| ص وَالقُرءانِ ذِى الذِّكرِ (آيت : 1) |
|
ﯚ (صاد) قسم آهي نصيحت ڀرئي قرآن جو |
| بَلِ الَّذينَ كَفَروا فى عِزَّةٍ وَشِقاقٍ (آيت : 2) |
|
اصل ڳالهه اها آهي ته جن مڃڻ کان انڪار ڪيو آهي، سي وڏ ماڻهپ ۽ هٺ ۾ پيل آهن |
| كَم أَهلَكنا مِن قَبلِهِم مِن قَرنٍ فَنادَوا وَلاتَ حينَ مَناصٍ (آيت : 3) |
|
انهن کان اڳ اسان ڪيتريون ئي قومون برباد ڪيون آهن (۽ جڏهن سندن وارو آيو آهي ته) رڙيون ڪرڻ لڳا آهن، پر بچڻ جي ته ڪا ويل ئي نه اٿن |
| وَعَجِبوا أَن جاءَهُم مُنذِرٌ مِنهُم وَقالَ الكٰفِرونَ هٰذا سٰحِرٌ كَذّابٌ (آيت : 4) |
|
انهن ماڻهن کي ان ڳالهه تي ڏاڍو عجب لڳو آهي ته ڊيڄارڻ وارو خود انهن مان ئي اچي ويو آهي. منڪر چوڻ لڳا ته اهو ڪوڙو جادوگر آهي |
| أَجَعَلَ الءالِهَةَ إِلٰهًا وٰحِدًا إِنَّ هٰذا لَشَيءٌ عُجابٌ (آيت : 5) |
|
ڇا انهن سڀني معبودن جي بدران فقط هڪڙو ئي معبود بڻايو اٿائين؟ اها ته ڏاڍي عجيب ڳالهه آهي |
| وَانطَلَقَ المَلَأُ مِنهُم أَنِ امشوا وَاصبِروا عَلىٰ ءالِهَتِكُم إِنَّ هٰذا لَشَيءٌ يُرادُ (آيت : 6) |
|
۽ قوم جا چڱا مڙس ائين چوندا هليا ويا ته هلو قابو ٿي بيهو پنهنجن معبودن جي عبادت تي، اها ڳالهه ته ڪنهن ٻئي مطلب لاءِ پئي ٿي چئي وڃي |
| ما سَمِعنا بِهٰذا فِى المِلَّةِ الءاخِرَةِ إِن هٰذا إِلَّا اختِلٰقٌ (آيت : 7) |
|
اها ڳالهه ته ڪنهن به ويجهڙائيءَ واري ملت ۾ اسان ڪنهن کان به نه ٻڌي آهي، اها ته رڳو هڪڙي گهڙيل ڳالهه آهي، ٻيو ڪجهه به ناهي |
| أَءُنزِلَ عَلَيهِ الذِّكرُ مِن بَينِنا بَل هُم فى شَكٍّ مِن ذِكرى بَل لَمّا يَذوقوا عَذابِ (آيت : 8) |
|
ڇا اسان منجهه رڳو اهوئي شخص وڃي رهيو هو، جنهن تي الله جو ذڪر (قرآن) نازل ڪيو ويو آهي. اصل ۾ اهي منهنجي ذڪر بابت ٿا شڪ ڪن ۽ اهي سموريون ڳالهيون ان ڪري ٿا ڪن جو منهنجي عذاب جو مزو نه چکيو اٿن |
| أَم عِندَهُم خَزائِنُ رَحمَةِ رَبِّكَ العَزيزِ الوَهّابِ (آيت : 9) |
|
ڇا تنهنجي ڏاتار زبردست پالڻهار جي رحمت جا خزانا سندن قبضي ۾ آهن؟ |
| أَم لَهُم مُلكُ السَّمٰوٰتِ وَالأَرضِ وَما بَينَهُما فَليَرتَقوا فِى الأَسبٰبِ (آيت : 10) |
|
ڇا آسمانن ۽ زمين ۽ انهن جي وچ ۾ موجود شين جا مالڪ اهي آهن؟ ته ڀلا پوءِ مٿي چڙهي ڏسن ته ڪٿان ٿو چرخو هلي |
| جُندٌ ما هُنالِكَ مَهزومٌ مِنَ الأَحزابِ (آيت : 11) |
|
