| يس (آيت : 1) |
|
يا- سين- |
| وَالقُرءانِ الحَكيمِ (آيت : 2) |
|
هي ڏاهپ ڀريل قرآن شاهد آهي. |
| إِنَّكَ لَمِنَ المُرسَلينَ (آيت : 3) |
|
ته تون پڪ سان رسول آهين. |
| عَلىٰ صِرٰطٍ مُستَقيمٍ (آيت : 4) |
|
سنيئن واٽ تي آهين- |
| تَنزيلَ العَزيزِ الرَّحيمِ (آيت : 5) |
|
اهو غالب مهربان وٽان لٿل آهي. |
| لِتُنذِرَ قَومًا ما أُنذِرَ ءاباؤُهُم فَهُم غٰفِلونَ (آيت : 6) |
|
ته تون اهڙيءَ قوم کي ڊيڄارين، جن جا وڏا نه ڊيڄاريا ويا هئا، تنهن ڪري غافل آهن. |
| لَقَد حَقَّ القَولُ عَلىٰ أَكثَرِهِم فَهُم لا يُؤمِنونَ (آيت : 7) |
|
بيشڪ، انهن مان گهڻن تي عذاب جو قول لازم ٿيل آهي، ان ڪري اهي ايمان نه آڻيندا- |
| إِنّا جَعَلنا فى أَعنٰقِهِم أَغلٰلًا فَهِىَ إِلَى الأَذقانِ فَهُم مُقمَحونَ (آيت : 8) |
|
اسان سندن ڳچين ۾ ڳٽ بنائي ڇڏيا آهن، جي کاڏين تائين آهن؛ ان ڪري هو ڳاٽي ٽنگيل آهن. |
| وَجَعَلنا مِن بَينِ أَيديهِم سَدًّا وَمِن خَلفِهِم سَدًّا فَأَغشَينٰهُم فَهُم لا يُبصِرونَ (آيت : 9) |
|
۽ اسان سندن اڳيان به آڙ ڪري ڇڏي آهي، سندن پٺيان به آڙ آهي، ان ڪري کين ڍڪي ڇڏيو اٿئون، جو هو ڪجهه به نه ڏسندا. |
| وَسَواءٌ عَلَيهِم ءَأَنذَرتَهُم أَم لَم تُنذِرهُم لا يُؤمِنونَ (آيت : 10) |
|
تون هنن کي ڊيڄارين خواهه نه ڊيڄارين، ڳالهه ساڳي آهي، هو ايمان نه آڻيندا. |
| إِنَّما تُنذِرُ مَنِ اتَّبَعَ الذِّكرَ وَخَشِىَ الرَّحمٰنَ بِالغَيبِ فَبَشِّرهُ بِمَغفِرَةٍ وَأَجرٍ كَريمٍ (آيت : 11) |
|
تون انهي شخص کي ڊيڄاري سگهندين، جيڪو نصيحت تي هلي ۽ ٻاجهاري کان پرپٺ ڊڄي_ ته اهڙي کي بخشش ۽ سڳوري اجر جي مبارڪ ڏي. |
| إِنّا نَحنُ نُحىِ المَوتىٰ وَنَكتُبُ ما قَدَّموا وَءاثٰرَهُم وَكُلَّ شَيءٍ أَحصَينٰهُ فى إِمامٍ مُبينٍ (آيت : 12) |
|
بيشڪ اسين مئن کي جيئاريندا آهيون ۽ اسين سندن اڳ موڪليل خواهه پوئتي ڇڏيل نشان سڀ لکون ٿا_ هر ڪنهن چيز کي اسان روشن ڪتاب ۾ ڳڻيو آهي. |
| وَاضرِب لَهُم مَثَلًا أَصحٰبَ القَريَةِ إِذ جاءَهَا المُرسَلونَ (آيت : 13) |
|
۽ انهن کي هڪ ڳوٺ وارن جو قصو ٻڌاءِ، جڏهن هنن وٽ رسول آيا. |
| إِذ أَرسَلنا إِلَيهِمُ اثنَينِ فَكَذَّبوهُما فَعَزَّزنا بِثالِثٍ فَقالوا إِنّا إِلَيكُم مُرسَلونَ (آيت : 14) |
|
جڏهن اسان هنن وٽ ٻه رسول موڪليا، پوءِ انهن کي ڪوڙو سمجهيائون، وري ٽئين سان پٺڀرائي ڪئي سون- پوءِ هنن چيو ته ”بيشڪ اسين اوهان ڏانهن موڪليل آهيون.“ |
| قالوا ما أَنتُم إِلّا بَشَرٌ مِثلُنا وَما أَنزَلَ الرَّحمٰنُ مِن شَيءٍ إِن أَنتُم إِلّا تَكذِبونَ (آيت : 15) |
|
چيائون ته ”اوهين فقط اسان جهڙا ماڻهو آهيو ۽ الله ڪجهه به ڪو نه لاٿو آهي، اوهين بلڪل ڪوڙ ٿا ڪريو.“ |
| قالوا رَبُّنا يَعلَمُ إِنّا إِلَيكُم لَمُرسَلونَ (آيت : 16) |
|
چيائون ”اسان جو ڌڻي ٿو ڄاڻي، ته اسين پڪ سان اوهان ڏانهن موڪليل آهيون. |
| وَما عَلَينا إِلَّا البَلٰغُ المُبينُ (آيت : 17) |
|
۽ اسان تي رڳو حڪم رسائڻ آهي.“ |
| قالوا إِنّا تَطَيَّرنا بِكُم لَئِن لَم تَنتَهوا لَنَرجُمَنَّكُم وَلَيَمَسَّنَّكُم مِنّا عَذابٌ أَليمٌ (آيت : 18) |
|
