القرآن الڪريم

  • اينڊرائيڊ ايپليڪيشن
  • سهڪار
  • پراجيڪٽ ٽيم
  • پراجيڪٽ بابت
  • مترجمين
    • قرآن جو پيغام (تاج محمود امروٽي)
    • ائين چيو اللہ (علي خان ابڙو)
    • بيان الرحمان (عبدالوحيد جان سرهندي)
    • سنڌي قرآن (سيد فرمان علي)
    • احسن البيان (محمد ادريس ڏاهري)
    • الھام الرحمان (مولانا محمد مدني)
    • فُيُوضُ الفُرقان - پِير محمد ڪرم اللہ الاھي (دلبر سائين)
    • نُورُالقُرآن (مولوي حاجي احمد ملاح)
    • البُرھان (محمد عثمان ڏيپلائي)
    • تفھيم القرآن (سيد ابوالاعليٰ مودودي)
    • القرآن (ڊاڪٽر عابد لغاري)
    • قرآن مجيد (ترجمو : عبدالسلام ڀُٽو)


 

رڪوع : 3 سُوۡرَۃُ الۡقَمَرِ  مَکِّیَّۃٌ آيتون : 55


بِسۡمِ اللهِ الرَّحمٰنِ الرَّحِيۡمِ

اقتَرَبَتِ السّاعَةُ وَانشَقَّ القَمَرُ (آيت : 1)

ويجِھي پَئـِي ساوار، ۽ ڦاٽِي چَنڊ ڦارون ٿيو،

وَإِن يَرَوا ءايَةً يُعرِضوا وَيَقولوا سِحرٌ مُستَمِرٌّ (آيت : 2)

۽ جي پَسن آيت اََکِيين، ڪا نِشاني نِروار، ته موڙهيل مُنهن موڙِين پِيا، اَنڌا ڪن اِنڪار، ۽ چَوَن چالُو مَنڊ سو،

وَكَذَّبوا وَاتَّبَعوا أَهواءَهُم وَكُلُّ أَمرٍ مُستَقِرٌّ (آيت : 3)

۽ ڪوٺيون ڪُوڙِي ڪار، ۽ سَندنِ سَکڻِي سَڌن جا، ٿِيا تِهدِل تابِعدار، ۽ آهي بَرقرار، هَرڪو ڪم حِساب لئي.

وَلَقَد جاءَهُم مِنَ الأَنباءِ ما فيهِ مُزدَجَرٌ (آيت : 4)

۽ ڳالهيون ڪَئـِين ڳوٺن جون، پَڪ پُهِتينِ پاڻ، جن ۾ ڇِينڀِيندڙن ڇيبَرون،

حِكمَةٌ بٰلِغَةٌ فَما تُغنِ النُّذُرُ (آيت : 5)

۽ پورو پورو ڄاڻ، پوءِ عِبرت جا اُهڃاڻ، اَثر نَه ڪَن اُنهن تي.

فَتَوَلَّ عَنهُم يَومَ يَدعُ الدّاعِ إِلىٰ شَيءٍ نُكُرٍ (آيت : 6)

پوءِ مُنهن، تن کان مُورهِين، تون مُرسل! موڙي ڇَڏ، جِنهن ڏِينهن، نه ڏِٺل ٽول ڏي، ڪَندو، سَڏِيندڙ سَڏ،

خُشَّعًا أَبصٰرُهُم يَخرُجونَ مِنَ الأَجداثِ كَأَنَّهُم جَرادٌ مُنتَشِرٌ (آيت : 7)

هُوندن اُنهِئَ حال ۾، نيڻ نِماڻا نَڏ، مِڙئـِي مُقامَن مان، نِڪرن سَڏ سان گَڏ، هُوندا هيڪاندا هَڏ، ڪَر ماڪڙ پَکڙِيل مُلڪ ۾.

