَ لِلسَّمعِ فَمَن يَستَمِعِ الءانَ يَجِد لَهُ شِهابًا رَصَدًا (آيت : 9) |
|
اسين اڳي آسمان جي رستن تي (ملائڪن جي) گفتگو ٻُڌڻ لاءِ ويهندا هئاسون، پر هاڻي جيڪو ڪن ڏيندو آهي، سو پاڻ لاءِ اماڙ وارو تارو ڏسندو آهي. |
| وَأَنّا لا نَدرى أَشَرٌّ أُريدَ بِمَن فِى الأَرضِ أَم أَرادَ بِهِم رَبُّهُم رَشَدًا (آيت : 10) |
|
(ان ڪري هاڻي) اسان کي خبر ڪانهي ته زمين وارن لاءِ سندن ڌڻيءَ تڪليف جو ارادو ڪيو آهي، يا سندن بهتريءَ جو ارادو ڪيو آهي! |
| وَأَنّا مِنَّا الصّٰلِحونَ وَمِنّا دونَ ذٰلِكَ كُنّا طَرائِقَ قِدَدًا (آيت : 11) |
|
۽ اسان مان ڪي سڌريل آهن ۽ ڪي انهن کان سواءِ ٻيا به، ۽ اسين قسمين قسمين ٽوليون هئاسون. |
| وَأَنّا ظَنَنّا أَن لَن نُعجِزَ اللَّهَ فِى الأَرضِ وَلَن نُعجِزَهُ هَرَبًا (آيت : 12) |
|
۽ اسان سمجهي ڇڏيو آهي ته اسين هر گز الله کان نڪي زمين ۾ کٽي سگهنداسون، نڪي کانئس ڀڄي کٽي سگهنداسون. |
| وَأَنّا لَمّا سَمِعنَا الهُدىٰ ءامَنّا بِهِ فَمَن يُؤمِن بِرَبِّهِ فَلا يَخافُ بَخسًا وَلا رَهَقًا (آيت : 13) |
|
۽ جڏهن اسان سنئين رستي جي ڳالهه ٻڌي، تڏهن ان کي مڃيوسون- پوءِ جيڪو سندس ڌڻيءَ کي مڃيندو، اهو نڪي ڪنهن نقصان کان ڊڄندو، نه ڪنهن ظالم کان. |
| وَأَنّا مِنَّا المُسلِمونَ وَمِنَّا القٰسِطونَ فَمَن أَسلَمَ فَأُولٰئِكَ تَحَرَّوا رَشَدًا (آيت : 14) |
|
۽ اسان ۾ ڪي مسلمان آهن ۽ ڪي گنهگار_ پوءِ جيڪي مسلمان ٿيا، تن سڌيءَ واٽ جي نيت ڪئي. |
| وَأَمَّا القٰسِطونَ فَكانوا لِجَهَنَّمَ حَطَبًا (آيت : 15) |
|
پر جيڪي گنهگار ٿيا، سي دوزخ جون ڪاٺيون ٿيندا. |
| وَأَلَّوِ استَقٰموا عَلَى الطَّريقَةِ لَأَسقَينٰهُم ماءً غَدَقًا (آيت : 16) |
|
( ۽ اي رسول! چئو ته مون ڏانهن هي به) وحي آئي آهي ته جيڪڏهن ماڻهو سنئينءَ واٽ تي قائم رهن ها، ته ضرور اسين سندن (پوکن) کي گهڻو پاڻي پياريون ها. |
| لِنَفتِنَهُم فيهِ وَمَن يُعرِض عَن ذِكرِ رَبِّهِ يَسلُكهُ عَذابًا صَعَدًا (آيت : 17) |
|
ته انهن منجهه کين پرکيون_ ۽ جيڪو شخص سندن ڌڻيءَ جي يادگيريءَ کان منهن موڙيندو، ان کي هو سخت عذاب ۾ ڦاسائيندو. |
| وَأَنَّ المَسٰجِدَ لِلَّهِ فَلا تَدعوا مَعَ اللَّهِ أَحَدًا (آيت : 18) |
|
۽ سڀ مسجدون فقط الله لاءِ آهن، ان ڪري الله سان گڏ ڪنهن به ٻئي کان دعا نه گهرو. |
| وَأَنَّهُ لَمّا قامَ عَبدُ اللَّهِ يَدعوهُ كادوا يَكونونَ عَلَيهِ لِبَدًا (آيت : 19) |
