الحاقَّةُ (آيت : 1) |
حق هوندڙ . |
مَا الحاقَّةُ (آيت : 2) |
ڪهڙي آهي حق هوندڙ . |
وَما أَدرىٰكَ مَا الحاقَّةُ (آيت : 3) |
۽ ڪنهن ڄاڻايو توکي ڇا آهي حق هوندڙ . |
كَذَّبَت ثَمودُ وَعادٌ بِالقارِعَةِ (آيت : 4) |
ڪوڙو چيو ثمود ۽ عاد ٽڪرا ٽڪرا ڪندڙ کي . |
فَأَمّا ثَمودُ فَأُهلِكوا بِالطّاغِيَةِ (آيت : 5) |
پوءِ پر ثمود پوءِ هلاڪ ڪيا ويا هڪ رڙ سان . |
وَأَمّا عادٌ فَأُهلِكوا بِريحٍ صَرصَرٍ عاتِيَةٍ (آيت : 6) |
۽ پر عاد پوءِ هلاڪ ڪيا ويا واءَ سخت ٿڌي، نهايت تيز سان . |
سَخَّرَها عَلَيهِم سَبعَ لَيالٍ وَثَمٰنِيَةَ أَيّامٍ حُسومًا فَتَرَى القَومَ فيها صَرعىٰ كَأَنَّهُم أَعجازُ نَخلٍ خاوِيَةٍ (آيت : 7) |
جو مطيع ڪيائين ان کي انهن تي ست راتيون ۽ اٺ ڏينهن پاڙن کان پٽيندڙ پوءِ ڏسندين قوم کي ان ۾ ڪريل ڄڻ ته اهي ٿڙ کجين ڪريلن جا آهن . |
فَهَل تَرىٰ لَهُم مِن باقِيَةٍ (آيت : 8) |
پوءِ ڇا ڏسين ٿو انهن مان ڪو باقي رهندڙ . |
وَجاءَ فِرعَونُ وَمَن قَبلَهُ وَالمُؤتَفِكٰتُ بِالخاطِئَةِ (آيت : 9) |
۽ آندو فرعون ۽ انهن جيڪي ان کان اڳي هئا ۽ اونڌو ڪيرايل ڳوٺن جي (رهاڪن) گناهه . |
فَعَصَوا رَسولَ رَبِّهِم فَأَخَذَهُم أَخذَةً رابِيَةً (آيت : 10) |
پوءِ بي فرماني ڪيائون پنهنجي رب جي رسول جي پوءِ پڪڙيائين انهن کي پڪڙ سخت . |
إِنّا لَمّا طَغَا الماءُ حَمَلنٰكُم فِى الجارِيَةِ (آيت : 11) |
بيشڪ اسان جڏهن حد کان لنگهيو پاڻي ته کنيوسون اوهان کي ٻيڙيءَ ۾ . |
لِنَجعَلَها لَكُم تَذكِرَةً وَتَعِيَها أُذُنٌ وٰعِيَةٌ (آيت : 12) |
تانته بنايون ان کي اوهان جي لاءِ يادگار ۽ محفوظ رکن ان کي ياد ڪندڙ . |
فَإِذا نُفِخَ فِى الصّورِ نَفخَةٌ وٰحِدَةٌ (آيت : 13) |
پوءِ جڏهن ڦوڪ ڏني ويندي صور ۾ ڦوڪ هڪڙي . |
وَحُمِلَتِ الأَرضُ وَالجِبالُ فَدُكَّتا دَكَّةً وٰحِدَةً (آيت : 14) |
۽ کنئي ويندي زمين ۽ جبل پوءِ ٽڪرا ٽڪرا ڪيا ويندا هڪ دفعي ۾ . |
فَيَومَئِذٍ وَقَعَتِ الواقِعَةُ (آيت : 15) |
پوءِ ان ڏينهن واقع ٿيندي واقع ٿيندڙ . |
وَانشَقَّتِ السَّماءُ فَهِىَ يَومَئِذٍ واهِيَةٌ (آيت : 16) |
