| إِذا جاءَكَ المُنٰفِقونَ قالوا نَشهَدُ إِنَّكَ لَرَسولُ اللَّهِ وَاللَّهُ يَعلَمُ إِنَّكَ لَرَسولُهُ وَاللَّهُ يَشهَدُ إِنَّ المُنٰفِقينَ لَكٰذِبونَ (آيت : 1) |
|
(اي پيغمبر!) جڏهن تو وٽ منافق اچن ٿا چون ٿا ته اسين شاهدي ڏيون ٿا ته بيشڪ تون الله جو موڪليل آهين ۽ الله ڄاڻي ٿو ته بيشڪ تون ته ان جو موڪليل آهين ۽ الله شاهدي ڏي ٿو ته بيشڪ منافق ڪوڙا آهن |
| اتَّخَذوا أَيمٰنَهُم جُنَّةً فَصَدّوا عَن سَبيلِ اللَّهِ إِنَّهُم ساءَ ما كانوا يَعمَلونَ (آيت : 2) |
|
(دل سان نه ٿا چون) انهن پنهنجن قسمن کي ڍال ڪري ورتو آهي پوءِ اهي الله جي رستي کان پيا روڪين. بيشڪ اهي جو ڪجهه پيا ڪن سو ڪهڙ نه بڇڙو آهي. |
| ذٰلِكَ بِأَنَّهُم ءامَنوا ثُمَّ كَفَروا فَطُبِعَ عَلىٰ قُلوبِهِم فَهُم لا يَفقَهونَ (آيت : 3) |
|
اهو هن ڪري ته انهن ايمان آندو وري انڪار ڪيائون پوءِ انهن جي دلين تي مُهر هنئي وئي سو (هاڻي) اهي نٿا سمجهن. |
| وَإِذا رَأَيتَهُم تُعجِبُكَ أَجسامُهُم وَإِن يَقولوا تَسمَع لِقَولِهِم كَأَنَّهُم خُشُبٌ مُسَنَّدَةٌ يَحسَبونَ كُلَّ صَيحَةٍ عَلَيهِم هُمُ العَدُوُّ فَاحذَرهُم قٰتَلَهُمُ اللَّهُ أَنّىٰ يُؤفَكونَ (آيت : 4) |
|
۽ (اي پيغمبر !) جڏهن تون کين ڏسندين ته توکي سندن جُسا وڻندا. ۽ جيڪڏهن ڳالهه ڪندا ته تون سندن ڳالهه ٻڌندين (حقيقت ۾) ڄڻ ته اهي ٽيڪ ڏياري بيهاريل بُنڊ آهن. هرهڪ دانهن کي پنهنجي لاءِ (مصيبت) سمجهن ٿا. (اي پيغمبر !) اهي ئي (تنهنجا) دشمن آهن سو انهن کان بچندو رهه. الله جي مٿن مار پوي. ڪيئن ابتا وڃن ٿا. ۽ جڏهن کين چيو وڃي ٿو ته اچو ته الله جو رسول اوهان لاءِ معافي گهري ته پنهنجا مٿا موڙين ٿا |
| وَإِذا قيلَ لَهُم تَعالَوا يَستَغفِر لَكُم رَسولُ اللَّهِ لَوَّوا رُءوسَهُم وَرَأَيتَهُم يَصُدّونَ وَهُم مُستَكبِرونَ (آيت : 5) |
|
۽ (اي پيغمبر !) تون (ان وقت) کين ڏسندين ته وڏائي ڪري منهن موڙين ٿا. نه ان جي لاءِ برابر آهي ته |
| سَواءٌ عَلَيهِم أَستَغفَرتَ لَهُم أَم لَم تَستَغفِر لَهُم لَن يَغفِرَ اللَّهُ لَهُم إِنَّ اللَّهَ لا يَهدِى القَومَ الفٰسِقينَ (آيت : 6) |
|
تون انهن لاءِ معافي گهرين يا انهن لاءِ معافي نه گهرين.الله کين ڪڏهن به معاف نه ڪندو. بيشڪ الله بدڪار قوم کي رستونه ٿو ڏيکاري. |
| هُمُ الَّذينَ يَقولونَ لا تُنفِقوا عَلىٰ مَن عِندَ رَسولِ اللَّهِ حَتّىٰ يَنفَضّوا وَلِلَّهِ خَزائِنُ السَّمٰوٰتِ وَالأَرضِ وَلٰكِنَّ المُنٰفِقينَ لا يَفقَهونَ (آيت : 7) |
|
هي اُهي آهن جي چون ٿا ته جيڪي (ماڻهو)الله جي رسول وٽ آهن تن تي خرچ نه ڪريو ته اهي ٽڙي پکڙي وڃن ۽ (حقيقت هي آهي ته) آسمانن ۽ زمين جا خزانا الله جا آهن پر منافق نه ٿا سمجهن. |
| يَقولونَ لَئِن رَجَعنا إِلَى المَدينَةِ لَيُخرِجَنَّ الأَعَزُّ مِنهَا الأَذَلَّ وَلِلَّهِ العِزَّةُ وَلِرَسولِهِ وَلِلمُؤمِنينَ وَلٰكِنَّ المُنٰفِقينَ لا يَعلَمونَ (آيت : 8) |
|
چون ٿا ته ضرور جيڪڏهن اسين مديني ڏي موٽياسون ته وڌيڪ عزت وارو وڏي بي عزت کي اتان ڪڍي ڇڏيندو. هوڏانهن عزت الله کي ۽ سندس رسول کي ۽ مومنن کي آهي پر منافق نه ٿا ڄاڻن. |
| يٰأَيُّهَا الَّذينَ ءامَنوا لا تُلهِكُم أَموٰلُكُم وَلا أَولٰدُكُم عَن ذِكرِ اللَّهِ وَمَن يَفعَل ذٰلِكَ فَأُولٰئِكَ هُمُ الخٰسِرونَ (آيت : 9) |
|
اي ايمان وارؤ! نه ڪي اوهان کي پنهنجا مال ۽ نه پنهنجا اولاد الله جي ياد ڪرڻ کان غافل ڪن ۽ جيڪي ائين ڪندا سي ئي نقصان پائڻ وارا آهن. |
| وَأَنفِقوا مِن ما رَزَقنٰكُم مِن قَبلِ أَن يَأتِىَ أَحَدَكُمُ المَوتُ فَيَقولَ رَبِّ لَولا أَخَّرتَنى إِلىٰ أَجَلٍ قَريبٍ فَأَصَّدَّقَ وَأَكُن مِنَ الصّٰلِحينَ (آيت : 10) |
|
۽ جو اوهان کي اسان رزق ڏنو آهي ان مان هن کان اڳي خرچ ڪريو جو اوهان مان ڪنهن وٽ موت اچي وڃي پوءِ چوي ته اي منهنجا پاليندڙ جيڪر مون کي ٿوري مدت تائين مهلت ڏين ها ته خيرات ڪريان ها ۽ چڱن ماڻهن مان ٿيان ها. |
| وَلَن يُؤَخِّرَ اللَّهُ نَفسًا إِذا جاءَ أَجَلُها وَاللَّهُ خَبيرٌ بِما تَعمَلونَ (آيت : 11) |
|
هوڏانهن الله ڪڏهن به ڪنهن جيءَ کي مهلت ڏيڻ وارو نه آهي جڏهن سندس مقرر وقت اچي ويندو. ۽ جيڪي اوهين ڪريو ٿا تنهن جي الله خبر رکندڙ آهي. |