| حم (آيت : 1) |
|
ﷅ (حا ــ ميم) |
| تَنزيلُ الكِتٰبِ مِنَ اللَّهِ العَزيزِ الحَكيمِ (آيت : 2) |
|
هن ڪتاب جو نازل ٿيڻ الله زبردست داناءَ جي طرفان آهي |
| ما خَلَقنَا السَّمٰوٰتِ وَالأَرضَ وَما بَينَهُما إِلّا بِالحَقِّ وَأَجَلٍ مُسَمًّى وَالَّذينَ كَفَروا عَمّا أُنذِروا مُعرِضونَ (آيت : 3) |
|
اسان آسمانن ۽ زمين کي ۽ انهن سمورين شين کي جيڪي انهن جي وچ ۾ آهن، حق سان ۽ هڪڙي خاص مقرر ڪيل مدي لاءِ ئي پيدا ڪيو آهي. پر اهي ڪافر انهيءَ حقيقت کان جنهن کان کين خبردار ڪيو ويو آهي، منهن موڙيو ويٺا آهن |
| قُل أَرَءَيتُم ما تَدعونَ مِن دونِ اللَّهِ أَرونى ماذا خَلَقوا مِنَ الأَرضِ أَم لَهُم شِركٌ فِى السَّمٰوٰتِ ائتونى بِكِتٰبٍ مِن قَبلِ هٰذا أَو أَثٰرَةٍ مِن عِلمٍ إِن كُنتُم صٰدِقينَ (آيت : 4) |
|
اي نبي! چوين ته ڪڏهن اکيون کولي به ڏٺو اٿوَ ته جن هستين کي توهان الله کي ڇڏي سڏيو ٿا، اهي آهن ڇا؟ مونکي به ته ڏيکاريو ته انهن زمين ۾ ڇا خلقيو آهي؟ يا وري ڪو آسمانن جي ٺاهڻ ۾ دخل اٿن؟ آڻيو ڪو اڳ آيل ڪتاب يا وري علم مان ڪا شيءِ (انهن عقيدن جي ثبوت ۾) جيڪڏهن توهان سچا آهيو |
| وَمَن أَضَلُّ مِمَّن يَدعوا مِن دونِ اللَّهِ مَن لا يَستَجيبُ لَهُ إِلىٰ يَومِ القِيٰمَةِ وَهُم عَن دُعائِهِم غٰفِلونَ (آيت : 5) |
|
انهيءَ شخص کان وڌيڪ گمراهه ٻيو ڪير هوندو، جيڪو الله کي ڇڏي انهن کي سڏي ٿو، جيڪي قيامت جي ڏينهن تائين به ڪو جواب نه ڏيندس، بلڪه ان کان به بي خبر آهن ته سڏڻ وارا انهن کي ٿا سڏين |
| وَإِذا حُشِرَ النّاسُ كانوا لَهُم أَعداءً وَكانوا بِعِبادَتِهِم كٰفِرينَ (آيت : 6) |
|
۽ جڏهن سڀئي انسان گڏ ڪيا ويندا ته ان وقت هو پنهنجن سڏڻ وارن جا دشمن ۽ سندن عبادت جا انڪاري هوندا |
| وَإِذا تُتلىٰ عَلَيهِم ءايٰتُنا بَيِّنٰتٍ قالَ الَّذينَ كَفَروا لِلحَقِّ لَمّا جاءَهُم هٰذا سِحرٌ مُبينٌ (آيت : 7) |
|
انهن ماڻهن کي جڏهن اسان جون چٽيون آيتون ٻڌايون وڃن ٿيون ۽ حق آڏو اچي وڃين ٿو ته اهي ڪافر چوڻ لڳن ٿا ته اهو ته پڌرو جادو آهي |
