المص (آيت : 1) |
الٓمّٓصٓۚ۱ . |
كِتٰبٌ أُنزِلَ إِلَيكَ فَلا يَكُن فى صَدرِكَ حَرَجٌ مِنهُ لِتُنذِرَ بِهِ وَذِكرىٰ لِلمُؤمِنينَ (آيت : 2) |
(هي) ڪتاب آهي جو لاٿو ويو آهي توڏانهن پوءِ نه هجي سيني (مبارڪ) تنهنجي ۾ تنگي ان (جي پهچائڻ) ۾ تانته ڊيڄارين ان سان ۽ نصيحت آهي مؤمنن جي لاءِ . |
اتَّبِعوا ما أُنزِلَ إِلَيكُم مِن رَبِّكُم وَلا تَتَّبِعوا مِن دونِهِ أَولِياءَ قَليلًا ما تَذَكَّرونَ (آيت : 3) |
تابعداري ڪيو ان جي جو لاٿو ويو اوهان ڏانهن رب اوهان جي وٽان ۽ نه تابعداري ڪيو سواءِ ان جي ٻين دوستن جي ٿوري ٿا نصيحت قبول ڪيو . |
وَكَم مِن قَريَةٍ أَهلَكنٰها فَجاءَها بَأسُنا بَيٰتًا أَو هُم قائِلونَ (آيت : 4) |
۽ ڪيترا ڳوٺ هلاڪ ڪيوسون انهن کي پوءِ آيو انهن وٽ عذاب اسان جو رات جو يا اهي مجھند جو ستل هيا . |
فَما كانَ دَعوىٰهُم إِذ جاءَهُم بَأسُنا إِلّا أَن قالوا إِنّا كُنّا ظٰلِمينَ (آيت : 5) |
پوءِ نه هئي پڪار انهن جي جڏهن آيو انهن وٽ عذاب اسان جو مگر هيءُ جو چيائون ته بيشڪ اسين هئاسين ظلم ڪندڙ . |
فَلَنَسـَٔلَنَّ الَّذينَ أُرسِلَ إِلَيهِم وَلَنَسـَٔلَنَّ المُرسَلينَ (آيت : 6) |
پوءِ البته ضرور پڇنداسون انهن کان جو موڪليا ويا انهن ڏانهن ۽ البته ضرور پڇنداسون موڪليلن کان . |
فَلَنَقُصَّنَّ عَلَيهِم بِعِلمٍ وَما كُنّا غائِبينَ (آيت : 7) |
پوءِ البته ضرور بيان ڪنداسون انهن تي علم سان ۽ نه هئاسون غائب . |
وَالوَزنُ يَومَئِذٍ الحَقُّ فَمَن ثَقُلَت مَوٰزينُهُ فَأُولٰئِكَ هُمُ المُفلِحونَ (آيت : 8) |
۽ (عملن جي) تور ان ڏينهن حق آهي پوءِ اهو شخص جو ڳرا ٿيا عملناما ان جا پوءِ اهيئي ڪامياب ٿيندڙ آهن . |
وَمَن خَفَّت مَوٰزينُهُ فَأُولٰئِكَ الَّذينَ خَسِروا أَنفُسَهُم بِما كانوا بِـٔايٰتِنا يَظلِمونَ (آيت : 9) |
۽ اهو شخص جو هلڪا ٿيا عملناما ان جا پوءِ اهي ئي آهن جو نقصان ۾ وڌائون سرن پنهنجن کي سببان ان جي جو آيتن اسان جن سان ظلم ٿي ڪيائون . |
وَلَقَد مَكَّنّٰكُم فِى الأَرضِ وَجَعَلنا لَكُم فيها مَعٰيِشَ قَليلًا ما تَشكُرونَ (آيت : 10) |
۽ البته تحقيق طاقت سان ورهايوسون اوهان کي زمين ۾ ٺاهياسون اوهان لاءِ ان ۾ گذران جا ذريعا تمام ٿورو ٿا شڪر ڪيو . |
وَلَقَد خَلَقنٰكُم ثُمَّ صَوَّرنٰكُم ثُمَّ قُلنا لِلمَلٰئِكَةِ اسجُدوا لِءادَمَ فَسَجَدوا إِلّا إِبليسَ لَم يَكُن مِنَ السّٰجِدينَ (آيت : 11) |
۽ البته تحقيق پيدا ڪيو سون اوهان کي ان کان پوءِ صورت ڏني سون اوهان کي ان کان پوءِ چيوسون ملائڪن کي ته سجدو ڪيوآدم جي اڳيان پوءِ سجدو ڪيائون سواءِ شيطان جي جو نه هو سجدي ڪندڙن مان . |
قالَ ما مَنَعَكَ أَلّا تَسجُدَ إِذ أَمَرتُكَ قالَ أَنا۠ خَيرٌ مِنهُ خَلَقتَنى مِن نارٍ وَخَلَقتَهُ مِن طينٍ (آيت : 12) |
فرمايو (الله) ته ڪنهن روڪيو توکي جو سجدو نه ڪَيُئي جڏهن امر ڪيو مون توکي ته چيائين ته مان ڀلو آهيان ان کان، پيدا ڪَيُئي مون کي باھ مان ۽ پيدا ڪَيُئي ان کي مٽيءَ مان . |
قالَ فَاهبِط مِنها فَما يَكونُ لَكَ أَن تَتَكَبَّرَ فيها فَاخرُج إِنَّكَ مِنَ الصّٰغِرينَ (آيت : 13) |
فرمايائين پوءِ لهي وڃ ان مان پوءِ نه ٿو مناسب رهي تولاءِ هيءُ جو هٺ ڪرين ان ۾ پوءِ نڪري وڃ بيشڪ تون ذليلن مان آهين . |
قالَ أَنظِرنى إِلىٰ يَومِ يُبعَثونَ (آيت : 14) |
عرض ڪيائين ته مهلت ڏي مون کي ان ڏينهن تائين جو اٿاريا ويندا . |
قالَ إِنَّكَ مِنَ المُنظَرينَ (آيت : 15) |
فرمايو (الله) بيشڪ تون مهلت ڏنلن مان آهين . |
قالَ فَبِما أَغوَيتَنى لَأَقعُدَنَّ لَهُم صِرٰطَكَ المُستَقيمَ (آيت : 16) |
چيائين ته پوءِ سببان ان جي جو گمراھ ڪيو تو مون کي البته ضرور وهندس انهن (کي گمراھ ڪرڻ) جي لاءِ واٽ تنهنجي سڌيءَ تي . |
ثُمَّ لَءاتِيَنَّهُم مِن بَينِ أَيديهِم وَمِن خَلفِهِم وَعَن أَيمٰنِهِم وَعَن شَمائِلِهِم وَلا تَجِدُ أَكثَرَهُم شٰكِرينَ (آيت : 17) |
ان کان پوِءِ البته ضرور ايندس انهن وٽ اڳيان انهن جي ۽ پويان انهن جي ۽ سڄي پاسي انهن جي کان ۽ کٻي پاسي انهن جي کان ۽ نه لهندين گھڻن انهن جي کي شڪر ڪندڙ . |
قالَ اخرُج مِنها مَذءومًا مَدحورًا لَمَن تَبِعَكَ مِنهُم لَأَملَأَنَّ جَهَنَّمَ مِنكُم أَجمَعينَ (آيت : 18) |
فرمايائين ته نڪر ان مان ذليل تڙيل ٿي البته جيڪو پويان لڳو تنهنجي انهن مان ته البته ضرور ڀريندس جهنم کي اوهان مڙني مان . |
وَيٰـٔادَمُ اسكُن أَنتَ وَزَوجُكَ الجَنَّةَ فَكُلا مِن حَيثُ شِئتُما وَلا تَقرَبا هٰذِهِ الشَّجَرَةَ فَتَكونا مِنَ الظّٰلِمينَ (آيت : 19) |
۽ اي آدم رھ تون ۽ زال تنهنجي بهشت ۾ پوءِ کائو جتان به گھرو اوهان ۽ نه ويجھا وڃو هن وڻ کي پوءِ ٿي پئو نقصان وارن مان . |
فَوَسوَسَ لَهُمَا الشَّيطٰنُ لِيُبدِىَ لَهُما ما وۥرِىَ عَنهُما مِن سَوءٰتِهِما وَقالَ ما نَهىٰكُما رَبُّكُما عَن هٰذِهِ الشَّجَرَةِ إِلّا أَن تَكونا مَلَكَينِ أَو تَكونا مِنَ الخٰلِدينَ (آيت : 20) |
پوءِ وسوسو وڌائين انهن ٻنهي (جي دلين) ۾ شيطان تانته ظاهر ڪري انهن ٻنهي جي لاءِ اهو جو لڪايو ويو انهن ٻنهي کان اگھڙن سندن مان ۽ چيائين (شيطان) ته نه روڪيائين اوهان ٻنهي کي رب اوهان جي هن وڻ کان مگر هن جي ڪري ته ڪٿي ٿي نه وڃو ٻئي ملائڪ يا ٿي پئو هميشہ زندھ رهندڙن مان . |
وَقاسَمَهُما إِنّى لَكُما لَمِنَ النّٰصِحينَ (آيت : 21) |
۽ قسم ڏنائين انهن ٻنهي کي ته يقينًا مان اوهان جي خير خواهن مان آهيان . |
فَدَلّىٰهُما بِغُرورٍ فَلَمّا ذاقَا الشَّجَرَةَ بَدَت لَهُما سَوءٰتُهُما وَطَفِقا يَخصِفانِ عَلَيهِما مِن وَرَقِ الجَنَّةِ وَنادىٰهُما رَبُّهُما أَلَم أَنهَكُما عَن تِلكُمَا الشَّجَرَةِ وَأَقُل لَكُما إِنَّ الشَّيطٰنَ لَكُما عَدُوٌّ مُبينٌ (آيت : 22) |
پوءِ هيٺ لاٿائين ٻنهي کي ڌوڪي سان پوءِ جڏهن چکيائون وڻ کي ته ظاهر ٿيون انهن ٻنهي لاءِ شرمگاهون سندن ۽ شروع ٿيا جو ڍڪين پيا پنهنجي مٿان پن بهشت (جي وڻن) جا ۽ سڏيائين ٻنهي کي رب سندن ته ڇا نه روڪيو هو مون اوهان ٻنهي کي ان وڻ کان ۽ نه چيو هو مون اوهان ٻنهي کي ته يقينًا شيطان اوهان ٻنهي جو دشمن کليل آهي . |
قالا رَبَّنا ظَلَمنا أَنفُسَنا وَإِن لَم تَغفِر لَنا وَتَرحَمنا لَنَكونَنَّ مِنَ الخٰسِرينَ (آيت : 23) |
عرض ڪيائون ته اي اسان جا رب ظلم ڪيو اسان نفسن پنهنجن تي ۽ جيڪڏهن نه بخشيندين اسان کي ۽ نه رحم ڪندين اسان تي ته البته ٿي پونداسون نقصان وارن مان . |
قالَ اهبِطوا بَعضُكُم لِبَعضٍ عَدُوٌّ وَلَكُم فِى الأَرضِ مُستَقَرٌّ وَمَتٰعٌ إِلىٰ حينٍ (آيت : 24) |
فرمايائين ته لهو بعضي اوهان مان بعض جا دشمن آهن ۽ اوهان لاءِ زمين ۾ قرار جي جاءِ ۽ سامان آهي وقت مقرر تائين . |
قالَ فيها تَحيَونَ وَفيها تَموتونَ وَمِنها تُخرَجونَ (آيت : 25) |
فرمايائين ته ان ۾ جيئرا رهندؤ ۽ ان ۾ مرندؤ ۽ ان مان ئي ڪڍيا ويندؤ . |
يٰبَنى ءادَمَ قَد أَنزَلنا عَلَيكُم لِباسًا يُوٰرى سَوءٰتِكُم وَريشًا وَلِباسُ التَّقوىٰ ذٰلِكَ خَيرٌ ذٰلِكَ مِن ءايٰتِ اللَّهِ لَعَلَّهُم يَذَّكَّرونَ (آيت : 26) |
اي آدم جا فرزندؤ! تحقيق لاٿو اسان اوهان جي مٿان لباس جو ڍڪي شرمگاهون اوهان جون ۽ سينگار ۽ لباس تقوى جو اهو ڀلو آهي اهو نشانين الله جي مان آهي شايد اهي نصيحت حاصل ڪن . |
يٰبَنى ءادَمَ لا يَفتِنَنَّكُمُ الشَّيطٰنُ كَما أَخرَجَ أَبَوَيكُم مِنَ الجَنَّةِ يَنزِعُ عَنهُما لِباسَهُما لِيُرِيَهُما سَوءٰتِهِما إِنَّهُ يَرىٰكُم هُوَ وَقَبيلُهُ مِن حَيثُ لا تَرَونَهُم إِنّا جَعَلنَا الشَّيٰطينَ أَولِياءَ لِلَّذينَ لا يُؤمِنونَ (آيت : 27) |
اي آدم جا فرزندؤ! نه فتني ۾ وجهي اوهان کي شيطان جيئن ڪڍيائين پيءُ، ماءُ اوهان جي کي بهشت مان- لاهي پيو انهن کان لباس انهن جو تانته ڏيکاري انهن کي شرمگاهون سندن بيشڪ اهو ڏسي ٿو اوهان کي پاڻ ۽ خاندان سندس ان جاءِ کان جو نه ٿا ڏسو اوهان انهن کي بيشڪ اسان بڻايو شيطانن کي دوست انهن جو جي نه ٿا ايمان آڻين . |
وَإِذا فَعَلوا فٰحِشَةً قالوا وَجَدنا عَلَيها ءاباءَنا وَاللَّهُ أَمَرَنا بِها قُل إِنَّ اللَّهَ لا يَأمُرُ بِالفَحشاءِ أَتَقولونَ عَلَى اللَّهِ ما لا تَعلَمونَ (آيت : 28) |
۽ جڏهن ڪن ٿا برائي ته چون ٿا لڌوسون ان تي پيئرن پنهنجن کي ۽ الله امر ڪيو اسان کي ان جو فرماءِ ته بيشڪ الله نه ٿو امر ڪري برائيءَ جو، ڇا چئو ٿا الله تي جيڪي نه ٿا ڄاڻو . |
قُل أَمَرَ رَبّى بِالقِسطِ وَأَقيموا وُجوهَكُم عِندَ كُلِّ مَسجِدٍ وَادعوهُ مُخلِصينَ لَهُ الدّينَ كَما بَدَأَكُم تَعودونَ (آيت : 29) |
فرماءِ ته: امر ڪيو رب منهنجي عدل جو ۽ سڌا رکو منهن پنهنجا (قبلي ڏانهن) وقت هر نماز جي ۽ عبادت ڪيو ان جي (سچو ڪندڙ) ان جي لاءِ دين کي جيئن پهريان پيدا ڪيائين اوهان کي تيئن ئي موٽندؤ . |
فَريقًا هَدىٰ وَفَريقًا حَقَّ عَلَيهِمُ الضَّلٰلَةُ إِنَّهُمُ اتَّخَذُوا الشَّيٰطينَ أَولِياءَ مِن دونِ اللَّهِ وَيَحسَبونَ أَنَّهُم مُهتَدونَ (آيت : 30) |
هڪ جماعت کي هدايت ڪيائين ۽ ٻي جماعت ثابت ٿي چڪي آ انهن تي گمراهي- يقينًا انهن بڻايو شيطان کي مددگار سواءِ الله جي ۽ سمجهن ٿا ته يقينًا اهي هدايت وارا آهن . |
يٰبَنى ءادَمَ خُذوا زينَتَكُم عِندَ كُلِّ مَسجِدٍ وَكُلوا وَاشرَبوا وَلا تُسرِفوا إِنَّهُ لا يُحِبُّ المُسرِفينَ (آيت : 31) |
