القرآن الڪريم

  • اينڊرائيڊ ايپليڪيشن
  • سهڪار
  • پراجيڪٽ ٽيم
  • پراجيڪٽ بابت
  • مترجمين
    • قرآن جو پيغام (تاج محمود امروٽي)
    • ائين چيو اللہ (علي خان ابڙو)
    • بيان الرحمان (عبدالوحيد جان سرهندي)
    • سنڌي قرآن (سيد فرمان علي)
    • احسن البيان (محمد ادريس ڏاهري)
    • الھام الرحمان (مولانا محمد مدني)
    • فُيُوضُ الفُرقان - پِير محمد ڪرم اللہ الاھي (دلبر سائين)
    • نُورُالقُرآن (مولوي حاجي احمد ملاح)
    • البُرھان (محمد عثمان ڏيپلائي)
    • تفھيم القرآن (سيد ابوالاعليٰ مودودي)
    • القرآن (ڊاڪٽر عابد لغاري)
    • قرآن مجيد (ترجمو : عبدالسلام ڀُٽو)


 

رڪوع : 2 سُوۡرَۃُ الۡحَآقَّــۃِ مَکِّیَّۃٌ آيتون : 52


بِسۡمِ اللهِ الرَّحمٰنِ الرَّحِيۡمِ

الحاقَّةُ (آيت : 1)

بلڪل ٿيڻ واري!

مَا الحاقَّةُ (آيت : 2)

ڇا آهي اها بلڪل ٿيڻ واري؟

وَما أَدرىٰكَ مَا الحاقَّةُ (آيت : 3)

۽ ڪهڙي خبر توکي ته ڇا آهي اها بلڪل ٿيڻ واري؟

كَذَّبَت ثَمودُ وَعادٌ بِالقارِعَةِ (آيت : 4)

ڪوڙو چيو ثمود ۽ عاد وارن ان ٽٽڻ واري آفت (قيامت) کي

فَأَمّا ثَمودُ فَأُهلِكوا بِالطّاغِيَةِ (آيت : 5)

پوءِ (اهي) ثمود سخت خوفناڪ آواز سان هلاڪ ڪيا ويا

وَأَمّا عادٌ فَأُهلِكوا بِريحٍ صَرصَرٍ عاتِيَةٍ (آيت : 6)

۽ جيڪي هئا عاد، پوءِ اهي هلاڪ ڪيا ويا سخت انڌاري واري هوا طوفان سان

سَخَّرَها عَلَيهِم سَبعَ لَيالٍ وَثَمٰنِيَةَ أَيّامٍ حُسومًا فَتَرَى القَومَ فيها صَرعىٰ كَأَنَّهُم أَعجازُ نَخلٍ خاوِيَةٍ (آيت : 7)

(الله) ان کي لاڳيتو مڙهي رکيو ست راتيون ۽ اٺن ڏينهن تائين، پاڙ پٽيندڙ (هئي)، پوءِ ڏسين ٿو ان قوم کي جيڪا سٽيل هئي ڄڻ ته اهي ٿڙ هجن کجيءَ جا کوکلا

فَهَل تَرىٰ لَهُم مِن باقِيَةٍ (آيت : 8)

پوءِ ڇا توکي نظر اچي ٿو انهن مان ڪو چيل هجي؟

وَجاءَ فِرعَونُ وَمَن قَبلَهُ وَالمُؤتَفِكٰتُ بِالخاطِئَةِ (آيت : 9)

۽ اهڙيون ئي ڪيون فرعون ۽ ان کان اڳي وارين ناس ٿيل ۽ اونڌي ٿيڻ وارين (قومن) خطائون

فَعَصَوا رَسولَ رَبِّهِم فَأَخَذَهُم أَخذَةً رابِيَةً (آيت : 10)

پوءِ نافرماني ڪئي انهن سڀني رسولِ خدا جي، پوءِ هن (الله) انهن کي پڪڙيو ڏاڍي سختيءَ سان

إِنّا لَمّا طَغَا الماءُ حَمَلنٰكُم فِى الجارِيَةِ (آيت : 11)

بيشڪ اسان جي طوفان جو پاڻي جڏهن حد کان لنگهي ويو ته اسان توهان کي هلندڙ ٻيڙيءَ ۾ سوار ڪيو

لِنَجعَلَها لَكُم تَذكِرَةً وَتَعِيَها أُذُنٌ وٰعِيَةٌ (آيت : 12)

ته جيئن بڻايون ان واقعي کي توهان جي لاءِ سبق ڏيندڙ يادگار ۽ ياد رکڻ وارن ڪئي اها ياد محفوظ