مُهطِعينَ إِلَى الدّاعِ يَقولُ الكٰفِرونَ هٰذا يَومٌ عَسِرٌ (آيت : 8)

ڀَڄندڙ، ڊُڪندڙ، ڊوڙندڙ، سَڀيئـِي سَڏِيندڙ پار، ڪَهن لڳَن ڪُفار، ته ڏاڍو ڏُکيو ڏِينهن هِي.

كَذَّبَت قَبلَهُم قَومُ نوحٍ فَكَذَّبوا عَبدَنا وَقالوا مَجنونٌ وَازدُجِرَ (آيت : 9)

قوم، نَبي نُوح جِي، صابِر، صَبر ڀَريو، اُنهن ڪنان اََڳڀرو، سَڀ ڪوٺيؤن ڪُوڙ، ڪريو، پوءِ ڪُوڙو اسان جي ڪَس کي، ڪوٺؤن وَريو وَريو، پڻ چيائون چَريو، ۽ وِيو ڌَمڪايو دوست کي.

فَدَعا رَبَّهُ أَنّى مَغلوبٌ فَانتَصِر (آيت : 10)

تڏهن پَنهنجي پالڻهار کي، ڪيائين ساري سَڏ، ته آئون هيڻو هَڏ، پوءِ واحِد!، واهِر تون ٿِيِن.

فَفَتَحنا أَبوٰبَ السَّماءِ بِماءٍ مُنهَمِرٍ (آيت : 11)

پوءِ اُپٽيا سون اَورڪ سان، اُن تي اُڀ جادَر،

وَفَجَّرنَا الأَرضَ عُيونًا فَالتَقَى الماءُ عَلىٰ أَمرٍ قَد قُدِرَ (آيت : 12)

۽ چِيري ڪڍياسون چِشمان، ڌَئون هَڻِي مَنجھ ڌر، پوءِ وَڃِي چَڙهيو چوٽيِـين، پاڻِي اِهڙئَ پر، مٿائـِين مُقرر، هُئو اَمر جِنهن اَنداز تي.

وَحَمَلنٰهُ عَلىٰ ذاتِ أَلوٰحٍ وَدُسُرٍ (آيت : 13)

پوءِ ڪيو سونسِ ڪشتِئَ ۾، ساٿِيَن ساڻ سُوار،

تَجرى بِأَعيُنِنا جَزاءً لِمَن كانَ كُفِرَ (آيت : 14)

جا مَهندئـِي هُئـِي، ميخن ۽ تختن ساڻ تيار، اسان جي اََک ٽيٽ ۾، هَلِي ٿِي هَموار، اُنهِئ کي آڌار، جنهن کي، مڃيو نه ويو مُورهِين.

وَلَقَد تَرَكنٰها ءايَةً فَهَل مِن مُدَّكِرٍ (آيت : 15)

۽ اَسان اُن عذاب کي، ڪيو نِشانِي نِروار، جيڪسِ آھِ جھان ۾، پوءِ وٺندڙ ڪو ويچار؟،

فَكَيفَ كانَ عَذابى وَنُذُرِ (آيت : 16)

پوءِ هُئا ڪهڙِي ڪار، اطلاع ۽ عَذاب مُنهنجو!

وَلَقَد يَسَّرنَا القُرءانَ لِلذِّكرِ فَهَل مِن مُدَّكِرٍ (آيت : 17)

۽ سارڻ لاءِ سَولو، ڪَيو سُون قُرآن، پوءِ آھِ ڪو اِنسان، سارِيندڙ سَرِير ۾؟

كَذَّبَت عادٌ فَكَيفَ كانَ عَذابى وَنُذُرِ (آيت : 18)

ڪاهي قوم عاد جِي، پِيا ڪُوڙن مَنجهه ڪُفار، پوءِ هُئِي ڪِهڙِي ڪار، اطلاع، ڪِ عذاب مُنهنجو!