جٿن منجهان اهو ته هڪڙو ننڍڙو جٿو آهي، جيڪو انهيءَ ئي جاءِ تي شڪست کائڻ وارو آهي |
| كَذَّبَت قَبلَهُم قَومُ نوحٍ وَعادٌ وَفِرعَونُ ذُو الأَوتادِ (آيت : 12) |
|
هن کان اڳ نوح جي قوم ۽ عاد (جي قوم) ۽ ڪــِـلن (ميخن) وارو فرعون |
| وَثَمودُ وَقَومُ لوطٍ وَأَصحٰبُ لـَٔيكَةِ أُولٰئِكَ الأَحزابُ (آيت : 13) |
|
۽ ثمود (جي قوم) ۽ لوط جي قوم ۽ ايڪــھ وارا ڪوڙو سڏي چڪا آهن. اهي ئي هئا جٿا |
| إِن كُلٌّ إِلّا كَذَّبَ الرُّسُلَ فَحَقَّ عِقابِ (آيت : 14) |
|
انهن مان هرهڪ رسولن کي ڪوڙو سڏيو ۽ منهنجي سزا جو فيصلو مٿن لاڳو ٿي ويو |
| وَما يَنظُرُ هٰؤُلاءِ إِلّا صَيحَةً وٰحِدَةً ما لَها مِن فَواقٍ (آيت : 15) |
|
اهي ماڻهو به فقط هڪڙي ڌڌڪي جي انتظار ۾ آهن، جنهن کان پوءِ ٻيو ڪوبه ڌڌڪو نه ٿيندو |
| وَقالوا رَبَّنا عَجِّل لَنا قِطَّنا قَبلَ يَومِ الحِسابِ (آيت : 16) |
|
۽ اهي چون ٿا ته اي اسان جا رب! حساب ڪتاب جي ڏينهن کان اڳيئي اسان جو حصو اسان کي بنا دير جي ڏئي ڇڏ |
| اصبِر عَلىٰ ما يَقولونَ وَاذكُر عَبدَنا داوۥدَ ذَا الأَيدِ إِنَّهُ أَوّابٌ (آيت : 17) |
|
اي نبي! صبر ڪر انهن ڳالهين تي، جيڪي اهي ڪن ٿا ۽ سندن آڏو اسان جي ٻانهي دائود جو قصو بيان ڪر، جيڪو وڏين صلاحيتن وارو هو. هر ڳالهه ۾ الله ڏانهن رخ ڪرڻ وارو هو |
| إِنّا سَخَّرنَا الجِبالَ مَعَهُ يُسَبِّحنَ بِالعَشِىِّ وَالإِشراقِ (آيت : 18) |
|
اسان جبلن کي ساڻس گڏ تابع بڻائي ڇڏيو هو، جيڪي سج لهڻ مهل ۽ سج اڀرڻ مهل ساڻس گڏجي پاڪائي بيان ڪندا هئا |
| وَالطَّيرَ مَحشورَةً كُلٌّ لَهُ أَوّابٌ (آيت : 19) |
|
پکي به مِڙي ايندا هئا ۽ سڀني جو سمورو ڌيان سندس پاڪائي بيان ڪرڻ ۾ هوندو هو |
| وَشَدَدنا مُلكَهُ وَءاتَينٰهُ الحِكمَةَ وَفَصلَ الخِطابِ (آيت : 20) |
|
اسان سندس بادشاهي ڏاڍي مضبوط ڪئي هئي ۽ کيس دانائي ڏني هئي ۽ معاملو نبيري ڇڏڻ واري ڳالهه ڪرڻ جي لياقت عطا ڪئي هئي |
| وَهَل أَتىٰكَ نَبَؤُا۟ الخَصمِ إِذ تَسَوَّرُوا المِحرابَ (آيت : 21) |
|
پوءِ توکي ڪا تڪرار وارن جي ڳالهه جي خبر پئي آهي ته ڪيئن نه ڀت ٽپي سندس ماڙيءَ تي چڙهي آيا هئا |
| إِذ دَخَلوا عَلىٰ داوۥدَ فَفَزِعَ مِنهُم قالوا لا تَخَف خَصمانِ بَغىٰ بَعضُنا عَلىٰ بَعضٍ فَاحكُم بَينَنا بِالحَقِّ وَلا تُشطِط وَاهدِنا إِلىٰ سَواءِ الصِّرٰطِ (آيت : 22) |
