| الرَّحمٰنُ (آيت : 1) |
|
ڏاتار ڏيهن کي، ڏيندڙ ڏان، |
| عَلَّمَ القُرءانَ (آيت : 2) |
|
قادِر سيکاريو قرآن، |
| خَلَقَ الإِنسٰنَ (آيت : 3) |
|
عجب اُپايو تِنهن اِنسان، |
| عَلَّمَهُ البَيانَ (آيت : 4) |
|
خُوب سيکارِينسِ باب بيان، |
| الشَّمسُ وَالقَمَرُ بِحُسبانٍ (آيت : 5) |
|
سِج، چنڊ بِه، حساب سان هَر آن. |
| وَالنَّجمُ وَالشَّجَرُ يَسجُدانِ (آيت : 6) |
|
وَليون، اوڀر عالِيشان، سَڀَئـِي سَجدو ڪن سُبحان، |
| وَالسَّماءَ رَفَعَها وَوَضَعَ الميزانَ (آيت : 7) |
|
ايڏو سارو آسمان، ڪَيُسِ مَٿاهون مِهربان، ۽ رکيو ساهِمِئَ کي، سُلطان، |
| أَلّا تَطغَوا فِى الميزانِ (آيت : 8) |
|
تان مُور نه مُنجھو مَنجھ مِيزان. |
| وَأَقيمُوا الوَزنَ بِالقِسطِ وَلا تُخسِرُوا الميزانَ (آيت : 9) |
|
۽ توريو عدل ساڻ عيان، ۽ ڪَمِي ڪانٽي ۾ ڪريو ڪانه، |
| وَالأَرضَ وَضَعَها لِلأَنامِ (آيت : 10) |
|
۽ ڀون پکيڙِينسِ بي گُمان، ۽ عالم ساري تي اِحسان، |
| فيها فٰكِهَةٌ وَالنَّخلُ ذاتُ الأَكمامِ (آيت : 11) |
|
جنهن ۾ ميون جا ميدان، ۽ کَجيون ڇَپرين سان چَسپان، |
| وَالحَبُّ ذُو العَصفِ وَالرَّيحانُ (آيت : 12) |
|
۽ تُہ ۽ بُہ ۾، اَن اَرزان، ۽ سُهڻا، سُرها گَل ريحان، |
| فَبِأَىِّ ءالاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ (آيت : 13) |
|
پوءِ ڌَڻِي پَنهنجي جا ڪِهڙا دان؟ جُوٺ چَئو. اي جن، اِنسان! |
| خَلَقَ الإِنسٰنَ مِن صَلصٰلٍ كَالفَخّارِ (آيت : 14) |
|
عَجَب اُپائـِين، هِي اِنسان، مِٽِي پَڪل مان، مِهربان، ٺَڙ ٺَڙ واري، ٺِڪر مَڪان، |
| وَخَلَقَ الجانَّ مِن مارِجٍ مِن نارٍ (آيت : 15) |
|
۽ باھِ ڄِڀئـِي مان، بي گُمان، جوڙئـِين جِن ۽ شَر شيطان، |
| فَبِأَىِّ ءالاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ (آيت : 16) |
|
پوءِ ڌَڻِئَ پَنهنجي جا ڪِهڙا دان ؟ جُوٺ چئو، اي جِن، اِنسان! |
| رَبُّ المَشرِقَينِ وَرَبُّ المَغرِبَينِ (آيت : 17) |
|
صَحِي سَنڀالِيندڙ سُبحان، اوڀر جا ٻَئـِي آستان، ٻِن اولهن جو آگيوان، |
| فَبِأَىِّ ءالاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ (آيت : 18) |
|
پوءِ ڌَڻِئَ پَنهنجي جا ڪِهڙا دان؟، جُوٺ چَئو، اي جِن، اِنسان! |
| مَرَجَ البَحرَينِ يَلتَقِيانِ (آيت : 19) |
|
ٻَه بَحر برابر بي پايان، جارِي ڪيائـِين مَنجھ جھان، مِلن وَڃيو ٻَئـِي ڪِنهن به مڪان، |
| بَينَهُما بَرزَخٌ لا يَبغِيانِ (آيت : 20) |
|
تَن ٻِن وِچ، پَردو ڪو پنهان، هڪ ٻئي تي، ڪن هلان سي ڪانه، |
| فَبِأَىِّ ءالاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ (آيت : 21) |
|
پوءِ ڌَڻِئَ پنهنجي جا ڪِهڙا دان؟ جُوٺ چَئو، اي جِن، اِنسان! |
| يَخرُجُ مِنهُمَا اللُّؤلُؤُ وَالمَرجانُ (آيت : 22) |
|
تَن ٻِن مان حِڪمت ساڻ حَنّان، نِڪرن موتِي ۽ مَرجان، |
| فَبِأَىِّ ءالاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ (آيت : 23) |
|
پوءِ ڌَڻِئَ پَنهنجي جا ڪِهڙا دان؟ جُوٺ چَئو، اي جِن، اِنسان! |