إِنّا أَرسَلنا عَلَيهِم ريحًا صَرصَرًا فى يَومِ نَحسٍ مُستَمِرٍّ (آيت : 19)

اَسان اُماڻيو اُنهن تي، تمام تِکو طوفان، اَکٽ اَڀاڳي ڏِينهن ۾، پيو اُکيڙي اِنسان،

تَنزِعُ النّاسَ كَأَنَّهُم أَعجازُ نَخلٍ مُنقَعِرٍ (آيت : 20)

ڪَر آهِن ٿُڙ عيان، پاڙان پَٽِيَل کِجِيَن جا!

فَكَيفَ كانَ عَذابى وَنُذُرِ (آيت : 21)

پوءِ ڪِنهن پَرهو مُنهنجو، عَذاب ۽ اِعلان؟

وَلَقَد يَسَّرنَا القُرءانَ لِلذِّكرِ فَهَل مِن مُدَّكِرٍ (آيت : 22)

۽ سارڻ لاءِ سَولو،ڪيو سون قرآن، پوءِ آهي ڪو اِنسان، سارِيندڙ سرِير ۾؟

كَذَّبَت ثَمودُ بِالنُّذُرِ (آيت : 23)

سَمجهيا ثَمُود ڪُوڙي ڪري، ڄاڻويَن جا ڄاڻ،

فَقالوا أَبَشَرًا مِنّا وٰحِدًا نَتَّبِعُهُ إِنّا إِذًا لَفى ضَلٰلٍ وَسُعُرٍ (آيت : 24)

پوءِ آڪَڙ جِي آکڻ لڳا، اِنهئَ پَر اَڄاڻ، ته اَسان مان هِڪ آدمِي، ڪِيئن هَلون پُٺيانسِ هاڻ؟ تڏهن ته پٽئـِين پاڻ، آهيون ڀورائـِئَ ۽ ڀُل ۾.

أَءُلقِىَ الذِّكرُ عَلَيهِ مِن بَينِنا بَل هُوَ كَذّابٌ أَشِرٌ (آيت : 25)

اَسان وِچان ڪِيئن اُن تي، وِيو موڪليو مَذڪُور!، بلڪ ڪُوڙو آهي اِهو، مَٿي ڦِريل مَغرور،

سَيَعلَمونَ غَدًا مَنِ الكَذّابُ الأَشِرُ (آيت : 26)

ڄاڻن جَلد ضرور، ته وڏو ڪوڙو ڪير هُئو؟

إِنّا مُرسِلُوا النّاقَةِ فِتنَةً لَهُم فَارتَقِبهُم وَاصطَبِر (آيت : 27)

اَسِين موڪلِيندڙ آهيون، توڏي ڪا تَڪرار، اُنهن جي اِيمان کي، پَر ۾ پَرکڻ هار، پوءِ ڪَر اوسِين اِنتظار، ۽ سَڀ ڪجھ سَہ سَرِير تي.

وَنَبِّئهُم أَنَّ الماءَ قِسمَةٌ بَينَهُم كُلُّ شِربٍ مُحتَضَرٌ (آيت : 28)

۽ سُڌ ڏِيينِ، ته سَندنِ وِچ ۾، آھِ وِراست آب، حاضِر ساڻ حِساب، وارو سَندن وِچ ۾.

فَنادَوا صاحِبَهُم فَتَعاطىٰ فَعَقَرَ (آيت : 29)

اُنهن سَندنِ اڳواڻ کي، ڪَئـِي پوءِ ڪُوڪار، پوءِ کَنئـِي تِنهن ترار، پوءِ گُڏيائـِين گوڏن ڪنان.

فَكَيفَ كانَ عَذابى وَنُذُرِ (آيت : 30)

پوءِ هُئو ڪِيئن قَهر مُنهنجو، پڻ چتاءُ ڪِهڙِي چال!