| أَم يَقولونَ افتَرىٰهُ قُل إِنِ افتَرَيتُهُ فَلا تَملِكونَ لى مِنَ اللَّهِ شَيـًٔا هُوَ أَعلَمُ بِما تُفيضونَ فيهِ كَفىٰ بِهِ شَهيدًا بَينى وَبَينَكُم وَهُوَ الغَفورُ الرَّحيمُ (آيت : 8) |
|
ڇا ائين ٿا چون ته رسول اهو پاڻ گهڙيو آهي؟ چوين ته "جيڪڏهن اهو مون کڻي گهڙيو آهي ته پوءِ توهان کي ته ڪا طاقت ڪانهي جو مونکي الله جي پڪڙ کان بچائي سگهو، جيڪي ڳالهيون ان بابت توهان ڪريو ٿا، الله ان کي چڱيءَ طرح ڄاڻي ٿو. منهنجي ۽ توهان جي وچ ۾ اهوئي شاهدي ڏيڻ لاءِ ڪافي آهي ۽ هو ڏاڍو بخشڻهار ۽ رحم ڪندڙ آهي" |
| قُل ما كُنتُ بِدعًا مِنَ الرُّسُلِ وَما أَدرى ما يُفعَلُ بى وَلا بِكُم إِن أَتَّبِعُ إِلّا ما يوحىٰ إِلَىَّ وَما أَنا۠ إِلّا نَذيرٌ مُبينٌ (آيت : 9) |
|
چوين ته مان ڪو نئين قسم جو رسول ته ناهيان، نڪي اهو ٿو ڄاڻان ته مون سان ڇا ٿيڻو آهي ۽ توهان سان ڇا ٿيندو، مان ته فقط انهيءَ وحي جي پيروي ڪيان ٿو، جيڪو مون تي ڪيو وڃي ٿو ته مان کولي کولي خبردار ڪرڻ واري کانسواءِ ٻيو ڪجهه به ناهيان |
| قُل أَرَءَيتُم إِن كانَ مِن عِندِ اللَّهِ وَكَفَرتُم بِهِ وَشَهِدَ شاهِدٌ مِن بَنى إِسرٰءيلَ عَلىٰ مِثلِهِ فَـٔامَنَ وَاستَكبَرتُم إِنَّ اللَّهَ لا يَهدِى القَومَ الظّٰلِمينَ (آيت : 10) |
|
اي نبي، چوين ته ڪجهه سوچيو به اٿوَ ته جيڪڏهن اهو ڪلام الله جي طرفان آهي ۽ توهان ان جو انڪار ڪيو آهي (ته پوءِ توهان جو ڇا حال ٿيندو) هوڏانهن انهيءَ جهڙي هڪڙي ڪلام بابت بني اسرائيل جو هڪڙو شاهد شاهدي به ڏئي چڪو آهي، هن ته ايمان آندو ۽ توهان وڏائي ڪئي. اهڙن ظالمن کي ته الله هدايت ڏيندو ئي ناهي |
| وَقالَ الَّذينَ كَفَروا لِلَّذينَ ءامَنوا لَو كانَ خَيرًا ما سَبَقونا إِلَيهِ وَإِذ لَم يَهتَدوا بِهِ فَسَيَقولونَ هٰذا إِفكٌ قَديمٌ (آيت : 11) |
|
جن مڃڻ کان انڪار ڪري ڇڏيو آهي، سي ايمان آڻڻ وارن لاءِ چون ٿا ته جيڪڏهن هن ڪتاب کي مڃڻ ڪو چڱو ڪم هجي ها ته اهي اسان کان اڳ ڪڍي نه سگهن ها. جيئن ته ان وسيلي هدايت نه لڌي اٿن، سو ضرور چوندا ته اهو پراڻو ڪوڙ آهي |
| وَمِن قَبلِهِ كِتٰبُ موسىٰ إِمامًا وَرَحمَةً وَهٰذا كِتٰبٌ مُصَدِّقٌ لِسانًا عَرَبِيًّا لِيُنذِرَ الَّذينَ ظَلَموا وَبُشرىٰ لِلمُحسِنينَ (آيت : 12) |
|