فَإِذا نُفِخَ فِى الصّورِ نَفخَةٌ وٰحِدَةٌ (آيت : 13)

پوءِ جڏهن ڦوڪي ويندي صور ڦوڪڻ واري هڪ ڀيرو

وَحُمِلَتِ الأَرضُ وَالجِبالُ فَدُكَّتا دَكَّةً وٰحِدَةً (آيت : 14)

۽ هٽايو ويندو زمين ۽ جبلن کي ٽوڙيو ويندو ذرا ذرا ڪري هڪ ئي ڌڪ سان

فَيَومَئِذٍ وَقَعَتِ الواقِعَةُ (آيت : 15)

پوءِ ان ڏينهن اهو ٿيڻ وارو پيش ايندو واقعو

وَانشَقَّتِ السَّماءُ فَهِىَ يَومَئِذٍ واهِيَةٌ (آيت : 16)

۽ ڦاٽندو آسمان انهيءَ ڏينهن ڍري ٿيل هوندي بندش

وَالمَلَكُ عَلىٰ أَرجائِها وَيَحمِلُ عَرشَ رَبِّكَ فَوقَهُم يَومَئِذٍ ثَمٰنِيَةٌ (آيت : 17)

۽ فرشتا ان جي ڪنارن ۾ هوندا، ۽ کنيل هوندو عرش تنهنجي رب جو پنهنجي مٿان ان ڏينهن اٺن (فرشتن) طرفان

يَومَئِذٍ تُعرَضونَ لا تَخفىٰ مِنكُم خافِيَةٌ (آيت : 18)

اهو ڏينهن هوندو جڏهن توهان ماڻهو پيش ڪيا ويندؤ، ڪوبه لڪل نه هوندو توهان جو ڳجهه

فَأَمّا مَن أوتِىَ كِتٰبَهُ بِيَمينِهِ فَيَقولُ هاؤُمُ اقرَءوا كِتٰبِيَه (آيت : 19)

پوءِ جنهن جو به اعمالنامو ان جي ساڄي هٿ ۾ هوندو، سو چوندو، اجهو ڏسو پڙهو منهنجو اعمالنامو

إِنّى ظَنَنتُ أَنّى مُلٰقٍ حِسابِيَه (آيت : 20)

بيشڪ آئون سمجهندو هئس ته مون کي ضرور منهنجو حساب ملڻ وارو آهي

فَهُوَ فى عيشَةٍ راضِيَةٍ (آيت : 21)

پوءِ اهو دل پسند زندگانيءَ تي خوش هوندو

فى جَنَّةٍ عالِيَةٍ (آيت : 22)

عالي مقام جنت ۾ (هوندو)

قُطوفُها دانِيَةٌ (آيت : 23)

ان ۾ ميون جا ڇڳا جهڪيل هوندا

كُلوا وَاشرَبوا هَنيـًٔا بِما أَسلَفتُم فِى الأَيّامِ الخالِيَةِ (آيت : 24)

(اهڙن ماڻهن کي چيو ويندو) کائو پيئو پنهنجن انهن عملن جي بدلي ۾ جيڪي توهان گذريل ڏينهن ۾ ڪيا هئا

وَأَمّا مَن أوتِىَ كِتٰبَهُ بِشِمالِهِ فَيَقولُ يٰلَيتَنى لَم أوتَ كِتٰبِيَه (آيت : 25)

۽ جنهن جو اعمالنامو ان جي کاٻي هٿ ۾ ڏنو ويندو، سو چوندو، هاءِ ارمان، نه ڏنو وڃي ها مون کي منهنجو اعمالنامو

وَلَم أَدرِ ما حِسابِيَه (آيت : 26)

۽ نه ڄاڻان ها آئون پنهنجو حساب ته ڇاهي

يٰلَيتَها كانَتِ القاضِيَةَ (آيت : 27)

منهنجو اهو موت (جيڪو دنيا ۾ آيو هو) فيصلي وارو هجي ها

ما أَغنىٰ عَنّى مالِيَه (آيت : 28)

نه آيو ڪم اڄ مون کي منهنجو اهو مال

هَلَكَ عَنّى سُلطٰنِيَه (آيت : 29)

ختم ٿي ويو منهنجو اهو سڄو اقتدار

خُذوهُ فَغُلّوهُ (آيت : 30)

حڪم ٿيندو پڪڙيوس ۽ کيس ڳچيءَ ۾ ڳٽ وجهوس

ثُمَّ الجَحيمَ صَلّوهُ (آيت : 31)

