| وَالصّٰفّٰتِ صَفًّا (آيت : 1) |
|
شاهد آهن، صفون ٻڌي بيهندڙ ملائڪ. |
| فَالزّٰجِرٰتِ زَجرًا (آيت : 2) |
|
پوءِ جهڻڪ ڏيئي ڌمڪائيندڙ ملائڪ. |
| فَالتّٰلِيٰتِ ذِكرًا (آيت : 3) |
|
۽ قرآن پڙهندڙ جماعت. |
| إِنَّ إِلٰهَكُم لَوٰحِدٌ (آيت : 4) |
|
ته اوهان جو سائين فقط هڪڙو آهي. |
| رَبُّ السَّمٰوٰتِ وَالأَرضِ وَما بَينَهُما وَرَبُّ المَشٰرِقِ (آيت : 5) |
|
جو آسمانن ۽ زمين ۽ جيڪي به سندن وچ ۾ آهي، ان جو ڌڻي آهي ۽ اڀرڻ وارن طرفن جو ڌڻي آهي. |
| إِنّا زَيَّنَّا السَّماءَ الدُّنيا بِزينَةٍ الكَواكِبِ (آيت : 6) |
|
بيشڪ اسان دنيا جي آسمان کي تارن سان سينگاريو. |
| وَحِفظًا مِن كُلِّ شَيطٰنٍ مارِدٍ (آيت : 7) |
|
۽ سڀني سرڪش شيطانن کان ان جي سنڀال ڪئي سون. |
| لا يَسَّمَّعونَ إِلَى المَلَإِ الأَعلىٰ وَيُقذَفونَ مِن كُلِّ جانِبٍ (آيت : 8) |
|
ته شيطان مٿاهين جهان ڏي ڪَنَ نه ڏين_ ۽ سندن مٿان هر طرف کان اماڙيون اڇلبيون آهن. |
| دُحورًا وَلَهُم عَذابٌ واصِبٌ (آيت : 9) |
|
تڙڻ لاءِ، ۽ انهن لاءِ هميشه جوعذاب آهي. |
| إِلّا مَن خَطِفَ الخَطفَةَ فَأَتبَعَهُ شِهابٌ ثاقِبٌ (آيت : 10) |
|
مگر جيڪو ڳالهه کي جهٽي ويو، ته سندن پٺيان ٻرندڙ اماڙي پوندي آهي. |
| فَاستَفتِهِم أَهُم أَشَدُّ خَلقًا أَم مَن خَلَقنا إِنّا خَلَقنٰهُم مِن طينٍ لازِبٍ (آيت : 11) |
|
پوءِ کانئن پڇ، ته ”ڀلا هنن جو پيدا ڪرڻ تمام ڏکيو آهي، يا ٻيو جيڪي اسان خلقيو آهي سو؟“ اسان هنن کي چيڪيءَ مٽيءَ مان خلقيو. |
| بَل عَجِبتَ وَيَسخَرونَ (آيت : 12) |
|
بلڪ عجب لڳيئي، ۽ هو مسخريون ٿا ڪن. |
| وَإِذا ذُكِّروا لا يَذكُرونَ (آيت : 13) |
|
۽ جڏهن سمجهائبو اٿن ته نه سمجهندا آهن. |
| وَإِذا رَأَوا ءايَةً يَستَسخِرونَ (آيت : 14) |
|
۽ جڏهن ڪا نشاني ڏسندا آهن ته مسخريون ڪندا آهن. |
| وَقالوا إِن هٰذا إِلّا سِحرٌ مُبينٌ (آيت : 15) |
|
۽ چوندا آهن ته ”هيءُ صفا جادو آهي. |
| أَءِذا مِتنا وَكُنّا تُرابًا وَعِظٰمًا أَءِنّا لَمَبعوثونَ (آيت : 16) |
|
ڇا، جڏهن اسين مرنداسون ۽ مٽي ۽ هڏا ٿينداسون، تڏهن وري اٿارباسون؟ |
| أَوَءاباؤُنَا الأَوَّلونَ (آيت : 17) |
|
۽ پڻ اسان جا اڳيان وڏا به؟“ |
| قُل نَعَم وَأَنتُم دٰخِرونَ (آيت : 18) |
|
چئو ته ”هائو! ۽ اوهين خوار به هوندؤ!“ |
| فَإِنَّما هِىَ زَجرَةٌ وٰحِدَةٌ فَإِذا هُم يَنظُرونَ (آيت : 19) |
|
پوءِ اهو رڳو هڪ سخت جهڻڪار هوندي، ته يڪدم هو ڏسڻ لڳندا؛ |
| وَقالوا يٰوَيلَنا هٰذا يَومُ الدّينِ (آيت : 20) |
|
۽ چوندا ”هاءِ افسوس! اسان جي حال تي، هيءُ ته بدلي وٺڻ جو ڏينهن آهي!“ |
| هٰذا يَومُ الفَصلِ الَّذى كُنتُم بِهِ تُكَذِّبونَ (آيت : 21) |
|
(ها) هي اهو فيصلي جو ڏينهن آهي، جنهن کي اوهين ڪوڙ سمجهندا هئا. |
| احشُرُوا الَّذينَ ظَلَموا وَأَزوٰجَهُم وَما كانوا يَعبُدونَ (آيت : 22) |