حالانڪه ان کان اڳ موسيٰ جو ڪتاب رهنما ۽ رحمت بڻجي اچي چڪو آهي، هيءُ ڪتاب ان جو تصديق ڪندڙ عربي ٻوليءَ ۾ ٿي آيو آهي، تانته ظالمن کي ڊيڄاري ۽ سهڻي هلت هلندڙن کي خوشخبري ڏئي |
| إِنَّ الَّذينَ قالوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ استَقٰموا فَلا خَوفٌ عَلَيهِم وَلا هُم يَحزَنونَ (آيت : 13) |
|
حقيقت اها آهي ته جن ماڻهن چيو ته الله ئي اسان جو رب آهي، پوءِ ان تي پختا بيهي رهيا، تن لاءِ نڪي خوف آهي ۽ نه وري ڪو ڏک ئي ڏسندا |
| أُولٰئِكَ أَصحٰبُ الجَنَّةِ خٰلِدينَ فيها جَزاءً بِما كانوا يَعمَلونَ (آيت : 14) |
|
اهڙا ماڻهو جنتي آهن جتي هو سدائين رهندا، پنهنجن انهن عملن جي عيوض جيڪي هو دنيا ۾ ڪندا رهيا آهن |
| وَوَصَّينَا الإِنسٰنَ بِوٰلِدَيهِ إِحسٰنًا حَمَلَتهُ أُمُّهُ كُرهًا وَوَضَعَتهُ كُرهًا وَحَملُهُ وَفِصٰلُهُ ثَلٰثونَ شَهرًا حَتّىٰ إِذا بَلَغَ أَشُدَّهُ وَبَلَغَ أَربَعينَ سَنَةً قالَ رَبِّ أَوزِعنى أَن أَشكُرَ نِعمَتَكَ الَّتى أَنعَمتَ عَلَىَّ وَعَلىٰ وٰلِدَىَّ وَأَن أَعمَلَ صٰلِحًا تَرضىٰهُ وَأَصلِح لى فى ذُرِّيَّتى إِنّى تُبتُ إِلَيكَ وَإِنّى مِنَ المُسلِمينَ (آيت : 15) |
|
اسان انسان کي هدايت ڪئي ته هو پنهنجي پيءُ ماءُ سان سهڻو سلوڪ ڪري. سندس ماءُ ڏک ســَـهي کيس پيٽ ۾ سانڍيو ۽ تڪليف سان ئي کيس ڄڻيو. سندس پيٽ ۾ سانڍجڻ ۽ ٿـڃ ڇڏائڻ ۾ ٽيهه مهينا لڳي ويا، تان جو جڏهن هو ڀرپور طاقت کي رسيو ۽ چاليهن سالن کي پهتو ته چيائين ته "اي منهنجا رب! مونکي توفيق ڏي ته مان تنهنجي انهن نعمتن جو شڪر ادا ڪريان، جيڪي تو مونکي ۽ منهنجي پيءُ ماءُ کي عطا ڪيون آهن ۽ اهڙا نيڪ عمل ڪيان جن کان تون راضي ٿئين ۽ منهنجي اولاد کي به نيڪ بڻائي مونکي راحت ڏي. مان تو در توبه ٿو ڪريان ۽ مان فرمانبردار ٻانهن مان آهيان" |
| أُولٰئِكَ الَّذينَ نَتَقَبَّلُ عَنهُم أَحسَنَ ما عَمِلوا وَنَتَجاوَزُ عَن سَيِّـٔاتِهِم فى أَصحٰبِ الجَنَّةِ وَعدَ الصِّدقِ الَّذى كانوا يوعَدونَ (آيت : 16) |
|
اهڙن ماڻهن کان اسان سندن سهڻن عملن کي قبول ٿا ڪيون ۽ سندن بڇڙاين کي درگذر ٿا ڪري ڇڏيون، اهي جنتي ماڻهن ۾ شامل ٿيندا، انهيءَ سچي وعدي موجب جيڪو ساڻن ڪيو پيو وڃي |