۽ ڦاٽي پوندو آسمان پوءِ اهو ان ڏينهن ڪمزور هوندو. |
وَالمَلَكُ عَلىٰ أَرجائِها وَيَحمِلُ عَرشَ رَبِّكَ فَوقَهُم يَومَئِذٍ ثَمٰنِيَةٌ (آيت : 17) |
۽ ملائڪ ان جي پاسن تي هوندا ۽ کڻندا تنهنجي رب جو عرش پنهنجي مٿان ان ڏينهن اٺ (ملائڪ) . |
يَومَئِذٍ تُعرَضونَ لا تَخفىٰ مِنكُم خافِيَةٌ (آيت : 18) |
ان ڏينهن پيش ڪيا ويندؤ اوهان نه لڪل رهندو اوهان مان ڪو لڪندڙ . |
فَأَمّا مَن أوتِىَ كِتٰبَهُ بِيَمينِهِ فَيَقولُ هاؤُمُ اقرَءوا كِتٰبِيَه (آيت : 19) |
پوءِ پر جيڪو ڏنو ويندو پنهنجو دفتر پنهنجي سڄي هٿ ۾ پوءِ چوندو وٺو پڙهو منهنجو دفتر . |
إِنّى ظَنَنتُ أَنّى مُلٰقٍ حِسابِيَه (آيت : 20) |
بيشڪ مون يقين ڪيو هو ته بيشڪ مان پنهنجي حساب کي ملندڙ آهيان . |
فَهُوَ فى عيشَةٍ راضِيَةٍ (آيت : 21) |
پوءِ اهو پسند ڪيل حياتيءَ ۾ هوندو . |
فى جَنَّةٍ عالِيَةٍ (آيت : 22) |
بلند جنت ۾ . |
قُطوفُها دانِيَةٌ (آيت : 23) |
ان جا ميوا ويجها هوندا . |
كُلوا وَاشرَبوا هَنيـًٔا بِما أَسلَفتُم فِى الأَيّامِ الخالِيَةِ (آيت : 24) |
کائو ۽ پيئو خوش ٿيندي ان سببان جو اڳي ڪري موڪليو اوهان گذريلن ڏينهن ۾ . |
وَأَمّا مَن أوتِىَ كِتٰبَهُ بِشِمالِهِ فَيَقولُ يٰلَيتَنى لَم أوتَ كِتٰبِيَه (آيت : 25) |
۽ پر جيڪو ڏنو ويو پنهنجو دفتر پنهنجي کٻي هٿ ۾ پوءِ چوندو اي ڪاش! نه ڏنو وڃان ها مان پنهنجو دفتر . |
وَلَم أَدرِ ما حِسابِيَه (آيت : 26) |
۽ نه ڄاڻان ها مان ته منهنجو حساب ڪهڙو آهي . |
يٰلَيتَها كانَتِ القاضِيَةَ (آيت : 27) |
اي ڪاش! ٿي وڃي ها پورو ڪندڙ (موت) . |
ما أَغنىٰ عَنّى مالِيَه (آيت : 28) |
نه فائدو ڏنو منهنجي طرفان منهنجي مال . |
هَلَكَ عَنّى سُلطٰنِيَه (آيت : 29) |
هلاڪ ٿي وئي مون کان منهنجي بادشاهي . |
خُذوهُ فَغُلّوهُ (آيت : 30) |
پڪڙيو ان کي پوءِ (ڳچيءَ ۾) ڳٽ وجهو ان کي . |
ثُمَّ الجَحيمَ صَلّوهُ (آيت : 31) |
ان کان پوءِ دوزخ ۾ داخل ڪيو ان کي . |
ثُمَّ فى سِلسِلَةٍ ذَرعُها سَبعونَ ذِراعًا فَاسلُكوهُ (آيت : 32) |
ان کان پوءِ زنجير ۾ جو ماپ ان جي ستر گز آهي پوءِ ان کي ٻڌو . |