|
(اي ملائڪو!) ظالمن، سندن سنگتين ۽ جن جي بندگي ڪندا هئا، |
| مِن دونِ اللَّهِ فَاهدوهُم إِلىٰ صِرٰطِ الجَحيمِ (آيت : 23) |
|
الله کان سواءِ تن سڀني کي گڏ ڪريو ۽ کين سڌو دوزخ جي واٽ لڳايو |
| وَقِفوهُم إِنَّهُم مَسـٔولونَ (آيت : 24) |
|
ڀلا کين ترسايو، جو کانئن پڇا ڪبي. |
| ما لَكُم لا تَناصَرونَ (آيت : 25) |
|
”ڇا ٿيو اٿوَ، جو هڪ ٻئي جي مدد نٿا ڪريو؟“ |
| بَل هُمُ اليَومَ مُستَسلِمونَ (آيت : 26) |
|
مگر هو ته اڄ ڪنڌ جهڪائيندڙ آهن! |
| وَأَقبَلَ بَعضُهُم عَلىٰ بَعضٍ يَتَساءَلونَ (آيت : 27) |
|
۽ هو هڪ ٻئي ڏي مهاڙ ڪري سوال جواب ڪندا. |
| قالوا إِنَّكُم كُنتُم تَأتونَنا عَنِ اليَمينِ (آيت : 28) |
|
(هڪڙا) چوندا ”بيشڪ اوهين ئي اسان کي (گمراهه ڪرڻ لاءِ) ساڄي طرف کان ايندا هئا.“ |
| قالوا بَل لَم تَكونوا مُؤمِنينَ (آيت : 29) |
|
هو چوندا ”نه، بلڪ اوهين پاڻ مؤمن نه هئا. |
| وَما كانَ لَنا عَلَيكُم مِن سُلطٰنٍ بَل كُنتُم قَومًا طٰغينَ (آيت : 30) |
|
اسان جو اوهان تي ڪو زور ته ڪونه هو، بلڪ اوهين پاڻ حد کان اڪريل شخص هئا. |
| فَحَقَّ عَلَينا قَولُ رَبِّنا إِنّا لَذائِقونَ (آيت : 31) |
|
پوءِ اسان تي اسان جي ڌڻيءَ جو چوڻ ثابت ٿيو، ته اسين پڪ عذاب چکنداسون. |
| فَأَغوَينٰكُم إِنّا كُنّا غٰوينَ (آيت : 32) |
|
اسان اوهان کي گمراهه ڪيو جو اسين پاڻ به گمراهه هئاسون! |
| فَإِنَّهُم يَومَئِذٍ فِى العَذابِ مُشتَرِكونَ (آيت : 33) |
|
پوءِ اهي ان ڏينهن عذاب ۾ هڪ ٻئي سان گڏ هوندا. |
| إِنّا كَذٰلِكَ نَفعَلُ بِالمُجرِمينَ (آيت : 34) |
|
اسين ڏوهارين سان ائين ئي ڪندا آهيون. |
| إِنَّهُم كانوا إِذا قيلَ لَهُم لا إِلٰهَ إِلَّا اللَّهُ يَستَكبِرونَ (آيت : 35) |
|
هنن کي جڏهن چئبو هو ته، ”الله کان سواءِ ٻيو ڪو به سائين ڪونهي، ”تڏهن هو آڪڙ ڪندا هئا. |
| وَيَقولونَ أَئِنّا لَتارِكوا ءالِهَتِنا لِشاعِرٍ مَجنونٍ (آيت : 36) |
|
۽ چوندا هئا ته، ”ڇا، اسين هڪ چرئي شاعر جي چوڻ تي پنهنجا سائين ڇڏي ڏينداسون؟“ |
| بَل جاءَ بِالحَقِّ وَصَدَّقَ المُرسَلينَ (آيت : 37) |
|
بلڪ هن ته سچ آندو ۽ سڀني نبين کي به سچو ٿي چيائين. |
| إِنَّكُم لَذائِقُوا العَذابِ الأَليمِ (آيت : 38) |
|
بيشڪ اوهين ڏکائيندڙ عذاب چکندؤ. |
| وَما تُجزَونَ إِلّا ما كُنتُم تَعمَلونَ (آيت : 39) |
|
پر اوهان کي فقط اوهان جي ئي ڪمن جو بدلو ڏبو. |
| إِلّا عِبادَ اللَّهِ المُخلَصينَ (آيت : 40) |
|
مگر جيڪي شخص الله جا خاص ٻانها هوندا. |
| أُولٰئِكَ لَهُم رِزقٌ مَعلومٌ (آيت : 41) |
|
تن لاءِ خاص رزق هوندا. |
| فَوٰكِهُ وَهُم مُكرَمونَ (آيت : 42) |
|
يعني هر قسم جا ميوا، ۽ هو عزت وارا هوندا_ |
| فى جَنّٰتِ النَّعيمِ (آيت : 43) |
|
نعمت وارن باغن ۾. |
| عَلىٰ سُرُرٍ مُتَقٰبِلينَ (آيت : 44) |