اي آدم جا فرزندؤ! وٺو سينگار پنهنجو وقت هر نماز جي ۽ کائو ۽ پيئو ۽ نه فضول خرچي ڪيو بيشڪ اهو نه ٿو محبت رکي فضول خرچي ڪندڙن سان . |
قُل مَن حَرَّمَ زينَةَ اللَّهِ الَّتى أَخرَجَ لِعِبادِهِ وَالطَّيِّبٰتِ مِنَ الرِّزقِ قُل هِىَ لِلَّذينَ ءامَنوا فِى الحَيوٰةِ الدُّنيا خالِصَةً يَومَ القِيٰمَةِ كَذٰلِكَ نُفَصِّلُ الءايٰتِ لِقَومٍ يَعلَمونَ (آيت : 32) |
فرماءِ ته ڪنهن حرام ڪيو سينگار الله جي کي جيڪو ڪڍيائين ٻانهن پنهنجن لاءِ ۽ پاڪ شيون رزق مان فرماءِ ته اهي انهن جي لاءِ آهن جو ايمان آندائون حياتيءَ دنيا جي ۾ خاص قيامت جي ڏينهن ائين ئي کولي بيان ڪيون ٿا آيتون ان قوم جي لاءِ جيڪي ڄاڻن ٿا . |
قُل إِنَّما حَرَّمَ رَبِّىَ الفَوٰحِشَ ما ظَهَرَ مِنها وَما بَطَنَ وَالإِثمَ وَالبَغىَ بِغَيرِ الحَقِّ وَأَن تُشرِكوا بِاللَّهِ ما لَم يُنَزِّل بِهِ سُلطٰنًا وَأَن تَقولوا عَلَى اللَّهِ ما لا تَعلَمونَ (آيت : 33) |
فرماءِ ته: بيشڪ حرام ڪيو رب منهنجي بيحيائين کي جيڪو ظاهر ٿيو انهن مان ۽ جيڪو ڳجهو ٿيو ۽ (حرام ڪيائين) گناھ ۽ سرڪشيءَ کي حق کان سواءِ ۽ هيءُ جو شريڪ ڪيو الله سان اها شيءِ جو نه لاٿائين ان سان ڪا سند ۽ هي جو چئو الله تي اها ڳالهه جو نه ٿا ڄاڻو . |
وَلِكُلِّ أُمَّةٍ أَجَلٌ فَإِذا جاءَ أَجَلُهُم لا يَستَأخِرونَ ساعَةً وَلا يَستَقدِمونَ (آيت : 34) |
۽ واسطي هر امت جي مدت مقرر آهي پوءِ جڏهن ايندو مدو انهن جو ته نه پوئتي ٿيندا هڪڙي گهڙي نه اڳتي ٿيندا . |
يٰبَنى ءادَمَ إِمّا يَأتِيَنَّكُم رُسُلٌ مِنكُم يَقُصّونَ عَلَيكُم ءايٰتى فَمَنِ اتَّقىٰ وَأَصلَحَ فَلا خَوفٌ عَلَيهِم وَلا هُم يَحزَنونَ (آيت : 35) |
اي آدم جا فرزندؤ! جيڪڏهن اچن اوهان وٽ رسول اوهان مان بيان ڪن اوهان جي اڳيان آيتون منهنجون پوءِ جيڪو پرهيزگار ٿيو ۽ پاڻ سڌاريائين پوءِ ناهي ڪو خوف انهن تي ۽ نه اهي غمگين ٿيندا . |
وَالَّذينَ كَذَّبوا بِـٔايٰتِنا وَاستَكبَروا عَنها أُولٰئِكَ أَصحٰبُ النّارِ هُم فيها خٰلِدونَ (آيت : 36) |
۽ جن ڪوڙو چيو آيتن اسان جن کي ۽ هٺ ڪيائون انهن کان اهي دوزخي آهن اهي ان ۾ هميشہ رهندا . |
فَمَن أَظلَمُ مِمَّنِ افتَرىٰ عَلَى اللَّهِ كَذِبًا أَو كَذَّبَ بِـٔايٰتِهِ أُولٰئِكَ يَنالُهُم نَصيبُهُم مِنَ الكِتٰبِ حَتّىٰ إِذا جاءَتهُم رُسُلُنا يَتَوَفَّونَهُم قالوا أَينَ ما كُنتُم تَدعونَ مِن دونِ اللَّهِ قالوا ضَلّوا عَنّا وَشَهِدوا عَلىٰ أَنفُسِهِم أَنَّهُم كانوا كٰفِرينَ (آيت : 37) |
پوءِ ڪير آهي وڏو ظالم ان کان جو ٺاهي هنيائين الله تي ڪوڙ يا ڪوڙو چيائين آيتن ان جي کي اهي پهچندو انهن کي حصو انهن جو لکيل عذاب مان تان جو جڏهن ايندا انهن وٽ قاصد اسان جا وفات ڪرائيندا انهن کي ته چوندن ته ڪٿي آهن اهي جن جي عبادت ڪندا هيئو، الله کان سواءِ چوندا ته گم ٿي ويا اسان کان ۽ شاهدي ڏيندا سرن پنهنجن تي ته بيشڪ اهي هيا ڪافر . |
قالَ ادخُلوا فى أُمَمٍ قَد خَلَت مِن قَبلِكُم مِنَ الجِنِّ وَالإِنسِ فِى النّارِ كُلَّما دَخَلَت أُمَّةٌ لَعَنَت أُختَها حَتّىٰ إِذَا ادّارَكوا فيها جَميعًا قالَت أُخرىٰهُم لِأولىٰهُم رَبَّنا هٰؤُلاءِ أَضَلّونا فَـٔاتِهِم عَذابًا ضِعفًا مِنَ النّارِ قالَ لِكُلٍّ ضِعفٌ وَلٰكِن لا تَعلَمونَ (آيت : 38) |
فرمايائين ته: داخل ٿيو جماعتن ۾ جيڪي گذريون اڳي اوهان کان جنن مان ۽ انسانن مان باهه ۾ - جڏهن به داخل ٿيندي هڪ جماعت ته لعنت ڪندي هم جنس پنهنجيءَ کي، تانجو جڏهن گڏ ٿيندا ان ۾ سڀئي ته چوندي پوئين انهن مان پهرين انهن جي لاءِ ته اي رب اسان جا! هنن گمراھ ڪيو اسان کي پوءِ ڏي انهن کي عذاب ٻيڻو باهه مان فرمائيندو ته سڀني جي لاءِ ٻيڻو آهي ۽ پر نه ٿا ڄاڻو اوهان . |
وَقالَت أولىٰهُم لِأُخرىٰهُم فَما كانَ لَكُم عَلَينا مِن فَضلٍ فَذوقُوا العَذابَ بِما كُنتُم تَكسِبونَ (آيت : 39) |
۽ چيو پهرينءَ انهن مان واسطي پوئين پنهنجي ته پوءِ نه آهي اوهان جي لاءِ اسان تي ڪا برتري پوءِ چکو عذاب سببان ان جي جو ڪمايُوَ ٿي . |
إِنَّ الَّذينَ كَذَّبوا بِـٔايٰتِنا وَاستَكبَروا عَنها لا تُفَتَّحُ لَهُم أَبوٰبُ السَّماءِ وَلا يَدخُلونَ الجَنَّةَ حَتّىٰ يَلِجَ الجَمَلُ فى سَمِّ الخِياطِ وَكَذٰلِكَ نَجزِى المُجرِمينَ (آيت : 40) |
بيشڪ اهي شخص جن ڪوڙو چيو آيتن اسان جن کي ۽ وڏائي ڪيائون انهن کان نه کوليا ويندا انهن لاءِ دروازا آسمان جا ۽ نه داخل ٿيندا بهشت ۾ تانجو گهڙي اٺ سوراخ سئيءَ جي ۾ ان ئي نموني سزا ڏينداسون مجرمن کي . |
لَهُم مِن جَهَنَّمَ مِهادٌ وَمِن فَوقِهِم غَواشٍ وَكَذٰلِكَ نَجزِى الظّٰلِمينَ (آيت : 41) |
انهن جي لاءِ دوزخ مان وڇاڻو آهي ۽ مٿان انهن جي ڍڪيندڙ آهن. ائين ئي سزا ڏينداسون ظالمن کي . |
وَالَّذينَ ءامَنوا وَعَمِلُوا الصّٰلِحٰتِ لا نُكَلِّفُ نَفسًا إِلّا وُسعَها أُولٰئِكَ أَصحٰبُ الجَنَّةِ هُم فيها خٰلِدونَ (آيت : 42) |
۽ جن شخصن ايمان آندو ۽ ڪيائون ڀلا ڪم نه ٿا تڪليف ڏيون ڪنهن نفس کي مگر وسعت آهر ان جي اهي بهشتي آهن ان ۾ هميشہ هوندا . |
وَنَزَعنا ما فى صُدورِهِم مِن غِلٍّ تَجرى مِن تَحتِهِمُ الأَنهٰرُ وَقالُوا الحَمدُ لِلَّهِ الَّذى هَدىٰنا لِهٰذا وَما كُنّا لِنَهتَدِىَ لَولا أَن هَدىٰنَا اللَّهُ لَقَد جاءَت رُسُلُ رَبِّنا بِالحَقِّ وَنودوا أَن تِلكُمُ الجَنَّةُ أورِثتُموها بِما كُنتُم تَعمَلونَ (آيت : 43) |
۽ ڪڍنداسون جيڪو سينن (سندن) ۾ هوندو ڪينو وهنديون هيٺان انهن جي نهرون ۽ چوندا ته سڀ ساراهه الله جي لاءِ آهي جنهن هدايت ڪئي اسان کي هن جي لاءِ ۽ نه هياسون تانته هدايت وارا ٿيون جيڪڏهن نه هجي ها هيءَ ڳالهه جو هدايت ڪئي اسان کي الله البته تحقيق آيا رسول رب اسان جي جا حق جي پيغام سان ۽ سڏيا ويندا ته هيءُ بهشت آهي جو وارث بنايا ويؤ ان جا سببان انهن عملن جي جيڪي ڪندا هيؤ . |
وَنادىٰ أَصحٰبُ الجَنَّةِ أَصحٰبَ النّارِ أَن قَد وَجَدنا ما وَعَدَنا رَبُّنا حَقًّا فَهَل وَجَدتُم ما وَعَدَ رَبُّكُم حَقًّا قالوا نَعَم فَأَذَّنَ مُؤَذِّنٌ بَينَهُم أَن لَعنَةُ اللَّهِ عَلَى الظّٰلِمينَ (آيت : 44) |
۽ سڏي چوندا بهشت وارا دوزخ وارن کي ته بيشڪ لڌو اسان جيڪو وعدو ڪيو هو اسان سان رب اسان جي سچو پوءِ ڇا لڌو اوهان جيڪو وعدو ڪيو هو رب اوهان جي سچو چوندا ته هائو پوءِ اعلان ڪندو اعلان ڪندڙ وچ انهن جي ۾ ته لعنت الله جي آهي ظالمن تي . |
الَّذينَ يَصُدّونَ عَن سَبيلِ اللَّهِ وَيَبغونَها عِوَجًا وَهُم بِالءاخِرَةِ كٰفِرونَ (آيت : 45) |
جيڪي روڪين ٿا واٽ الله جي کان ۽ طلب ڪن ٿا ان کي ڏنگو ۽ اهي آخرت جا انڪار ڪندڙ آهن . |
وَبَينَهُما حِجابٌ وَعَلَى الأَعرافِ رِجالٌ يَعرِفونَ كُلًّا بِسيمىٰهُم وَنادَوا أَصحٰبَ الجَنَّةِ أَن سَلٰمٌ عَلَيكُم لَم يَدخُلوها وَهُم يَطمَعونَ (آيت : 46) |
۽ انهن جي وچ ۾ هڪ پردو هوندو ۽ اعراف تي ڪجهه مڙس هوندا سڃاڻندا سڀني کي نشانيءَ انهن جي سان ۽ سڏيندا بهشت وارن کي ته سلام آهي اوهان تي نه داخل ٿيا هوندا ان ۾ ۽ اهي اميد رکندا هوندا . |
وَإِذا صُرِفَت أَبصٰرُهُم تِلقاءَ أَصحٰبِ النّارِ قالوا رَبَّنا لا تَجعَلنا مَعَ القَومِ الظّٰلِمينَ (آيت : 47) |
۽ جڏهن ڦيرايون وينديون اکيون انهن جون طرف دوزخين جي ته چوندا اي رب اسان جا! نه گڏ اسان کي ظالم قوم سان . |
وَنادىٰ أَصحٰبُ الأَعرافِ رِجالًا يَعرِفونَهُم بِسيمىٰهُم قالوا ما أَغنىٰ عَنكُم جَمعُكُم وَما كُنتُم تَستَكبِرونَ (آيت : 48) |
۽ سڏيندا اعراف جا رهاڪو انهن مڙسن کي جو سڃاڻندا انهن کي نشانيءَ انهن جي سان چوندا ته نه فائدو ڏنائين اوهان کي ٽولي اوهان جي ۽ نه انهن (شين جن جي ڪري) تڪبر ڪندا هيؤ . |
أَهٰؤُلاءِ الَّذينَ أَقسَمتُم لا يَنالُهُمُ اللَّهُ بِرَحمَةٍ ادخُلُوا الجَنَّةَ لا خَوفٌ عَلَيكُم وَلا أَنتُم تَحزَنونَ (آيت : 49) |
ڇا هي اهي (ناهن) جو قسم ٿي کنيو ته نه پهچائيندو انهن کي الله رحمت – داخل ٿيو بهشت ۾ نه آهي ڪو خوف اوهان تي ۽ نه اوهان غمگين ٿيندؤ . |
وَنادىٰ أَصحٰبُ النّارِ أَصحٰبَ الجَنَّةِ أَن أَفيضوا عَلَينا مِنَ الماءِ أَو مِمّا رَزَقَكُمُ اللَّهُ قالوا إِنَّ اللَّهَ حَرَّمَهُما عَلَى الكٰفِرينَ (آيت : 50) |
۽ سڏيندا دوزخ وارا بهشت وارن کي ته پلٽايو اسان تي پاڻي يا ان مان جو رزق ڏنو اوهان کي الله چوندا ته بيشڪ الله حرام ڪيو انهن ٻنهي کي ڪافرن تي . |
الَّذينَ اتَّخَذوا دينَهُم لَهوًا وَلَعِبًا وَغَرَّتهُمُ الحَيوٰةُ الدُّنيا فَاليَومَ نَنسىٰهُم كَما نَسوا لِقاءَ يَومِهِم هٰذا وَما كانوا بِـٔايٰتِنا يَجحَدونَ (آيت : 51) |
جن بنايو دين پنهنجي کي کل ۽ راند ۽ ڌوڪو ڏنو انهن کي حياتيءَ دنيا واريءَ پوءِ اڄ ڇڏينداسون انهن کي جيئن وساريائون ملڻ هن پنهنجي ڏينهن جي کي ۽ (سببان) ان جي جو آيتن اسان جن جو انڪار ڪندا هئا . |
وَلَقَد جِئنٰهُم بِكِتٰبٍ فَصَّلنٰهُ عَلىٰ عِلمٍ هُدًى وَرَحمَةً لِقَومٍ يُؤمِنونَ (آيت : 52) |
۽ البته تحقيق آندوسون انهن وٽ ڪتاب جو کولي بيان ڪيوسون ان کي مطابق علم جي هدايت ۽ رحمت واسطي ان قوم جي جو ايمان آڻين ٿا . |
هَل يَنظُرونَ إِلّا تَأويلَهُ يَومَ يَأتى تَأويلُهُ يَقولُ الَّذينَ نَسوهُ مِن قَبلُ قَد جاءَت رُسُلُ رَبِّنا بِالحَقِّ فَهَل لَنا مِن شُفَعاءَ فَيَشفَعوا لَنا أَو نُرَدُّ فَنَعمَلَ غَيرَ الَّذى كُنّا نَعمَلُ قَد خَسِروا أَنفُسَهُم وَضَلَّ عَنهُم ما كانوا يَفتَرونَ (آيت : 53) |