إِنَّهُ كانَ لا يُؤمِنُ بِاللَّهِ العَظيمِ (آيت : 33) |
بيشڪ انهي نه ٿي ايمان آندو الله عظيم تي . |
وَلا يَحُضُّ عَلىٰ طَعامِ المِسكينِ (آيت : 34) |
۽ نه پيو رغبت ڏياري مسڪين کي کاڌي کارائڻ تي . |
فَلَيسَ لَهُ اليَومَ هٰهُنا حَميمٌ (آيت : 35) |
پوءِ ناهي ان جي لاءِ اڄ هتي ڪو دوست . |
وَلا طَعامٌ إِلّا مِن غِسلينٍ (آيت : 36) |
۽ نه کاڌو مگر پونءِ . |
لا يَأكُلُهُ إِلَّا الخٰطِـٔونَ (آيت : 37) |
نه کائيندا ان کي مگر خطا ڪندڙ . |
فَلا أُقسِمُ بِما تُبصِرونَ (آيت : 38) |
پوءِ قسم کڻان ٿو مان ان جو جيڪو ڏسو ٿا . |
وَما لا تُبصِرونَ (آيت : 39) |
۽ ان جو جيڪو نه ٿا ڏسو . |
إِنَّهُ لَقَولُ رَسولٍ كَريمٍ (آيت : 40) |
بيشڪ اهو البته رسول، ڪريم جو . |
وَما هُوَ بِقَولِ شاعِرٍ قَليلًا ما تُؤمِنونَ (آيت : 41) |
۽ ناهي اهو شاعر جو قول ٿورو ايمان آڻيو ٿا . |
وَلا بِقَولِ كاهِنٍ قَليلًا ما تَذَكَّرونَ (آيت : 42) |
۽ نه ڀوپي جو قول ٿوري نصيحت وٺو ٿا . |
تَنزيلٌ مِن رَبِّ العٰلَمينَ (آيت : 43) |
رب العالمين جي طرفان نازل ڪيل آهي . |
وَلَو تَقَوَّلَ عَلَينا بَعضَ الأَقاويلِ (آيت : 44) |
۽ جيڪڏهن پاڻ ٺاهي ها اسان تي بعضي قول ته . |
لَأَخَذنا مِنهُ بِاليَمينِ (آيت : 45) |
البته وٺون ها اسين ان کي سڄي هٿ کان . |
ثُمَّ لَقَطَعنا مِنهُ الوَتينَ (آيت : 46) |
ان کان پوءِ البته ڪٽيون ها ان جي ساهه جي رڳ . |
فَما مِنكُم مِن أَحَدٍ عَنهُ حٰجِزينَ (آيت : 47) |
پوءِ ناهي اوهان مان ڪو هڪڙو ان کان روڪيندڙ . |
وَإِنَّهُ لَتَذكِرَةٌ لِلمُتَّقينَ (آيت : 48) |
۽ بيشڪ اهو البته نصيحت آهي متقين جي لاءِ . |
وَإِنّا لَنَعلَمُ أَنَّ مِنكُم مُكَذِّبينَ (آيت : 49) |
۽ بيشڪ اسين البته ڄاڻون ٿا ته بيشڪ اوهان مان ڪوڙو چوندڙ آهن . |
وَإِنَّهُ لَحَسرَةٌ عَلَى الكٰفِرينَ (آيت : 50) |
۽ بيشڪ اهو البته حسرت هوندي ڪافرن تي . |
وَإِنَّهُ لَحَقُّ اليَقينِ (آيت : 51) |
۽ بيشڪ اهو حق اليقين آهي . |
فَسَبِّح بِاسمِ رَبِّكَ العَظيمِ (آيت : 52) |
پوءِ تسبيح پڙهه پنهنجي رب عظيم جي نالي سان . |