|
هڪ ٻئي جي آمهون سامهون، تختن تي ويٺل هوندا. |
| يُطافُ عَلَيهِم بِكَأسٍ مِن مَعينٍ (آيت : 45) |
|
وٽن وهندڙ شراب جو پيالو پيو ڦرندو- |
| بَيضاءَ لَذَّةٍ لِلشّٰرِبينَ (آيت : 46) |
|
جو بلڪل اڇو ۽ پيئندڙن لاءِ لذت وارو هوندو. |
| لا فيها غَولٌ وَلا هُم عَنها يُنزَفونَ (آيت : 47) |
|
ان ۾ نڪو مٿو ڦرندو، نڪو کين ان مان نشو ٿيندو- |
| وَعِندَهُم قٰصِرٰتُ الطَّرفِ عينٌ (آيت : 48) |
|
۽ وٽن اهڙيون وڏين اکين واريون، هيٺ نهاريندڙ زالون هونديون. |
| كَأَنَّهُنَّ بَيضٌ مَكنونٌ (آيت : 49) |
|
جي ڄڻ ته ڍڪي رکيل آنا آهن! |
| فَأَقبَلَ بَعضُهُم عَلىٰ بَعضٍ يَتَساءَلونَ (آيت : 50) |
|
پوءِ هو هڪ ٻئي ڏانهن مهاڙ ڪري سوال جواب ڪندا- |
| قالَ قائِلٌ مِنهُم إِنّى كانَ لى قَرينٌ (آيت : 51) |
|
هنن مان ڪو چوندو ”منهنجو دنيا ۾ هڪ دوست هو. |
| يَقولُ أَءِنَّكَ لَمِنَ المُصَدِّقينَ (آيت : 52) |
|
جوچوندو هو، ”ڇا، تون انهي کي سچ ٿو سمجهين. |
| أَءِذا مِتنا وَكُنّا تُرابًا وَعِظٰمًا أَءِنّا لَمَدينونَ (آيت : 53) |
|
ته جڏهن اسين مرنداسون ۽ مٽي ۽ هڏا ٿي وينداسون، تڏهن وري اسان کي بدلو ڏبو؟“ |
| قالَ هَل أَنتُم مُطَّلِعونَ (آيت : 54) |
|
چوندو ”ڀلا اوهين انهي کي ڏسڻ چاهيو ٿا؟ |
| فَاطَّلَعَ فَرَءاهُ فى سَواءِ الجَحيمِ (آيت : 55) |
|
پوءِ جهاتي پائيندو، ته ان دوست کي دوزخ جي وچ ۾ ڏسندو. |
| قالَ تَاللَّهِ إِن كِدتَ لَتُردينِ (آيت : 56) |
|
چوندو ”خدا جو قسم! تون ته مون کي ناس ڪرڻ منجهه هئين. |
| وَلَولا نِعمَةُ رَبّى لَكُنتُ مِنَ المُحضَرينَ (آيت : 57) |
|
۽ جي منهنجي ڌڻيءَ جو فضل مون تي نه هجي ها، ته (اڄ) آءُ به جيڪر (عذاب ۾) حاضر ٿيل هجان ها! |
| أَفَما نَحنُ بِمَيِّتينَ (آيت : 58) |
|
هاڻي اسين نه مرنداسين. |
| إِلّا مَوتَتَنَا الأولىٰ وَما نَحنُ بِمُعَذَّبينَ (آيت : 59) |
|
اسانجي پهرئين مرڻ کانسواءِ نڪي اسان کي عذاب ٿيندو. |
| إِنَّ هٰذا لَهُوَ الفَوزُ العَظيمُ (آيت : 60) |
|
بيشڪ اها وڏي مراد ماڻڻ آهي.“ |
| لِمِثلِ هٰذا فَليَعمَلِ العٰمِلونَ (آيت : 61) |
|
اهڙيءَ نعمت لاءِ ڀل ته ڪم ڪندڙ ڪم ڪن. |
| أَذٰلِكَ خَيرٌ نُزُلًا أَم شَجَرَةُ الزَّقّومِ (آيت : 62) |
|
ڀلا اها مهماني چڱي، يا ٿو هر جو وڻ؟ |
| إِنّا جَعَلنٰها فِتنَةً لِلظّٰلِمينَ (آيت : 63) |
|
بيشڪ اسان انهي کي ظالمن جي لاءِ عذاب ٺهرايو آهي. |
| إِنَّها شَجَرَةٌ تَخرُجُ فى أَصلِ الجَحيمِ (آيت : 64) |
|
اهو هڪ وڻ آهي، جو دوزخ جي تري ۾ پيدا ٿيندو آهي. |
| طَلعُها كَأَنَّهُ رُءوسُ الشَّيٰطينِ (آيت : 65) |
|
ان جون ٽاريون ڄڻ ته شيطانن جون سسيون آهن. |
| فَإِنَّهُم لَءاكِلونَ مِنها فَمالِـٔونَ مِنهَا البُطونَ (آيت : 66) |
|
پوءِ دوزخي ضرور ان مان کائيندا ۽ منجهانئس ئي پيٽ ڀريندا. |