| وَلَهُ الجَوارِ المُنشَـٔاتُ فِى البَحرِ كَالأَعلٰمِ (آيت : 24) |
|
۽ آهِن سَگھ، سَندِي سُبْحان، هَلندڙ ٻيڙا، هَر زمان، مَنجھ سَمنڊ، سَٿيل سامان، جِھڙا جاڏا جَبل جَھان، پَريان نِڪرن ٿِي نِشان، |
| فَبِأَىِّ ءالاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ (آيت : 25) |
|
پوءِ ڌڻئ پنهنجي جا ڪهڙا دان؟جُوٺ چئو، اي جن، اِنسان! |
| كُلُّ مَن عَلَيها فانٍ (آيت : 26) |
|
هِن تي وَسندڙ،سڀ ويران، |
| وَيَبقىٰ وَجهُ رَبِّكَ ذُو الجَلٰلِ وَالإِكرامِ (آيت : 27) |
|
ذات تُنهنجي ڌَڻِئَ دَيَّان، باقِي رَهندِي بيگمان، جو صاحب عزّت ۽ اِحسان، |
| فَبِأَىِّ ءالاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ (آيت : 28) |
|
پوءِ ڌَڻِئَ پَنهنجي جا ڪِهڙا دان؟ جُوٺ چئو اي، جِن اِنسان! |
| يَسـَٔلُهُ مَن فِى السَّمٰوٰتِ وَالأَرضِ كُلَّ يَومٍ هُوَ فى شَأنٍ (آيت : 29) |
|
جيڪِي اَندر آسمان، جيڪِي مَنجھ زَمِين زمان، گُھرن اُنهِئَ کان سَڀ گُذران، نِت نِئين حِڪمت ۾ حَنان، نئين نئين جوڙي جوڙ جھان، |
| فَبِأَىِّ ءالاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ (آيت : 30) |
|
پوءِ ڌَڻِئَ پَنهنجي جا ڪِهڙا دان؟ جُوٺ ڇئو، اي جِن اِنسان! |
| سَنَفرُغُ لَكُم أَيُّهَ الثَّقَلانِ (آيت : 31) |
|
جلد اوهان لئي، جِن، انسان!، ڏينداسون، داد مَٿي ڌِيان، |
| فَبِأَىِّ ءالاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ (آيت : 32) |
|
پوءِ ڌَڻِئَ پَنهنجي جا ڪِهڙا دان؟ جُوٺ چَئو، اي جِن، اِنسان! |
| يٰمَعشَرَ الجِنِّ وَالإِنسِ إِنِ استَطَعتُم أَن تَنفُذوا مِن أَقطارِ السَّمٰوٰتِ وَالأَرضِ فَانفُذوا لا تَنفُذونَ إِلّا بِسُلطٰنٍ (آيت : 33) |
|
اي جماعتون! جِن، اِنسان، ساريو جُرئت، ڪا مَنجھ جان، ته ڪٿان به، ڪَنڌيَن مان آسمان، ڀَر پاسي ڀُون مان، بي گمان، ڀَڄِي نِڪرو اي نادان!، نِڪري نه سَگھندا نيٺ نِڌان!، مقابِلي ري مَنجھ ميدان، |
| فَبِأَىِّ ءالاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ (آيت : 34) |
|
پوءِ ڌڻِئَ پَنهنجي جا ڪِهڙا دان؟ جُوٺ چئو، اي جِن، اِنسان! |
| يُرسَلُ عَلَيكُما شُواظٌ مِن نارٍ وَنُحاسٌ فَلا تَنتَصِرانِ (آيت : 35) |
|
اوهان مٿي، اي جِن، اِنسان! وَسندا، بَرسِر بيگمان، ٽامون، اُلون آگ عيان، پوئوارِي پوءِ، ٿِينديان ڪانه، |
| فَبِأَىِّ ءالاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ (آيت : 36) |
|
پوءِ ڌڻِئَ پَنهنجي جا ڪِهڙا دان؟ جُوٺ چَئو، اي جِن، اِنسان! |
| فَإِذَا انشَقَّتِ السَّماءُ فَكانَت وَردَةً كَالدِّهانِ (آيت : 37) |
|
پوءِ اوچتو هِي آسمان، جڏهن ڦاٽو، سِين فرمان، پوءِ هُوندو، اَرتو، ارغوان، ڪُل آڌوڙ جا اَرڪان، |
| فَبِأَىِّ ءالاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ (آيت : 38) |
|
پوءِ ڌڻِئَ پَنهنجي جا ڪِهڙا دان؟ جُوٺ چئو، اي جن اِنسان! |
| فَيَومَئِذٍ لا يُسـَٔلُ عَن ذَنبِهِ إِنسٌ وَلا جانٌّ (آيت : 39) |
|
