القرآن الڪريم

  • اينڊرائيڊ ايپليڪيشن
  • سهڪار
  • پراجيڪٽ ٽيم
  • پراجيڪٽ بابت
  • مترجمين
    • قرآن جو پيغام (تاج محمود امروٽي)
    • ائين چيو اللہ (علي خان ابڙو)
    • بيان الرحمان (عبدالوحيد جان سرهندي)
    • سنڌي قرآن (سيد فرمان علي)
    • احسن البيان (محمد ادريس ڏاهري)
    • الھام الرحمان (مولانا محمد مدني)
    • فُيُوضُ الفُرقان - پِير محمد ڪرم اللہ الاھي (دلبر سائين)
    • نُورُالقُرآن (مولوي حاجي احمد ملاح)
    • البُرھان (محمد عثمان ڏيپلائي)
    • تفھيم القرآن (سيد ابوالاعليٰ مودودي)
    • القرآن (ڊاڪٽر عابد لغاري)
    • قرآن مجيد (ترجمو : عبدالسلام ڀُٽو)


 

رڪوع : 2 سُوۡرَۃُ الۡمَعَارِجِ مَکِّیَّۃٌ آيتون : 44


بِسۡمِ اللهِ الرَّحمٰنِ الرَّحِيۡمِ

سَأَلَ سائِلٌ بِعَذابٍ واقِعٍ (آيت : 1)

ڪِنهن سائـِل ڪَيو سُوال، اِيندڙ ڪِنهن عَذاب جو،

لِلكٰفِرينَ لَيسَ لَهُ دافِعٌ (آيت : 2)

آهي اِنڪارِيَن تي، واقِع سو وَبال،

مِنَ اللَّهِ ذِى المَعارِجِ (آيت : 3)

ڪونهي رَبَّ ڪَرِيم کان، ڪو جھالُو تِنهن جَنجال،

تَعرُجُ المَلٰئِكَةُ وَالرّوحُ إِلَيهِ فى يَومٍ كانَ مِقدارُهُ خَمسينَ أَلفَ سَنَةٍ (آيت : 4)

جو سائين سَوِين سِيڙهيَن، بي حد بُلند بحال، رُوح ۽ مَلائـِڪ رَبَّ جا، نُورِي نيڪ نِهال، ڏانهسِ چَڙهن جِنهن ڏِينهن ۾، عَرض کَڻِي اَحوال، پَنجاھ هَزارِين سال، آهي عَرصو اُنهِئَ ڏِينهن جو.

فَاصبِر صَبرًا جَميلًا (آيت : 5)

پوءِ سھ تون سَهڻ سُهڻو، رَک مَن ۾ هِي مَذڪُور،

إِنَّهُم يَرَونَهُ بَعيدًا (آيت : 6)

هٖي ڏِسن اُهو ڏِينهن ڏُور،

وَنَرىٰهُ قَريبًا (آيت : 7)

اَسِين ڏِسون اوڏڙو.

يَومَ تَكونُ السَّماءُ كَالمُهلِ (آيت : 8)

اُڀ تَپِي ٽامون ٿئي، وِگھارِيل جِنهن وار،

وَتَكونُ الجِبالُ كَالعِهنِ (آيت : 9)

۽ جاڏا جَبل جَھان جا، پَڻِي پِڃيَل جا پار،

وَلا يَسـَٔلُ حَميمٌ حَميمًا (آيت : 10)

گَھرو گَھري دوست جِي، پُڇي نه خَبر چار،

يُبَصَّرونَهُم يَوَدُّ المُجرِمُ لَو يَفتَدى مِن عَذابِ يَومِئِذٍ بِبَنيهِ (آيت : 11)

ڏيکاربَنِ تِنهن ڏِينهن ۾، هلندي هاوِي پار، اُنهِئ ڏِينهن جي عَذاب کان، گُھرندو گُنہ گار، ته جيڪر گھوري جند تان، بيٽا،

وَصٰحِبَتِهِ وَأَخيهِ (آيت : 12)

بِيوِي، ڀار،

وَفَصيلَتِهِ الَّتى تُـٔويهِ (آيت : 13)

پڻ ڪُڙم قَبِيلا پانهنجا، جي سوڙِهي لَهنسِ سار،

وَمَن فِى الأَرضِ جَميعًا ثُمَّ يُنجيهِ (آيت : 14)

پڻ اُتر آڇي اُن مَٿان، ڀُونءَ ۾ جي ڀانڊار، ته پَروَر وَٺٖي پار، وَرِي آجو ڪري اُن کي.