| ثُمَّ إِنَّ لَهُم عَلَيها لَشَوبًا مِن حَميمٍ (آيت : 67) |
|
وري انهن لاءِ ان تي ٽهڪندڙ پاڻيءَ جي ملاوٽ هوندي- |
| ثُمَّ إِنَّ مَرجِعَهُم لَإِلَى الجَحيمِ (آيت : 68) |
|
انهي کان پوءِ وري هنن کي دوزخ ڏي موٽڻو آهي. |
| إِنَّهُم أَلفَوا ءاباءَهُم ضالّينَ (آيت : 69) |
|
هنن سندن وڏن کي گمراهه ڏٺو. |
| فَهُم عَلىٰ ءاثٰرِهِم يُهرَعونَ (آيت : 70) |
|
پوءِ ان ڪري هو به سندن پيرويءَ تي ڊوڙن ٿا. |
| وَلَقَد ضَلَّ قَبلَهُم أَكثَرُ الأَوَّلينَ (آيت : 71) |
|
۽ هنن کان اڳ به اڳين مان گهڻا گمراهه ٿيا هئا. |
| وَلَقَد أَرسَلنا فيهِم مُنذِرينَ (آيت : 72) |
|
۽ اسان انهن ۾ به ڊيڄاريندڙ موڪليا هئا. |
| فَانظُر كَيفَ كانَ عٰقِبَةُ المُنذَرينَ (آيت : 73) |
|
پوءِ ڏس ته ڊيڄاريلن جي پڇاڙي ڪهڙ ي ٿي؟ |
| إِلّا عِبادَ اللَّهِ المُخلَصينَ (آيت : 74) |
|
الله جي سچن ٻانهن کان سواءِ! |
| وَلَقَد نادىٰنا نوحٌ فَلَنِعمَ المُجيبونَ (آيت : 75) |
|
۽ نوح به اسان کي پڪاريو، پوءِ اسين ته چڱا دعا قبول ڪندڙ آهيون. |
| وَنَجَّينٰهُ وَأَهلَهُ مِنَ الكَربِ العَظيمِ (آيت : 76) |
|
اسان کيس ۽ سندس لاڳاپيلن کي وڏيءَ مصيبت کان بچايو. |
| وَجَعَلنا ذُرِّيَّتَهُ هُمُ الباقينَ (آيت : 77) |
|
۽ سندس ئي اولاد کي باقي رهندڙ ڪيوسون. |
| وَتَرَكنا عَلَيهِ فِى الءاخِرينَ (آيت : 78) |
|
۽ پوين ۾ انهن جي چڱي يادگيري ڇڏي سون. |
| سَلٰمٌ عَلىٰ نوحٍ فِى العٰلَمينَ (آيت : 79) |
|
نوح تي شل سارن جهانن ۾ سلامتي هجي- |
| إِنّا كَذٰلِكَ نَجزِى المُحسِنينَ (آيت : 80) |
|
بيشڪ اسين ائين ئي ڀلارن کي بدلو ڏيندا آهيون. |
| إِنَّهُ مِن عِبادِنَا المُؤمِنينَ (آيت : 81) |
|
پڪ هو اسان جي مؤمن ٻانهن مان ئي هو. |
| ثُمَّ أَغرَقنَا الءاخَرينَ (آيت : 82) |
|
وري ٻين کي ٻوڙيوسون. |
| وَإِنَّ مِن شيعَتِهِ لَإِبرٰهيمَ (آيت : 83) |
|
۽ سندس پيروي ڪندڙن مان ابراهيم به هو. |
| إِذ جاءَ رَبَّهُ بِقَلبٍ سَليمٍ (آيت : 84) |
|
جڏهن هو سندس ڌڻيءَ وٽ سالم دل سان آيو. |
| إِذ قالَ لِأَبيهِ وَقَومِهِ ماذا تَعبُدونَ (آيت : 85) |
|
جڏهن سندس پيءُ ۽ قوم کي چيائين ”اوهين ڪنهن جي بندگي ڪندا آهيو؟ |
| أَئِفكًا ءالِهَةً دونَ اللَّهِ تُريدونَ (آيت : 86) |
|
ڇا، الله کانسواءِ ٻين هٿرادو ٺاهيل سائين کي ٿا گهرو؟ |
| فَما ظَنُّكُم بِرَبِّ العٰلَمينَ (آيت : 87) |
|
ته پوءِ جهانن جي ڌڻيءَ بابت اوهان جو ڪهڙو خيال آهي؟“ |
| فَنَظَرَ نَظرَةً فِى النُّجومِ (آيت : 88) |
|
پوءِ تارن کي هڪڙيءَ نظر سان چتائي ڏٺائين. |
| فَقالَ إِنّى سَقيمٌ (آيت : 89) |
|
پوءِ چيائين ”آءُ بيمار آهيان.“ |
| فَتَوَلَّوا عَنهُ مُدبِرينَ (آيت : 90) |
|
انهي تي هو کانئس پٺ ڏيئي هليا ويا. |
| فَراغَ إِلىٰ ءالِهَتِهِم فَقالَ أَلا تَأكُلونَ (آيت : 91) |