پوءِ اُن ڏِينهن، ڪنان ڪِنهن جِن اِنسان، بابت سَندسِ بَديَن بيان، مور نه پُڇبو، مَنجھ ميدان، |
| فَبِأَىِّ ءالاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ (آيت : 40) |
|
پوءِ ڌڻئَ پنهنجي جا ڪِهڙا دان؟ جُوٺ چَئو، اي جِن، اِنسان! |
| يُعرَفُ المُجرِمونَ بِسيمٰهُم فَيُؤخَذُ بِالنَّوٰصى وَالأَقدامِ (آيت : 41) |
|
مَدا سُڃاپَن مَنجھ ميدان، سَندنِ نِراڙن جي نِيشان، پوءِ پير، پيشانيان، پَڪڙبان، |
| فَبِأَىِّ ءالاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ (آيت : 42) |
|
پوءِ ڌڻِئَ پَنهنجي جا ڪِهڙا دان؟ جُوٺ چَئو، اي جَن، اِنسان! |
| هٰذِهِ جَهَنَّمُ الَّتى يُكَذِّبُ بِهَا المُجرِمونَ (آيت : 43) |
|
هِي جَھَنَّم، مَنجھ جولان، جنهن کي ڪُوڙو ڪوٺِينِ ٿا ڪُفران، |
| يَطوفونَ بَينَها وَبَينَ حَميمٍ ءانٍ (آيت : 44) |
|
تِنهن وِچ ۽ جَر جَلائـِيندڙ جان، ڦِرندا گِھرندا بي فرمان، |
| فَبِأَىِّ ءالاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ (آيت : 45) |
|
پوءِ ڌڻِئَ پَنهنجي جا ڪِهڙا دان؟ جُوٺ چَئو اي جِن اِنسان! |
| وَلِمَن خافَ مَقامَ رَبِّهِ جَنَّتانِ (آيت : 46) |
|
۽ جو ڊِنو بِيهڻ کان بيگمان، اڳيان پَنهنجي رَبَّ، رَحمان، تِنهن لئي، ٻه باغ ڀَلا بُستان، |
| فَبِأَىِّ ءالاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ (آيت : 47) |
|
پوءِ ڌَڻِئَ پَنهنجي جا، ڪِهڙا دان؟ جُوٺ چَئو اي جِن اِنسان! |
| ذَواتا أَفنانٍ (آيت : 48) |
|
شاخن وارا عالِى شان، |
| فَبِأَىِّ ءالاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ (آيت : 49) |
|
پوءِ ڌڻئ پنهنجي جاڪِهڙا دان؟ جُوٺ چَئو اي جِن اِنسان! |
| فيهِما عَينانِ تَجرِيانِ (آيت : 50) |
|
ٻه تَلاءِ تَن ۾، روز روان، |
| فَبِأَىِّ ءالاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ (آيت : 51) |
|
پوءِ ڌڻِئَ پَنهنجي جا ڪِهڙا دان؟ جُوٺ چَئو، اي جِن اِنسان! |
| فيهِما مِن كُلِّ فٰكِهَةٍ زَوجانِ (آيت : 52) |
|
ٻِن باغن ۾ بي گُمان، هر ميوي جا، مَنجھ هر مڪان، ٻه جوڙا جِنس عَجِيب عيان، |
| فَبِأَىِّ ءالاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ (آيت : 53) |
|
پوءِ ڌڻِئَ پَنهنجي جا ڪِهڙا دان؟ جُوٺ چَئو اي جِن اِنسان! |
| مُتَّكِـٔينَ عَلىٰ فُرُشٍ بَطائِنُها مِن إِستَبرَقٍ وَجَنَى الجَنَّتَينِ دانٍ (آيت : 54) |
|
ويٺل خاص هنڌن تي خان، جَن اَستر اَطلس عالِى شان، ۽ ٻن باغن جا بي گمان، ميوا ويجھا مُنهن مَڪان، |
| فَبِأَىِّ ءالاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ (آيت : 55) |
|
پوءِ ڌَڻِئَ پنهنجي جا ڪِهڙا دان؟ جُوٺ چَئو اي جِن اِنسان! |
| فيهِنَّ قٰصِرٰتُ الطَّرفِ لَم يَطمِثهُنَّ إِنسٌ قَبلَهُم وَلا جانٌّ (آيت : 56) |
|
هيٺ نگاهن، نوجوان، هَٿ نه لاتو، جَن جي جان، اِن کان اڳ، ڪِنهن جِن، اِنسان، |
| فَبِأَىِّ ءالاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ (آيت : 57) |
|
پوءِ ڌڻِئَ پَنهنجي جا ڪِهڙا دان؟ جُوٺ چَئو اي جِن اِنسان! |
