| سَأَلَ سائِلٌ بِعَذابٍ واقِعٍ (آيت : 1) |
|
گهرندڙ عذاب گهريو آهي، جيڪو ضرور واقع ٿيڻو آهي |
| لِلكٰفِرينَ لَيسَ لَهُ دافِعٌ (آيت : 2) |
|
ڪافرن لاءِ آهي، جنهن کي ڪو ٽارڻ وارو ناهي |
| مِنَ اللَّهِ ذِى المَعارِجِ (آيت : 3) |
|
انهيءَ الله وٽان جيڪو مٿي چڙهڻ وارين ڏاڪڻين (مٿاهن درجن) جو مالڪ آهي |
| تَعرُجُ المَلٰئِكَةُ وَالرّوحُ إِلَيهِ فى يَومٍ كانَ مِقدارُهُ خَمسينَ أَلفَ سَنَةٍ (آيت : 4) |
|
ملائڪ ۽ روح ڏانهس چڙهي ويندا آهن، هڪڙي اهڙي ڏينهن ۾ جنهن جو اندازو پنجاهه هزار سال آهي |
| فَاصبِر صَبرًا جَميلًا (آيت : 5) |
|
تنهن ڪري اي نبي تون صبر ڪر، سهڻو صبر |
| إِنَّهُم يَرَونَهُ بَعيدًا (آيت : 6) |
|
اهي ماڻهو ان کي پري سمجهن ٿا |
| وَنَرىٰهُ قَريبًا (آيت : 7) |
|
۽ اسان ان کي ويجهو ڏسون پيا |
| يَومَ تَكونُ السَّماءُ كَالمُهلِ (آيت : 8) |
|
(اهو عذاب ان ڏينهن ٿيندو) جنهن ڏينهن آسمان رجيل چانديءَ وانگر بڻجي ويندو |
| وَتَكونُ الجِبالُ كَالعِهنِ (آيت : 9) |
|
۽ جبل رنگارنگي پڃيل اُن جهڙا ٿي ويندا |
| وَلا يَسـَٔلُ حَميمٌ حَميمًا (آيت : 10) |
|
۽ ڪوبه گهاٽو دوست پنهنجي گهاٽي دوست کان ڪا پڇا ڳاڇا نه ڪندو |
| يُبَصَّرونَهُم يَوَدُّ المُجرِمُ لَو يَفتَدى مِن عَذابِ يَومِئِذٍ بِبَنيهِ (آيت : 11) |
|
توڻي جو هڪ ٻئي کي ڏيکاريا ويندا. ڏوهاري چاهيندو ته ان ڏينهن جي عذاب کان بچڻ لاءِ عيوض ۾ ڏئي ڇڏي پنهنجو اولاد |
| وَصٰحِبَتِهِ وَأَخيهِ (آيت : 12) |
|
پنهنجي زال، پنهنجو ڀاءُ |
| وَفَصيلَتِهِ الَّتى تُـٔويهِ (آيت : 13) |
|
پنهنجو ويجهي ۾ ويجهو ڪٽنب جنهن پئي کيس اجهو ڏنو هو |
| وَمَن فِى الأَرضِ جَميعًا ثُمَّ يُنجيهِ (آيت : 14) |
|
۽ زمين جي تختي (تي رهڻ) وارا سمورا ماڻهو به، جيڪڏهن اها ڳالهه سندس جند ڇڏائي سگهي |
| كَلّا إِنَّها لَظىٰ (آيت : 15) |
|
ڪڏهن به نه، اهو ته باهه جو ڀـڀڙ هوندو |
| نَزّاعَةً لِلشَّوىٰ (آيت : 16) |
|
جيڪو ماس ۽ چمڙيءَ کي چٽ ڪري ڇڏيندو |
| تَدعوا مَن أَدبَرَ وَتَوَلّىٰ (آيت : 17) |
|
واڪا ڪري پاڻ ڏي سڏيندو، هر انهيءَ ماڻهوءَ کي جيڪو حق کي پٺي ڏيئي وٺي ڀڳو هو |
| وَجَمَعَ فَأَوعىٰ (آيت : 18) |
|
۽ مال گڏ ڪري پوءِ ان کي سانڍي رکيائين |
| إِنَّ الإِنسٰنَ خُلِقَ هَلوعًا (آيت : 19) |
|
انسان جلدي حوصلو هاري ويهندڙ (بي همت) پيدا ڪيو ويو آهي |
| إِذا مَسَّهُ الشَّرُّ جَزوعًا (آيت : 20) |
|
جڏهن مٿس ڪا مصيبت اچي ٿي ته گهٻرائجي وڃي ٿو |
| وَإِذا مَسَّهُ الخَيرُ مَنوعًا (آيت : 21) |
|
۽ جڏهن آسودگي ٿي نصيب ٿئيس ته ڪنجوسي ڪرڻ لڳي ٿو |
| إِلَّا المُصَلّينَ (آيت : 22) |
|
باقي اهي ماڻهو (انهيءَ عيب کان بچيل آهن) جيڪي نماز پڙهندڙ آهن |
| الَّذينَ هُم عَلىٰ صَلاتِهِم دائِمونَ (آيت : 23) |
|
۽ نماز جا هميشه پائبند آهن |
| وَالَّذينَ فى أَموٰلِهِم حَقٌّ مَعلومٌ (آيت : 24) |
|
جن جي مالن ۾ هڪ حق مقرر ٿيل آهي |
| لِلسّائِلِ وَالمَحرومِ (آيت : 25) |
|
سواليءَ ۽ هٿين خاليءَ جو |
| وَالَّذينَ يُصَدِّقونَ بِيَومِ الدّينِ (آيت : 26) |
