| حم (آيت : 1) |
|
حٰم |
| تَنزيلٌ مِنَ الرَّحمٰنِ الرَّحيمِ (آيت : 2) |
|
(هي ڪتاب) وڏي مهربان نهايت رحم واري جي طرفان نازل ڪيل آهي. |
| كِتٰبٌ فُصِّلَت ءايٰتُهُ قُرءانًا عَرَبِيًّا لِقَومٍ يَعلَمونَ (آيت : 3) |
|
(هي) اهڙو ڪتاب آهي جنهن جون آيتون کولي بيان ڪيون ويون آهن جو سمجهه واريءَ قوم لاءِ عربي زبان ۾ قرآن آهي، |
| بَشيرًا وَنَذيرًا فَأَعرَضَ أَكثَرُهُم فَهُم لا يَسمَعونَ (آيت : 4) |
|
(۽) خوشخبري ٻڌائيندڙ ۽ ڊيڄاريندڙ آهي پوءِ (به) انهن مان گهڻن ماڻهن منهن موڙيو تنهن ڪري اهي ٻڌن ئي نه ٿا. |
| وَقالوا قُلوبُنا فى أَكِنَّةٍ مِمّا تَدعونا إِلَيهِ وَفى ءاذانِنا وَقرٌ وَمِن بَينِنا وَبَينِكَ حِجابٌ فَاعمَل إِنَّنا عٰمِلونَ (آيت : 5) |
|
۽ (اي پيغمبر !) اهي چون ٿا ته جنهن (ڳالهه) ڏي تون اسان کي سڏين ٿو تنهن کان اسان جون دليون پردي ۾ آهن. ۽ اسان جي ڪنن ۾ ٻوڙا ئي آهي ۽ اسان جي ۽ تنهنجي وچ ۾ پردو آهي. پوءِ تون (پنهنجي نموني) عمل ڪر! اسين (پنهنجي نموني) عمل ڪرڻ وارا آهيون. |
| قُل إِنَّما أَنا۠ بَشَرٌ مِثلُكُم يوحىٰ إِلَىَّ أَنَّما إِلٰهُكُم إِلٰهٌ وٰحِدٌ فَاستَقيموا إِلَيهِ وَاستَغفِروهُ وَوَيلٌ لِلمُشرِكينَ (آيت : 6) |
|
(اي پيغمبر! کين) چؤ ته آءُ اوهان جهڙو هڪ ماڻهو آهيان (پر) مون ڏي وحي ڪيو وڃي ٿو ته اوهان جو حاڪم هڪ (حاڪم) آهي، پوءِ ان ڏي سڌا رهو! ۽ ان کان معافي گهرو! ۽ (ٻين کي ساڻس) شريڪ ٺهرائيندڙن لاءِ وڏي خرابي آهي (اهي شريڪ ٺهرائيندڙ). |
| الَّذينَ لا يُؤتونَ الزَّكوٰةَ وَهُم بِالءاخِرَةِ هُم كٰفِرونَ (آيت : 7) |
|
جيڪي زڪوات نه ٿا ڏين ۽ اهي آخرت جا انڪار ڪندڙ آهن. |
| إِنَّ الَّذينَ ءامَنوا وَعَمِلُوا الصّٰلِحٰتِ لَهُم أَجرٌ غَيرُ مَمنونٍ (آيت : 8) |
|
بيشڪ جن ايمان آندو ۽ چڱا ڪم ڪيا تن لاءِ اڻ کٽ اجر آهي. |
| قُل أَئِنَّكُم لَتَكفُرونَ بِالَّذى خَلَقَ الأَرضَ فى يَومَينِ وَتَجعَلونَ لَهُ أَندادًا ذٰلِكَ رَبُّ العٰلَمينَ (آيت : 9) |
|
(اي پيغمبر! کين) چؤ ته اوهين ان جو انڪار ڪريو ٿا ڇا جنهن زمين کي ٻن ڏينهن ۾ پيدا ڪيو ۽ اوهين ٻين کي ان جي برابر ڪريو ٿا؟ اهو جهانن جو پاليندڙ آهي. |
| وَجَعَلَ فيها رَوٰسِىَ مِن فَوقِها وَبٰرَكَ فيها وَقَدَّرَ فيها أَقوٰتَها فى أَربَعَةِ أَيّامٍ سَواءً لِلسّائِلينَ (آيت : 10) |