|
۽ جنهن مهل الله جو ٻانهو ان کان دعا گهرڻ لاءِ بيٺو، ته هو مٿس ڳاهٽ ڪرڻ تي هئا. |
| قُل إِنَّما أَدعوا رَبّى وَلا أُشرِكُ بِهِ أَحَدًا (آيت : 20) |
|
چئو ته آءُ ته فقط پنهنجي ڌڻيءَ کان ئي دعا گهران ٿو ۽ ان ساڻ ڪنهن هڪڙي کي به ڀائيوار نٿو ڪريان. |
| قُل إِنّى لا أَملِكُ لَكُم ضَرًّا وَلا رَشَدًا (آيت : 21) |
|
چئو ته بيشڪ مون کي اوهان کي ڪنهن نقصان يا فائدي رسائڻ جو ڪو اختيار ڪونهي. |
| قُل إِنّى لَن يُجيرَنى مِنَ اللَّهِ أَحَدٌ وَلَن أَجِدَ مِن دونِهِ مُلتَحَدًا (آيت : 22) |
|
چئو ته بيشڪ مون کي به الله کان ڪو به بچائي نه سگهندو ۽ آءُ به ان کان سواءِ ٻي ڪا پناهه هر گز نه ڏسندس. |
| إِلّا بَلٰغًا مِنَ اللَّهِ وَرِسٰلٰتِهِ وَمَن يَعصِ اللَّهَ وَرَسولَهُ فَإِنَّ لَهُ نارَ جَهَنَّمَ خٰلِدينَ فيها أَبَدًا (آيت : 23) |
|
مگر مونکي رڳو الله جي طرفان خبر ۽ سندس حڪم رسائڻا آهن- ۽ جيڪو شخص الله ۽ سندس رسول جو حڪم نه مڃيندو، ته ان لاءِ دوزخ جي باهه آهي، جنهن ۾ هو اصل هميشه رهندا. |
| حَتّىٰ إِذا رَأَوا ما يوعَدونَ فَسَيَعلَمونَ مَن أَضعَفُ ناصِرًا وَأَقَلُّ عَدَدًا (آيت : 24) |
|
ايستائين جو جڏهن اهي ساڻن وعدو ڪيل (عذاب) ڏسندا، تڏهن يڪدم خبر پوندين ته ڪنهن جا مددگار هيڻا ۽ ڪير ٿورڙا آهن. |
| قُل إِن أَدرى أَقَريبٌ ما توعَدونَ أَم يَجعَلُ لَهُ رَبّى أَمَدًا (آيت : 25) |
|
چئو ته مون کي ڪا به خبر ڪانهي، ته جيڪو وعدو اوهان کي ڏجي ٿو، سو ويجهو آهي يا منهنجو ڌڻي ان جي ڪا ٻي مدت مقرر ڪندو. (_) اهو ڳجهه ڄاڻيندڙ آهي، پوءِ سندس ڳجهه تي فقط انهن کي واقف ڪندو آهي، جنهن کي رسول ڪري چونڊيندو آهي، پوءِ وري ان تي به اڳيان پويان نگهبان موڪليندو آهي. |
| عٰلِمُ الغَيبِ فَلا يُظهِرُ عَلىٰ غَيبِهِ أَحَدًا (آيت : 26) |
|
اهو ڳجهه ڄاڻيندڙ آهي، پوءِ سندس ڳجهه تي فقط ڪنهن کي واقف نه ڪندو آهي |
| إِلّا مَنِ ارتَضىٰ مِن رَسولٍ فَإِنَّهُ يَسلُكُ مِن بَينِ يَدَيهِ وَمِن خَلفِهِ رَصَدًا (آيت : 27) |
|
گر جنهن کي رسول ڪري چونڊيندو آهي، پوءِ وري ان تي به اڳيان پويان نگهبان موڪليندو آهي. |
| لِيَعلَمَ أَن قَد أَبلَغوا رِسٰلٰتِ رَبِّهِم وَأَحاطَ بِما لَدَيهِم وَأَحصىٰ كُلَّ شَيءٍ عَدَدًا (آيت : 28) |
|
ته ڄاڻي ته هنن پنهنجي ڌڻيءَ جا حڪم برابر رسايا آهن- ۽ جيڪي وٽن آهي ان کي الله پنهنجي وس رکيو آهي ۽ هن هر ڪنهن چيز جو ڳاڻيٽو ڳڻي ڇڏيو آهي- |