| وَالَّذى قالَ لِوٰلِدَيهِ أُفٍّ لَكُما أَتَعِدانِنى أَن أُخرَجَ وَقَد خَلَتِ القُرونُ مِن قَبلى وَهُما يَستَغيثانِ اللَّهَ وَيلَكَ ءامِن إِنَّ وَعدَ اللَّهِ حَقٌّ فَيَقولُ ما هٰذا إِلّا أَسٰطيرُ الأَوَّلينَ (آيت : 17) |
|
۽ جنهن ماڻهوءَ پنهنجي پيءُ ماءُ کي چيو ته "اوهان کي حيف آهي، ڇا توهان مونکي ڊيڄاريو ٿا ته مان مرڻ کان پوءِ وري قبر مان ڪڍيو ويندس، حالانڪه مون کان اڳ ته ڪيئي پيڙهيون لنگهي ويون آهن (انهن مان ته ڪو اٿي نه آيو)". پيءُ ۽ ماءُ الله کي واهر لاءِ پڪاري ٿا چونس: "مار پويئي، مڃي وٺ الله جو وعدو سچو اٿيئي". پر تڏهن به ٿو چوي ته "اهي ته سڀئي آڳاٽن جون ئي آکاڻيون آهن" |
| أُولٰئِكَ الَّذينَ حَقَّ عَلَيهِمُ القَولُ فى أُمَمٍ قَد خَلَت مِن قَبلِهِم مِنَ الجِنِّ وَالإِنسِ إِنَّهُم كانوا خٰسِرينَ (آيت : 18) |
|
هي اهي ماڻهو آهن، جن تي عذاب جو فيصلو لاڳو ٿي چڪو آهي، کانئن اڳ جنن ۽ انسانن جا جيڪي ٽولا ٿي گذريا آهن، هي به وڃي انهن سان گڏيا. بلاشڪ اهي ٽوٽي ۾ پوڻ وارا ماڻهو آهن |
| وَلِكُلٍّ دَرَجٰتٌ مِمّا عَمِلوا وَلِيُوَفِّيَهُم أَعمٰلَهُم وَهُم لا يُظلَمونَ (آيت : 19) |
|
ٻنهي ٽولن مان هرهڪ جي حيثيت سندن عملن مطابق مقرر ٿيل آهي، تانته الله کين سندن عملن جو پورو پورو بدلو ڏئي ۽ مٿن ڪوبه ظلم نه ڪيو ويندو |
| وَيَومَ يُعرَضُ الَّذينَ كَفَروا عَلَى النّارِ أَذهَبتُم طَيِّبٰتِكُم فى حَياتِكُمُ الدُّنيا وَاستَمتَعتُم بِها فَاليَومَ تُجزَونَ عَذابَ الهونِ بِما كُنتُم تَستَكبِرونَ فِى الأَرضِ بِغَيرِ الحَقِّ وَبِما كُنتُم تَفسُقونَ (آيت : 20) |
|
پوءِ جڏهن اهي ڪافر باهه جي سامهون آڻي بيهاريا ويندا ته کين چيو ويندو ته "توهان ته پنهنجي ڀاڱي جون نعمتون پنهنجيءَ دنيا واري حياتيءَ ۾ ئي کپائي چڪا آهيو ۽ انهن مان مزو به ماڻيوَ، هاڻي جيڪا وڏائي ڌرتيءَ تي ناحق ڪندا هيؤ ۽ جيڪي بي فرمانيون توهان ڪندا رهندا هيؤ، انهن جي بدلي ۾ ذلت وارو عذاب اڄ توهان کي ڏنو ويندو |