نه ٿا انتظار ڪن مگر نتيجي ان جي جو، ان ڏينهن جو ايندو نتيجو ان جو ته چوندا اهي جو وساريائون ان کي اڳ ۾ ته تحقيق آيا رسول رب اسان جي جا حق سان پوءِ ڇا اسان جي لاءِ سفارش ڪندڙ آهن؟ پوءِ سفارش ڪن اسان جي لاءِ يا موٽايا وڃون پوءِ عمل ڪيون سواءِ ان جي جو عمل ڪياسون ٿي تحقيق نقصان ۾ وڌائون سرن پنهنجن کي ۽ گم ٿيو انهن کان جيڪو ٺاهيو هيائون . |
إِنَّ رَبَّكُمُ اللَّهُ الَّذى خَلَقَ السَّمٰوٰتِ وَالأَرضَ فى سِتَّةِ أَيّامٍ ثُمَّ استَوىٰ عَلَى العَرشِ يُغشِى الَّيلَ النَّهارَ يَطلُبُهُ حَثيثًا وَالشَّمسَ وَالقَمَرَ وَالنُّجومَ مُسَخَّرٰتٍ بِأَمرِهِ أَلا لَهُ الخَلقُ وَالأَمرُ تَبارَكَ اللَّهُ رَبُّ العٰلَمينَ (آيت : 54) |
بيشڪ رب اوهان جو الله آهي جنهن پيدا ڪيو آسمانن ۽ زمين کي ڇهن ڏينهن ۾ تنهن کان پوءِ توجہ فرمايائين عرش تي – ڍڪي ٿو رات سان ڏينهن کي طلب ڪري ٿو ڏينهن ان کي تڪڙو ۽ سج ۽ چنڊ ۽ تارا مطيع ڪيل آهن امر ان جي سان خبردار خاص ان جي لاءِ آهي پيدا ڪرڻ ۽ امر ڪرڻ برڪت وارو آهي الله رب جهانن جو. |
ادعوا رَبَّكُم تَضَرُّعًا وَخُفيَةً إِنَّهُ لا يُحِبُّ المُعتَدينَ (آيت : 55) |
سڏيو رب پنهنجي کي زاريءَ سان ۽ لڪ ۾ بيشڪ اهو نه ٿو محبت رکي تجاوز ڪندڙن سان . |
وَلا تُفسِدوا فِى الأَرضِ بَعدَ إِصلٰحِها وَادعوهُ خَوفًا وَطَمَعًا إِنَّ رَحمَتَ اللَّهِ قَريبٌ مِنَ المُحسِنينَ (آيت : 56) |
۽ نه فساد ڪيو زمين ۾ پڄاڻان اصلاح ان جي ۽ دعا گهرو ان کان ڊپ ۽ اميد جي حالت ۾ بيشڪ رحمت الله جي ويجهي آهي نيڪو ڪارن کي . |
وَهُوَ الَّذى يُرسِلُ الرِّيٰحَ بُشرًا بَينَ يَدَى رَحمَتِهِ حَتّىٰ إِذا أَقَلَّت سَحابًا ثِقالًا سُقنٰهُ لِبَلَدٍ مَيِّتٍ فَأَنزَلنا بِهِ الماءَ فَأَخرَجنا بِهِ مِن كُلِّ الثَّمَرٰتِ كَذٰلِكَ نُخرِجُ المَوتىٰ لَعَلَّكُم تَذَكَّرونَ (آيت : 57) |
۽ اهو (الله) اهو آهي جو موڪلي ٿو هوائن کي خوشخبري ڏيندڙ ڪري اڳيان رحمت پنهنجي تانجو جڏهن کڻن ٿيون (هوائون) ڪڪر ڳري کي ته هلايون ٿا ان کي طرف شهر غير آباد جي پوءِ لاٿوسون ان سان پاڻيءَ کي پوءِ ڪڍيوسون ان سان هر قسم جي ميون مان ائين ئي ڪڍنداسون مئلن کي تانته اوهان نصيحت وٺو . |
وَالبَلَدُ الطَّيِّبُ يَخرُجُ نَباتُهُ بِإِذنِ رَبِّهِ وَالَّذى خَبُثَ لا يَخرُجُ إِلّا نَكِدًا كَذٰلِكَ نُصَرِّفُ الءايٰتِ لِقَومٍ يَشكُرونَ (آيت : 58) |
۽ (جيڪا) سرزمين پاڪ آهي نڪرن ٿا سلا ان جا حڪم رب ان جي سان ۽ جيڪا (سرزمين) گندي ٿي وئي نه ٿا نڪرن ان مان (سلا) مگر مشڪل سان ائين ئي کولي کولي بيان ڪيون ٿا آيتن کي واسطي ان قوم جي جيڪي شڪر ڪن ٿا . |
لَقَد أَرسَلنا نوحًا إِلىٰ قَومِهِ فَقالَ يٰقَومِ اعبُدُوا اللَّهَ ما لَكُم مِن إِلٰهٍ غَيرُهُ إِنّى أَخافُ عَلَيكُم عَذابَ يَومٍ عَظيمٍ (آيت : 59) |
البته تحقيق موڪليوسون نوح کي قوم ان جي ڏانهن پوءِ چيائين اي قوم منهنجي! عبادت ڪيو الله جي نه آهي اوهان جو ڪو به معبود (بالحق) سواءِ ان جي بيشڪ مان خوف ٿو ڪيان اوهان تي عذاب ڏينهن وڏي جو . |
قالَ المَلَأُ مِن قَومِهِ إِنّا لَنَرىٰكَ فى ضَلٰلٍ مُبينٍ (آيت : 60) |
چيو سردارن قوم ان جي مان ته بيشڪ اسين البته ڏسون ٿا توکي گمراهيءَ چٽيءَ ۾ . |
قالَ يٰقَومِ لَيسَ بى ضَلٰلَةٌ وَلٰكِنّى رَسولٌ مِن رَبِّ العٰلَمينَ (آيت : 61) |
چيائين ته اي قوم منهنجي! ناهي مون ۾ گمراهي ۽ پر مان رسول آهيان طرفان رب جهانن جي . |
أُبَلِّغُكُم رِسٰلٰتِ رَبّى وَأَنصَحُ لَكُم وَأَعلَمُ مِنَ اللَّهِ ما لا تَعلَمونَ (آيت : 62) |
پهچايان ٿو اوهان کي پيغام رب پنهنجي جا ۽ خير خواهي ڪيان ٿو اوهان جي ۽ ڄاڻان ٿو الله جي طرفان اهو جو نه ٿا ڄاڻو . |
أَوَعَجِبتُم أَن جاءَكُم ذِكرٌ مِن رَبِّكُم عَلىٰ رَجُلٍ مِنكُم لِيُنذِرَكُم وَلِتَتَّقوا وَلَعَلَّكُم تُرحَمونَ (آيت : 63) |
ڇا عجب ۾ پيئو اوهان هن ڳالهه کان جو آئي اوهان وٽ نصيحت طرفان رب اوهان جي مٿان هڪ مڙس جي اوهان مان تانته ڊيڄاري اوهان کي ۽ تانته پرهيزگار بنجو ۽ تانته اوهان رحمت ڪيا وڃو . |
فَكَذَّبوهُ فَأَنجَينٰهُ وَالَّذينَ مَعَهُ فِى الفُلكِ وَأَغرَقنَا الَّذينَ كَذَّبوا بِـٔايٰتِنا إِنَّهُم كانوا قَومًا عَمينَ (آيت : 64) |
پوءِ ڪوڙو چيائون ان کي پوءِ ڇڏايوسون ان کي ۽ انهن کي جو گڏ هيا ان سان ٻيڙيءَ ۾ ۽ ٻوڙيوسون انهن کي جو ڪوڙو چيائون آيتن اسان جن کي بيشڪ اهي هئا قوم انڌا . |
وَإِلىٰ عادٍ أَخاهُم هودًا قالَ يٰقَومِ اعبُدُوا اللَّهَ ما لَكُم مِن إِلٰهٍ غَيرُهُ أَفَلا تَتَّقونَ (آيت : 65) |
۽ (موڪليوسون) عاد (جي قوم) ڏانهن ڀاءُ انهن جي هود کي فرمايائين ته اي قوم منهنجي! عبادت ڪيو الله جي ناهي اوهان لاءِ ڪو به معبود سواءِ ان جي ڇا پوءِ نه ٿا ڊڄو . |
قالَ المَلَأُ الَّذينَ كَفَروا مِن قَومِهِ إِنّا لَنَرىٰكَ فى سَفاهَةٍ وَإِنّا لَنَظُنُّكَ مِنَ الكٰذِبينَ (آيت : 66) |
چيو سردارن، جن ڪفر ڪيو هو قوم ان جي مان ته بيشڪ اسين البته ڏسون ٿا توکي بيوقوفيءَ ۾ ۽ بيشڪ اسين البته گمان ڪيون ٿا توکي ڪوڙن مان . |
قالَ يٰقَومِ لَيسَ بى سَفاهَةٌ وَلٰكِنّى رَسولٌ مِن رَبِّ العٰلَمينَ (آيت : 67) |
فرمايائين ته اي قوم منهنجي! ناهي مون ۾ بي وقوفي ۽ پر مان رسول آهيان طرفان پالڻهار جهانن جي . |
أُبَلِّغُكُم رِسٰلٰتِ رَبّى وَأَنا۠ لَكُم ناصِحٌ أَمينٌ (آيت : 68) |
پهچايان ٿو اوهان کي پيغام رب پنهنجي جا ۽ مان اوهان لاءِ خير خواهه، امانتدار آهيان . |
أَوَعَجِبتُم أَن جاءَكُم ذِكرٌ مِن رَبِّكُم عَلىٰ رَجُلٍ مِنكُم لِيُنذِرَكُم وَاذكُروا إِذ جَعَلَكُم خُلَفاءَ مِن بَعدِ قَومِ نوحٍ وَزادَكُم فِى الخَلقِ بَصۜطَةً فَاذكُروا ءالاءَ اللَّهِ لَعَلَّكُم تُفلِحونَ (آيت : 69) |
ڇا عجب ۾ پيئو اوهان هن ڳالهه کان جو آئي اوهان وٽ نصيحت طرفان رب اوهان جي مٿي هڪ مڙس جي اوهان مان تانته ڊيڄاري اوهان کي ۽ ياد ڪيو جڏهن بنايائين اوهان کي جاءِ نشين پڄاڻان قوم نوح جي ۽ وڌايائين اوهان کي جسم ۾ سگهه (ڦيلاءَ) پوءِ ياد ڪيو نعمتون الله جون من اوهان ڪامياب ٿيو . |
قالوا أَجِئتَنا لِنَعبُدَ اللَّهَ وَحدَهُ وَنَذَرَ ما كانَ يَعبُدُ ءاباؤُنا فَأتِنا بِما تَعِدُنا إِن كُنتَ مِنَ الصّٰدِقينَ (آيت : 70) |
چيائون ڇا آئين تون اسان وٽ تان ته عبادت ڪيون الله هڪ جي ۽ ڇڏيون انهن کي جو عبادت ڪندا هئا.يئر اسان جا پوءِ آڻ اسان وٽ جنهن جو وعدو ڏنو تو اسان کي جيڪڏهن آهين سچن مان . |
قالَ قَد وَقَعَ عَلَيكُم مِن رَبِّكُم رِجسٌ وَغَضَبٌ أَتُجٰدِلونَنى فى أَسماءٍ سَمَّيتُموها أَنتُم وَءاباؤُكُم ما نَزَّلَ اللَّهُ بِها مِن سُلطٰنٍ فَانتَظِروا إِنّى مَعَكُم مِنَ المُنتَظِرينَ (آيت : 71) |
فرمايائين ته تحقيق واقع ٿيو اوهان تي طرفان رب اوهان جي عذاب ۽ غضب ڇا جهيڙو ٿا ڪيو مون سان (انهن) نالن جي (باري ۾) جو رکيا انهن تي اوهان ۽ پيئرن اوهان جي نه لاٿو الله انهن جي لاءِ ڪو دليل پوءِ انتظار ڪيو بيشڪ مان به اوهان سان گڏ انتظار ڪندڙن مان آهيان . |
فَأَنجَينٰهُ وَالَّذينَ مَعَهُ بِرَحمَةٍ مِنّا وَقَطَعنا دابِرَ الَّذينَ كَذَّبوا بِـٔايٰتِنا وَما كانوا مُؤمِنينَ (آيت : 72) |
پوءِ ڇڏايوسون ان کي ۽ انهن کي جو گڏ هئا ان سان سببان رحمت جي پاڻ وٽان ۽ ڪٽيوسون پاڙ انهن جي کي جو ڪوڙو چيائون آيتن اسان جن کي ۽ نه هئا مؤمن . |
وَإِلىٰ ثَمودَ أَخاهُم صٰلِحًا قالَ يٰقَومِ اعبُدُوا اللَّهَ ما لَكُم مِن إِلٰهٍ غَيرُهُ قَد جاءَتكُم بَيِّنَةٌ مِن رَبِّكُم هٰذِهِ ناقَةُ اللَّهِ لَكُم ءايَةً فَذَروها تَأكُل فى أَرضِ اللَّهِ وَلا تَمَسّوها بِسوءٍ فَيَأخُذَكُم عَذابٌ أَليمٌ (آيت : 73) |
۽ (موڪليوسون) ثمود ڏانهن ڀاءُ انهن جي صالح کي چيائين ته اي قوم منهنجي! عبادت ڪيو الله جي ناهي اوهان جي لاءِ ڪو به عبادت جو حقدار سواءِ ان جي تحقيق آيو اوهان وٽ چٽو دليل طرفان رب اوهان جي هيءَ ڏاچي الله جي آهي واسطي اوهان جي نشاني پوءِ ڇڏيو ان کي ته کائيندي رهي زمين الله جي ۾ نه هٿ لڳايو ان کي بريءَ نيت سان پوءِ پڪڙي اوهان کي عذاب دردناڪ . |
وَاذكُروا إِذ جَعَلَكُم خُلَفاءَ مِن بَعدِ عادٍ وَبَوَّأَكُم فِى الأَرضِ تَتَّخِذونَ مِن سُهولِها قُصورًا وَتَنحِتونَ الجِبالَ بُيوتًا فَاذكُروا ءالاءَ اللَّهِ وَلا تَعثَوا فِى الأَرضِ مُفسِدينَ (آيت : 74) |
۽ ياد ڪيو جڏهن بنايائين اوهان کي جاءِ نشين پڄاڻان عاد جي ۽ جاءِ ڏنائين اوهان کي زمين ۾ بنايو ٿا نرم ميداني علائقن ان جي ۾ محلاتون ۽ گهڙيو ٿا جبلن کي گهرن جي لاءِ پوءِ ياد ڪيو نعمتون الله جون ۽ نه پکڙجو زمين ۾ فساد ڪندڙ . |
قالَ المَلَأُ الَّذينَ استَكبَروا مِن قَومِهِ لِلَّذينَ استُضعِفوا لِمَن ءامَنَ مِنهُم أَتَعلَمونَ أَنَّ صٰلِحًا مُرسَلٌ مِن رَبِّهِ قالوا إِنّا بِما أُرسِلَ بِهِ مُؤمِنونَ (آيت : 75) |
چيو سردارن جن غرور ڪيو قوم ان جي مان انهن جي لاءِ جو ڪمزور سمجهيا ويا ان جي لاءِ جو ايمان آندائين انهن مان ڇا ڄاڻو ٿا اوهان ته بيشڪ صالح موڪليل آهي رب پنهنجي طرفان چيائون ته بيشڪ اسين ان ڳالهه تي جو موڪليو ويو آهي ان سان ايمان آڻيندڙ آهيون . |
قالَ الَّذينَ استَكبَروا إِنّا بِالَّذى ءامَنتُم بِهِ كٰفِرونَ (آيت : 76) |