|
۽ زمين ۾ مٿانس جبل پيدا ڪيائين، ۽ ان ۾ برڪت رکيائين ۽ ان ۾ ان (جي رهاڪن) جي غذائن جو اندازو مقرر ڪيائين برابر چئن ڏينهن ۾ (اهي سڀ ڪم ڪيائين) پڇندڙن لاءِ (اها ڳالهه چڱيءَ طرح بيان ڪئي وئي آهي) |
| ثُمَّ استَوىٰ إِلَى السَّماءِ وَهِىَ دُخانٌ فَقالَ لَها وَلِلأَرضِ ائتِيا طَوعًا أَو كَرهًا قالَتا أَتَينا طائِعينَ (آيت : 11) |
|
وري آسمان ڏي مهڙ ڪيائين ۽ اهو (ان وقت) دونهون هو پوءِ ان کي ۽ زمين کي چيائين ته خوشيءَ سان خواهه مجبوريءَ سان اچو. انهن ٻنهين چيو ته اسين خوشيءَ سان آيا آهيون. |
| فَقَضىٰهُنَّ سَبعَ سَمٰواتٍ فى يَومَينِ وَأَوحىٰ فى كُلِّ سَماءٍ أَمرَها وَزَيَّنَّا السَّماءَ الدُّنيا بِمَصٰبيحَ وَحِفظًا ذٰلِكَ تَقديرُ العَزيزِ العَليمِ (آيت : 12) |
|
وري ٻن ڏينهن ۾ ست آسمان بنايائين ۽ سڀ ڪنهن آسمان ۾ اُن (جي ڪم) جو حڪم موڪليائين ۽ اسان سڀني کان ويجهي آسمان کي ڏيئن (تارن) سان سينگاريو آهي. ۽ ان جي حفاظت ڪئي سون. اها زبردست (۽) ڄاڻندڙ جي تدبير آهي. |
| فَإِن أَعرَضوا فَقُل أَنذَرتُكُم صٰعِقَةً مِثلَ صٰعِقَةِ عادٍ وَثَمودَ (آيت : 13) |
|
پوءِ جيڪڏهن (ايتري سمجهائڻ سان به) منهن موڙين ته (اي پيغمبر! کين) چؤ ته مون اوهان کي اهڙي عذاب کان ڊيڄاريو جهڙو عاد ۽ ثمود جو عذاب هو. |
| إِذ جاءَتهُمُ الرُّسُلُ مِن بَينِ أَيديهِم وَمِن خَلفِهِم أَلّا تَعبُدوا إِلَّا اللَّهَ قالوا لَو شاءَ رَبُّنا لَأَنزَلَ مَلٰئِكَةً فَإِنّا بِما أُرسِلتُم بِهِ كٰفِرونَ (آيت : 14) |
|
جنهن وقت وٽن رسول سندن اڳيان ۽ سندن پويان آيا (۽ کين سمجهايائون) ته الله کان سواءِ ٻئي جي عبادت نه ڪريو. انهن چيو ته جيڪڏهن اسان جو پاليندڙ گهري ها ته ضرور ملائڪ لاهي ها تنهن ڪري اوهين جنهن سان موڪليا ويا آهيو تنهن کي اسين مڃڻ وارا نه آهيون. |
| فَأَمّا عادٌ فَاستَكبَروا فِى الأَرضِ بِغَيرِ الحَقِّ وَقالوا مَن أَشَدُّ مِنّا قُوَّةً أَوَلَم يَرَوا أَنَّ اللَّهَ الَّذى خَلَقَهُم هُوَ أَشَدُّ مِنهُم قُوَّةً وَكانوا بِـٔايٰتِنا يَجحَدونَ (آيت : 15) |
|
پوءِ عاد (جي قوم) ته زمين ۾ ناحق وڏائي ڪئي ۽ چيائون ته اسان کان طاقت ۾ ڪير زياده ڏاڍو آهي. ڇا انهن نه ڏٺو ته جنهن الله کين پيدا ڪيو سو انهن کان طاقت ۾ زياده ڏاڍو آهي ۽ اهي اسان جي آيتن جو انڪار ڪندا رهيا. |