|
۽ ڪيئن نه اچي دائود جي سامهون ٿيا ته هو کين ڏسي ڊڄي ويو. انهن چيس: "ڊڄ نه! اسان جهيڙي جون ٻه ڌريون آهيون، جن مان هڪڙي ٻيءَ سان بي واجبي ڪئي آهي، تون اسان جي وچ ۾ حق (انصاف) سان فيصلو ڪر، بي انصافي نه ڪجانءِ ۽ اسانکي سنئين دڳ لائجانءِ |
| إِنَّ هٰذا أَخى لَهُ تِسعٌ وَتِسعونَ نَعجَةً وَلِىَ نَعجَةٌ وٰحِدَةٌ فَقالَ أَكفِلنيها وَعَزَّنى فِى الخِطابِ (آيت : 23) |
|
هيءُ منهنجو ڀاءُ آهي، هن وٽ نوانوي رڍون آهن ۽ مون وٽ رڳو هڪ رڍ آهي، چوي ٿو ته اها هڪ رڍ به مونکي ڏيئي ڇڏ ۽ ڳالهائڻ ۾ مون کان ڏاڍو ٿيو آهي" |
| قالَ لَقَد ظَلَمَكَ بِسُؤالِ نَعجَتِكَ إِلىٰ نِعاجِهِ وَإِنَّ كَثيرًا مِنَ الخُلَطاءِ لَيَبغى بَعضُهُم عَلىٰ بَعضٍ إِلَّا الَّذينَ ءامَنوا وَعَمِلُوا الصّٰلِحٰتِ وَقَليلٌ ما هُم وَظَنَّ داوۥدُ أَنَّما فَتَنّٰهُ فَاستَغفَرَ رَبَّهُ وَخَرَّ راكِعًا وَأَنابَ (آيت : 24) |
|
دائود جواب ڏنو: "هن شخص پنهنجي رڍن سان تنهنجي رڍ ملائڻ جي گهر ڪري بلاشڪ توسان ظلم ڪيو آهي، سچي ڳالهه اها آهي ته گڏ رهڻ وارا گهڻو ڪري هڪ ٻئي تي پيا بي واجبيون ڪندا آهن، باقي اهي بچيل هوندا آهن، جيڪي ايمان وارا هوندا آهن ۽ نيڪ عمل ڪندا رهندا آهن، پر اهڙا ماڻهو تمام ٿورا آهن (اها ڳالهه ڪندي) دائود سمجهي ويو ته اها حقيقت ۾ اسان سندس آزمائش ڪئي آهي، تنهنڪري هن پنهنجي رب کان معافي گهري ۽ سجدي ۾ ڪري پيو ۽ موٽي پيو |
| فَغَفَرنا لَهُ ذٰلِكَ وَإِنَّ لَهُ عِندَنا لَزُلفىٰ وَحُسنَ مَـٔابٍ (آيت : 25) |
|
ته پوءِ اسان به سندس اهو قصور معاف ڪري ڇڏيو. بيشڪ ان لاءِ اسان وٽ ويجهڙائيءَ وارو مرتبو ۽ ڀلو موٽڻ جو ماڳ آهي |
| يٰداوۥدُ إِنّا جَعَلنٰكَ خَليفَةً فِى الأَرضِ فَاحكُم بَينَ النّاسِ بِالحَقِّ وَلا تَتَّبِعِ الهَوىٰ فَيُضِلَّكَ عَن سَبيلِ اللَّهِ إِنَّ الَّذينَ يَضِلّونَ عَن سَبيلِ اللَّهِ لَهُم عَذابٌ شَديدٌ بِما نَسوا يَومَ الحِسابِ (آيت : 26) |
|
(اسان کيس چيو) "اي دائود! بيشڪ اسان توکي زمين ۾ خليفو بڻايو آهي، پوءِ تون ماڻهن تي حق انصاف سان حڪومت ڪر ۽ نفس جي چئي تي نه لڳ، جو اهو توکي الله جي واٽ کان ٿيڙي ڇڏيندو، جيڪي ماڻهو الله جي واٽ کان ٿـڙي ويندا آهن تن لاءِ سخت سزا آهي، ان ڪري جو اهي حساب ڪتاب جي ڏينهن کي وساري ڇڏيندا آهن |