چيو انهن جو غرور ڪيائون ته بيشڪ اسين ان سان جو ايمان آندو اوهان ان تي ڪفر ڪندڙ آهيون . |
فَعَقَرُوا النّاقَةَ وَعَتَوا عَن أَمرِ رَبِّهِم وَقالوا يٰصٰلِحُ ائتِنا بِما تَعِدُنا إِن كُنتَ مِنَ المُرسَلينَ (آيت : 77) |
پوءِ ڪٽيائون ڏاچيءَ کي ۽ منهن موڙيائون امر رب پنهنجي کان ۽ چيائون اي صالح! آڻ اسان وٽ اهو جنهن جو واعدو ڏنو اٿئي اسان کي جيڪڏهن آهين مرسلن مان . |
فَأَخَذَتهُمُ الرَّجفَةُ فَأَصبَحوا فى دارِهِم جٰثِمينَ (آيت : 78) |
پوءِ پڪڙيو انهن کي زلزلي پوءِ صبح ڪيائون گهر پنهنجي ۾ منهن ڀر ڪرندڙ . |
فَتَوَلّىٰ عَنهُم وَقالَ يٰقَومِ لَقَد أَبلَغتُكُم رِسالَةَ رَبّى وَنَصَحتُ لَكُم وَلٰكِن لا تُحِبّونَ النّٰصِحينَ (آيت : 79) |
پوءِ منهن موڙيائين انهن کان ۽ فرمايائين ته اي قوم منهنجي! البته تحقيق پهچايو مون اوهان کي پيغام رب پنهنجي جو ۽ خير خواهي ڪيم اوهان جي ۽ پر نه ٿا محبت رکو خير خواهي ڪندڙن سان . |
وَلوطًا إِذ قالَ لِقَومِهِ أَتَأتونَ الفٰحِشَةَ ما سَبَقَكُم بِها مِن أَحَدٍ مِنَ العٰلَمينَ (آيت : 80) |
۽ لوط کي (موڪليوسون) جڏهن چيائين واسطي قوم پنهنجي ڇا ڪيو ٿا بيحيائي اهڙي جو نه اڳرائي ڪيائين اوهان کان ان ۾ ڪنهن هڪڙي جهانن مان . |
إِنَّكُم لَتَأتونَ الرِّجالَ شَهوَةً مِن دونِ النِّساءِ بَل أَنتُم قَومٌ مُسرِفونَ (آيت : 81) |
بيشڪ اوهان البته اچو ٿا مردن وٽ شهوت جي لاهڻ لاءِ سواءِ عورتن جي بلڪ اوهان قوم حد کان لنگهندڙ آهيو . |
وَما كانَ جَوابَ قَومِهِ إِلّا أَن قالوا أَخرِجوهُم مِن قَريَتِكُم إِنَّهُم أُناسٌ يَتَطَهَّرونَ (آيت : 82) |
۽ نه هو جواب قوم ان جي جو مگر هي جو چيائون ته ڪڍو انهن کي ڳوٺ پنهنجي مان بيشڪ اهي ماڻهو آهن جو ٿا پاڪ ٿين . |
فَأَنجَينٰهُ وَأَهلَهُ إِلَّا امرَأَتَهُ كانَت مِنَ الغٰبِرينَ (آيت : 83) |
پوءِ ڇڏايوسون ان کي ۽ اهل ان جي کي سواءِ زال ان جي جو هئي پٺ تي رهندڙن مان . |
وَأَمطَرنا عَلَيهِم مَطَرًا فَانظُر كَيفَ كانَ عٰقِبَةُ المُجرِمينَ (آيت : 84) |
۽ وسايوسون انهن جي مٿان (پٿرن جو) مينهن پوءِ ڏس ته ڪيئن هئي پڇاڙي مجرمن جي؟ . |
وَإِلىٰ مَديَنَ أَخاهُم شُعَيبًا قالَ يٰقَومِ اعبُدُوا اللَّهَ ما لَكُم مِن إِلٰهٍ غَيرُهُ قَد جاءَتكُم بَيِّنَةٌ مِن رَبِّكُم فَأَوفُوا الكَيلَ وَالميزانَ وَلا تَبخَسُوا النّاسَ أَشياءَهُم وَلا تُفسِدوا فِى الأَرضِ بَعدَ إِصلٰحِها ذٰلِكُم خَيرٌ لَكُم إِن كُنتُم مُؤمِنينَ (آيت : 85) |
۽ مدين ڏانهن ڀاءُ سندن شعيب کي (موڪليوسون) چيائين ته اي منهنجي قوم عبادت ڪيو الله جي ناهي اوهان جي لاءِ ڪو به عبادت جي لائق سواءِ ان جي تحقيق آيو اوهان وٽ روشن دليل رب اوهان جي وٽان پوءِ پورو رکو ماپ ۽ تور کي ۽ نه گهٽايو ماڻهن کان شيون انهن جون ۽ نه فساد ڪيو زمين ۾ پڄاڻان اصلاح ان جي اهو ڀلو آهي اوهان جي لاءِ جيڪڏهن آهيو ايمان وارا . |
وَلا تَقعُدوا بِكُلِّ صِرٰطٍ توعِدونَ وَتَصُدّونَ عَن سَبيلِ اللَّهِ مَن ءامَنَ بِهِ وَتَبغونَها عِوَجًا وَاذكُروا إِذ كُنتُم قَليلًا فَكَثَّرَكُم وَانظُروا كَيفَ كانَ عٰقِبَةُ المُفسِدينَ (آيت : 86) |
۽ نه وهو هر رستي سان جو ڊيڄاريو واٽ ويندڙن کي ۽ روڪيو ٿا؟ واٽ الله جي کان ان کي جو ايمان آندائين ان سان ۽ طلب ڪيو ٿا ان کي ڏنگو ۽ ياد ڪيو جڏهن هيئو ٿورا پوءِ گهڻو ڪيائين اوهان کي ۽ ڏسو ته ڪيئن هئي پڇاڙي فساد ڪندڙن جي . |
وَإِن كانَ طائِفَةٌ مِنكُم ءامَنوا بِالَّذى أُرسِلتُ بِهِ وَطائِفَةٌ لَم يُؤمِنوا فَاصبِروا حَتّىٰ يَحكُمَ اللَّهُ بَينَنا وَهُوَ خَيرُ الحٰكِمينَ (آيت : 87) |
۽ جيڪڏهن آهي جماعت هڪڙي اوهان مان جو ايمان آندائون ان سان جو موڪليو ويس مان ان سان ۽ جماعت ٻي جو نه ايمان آندائون ته پوءِ صبر ڪيو تانجو فيصلو ڪري الله اسان ۾ ۽ اهو ڀلو آهي فيصلي ڪندڙن مان . |
قالَ المَلَأُ الَّذينَ استَكبَروا مِن قَومِهِ لَنُخرِجَنَّكَ يٰشُعَيبُ وَالَّذينَ ءامَنوا مَعَكَ مِن قَريَتِنا أَو لَتَعودُنَّ فى مِلَّتِنا قالَ أَوَلَو كُنّا كٰرِهينَ (آيت : 88) |
چيو سردارن جن تڪبر ڪيو هو قوم ان جي مان ته البته ضرور ڪڍنداسون توکي اي شعيب! ۽ انهن کي جو ايمان آندائون گڏ توسان ڳوٺ پنهنجي مان يا ضرور موٽندؤ دين اسان جي ۾ فرمايائين ته جيتوڻيڪ هجون (ان کي) نه پسند ڪندڙ . |
قَدِ افتَرَينا عَلَى اللَّهِ كَذِبًا إِن عُدنا فى مِلَّتِكُم بَعدَ إِذ نَجّىٰنَا اللَّهُ مِنها وَما يَكونُ لَنا أَن نَعودَ فيها إِلّا أَن يَشاءَ اللَّهُ رَبُّنا وَسِعَ رَبُّنا كُلَّ شَيءٍ عِلمًا عَلَى اللَّهِ تَوَكَّلنا رَبَّنَا افتَح بَينَنا وَبَينَ قَومِنا بِالحَقِّ وَأَنتَ خَيرُ الفٰتِحينَ (آيت : 89) |
تحقيق بهتان هيونسون الله تي ڪوڙو جيڪڏهن موٽي آياسون دين اوهان جي ۾ پڄاڻان ان جي جو ڇڏايو اسان کي الله ان کان ۽ نه ٿو هجي (ڪو وجهه) اسان لاءِ جو موٽي اچون ان ۾ مگر هي جو گهري الله (جيڪو) پالڻهار اسان جو آهي.هيري ۾ ورتو رب اسان جي هر شيءِ کي علم سان الله تي توڪل ڪئي اسان، اي رب اسان جا! فيصلو ڪر اسان ۾ ۽ قوم اسان جيءَ ۾ حق سان ۽ تون ئي (ٻين) فيصلي ڪندڙن کان ڀلو آهين . |
وَقالَ المَلَأُ الَّذينَ كَفَروا مِن قَومِهِ لَئِنِ اتَّبَعتُم شُعَيبًا إِنَّكُم إِذًا لَخٰسِرونَ (آيت : 90) |
۽ چيو سردارن جن ڪفر ڪيو هو قوم ان جي مان ته البته جيڪڏهن تابعداري ڪئي اوهان شعيب جي ته يقينًا اوهان ان وقت خساري وارا آهيو . |
فَأَخَذَتهُمُ الرَّجفَةُ فَأَصبَحوا فى دارِهِم جٰثِمينَ (آيت : 91) |
پوءِ پڪڙيو انهن کي زلزلي پوءِ ٿي ويا گهرن پنهنجن ۾ اونڌا |
الَّذينَ كَذَّبوا شُعَيبًا كَأَن لَم يَغنَوا فيهَا الَّذينَ كَذَّبوا شُعَيبًا كانوا هُمُ الخٰسِرينَ (آيت : 92) |
جن ڪوڙو چيو شعيب کي ڄڻ ته نه رهيا هئا انهن ۾ جن ڪوڙو چيو شعيب کي هئا اهي ئي خساري وارا . |
فَتَوَلّىٰ عَنهُم وَقالَ يٰقَومِ لَقَد أَبلَغتُكُم رِسٰلٰتِ رَبّى وَنَصَحتُ لَكُم فَكَيفَ ءاسىٰ عَلىٰ قَومٍ كٰفِرينَ (آيت : 93) |
پوءِ منهن ڦيرايائين انهن کان ۽ چيائين ته اي قوم منهنجي! البته تحقيق پهچايم اوهان کي پيغام پالڻهار پنهنجي جا ۽ خيرخواهي ڪيم اوهان جي پوءِ ڪيئن افسوس ڪيان مان قوم ڪافرن جي تي . |
وَما أَرسَلنا فى قَريَةٍ مِن نَبِىٍّ إِلّا أَخَذنا أَهلَها بِالبَأساءِ وَالضَّرّاءِ لَعَلَّهُم يَضَّرَّعونَ (آيت : 94) |
۽ نه موڪليوسون ڪنهن ڳوٺ ۾ ڪو نبي مگر پڪڙيوسون اهل ان جي کي سختيءَ ۽ تڪليف سان تانته اهي عاجزي ڪن . |
ثُمَّ بَدَّلنا مَكانَ السَّيِّئَةِ الحَسَنَةَ حَتّىٰ عَفَوا وَقالوا قَد مَسَّ ءاباءَنَا الضَّرّاءُ وَالسَّرّاءُ فَأَخَذنٰهُم بَغتَةً وَهُم لا يَشعُرونَ (آيت : 95) |
ان کان پوءِ مٽايوسون بجاءِ برائيءَ جي نيڪيءَ کي تانجو زيادھ ٿيا ۽ چيائون ته تحقيق پهتي پيئرن اسان جن کي تڪليف ۽ خوشي پوءِ پڪڙيوسون انهن کي اوچتو ۽ اهي نه ٿا سمجھن . |
وَلَو أَنَّ أَهلَ القُرىٰ ءامَنوا وَاتَّقَوا لَفَتَحنا عَلَيهِم بَرَكٰتٍ مِنَ السَّماءِ وَالأَرضِ وَلٰكِن كَذَّبوا فَأَخَذنٰهُم بِما كانوا يَكسِبونَ (آيت : 96) |
۽ جيڪڏهن تحقيق ڳوٺن وارا ايمان آڻين ها ۽ تقوى اختيار ڪن ها ته البته کوليون ها مٿان انهن جي برڪتون آسمان ۽ زمين مان ۽ پر ڪوڙو چيائون پوء پڪڙيون سون انهن کي سببان ان جي جو ڪندا هئا . |
أَفَأَمِنَ أَهلُ القُرىٰ أَن يَأتِيَهُم بَأسُنا بَيٰتًا وَهُم نائِمونَ (آيت : 97) |
ڇا پوءِ امن وارا ٿيا ڳوٺن وارا هن کان جو اچي انهن وٽ عذاب اسان جو راتئون رات ۽ اهي ننڊ ۾ آهن . |
أَوَأَمِنَ أَهلُ القُرىٰ أَن يَأتِيَهُم بَأسُنا ضُحًى وَهُم يَلعَبونَ (آيت : 98) |
ڇا امن وارا ٿيا ڳوٺن وارا هن ڳالھ کان جو اچي انهن وٽ عذاب اسان جو ڏينهن چڙهئي ۽ اهي پيا راند ڪن . |
أَفَأَمِنوا مَكرَ اللَّهِ فَلا يَأمَنُ مَكرَ اللَّهِ إِلَّا القَومُ الخٰسِرونَ (آيت : 99) |
ڇا پوءِ امن ۾ ٿيا رٿ الله جي کان پوءِ نه ٿا بي خوف رهن رٿ الله جي کان سواءِ قوم خساري وارن جي . |
أَوَلَم يَهدِ لِلَّذينَ يَرِثونَ الأَرضَ مِن بَعدِ أَهلِها أَن لَو نَشاءُ أَصَبنٰهُم بِذُنوبِهِم وَنَطبَعُ عَلىٰ قُلوبِهِم فَهُم لا يَسمَعونَ (آيت : 100) |
ڇا نه هدايت ملي انهن جي لاءِ جو وارث ٿين ٿا زمين جا پڄاڻا مالڪن ان جي هيءَ جو جيڪڏهن گھرون ها ته مصيبت پهچايون ها انهن کي سببان گناهن سندن جي ۽ مهر هڻون ها دلين سندن تي پوءِ اهي نه ٿا ٻڌن . |
تِلكَ القُرىٰ نَقُصُّ عَلَيكَ مِن أَنبائِها وَلَقَد جاءَتهُم رُسُلُهُم بِالبَيِّنٰتِ فَما كانوا لِيُؤمِنوا بِما كَذَّبوا مِن قَبلُ كَذٰلِكَ يَطبَعُ اللَّهُ عَلىٰ قُلوبِ الكٰفِرينَ (آيت : 101) |
اهي ڳوٺ بيان ڪيون ٿا توتي خبرن انهن جي مان ۽ البته تحقيق آيا انهن وٽ رسول انهن جا روشن دليلن سان پوءِ نه هُئا تانته ايمان آڻن سببان ان جي جو ڪوڙو چيائون اڳ ۾ ائين ئي مهر هڻي ٿو الله مٿان دلين ڪافرن جي |
وَما وَجَدنا لِأَكثَرِهِم مِن عَهدٍ وَإِن وَجَدنا أَكثَرَهُم لَفٰسِقينَ (آيت : 102) |
۽ نه لڌو سون واسطي گھڻن انهن جي (پڪو) واعدو ۽ بيشڪ لڌوسون گھڻن انهن جي کي البته فاسق . |
ثُمَّ بَعَثنا مِن بَعدِهِم موسىٰ بِـٔايٰتِنا إِلىٰ فِرعَونَ وَمَلَإِي۟هِ فَظَلَموا بِها فَانظُر كَيفَ كانَ عٰقِبَةُ المُفسِدينَ (آيت : 103) |