| فَأَرسَلنا عَلَيهِم ريحًا صَرصَرًا فى أَيّامٍ نَحِساتٍ لِنُذيقَهُم عَذابَ الخِزىِ فِى الحَيوٰةِ الدُّنيا وَلَعَذابُ الءاخِرَةِ أَخزىٰ وَهُم لا يُنصَرونَ (آيت : 16) |
|
پوءِ اسان مٿن بدبخت ڏينهن ۾ سخت واءُ موڪليو هن لاءِ ته انهن کي دنيا جي حياتيءَ ۾ خواريءَ جو عذاب چکايون. ۽ بيشڪ آخرت جو عذاب ته گهڻو خوار ڪندڙ آهي ۽ کين مدد نه ڏني ويندي. |
| وَأَمّا ثَمودُ فَهَدَينٰهُم فَاستَحَبُّوا العَمىٰ عَلَى الهُدىٰ فَأَخَذَتهُم صٰعِقَةُ العَذابِ الهونِ بِما كانوا يَكسِبونَ (آيت : 17) |
|
۽ ثمود ( جي قوم) کي ته اسان رستو ڏيکاريو پوءِ هدايت کان انڌائيءَ کي پسند ڪيائون پوءِ جيڪي ڪمائيندا هئا تنهن جي ڪري خوار ڪندڙ عذاب جي ڪڙڪي کين پڪڙيو. |
| وَنَجَّينَا الَّذينَ ءامَنوا وَكانوا يَتَّقونَ (آيت : 18) |
|
۽ جن ايمان آندو ۽ اهي پرهيزگاري ڪندا هئا تن کي بچايوسون. |
| وَيَومَ يُحشَرُ أَعداءُ اللَّهِ إِلَى النّارِ فَهُم يوزَعونَ (آيت : 19) |
|
۽ جنهن ڏينهن الله جا دشمن باهه ڏي گڏ ڪيا ويندا پوءِ اهي روڪيا ويندا. |
| حَتّىٰ إِذا ما جاءوها شَهِدَ عَلَيهِم سَمعُهُم وَأَبصٰرُهُم وَجُلودُهُم بِما كانوا يَعمَلونَ (آيت : 20) |
|
(ته سڀ گڏ ٿين) نيٺ جڏهن ان (دوزخ) وٽ ايندا ته سندن ڪن ۽ سندن اکيون ۽ سندن کلون مٿن انهن ڪمن جي شاهدي ڏينديون |
| وَقالوا لِجُلودِهِم لِمَ شَهِدتُم عَلَينا قالوا أَنطَقَنَا اللَّهُ الَّذى أَنطَقَ كُلَّ شَيءٍ وَهُوَ خَلَقَكُم أَوَّلَ مَرَّةٍ وَإِلَيهِ تُرجَعونَ (آيت : 21) |
|
جيڪي اهي ڪندا هئا. ۽ اهي پنهنجن کلن کي چوندا ته ڇو اوهان اسان تي شاهدي ڏني. اهي چوندا ته اسان کان ان الله ڳالهرايو جنهن سڀ ڪنهن شئي کان ڳالهرايو ۽ ان اوهان کي پهرئين ڀيري پيدا ڪيو ۽ ان ڏي ئي اوهان کي موٽايو ويندو. |
| وَما كُنتُم تَستَتِرونَ أَن يَشهَدَ عَلَيكُم سَمعُكُم وَلا أَبصٰرُكُم وَلا جُلودُكُم وَلٰكِن ظَنَنتُم أَنَّ اللَّهَ لا يَعلَمُ كَثيرًا مِمّا تَعمَلونَ (آيت : 22) |
|
۽ اوهين پنهنجن ڪنن ۽ پنهنجين اکين ۽ پنهنجين کلن جي پاڻ تي شاهدي ڏيڻ کان پردو نه ڪندا هئا. پر اوهان هي گمان ڪيو هو ته جيڪي اوهين ڪريو ٿا تنهن مان گهڻيون ڳالهيون الله نه ٿو ڄاڻي. |