| وَما خَلَقنَا السَّماءَ وَالأَرضَ وَما بَينَهُما بٰطِلًا ذٰلِكَ ظَنُّ الَّذينَ كَفَروا فَوَيلٌ لِلَّذينَ كَفَروا مِنَ النّارِ (آيت : 27) |
|
اسان آسمان ۽ زمين کي ۽ انهن ٻنهي جي وچواري جوڙجڪ کي اجايو نه پيدا ڪيو آهي. اهو ته انهن ماڻهن جو گمان آهي، جن ڪفر ڪيو آهي ۽ اهڙن ڪافرن لاءِ ويل آهي، جهنم جي باهه جي صورت ۾ |
| أَم نَجعَلُ الَّذينَ ءامَنوا وَعَمِلُوا الصّٰلِحٰتِ كَالمُفسِدينَ فِى الأَرضِ أَم نَجعَلُ المُتَّقينَ كَالفُجّارِ (آيت : 28) |
|
ڇا اسان انهن ماڻهن کي جيڪي ايمان آڻن ٿا ۽ نيڪ عمل ڪن ٿا ۽ انهن کي جيڪي زمين ۾ فساد ٿا برپا ڪن، هڪجهڙو ڪري ڇڏيون؟ ڇا متقين کي بدڪارن جي برابر ڪريون؟ |
| كِتٰبٌ أَنزَلنٰهُ إِلَيكَ مُبٰرَكٌ لِيَدَّبَّروا ءايٰتِهِ وَلِيَتَذَكَّرَ أُولُوا الأَلبٰبِ (آيت : 29) |
|
جيڪو ڪتاب اسان توڏانهن نازل ڪيو آهي (اي نبي) سو ڏاڍو برڪت وارو آهي ته جيئن ماڻهو ان جي آيتن تي غور ڪن ۽ عقل وارا ان مان سبق پرائين |
| وَوَهَبنا لِداوۥدَ سُلَيمٰنَ نِعمَ العَبدُ إِنَّهُ أَوّابٌ (آيت : 30) |
|
۽ دائود کي اسان سليمان (جهڙو پٽ) عطا ڪيو، تمام ڀلو ٻانهو، تمام گهڻو (پنهنجي رب سان) لــَـنوَ لڳائڻ وارو |
| إِذ عُرِضَ عَلَيهِ بِالعَشِىِّ الصّٰفِنٰتُ الجِيادُ (آيت : 31) |
|
ياد ڪريو، جڏهن شام جي مهل سندس آڏو خوب پليل تکا گهوڙا پيش ڪيا ويا |
| فَقالَ إِنّى أَحبَبتُ حُبَّ الخَيرِ عَن ذِكرِ رَبّى حَتّىٰ تَوارَت بِالحِجابِ (آيت : 32) |
|
ته چيائين ته مون مال جي محبت به پنهنجي رب کي ياد ڪرڻ لاءِ اختيار ڪئي آهي، تان جو جڏهن گهوڙا نگاهن کان هٽي ويا |
| رُدّوها عَلَىَّ فَطَفِقَ مَسحًا بِالسّوقِ وَالأَعناقِ (آيت : 33) |
|
ته (حڪم ڏنائين ته) موٽائي آڻيو مون ڏي، پوءِ سندن پنين تي ۽ ڪنڌن تي هٿ گهمائڻ لڳو |
| وَلَقَد فَتَنّا سُلَيمٰنَ وَأَلقَينا عَلىٰ كُرسِيِّهِ جَسَدًا ثُمَّ أَنابَ (آيت : 34) |
|
۽ (ڏسو ته) اسان سليمان کي به آزمائش ۾ وڌو ۽ سندس ڪرسيءَ تي هڪڙو ٺلهو جسم (ڌڙ) آڻي ڦـٽو ڪيوسون، پوءِ هو موٽي پيو |
| قالَ رَبِّ اغفِر لى وَهَب لى مُلكًا لا يَنبَغى لِأَحَدٍ مِن بَعدى إِنَّكَ أَنتَ الوَهّابُ (آيت : 35) |
|
۽ چيائين ته "منهنجا رب! مون کي بخش ۽ مون کي اها بادشاهي ڏي، جيڪا مون کان پوءِ ڪنهن کي به نه جڳائي، بيشڪ تون ئي ته سچو ڏاتار آهين" |