ان کان پوءِ موڪليو سون پڄاڻان انهن جي موسى نشانين پنهنجين سان طرف فرعون ۽ ساٿين ان جي پوءِ ظلم ڪيائون ان سان پوءِ ڏس ته ڪئين هئي پڇاڙي فساد ڪندڙن جي . |
وَقالَ موسىٰ يٰفِرعَونُ إِنّى رَسولٌ مِن رَبِّ العٰلَمينَ (آيت : 104) |
۽ چيو موسى اي فرعون! بيشڪ مان رسول آهيان طرفان رب جهانن جي . |
حَقيقٌ عَلىٰ أَن لا أَقولَ عَلَى اللَّهِ إِلَّا الحَقَّ قَد جِئتُكُم بِبَيِّنَةٍ مِن رَبِّكُم فَأَرسِل مَعِىَ بَنى إِسرٰءيلَ (آيت : 105) |
ثابت آهيان هن ڳالھ تي جو نه چوان الله تي سواءِ سچ جي تحقيق آيس اوهان وٽ روشن دليل سان طرفان رب اوهان جي پوءِ موڪل گڏ مون سان بني اسرائيل کي . |
قالَ إِن كُنتَ جِئتَ بِـٔايَةٍ فَأتِ بِها إِن كُنتَ مِنَ الصّٰدِقينَ (آيت : 106) |
چيائين (فرعون) جيڪڏهن آيو آهين تون نشانيءَ سان پوءِ آڻ ان کي جيڪڏهن آهين تون سچن مان . |
فَأَلقىٰ عَصاهُ فَإِذا هِىَ ثُعبانٌ مُبينٌ (آيت : 107) |
پوءِ اڇلايائين لٺ پنهنجيءَ کي ته پوءِ ان وقت ئي اها اروڙ نانگ چٽو آهي . |
وَنَزَعَ يَدَهُ فَإِذا هِىَ بَيضاءُ لِلنّٰظِرينَ (آيت : 108) |
۽ ڪڍيائين هٿ پنهنجو پوءِ ان وقت ئي اهو اڇو (سفيد) آهي ڏسندڙن جي لاءِ . |
قالَ المَلَأُ مِن قَومِ فِرعَونَ إِنَّ هٰذا لَسٰحِرٌ عَليمٌ (آيت : 109) |
چيو سردان قوم فرعون جي مان ته بيشڪ هي البته جادوگر ڄاڻندڙ آهي . |
يُريدُ أَن يُخرِجَكُم مِن أَرضِكُم فَماذا تَأمُرونَ (آيت : 110) |
ارادو ٿو ڪري ته ڪڍي اوهان کي زمين اوهان جي مان پوءِ ڪهڙو ٿا مشورو ڪيو . |
قالوا أَرجِه وَأَخاهُ وَأَرسِل فِى المَدائِنِ حٰشِرينَ (آيت : 111) |
چيائون ته مهلت ڏي ان کي ۽ ڀاءُ ان جي کي ۽ موڪل شهرن ۾ (جادوگرن کي) گڏ ڪندڙ . |
يَأتوكَ بِكُلِّ سٰحِرٍ عَليمٍ (آيت : 112) |
ته آڻين تو وٽ هر جادوگر ڄاڻندڙ کي . |
وَجاءَ السَّحَرَةُ فِرعَونَ قالوا إِنَّ لَنا لَأَجرًا إِن كُنّا نَحنُ الغٰلِبينَ (آيت : 113) |
۽ آيا جادوگر فرعون وٽ چيائون ته بيشڪ اسان جي لاءِ البته انعام آهي جيڪڏهن هونداسون اسين غالب . |
قالَ نَعَم وَإِنَّكُم لَمِنَ المُقَرَّبينَ (آيت : 114) |
چيائين هائو ۽ بيشڪ اوهان مقربن مان هوندؤ . |
قالوا يٰموسىٰ إِمّا أَن تُلقِىَ وَإِمّا أَن نَكونَ نَحنُ المُلقينَ (آيت : 115) |
چيائون ته اي موسى يا (اول) تون اڇلاءِ ۽ يا هجون اسين اڇلائيندڙ . |
قالَ أَلقوا فَلَمّا أَلقَوا سَحَروا أَعيُنَ النّاسِ وَاستَرهَبوهُم وَجاءو بِسِحرٍ عَظيمٍ (آيت : 116) |
فرمايائين ته اڇلايو پوءِ جڏهن اڇلايائون ته جادو ڪيائون اکين ماڻهن جي کي ڊيڄاريائون انهن کي ۽ آندائون جادو وڏو . |
وَأَوحَينا إِلىٰ موسىٰ أَن أَلقِ عَصاكَ فَإِذا هِىَ تَلقَفُ ما يَأفِكونَ (آيت : 117) |
۽ وحي موڪليوسون طرف موسى جي ته اڇلاءِ لٺ پنهنجي پوءِ ان وقت اها ڳهڻ لڳي ان کي جو ٺاهين پيا . |
فَوَقَعَ الحَقُّ وَبَطَلَ ما كانوا يَعمَلونَ (آيت : 118) |
پوءِ ثابت ٿيو حق ۽ باطل ٿيو جيڪي ڪيائون ٿي . |
فَغُلِبوا هُنالِكَ وَانقَلَبوا صٰغِرينَ (آيت : 119) |
پوءِ مغلوب ٿيا اُتي جو اُتي ۽ واپس موٽيا ذليل ٿي . |
وَأُلقِىَ السَّحَرَةُ سٰجِدينَ (آيت : 120) |
۽ ڪري پيا جادوگر سجدو ڪندڙ . |
قالوا ءامَنّا بِرَبِّ العٰلَمينَ (آيت : 121) |
چيائون ته ايمان آندوسون پالڻهار جهانن جي تي . |
رَبِّ موسىٰ وَهٰرونَ (آيت : 122) |
پالڻهار موسى ۽ هارون جو . |
قالَ فِرعَونُ ءامَنتُم بِهِ قَبلَ أَن ءاذَنَ لَكُم إِنَّ هٰذا لَمَكرٌ مَكَرتُموهُ فِى المَدينَةِ لِتُخرِجوا مِنها أَهلَها فَسَوفَ تَعلَمونَ (آيت : 123) |
چيو فرعون ته ايمان آندو اوهان ان تي اڳي هن جي جو موڪل ڏيان اوهان کي بيشڪ هي مڪر آهي جو رٿيو اوهان ان کي شهر ۾ تانته ڪڍو ان مان اهل ان جي کي پوءِ سگھو ئي ڄاڻندؤ . |
لَأُقَطِّعَنَّ أَيدِيَكُم وَأَرجُلَكُم مِن خِلٰفٍ ثُمَّ لَأُصَلِّبَنَّكُم أَجمَعينَ (آيت : 124) |
البته ضرور وڍيندس هٿ اوهان جا ۽پيراوهان جا ابتڙ ان کان پوءِ البته ضرور ڦاسيءَ تي چاڙهيندس اوهان مڙني کي . |
قالوا إِنّا إِلىٰ رَبِّنا مُنقَلِبونَ (آيت : 125) |
چيائون ته بيشڪ اسين رب پنهنجي ڏانهن موٽندڙ آهيون . |
وَما تَنقِمُ مِنّا إِلّا أَن ءامَنّا بِـٔايٰتِ رَبِّنا لَمّا جاءَتنا رَبَّنا أَفرِغ عَلَينا صَبرًا وَتَوَفَّنا مُسلِمينَ (آيت : 126) |
۽ نه ٿو پلاند وٺين تون اسان کان مگر هي جو ايمان آندوسون آيتن رب اسان جي تي جڏهن آيواسان وٽ اي رب اسان جا پلٽاءِ اسان تي صبر ۽ وفات ڪراءِ اسان کي مسلمان بنائي . |
وَقالَ المَلَأُ مِن قَومِ فِرعَونَ أَتَذَرُ موسىٰ وَقَومَهُ لِيُفسِدوا فِى الأَرضِ وَيَذَرَكَ وَءالِهَتَكَ قالَ سَنُقَتِّلُ أَبناءَهُم وَنَستَحيۦ نِساءَهُم وَإِنّا فَوقَهُم قٰهِرونَ (آيت : 127) |
۽ چيو سردان قوم فرعون جي مان ته ڇا ڇڏين ٿو موسى ۽ قوم ان جي کي تانته فساد ڪن زمين ۾ ۽ ڇڏي توکي ۽ (باطل) معبودن تنهنجن کي چيائين ته جلد قتل ڪنداسون پٽن انهن جي کي ۽ جيئرو ڇڏينداسون عورتن انهن جي کي ۽ بيشڪ اسان مٿان انهن جي غالب آهيو . |
قالَ موسىٰ لِقَومِهِ استَعينوا بِاللَّهِ وَاصبِروا إِنَّ الأَرضَ لِلَّهِ يورِثُها مَن يَشاءُ مِن عِبادِهِ وَالعٰقِبَةُ لِلمُتَّقينَ (آيت : 128) |
چيو موسى واسطي قوم پنهنجي ته مدد وٺو الله سان ۽ صبر ڪيو بيشڪ زمين الله جي آهي وارث بنائي ٿو ان جو جنهن کي گھري ٻانهن پنهنجن مان ۽ پڇاڙي واسطي پرهيزگارن جي آهي . |
قالوا أوذينا مِن قَبلِ أَن تَأتِيَنا وَمِن بَعدِ ما جِئتَنا قالَ عَسىٰ رَبُّكُم أَن يُهلِكَ عَدُوَّكُم وَيَستَخلِفَكُم فِى الأَرضِ فَيَنظُرَ كَيفَ تَعمَلونَ (آيت : 129) |
چيائون ته ايذايا وياسون اڳي هن جي جو آڻين اسان وٽ ۽ پڄاڻان ان جي جو آئين اسان وٽ چيائين ويجھو آهي رب اوهان جو هي جو هلاڪ ڪري دشمن اوهان جي کي ۽ پويان رهائي اوهان کي زمين ۾ پوءِ ڏسي ته ڪيئن ٿا عمل ڪيو . |
وَلَقَد أَخَذنا ءالَ فِرعَونَ بِالسِّنينَ وَنَقصٍ مِنَ الثَّمَرٰتِ لَعَلَّهُم يَذَّكَّرونَ (آيت : 130) |
۽ البته تحقيق پڪڙيوسون فرعونين کي (ڏڪار جي) سالن سان ۽ گھٽائڻ ميون جي سان تانته اهي نصيحت وٺن . |
فَإِذا جاءَتهُمُ الحَسَنَةُ قالوا لَنا هٰذِهِ وَإِن تُصِبهُم سَيِّئَةٌ يَطَّيَّروا بِموسىٰ وَمَن مَعَهُ أَلا إِنَّما طٰئِرُهُم عِندَ اللَّهِ وَلٰكِنَّ أَكثَرَهُم لا يَعلَمونَ (آيت : 131) |
پوءِ جڏهن آئي انهن وٽ ڀلائي چيائون ته واسطي اسان جي هيءَ آهي ۽ جيڪڏهن پهچي ٿي انهن کي ڪا برائي ته بري فال وٺن ٿا موسى سان ۽ انهن سان جيڪي ساڻس گڏ هئا خبردار پڪ بري فال انهن جي الله وٽ آهي ۽ پر اڪثر انهن مان نه ٿا ڄاڻن . |
وَقالوا مَهما تَأتِنا بِهِ مِن ءايَةٍ لِتَسحَرَنا بِها فَما نَحنُ لَكَ بِمُؤمِنينَ (آيت : 132) |
۽ چيائون ته جڏهن به آڻيندين اسان وٽ ڪا نشاني تانته جادو ڪرين اسان کي ان سان پوءِ ناهيون توتي ايمان آڻيندڙ . |
فَأَرسَلنا عَلَيهِمُ الطّوفانَ وَالجَرادَ وَالقُمَّلَ وَالضَّفادِعَ وَالدَّمَ ءايٰتٍ مُفَصَّلٰتٍ فَاستَكبَروا وَكانوا قَومًا مُجرِمينَ (آيت : 133) |
پوءِ موڪليوسون انهن تي طوفان ۽ ماڪڙ ۽ جون ۽ ڏيڏر ۽ رت، نشانيون کليل پوءِ تڪبر ڪيائون ۽ هئا قوم مجرم . |
وَلَمّا وَقَعَ عَلَيهِمُ الرِّجزُ قالوا يٰموسَى ادعُ لَنا رَبَّكَ بِما عَهِدَ عِندَكَ لَئِن كَشَفتَ عَنَّا الرِّجزَ لَنُؤمِنَنَّ لَكَ وَلَنُرسِلَنَّ مَعَكَ بَنى إِسرٰءيلَ (آيت : 134) |
۽ جڏھن واقع ٿيو انھن تي عذاب ته چيائون اي موسى دعا گھر اسان لا پالڻھار پنھنجي کان سببان ان جي جو وعدو ڪيائون تووٽ البته جيڪڏھن لاٿو تو اسان تان عذاب ته البته ضرور ايمان آڻينداسون توتي ۽ البته ضرور ڇڏينداسون گڏ توسان بني اسرائيل کي . |
فَلَمّا كَشَفنا عَنهُمُ الرِّجزَ إِلىٰ أَجَلٍ هُم بٰلِغوهُ إِذا هُم يَنكُثونَ (آيت : 135) |
پوءِ جڏھن لاٿوسون انھن تان عذاب تائين ان وقت جي جو اھي پھچندڙ آھن ان جا ته اوچتوئي اھي ٿا ڦري وڃن . |
فَانتَقَمنا مِنهُم فَأَغرَقنٰهُم فِى اليَمِّ بِأَنَّهُم كَذَّبوا بِـٔايٰتِنا وَكانوا عَنها غٰفِلينَ (آيت : 136) |
پوءِ بدلو ورتوسون انھن کان پوءِ ٻوڙيوسون انھن کي انھيءَ درياءَ ۾سببان ان جي جو بلاشڪ انھن ڪوڙو ڪيو آيتن اسان جن کي ۽ ھئا انھن کان غافل . |
وَأَورَثنَا القَومَ الَّذينَ كانوا يُستَضعَفونَ مَشٰرِقَ الأَرضِ وَمَغٰرِبَهَا الَّتى بٰرَكنا فيها وَتَمَّت كَلِمَتُ رَبِّكَ الحُسنىٰ عَلىٰ بَنى إِسرٰءيلَ بِما صَبَروا وَدَمَّرنا ما كانَ يَصنَعُ فِرعَونُ وَقَومُهُ وَما كانوا يَعرِشونَ (آيت : 137) |
۽ وارث بنايوسون قوم کي جيڪي ضعيف سمجهيا ويندا هئا اوڀرن زمين جي کي ۽ اولهن ان جي کي جو برڪت وڌي اسان انهن ۾ ۽ پورو ٿيو فرمان رب تنهنجي جو سهڻو مٿان بني اسرائيل جي سببان ان جي جو صبر ڪيائون ۽ برباد ڪيوسون اهو جو ڪيو ٿي فرعون ۽ قوم ان جي ۽ اهو جو ڇتيائون ٿي . |
وَجٰوَزنا بِبَنى إِسرٰءيلَ البَحرَ فَأَتَوا عَلىٰ قَومٍ يَعكُفونَ عَلىٰ أَصنامٍ لَهُم قالوا يٰموسَى اجعَل لَنا إِلٰهًا كَما لَهُم ءالِهَةٌ قالَ إِنَّكُم قَومٌ تَجهَلونَ (آيت : 138) |
۽ لنگهايوسون بني اسرائيل کي سمنڊ کان پوءِ آيا اهڙي قوم تي جو (ڏهي) ۾ ويٺا هئا مٿان بتن پنهنجي چيائون ته اي موسى! بناءِ واسطي اسان جي معبود جيئن انهن جي لاءِ معبود آهن فرمايائين ته بيشڪ اوهان قوم آهيو جو جهالت ٿا ڪيو . |