| وَاذكُر أَخا عادٍ إِذ أَنذَرَ قَومَهُ بِالأَحقافِ وَقَد خَلَتِ النُّذُرُ مِن بَينِ يَدَيهِ وَمِن خَلفِهِ أَلّا تَعبُدوا إِلَّا اللَّهَ إِنّى أَخافُ عَلَيكُم عَذابَ يَومٍ عَظيمٍ (آيت : 21) |
|
عاد جي ڀاءُ (هود) جو قصو کين ٻڌاءِ ته جڏهن هــُـن احقاف ۾ (واريءَ جي اوچن دڙن منجهه) پنهنجيءَ قوم کي خبردار ڪيو هو ۽ اهڙا خبردار ڪرڻ وارا کانئس اڳ به ٿي گذريا هئا ۽ کانئس پوءِ به ايندا رهيا ته "الله کانسواءِ ٻئي ڪنهن جي به عبادت نه ڪريو. مونکي توهان جي باري ۾ هڪڙي وڏي ڀوائتي ڏينهن جي عذاب جو ڊپ آهي" |
| قالوا أَجِئتَنا لِتَأفِكَنا عَن ءالِهَتِنا فَأتِنا بِما تَعِدُنا إِن كُنتَ مِنَ الصّٰدِقينَ (آيت : 22) |
|
انهن چيس: ڇا تون ان لاءِ آيو آهين ته اسان کي ورغلائي پنهنجن معبودن کان ڦيرائي ڇڏين؟ پوءِ ڀلا آڻ پنهنجو اهو عذاب جنهن جا دڙڪا ٿو اسان کي ڏئين، جيڪڏهن تون سچو آهين" |
| قالَ إِنَّمَا العِلمُ عِندَ اللَّهِ وَأُبَلِّغُكُم ما أُرسِلتُ بِهِ وَلٰكِنّى أَرىٰكُم قَومًا تَجهَلونَ (آيت : 23) |
|
هن چيو ته "ان جي ڄاڻ ته الله کي ئي آهي ۽ مان ته رڳو اهو پيغام ٿو توهان کي پهچايان، جيڪو مون کي ڏئي موڪليو ويو آهي، پر ڏسان پيو ته توهان ماڻهو جاهل آهيو" |
| فَلَمّا رَأَوهُ عارِضًا مُستَقبِلَ أَودِيَتِهِم قالوا هٰذا عارِضٌ مُمطِرُنا بَل هُوَ مَا استَعجَلتُم بِهِ ريحٌ فيها عَذابٌ أَليمٌ (آيت : 24) |
|
پوءِ جڏهن انهن عذاب کي پنهنجين وادين ڏانهن ايندو ڏٺو ته چوڻ لڳا ته "اهو ته جــُـهڙ آهي، جيڪو اسان تي مينهن وسائيندو" نه نه، اها ته اٿوَ اهائي شيءِ جنهن لاءِ تڪڙ مچائيندا هيؤ. اهو اٿوَ هوا جو طوفان جنهن ۾ دردناڪ عذاب پيو اچي |
| تُدَمِّرُ كُلَّ شَيءٍ بِأَمرِ رَبِّها فَأَصبَحوا لا يُرىٰ إِلّا مَسٰكِنُهُم كَذٰلِكَ نَجزِى القَومَ المُجرِمينَ (آيت : 25) |
|
جيڪو پنهنجي رب جي حڪم سان هر شيءِ کي برباد ڪري ڇڏيندو. نيٺ سندن حالت اها ٿي جو سندن جــُـهڳن کانسواءِ ٻيو ڪجهه به نظر نٿي آيو. اهڙيءَ طرح اسان ڏوهارين کي بدلو ڏيندا آهيون |
| وَلَقَد مَكَّنّٰهُم فيما إِن مَكَّنّٰكُم فيهِ وَجَعَلنا لَهُم سَمعًا وَأَبصٰرًا وَأَفـِٔدَةً فَما أَغنىٰ عَنهُم سَمعُهُم وَلا أَبصٰرُهُم وَلا أَفـِٔدَتُهُم مِن شَيءٍ إِذ كانوا يَجحَدونَ بِـٔايٰتِ اللَّهِ وَحاقَ بِهِم ما كانوا بِهِ يَستَهزِءونَ (آيت : 26) |
