| وَالنَّجمِ إِذا هَوىٰ (آيت : 1) |
|
ستاري جو قسم آھي جڏھن لھي. |
| ما ضَلَّ صاحِبُكُم وَما غَوىٰ (آيت : 2) |
|
ته اوھان جو (ھي) سنگتي (محمّد) نڪي ڀُلو ۽ نڪي بي راھو ھليو. |
| وَما يَنطِقُ عَنِ الهَوىٰ (آيت : 3) |
|
۽ نڪي (نفس جي) سَڌ کان ڳالھائيندو آھي. |
| إِن هُوَ إِلّا وَحىٌ يوحىٰ (آيت : 4) |
|
ھيُ قرآن رڳو وحي آھي جو موڪليو ويندو آھي. |
| عَلَّمَهُ شَديدُ القُوىٰ (آيت : 5) |
|
اُن کي ڏاڍي سگھ واري سيکاريو آھي. |
| ذو مِرَّةٍ فَاستَوىٰ (آيت : 6) |
|
جو زور وارو آھي، پوءِ اُھو سِڌو بيٺو. |
| وَهُوَ بِالأُفُقِ الأَعلىٰ (آيت : 7) |
|
۽ اُھو (آسمان جي) مٿاھين ڪناري تي ھو. |
| ثُمَّ دَنا فَتَدَلّىٰ (آيت : 8) |
|
وري ويجھو ٿيو پوءِ ھيٺ لٿو. |
| فَكانَ قابَ قَوسَينِ أَو أَدنىٰ (آيت : 9) |
|
پوءِ ٻن ڪمانن جيتري وِٿي ھئي يا (اُن کان به) تمام ويجھو ھو. |
| فَأَوحىٰ إِلىٰ عَبدِهِ ما أَوحىٰ (آيت : 10) |
|
پوءِ الله جي ٻانھي ڏانھن پيغام پھچايائين جيڪي پھچايائين. |
| ما كَذَبَ الفُؤادُ ما رَأىٰ (آيت : 11) |
|
جيڪي (پيغمبر جي) دل ڏٺو سو اُن ڪوڙ نه ڄاتو. |
| أَفَتُمٰرونَهُ عَلىٰ ما يَرىٰ (آيت : 12) |
|
جيڪي (پيغمبر) ڏسندو آھي تنھن ۾ اُن سان جھڳڙو ڇو ڪندا آھيو؟ |
| وَلَقَد رَءاهُ نَزلَةً أُخرىٰ (آيت : 13) |
|
۽ بيشڪ اُنھيءَ (ملائڪ) کي (انھيءَ مھل) ٻيو ڀيرو (سندس اصلي صورت ۾) ڏٺو ھوائين. |
| عِندَ سِدرَةِ المُنتَهىٰ (آيت : 14) |
|
سِدۡرَةُ الۡمُنۡتَھىٰ وٽ. |
| عِندَها جَنَّةُ المَأوىٰ (آيت : 15) |
|
اُن وٽ رھڻ جو بھشت آھي. |
| إِذ يَغشَى السِّدرَةَ ما يَغشىٰ (آيت : 16) |
|
جنھن مھل سِدرة کي انھيءَ ٿي ڍڪيو جنھن ڍڪيو ٿي. |
| ما زاغَ البَصَرُ وَما طَغىٰ (آيت : 17) |
|
(پيغمبر جي اک) نڪي لڙي ۽ نڪي حد کان لنگھي. |
| لَقَد رَأىٰ مِن ءايٰتِ رَبِّهِ الكُبرىٰ (آيت : 18) |
|
بيشڪ ڪي وڏيون نشانيون پنھنجي پالڻھار جون ڏٺائين. |
| أَفَرَءَيتُمُ اللّٰتَ وَالعُزّىٰ (آيت : 19) |
|
لات ۽ عُزّىٰ کي ڏٺو اَٿوَ ڇا؟ |
| وَمَنوٰةَ الثّالِثَةَ الأُخرىٰ (آيت : 20) |
|
۽ پوئين ٽين منات کي به؟ |
| أَلَكُمُ الذَّكَرُ وَلَهُ الأُنثىٰ (آيت : 21) |
|
ڇا اوھان لاءِ پٽ آھن ۽ الله لاءِ ڌيئرون. |