كَلّا إِنَّها لَظىٰ (آيت : 15)

بِلڪُل بَدلو ناھِ ڪو، سِرهٖي ٿِي سُجاڳ، بي شڪ آهي باھِ سا، ڀَڙ ڀَر ڪري ڀَڙاڳ،

نَزّاعَةً لِلشَّوىٰ (آيت : 16)

ساڙيو اُڇلي سيڪ سان، اوسا پاسا آڳ،

تَدعوا مَن أَدبَرَ وَتَوَلّىٰ (آيت : 17)

تِنهن کي پُڪاري پوئـِتان، ته مُون ۾ تُنهنجو ماڳ، جو پاڻهِين وَريو پوئـِتي، ۽ وَرائـِين وِنگِئَ واڳ،

وَجَمَعَ فَأَوعىٰ (آيت : 18)

۽ لِکين ميڙئـِين لاڳ، پوءِ ڪيائـِين ڪُنجي ڪُلف ۾.

إِنَّ الإِنسٰنَ خُلِقَ هَلوعًا (آيت : 19)

موراهِين ماڻهوءَ کي، وِيو بَنايو بيزورو،

إِذا مَسَّهُ الشَّرُّ جَزوعًا (آيت : 20)

آهي دانهِيندڙ دَرد مان، ٿِئيسِ جي ٿورو،

وَإِذا مَسَّهُ الخَيرُ مَنوعًا (آيت : 21)

۽ جڏهن ٿئي مَٿسِ ٿورو، ته قابو، ڪارخير کان.

إِلَّا المُصَلّينَ (آيت : 22)

مگر نمازِي نيڪ سي، آهِن اُن کان ڌار،

الَّذينَ هُم عَلىٰ صَلاتِهِم دائِمونَ (آيت : 23)

نِت نِت سَندنِ نماز تي، جي دائم دِلقرار،

وَالَّذينَ فى أَموٰلِهِم حَقٌّ مَعلومٌ (آيت : 24)

۽ پتيون سَندنِ پيدائش ۾، جِھڙِي جوڙي جوڙڻهار،

لِلسّائِلِ وَالمَحرومِ (آيت : 25)

هر مڱتي، مُحتاج لئي، ٻَڌل ڏان ٻِيهار،

وَالَّذينَ يُصَدِّقونَ بِيَومِ الدّينِ (آيت : 26)

اُهي جي عدل جي ڏِينهن ۾، آڻِينِ اِعتبار،

وَالَّذينَ هُم مِن عَذابِ رَبِّهِم مُشفِقونَ (آيت : 27)

۽ ڏرندڙ سَندنِ ڏاتار جي، سَزا کان سَهوار،

إِنَّ عَذابَ رَبِّهِم غَيرُ مَأمونٍ (آيت : 28)

ته آهي سَندنِ اَلله جو، اَڻٽر سو آزار،

وَالَّذينَ هُم لِفُروجِهِم حٰفِظونَ (آيت : 29)

اهي جي سَندن اگھاڙ تي، آهن پورا پهريدار،

إِلّا عَلىٰ أَزوٰجِهِم أَو ما مَلَكَت أَيمٰنُهُم فَإِنَّهُم غَيرُ مَلومينَ (آيت : 30)

سَوا گَھر ۽ گولِيين، جِن جا، هَٿ ٿِيَن حَقدار، ڇُٽل سي ڇِينڀ ڪنان، بَچيَل کون ڀَلڪار،

فَمَنِ ابتَغىٰ وَراءَ ذٰلِكَ فَأُولٰئِكَ هُمُ العادونَ (آيت : 31)