إِنّا أَرسَلنا عَلَيهِم صَيحَةً وٰحِدَةً فَكانوا كَهَشيمِ المُحتَظِرِ (آيت : 31)

مَٿنِ اَسان موڪليو، ڪو ڌَماڪو ڌَمتال، پوءِ ڦِري ٿِيا فِى الحال، دَن ڀُريَل جِيان دَم ۾.

وَلَقَد يَسَّرنَا القُرءانَ لِلذِّكرِ فَهَل مِن مُدَّكِرٍ (آيت : 32)

سارڻ لئي سَولو، ڪيو سُون قُرآن، پوءِ آهي ڪو اِنسان، سارِيندڙ سَرِير ۾!

كَذَّبَت قَومُ لوطٍ بِالنُّذُرِ (آيت : 33)

ڪُوڙا قوم لُوط جي، چَيا سَڀ چِتاء،

إِنّا أَرسَلنا عَلَيهِم حاصِبًا إِلّا ءالَ لوطٍ نَجَّينٰهُم بِسَحَرٍ (آيت : 34)

پَٿرن وارو واء، پوءِ ڇُوٽ ڇَڏيوسون اُنهن مَٿان. سوا ساٿين لُوط جي، جن کي پِرھ ساڻ پاڻ،

نِعمَةً مِن عِندِنا كَذٰلِكَ نَجزى مَن شَكَرَ (آيت : 35)

پَنهنجي پاران ٻاجھ سان، ڏِنوسونِ جِئ ڏان، اِهڙا سَهنج ڪريو تنهن ساڻ، جِنهن مِهربانيون مڃيون.

وَلَقَد أَنذَرَهُم بَطشَتَنا فَتَمارَوا بِالنُّذُرِ (آيت : 36)

۽ آگاھَ ڪيائـِينِ، اَسان جي، پَڪڙ ڪنان پَڪ، پوءِ بِيٺا ٻَڌِي بَڪ، ڄاڻويَن سان ڄاڻ ۾.

وَلَقَد رٰوَدوهُ عَن ضَيفِهِ فَطَمَسنا أَعيُنَهُم فَذوقوا عَذابى وَنُذُرِ (آيت : 37)

۽ بِلڪُل بُري فِعل لئي، تِنهن کان مَڱيائون مِهمان، پوءِ ميٽي ڇَڏياسون مُورهِين، سَندن نيڻ نشان، پوءِ عَذاب ۽ اِعلان، مُنهنجو مَزي ساڻ چَکو.

وَلَقَد صَبَّحَهُم بُكرَةً عَذابٌ مُستَقِرٌّ (آيت : 38)

۽ سَزا ٺَهرايل سِرتي، پِيَن پِرھ ساڻ،

فَذوقوا عَذابى وَنُذُرِ (آيت : 39)

پوءِ چکو چيٺي پاڻ، عذاب، ڪِ اِطلاع مُنهنجو.

وَلَقَد يَسَّرنَا القُرءانَ لِلذِّكرِ فَهَل مِن مُدَّكِرٍ (آيت : 40)

سارڻ لاءِ سَولو، ڪيو سون قُرآن، پوءِ آهي ڪو اِنسان، سارِيندڙ سَرِير ۾؟

وَلَقَد جاءَ ءالَ فِرعَونَ النُّذُرُ (آيت : 41)

۽ آيو آل فِرعون کي، اَوس ڄاڻ عَذاب،

كَذَّبوا بِـٔايٰتِنا كُلِّها فَأَخَذنٰهُم أَخذَ عَزيزٍ مُقتَدِرٍ (آيت : 42)

پوءِ ڪُل اَسان جون آيتون، ڪوٺيؤَن ڪُوڙ ڪذاب، پوءِ پَڪڙيوسون اُنهن کي، گھيري مَنجھ گرداب، پَڪڙڻ پُوري تاب، ڪنهن زوراور زَبر جو.