|
تڏهن سندن ديوتائن ڏي مهاڙ ڪري چوڻ لڳو کائو نٿا؟ |
| ما لَكُم لا تَنطِقونَ (آيت : 92) |
|
ڇا ٿيو اٿوَ، جو ڳالهايو نٿا؟“ |
| فَراغَ عَلَيهِم ضَربًا بِاليَمينِ (آيت : 93) |
|
پوءِ ساڄي هٿ سان مٿن ڏاڍا ڌڪ هڻڻ لڳو. |
| فَأَقبَلوا إِلَيهِ يَزِفّونَ (آيت : 94) |
|
انهي تي هو به ڏانهس منهن ڪري ڊوڙندا آيا- |
| قالَ أَتَعبُدونَ ما تَنحِتونَ (آيت : 95) |
|
ته انهن کي چيائين ”جن کي پاڻ ٿا ٺاهيو، تن جي بندگي ڇو ٿا ڪريو؟ |
| وَاللَّهُ خَلَقَكُم وَما تَعمَلونَ (آيت : 96) |
|
اوهان، خواهه جيڪي ٿا ڪريو، تنهن کي ته پيدا به الله ئي ڪيو آهي!“ |
| قالُوا ابنوا لَهُ بُنيٰنًا فَأَلقوهُ فِى الجَحيمِ (آيت : 97) |
|
چوڻ لڳا، ”ابراهيم لاءِ ڪا جاءِ ٺاهي، پوءِ کيس آڙاهه ۾ اڇليو.“ |
| فَأَرادوا بِهِ كَيدًا فَجَعَلنٰهُمُ الأَسفَلينَ (آيت : 98) |
|
پوءِ هنن ته ساڻس فريب جو ارادو ڪيو، پر اسان کين ڪيرائي ڇڏيو. |
| وَقالَ إِنّى ذاهِبٌ إِلىٰ رَبّى سَيَهدينِ (آيت : 99) |
|
۽ ابراهيم چيو، ”بيشڪ آءُ پنهنجي ڌڻيءَ ڏي ويندس، هو ترت ئي مون کي واٽ لڳائيندو. |
| رَبِّ هَب لى مِنَ الصّٰلِحينَ (آيت : 100) |
|
اي منهنجا ڌڻي! تون مون کي نيڪن مان، بخش ڪر.“ |
| فَبَشَّرنٰهُ بِغُلٰمٍ حَليمٍ (آيت : 101) |
|
پوءِ اسان کيس هڪ نهٺي ڇوڪر جي مبارڪ ڏني. |
| فَلَمّا بَلَغَ مَعَهُ السَّعىَ قالَ يٰبُنَىَّ إِنّى أَرىٰ فِى المَنامِ أَنّى أَذبَحُكَ فَانظُر ماذا تَرىٰ قالَ يٰأَبَتِ افعَل ما تُؤمَرُ سَتَجِدُنى إِن شاءَ اللَّهُ مِنَ الصّٰبِرينَ (آيت : 102) |
|
جنهن وقت هو ساڻس گڏ ڊوڙڻ جيڏو ٿيو تڏهن چيائينس ”پٽڙا! مون ننڊ ۾ ڏٺو آهي ته توکي (خدا جي راهه ۾) ڪُهان پيو، هاڻي ويچار ڪر، ته تون ڇا ٿو سمجهين!“ چيائين ”بابا! جيڪو حڪم مليو اٿيئي، سو ڪري ڇڏ. الله گهريو ته تون مون کي ترت ئي صبر ڪندڙ ڏسندين.“ |
| فَلَمّا أَسلَما وَتَلَّهُ لِلجَبينِ (آيت : 103) |
|
پوءِ جڏهن حڪم مڃيائون ۽ هن کيس نراڙ ڀر ليٽايو! |
| وَنٰدَينٰهُ أَن يٰإِبرٰهيمُ (آيت : 104) |
|
ته اسان کيس آواز ڏنو ته ”اي ابراهيم! |
| قَد صَدَّقتَ الرُّءيا إِنّا كَذٰلِكَ نَجزِى المُحسِنينَ (آيت : 105) |
|
بيشڪ، تنهنجو خواب سچو ٿيو، اسين ڀلارن کي ائين ئي بدلو ڏيندا آهيون. |
| إِنَّ هٰذا لَهُوَ البَلٰؤُا۟ المُبينُ (آيت : 106) |
|
هيءَ هڪ پڌري آزمائش هئي. |
| وَفَدَينٰهُ بِذِبحٍ عَظيمٍ (آيت : 107) |
|
اسان هڪ وڏي جانور کي ڪُهڻ جو بدلو بنايو. |
| وَتَرَكنا عَلَيهِ فِى الءاخِرينَ (آيت : 108) |
|
۽ پوين ۾ ان جو نالو چڱو ڇڏيوسون- |
| سَلٰمٌ عَلىٰ إِبرٰهيمَ (آيت : 109) |
|
ابراهيم تي شل سلام هجي. |
| كَذٰلِكَ نَجزِى المُحسِنينَ (آيت : 110) |
|
اسين ائين ئي ڀلارن کي بدلو ڏيندا آهيون.“ |
| إِنَّهُ مِن عِبادِنَا المُؤمِنينَ (آيت : 111) |
|