|
انهن کي اسان اهو دٻدٻو ڏنو هو، جيڪو توهان کي ناهي ڏنو ۽ انهن کي اسان ڪــَـنَ ڏنا، اکيون ڏنيون، دليون ڏنيون پر نڪي اهي سندن ڪن ڪنهن ڪم آين ۽ نه وري اکيون ۽ نه دليون، ڇو جو الله جي آيتن جو انڪار ڪندا هئا ۽ انهيءَ ئي شيءِ جي وڪڙ ۾ اچي ويا، جنهن تي ٽوڪون ڪندا هئا |
| وَلَقَد أَهلَكنا ما حَولَكُم مِنَ القُرىٰ وَصَرَّفنَا الءايٰتِ لَعَلَّهُم يَرجِعونَ (آيت : 27) |
|
توهان جي آسپاس وارن علائقن ۾ اسان ڪيتريون ئي آباديون ناس ڪري چڪا آهيون. اسان پنهنجون آيتون موڪلي هر طرح کين سمجهايو ته مــَـن سڌري وڃن |
| فَلَولا نَصَرَهُمُ الَّذينَ اتَّخَذوا مِن دونِ اللَّهِ قُربانًا ءالِهَةً بَل ضَلّوا عَنهُم وَذٰلِكَ إِفكُهُم وَما كانوا يَفتَرونَ (آيت : 28) |
|
پوءِ ڀلا ڇو نه انهن هستين سندن مدد ڪئي، جن کي الله کي ڇڏي الله ڏانهن ويجهو ڪندڙ سمجهي معبود بڻايو هئائون؟ بلڪه اهي کانئن گم ٿي ويا ۽ اهو ٿيو حشر سندن ڪوڙ ۽ گهڙيل عقيدن جو، جيڪي پيا گهڙيندا هئا |
| وَإِذ صَرَفنا إِلَيكَ نَفَرًا مِنَ الجِنِّ يَستَمِعونَ القُرءانَ فَلَمّا حَضَروهُ قالوا أَنصِتوا فَلَمّا قُضِىَ وَلَّوا إِلىٰ قَومِهِم مُنذِرينَ (آيت : 29) |
|
(اهو واقعو به بيان ڪرڻ لائق آهي) جڏهن جنن جي هڪڙي ٽولي کي اسان توڏانهن لاڙي آندو هو، تانته قرآن ٻڌن. پوءِ جڏهن اهي اتي پهتا (جتي تو پئي قرآن پڙهيو) ته انهن پاڻ ۾ چيو ته ماٺ ڪريو. پوءِ جڏهن اهو پورو ٿيو ته هو خبردار ڪندڙ بڻجي پنهنجيءَ قوم ڏانهن وريا |
| قالوا يٰقَومَنا إِنّا سَمِعنا كِتٰبًا أُنزِلَ مِن بَعدِ موسىٰ مُصَدِّقًا لِما بَينَ يَدَيهِ يَهدى إِلَى الحَقِّ وَإِلىٰ طَريقٍ مُستَقيمٍ (آيت : 30) |
|
۽ کين وڃي چيائون ته "اي اسان جا قوم وارؤ! اسان هڪڙو ڪتاب ٻڌو آهي، جيڪو موسيٰ کان پوءِ نازل ڪيو ويو آهي، تصديق ڪندڙ آهي، کانئس اڳ آيل ڪتابن جي، رهنمائي ڪري ٿو حق ڏانهن ۽ سڌي رستي ڏانهن |
| يٰقَومَنا أَجيبوا داعِىَ اللَّهِ وَءامِنوا بِهِ يَغفِر لَكُم مِن ذُنوبِكُم وَيُجِركُم مِن عَذابٍ أَليمٍ (آيت : 31) |