| وَذٰلِكُم ظَنُّكُمُ الَّذى ظَنَنتُم بِرَبِّكُم أَردىٰكُم فَأَصبَحتُم مِنَ الخٰسِرينَ (آيت : 23) |
|
۽ اهو اوهان جو گمان جيڪو اوهان پنهنجي پاليندڙ سان ڪيو تنهن اوهان کي برباد ڪيو، پوءِ اوهين نقصان وارا ٿيو. |
| فَإِن يَصبِروا فَالنّارُ مَثوًى لَهُم وَإِن يَستَعتِبوا فَما هُم مِنَ المُعتَبينَ (آيت : 24) |
|
پوءِ جيڪڏهن (اهي ماڻهو) صبر ڪندا ته به باهه انهن جي رهڻ جي جاءِ آهي ۽ جيڪڏهن معافي گهرندا ته به کين معافي نه ملندي. |
| وَقَيَّضنا لَهُم قُرَناءَ فَزَيَّنوا لَهُم ما بَينَ أَيديهِم وَما خَلفَهُم وَحَقَّ عَلَيهِمُ القَولُ فى أُمَمٍ قَد خَلَت مِن قَبلِهِم مِنَ الجِنِّ وَالإِنسِ إِنَّهُم كانوا خٰسِرينَ (آيت : 25) |
|
۽ اسان سندن پٺيان سندن سنگتي لڳائي ڇڏيا. پوءِ جيڪو (دنياوي سامان) سندن اڳيان ۽ جيڪو سندن پٺيان آهي تنهن کي انهن لاءِ انهن (سنگتين) سينگاريو. ۽ انهن جماعتن سان مٿن (عذاب جي) ڳالهه ثابت ٿي جي انهن کان اڳ جِنن ۽ انسانن مان گذري چڪيون آهن. بيشڪ اهي نقصان وارا هئا. |
| وَقالَ الَّذينَ كَفَروا لا تَسمَعوا لِهٰذَا القُرءانِ وَالغَوا فيهِ لَعَلَّكُم تَغلِبونَ (آيت : 26) |
|
۽ ڪافرن (هڪ ٻئي کي) چيو ته هن قرآن کي نه ٻڌو ۽ ان (جي پڙهڻ جي وچ) ۾ گوڙ ڪريو ته مَنَ اوهين غالب ٿيو. |
| فَلَنُذيقَنَّ الَّذينَ كَفَروا عَذابًا شَديدًا وَلَنَجزِيَنَّهُم أَسوَأَ الَّذى كانوا يَعمَلونَ (آيت : 27) |
|
پوءِ ڪافرن کي ضرور سخت عذاب چکائينداسون. ۽ جيڪو تمام بڇڙو ڪم پيا ڪن تنهن جو بدلو کين ضرور ڏينداسون. |
| ذٰلِكَ جَزاءُ أَعداءِ اللَّهِ النّارُ لَهُم فيها دارُ الخُلدِ جَزاءً بِما كانوا بِـٔايٰتِنا يَجحَدونَ (آيت : 28) |
|
الله جي دشمنن جو بدلو اها باهه آهي. انهن لاءِ ان ۾ هميشه رهڻ جو گهر آهي. اهي اسان جي آيتن جو جيڪو انڪار پيا ڪن |
| وَقالَ الَّذينَ كَفَروا رَبَّنا أَرِنَا الَّذَينِ أَضَلّانا مِنَ الجِنِّ وَالإِنسِ نَجعَلهُما تَحتَ أَقدامِنا لِيَكونا مِنَ الأَسفَلينَ (آيت : 29) |
|
تنهن جو اهو بدلو اٿن. ۽ ڪافر چوندا ته اي اسان جا پاليندڙ! اسان کي اهي جن ۽ انسان ڏيکار جن اسان کي گمراهه ڪيو ته انهن کي پنهنجن پيرن جي هيٺان ڪريون هن لاءِ ته سڀني کان هيٺيَنِ مان ٿين. |