| فَسَخَّرنا لَهُ الرّيحَ تَجرى بِأَمرِهِ رُخاءً حَيثُ أَصابَ (آيت : 36) |
|
ته پوءِ اسان ان لاءِ هوا کي تابع بڻائي ڇڏيو، جيڪا سندس حڪم تي موافق ٿي هلندي هئي، جيڏانهن به هو چاهيندو هو |
| وَالشَّيٰطينَ كُلَّ بَنّاءٍ وَغَوّاصٍ (آيت : 37) |
|
۽ شيطانن (جنن ۽ ديون) کي به زير ڪري ڇڏيوسون، هر قسم جا رازا ۽ ٽوٻا |
| وَءاخَرينَ مُقَرَّنينَ فِى الأَصفادِ (آيت : 38) |
|
۽ ٻيا جيڪي زنجيرن ۾ جڪڙيل هوندا هئا |
| هٰذا عَطاؤُنا فَامنُن أَو أَمسِك بِغَيرِ حِسابٍ (آيت : 39) |
|
اسان کيس چيو: اها آهي اسان جي عنايت جنهن کي وڻيئي ڏي ۽ جنهن کان وڻيئي جهلي ڇڏ، (توتي) حساب نه آهي |
| وَإِنَّ لَهُ عِندَنا لَزُلفىٰ وَحُسنَ مَـٔابٍ (آيت : 40) |
|
بيشڪ هن لاءِ اسان وٽ ويجهڙائيءَ وارو مرتبو ۽ ڀلو ٺڪاڻو آهي |
| وَاذكُر عَبدَنا أَيّوبَ إِذ نادىٰ رَبَّهُ أَنّى مَسَّنِىَ الشَّيطٰنُ بِنُصبٍ وَعَذابٍ (آيت : 41) |
|
۽ اسان جي ٻانهي ايوب کي به ياد ڪر، جڏهن هن پنهنجي رب کي پڪاريو هو ته شيطان مون کي تڪليف ۽ عذاب ۾ وجهي ڇڏيو آهي |
| اركُض بِرِجلِكَ هٰذا مُغتَسَلٌ بارِدٌ وَشَرابٌ (آيت : 42) |
|
(اسان کيس حڪم ڏنو ته) پنهنجو پير زمين تي هڻ، اهو آهي ٿـڌو پاڻي وهنجڻ لاءِ به ۽ پيئڻ لاءِ به |
| وَوَهَبنا لَهُ أَهلَهُ وَمِثلَهُم مَعَهُم رَحمَةً مِنّا وَذِكرىٰ لِأُولِى الأَلبٰبِ (آيت : 43) |
|
اسان کيس سندس ٻار ٻچا موٽائي ڏنا ۽ انهن سان گڏ اوترا ٻيا به پنهنجي طرفان رحمت طور ۽ عقل ۽ سوچ وارن لاءِ نصيحت طور |
| وَخُذ بِيَدِكَ ضِغثًا فَاضرِب بِهِ وَلا تَحنَث إِنّا وَجَدنٰهُ صابِرًا نِعمَ العَبدُ إِنَّهُ أَوّابٌ (آيت : 44) |
|
(۽ اسان کيس چيو) تيلين جو ٻهارو کڻ ۽ اهو هڻيس، پنهنجو قسم نه ڀڃ. اسان کيس صبر ڪرڻ وارو ڏٺو، ڏاڍو ڀلو ٻانهو پنهنجي رب ڏانهن رجوع ڪرڻ وارو |
| وَاذكُر عِبٰدَنا إِبرٰهيمَ وَإِسحٰقَ وَيَعقوبَ أُولِى الأَيدى وَالأَبصٰرِ (آيت : 45) |
|
۽ اسان جي ٻانهن ابراهيم، اسحاق ۽ يعقوب کي به ياد ڪر، ڏاڍا عمل جي طاقت رکڻ وارا ۽ اونهيءَ نظر وارا ماڻهو هئا |
| إِنّا أَخلَصنٰهُم بِخالِصَةٍ ذِكرَى الدّارِ (آيت : 46) |
|
بيشڪ اسان کين هڪڙي خلاصيءَ وصف جي ڪري خاص پنهنجي لاءِ ڪري ڇڏيو هو ۽ اها (وصف) هئي آخرت کي سدائين ڌيان ۾ رکڻ |
| وَإِنَّهُم عِندَنا لَمِنَ المُصطَفَينَ الأَخيارِ (آيت : 47) |
|