إِنَّ هٰؤُلاءِ مُتَبَّرٌ ما هُم فيهِ وَبٰطِلٌ ما كانوا يَعمَلونَ (آيت : 139) |
بيشڪ هي هلاڪ ڪيل آهي اهو جو اهي ان ۾ آهن ۽ باطل آهي اهو جو ڪندا هئا . |
قالَ أَغَيرَ اللَّهِ أَبغيكُم إِلٰهًا وَهُوَ فَضَّلَكُم عَلَى العٰلَمينَ (آيت : 140) |
فرمايائين ته ڇا سواءِ الله جي طلب ڪيان اوهان لاءِ معبود ۽ ان فضيلت ڏني اوهان کي جهانن تي . |
وَإِذ أَنجَينٰكُم مِن ءالِ فِرعَونَ يَسومونَكُم سوءَ العَذابِ يُقَتِّلونَ أَبناءَكُم وَيَستَحيونَ نِساءَكُم وَفى ذٰلِكُم بَلاءٌ مِن رَبِّكُم عَظيمٌ (آيت : 141) |
۽ (ياد ڪريو) جڏهن ڇڏايوسون اوهان کي فرعونين کان چکائين پيا اوهان کي سخت عذاب قتل ڪن پيا پٽن اوهان جن کي ۽ جيئرو ڇڏين پيا عورتن اوهان جن کي ۽ انهيءَ ۾ آزمائش آهي طرفان رب اوهان جي وڏي. ع |
وَوٰعَدنا موسىٰ ثَلٰثينَ لَيلَةً وَأَتمَمنٰها بِعَشرٍ فَتَمَّ ميقٰتُ رَبِّهِ أَربَعينَ لَيلَةً وَقالَ موسىٰ لِأَخيهِ هٰرونَ اخلُفنى فى قَومى وَأَصلِح وَلا تَتَّبِع سَبيلَ المُفسِدينَ (آيت : 142) |
۽ وعدو ڏنوسون موسى کي ٽيهن راتين جو ۽ پورو ڪيوسون انهن کي ڏهن سان پوءِ پورو ٿيو وعدو رب ان جي جو چاليھ راتيون ۽ چيو موسى ڀاءُ پنهنجي هارون کي (ته) نائب منهنجو ٿي رھ قوم منهنجيءَ ۾ ۽ سڌارو ڪر ۽ نه هل واٽ فساد ڪندڙن جيءَ تي . |
وَلَمّا جاءَ موسىٰ لِميقٰتِنا وَكَلَّمَهُ رَبُّهُ قالَ رَبِّ أَرِنى أَنظُر إِلَيكَ قالَ لَن تَرىٰنى وَلٰكِنِ انظُر إِلَى الجَبَلِ فَإِنِ استَقَرَّ مَكانَهُ فَسَوفَ تَرىٰنى فَلَمّا تَجَلّىٰ رَبُّهُ لِلجَبَلِ جَعَلَهُ دَكًّا وَخَرَّ موسىٰ صَعِقًا فَلَمّا أَفاقَ قالَ سُبحٰنَكَ تُبتُ إِلَيكَ وَأَنا۠ أَوَّلُ المُؤمِنينَ (آيت : 143) |
۽ جڏهن آيو موسى واسطي مقرر ڪيل وقت اسان جي ۽ ڳالهايائين ان سان رب ان جي ته عرض ڪيائين اي رب منهنجا! پاڻ ڏيکار مون کي ته نگاھ ڪيان توڏانهن فرمايائين ته هرگز نه ڏسي سگهندين مون کي ۽ پر نگاھ ڪر طرف جبل جي پوءِ جيڪڏهن قرار سان رهيو جاءِ پنهنجيءَ تي پوءِ عنقريب ڏسندين تون مون کي پوءِ جڏهن تجلي وڌائين رب ان جي جبل تي ته ڪيائين ان کي ٽڪرا ٽڪرا ۽ ڪري پيو موسى بيهوش ٿي پوءِ جڏهن هوش ۾ آيو (ته) چيائين پاڪائي تنهنجي آهي توبه ڪيم توڏانهن ۽ مان پهريون مؤمنن مان آهيان . |
قالَ يٰموسىٰ إِنِّى اصطَفَيتُكَ عَلَى النّاسِ بِرِسٰلٰتى وَبِكَلٰمى فَخُذ ما ءاتَيتُكَ وَكُن مِنَ الشّٰكِرينَ (آيت : 144) |
فرمايو (الله ته) اي موسى! تحقيق مون برگزيدو بنايو توکي ماڻهن تي ساڻ پيغامن پنهنجي ۽ ساڻ ڪلام پنهنجي پوءِ وٺ جيڪو ڏنو مون توکي ۽ هج سڪر ڪندڙن مان . |
وَكَتَبنا لَهُ فِى الأَلواحِ مِن كُلِّ شَيءٍ مَوعِظَةً وَتَفصيلًا لِكُلِّ شَيءٍ فَخُذها بِقُوَّةٍ وَأمُر قَومَكَ يَأخُذوا بِأَحسَنِها سَأُو۟ريكُم دارَ الفٰسِقينَ (آيت : 145) |
۽ لکيوسون واسطي ان جي تختين ۾ هر شيءِ جي نصيحت ۽ تفصيل واسطي هر شيءِ جي پوءِ وٺ انهن کي طاقت سان ۽ امر ڪر قوم پنهنجيءَ کي ته وٺن تمام سهڻي ان جي کي سگهو ئي ڏيکاريندس اوهان کي گهر بي فرمانن جو . |
سَأَصرِفُ عَن ءايٰتِىَ الَّذينَ يَتَكَبَّرونَ فِى الأَرضِ بِغَيرِ الحَقِّ وَإِن يَرَوا كُلَّ ءايَةٍ لا يُؤمِنوا بِها وَإِن يَرَوا سَبيلَ الرُّشدِ لا يَتَّخِذوهُ سَبيلًا وَإِن يَرَوا سَبيلَ الغَىِّ يَتَّخِذوهُ سَبيلًا ذٰلِكَ بِأَنَّهُم كَذَّبوا بِـٔايٰتِنا وَكانوا عَنها غٰفِلينَ (آيت : 146) |
جلد ڦيرائيندس نشانين پنهنجين کان انهن کي جو تڪبر ڪن ٿا زمين ۾ ناحق ۽ جيڪڏهن ڏسندا سڀ نشانيون ته نه ايمان آڻيندا انهن تي ۽ جيڪڏهن ڏسندا واٽ هدايت جي ته نه وٺندا ان کي واٽ ڪري ۽ جيڪڏهن ڏسن ٿا واٽ گمراهيءَ جي ته وٺن ٿا ان کي (پنهنجي) واٽ اهو ان جي ڪري جو يقينًا انهن ڪوڙو چيو آيتن اسان جن کي ۽ هئا انهن کان غافل . |
وَالَّذينَ كَذَّبوا بِـٔايٰتِنا وَلِقاءِ الءاخِرَةِ حَبِطَت أَعمٰلُهُم هَل يُجزَونَ إِلّا ما كانوا يَعمَلونَ (آيت : 147) |
۽ اهي شخص جو ڪوڙو چيائون آيتن اسان جن کي ۽ ملڻ آخرت جي کي چٽ ٿيا عمل انهن جا ۽ نه بدلو ڏنا ويندا مگر اهو جو ڪندا هئا . |
وَاتَّخَذَ قَومُ موسىٰ مِن بَعدِهِ مِن حُلِيِّهِم عِجلًا جَسَدًا لَهُ خُوارٌ أَلَم يَرَوا أَنَّهُ لا يُكَلِّمُهُم وَلا يَهديهِم سَبيلًا اتَّخَذوهُ وَكانوا ظٰلِمينَ (آيت : 148) |
۽ ورتو قوم موسى جي پڄاڻان ان جي زيورن پنهنجن مان گابو اهڙو جسم جو ان جي لاءِ آواز آهي ڇا نه ڏٺائون ته بلاشڪ اهو نه ٿو ڳالهائي انهن سان ۽ نه ٿو رهنمائي ڪري انهن جي واٽ ڏانهن (خدا ڪري) ورتائون ان کي ۽ هئا ظالم . |
وَلَمّا سُقِطَ فى أَيديهِم وَرَأَوا أَنَّهُم قَد ضَلّوا قالوا لَئِن لَم يَرحَمنا رَبُّنا وَيَغفِر لَنا لَنَكونَنَّ مِنَ الخٰسِرينَ (آيت : 149) |
۽ جڏهن ڪيرايو ويو اڳيان انهن جي ۽ ڏٺائون ته بيشڪ اهي تحقيق گمراھ ٿيا ته چيائون البته جيڪڏهن نه رحم ڪندو اسان تي پالڻهار اسان جو ۽ نه بخشيندو واسطي اسان جي ته البته ضرور ٿيندسون نقصان وارن مان . |
وَلَمّا رَجَعَ موسىٰ إِلىٰ قَومِهِ غَضبٰنَ أَسِفًا قالَ بِئسَما خَلَفتُمونى مِن بَعدى أَعَجِلتُم أَمرَ رَبِّكُم وَأَلقَى الأَلواحَ وَأَخَذَ بِرَأسِ أَخيهِ يَجُرُّهُ إِلَيهِ قالَ ابنَ أُمَّ إِنَّ القَومَ استَضعَفونى وَكادوا يَقتُلونَنى فَلا تُشمِت بِىَ الأَعداءَ وَلا تَجعَلنى مَعَ القَومِ الظّٰلِمينَ (آيت : 150) |
۽ جڏهن موٽيو موسى طرف قوم پنهنجي غصو ڪندڙ افسوس ڪندڙ فرمايائين ته نهايت بڇڙو آهي جيڪو پرپٺ ڪيُوَ مون کان پڄاڻان منهنجي ڇا تڪڙ ڪيَوَ فرمان رب پنهنجي کان ۽ اڇلايائين تختين کي ۽ ورتائين مٿي کان ڀاءُ پنهنجي کي ڇڪي پيو ان کي طرف پنهنجي چيائين ته اي پٽ امان جا! بيشڪ قوم وارن ضعيف سمجھايائون مون کي ۽ ويجھا ٿيا جو قتل ڪن مون کي پوءِ نه کلاءِ مون تان دشمنن کي ۽ نه (شامل) ڪر مون کي قوم ظالم سان . |
قالَ رَبِّ اغفِر لى وَلِأَخى وَأَدخِلنا فى رَحمَتِكَ وَأَنتَ أَرحَمُ الرّٰحِمينَ (آيت : 151) |
عرض ڪيائين اي منهنجا رب! بخش ڪر مون کي ۽ منهنجي ڀاءُ کي ۽ داخل ڪر اسان کي رحمت پنهنجي ۾ ۽ تون وڌيڪ رحم ڪندڙ آهين رحم ڪندڙن ۾ . |
إِنَّ الَّذينَ اتَّخَذُوا العِجلَ سَيَنالُهُم غَضَبٌ مِن رَبِّهِم وَذِلَّةٌ فِى الحَيوٰةِ الدُّنيا وَكَذٰلِكَ نَجزِى المُفتَرينَ (آيت : 152) |
بيشڪ جن معبود بنايو گابي کي جلد پهچندو انهن کي غضب رب انهن جي وٽان ۽ ذلت حياتيءَ دنيا جي ۾ ۽ اهڙي طرح سزا ڏينداسون بهتان هڻندڙن کي . |
وَالَّذينَ عَمِلُوا السَّيِّـٔاتِ ثُمَّ تابوا مِن بَعدِها وَءامَنوا إِنَّ رَبَّكَ مِن بَعدِها لَغَفورٌ رَحيمٌ (آيت : 153) |
۽ جن ڪيون برايون تنهن کان پوءِ توبہ ڪيائون پڄاڻان انهن جي ۽ ايمان آندائون بيشڪ رب تنهنجو پڄاڻان انهن جي البته بخشيندڙ، مهربان آهي. |
وَلَمّا سَكَتَ عَن موسَى الغَضَبُ أَخَذَ الأَلواحَ وَفى نُسخَتِها هُدًى وَرَحمَةٌ لِلَّذينَ هُم لِرَبِّهِم يَرهَبونَ (آيت : 154) |
۽ جڏهن ٺريو موسى کان غصو ته ورتائين تختين کي ۽ لکيي ان جي ۾ هدايت ۽ رحمت هئي انهن جي لاءِ جو اهي واسطي رب پنهنجي خوف رکن ٿا . |
وَاختارَ موسىٰ قَومَهُ سَبعينَ رَجُلًا لِميقٰتِنا فَلَمّا أَخَذَتهُمُ الرَّجفَةُ قالَ رَبِّ لَو شِئتَ أَهلَكتَهُم مِن قَبلُ وَإِيّٰىَ أَتُهلِكُنا بِما فَعَلَ السُّفَهاءُ مِنّا إِن هِىَ إِلّا فِتنَتُكَ تُضِلُّ بِها مَن تَشاءُ وَتَهدى مَن تَشاءُ أَنتَ وَلِيُّنا فَاغفِر لَنا وَارحَمنا وَأَنتَ خَيرُ الغٰفِرينَ (آيت : 155) |
۽ چونڊيا موسى قوم پنهنجيءَ مان ستر مرد واسطي وقت وعدي اسان جي پوءِ جڏهن پڪڙيو انهن کي زلزلي چيائين ته اي پالڻهار منهنجا! جيڪڏهن گھرين ها ته هلاڪ ڪرين ها تون انهن کي اڳي ۽ مون کي ڇا هلاڪ ڪرين ٿو اسان کي سببان ان جي جو ڪيو بيوقوفن اسان مان ناهي اها مگر آزمائش تنهنجي گمراھ ڪرين ٿو ان سان جنهن کي گھرين ۽ هدايت ڪرين ٿو جنهن کي گھرين تون ڪارساز اسان جو آهين پوءِ بخش ڪر واسطي اسان جي ۽ رحم ڪر اسان تي ۽ تون ڀلو بخشيندڙ آهين بخشيندڙن کان . |
وَاكتُب لَنا فى هٰذِهِ الدُّنيا حَسَنَةً وَفِى الءاخِرَةِ إِنّا هُدنا إِلَيكَ قالَ عَذابى أُصيبُ بِهِ مَن أَشاءُ وَرَحمَتى وَسِعَت كُلَّ شَيءٍ فَسَأَكتُبُها لِلَّذينَ يَتَّقونَ وَيُؤتونَ الزَّكوٰةَ وَالَّذينَ هُم بِـٔايٰتِنا يُؤمِنونَ (آيت : 156) |
۽ لک تون واسطي اسان جي هن دنيا ۾ ڀلائي ۽ آخرت ۾ تحقيق اسان رجوع ڪيوسون توڏانهن فرمايائين ته عذاب منهنجو پهچايان ٿو اهو جنهن کي گھران ۽ رحمت منهنجي شامل ٿي هر شيءِ کي پوءِ جلدي لکندس ان کي واسطي انهن جي جيڪي پرهيز ڪن ٿا ۽ ڏين ٿا زڪواة ۽ (انهن جي لاءِ) جو اهي آيتن اسان جن تي ايمان آڻين ٿا . |
الَّذينَ يَتَّبِعونَ الرَّسولَ النَّبِىَّ الأُمِّىَّ الَّذى يَجِدونَهُ مَكتوبًا عِندَهُم فِى التَّورىٰةِ وَالإِنجيلِ يَأمُرُهُم بِالمَعروفِ وَيَنهىٰهُم عَنِ المُنكَرِ وَيُحِلُّ لَهُمُ الطَّيِّبٰتِ وَيُحَرِّمُ عَلَيهِمُ الخَبٰئِثَ وَيَضَعُ عَنهُم إِصرَهُم وَالأَغلٰلَ الَّتى كانَت عَلَيهِم فَالَّذينَ ءامَنوا بِهِ وَعَزَّروهُ وَنَصَروهُ وَاتَّبَعُوا النّورَ الَّذى أُنزِلَ مَعَهُ أُولٰئِكَ هُمُ المُفلِحونَ (آيت : 157) |