|
۽ جيڪي حساب ڪتاب واري ڏينهن کي سچو ٿا مڃين |
| وَالَّذينَ هُم مِن عَذابِ رَبِّهِم مُشفِقونَ (آيت : 27) |
|
جيڪي پنهنجي رب جي عذاب کان ڊڄندا ٿا رهن |
| إِنَّ عَذابَ رَبِّهِم غَيرُ مَأمونٍ (آيت : 28) |
|
ڇو ته سندن رب جو عذاب اهڙو ناهي، جنهن کان ڪو بي ڊپو ٿئي |
| وَالَّذينَ هُم لِفُروجِهِم حٰفِظونَ (آيت : 29) |
|
جيڪي پنهنجي اوگهڙن جي حفاظت ڪندڙ آهن |
| إِلّا عَلىٰ أَزوٰجِهِم أَو ما مَلَكَت أَيمٰنُهُم فَإِنَّهُم غَيرُ مَلومينَ (آيت : 30) |
|
سواءِ پنهنجي زالن يا هٿ وس آيل عورتن جي، جن کان حفاظت نه ڪرڻ ۾ مٿن ڪا ملامت ناهي |
| فَمَنِ ابتَغىٰ وَراءَ ذٰلِكَ فَأُولٰئِكَ هُمُ العادونَ (آيت : 31) |
|
باقي جيڪي ان کان سواءِ به ڪجهه طلبين ته پوءِ اهي ئي حد کان لنگهي ويل آهن |
| وَالَّذينَ هُم لِأَمٰنٰتِهِم وَعَهدِهِم رٰعونَ (آيت : 32) |
|
جيڪي پنهنجي امانتن جي سنڀال ڪن ٿا ۽ پنهنجي ڪيل وعدن جو لحاظ ڪندڙ آهن |
| وَالَّذينَ هُم بِشَهٰدٰتِهِم قائِمونَ (آيت : 33) |
|
۽ جيڪي پنهنجي شاهدين ۾ حق سچ تي قائم رهندڙ آهن |
| وَالَّذينَ هُم عَلىٰ صَلاتِهِم يُحافِظونَ (آيت : 34) |
|
۽ جيڪي پنهنجي نمازن جي سنڀال رکن ٿا |
| أُولٰئِكَ فى جَنّٰتٍ مُكرَمونَ (آيت : 35) |
|
اهي ماڻهو مانَ شانَ سان جنت جي باغن ۾ رهندا |
| فَمالِ الَّذينَ كَفَروا قِبَلَكَ مُهطِعينَ (آيت : 36) |
|
پوءِ اي نبي! ڇا ڳالهه آهي جو اهي ڪافر توڏي ڊوڙندا پيا اچن؟ |
| عَنِ اليَمينِ وَعَنِ الشِّمالِ عِزينَ (آيت : 37) |
|
ٽولن جا ٽولا ٿيندا ساڄي ۽ کاٻي کان |
| أَيَطمَعُ كُلُّ امرِئٍ مِنهُم أَن يُدخَلَ جَنَّةَ نَعيمٍ (آيت : 38) |
|
انهن مان هرهڪ اها اميد ٿو رکي ڇا ته هو نعمتن سان ڀريل جنت ۾ داخل ڪيو ويندو؟ |
| كَلّا إِنّا خَلَقنٰهُم مِمّا يَعلَمونَ (آيت : 39) |
|
بلڪل نه، اسان جنهن شيءِ مان کين پيدا ڪيو آهي، تنهن کي پاڻ ڄاڻن ٿا |
| فَلا أُقسِمُ بِرَبِّ المَشٰرِقِ وَالمَغٰرِبِ إِنّا لَقٰدِرونَ (آيت : 40) |
|
پوءِ مان قسم ٿو کڻان سج اڀرڻ وارين جاين ۽ سج لهڻ وارين جاين جي مالڪ جو، ته اسان کي اها طاقت آهي |
| عَلىٰ أَن نُبَدِّلَ خَيرًا مِنهُم وَما نَحنُ بِمَسبوقينَ (آيت : 41) |
|
جو سندن جاءِ تي انهن کان ڀلا ماڻهو آڻي ڪڍون ۽ ڪوبه اسان کان زور پوڻ وارو ناهي |
| فَذَرهُم يَخوضوا وَيَلعَبوا حَتّىٰ يُلٰقوا يَومَهُمُ الَّذى يوعَدونَ (آيت : 42) |
|
تنهنڪري ڇڏي ڏينِ ته بيهودا ڪم ڪندا ۽ رانديون رونديون ڪندا وتن، تانجو پنهنجي انهيءَ ڏينهن تائين وڃي پهچن، جنهن جو ساڻن وعدو ڪيو ٿو وڃي |
| يَومَ يَخرُجونَ مِنَ الأَجداثِ سِراعًا كَأَنَّهُم إِلىٰ نُصُبٍ يوفِضونَ (آيت : 43) |
|
۽ جنهن ڏينهن اهي پنهنجي قبرن مان نڪري ائين پيا ڊوڙندا ويندا ڄڻ ته پنهنجن بتن جي آستانن ڏانهن پيا ڊوڙندا وڃن |
| خٰشِعَةً أَبصٰرُهُم تَرهَقُهُم ذِلَّةٌ ذٰلِكَ اليَومُ الَّذى كانوا يوعَدونَ (آيت : 44) |
|
نظرون جهڪيل هوندن، ذلت مٿن ڇانئجي رهي هوندي. اهوئي اهو ڏينهن آهي، جنهن جو ساڻن وعدو ڪيو ٿو وڃي |