| تِلكَ إِذًا قِسمَةٌ ضيزىٰ (آيت : 22) |
|
اِھو ورھاڱو اُنھيءَ مھل بي انصافيءَ وارو آھي. |
| إِن هِىَ إِلّا أَسماءٌ سَمَّيتُموها أَنتُم وَءاباؤُكُم ما أَنزَلَ اللَّهُ بِها مِن سُلطٰنٍ إِن يَتَّبِعونَ إِلَّا الظَّنَّ وَما تَهوَى الأَنفُسُ وَلَقَد جاءَهُم مِن رَبِّهِمُ الهُدىٰ (آيت : 23) |
|
اھي (سڀ) رڳا نالا آھن جي اوھان پاڻ ۽ اوھان جي پِين ڏاڏن مُقرّر ڪيا آھن الله اُن (جي ثابتيءَ) جو ڪو دليل نازل نه ڪيو آھي، (ھيُ) رڳو گمان تي ھلندا آھن ۽ جيڪي (سندن) جيءَ سَڌ ڪندا آھن (تنھن تي به)، ۽ بيشڪ سندن پالڻھار کان وٽن ھدايت آئي آھي. |
| أَم لِلإِنسٰنِ ما تَمَنّىٰ (آيت : 24) |
|
ماڻھو جيڪا سڌ ڪندو آھي سا کيس ملندي ڇا؟ |
| فَلِلَّهِ الءاخِرَةُ وَالأولىٰ (آيت : 25) |
|
پوءِ ھو جَڳ ۽ ھيُ جَڳ الله جو آھي. |
| وَكَم مِن مَلَكٍ فِى السَّمٰوٰتِ لا تُغنى شَفٰعَتُهُم شَيـًٔا إِلّا مِن بَعدِ أَن يَأذَنَ اللَّهُ لِمَن يَشاءُ وَيَرضىٰ (آيت : 26) |
|
۽ آسمانن ۾ ڪيترائي ملائڪ آھن جن جي پارت ذري جيترو به نفعو نه ڪندي پر الله جي موڪل ڏيڻ کانپوءِ جنھن لاءِ گھري ۽ راضي ٿئي. |
| إِنَّ الَّذينَ لا يُؤمِنونَ بِالءاخِرَةِ لَيُسَمّونَ المَلٰئِكَةَ تَسمِيَةَ الأُنثىٰ (آيت : 27) |
|
بيشڪ جيڪي آخرت کي نه مڃيندا آھن سي ملائڪن تي ڌيئرن جا نالا رکندا آھن. |
| وَما لَهُم بِهِ مِن عِلمٍ إِن يَتَّبِعونَ إِلَّا الظَّنَّ وَإِنَّ الظَّنَّ لا يُغنى مِنَ الحَقِّ شَيـًٔا (آيت : 28) |
|
۽ کين ان (ڳالھ) جي ڪا خبر نه آھي، رُڳو گمان تي ھلندا آھن، ۽ بيشڪ گمان حقيقت جي سڃاڻڻ ۾ ڪجھ به نفعو نه ڏيندو آھي. |
| فَأَعرِض عَن مَن تَوَلّىٰ عَن ذِكرِنا وَلَم يُرِد إِلَّا الحَيوٰةَ الدُّنيا (آيت : 29) |
|
پوءِ (اي پيغمبر) انھيءَ کان منھن موڙ جنھن اسان جي ياد ڪرڻ کان مُنھن ڦيرايو ۽ دنيا جي حياتيءَ کانسواءِ (ٻيو) ڪي نه گھريائين. |
| ذٰلِكَ مَبلَغُهُم مِنَ العِلمِ إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعلَمُ بِمَن ضَلَّ عَن سَبيلِهِ وَهُوَ أَعلَمُ بِمَنِ اهتَدىٰ (آيت : 30) |
|
اھا سندن علم جي پڄاڻي آھي، بيشڪ تنھنجو پالڻھار اُنھيءَ کي چڱيءَ طرح ڄاڻندڙ آھي جيڪو سندس واٽ کان ڀُلو ۽ جيڪو سڌي رستي ھليو تنھنکي (به) اُھو چڱي طرح ڄاڻندڙ آھي. |