جِن، تِن سوا ٻِي تانگھ ڪئـِي، بيشڪ سي بَدڪار،

وَالَّذينَ هُم لِأَمٰنٰتِهِم وَعَهدِهِم رٰعونَ (آيت : 32)

اُهي جي عَهد، اَمانتون، سَنڀالِين سَچار،

وَالَّذينَ هُم بِشَهٰدٰتِهِم قائِمونَ (آيت : 33)

سي جي سَندنِ ساکن تي، بيٺل بَرقرار،

وَالَّذينَ هُم عَلىٰ صَلاتِهِم يُحافِظونَ (آيت : 34)

سي جي سَندنِ، نماز جي، واهيپَ ڪن هر وار،

أُولٰئِكَ فى جَنّٰتٍ مُكرَمونَ (آيت : 35)

عِزَّت ساڻ اَپار، اُهي آهِن باغ بهشت ۾.

فَمالِ الَّذينَ كَفَروا قِبَلَكَ مُهطِعينَ (آيت : 36)

پوءِ آهي، ڇا اُنهن کي، جِن اَنڌن ڪيو اِنڪار،

عَنِ اليَمينِ وَعَنِ الشِّمالِ عِزينَ (آيت : 37)

تو وَٽِ تڪڙا ميڙ ڪن، سَڄي، کٻي پار،

أَيَطمَعُ كُلُّ امرِئٍ مِنهُم أَن يُدخَلَ جَنَّةَ نَعيمٍ (آيت : 38)

ڇا، هرڪو هِرکي تن مان، تَڪون ڪري تڪرار، ته گِھڙندو باغ بِهشت ۾، جِت سدابُوندبهار؟

كَلّا إِنّا خَلَقنٰهُم مِمّا يَعلَمونَ (آيت : 39)

اِيئن آهي ڪو نه ڪو، هِنيون رَک هوشيار، اَسان اُپايا جِنهن مَنجھنان تنهِنجِي سَڀن سُڌ سَنڀار،

فَلا أُقسِمُ بِرَبِّ المَشٰرِقِ وَالمَغٰرِبِ إِنّا لَقٰدِرونَ (آيت : 40)

پوءِ ساک نه سائـِين جِي کڻان، جو مُندن مَٿي ڌار، بَنائـِيندڙ بُرجَن سان، اولھ، اوڀر پار،

عَلىٰ أَن نُبَدِّلَ خَيرًا مِنهُم وَما نَحنُ بِمَسبوقينَ (آيت : 41)

ته سَچ پچ اَسِين آهيون، وَڏِي سَگھ سَرڪار، ته مَٽي ميٽي اُنهن کي، ٻِئا جوڙيو نيڪ نبار، ۽ ڪٿي اَسين نه آهيون، هرگز کِيندڙ هار،

فَذَرهُم يَخوضوا وَيَلعَبوا حَتّىٰ يُلٰقوا يَومَهُمُ الَّذى يوعَدونَ (آيت : 42)

پوءِ ڇَڏِيِين ته گُھنڊ گھڙينِ ڪي ۽ کيلِينِ کيل خوار، تان ڏِسنِ اُنهئ ڏِينهن کي، جنهن جا ساڻنِ قول قرار،

يَومَ يَخرُجونَ مِنَ الأَجداثِ سِراعًا كَأَنَّهُم إِلىٰ نُصُبٍ يوفِضونَ (آيت : 43)

تائُو تُربتن مان، جڏهن نِڪرندا نِروار، ڪَر ڀَڄندا وَڃنِ بُتن تي، يا ميڙُو ميلي پار،

خٰشِعَةً أَبصٰرُهُم تَرهَقُهُم ذِلَّةٌ ذٰلِكَ اليَومُ الَّذى كانوا يوعَدونَ (آيت : 44)

اَکيون اُجھائل اُنهن جون، رَسَندن ذِلت زار، سا آهي اُهائـِي وار، جنهن جو ٻول ٻَڌو وِيو اُنهن سان.


مالي سھائتا ڪندڙ:

© سنڌسلامت ڊاٽ ڪام 2017 - 2025