بيشڪ هو اسان جي مؤمن ٻانهن مان هو. |
| وَبَشَّرنٰهُ بِإِسحٰقَ نَبِيًّا مِنَ الصّٰلِحينَ (آيت : 112) |
|
۽ اسان کيس اسحاق جي مبارڪ ڏني، جو نيڪ ڪمن وارو نبي هو. |
| وَبٰرَكنا عَلَيهِ وَعَلىٰ إِسحٰقَ وَمِن ذُرِّيَّتِهِما مُحسِنٌ وَظالِمٌ لِنَفسِهِ مُبينٌ (آيت : 113) |
|
۽ اسان ابراهيم ۽ اسحاق تي برڪت موڪلي_ ۽ سندن اولاد مان ڪي چڱا آهن ۽ ڪي ته پاڻ تي صفا ظلم ڪندڙ آهن. |
| وَلَقَد مَنَنّا عَلىٰ موسىٰ وَهٰرونَ (آيت : 114) |
|
بيشڪ اسان موسيٰ ۽ هارون تي احسان ڪيو. |
| وَنَجَّينٰهُما وَقَومَهُما مِنَ الكَربِ العَظيمِ (آيت : 115) |
|
۽ انهن ۽ سندن قوم کي وڏي سختيءَ کان بچايو. |
| وَنَصَرنٰهُم فَكانوا هُمُ الغٰلِبينَ (آيت : 116) |
|
سندن مدد ڪئي سون، پوءِ اهي غالب رهيا. |
| وَءاتَينٰهُمَا الكِتٰبَ المُستَبينَ (آيت : 117) |
|
انهن کي چٽو ڪتاب ڏنوسون. |
| وَهَدَينٰهُمَا الصِّرٰطَ المُستَقيمَ (آيت : 118) |
|
۽ کين سنئينءَ واٽ لڳايوسون. |
| وَتَرَكنا عَلَيهِما فِى الءاخِرينَ (آيت : 119) |
|
۽ پوين ۾ سندن چڱو نالو ڇڏيوسون. |
| سَلٰمٌ عَلىٰ موسىٰ وَهٰرونَ (آيت : 120) |
|
موسيٰ ۽ هارون تي شل سلام هجي. |
| إِنّا كَذٰلِكَ نَجزِى المُحسِنينَ (آيت : 121) |
|
پڪ اسين اهڙي طرح ڀلارن کي بدلو ڏيندا آهيون. |
| إِنَّهُما مِن عِبادِنَا المُؤمِنينَ (آيت : 122) |
|
۽ بيشڪ هو اسان جي مؤمن ٻانهن مان هئا. |
| وَإِنَّ إِلياسَ لَمِنَ المُرسَلينَ (آيت : 123) |
|
۽ بيشڪ الياس رسولن مان هو. |
| إِذ قالَ لِقَومِهِ أَلا تَتَّقونَ (آيت : 124) |
|
جڏهن سندس قوم کي چيائين ”الله کان ڇو نٿا ڊڄو؟ |
| أَتَدعونَ بَعلًا وَتَذَرونَ أَحسَنَ الخٰلِقينَ (آيت : 125) |
|
ڇا اوهين ”بعل“ کان پيا دعائون گهرو ۽ ان کي ڇڏي ٿا ڏيو جو سڀ کان سٺو خلقيندڙ آهي؟ |
| اللَّهَ رَبَّكُم وَرَبَّ ءابائِكُمُ الأَوَّلينَ (آيت : 126) |
|
(يعني) الله کي جو، اوهان جو ڌڻي ۽ اوهان جي اڳين وڏن جو ڌڻي آهي.“ |
| فَكَذَّبوهُ فَإِنَّهُم لَمُحضَرونَ (آيت : 127) |
|
ته هنن کيس ڪوڙو سمجهيو، ان ڪري اهي به عذاب ۾ حاضر ڪيل آهن. |
| إِلّا عِبادَ اللَّهِ المُخلَصينَ (آيت : 128) |
|
سواءِ انهن جي، جي الله جا سچا بندا هئا. |
| وَتَرَكنا عَلَيهِ فِى الءاخِرينَ (آيت : 129) |
|
انهي لاءِ ته اسان به پوين ۾ چڱي ساراهه ڇڏي. |
| سَلٰمٌ عَلىٰ إِل ياسينَ (آيت : 130) |
|
الياس تي شل سلام هجي- |
| إِنّا كَذٰلِكَ نَجزِى المُحسِنينَ (آيت : 131) |
|
اسين ائين ڀلارن کي بدلو ڏيندا آهيون. |
| إِنَّهُ مِن عِبادِنَا المُؤمِنينَ (آيت : 132) |
|
بيشڪ هو اسان جي مؤمن ٻانهن مان هو. |
| وَإِنَّ لوطًا لَمِنَ المُرسَلينَ (آيت : 133) |
|
۽ ”لوط“ به رسولن مان هو. |
| إِذ نَجَّينٰهُ وَأَهلَهُ أَجمَعينَ (آيت : 134) |
|
جڏهن اسان هن ۽ سندس سڀني لاڳاپيلن کي بچايو. |
