| سَأَلَ سائِلٌ بِعَذابٍ واقِعٍ (آيت : 1) |
|
هڪ سوال ڪندڙ ڪافرن تي پوندڙ عذاب بابت سوال ڪيو، |
| لِلكٰفِرينَ لَيسَ لَهُ دافِعٌ (آيت : 2) |
|
جنهن کي ڪوبه هٽائڻ وارو نه آهي |
| مِنَ اللَّهِ ذِى المَعارِجِ (آيت : 3) |
|
جو وڏن مرتبن واري الله جي طرفان (انهن تي ايندو). |
| تَعرُجُ المَلٰئِكَةُ وَالرّوحُ إِلَيهِ فى يَومٍ كانَ مِقدارُهُ خَمسينَ أَلفَ سَنَةٍ (آيت : 4) |
|
ملائڪ ۽ روح ان ڏي اهڙي ڏينهن ۾ چڙهندا جنهن جي ڊگهائي پنجاهه هزار ورهه ٿيندي. |
| فَاصبِر صَبرًا جَميلًا (آيت : 5) |
|
پو ءِ(اي پيغمبر !) تون چڱو صبر ڪر. |
| إِنَّهُم يَرَونَهُ بَعيدًا (آيت : 6) |
|
بيشڪ اهي ان (ڏينهن) کي پري ڏسن ٿا. |
| وَنَرىٰهُ قَريبًا (آيت : 7) |
|
۽ اسين ان کي ويجهو ڏسون ٿا، |
| يَومَ تَكونُ السَّماءُ كَالمُهلِ (آيت : 8) |
|
جنهن ڏينهن آسمان پگهريل ٽامي جهڙو ٿيندو، |
| وَتَكونُ الجِبالُ كَالعِهنِ (آيت : 9) |
|
۽ جبل رنگا رنگي پچيل ان جهڙا ٿيندا، |
| وَلا يَسـَٔلُ حَميمٌ حَميمًا (آيت : 10) |
|
۽ ڪوبه ويجهي ۾ ويجهو مائٽ ڪنهن به ويجهي ۾ ويجهي مائٽ کان پڇندو به نه |
| يُبَصَّرونَهُم يَوَدُّ المُجرِمُ لَو يَفتَدى مِن عَذابِ يَومِئِذٍ بِبَنيهِ (آيت : 11) |
|
(توڙي جو) اهي انهن کي ڏسڻ ۾ ايندا. ڏوهاري خواهش ڪندو ته جيڪر ان ڏينهن جي عذاب جي بدران پنهنجا پٽ، |
| وَصٰحِبَتِهِ وَأَخيهِ (آيت : 12) |
|
۽ پنهنجي زال، ۽ پنهنجو ڀاءُ |
| وَفَصيلَتِهِ الَّتى تُـٔويهِ (آيت : 13) |
|
۽ پنهنجو گهراڻو، جو هن کي پاڻ سان ملائي ٿو |
| وَمَن فِى الأَرضِ جَميعًا ثُمَّ يُنجيهِ (آيت : 14) |
|
۽ جيڪي زمين ۾ سڀ آهن،سي بدلي ۾ ڏئي. وري (اهو بدلو ڏيڻ) ان کي ڇڏائي. ائين ڪڏهن به نه ٿيندو. |
| كَلّا إِنَّها لَظىٰ (آيت : 15) |
|
بيشڪ اها ڀڙڪندڙ باهه آهي |
| نَزّاعَةً لِلشَّوىٰ (آيت : 16) |
|
جا کَل کي زور سان ڇڪي لاهيندڙ آهي. |
| تَدعوا مَن أَدبَرَ وَتَوَلّىٰ (آيت : 17) |
|
ان کي (پاڻ ڏي) سڏيندي جنهن پٺ ڦيري ۽ منهن موڙيو |
| وَجَمَعَ فَأَوعىٰ (آيت : 18) |
|
۽ (مال) گڏ ڪيو پوءِ سنڀالي رکيو. |
| إِنَّ الإِنسٰنَ خُلِقَ هَلوعًا (آيت : 19) |
|
بيشڪ انسان ڪمزور دل پيدا ڪيو ويو آهي |
| إِذا مَسَّهُ الشَّرُّ جَزوعًا (آيت : 20) |
|
جڏهن ان کي تڪليف پهچي ٿي ته بي صبر ٿيو پوي |
| وَإِذا مَسَّهُ الخَيرُ مَنوعًا (آيت : 21) |
|
۽ جڏهن ڀلائي پهچيس ٿي ته ڪنجوس ٿيو پوي |
| إِلَّا المُصَلّينَ (آيت : 22) |
|
پر نمازي نه! |
| الَّذينَ هُم عَلىٰ صَلاتِهِم دائِمونَ (آيت : 23) |
|
جيڪي پنهنجي نماز تي هميشه پورا آهن، |
| وَالَّذينَ فى أَموٰلِهِم حَقٌّ مَعلومٌ (آيت : 24) |
|
۽ جن جي مالن ۾ |
| لِلسّائِلِ وَالمَحرومِ (آيت : 25) |
|
سوالي ۽ بي سوالي (محتاج) لاءِ مقرر حق آهي، |
| وَالَّذينَ يُصَدِّقونَ بِيَومِ الدّينِ (آيت : 26) |
|
۽ جيڪي حساب جي ڏينهن کي سچو چون ٿا. |