| إِنَّ الَّذينَ قالوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ استَقٰموا تَتَنَزَّلُ عَلَيهِمُ المَلٰئِكَةُ أَلّا تَخافوا وَلا تَحزَنوا وَأَبشِروا بِالجَنَّةِ الَّتى كُنتُم توعَدونَ (آيت : 30) |
|
بيشڪ جن چيو ته اسان جو پاليندڙ الله آهي وري (ان عقيدي تي) قائم رهيا تن تي (مرڻ وقت رحمت جا) ملائڪ لهن ٿا. (۽ چون ٿا) ته نه اوهين ڊڄو ۽ نه غمگين ٿيو ۽ ان جنت جي خوشخبري ٻڌو جنهن جو اوهان کي وعدو ڏنو ويندو هو. |
| نَحنُ أَولِياؤُكُم فِى الحَيوٰةِ الدُّنيا وَفِى الءاخِرَةِ وَلَكُم فيها ما تَشتَهى أَنفُسُكُم وَلَكُم فيها ما تَدَّعونَ (آيت : 31) |
|
اسين اوهان جا دنيا جي حياتيءَ ۾ ۽ آخرت ۾ دوست آهيون. ۽ اوهان جا جي جنهن شئي جي خواهش ڪندا سا اوهان لاءِ ان ۾ آهي ۽ جيڪي اوهين گهرندو سو (به) اوهان لاءِ ان ۾ آهي. |
| نُزُلًا مِن غَفورٍ رَحيمٍ (آيت : 32) |
|
(اها) معاف ڪندڙ مهربان جي طرفان مهماني هوندي. |
| وَمَن أَحسَنُ قَولًا مِمَّن دَعا إِلَى اللَّهِ وَعَمِلَ صٰلِحًا وَقالَ إِنَّنى مِنَ المُسلِمينَ (آيت : 33) |
|
۽ ان کان زياده چڱي ڳالهه ڪنهن جي آهي جنهن الله ڏي سڏيو ۽ چڱو ڪم ڪيو ۽ چيائين ته بيشڪ آءُ فرمانبردارن مان آهيان. |
| وَلا تَستَوِى الحَسَنَةُ وَلَا السَّيِّئَةُ ادفَع بِالَّتى هِىَ أَحسَنُ فَإِذَا الَّذى بَينَكَ وَبَينَهُ عَدٰوَةٌ كَأَنَّهُ وَلِىٌّ حَميمٌ (آيت : 34) |
|
۽ (اي پيغمبر !) نيڪي ۽ بدي پاڻ ۾ برابر نه آهن. (بديءَ کي) ان (نيڪي) سان دفع ڪر جا ڏاڍي چڱي آهي پوءِ ان ئي وقت اهو ماڻهو جنهن جي وچ ۾ ۽ تنهنجي وچ ۾ دشمني آهي سو ڄڻ ته دوست مائٽي وارو ٿيندو. |
| وَما يُلَقّىٰها إِلَّا الَّذينَ صَبَروا وَما يُلَقّىٰها إِلّا ذو حَظٍّ عَظيمٍ (آيت : 35) |
|
۽ اها (خوبي) رڳو صبر ڪرڻ وارن کي ملي ٿي. ۽ اها (خوبي) رڳو وڏي بخت واري کي حاصل ٿئي ٿي. |
| وَإِمّا يَنزَغَنَّكَ مِنَ الشَّيطٰنِ نَزغٌ فَاستَعِذ بِاللَّهِ إِنَّهُ هُوَ السَّميعُ العَليمُ (آيت : 36) |
|
۽ جيڪڏهن شيطان جي طرفان ڪو وسوسو توکي ڀڙڪائي ته الله جي پناهه گهر! بيشڪ اهو ٻڌندڙ ڄاڻندڙ آهي. |
| وَمِن ءايٰتِهِ الَّيلُ وَالنَّهارُ وَالشَّمسُ وَالقَمَرُ لا تَسجُدوا لِلشَّمسِ وَلا لِلقَمَرِ وَاسجُدوا لِلَّهِ الَّذى خَلَقَهُنَّ إِن كُنتُم إِيّاهُ تَعبُدونَ (آيت : 37) |
|