| وَلِلَّهِ ما فِى السَّمٰوٰتِ وَما فِى الأَرضِ لِيَجزِىَ الَّذينَ أَسٰـٔوا بِما عَمِلوا وَيَجزِىَ الَّذينَ أَحسَنوا بِالحُسنَى (آيت : 31) |
|
۽ جيڪي آسمانن ۾ آھي ۽ جيڪي زمين ۾ آھي سو الله جو آھي ته جن بڇڙا ڪم ڪيا تن کي انھن ڪمن جي ڪري نيٺ سزا ڏئي ۽ جن چڱايون ڪيون تن کي ڀلائيءَ جو بدلو ڏئي. |
| الَّذينَ يَجتَنِبونَ كَبٰئِرَ الإِثمِ وَالفَوٰحِشَ إِلَّا اللَّمَمَ إِنَّ رَبَّكَ وٰسِعُ المَغفِرَةِ هُوَ أَعلَمُ بِكُم إِذ أَنشَأَكُم مِنَ الأَرضِ وَإِذ أَنتُم أَجِنَّةٌ فى بُطونِ أُمَّهٰتِكُم فَلا تُزَكّوا أَنفُسَكُم هُوَ أَعلَمُ بِمَنِ اتَّقىٰ (آيت : 32) |
|
جيڪي ننڍن گناھن کانسواءِ وڏن گناھن ۽ بي حيائيءَ کان پاڻ کي بچائيندا آھن، بيشڪ تنھنجو پالڻھار (اُنھن لاءِ) وڏي بخشش وارو آھي، اُھو اوھان کي وڌيڪ ڄاڻندڙ آھي جڏھن اوھان کي زمين مان پيدا ڪيائين ۽ جڏھن اوھين پنھنجي مائن جي پيٽن ۾ ٻار ھئؤ، تنھنڪري اوھين پاڻ کي نه ساراھيو، الله انھيءَ کي چڱي طرح ڄاڻندڙ آھي جيڪو پرھيزگار ٿيو. |
| أَفَرَءَيتَ الَّذى تَوَلّىٰ (آيت : 33) |
|
(اي پيغمبر) ڇا پوءِ ڏٺو اٿئي انھي کي جيڪو ڦريو. |
| وَأَعطىٰ قَليلًا وَأَكدىٰ (آيت : 34) |
|
۽ ٿورو (مال) ڏنائين ۽ سخت دل ٿيو. |
| أَعِندَهُ عِلمُ الغَيبِ فَهُوَ يَرىٰ (آيت : 35) |
|
وٽس ڳجھ جي خبر آھي ڇا جو ڄڻڪ اُھو (سڀ ڪجھ) اکين سان ڏسندو آھي. |
| أَم لَم يُنَبَّأ بِما فى صُحُفِ موسىٰ (آيت : 36) |
|
اُنھيءَ جي خبر کيس نه ڏني وئي ڇا جيڪي موسىٰ جي صحيفن ۾ (لکيل) آھي. |
| وَإِبرٰهيمَ الَّذى وَفّىٰ (آيت : 37) |
|
۽ (جيڪي) ابراھيم (جي صحيفن ۾ آھي) جنھن (الله جي حَقن کي) پورو ڪيو. |
| أَلّا تَزِرُ وازِرَةٌ وِزرَ أُخرىٰ (آيت : 38) |
|
(ھيُ حُڪم) ته ڪو بار کڻندڙ ڪنھن ٻئي (جي گناھ) جو بار نه کڻندو. |
| وَأَن لَيسَ لِلإِنسٰنِ إِلّا ما سَعىٰ (آيت : 39) |
|
۽ ته ماڻھوءَ کي رڳو اُھائي (ڪمائي) ملندي جيڪا ڪيائين. |
| وَأَنَّ سَعيَهُ سَوفَ يُرىٰ (آيت : 40) |
|
۽ ته سندس ڪمائي جلد ڏٺي ويندي. |
| ثُمَّ يُجزىٰهُ الجَزاءَ الأَوفىٰ (آيت : 41) |
|
وري کيس تمام پورو بدلو (انھي ڪمائي موجب) ڏنو ويندو. |
| وَأَنَّ إِلىٰ رَبِّكَ المُنتَهىٰ (آيت : 42) |