بيشڪ اسان وٽ اهي چونڊ نيڪ ماڻهن مان ليکيا وڃن ٿا |
| وَاذكُر إِسمٰعيلَ وَاليَسَعَ وَذَا الكِفلِ وَكُلٌّ مِنَ الأَخيارِ (آيت : 48) |
|
۽ اسماعيل، اليسع ۽ ذوالڪفل کي به ياد ڪر، اهي سڀئي ڀلارا ماڻهو هئا |
| هٰذا ذِكرٌ وَإِنَّ لِلمُتَّقينَ لَحُسنَ مَـٔابٍ (آيت : 49) |
|
اها هڪ نصيحت هئي (هاڻي ٻڌي ڇڏيو ته) متقي شخصن لاءِ بيشڪ ڀلي ۾ ڀلو ٺڪاڻو آهي |
| جَنّٰتِ عَدنٍ مُفَتَّحَةً لَهُمُ الأَبوٰبُ (آيت : 50) |
|
سدائين رهڻ واريون جنتون، جن جا دروازا انهن لاءِ کليل ئي کليل هوندا |
| مُتَّكِـٔينَ فيها يَدعونَ فيها بِفٰكِهَةٍ كَثيرَةٍ وَشَرابٍ (آيت : 51) |
|
انهن ۾ هو ٽيڪ ڏئي ويٺا هوندا. ميوا ئي ميوا ۽ گهڻيون ئي پيئڻ جون شيون پيا طلبيندا |
| وَعِندَهُم قٰصِرٰتُ الطَّرفِ أَترابٌ (آيت : 52) |
|
۽ وٽن لڄاريون هڪ جيڏيون زالون هونديون |
| هٰذا ما توعَدونَ لِيَومِ الحِسابِ (آيت : 53) |
|
اهي آهن اُهي شيون، جيڪي حساب واري ڏينهن ملڻ جو توهان سان وعدو ڪيو وڃي ٿو |
| إِنَّ هٰذا لَرِزقُنا ما لَهُ مِن نَفادٍ (آيت : 54) |
|
اهو آهي اسان جو رزق، جيڪو کٽڻو ئي ناهي |
| هٰذا وَإِنَّ لِلطّٰغينَ لَشَرَّ مَـٔابٍ (آيت : 55) |
|
اها آهي متقين جي پڇاڙي ۽ باغين لاءِ وري بڇڙي ۾ بڇڙي جاءِ آهي |
| جَهَنَّمَ يَصلَونَها فَبِئسَ المِهادُ (آيت : 56) |
|
جهنم، جنهن ۾ هو ساڙيا ويندا. ڏاڍي بڇڙي رهڻ جي جاءِ آهي |
| هٰذا فَليَذوقوهُ حَميمٌ وَغَسّاقٌ (آيت : 57) |
|
اهو آهي انهن لاءِ، پوءِ ڀلي چکن مزو ٽهڪندڙ پاڻيءَ ۽ رت پونءِ جو |
| وَءاخَرُ مِن شَكلِهِ أَزوٰجٌ (آيت : 58) |
|
۽ ٻين اهڙين شين جو |
| هٰذا فَوجٌ مُقتَحِمٌ مَعَكُم لا مَرحَبًا بِهِم إِنَّهُم صالُوا النّارِ (آيت : 59) |
|
(هو جهنم ڏانهن پنهنجي پوئلڳن کي ايندو ڏسي پاڻ ۾ چوندا) "اهو جيڪو لشڪر توهان ۾ ڪاهيندو پيو اچي، انهن لاءِ ته ڪابه آجيان ناهي، اهي ته باهه ۾ سڙڻا آهن" |
| قالوا بَل أَنتُم لا مَرحَبًا بِكُم أَنتُم قَدَّمتُموهُ لَنا فَبِئسَ القَرارُ (آيت : 60) |
|
هو انهن کي جواب ۾ چوندا: "نه پر توهان پيا سڙو، توهان لاءِ به ته ڪو آڌرڀاءُ ڪونهي، توهان ئي ته اسان کي به اهو حشر آڏو ڏنو آهي، ڪهڙو نه بڇڙو آهي اهو ترسڻ جو هنڌ" |
| قالوا رَبَّنا مَن قَدَّمَ لَنا هٰذا فَزِدهُ عَذابًا ضِعفًا فِى النّارِ (آيت : 61) |
|