پوءِ کيس دوزخ ۾ وجهو ڌڪي

ثُمَّ فى سِلسِلَةٍ ذَرعُها سَبعونَ ذِراعًا فَاسلُكوهُ (آيت : 32)

پوءِ ان کي اهڙي زنجير ۾ جڪڙيو جنهن جي ڊيگهه ستر هٿ (ڊگهي) هجي پوءِ داخل ڪريوس (دوزخ ۾)

إِنَّهُ كانَ لا يُؤمِنُ بِاللَّهِ العَظيمِ (آيت : 33)

بيشڪ هي نه رکندو هو ايمان الله بزرگ عظيم (هستيءَ) تي

وَلا يَحُضُّ عَلىٰ طَعامِ المِسكينِ (آيت : 34)

۽ نه ترغيب ڏيندو هو کاڌي کارائڻ جي مسڪين کي

فَلَيسَ لَهُ اليَومَ هٰهُنا حَميمٌ (آيت : 35)

پوءِ ڪونهي هتي اڄ سندس لاءِ ڪو دوست غمخوار

وَلا طَعامٌ إِلّا مِن غِسلينٍ (آيت : 36)

۽ نه ان جي لاءِ ڪو طعام آهي سواءِ ڦٽن جي روڳ جي

لا يَأكُلُهُ إِلَّا الخٰطِـٔونَ (آيت : 37)

جنهن کي ڪوبه نه کائيندو سواءِ ڏوهارين جي

فَلا أُقسِمُ بِما تُبصِرونَ (آيت : 38)

ائين هرگز ناهي، آئون قسم کڻان ٿو انهن شين جو جيڪي توهان ڏسو ٿا

وَما لا تُبصِرونَ (آيت : 39)

۽ انهن جو به جن کي توهان نٿا ڏسو

إِنَّهُ لَقَولُ رَسولٍ كَريمٍ (آيت : 40)

بيشڪ هي قول هڪ رسول ڪريم جو آهي

وَما هُوَ بِقَولِ شاعِرٍ قَليلًا ما تُؤمِنونَ (آيت : 41)

۽ ناهي اهو قول ڪنهن شاعر جو، توهان ماڻهو گهٽ ئي ايمان آڻيو ٿا

وَلا بِقَولِ كاهِنٍ قَليلًا ما تَذَكَّرونَ (آيت : 42)

۽ ناهي هي قول ڪنهن ڀوپي جو، توهان ماڻهو گهٽ ئي غور ڪريو ٿا

تَنزيلٌ مِن رَبِّ العٰلَمينَ (آيت : 43)

هي نازل ٿيل آهي رب العالمين جي طرفان

وَلَو تَقَوَّلَ عَلَينا بَعضَ الأَقاويلِ (آيت : 44)

۽ جيڪڏهن (هن نبي) پاڻ ٺاهي اسان ڏي منسوب ڪئي هجي ها ڪا ڳالهه

لَأَخَذنا مِنهُ بِاليَمينِ (آيت : 45)

ته پڪڙيون ها اسان سندس ساڄو هٿ

ثُمَّ لَقَطَعنا مِنهُ الوَتينَ (آيت : 46)

پوءِ وڍي ڇڏيون ها اسان سندس گردن جي رڳ

فَما مِنكُم مِن أَحَدٍ عَنهُ حٰجِزينَ (آيت : 47)

پوءِ توهان مان (اسان کي) ڪوبه هڪ ان ڪم کان جهلڻ وارو نه هجي ها

وَإِنَّهُ لَتَذكِرَةٌ لِلمُتَّقينَ (آيت : 48)

۽ بيشڪ انهيءَ ۾ نصيحت آهي پرهيزگار ماڻهن لاءِ

وَإِنّا لَنَعلَمُ أَنَّ مِنكُم مُكَذِّبينَ (آيت : 49)

۽ بيشڪ اسان ڄاڻون ٿا ته يقينًا توهان مان ڪي ماڻهو ڪوڙو ڀائيندڙ آهن

وَإِنَّهُ لَحَسرَةٌ عَلَى الكٰفِرينَ (آيت : 50)

۽ بيشڪ هي (قرآن) ارمان جو سبب آهي اهڙن ڪافر ماڻهن لاءِ

وَإِنَّهُ لَحَقُّ اليَقينِ (آيت : 51)

۽ بيشڪ هي (قرآن) حق آهي يقيني

فَسَبِّح بِاسمِ رَبِّكَ العَظيمِ (آيت : 52)

پوءِ (اي نبي!) پاڪائي بيان ڪر پنهنجي رب عظيم جي نالي سان


مالي سھائتا ڪندڙ:

© سنڌسلامت ڊاٽ ڪام 2017 - 2025