۽ سندس (قدرت جي) نشانين مان رات ۽ ڏينهن ۽ سج ۽ چنڊ آهي. (پوءِ) نه سج کي ۽ نه چنڊ کي سجدو ڪريو. ۽ جيڪڏهن اوهان کي الله جي عبادت ڪرڻي آهي |
| فَإِنِ استَكبَروا فَالَّذينَ عِندَ رَبِّكَ يُسَبِّحونَ لَهُ بِالَّيلِ وَالنَّهارِ وَهُم لا يَسـَٔمونَ (آيت : 38) |
|
ته ان الله کي سجدو ڪريو جنهن انهن کي پيدا ڪيو آهي. پوءِ (به اي پيغمبر !) جيڪڏهن (اهي ماڻهو) وڏائي ڪن ته جيڪي (ملائڪ) تنهنجي پاليندڙ وٽ آهن سي رات ۽ ڏينهن سندس پاڪائي بيان ڪن ٿا ۽ اهي نه ٿا ٿڪجن. |
| وَمِن ءايٰتِهِ أَنَّكَ تَرَى الأَرضَ خٰشِعَةً فَإِذا أَنزَلنا عَلَيهَا الماءَ اهتَزَّت وَرَبَت إِنَّ الَّذى أَحياها لَمُحىِ المَوتىٰ إِنَّهُ عَلىٰ كُلِّ شَيءٍ قَديرٌ (آيت : 39) |
|
۽ (اي پيغمبر !) سندس (قدرت جي) نشانين مان هي به آهي ته تون زمين کي سڪل ڏسين ٿو پوءِ جڏهن ان تي پاڻي وسايون ٿا ته سرسبز ٿئي ٿي ۽ ڦنڊي ٿي. بيشڪ جنهن زمين کي جياريو سو ضرور مئلن کي جيارڻ وارو آهي. بيشڪ اهو سڀ ڪنهن شئي تي قدرت رکندڙ آهي. |
| إِنَّ الَّذينَ يُلحِدونَ فى ءايٰتِنا لا يَخفَونَ عَلَينا أَفَمَن يُلقىٰ فِى النّارِ خَيرٌ أَم مَن يَأتى ءامِنًا يَومَ القِيٰمَةِ اعمَلوا ما شِئتُم إِنَّهُ بِما تَعمَلونَ بَصيرٌ (آيت : 40) |
|
بيشڪ جيڪي اسان جي آيتن ۾ ڏنگائي پيدا ڪن ٿا سي اسان کان ڳجها نه آهن. ڇا جنهن کي باهه ۾ وجهبو سو چڱو آهي يا جيڪو قيامت جي ڏينهن امن وارو ٿي ايندو.(اي انسانو !) جيڪي وڻيوَ سو ڪريو! بيشڪ جيڪي اوهين ڪريو ٿا تنهن کي اهو ڏسندڙ آهي. |
| إِنَّ الَّذينَ كَفَروا بِالذِّكرِ لَمّا جاءَهُم وَإِنَّهُ لَكِتٰبٌ عَزيزٌ (آيت : 41) |
|
بيشڪ جن قرآن جو انڪار ڪيو جڏهن وٽن آيو (سي اسان کان لڪل نه آهن) ۽ بيشڪ اهو شاندار ڪتاب آهي. |
| لا يَأتيهِ البٰطِلُ مِن بَينِ يَدَيهِ وَلا مِن خَلفِهِ تَنزيلٌ مِن حَكيمٍ حَميدٍ (آيت : 42) |
|
نه ان جي اڳيان ۽ نه ان جي پٺيان ان سان ڪوڙ ملي سگهي ٿو. حڪمت واري ساراهيل جي طرفان لاٿل آهي. |
| ما يُقالُ لَكَ إِلّا ما قَد قيلَ لِلرُّسُلِ مِن قَبلِكَ إِنَّ رَبَّكَ لَذو مَغفِرَةٍ وَذو عِقابٍ أَليمٍ (آيت : 43) |
|
(اي پيغمبر !) جو توکان اڳ رسولن کي چيو ويو آهي سو ئي توکي چيو وڃي ٿو. بيشڪ تنهنجو پاليندڙ معاف ڪرڻ وارو ۽ دردناڪ عذاب ڏيڻ وارو آهي. |