پوءِ هو چوندا: "اي اسان جا رب! جنهن به اسان کي هن عذاب تائين پهچائڻ جو بندوبست ڪيو آهي، تنهن کي دوزخ جو ٻيڻو عذاب ڏي" |
| وَقالوا ما لَنا لا نَرىٰ رِجالًا كُنّا نَعُدُّهُم مِنَ الأَشرارِ (آيت : 62) |
|
۽ هو پاڻ ۾ چوندا: "ڇا ڳالهه آهي، جو انهن ماڻهن کي نٿا ڏسون جن کي دنيا ۾ اسان خراب سمجهندا هئاسون؟ |
| أَتَّخَذنٰهُم سِخرِيًّا أَم زاغَت عَنهُمُ الأَبصٰرُ (آيت : 63) |
|
ڀلا اسان انهن کي ائين ئي کڻي ٺـٺول جو هنڌ بڻايو هو يا اهي ڪٿي نظرن کان ترڪي ويا آهن؟" |
| إِنَّ ذٰلِكَ لَحَقٌّ تَخاصُمُ أَهلِ النّارِ (آيت : 64) |
|
بيشڪ اها سچي ڳالهه آهي ته دوزخ وارن ۾ اهي جهڳڙا ٿيڻ وارا آهن |
| قُل إِنَّما أَنا۠ مُنذِرٌ وَما مِن إِلٰهٍ إِلَّا اللَّهُ الوٰحِدُ القَهّارُ (آيت : 65) |
|
(اي نبي) چوين ته مان ته رڳو خبردار ڪندڙ آهيان، ٻيو ڪوبه سچو معبود ڪونهي سواءِ الله جي، جنهن جو ڪو به ثاني ناهي، سڀني تي ضابطو رکندڙ آهي |
| رَبُّ السَّمٰوٰتِ وَالأَرضِ وَما بَينَهُمَا العَزيزُ الغَفّٰرُ (آيت : 66) |
|
آسمانن ۽ زمين جو مالڪ ۽ انهن سڀني شين جو مالڪ آهي، جيڪي سندن وچ ۾ آهن. زبردست ۽ بخشڻهار آهي |
| قُل هُوَ نَبَؤٌا۟ عَظيمٌ (آيت : 67) |
|
چوين ته "اها آهي تمام وڏي خبر |
| أَنتُم عَنهُ مُعرِضونَ (آيت : 68) |
|
جنهن کان توهان منهن موڙيو ٿا" |
| ما كانَ لِىَ مِن عِلمٍ بِالمَلَإِ الأَعلىٰ إِذ يَختَصِمونَ (آيت : 69) |
|
(چوين ته) "مونکي ته ڪا ڄاڻ ئي ڪونهي، جڏهن جو ملاءِ الاعليٰ (عالم بالا) ۾ پئي جهڳڙو ڪيائون |
| إِن يوحىٰ إِلَىَّ إِلّا أَنَّما أَنا۠ نَذيرٌ مُبينٌ (آيت : 70) |
|
اهي ڳالهيون ته مونکي رڳو ان ڪري وحي ڪيون وڃن ٿيون، جو مان کولي کولي خبردار ڪندڙ آهيان" |
| إِذ قالَ رَبُّكَ لِلمَلٰئِكَةِ إِنّى خٰلِقٌ بَشَرًا مِن طينٍ (آيت : 71) |
|
جڏهن تنهنجي رب ملائڪن کي چيو هو ته مان مٽيءَ مان هڪڙو ماڻهو پيدا ڪرڻ وارو آهيان |
| فَإِذا سَوَّيتُهُ وَنَفَختُ فيهِ مِن روحى فَقَعوا لَهُ سٰجِدينَ (آيت : 72) |
|
پوءِ جڏهن مان ان کي ٺاهي راس ڪيان ۽ منجهس پنهنجو روح ڦوڪيان ته سندس آڏو سجدي ۾ ڪري پئجو |
| فَسَجَدَ المَلٰئِكَةُ كُلُّهُم أَجمَعونَ (آيت : 73) |
|
پوءِ سڀ فرشتا سجدي ۾ ڪري پيا |
| إِلّا إِبليسَ استَكبَرَ وَكانَ مِنَ الكٰفِرينَ (آيت : 74) |
|
باقي ابليس وڏائي ڪئي ۽ ڪافرن مان ٿي ويو |