| إِلّا عَجوزًا فِى الغٰبِرينَ (آيت : 135) |
|
سواءِ هڪ پوئتي رهندڙ پوڙهيءَ جي. |
| ثُمَّ دَمَّرنَا الءاخَرينَ (آيت : 136) |
|
وري ٻين کي ناس ڪيوسون- |
| وَإِنَّكُم لَتَمُرّونَ عَلَيهِم مُصبِحينَ (آيت : 137) |
|
۽ اوهين ته انهن جي ڳوٺن وٽان ڏينهن جو لنگهو ٿا. |
| وَبِالَّيلِ أَفَلا تَعقِلونَ (آيت : 138) |
|
۽ رات جو به، پوءِ ڇو نٿا عقل هلايو؟ |
| وَإِنَّ يونُسَ لَمِنَ المُرسَلينَ (آيت : 139) |
|
۽ بيشڪ ”يونس“ به رسولن مان هو. |
| إِذ أَبَقَ إِلَى الفُلكِ المَشحونِ (آيت : 140) |
|
جڏهن هو ڀريل ٻيڙيءَ ڏي ڀڳو. |
| فَساهَمَ فَكانَ مِنَ المُدحَضينَ (آيت : 141) |
|
پوءِ پکو وجهرايائين، ته پاڻ پکي پيل ٿيو. |
| فَالتَقَمَهُ الحوتُ وَهُوَ مُليمٌ (آيت : 142) |
|
پوءِ کيس مڇي ڳهي ويئي، جو هو ڇينڀ جو لائق هو. |
| فَلَولا أَنَّهُ كانَ مِنَ المُسَبِّحينَ (آيت : 143) |
|
پوءِ جيڪڏهن هو الله جي پاڪائي چوندڙ نه هجي ها. |
| لَلَبِثَ فى بَطنِهِ إِلىٰ يَومِ يُبعَثونَ (آيت : 144) |
|
ته جيڪر قيامت ڏينهن تائين سندس پيٽ ۾ رهي ها. |
| فَنَبَذنٰهُ بِالعَراءِ وَهُوَ سَقيمٌ (آيت : 145) |
|
پوءِ اسان کيس پٽ تي اڇليو، هو بيمار هو. |
| وَأَنبَتنا عَلَيهِ شَجَرَةً مِن يَقطينٍ (آيت : 146) |
|
ان ڪري مٿس ڪدوءَ جهڙو وڻ ڄمايوسون. |
| وَأَرسَلنٰهُ إِلىٰ مِا۟ئَةِ أَلفٍ أَو يَزيدونَ (آيت : 147) |
|
۽ کيس لک يا وڌيڪ ماڻهن ڏانهن موڪليوسون. |
| فَـٔامَنوا فَمَتَّعنٰهُم إِلىٰ حينٍ (آيت : 148) |
|
پوءِ هنن مٿس ايمان آندو، ان ڪري انهن کي هڪ وقت تائين فائدو ڏنوسون. |
| فَاستَفتِهِم أَلِرَبِّكَ البَناتُ وَلَهُمُ البَنونَ (آيت : 149) |
|
پوءِ هنن مشرڪن کان پڇ، ته ”ڇا، اوهان جي ڌڻيءَ لاءِ ڌيئرون آهن ۽ اوهان لاءِ پٽ؟ |
| أَم خَلَقنَا المَلٰئِكَةَ إِنٰثًا وَهُم شٰهِدونَ (آيت : 150) |
|
يا جڏهن ملائڪن کي عورتون ٿي بنايوسون، تڏهن هو ڏسندڙ هئا؟“ |
| أَلا إِنَّهُم مِن إِفكِهِم لَيَقولونَ (آيت : 151) |
|
خبردار! هو اهو سندن هٿرادو ڪوڙ مان ٿا چون. |
| وَلَدَ اللَّهُ وَإِنَّهُم لَكٰذِبونَ (آيت : 152) |
|
ته ” الله جو اولاد آهي“ ،هو پڪ ڪوڙا آهن. |
| أَصطَفَى البَناتِ عَلَى البَنينَ (آيت : 153) |
|
ڇا، هن پٽن کان ڌيئرن کي وڌيڪ پسند ڪيو؟ |
| ما لَكُم كَيفَ تَحكُمونَ (آيت : 154) |
|
ڇا ٿيو اٿوَ؟ ڪيئن ٿا فيصلو ڪريو؟ |
| أَفَلا تَذَكَّرونَ (آيت : 155) |
|
اوهين ڌيان ڇو نٿا ڪريو؟ |
| أَم لَكُم سُلطٰنٌ مُبينٌ (آيت : 156) |
|
يا اوهان وٽ ڪا چٽي حجت آهي؟ |
| فَأتوا بِكِتٰبِكُم إِن كُنتُم صٰدِقينَ (آيت : 157) |
|
جي سچا آهيو ته پنهنجو اهڙو ڪتاب آڻي ڏيکاريو! |
| وَجَعَلوا بَينَهُ وَبَينَ الجِنَّةِ نَسَبًا وَلَقَد عَلِمَتِ الجِنَّةُ إِنَّهُم لَمُحضَرونَ (آيت : 158) |
|