| وَلَو جَعَلنٰهُ قُرءانًا أَعجَمِيًّا لَقالوا لَولا فُصِّلَت ءايٰتُهُ ءَأَعجَمِىٌّ وَعَرَبِىٌّ قُل هُوَ لِلَّذينَ ءامَنوا هُدًى وَشِفاءٌ وَالَّذينَ لا يُؤمِنونَ فى ءاذانِهِم وَقرٌ وَهُوَ عَلَيهِم عَمًى أُولٰئِكَ يُنادَونَ مِن مَكانٍ بَعيدٍ (آيت : 44) |
|
۽ جيڪڏهن اسين ان کي عجمي زبان ۾ قرآن ڪريون ها ته (مڪي جا ڪافر) چون ها ته ان جي آيتن کي (اسان جي زبان ۾ ) ڇونه کولي بيان ڪيو ويو آهي. ڇا (قرآن جي) عجمي ٻولي ۽ (ٻڌڻ وارا) عربي ٻوليءَ وارا! (اي پيغمبر! کين) چؤ ته اهو (قرآن) ايمان وارن لاءِ هدايت ۽ (روحاني بيمارين لاءِ) شفا آهي ۽ جيڪي ايمان نه ٿا آڻين تن جي ڪنن ۾ ٻوڙا ئي آهي ۽ اهو (قرآن) سندن حق ۾ انڌا ئي آهي (ڄڻ ته) کين ڏوراهين هنڌ کان سڏيو وڃي ٿو (ان ڪري ٻڌي نه ٿا سگهن). |
| وَلَقَد ءاتَينا موسَى الكِتٰبَ فَاختُلِفَ فيهِ وَلَولا كَلِمَةٌ سَبَقَت مِن رَبِّكَ لَقُضِىَ بَينَهُم وَإِنَّهُم لَفى شَكٍّ مِنهُ مُريبٍ (آيت : 45) |
|
۽ بيشڪ اسان موسيٰ کي ڪتاب ڏنو پوءِ ان ۾ اختلاف ڪيو ويو. ۽ جيڪڏهن تنهنجي پاليندڙ جي طرفان اڳي حڪم نه ٿئي ها ته انهن جي وچ ۾ فيصلو ٿي وڃي ها ۽ بيشڪ انهن کي ان ۾ شڪ آهي اهڙو جو سندن دل نه ٿي مڃي. |
| مَن عَمِلَ صٰلِحًا فَلِنَفسِهِ وَمَن أَساءَ فَعَلَيها وَما رَبُّكَ بِظَلّٰمٍ لِلعَبيدِ (آيت : 46) |
|
جيڪو چڱو ڪم ڪري ٿو سو پاڻ لاءِ (ڪري ٿو) ۽ جيڪو بڇڙو ڪم ڪري ٿو تنهن تي (ئي ان جو وبال) آهي. ۽ تنهنجو پاليندڙ ٻانهن تي ظلم ڪندڙ نه آهي. |
| إِلَيهِ يُرَدُّ عِلمُ السّاعَةِ وَما تَخرُجُ مِن ثَمَرٰتٍ مِن أَكمامِها وَما تَحمِلُ مِن أُنثىٰ وَلا تَضَعُ إِلّا بِعِلمِهِ وَيَومَ يُناديهِم أَينَ شُرَكاءى قالوا ءاذَنّٰكَ ما مِنّا مِن شَهيدٍ (آيت : 47) |
|
(ان) گهڙيءَ (جي اچڻ) جي خبر الله ئي جي حوالي آهي ۽ سندس ڄاڻپ کانسواءِ نه ڪي ميوا پنهنجن ڳڀن مان نڪرن ٿا ۽ نه ڪا مادي پيٽ سان ٿئي ٿي، ۽ نه ڄڻي ٿي ۽ جنهن ڏينهن (الله) انهن کي سڏيندو ته منهنجا شريڪ (جي اوهين مقرر ڪندا هئا سي) ڪٿي آهن چوندا ته اسين توکي خبر ڏيون ٿا ته اسان مان ڪوبه (انهن کي تنهنجو شريڪ) چوندڙ نه آهي |
| وَضَلَّ عَنهُم ما كانوا يَدعونَ مِن قَبلُ وَظَنّوا ما لَهُم مِن مَحيصٍ (آيت : 48) |
|
۽ جن کي هن کان اڳ سڏيندا هئا سي انهن کان ڀلجي ويندا. ۽ يقين ڪندا ته انهن لاءِ ڪو ڇوٽڪارو نه آهي. |