| قالَ يٰإِبليسُ ما مَنَعَكَ أَن تَسجُدَ لِما خَلَقتُ بِيَدَىَّ أَستَكبَرتَ أَم كُنتَ مِنَ العالينَ (آيت : 75) |
|
رب فرمايس: "اي ابليس! توکي انهيءَ کي سجدي ڪرڻ کان ڪهڙيءَ ڳالهه روڪيو، جنهن کي مان پنهنجي ٻنهي هٿن سان ٺاهيو آهي؟ وڏائيءَ ۾ پئجي ويو آهين يا مٿانهين هستين مان آهين؟" |
| قالَ أَنا۠ خَيرٌ مِنهُ خَلَقتَنى مِن نارٍ وَخَلَقتَهُ مِن طينٍ (آيت : 76) |
|
وراڻي ڏنائين: "مان ان کان ڀلو آهيان، تو مونکي باهه مان ۽ ان کي مٽيءَ مان پيدا ڪيو آهي" |
| قالَ فَاخرُج مِنها فَإِنَّكَ رَجيمٌ (آيت : 77) |
|
فرمايائين ته "پوءِ نڪري وڃ هتان، تون تـڙيل آهين |
| وَإِنَّ عَلَيكَ لَعنَتى إِلىٰ يَومِ الدّينِ (آيت : 78) |
|
۽ توتي منهنجي لعنت آهي، حساب ڪتاب جي ڏينهن تائين" |
| قالَ رَبِّ فَأَنظِرنى إِلىٰ يَومِ يُبعَثونَ (آيت : 79) |
|
هن چيو: "اي منهنجا رب! ائين آهي ته پوءِ مون کي انهيءَ وقت تائين مهلت ڏي، جڏهن اهي ماڻهو وري ٻيهر اٿاريا ويندا" |
| قالَ فَإِنَّكَ مِنَ المُنظَرينَ (آيت : 80) |
|
فرمايائين: "چڱو توکي انهيءَ ڏينهن تائين مهلت آهي |
| إِلىٰ يَومِ الوَقتِ المَعلومِ (آيت : 81) |
|
جنهن جو وقت مون کي معلوم آهي" |
| قالَ فَبِعِزَّتِكَ لَأُغوِيَنَّهُم أَجمَعينَ (آيت : 82) |
|
هن چيو: "تنهنجي عزت جو قسم! مان انهن سڀني ماڻهن کي گمراهه ڪندس |
| إِلّا عِبادَكَ مِنهُمُ المُخلَصينَ (آيت : 83) |
|
سواءِ تنهنجي انهن ٻانهن جي جن کي تو خاص پنهنجي لاءِ ڪري ڇڏيو آهي" |
| قالَ فَالحَقُّ وَالحَقَّ أَقولُ (آيت : 84) |
|
فرمايائين: "ته پوءِ حق جي ڳالهه اها آهي ۽ مان ته حق ئي چوندو آهيان |
| لَأَملَأَنَّ جَهَنَّمَ مِنكَ وَمِمَّن تَبِعَكَ مِنهُم أَجمَعينَ (آيت : 85) |
|
ته مان به جهنم کي ڀري ڇڏيندس، توسان ۽ انهن سڀني سان جيڪي انسانن مان تنهنجي ڪڍ لڳندا" |
| قُل ما أَسـَٔلُكُم عَلَيهِ مِن أَجرٍ وَما أَنا۠ مِنَ المُتَكَلِّفينَ (آيت : 86) |
|
(اي نبي) چوين ته مان انهيءَ تبليغ تي توهان کان ڪو اجر ته ڪونه ٿو گهران ۽ نڪي مان ڏيکاءُ ڪندڙن منجهان آهيان |
| إِن هُوَ إِلّا ذِكرٌ لِلعٰلَمينَ (آيت : 87) |
|
اها ته فقط جڳ جهان وارن لاءِ هڪڙي نصيحت آهي |
| وَلَتَعلَمُنَّ نَبَأَهُ بَعدَ حينٍ (آيت : 88) |
|
۽ ٿورڙي ئي وقت گذرڻ سان توکي پاڻيهي ان جي خبر پئجي ويندي |