| وَالَّذينَ هُم مِن عَذابِ رَبِّهِم مُشفِقونَ (آيت : 27) |
|
۽ جيڪي پنهنجي پاليندڙ جي عذاب کان ڊڄندڙ آهن. |
| إِنَّ عَذابَ رَبِّهِم غَيرُ مَأمونٍ (آيت : 28) |
|
ڇو ته سندن پاليندڙ جو عذاب ئي بي ڊپي ٿيڻ جي شيءِ نه آهي. |
| وَالَّذينَ هُم لِفُروجِهِم حٰفِظونَ (آيت : 29) |
|
۽ جيڪي پنهنجن شرمگاهن کي |
| إِلّا عَلىٰ أَزوٰجِهِم أَو ما مَلَكَت أَيمٰنُهُم فَإِنَّهُم غَيرُ مَلومينَ (آيت : 30) |
|
پنهنجين زالن ۽ پنهنجين ٻانهين کان سواءِ (ٻين کان) بچائيندڙ آهن. ڇو ته (انهن کان شرمگاهن نه بچائڻ ۾ ) اهي ملامت ڪيل نه آهن. |
| فَمَنِ ابتَغىٰ وَراءَ ذٰلِكَ فَأُولٰئِكَ هُمُ العادونَ (آيت : 31) |
|
پوءِ جيڪي ان کان سواءِ (ٻيو ڪجهه ڪرڻ) گهرندا، سي ئي حد کان لنگهندڙ آهن. |
| وَالَّذينَ هُم لِأَمٰنٰتِهِم وَعَهدِهِم رٰعونَ (آيت : 32) |
|
۽ جيڪي پنهنجن امانتن ۽ پنهنجي انجام جو خيال رکندڙ آهن |
| وَالَّذينَ هُم بِشَهٰدٰتِهِم قائِمونَ (آيت : 33) |
|
۽ جيڪي پنهنجن شاهدين تي پورا بيٺا آهن |
| وَالَّذينَ هُم عَلىٰ صَلاتِهِم يُحافِظونَ (آيت : 34) |
|
۽ جيڪي پنهنجي نماز جي (هميشه) پابندي ڪن ٿا، |
| أُولٰئِكَ فى جَنّٰتٍ مُكرَمونَ (آيت : 35) |
|
اهي باغن ۾ عزت وارا ٿيندا. |
| فَمالِ الَّذينَ كَفَروا قِبَلَكَ مُهطِعينَ (آيت : 36) |
|
پوءِ (اي پيغمبر! انهن) ڪافرن کي ڇا ٿيو آهي جو توڏي ڊوڙندا اچن ٿا، |
| عَنِ اليَمينِ وَعَنِ الشِّمالِ عِزينَ (آيت : 37) |
|
ساڄي پاسي کان ۽ کاٻي پاسي کان ٽوليون ٿي. |
| أَيَطمَعُ كُلُّ امرِئٍ مِنهُم أَن يُدخَلَ جَنَّةَ نَعيمٍ (آيت : 38) |
|
انهن مان سڀڪو شخص هيءَ طمع رکي ٿو ڇا ته ان کي نعمت جي باغ ۾ داخل ڪيو وڃي؟ |
| كَلّا إِنّا خَلَقنٰهُم مِمّا يَعلَمونَ (آيت : 39) |
|
ائين ڪيئن ٿيندو! بيشڪ اسان انهن کي اُن شيءِ مان پيدا ڪيو آهي جنهن کي ڄاڻن ٿا |
| فَلا أُقسِمُ بِرَبِّ المَشٰرِقِ وَالمَغٰرِبِ إِنّا لَقٰدِرونَ (آيت : 40) |
|
پوءِ اڀرندن ۽ الهندن جي پاليندڙ جو (پنهنجو) قسم کڻان ٿو ته بيشڪ اسان کي هيءَ قدرت آهي. |
| عَلىٰ أَن نُبَدِّلَ خَيرًا مِنهُم وَما نَحنُ بِمَسبوقينَ (آيت : 41) |
|
ته انهن جي بدلي ۾ انهن کان چڱا آڻيون، ۽ اسين ڪي عاجز نه آهيون. |
| فَذَرهُم يَخوضوا وَيَلعَبوا حَتّىٰ يُلٰقوا يَومَهُمُ الَّذى يوعَدونَ (آيت : 42) |
|
پوءِ (اي پيغمبرﷺ!) کين ڇڏي ڏي ته بيهودا ڪم ڪن ۽ رانديون ڪن ايتري تائين جو اُهي پنهنجي ان ڏينهن کي ڏسن جنهن جو انهن کي وعدو ڏنو وڃي ٿو. |
| يَومَ يَخرُجونَ مِنَ الأَجداثِ سِراعًا كَأَنَّهُم إِلىٰ نُصُبٍ يوفِضونَ (آيت : 43) |
|
جنهن ڏينهن قبرن مان ڊوڙندا نڪرندا ڄڻ ته اهي ڪنهن کُتل نشان ڏي ڊوڙندا وڃن ٿا. |
| خٰشِعَةً أَبصٰرُهُم تَرهَقُهُم ذِلَّةٌ ذٰلِكَ اليَومُ الَّذى كانوا يوعَدونَ (آيت : 44) |
|
(ان وقت) سندن اکيون هيٺ هونديون انهن کي خواري ويڙهي ويئي هوندي. اِهوئي ڏينهن آهي جنهن جو کين وعدو ڏنو پيو وڃي. |