| كَأَنَّهُنَّ الياقوتُ وَالمَرجانُ (آيت : 58) |
|
سي ڪَر ياقُوت ۽ مَرجان، |
| فَبِأَىِّ ءالاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ (آيت : 59) |
|
پوءِ ڌَڻِئَ پَنهنجي جا ڪِهڙا دان؟ جُوٺ چَئو، اي جِن، اِنسان! |
| هَل جَزاءُ الإِحسٰنِ إِلَّا الإِحسٰنُ (آيت : 60) |
|
ناهي بَدلو بيگمان، اِحسان جو، ري اِحسان، |
| فَبِأَىِّ ءالاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ (آيت : 61) |
|
پوءِ ڌڻئَ پنهنجي جا ڪِهڙا دان؟ جُوٺ چَئو اي جِن، اِنسان! |
| وَمِن دونِهِما جَنَّتانِ (آيت : 62) |
|
تَن ٻِن باغن ري بي گمان، ٻِيا ٻَه باغ، ڀَلا بستان، |
| فَبِأَىِّ ءالاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ (آيت : 63) |
|
پوءِ ڌڻِئَ پَنهنجي جا ڪِهڙا دان؟ جُوٺ چَئو، اي جِن، اِنسان! |
| مُدهامَّتانِ (آيت : 64) |
|
بي حد ساوا بي گُمان، |
| فَبِأَىِّ ءالاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ (آيت : 65) |
|
پوءِ ڌَڻِئَ پَنهنجي جا ڪِهڙا دان؟ جُوٺ چَئو، اي جِن، اِنسان! |
| فيهِما عَينانِ نَضّاخَتانِ (آيت : 66) |
|
ٻَه تلاء تن ۾، بي گمان، مِثل ڦُوهارن، فرحت جان، |
| فَبِأَىِّ ءالاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ (آيت : 67) |
|
پوءِ ڌَڻِئَ پَنهنجي جا ڪِهڙا دان؟ جُوٺ چَئو، اي جِن، اِنسان! |
| فيهِما فٰكِهَةٌ وَنَخلٌ وَرُمّانٌ (آيت : 68) |
|
ٻِن ۾ ميون جا ميدان، خاصيون کجيون، ڏاڙهون ڏان، |
| فَبِأَىِّ ءالاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ (آيت : 69) |
|
پوءِ ڌڻِئَ پَنهنجي جا ڪِهڙا دان؟ جُوٺ چَئو اي جِن اِنسان!. |
| فيهِنَّ خَيرٰتٌ حِسانٌ (آيت : 70) |
|
تَن ۾ نارِيون نور نِشان، |
| فَبِأَىِّ ءالاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ (آيت : 71) |
|
پوءِ ڌڻِئَ پَنهنجي جا ڪِهڙا دان؟ جُوٺ چَئو، اي جِن، اِنسان! |
| حورٌ مَقصورٰتٌ فِى الخِيامِ (آيت : 72) |
|
نيڻ ڪٽورا، نوجوان، حورون پَردن ۾ پنهان، |
| فَبِأَىِّ ءالاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ (آيت : 73) |
|
پوءِ ڌڻِئَ پَنهنجي جا ڪِهڙا دان؟ جُوٺ چَئو اي جِن اِنسان! |
| لَم يَطمِثهُنَّ إِنسٌ قَبلَهُم وَلا جانٌّ (آيت : 74) |
|
هَٿ نه لايو، جَن جي، جان، اِن کان اڳ ڪِنهن جِن، اِنسان، |
| فَبِأَىِّ ءالاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ (آيت : 75) |
|
پوءِ ڌڻِئَ پَنهنجي جا ڪِهڙا دان؟ جُوٺ چَئو اي جِن اِنسان! |
| مُتَّكِـٔينَ عَلىٰ رَفرَفٍ خُضرٍ وَعَبقَرِىٍّ حِسانٍ (آيت : 76) |
|
سِر وِهاڻن ويٺل خان، جي سائـِرا، ۽ سَبز نِشان، سُهڻين سيجن تي سُلطان، |
| فَبِأَىِّ ءالاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ (آيت : 77) |
|
پوءِ ڌڻِئَ پَنهنجي جا ڪِهڙا دان؟ جُوٺ چَئو، اي جِن، اِنسان! |
| تَبٰرَكَ اسمُ رَبِّكَ ذِى الجَلٰلِ وَالإِكرامِ (آيت : 78) |
|
برڪت ڀريو بي گمان، نالو تُنهنجي، ربَّ، رحمان، جو صاحِب عِزَّت ۽ اِحسان. |