اهي جو تابعداري ڪن ٿا رسول، نبي، امي جي – اهو جو لهن ٿا (ذڪر) ان جي کي لکيل پاڻ وٽ توراة ۽ انجيل ۾ امر ڪري ٿو انهن کي نيڪيءَ جو ۽ روڪي ٿو انهن کي برائيءَ کان ۽ حلال ڪري ٿو انهن لاءِ پاڪ شيون ۽ حرام ڪري ٿو انهن تي ناپاڪ شيون ۽ لاهي ٿو انهن تان بار انهن جا ۽ ڳٽ جيڪي هيا انهن تي پوءِ جن ايمان آندو ان تي ۽ تعظيم ڪيائون ان جي ۽ مدد ڪيائون ان جي ۽ تابعداري ڪيائون نور جي جو لاٿو ويو گڏ ان سان اهي ئي ڪامياب ٿيندڙ آهن . |
قُل يٰأَيُّهَا النّاسُ إِنّى رَسولُ اللَّهِ إِلَيكُم جَميعًا الَّذى لَهُ مُلكُ السَّمٰوٰتِ وَالأَرضِ لا إِلٰهَ إِلّا هُوَ يُحيۦ وَيُميتُ فَـٔامِنوا بِاللَّهِ وَرَسولِهِ النَّبِىِّ الأُمِّىِّ الَّذى يُؤمِنُ بِاللَّهِ وَكَلِمٰتِهِ وَاتَّبِعوهُ لَعَلَّكُم تَهتَدونَ (آيت : 158) |
فرماءِ ته اي انسانو! بيشڪ مان الله جو رسول آهيان اوهان سڀني ڏانهن اهو (الله) جو ان جي آهي بادشاهي آسمانن ۽ زمين ۾ ناهي ڪو عبادت جي لائق سواءِ ان جي جياري ٿو ۽ ماري ٿو پوءِ ايمان آڻيوالله تي ۽ ان جي رسول نبي، امي تي جيڪو مڃي ٿو الله کي ۽ فرمانن ان جي کي ۽ تابع ٿيو ان جا تانته اوهان هدايت وارا ٿيو . |
وَمِن قَومِ موسىٰ أُمَّةٌ يَهدونَ بِالحَقِّ وَبِهِ يَعدِلونَ (آيت : 159) |
۽ قوم موسى جي مان هڪ ٽولي آهي جيڪا واٽ ڏيکارين ٿا حق جي ۽ ان (حق) سان انصاف ڪن ٿا . |
وَقَطَّعنٰهُمُ اثنَتَى عَشرَةَ أَسباطًا أُمَمًا وَأَوحَينا إِلىٰ موسىٰ إِذِ استَسقىٰهُ قَومُهُ أَنِ اضرِب بِعَصاكَ الحَجَرَ فَانبَجَسَت مِنهُ اثنَتا عَشرَةَ عَينًا قَد عَلِمَ كُلُّ أُناسٍ مَشرَبَهُم وَظَلَّلنا عَلَيهِمُ الغَمٰمَ وَأَنزَلنا عَلَيهِمُ المَنَّ وَالسَّلوىٰ كُلوا مِن طَيِّبٰتِ ما رَزَقنٰكُم وَما ظَلَمونا وَلٰكِن كانوا أَنفُسَهُم يَظلِمونَ (آيت : 160) |
۽ جدا ڪيوسون انهن کي ٻارنهن قبيلا ٽولا ٽولا ڪري ۽ وحي ڪيوسون طرف موسى جي جڏهن پاڻي گھريو ان کان قوم ان جي هيء ته هڻ لٺ پنهنجي پٿر کي پوءِ وهي هليا ان مان ٻارنهن چشما تحقيق ڄاتو سڀني ماڻهن جاءِ پيئڻ پاڻيءَ پنهنجيءَ کي ۽ ڇانو ڪرائي سون مٿان انهن جي ڪڪر جي ۽ لاٿوسين مٿان انهن جي من ۽ سلوى کائو پاڪ شيون انهن مان جو رزق ڏنوسون اوهان کي ۽ نه ظلم ڪيائون اسان تي ۽ پر هئا جو سرن پنهنجن تي ٿي ظلم ڪيائون. |
وَإِذ قيلَ لَهُمُ اسكُنوا هٰذِهِ القَريَةَ وَكُلوا مِنها حَيثُ شِئتُم وَقولوا حِطَّةٌ وَادخُلُوا البابَ سُجَّدًا نَغفِر لَكُم خَطيـٰٔتِكُم سَنَزيدُ المُحسِنينَ (آيت : 161) |
۽ جڏهن چيو ويو واسطي انهن جي ته رهو هن ڳوٺ ۾ ۽ کائو ان مان جتي به گھرو ۽ چئو گناھ جي مغفرت ۽ داخل ٿيو دروازي کان سجدا ڪندڙ ته بخشينداسون واسطي اوهان جي خطائون اوهان جون جلد وڌائينداسون نيڪو ڪارن کي . |
فَبَدَّلَ الَّذينَ ظَلَموا مِنهُم قَولًا غَيرَ الَّذى قيلَ لَهُم فَأَرسَلنا عَلَيهِم رِجزًا مِنَ السَّماءِ بِما كانوا يَظلِمونَ (آيت : 162) |
پوءِ مٽايو انهن جو ظلم ڪيائون انهن مان گفتي کي خلاف ان جي جو چيو ويو واسطي انهن جي پوءِ موڪليوسون مٿان انهن جي عذاب آسمانن کان سببان ان جي جو ظلم ٿي ڪيائون. ع |
وَسـَٔلهُم عَنِ القَريَةِ الَّتى كانَت حاضِرَةَ البَحرِ إِذ يَعدونَ فِى السَّبتِ إِذ تَأتيهِم حيتانُهُم يَومَ سَبتِهِم شُرَّعًا وَيَومَ لا يَسبِتونَ لا تَأتيهِم كَذٰلِكَ نَبلوهُم بِما كانوا يَفسُقونَ (آيت : 163) |
۽ پڇ انهن کان ڳوٺ وارن جي (باري ۾) جيڪو هيو ڪناري سمنڊ جي تي جڏهن تجاوز پيا ڪن ڇنڇر جي ڏينهن ۾ جڏهن اچن پيون انهن وٽ مڇيون انهن جون ڏينهن ڇنڇر ۾ ظاهر ظهور ۽ جنهن ڏينهن ڇنڇر نه پيا لهن ته نه پيون اچن انهن وٽ ائين ئي آزمايون پيا انهن کي سببان ان جي جو بي فرماني ڪيائيون ٿي. |
وَإِذ قالَت أُمَّةٌ مِنهُم لِمَ تَعِظونَ قَومًا اللَّهُ مُهلِكُهُم أَو مُعَذِّبُهُم عَذابًا شَديدًا قالوا مَعذِرَةً إِلىٰ رَبِّكُم وَلَعَلَّهُم يَتَّقونَ (آيت : 164) |
۽ جڏهن چيو جماعت هڪڙيءَ انهن مان ته ڇو ٿا نصيحت ڪيو؟ اهڙي قوم کي جو الله هلاڪ ڪندڙ آهي انهن کي يا عذاب ڪندڙ آهي انهن کي عذاب سخت چيائون ته عذر پيش ڪرڻ جي لاءِ طرف رب اوهان جي ۽ تانته اهي ڊڄن . |
فَلَمّا نَسوا ما ذُكِّروا بِهِ أَنجَينَا الَّذينَ يَنهَونَ عَنِ السّوءِ وَأَخَذنَا الَّذينَ ظَلَموا بِعَذابٍ بَـٔيسٍ بِما كانوا يَفسُقونَ (آيت : 165) |
پوءِ جڏهن وساريائون اها ڳالھ جو نصيحت ڪيا ويا ان سان ته ڇڏايوسون انهن کي جو روڪين پيا برائيءَ کان ۽ ورتوسون انهن کي جو ظلم ڪيائون عذاب منهن بگاڙيندڙ سان سببان ان جي جو بي فرمان ٿيا هئا . |
فَلَمّا عَتَوا عَن ما نُهوا عَنهُ قُلنا لَهُم كونوا قِرَدَةً خٰسِـٔينَ (آيت : 166) |
پوءِ جڏهن سرڪش ٿيا ان کان جو روڪيا ويا ان کان ته چيوسون انهن کي ته ٿي پئو ڀولڙا (يا باندر) خوار ٿيندڙ . |
وَإِذ تَأَذَّنَ رَبُّكَ لَيَبعَثَنَّ عَلَيهِم إِلىٰ يَومِ القِيٰمَةِ مَن يَسومُهُم سوءَ العَذابِ إِنَّ رَبَّكَ لَسَريعُ العِقابِ وَإِنَّهُ لَغَفورٌ رَحيمٌ (آيت : 167) |
۽ (ياد ڪيو) جڏهن اعلان ڪيو رب تنهنجي ته البته ضرور موڪليندو مٿان انهن جي تائين ڏينهن قيامت جي ان کي جو چکائيندو انهن کي بڇڙو عذاب يقينًا رب تنهنجو البته تڪڙو آهي عذاب ڪرڻ جو ۽ بلاشڪ اهو البته بخشيندڙ مهربان آهي. |
وَقَطَّعنٰهُم فِى الأَرضِ أُمَمًا مِنهُمُ الصّٰلِحونَ وَمِنهُم دونَ ذٰلِكَ وَبَلَونٰهُم بِالحَسَنٰتِ وَالسَّيِّـٔاتِ لَعَلَّهُم يَرجِعونَ (آيت : 168) |
۽ پکيڙيوسون انهن کي زمين ۾ ٽوليون ڪري بعضي انهن مان صالح آهن ۽ بعضي انهن مان سواءِ ان جي آهن ۽ آزمايوسون انهن کي نيڪين ۽ براين سان من اهي موٽن . |
فَخَلَفَ مِن بَعدِهِم خَلفٌ وَرِثُوا الكِتٰبَ يَأخُذونَ عَرَضَ هٰذَا الأَدنىٰ وَيَقولونَ سَيُغفَرُ لَنا وَإِن يَأتِهِم عَرَضٌ مِثلُهُ يَأخُذوهُ أَلَم يُؤخَذ عَلَيهِم ميثٰقُ الكِتٰبِ أَن لا يَقولوا عَلَى اللَّهِ إِلَّا الحَقَّ وَدَرَسوا ما فيهِ وَالدّارُ الءاخِرَةُ خَيرٌ لِلَّذينَ يَتَّقونَ أَفَلا تَعقِلونَ (آيت : 169) |
پوءِ جاءِ نشين ٿيا پڄاڻان انهن جي اهڙا جاءِ نشين جو وارث بڻجي ويٺا ڪتاب جا وٺن ٿا، سامان هن دنيا جو ۽ چون ٿا ته جلد بخشيو ويندو واسطي اسان جي ۽ جيڪڏهن اچي ٿو انهن وٽ سامان مثل ان جي ته وٺن ٿا ان کي ڇا نه ورتو ويو مٿان انهن جي وعدو ڪتاب جو ۽ هي جو نه چون مٿان الله جي سواءِ حق جي ۽ پڙهيائون جيڪو ان ۾ آهي ۽ دار پوئين ڀلي آهي واسطي انهن جي جو پرهيزگار ٿين ڇا پوءِ نه ٿا سمجھو؟ . |
وَالَّذينَ يُمَسِّكونَ بِالكِتٰبِ وَأَقامُوا الصَّلوٰةَ إِنّا لا نُضيعُ أَجرَ المُصلِحينَ (آيت : 170) |
۽ جيڪي مضبوطيءَ سان وٺن ٿا ڪتاب کي ۽ قائم ڪيائون نماز بيشڪ اسين نه ٿا ضايع ڪيون ثواب نيڪو ڪارن جو. |
وَإِذ نَتَقنَا الجَبَلَ فَوقَهُم كَأَنَّهُ ظُلَّةٌ وَظَنّوا أَنَّهُ واقِعٌ بِهِم خُذوا ما ءاتَينٰكُم بِقُوَّةٍ وَاذكُروا ما فيهِ لَعَلَّكُم تَتَّقونَ (آيت : 171) |
۽ (ياد ڪر)، جڏهن کنيو سون جبل مٿان انهن جي گويا اهو ڇٽي آهي ۽ گمان ڪيائون ته بيشڪ اهو ڪرندڙ آهي انهن تي وٺو جيڪو ڏنوسون اوهان کي پوري طاقت سان ۽ ياد ڪيو جو ان ۾ آهي، تانته اوهان پرهيزگار بنجو. ع |
وَإِذ أَخَذَ رَبُّكَ مِن بَنى ءادَمَ مِن ظُهورِهِم ذُرِّيَّتَهُم وَأَشهَدَهُم عَلىٰ أَنفُسِهِم أَلَستُ بِرَبِّكُم قالوا بَلىٰ شَهِدنا أَن تَقولوا يَومَ القِيٰمَةِ إِنّا كُنّا عَن هٰذا غٰفِلينَ (آيت : 172) |
۽ (ياد ڪيو) جڏهن ورتو رب تنهنجي بني آدم مان پٺين انهن جي مان اولاد انهن جي کي ۽ شاهد بنايائين انهن کي سندن سرن تي ته ڇا ناهيان مان رب اوهان جو؟ چيايائون ته هائو شاهدي ڏني اسان متان چئو، ڏينهن قيامت جي ته بيشڪ اسين هئاسون هن کان غافل . |
أَو تَقولوا إِنَّما أَشرَكَ ءاباؤُنا مِن قَبلُ وَكُنّا ذُرِّيَّةً مِن بَعدِهِم أَفَتُهلِكُنا بِما فَعَلَ المُبطِلونَ (آيت : 173) |
يا چئو ته تحقيق شرڪ ڪيو پيئرن اسان جي اڳ ۾ ۽ هئاسون اولاد پڄاڻان انهن جي ڇا پوءِ هلاڪ ڪرين ٿو اسان کي جيڪو ڪيو باطل جي پوڄارين . |
وَكَذٰلِكَ نُفَصِّلُ الءايٰتِ وَلَعَلَّهُم يَرجِعونَ (آيت : 174) |
۽ ائين ٿا کولي کولي بيان ڪيون آيتن کي ۽ تانته اهي موٽن. |
وَاتلُ عَلَيهِم نَبَأَ الَّذى ءاتَينٰهُ ءايٰتِنا فَانسَلَخَ مِنها فَأَتبَعَهُ الشَّيطٰنُ فَكانَ مِنَ الغاوينَ (آيت : 175) |
۽ پڙھ تون مٿان انهن جي خبر ان جي جو ڏنيون سون ان کي آيتون پهنجيون پوءِ نڪتو انهن مان پوءِ پويان پيو ان جي شيطان پوءِ گمراھن مان . |
وَلَو شِئنا لَرَفَعنٰهُ بِها وَلٰكِنَّهُ أَخلَدَ إِلَى الأَرضِ وَاتَّبَعَ هَوىٰهُ فَمَثَلُهُ كَمَثَلِ الكَلبِ إِن تَحمِل عَلَيهِ يَلهَث أَو تَترُكهُ يَلهَث ذٰلِكَ مَثَلُ القَومِ الَّذينَ كَذَّبوا بِـٔايٰتِنا فَاقصُصِ القَصَصَ لَعَلَّهُم يَتَفَكَّرونَ (آيت : 176) |
۽ جيڪڏهن گھرون ها اسين ته البته بلند ڪيون ها ان کي انهن سان ۽ پر ان جھڪاءَ ڪيو طرف زمين جي ۽ تابع ٿيو خواهش پنهنجيءَ جو پوءِ مثال ان جو مثال ڪتي جي آهي جيڪڏهن حملو ڪندين ان تي ته زبان ڪڍي سهڪندو يا ڇڏيندين ان کي (ته به) زبان ڪڍي سهڪندو اهو مثال ان قوم جو آهي جن ڪوڙو چيو آيتن اسان جن کي پوءِ بيان ڪر قصن کي شايد اهي غور ڪن . |
ساءَ مَثَلًا القَومُ الَّذينَ كَذَّبوا بِـٔايٰتِنا وَأَنفُسَهُم كانوا يَظلِمونَ (آيت : 177) |
بري آهي مثال جي لحاظ سان اها قوم جن ڪوڙو چيو آيتن اسان جن کي ۽ نفسن پنهنجن تي ٿي ظلم ڪيائون . |