|
۽ ته تنھنجي پالڻھار ڏانھن موٽڻ آھي. |
| وَأَنَّهُ هُوَ أَضحَكَ وَأَبكىٰ (آيت : 43) |
|
۽ ته اُن کلايو ۽ رئاريو. |
| وَأَنَّهُ هُوَ أَماتَ وَأَحيا (آيت : 44) |
|
۽ ته اُن ماريو ۽ جياريو. |
| وَأَنَّهُ خَلَقَ الزَّوجَينِ الذَّكَرَ وَالأُنثىٰ (آيت : 45) |
|
۽ ته اُن (الله) نر ۽ مادي جوڙو جوڙو بڻايو. |
| مِن نُطفَةٍ إِذا تُمنىٰ (آيت : 46) |
|
منيءَ جي ھڪ ڦڙي مان جڏھن (ڳڀيرڻ ۾) ھاريو وڃي. |
| وَأَنَّ عَلَيهِ النَّشأَةَ الأُخرىٰ (آيت : 47) |
|
۽ ته اُن تي اُھو ٻيو (ڀيرو) پيدا ڪرڻ لازم آھي. |
| وَأَنَّهُ هُوَ أَغنىٰ وَأَقنىٰ (آيت : 48) |
|
۽ ته اُن آسودو ڪيو ۽ موڙي ڏنائين. |
| وَأَنَّهُ هُوَ رَبُّ الشِّعرىٰ (آيت : 49) |
|
۽ ته اُھو ئي شِعۡرىٰ تاري جو پالڻھار آھي. |
| وَأَنَّهُ أَهلَكَ عادًا الأولىٰ (آيت : 50) |
|
۽ ته اُن پھرين عاد کي ناس ڪيو. |
| وَثَمودَا۟ فَما أَبقىٰ (آيت : 51) |
|
۽ ثمود کي (به) پوءِ انھن مان (ڪنھين کي) باقي نه ڇڏيائين. |
| وَقَومَ نوحٍ مِن قَبلُ إِنَّهُم كانوا هُم أَظلَمَ وَأَطغىٰ (آيت : 52) |
|
۽ اُن کان اڳ نُوح جي قوم کي به ھلاڪ ڪيائين، ڇوته اُھي ڏاڍا ظالم ۽ تمام حد کان لنگھيل ھوا. |
| وَالمُؤتَفِكَةَ أَهوىٰ (آيت : 53) |
|
۽ (شھر) اونڌي ڪيل کي ھيٺ اُڇليائين. |
| فَغَشّىٰها ما غَشّىٰ (آيت : 54) |
|
پوءِ اُن کي ڍڪيو جنھن ڍڪيو. |
| فَبِأَىِّ ءالاءِ رَبِّكَ تَتَمارىٰ (آيت : 55) |
|
پوءِ اي ماڻھو پنھنجي پالڻھار جي نعمتن مان ڪھڙيءَ ۾ شڪ ٿو ڪرين. |
| هٰذا نَذيرٌ مِنَ النُّذُرِ الأولىٰ (آيت : 56) |
|
ھي (پيغمبر) اڳين ڊيڄاريندڙن (جي جنس) مان (ھڪ) ڊيڄاريندڙ آھي. |
| أَزِفَتِ الءازِفَةُ (آيت : 57) |
|
ويجھي اچڻ واري (قيامت) ويجھي آھي. |
| لَيسَ لَها مِن دونِ اللَّهِ كاشِفَةٌ (آيت : 58) |
|
اُن کي الله کانسواءِ ڪو ظاھر ڪرڻ وارو ڪونھي. |
| أَفَمِن هٰذَا الحَديثِ تَعجَبونَ (آيت : 59) |
|
ھن ڳالھ کان تعجب ڪندا آھيو ڇا؟ |
| وَتَضحَكونَ وَلا تَبكونَ (آيت : 60) |
|
۽ کلندا آھيو ۽ نه رئندا آھيو. |
| وَأَنتُم سٰمِدونَ (آيت : 61) |
|
۽ اوھين راند ڪندڙ آھيو. |
| فَاسجُدوا لِلَّهِ وَاعبُدوا (آيت : 62) |
|
پوءِ الله کي سجدو ڪريو ۽ عبادت ڪريو. |