أَكُفّارُكُم خَيرٌ مِن أُولٰئِكُم أَم لَكُم بَراءَةٌ فِى الزُّبُرِ (آيت : 43)

ڏِسو ته ڏاڍا ڏيہ ۾، اُهي ڦِريل فَسادِي، يا اَهنجاڪافِر اُنهن ڪنان، بِهتر بُنيادِي؟ يا پَنهنجِي آزادِي، ڪَڍيان ڪتابن مان.

أَم يَقولونَ نَحنُ جَميعٌ مُنتَصِرٌ (آيت : 44)

ڇا، آکِين ٿا ته آهيون اَسِين، ڪَٺي ڪُل قطار، هِڪ ٻئي سان هر ڳالھ ۾، اُهکِئَ ويل وَاهار؟،

سَيُهزَمُ الجَمعُ وَيُوَلّونَ الدُّبُرَ (آيت : 45)

سِگھو ساٿ ڀَڄائـِبو، هِڪدم ڏيئـِي هار، ۽ بِنا نَظر نِهار، ڪانئـِر ڏِين ڪِياڙيون.

بَلِ السّاعَةُ مَوعِدُهُم وَالسّاعَةُ أَدهىٰ وَأَمَرُّ (آيت : 46)

اُٽلو اُهکِي وارجو، آهي اُنهن سان اَنجام، ۽ ڪَٺڻ ڏِينهن قِيام جو، ڪَڙو تَلخ تمام،

إِنَّ المُجرِمينَ فى ضَلٰلٍ وَسُعُرٍ (آيت : 47)

گنه گار غُلام، آهِن ڀورائـِئَ ۽ ڀُل ۾.

يَومَ يُسحَبونَ فِى النّارِ عَلىٰ وُجوهِهِم ذوقوا مَسَّ سَقَرَ (آيت : 48)

مُنهن ڀَر جنهن مَهل ۾، اُڇَلبا مَنجھ آگ، چَکو ساڻ چاڳ، لُوسِي! لُوس باھِ جِي.

إِنّا كُلَّ شَيءٍ خَلَقنٰهُ بِقَدَرٍ (آيت : 49)

اَسان اَندازي ماپ سان، جوڙيو هَر جِنسار،

وَما أَمرُنا إِلّا وٰحِدَةٌ كَلَمحٍ بِالبَصَرِ (آيت : 50)

۽ آهي هِڪ اََک ڇنڀ جِيئن، اَسان جو ڪم ڪار،

وَلَقَد أَهلَكنا أَشياعَكُم فَهَل مِن مُدَّكِرٍ (آيت : 51)

۽ اَسان ته اوهان جھڙيون، ٽوليون، ٽوليون ڌار، بيشڪ بَرقرار، ماري مِڙئـِي مات ڪيون. پوءِ ڪو آهي آخِرڪار، سارِيندڙ سَرِير ۾؟

وَكُلُّ شَيءٍ فَعَلوهُ فِى الزُّبُرِ (آيت : 52)

۽ قابُو ڪُل ڪِتاب ۾، جي ڪيائون ڪم ڪار،

وَكُلُّ صَغيرٍ وَكَبيرٍ مُستَطَرٌ (آيت : 53)

۽ وَڏا نَنڍا نِبار، سَڀ لِکـيَل لوح مَحفوظ ۾.

إِنَّ المُتَّقينَ فى جَنّٰتٍ وَنَهَرٍ (آيت : 54)

سَچ پَچ ته صاحِب سِيل جا، مَنجھ باغن برقرار، ۽ ناليون پاڻئَ پاڪ جون، چالون پڻ چوڌار،

فى مَقعَدِ صِدقٍ عِندَ مَليكٍ مُقتَدِرٍ (آيت : 55)

سَچي رُوح رِهاڻ ۾، سَدا گُل بَهار، جِنهنجو اَعلىٰ اِختيار، تِنهن حاڪِم جي حُضور ۾.


مالي سھائتا ڪندڙ:

© سنڌسلامت ڊاٽ ڪام 2017 - 2025