مَن يَهدِ اللَّهُ فَهُوَ المُهتَدى وَمَن يُضلِل فَأُولٰئِكَ هُمُ الخٰسِرونَ (آيت : 178) |
جنهن کي هدايت ٿو ڪري الله پوءِ اهو ئي هدايت وارو آهي ۽ جن کي گمراھ ڪري ٿو پوءِ اهي ئي نقصان وارا آهن. |
وَلَقَد ذَرَأنا لِجَهَنَّمَ كَثيرًا مِنَ الجِنِّ وَالإِنسِ لَهُم قُلوبٌ لا يَفقَهونَ بِها وَلَهُم أَعيُنٌ لا يُبصِرونَ بِها وَلَهُم ءاذانٌ لا يَسمَعونَ بِها أُولٰئِكَ كَالأَنعٰمِ بَل هُم أَضَلُّ أُولٰئِكَ هُمُ الغٰفِلونَ (آيت : 179) |
۽ البته تحقيق پيدا ڪياسون واسطي جھنم جي گھڻا جنن مان ۽ انسانن مان واسطي انهن جي دليون آهن جو نه ٿا سمجھن انهن سان ۽ واسطي انهن جي اکيون آهن جو نه ٿا ڏسن انهن سان ۽ واسطي انهن جي ڪن آهن جو نه ٿا ٻڌن انهن سان اهي چوپاين وانگر آهن بلڪ اهي وڏا گمراھ آهن اهي ئي غافل آهن . |
وَلِلَّهِ الأَسماءُ الحُسنىٰ فَادعوهُ بِها وَذَرُوا الَّذينَ يُلحِدونَ فى أَسمٰئِهِ سَيُجزَونَ ما كانوا يَعمَلونَ (آيت : 180) |
۽ واسطي الله جي آهن نالا سهڻا پوءِ سڏيو ان کي انهن سان ۽ ڇڏي ڏيو انهن کي جو بي ديني ڪن ٿا نالن ان جي ۾ جلد سزا ڏنا ويندا ان جي جو ڪيائون ٿي . |
وَمِمَّن خَلَقنا أُمَّةٌ يَهدونَ بِالحَقِّ وَبِهِ يَعدِلونَ (آيت : 181) |
۽ انهن مان جو پيدا ڪياسون ٽولي آهي جو هدايت ڪن ٿا حق سان ۽ ان سان انصاف ڪن ٿا . |
وَالَّذينَ كَذَّبوا بِـٔايٰتِنا سَنَستَدرِجُهُم مِن حَيثُ لا يَعلَمونَ (آيت : 182) |
۽ جن ڪوڙو چيو آيتن اسان جن کي جلد درجي بدرجي وٺنداسون انهن کي اتاهين جو نه ڄاڻندا . |
وَأُملى لَهُم إِنَّ كَيدى مَتينٌ (آيت : 183) |
۽ ڍر ڏيان ٿو واسطي انهن جي بيشڪ خفيہ تدبير منهنجي مضبوط آهي. |
أَوَلَم يَتَفَكَّروا ما بِصاحِبِهِم مِن جِنَّةٍ إِن هُوَ إِلّا نَذيرٌ مُبينٌ (آيت : 184) |
ڇا نه سوچيائون؟ ته ناهي ساٿيءَ انهن جي ۾ ڪا چريائي ناهي اهو مگر ڊيڄاريندڙ ظاهر . |
أَوَلَم يَنظُروا فى مَلَكوتِ السَّمٰوٰتِ وَالأَرضِ وَما خَلَقَ اللَّهُ مِن شَيءٍ وَأَن عَسىٰ أَن يَكونَ قَدِ اقتَرَبَ أَجَلُهُم فَبِأَىِّ حَديثٍ بَعدَهُ يُؤمِنونَ (آيت : 185) |
ڇا نه غور سان ڏٺائون؟ بادشاهيءَ آسمانن ۽ زمين جي ۾ ۽ جيڪا پيدا ڪئي الله ڪا شيءِ ۽ هيءُ جو شايد هيئن ٿئي جو تحقيق ويجھو ٿيو مدو انهن جو پوءِ ڪهڙي ڳالھ تي پڄاڻان ان جي ايمان آڻيندا . |
مَن يُضلِلِ اللَّهُ فَلا هادِىَ لَهُ وَيَذَرُهُم فى طُغيٰنِهِم يَعمَهونَ (آيت : 186) |
جنهن کي گمراھ ڪري ٿو الله پوءِ ناهي ڪو هدايت ڪندڙ واسطي ان جي ۽ ڇڏي ٿو انهن کي منجھ سرڪشيءَ پنهنجيءَ ٿا ڀٽڪندا رهن . |
يَسـَٔلونَكَ عَنِ السّاعَةِ أَيّانَ مُرسىٰها قُل إِنَّما عِلمُها عِندَ رَبّى لا يُجَلّيها لِوَقتِها إِلّا هُوَ ثَقُلَت فِى السَّمٰوٰتِ وَالأَرضِ لا تَأتيكُم إِلّا بَغتَةً يَسـَٔلونَكَ كَأَنَّكَ حَفِىٌّ عَنها قُل إِنَّما عِلمُها عِندَ اللَّهِ وَلٰكِنَّ أَكثَرَ النّاسِ لا يَعلَمونَ (آيت : 187) |
پڇن ٿا تو کان قيامت جي متعلق ته ڪڏهن آهي قائم ٿيڻ ان جو؟ فرماءِ ته تحقيق علم ان جو وٽ رب منهنجي آهي نه ٿو ظاهر ڪري ان کي واسطي وقت ان جي مگر اهو ڳري لڳي ٿي آسمانن ۽ زمين ۾ نه ايندي اوهان وٽ مگر اوچتو پڇن ٿا توکان گويا تون چڱيءَ طرح تحقيق ڪندڙ آهين ان جي فرماءِ ته تحقيق علم ان جو ته الله وٽ ئي آهي ۽ پر اڪثر ماڻهو نه ٿا ڄاڻن. |
قُل لا أَملِكُ لِنَفسى نَفعًا وَلا ضَرًّا إِلّا ما شاءَ اللَّهُ وَلَو كُنتُ أَعلَمُ الغَيبَ لَاستَكثَرتُ مِنَ الخَيرِ وَما مَسَّنِىَ السّوءُ إِن أَنا۠ إِلّا نَذيرٌ وَبَشيرٌ لِقَومٍ يُؤمِنونَ (آيت : 188) |
فرماءِ ته نه ٿو مالڪ ٿيان واسطي ذات پنهنجي نفعي جو ۽ نه نقصان جو سواءِ ان جي جو گھريو الله ۽ جيڪڏهن مان پاڻ ڄاڻان ها غيب ته البته زياده ڪيان ها ڀلائي ۽ نه پهچي ها مون کي تڪليف ناهيان مان مگر ڊيڄاريندڙ ۽ خوشخبري ڏيندڙ واسطي قوم جي جيڪي ايمان آڻين ٿا. ع |
هُوَ الَّذى خَلَقَكُم مِن نَفسٍ وٰحِدَةٍ وَجَعَلَ مِنها زَوجَها لِيَسكُنَ إِلَيها فَلَمّا تَغَشّىٰها حَمَلَت حَملًا خَفيفًا فَمَرَّت بِهِ فَلَمّا أَثقَلَت دَعَوَا اللَّهَ رَبَّهُما لَئِن ءاتَيتَنا صٰلِحًا لَنَكونَنَّ مِنَ الشّٰكِرينَ (آيت : 189) |
اهو (الله) اهو آهي جو پيدا ڪيائين اوهان کي ذات هڪ مان ۽ ٺاهيائين ان مان زال ان جي تانته سڪون وٺي ان ڏانهن پوءِ جڏهن ڇانئيو ان تي حمل واري ٿي حمل هلڪو پوءِ هلندي رهي ان سان پوءِ جڏهن ڳري ٿي ته دعا گھريائون الله رب پنهنجي کان ته البته جيڪڏهن ڏنو تو اسان کي صالح ٻچو ته ضرور ٿينداسون شڪر ڪندڙن مان . |
فَلَمّا ءاتىٰهُما صٰلِحًا جَعَلا لَهُ شُرَكاءَ فيما ءاتىٰهُما فَتَعٰلَى اللَّهُ عَمّا يُشرِكونَ (آيت : 190) |
پوءِ جڏهن ڏنائين انهن ٻنهي (زال ۽ مڙس) کي صالح ٻچو ته ڪيائون واسطي ان جي شريڪ ان ۾ جو ڏنائين انهن ٻنهي کي پوءِ مٿاهون آهي الله ان کان جو شريڪ ڪن ٿا . |
أَيُشرِكونَ ما لا يَخلُقُ شَيـًٔا وَهُم يُخلَقونَ (آيت : 191) |
ڇا شريڪ بنائين ٿا انهن کي جو نه ٿا پيدا ڪن ڪا شيءِ اهي پاڻ پيدا ڪيا وڃن ٿا . |
وَلا يَستَطيعونَ لَهُم نَصرًا وَلا أَنفُسَهُم يَنصُرونَ (آيت : 192) |
۽ نه ٿا ڪري سگھن انهن جي ڪا مدد ۽ نه سرن پنهنجن جي ٿا مدد ڪن. |
وَإِن تَدعوهُم إِلَى الهُدىٰ لا يَتَّبِعوكُم سَواءٌ عَلَيكُم أَدَعَوتُموهُم أَم أَنتُم صٰمِتونَ (آيت : 193) |
۽ جيڪڏهن سڏيندين انهن کي طرف هدايت جي ته نه تابعداري ڪندا اوهان جي برابر آهي مٿان اوهان جي يا سڏيو انهن کي يا اوهان ماٺ ڪندڙ آهيو . |
إِنَّ الَّذينَ تَدعونَ مِن دونِ اللَّهِ عِبادٌ أَمثالُكُم فَادعوهُم فَليَستَجيبوا لَكُم إِن كُنتُم صٰدِقينَ (آيت : 194) |
بيشڪ اهي جو پوڄيو ٿا (انهن کي) سواءِ الله جي ٻانها آهن، مثال اوهان جي پوءِ سڏيو انهن کي پوءِ ڀل ته قبول ڪن واسطي اوهان جي جيڪڏهن آهيو سچا . |
أَلَهُم أَرجُلٌ يَمشونَ بِها أَم لَهُم أَيدٍ يَبطِشونَ بِها أَم لَهُم أَعيُنٌ يُبصِرونَ بِها أَم لَهُم ءاذانٌ يَسمَعونَ بِها قُلِ ادعوا شُرَكاءَكُم ثُمَّ كيدونِ فَلا تُنظِرونِ (آيت : 195) |
ڇا واسطي انهن جي پير آهن جو پنڌ ڪن ٿا انهن سان يا واسطي انهن جي هٿ آهن جو وٺن ٿا انهن سان يا واسطي انهن جي اکيون آهن جو ڏسن ٿا انهن سان يا واسطي انهن جي ڪن آهن جو ٻڌن ٿا انهن سان فرماءِ ته سڏيو شريڪن پنهنجن کي تنهن کان پوءِ سازش رٿيو مون لاءِ پوءِ نه مهلت ڏيو مون کي . |
إِنَّ وَلِۦِّىَ اللَّهُ الَّذى نَزَّلَ الكِتٰبَ وَهُوَ يَتَوَلَّى الصّٰلِحينَ (آيت : 196) |
بيشڪ مددگار منهنجو الله آهي جنهن لاٿو ڪتاب ۽ اهو مدد ڪري ٿو صالحن جي . |
وَالَّذينَ تَدعونَ مِن دونِهِ لا يَستَطيعونَ نَصرَكُم وَلا أَنفُسَهُم يَنصُرونَ (آيت : 197) |
۽ جن جي پوڄا ڪيو ٿا سواءِ ان جي نه ٿا ڪري سگھن مدد اوهان جي ۽ نه سرن پنهنجن جي مدد ڪن ٿا . |
وَإِن تَدعوهُم إِلَى الهُدىٰ لا يَسمَعوا وَتَرىٰهُم يَنظُرونَ إِلَيكَ وَهُم لا يُبصِرونَ (آيت : 198) |
۽ جيڪڏهن سڏيندين انهن کي طرف هدايت جي ته نه ٻڌندا ۽ ڏسندين انهن کي نهارين پيا توڏانهن ۽ اهي نه ٿا ڏسن . |
خُذِ العَفوَ وَأمُر بِالعُرفِ وَأَعرِض عَنِ الجٰهِلينَ (آيت : 199) |
اختيار ڪر معاف ڪرڻ کي ۽ امر ڪر ڀلائيءَ جو ۽ منهن موڙ جاهلن کان . |
وَإِمّا يَنزَغَنَّكَ مِنَ الشَّيطٰنِ نَزغٌ فَاستَعِذ بِاللَّهِ إِنَّهُ سَميعٌ عَليمٌ (آيت : 200) |
۽ جيڪڏهن پوي توکي شيطان کان ڪو وسوسو ته پوءِ پناھ وٺ الله سان بيشڪ اهو ٻڌندڙ ڄاڻندڙ آهي . |
إِنَّ الَّذينَ اتَّقَوا إِذا مَسَّهُم طٰئِفٌ مِنَ الشَّيطٰنِ تَذَكَّروا فَإِذا هُم مُبصِرونَ (آيت : 201) |
بيشڪ جيڪي شخص پرهيزگار ٿيا جڏهن پهتو انهن کي وسوسو طرفان شيطان جي ته الله کي ياد ڪن ٿا پوءِ ان وقت اهي ڏسندڙ آهن . |
وَإِخوٰنُهُم يَمُدّونَهُم فِى الغَىِّ ثُمَّ لا يُقصِرونَ (آيت : 202) |
۽ ڀائر انهن جا ڇڪين ٿا انهن کي گمراهيءَ ۾ تنهن کان پوءِ نه ٿا ڪوتاهي ڪن. |
وَإِذا لَم تَأتِهِم بِـٔايَةٍ قالوا لَولَا اجتَبَيتَها قُل إِنَّما أَتَّبِعُ ما يوحىٰ إِلَىَّ مِن رَبّى هٰذا بَصائِرُ مِن رَبِّكُم وَهُدًى وَرَحمَةٌ لِقَومٍ يُؤمِنونَ (آيت : 203) |
۽ جڏهن نه آندي تو انهن وٽ ڪا نشاني ته چيائون ته ڇو نه ٺاهيو تو ان کي؟ فرماءِ ته تحقيق تابعداري ڪيان ٿو مان ان جي جو وحي ڪيو ٿو وڃي مون ڏانهن طرفان رب منهنجي هي روشن دليل آهن طرفان رب اوهان جي ۽ هدايت ۽ رحمت واسطي ان قوم جي جو ايمان آڻين ٿا. |
وَإِذا قُرِئَ القُرءانُ فَاستَمِعوا لَهُ وَأَنصِتوا لَعَلَّكُم تُرحَمونَ (آيت : 204) |
۽ جڏهن پڙهيو وڃي قرآن ته پوءِ ڪن ڏيو واسطي ان جي ۽ چپ ڪريو تانته اوهان رحمت ڪيا وڃو . |
وَاذكُر رَبَّكَ فى نَفسِكَ تَضَرُّعًا وَخيفَةً وَدونَ الجَهرِ مِنَ القَولِ بِالغُدُوِّ وَالءاصالِ وَلا تَكُن مِنَ الغٰفِلينَ (آيت : 205) |
۽ ياد ڪر رب پنهنجي کي دل پنهنجيءَ ۾ عاجزي ڪرڻ ۽ خوف رکڻ سان ۽ سواءِ وڏي آواز ڪرڻ جي ڳالهائڻ مان صبح وقت ۽ شام جي وقت ۽ نه هج غافلن مان . |
إِنَّ الَّذينَ عِندَ رَبِّكَ لا يَستَكبِرونَ عَن عِبادَتِهِ وَيُسَبِّحونَهُ وَلَهُ يَسجُدونَ (آيت : 206) |
بيشڪ اهي جيڪي رب تنهنجي وٽ آهن نه ٿا وڏائي ڪن عبادت ان جي کان ۽ پاڪائي بيان ڪن ٿا ان جي ۽ ان جو ئي سجدو ڪن ٿا. السجدة |