|
اي اسان جي قوم وارؤ! الله ڏانهن سڏڻ واري جي سڏ تي جيءُ چئو ۽ مٿس ايمان آڻيو، الله توهان جا گناهه بخشي ڇڏيندو ۽ توهان کي دردناڪ عذاب کان بچائي وٺندو" |
| وَمَن لا يُجِب داعِىَ اللَّهِ فَلَيسَ بِمُعجِزٍ فِى الأَرضِ وَلَيسَ لَهُ مِن دونِهِ أَولِياءُ أُولٰئِكَ فى ضَلٰلٍ مُبينٍ (آيت : 32) |
|
۽ جيڪو الله ڏانهن سڏڻ واري جي ڳالهه نه مڃيندو ته ان کي هن ڌرتيءَ تي ڪهڙي طاقت آهي ته الله کي پڄي سگهي ۽ نه وري ڪي اهڙا مددگار ئي اٿس، جيڪي الله کان بچائي سگهندس. اهڙا ماڻهو ته پڌري گمراهيءَ ۾ پيل آهن |
| أَوَلَم يَرَوا أَنَّ اللَّهَ الَّذى خَلَقَ السَّمٰوٰتِ وَالأَرضَ وَلَم يَعىَ بِخَلقِهِنَّ بِقٰدِرٍ عَلىٰ أَن يُحۦِىَ المَوتىٰ بَلىٰ إِنَّهُ عَلىٰ كُلِّ شَيءٍ قَديرٌ (آيت : 33) |
|
۽ اهو نٿا ڏسن ته جنهن الله آسمانن ۽ زمين کي پيدا ڪيو آهي ۽ انهن کي خلقيندي ٿڪو ئي نه، ان کي ته ضرور اها طاقت آهي ته مئن کي جيئرو ڪري. ڇو نه ڀلا!؟ هو ته بيشڪ سڀ ڪجهه ڪري سگهي ٿو |
| وَيَومَ يُعرَضُ الَّذينَ كَفَروا عَلَى النّارِ أَلَيسَ هٰذا بِالحَقِّ قالوا بَلىٰ وَرَبِّنا قالَ فَذوقُوا العَذابَ بِما كُنتُم تَكفُرونَ (آيت : 34) |
|
جنهن ڏينهن اهي ڪافر باهه جي سامهون آندا ويندا ته کانئن پڇيو ويندو ته "ڇا اهو (وعدو) حق ناهي؟" اهي چوندا: "هائو اسان جي رب جو قسم (اهو برابر حق آهي)". الله فرمائيندو: "ته پوءِ ڀلا چکو مزو عذاب جو، پنهنجي انهيءَ انڪار جي بدلي ۾ جيڪو توهان پيا ڪندا هيؤ". |
| فَاصبِر كَما صَبَرَ أُولُوا العَزمِ مِنَ الرُّسُلِ وَلا تَستَعجِل لَهُم كَأَنَّهُم يَومَ يَرَونَ ما يوعَدونَ لَم يَلبَثوا إِلّا ساعَةً مِن نَهارٍ بَلٰغٌ فَهَل يُهلَكُ إِلَّا القَومُ الفٰسِقونَ (آيت : 35) |
|
تنهنڪري اي نبي! تون صبر ڪر، جهڙيءَ طرح وڏي حوصلي وارن رسولن صبر ڪيو ۽ انهن لاءِ (عذاب) جلد اچڻ جي گهر نه ڪر! جنهن ڏينهن هنن انهيءَ شيءِ کي ڏٺو، جنهن جو کين دڙڪو پيو ڏنو وڃي ته کين ائين لڳندو ڄڻڪ دنيا ۾ ته ڏينهن جي ڪنهن گهڙي پلڪ کان وڌيڪ ته رهيا ئي نه هئا. ڳالهه پهچائي وئي. ڇا هاڻي نافرمانن کان سواءِ ڪو ٻيو تباهه ٿيندو؟" |