۽ هنن الله ۽ جنن جي وچ ۾ مائٽي مقرر ڪئي |
| سُبحٰنَ اللَّهِ عَمّا يَصِفونَ (آيت : 159) |
|
۽ بيشڪ جنن کي خبر به آهي ته هو پاڻ به ضرور (عذاب لاءِ) حاضر ڪيا ويندا. الله سندن انهن بيانن کان پاڪ آهي، |
| إِلّا عِبادَ اللَّهِ المُخلَصينَ (آيت : 160) |
|
الله جي سچن ٻانهن کان سواءِ |
| فَإِنَّكُم وَما تَعبُدونَ (آيت : 161) |
|
پوءِ (اي ڪافرو!) اوهين، خواهه اهي، جن جي اوهين بندگي ٿا ڪريو. |
| ما أَنتُم عَلَيهِ بِفٰتِنينَ (آيت : 162) |
|
سي سڀ فقط انهن کي ئي گمراهه ڪري سگهو ٿا. |
| إِلّا مَن هُوَ صالِ الجَحيمِ (آيت : 163) |
|
جيڪو دوزخ ۾ پوڻ وارو آهي. |
| وَما مِنّا إِلّا لَهُ مَقامٌ مَعلومٌ (آيت : 164) |
|
۽ (ملائڪ چون ٿا) اسان مان هر ڪنهن جو هنڌ مقرر آهي. |
| وَإِنّا لَنَحنُ الصّافّونَ (آيت : 165) |
|
۽ بيشڪ اسين صف ٻڌندڙ آهيون. |
| وَإِنّا لَنَحنُ المُسَبِّحونَ (آيت : 166) |
|
۽ بيشڪ اسان پاڪائي بيان ڪندڙ آهيون. |
| وَإِن كانوا لَيَقولونَ (آيت : 167) |
|
۽ (ڪافر) چوندا هئا. |
| لَو أَنَّ عِندَنا ذِكرًا مِنَ الأَوَّلينَ (آيت : 168) |
|
ته ”جيڪڏهن اسان وٽ اڳين جو احوال هجي ها. |
| لَكُنّا عِبادَ اللَّهِ المُخلَصينَ (آيت : 169) |
|
ته ضرور الله جا سچا ٻانها ٿيون ها.“ |
| فَكَفَروا بِهِ فَسَوفَ يَعلَمونَ (آيت : 170) |
|
پوءِ وري (اهو سوچڻ تي) سندس منڪر ٿيا_ پوءِ جلد ئي خبر پوندن. |
| وَلَقَد سَبَقَت كَلِمَتُنا لِعِبادِنَا المُرسَلينَ (آيت : 171) |
|
۽ بيشڪ اسان جي ٻانهن رسولن لاءِ اسان جو وعدو اڳيئي ٿي چڪو آهي. |
| إِنَّهُم لَهُمُ المَنصورونَ (آيت : 172) |
|
ته هو ”پڪ سان فتح پائيندا.“ |
| وَإِنَّ جُندَنا لَهُمُ الغٰلِبونَ (آيت : 173) |
|
۽ بيشڪ اسان جو لشڪر ئي غالب آهي. |
| فَتَوَلَّ عَنهُم حَتّىٰ حينٍ (آيت : 174) |
|
ان ڪري تون ڪجهه وقت تائين کانئن منهن موڙ. |
| وَأَبصِرهُم فَسَوفَ يُبصِرونَ (آيت : 175) |
|
۽ کين ڏسندو رهه، اُهي به جلد ئي ڏسي رهندا. |
| أَفَبِعَذابِنا يَستَعجِلونَ (آيت : 176) |
|
ڇا، هي اسان جي عذاب لاءِ تڪڙ ٿا ڪن؟ |
| فَإِذا نَزَلَ بِساحَتِهِم فَساءَ صَباحُ المُنذَرينَ (آيت : 177) |
|
پوءِ جڏهن سندن اڱڻن ۾ عذاب لهندو، تڏهن ڊيڄاريلن جو صبح ڏاڍو بڇڙو ٿيندو!- |
| وَتَوَلَّ عَنهُم حَتّىٰ حينٍ (آيت : 178) |
|
۽ تون ڪجهه وقت تائين کانئن منهن موڙ. |
| وَأَبصِر فَسَوفَ يُبصِرونَ (آيت : 179) |
|
۽ ڏسندو رهه، هو به جلد ئي ڏسي رهندا. |
| سُبحٰنَ رَبِّكَ رَبِّ العِزَّةِ عَمّا يَصِفونَ (آيت : 180) |
|
تنهنجو ڌڻي عزت جو مالڪ انهي کان پاڪ آهي، جيڪي هو ٿا بيان ڪن. |
| وَسَلٰمٌ عَلَى المُرسَلينَ (آيت : 181) |
|
۽ رسولن تي شل سلامتي هجي. |
| وَالحَمدُ لِلَّهِ رَبِّ العٰلَمينَ (آيت : 182) |
|
هر ڪا واکاڻ جهانن جي ڌڻيءَ کي ئي جڳائي ٿي. |