| لا يَسـَٔمُ الإِنسٰنُ مِن دُعاءِ الخَيرِ وَإِن مَسَّهُ الشَّرُّ فَيَـٔوسٌ قَنوطٌ (آيت : 49) |
|
انسان ڀلائي گهرڻ کان نه ٿو ٿڪجي ۽ جيڪڏهن ان کي بڇڙائي پهچي ٿي ته نااميد آسرو ڇڏيندڙ ٿئي ٿو. |
| وَلَئِن أَذَقنٰهُ رَحمَةً مِنّا مِن بَعدِ ضَرّاءَ مَسَّتهُ لَيَقولَنَّ هٰذا لى وَما أَظُنُّ السّاعَةَ قائِمَةً وَلَئِن رُجِعتُ إِلىٰ رَبّى إِنَّ لى عِندَهُ لَلحُسنىٰ فَلَنُنَبِّئَنَّ الَّذينَ كَفَروا بِما عَمِلوا وَلَنُذيقَنَّهُم مِن عَذابٍ غَليظٍ (آيت : 50) |
|
۽ جيڪڏهن ڪنهن تڪليف پهچڻ کان پوءِ پنهنجي طرفان ان کي ڪا مهربانيءَ (جي لذت) چکايون ته چوندوته هيءَ مون لاءِ آهي. ۽ آءُ نه ٿو ڀايان ته قيامت قائم ٿيڻ واري آهي ۽ جيڪڏهن پنهنجي پاليندڙ ڏي موٽايو ويندس ته بيشڪ وٽس (به) منهنجي چٽي حالت هوندي. پوءِ ڪافرن جيڪي ڪيو تنهن جي انهن کي ضرور خبر ڏينداسون. |
| وَإِذا أَنعَمنا عَلَى الإِنسٰنِ أَعرَضَ وَنَـٔا بِجانِبِهِ وَإِذا مَسَّهُ الشَّرُّ فَذو دُعاءٍ عَريضٍ (آيت : 51) |
|
۽ کين ضرور سخت عذاب (جو مزو) چکائينداسون. ۽ جڏهن ماڻهوءَ کي نعمت ڏيون ٿا ته منهن ڦيرائي ٿو ۽ پنهنجو پاسو موڙي ٿو ۽ جڏهن ان کي برائي پهچي ٿي ته وڏيون دعائون گهري ٿو. |
| قُل أَرَءَيتُم إِن كانَ مِن عِندِ اللَّهِ ثُمَّ كَفَرتُم بِهِ مَن أَضَلُّ مِمَّن هُوَ فى شِقاقٍ بَعيدٍ (آيت : 52) |
|
(اي پيغمبر! کين) چؤ ته ڀلا ٻڌايو ته جيڪڏهن قرآن الله وٽان آهي وري اوهان ان جو انڪار ڪيو ته جنهن کي (اهڙو) وڏو ضد آهي تنهن کان وڌيڪ ڪير گمراهه آهي. |
| سَنُريهِم ءايٰتِنا فِى الءافاقِ وَفى أَنفُسِهِم حَتّىٰ يَتَبَيَّنَ لَهُم أَنَّهُ الحَقُّ أَوَلَم يَكفِ بِرَبِّكَ أَنَّهُ عَلىٰ كُلِّ شَيءٍ شَهيدٌ (آيت : 53) |
|
اسين پنهنجي (قدرت جون) نشانيون (دنيا جي) پاسن ۾ ۽ سندن وجودن ۾ ڏيکارينداسون تان جو مٿن ظاهر ٿئي ته بيشڪ اهو (قرآن) حق آهي. (اي پيغمبر !) ڇا تنهنجي پاليندڙ جي هيءَ ڳالهه ڪافي نه آهي ته اهو سڀ ڪنهن شيءَ جي خبر رکندڙ آهي. |
| أَلا إِنَّهُم فى مِريَةٍ مِن لِقاءِ رَبِّهِم أَلا إِنَّهُ بِكُلِّ شَيءٍ مُحيطٌ (آيت : 54) |
|
خبردار بيشڪ اهي پنهنجي پاليندڙ جي ملڻ کان شڪ ۾ (پيل) آهن. خبردار بيشڪ اهو سڀ ڪنهن شيءَ کي گهيرو ڪندڙ آهي. |