چيائون ”اسان ته بيشڪ اوهان کي نڀاڳو سمجهيو آهي، اوهين باز نه ايندا، ته اسين ضرور اوهان کي پٿر هڻي مارينداسون ۽ اوهان کي اسان کان ضرور ڏکوئيندڙ عذاب رسندو.“ |
| قالوا طٰئِرُكُم مَعَكُم أَئِن ذُكِّرتُم بَل أَنتُم قَومٌ مُسرِفونَ (آيت : 19) |
|
چيائون ته ”نڀاڳ ته اوهان سان ئي آهي، ڇا، اوهان کي نصيحت ڪرڻ ڪري ٿا ائين چئو؟ بلڪ اوهين حد کان اڪريل شخص آهيو.“ |
| وَجاءَ مِن أَقصَا المَدينَةِ رَجُلٌ يَسعىٰ قالَ يٰقَومِ اتَّبِعُوا المُرسَلينَ (آيت : 20) |
|
۽ شهر جي ٻئي طرف کان هڪ شخص ڊوڙندو آيو، چوڻ لڳو، ”اي منهنجي قوم! هنن رسولن جو چيو مڃو. |
| اتَّبِعوا مَن لا يَسـَٔلُكُم أَجرًا وَهُم مُهتَدونَ (آيت : 21) |
|
انهن شخصن جو چيو مڃيو، جي اوهان کان ڪو عيوض نٿا گهرن ۽ هو سنئين واٽ تي آهن. |
| وَما لِىَ لا أَعبُدُ الَّذى فَطَرَنى وَإِلَيهِ تُرجَعونَ (آيت : 22) |
|
ڀلا آءُ ڪيئن نه ان جي بندگي ڪريان؟ جنهن مون کي خلقيو آهي ۽ اوهين به ان ڏي موٽائبا. |
| ءَأَتَّخِذُ مِن دونِهِ ءالِهَةً إِن يُرِدنِ الرَّحمٰنُ بِضُرٍّ لا تُغنِ عَنّى شَفٰعَتُهُم شَيـًٔا وَلا يُنقِذونِ (آيت : 23) |
|
ڇا، آءُ ان کي ڇڏي اهڙن کي سائين بنايان، جو جيڪڏهن اهو ٻاجهارو مون کي ڪو ڏک ڏيڻ گهري، ته هنن جي پارت مون تان ڪجهه به ٽاري نه سگهي ۽ نه هو مون کي ڇڏائي سگهن؟ |
| إِنّى إِذًا لَفى ضَلٰلٍ مُبينٍ (آيت : 24) |
|
ائين ڪريان، ته تڏهن ته آءُ صفا گمراهيءَ ۾ پوندس. |
| إِنّى ءامَنتُ بِرَبِّكُم فَاسمَعونِ (آيت : 25) |
|
بيشڪ مون ته اوهان جي ڌڻيءَ تي ئي ويساهه آندو آهي، تنهن ڪري منهنجي ڳالهه ٻڌو!“ |
| قيلَ ادخُلِ الجَنَّةَ قالَ يٰلَيتَ قَومى يَعلَمونَ (آيت : 26) |
|
چيو ويو ته، ”بهشت ۾ داخل ٿي!“ چيائين ”هاءِ افسوس! جي منهنجي قوم کي خبر پوي! |
| بِما غَفَرَ لى رَبّى وَجَعَلَنى مِنَ المُكرَمينَ (آيت : 27) |
|
ته ڪهڙيءَ ڳالهه کان منهنجي ڌڻي مون کي بخشيو ۽ مون کي وڏيءَ عزت وارو ڪيائين!“ |
| وَما أَنزَلنا عَلىٰ قَومِهِ مِن بَعدِهِ مِن جُندٍ مِنَ السَّماءِ وَما كُنّا مُنزِلينَ (آيت : 28) |
|
۽ اسان کانئس پڄاڻا نڪي سندس قوم تي آسمان مان ڪو لشڪر لاٿو، نه ڪي لاهڻو هو. |
| إِن كانَت إِلّا صَيحَةً وٰحِدَةً فَإِذا هُم خٰمِدونَ (آيت : 29) |
|
فقط هڪ سخت آواز ٿيو، جنهن ڪري ئي هو هڪدم وسامي ويا. |
| يٰحَسرَةً عَلَى العِبادِ ما يَأتيهِم مِن رَسولٍ إِلّا كانوا بِهِ يَستَهزِءونَ (آيت : 30) |
|
ارمان آهي ٻانهن جي حال تي! جو جيڪو به رسول ٿو وٽن اچي، ان تي مسخريون ٿا ڪن! |
| أَلَم يَرَوا كَم أَهلَكنا قَبلَهُم مِنَ القُرونِ أَنَّهُم إِلَيهِم لا يَرجِعونَ (آيت : 31) |
|
ڇا هنن نه ڏٺو آهي، ته کانئن اڳ ڪيترا جُڳ ناس ڪياسون، جي هنن ڏانهن موٽي ئي ڪو نه ٿا اچن. |
| وَإِن كُلٌّ لَمّا جَميعٌ لَدَينا مُحضَرونَ (آيت : 32) |
|
۽ جيڪي به آهن، سي سڀ گرفتار ٿي اسان وٽ حاضر ڪبا. |
| وَءايَةٌ لَهُمُ الأَرضُ المَيتَةُ أَحيَينٰها وَأَخرَجنا مِنها حَبًّا فَمِنهُ يَأكُلونَ (آيت : 33) |
|
انهن لاءِ مئل زمين هڪ نشاني آهي، اسان ان کي جيئاريو، ان مان داڻا ڪڍياسون، جن مان هو کائيندا آهن. |
| وَجَعَلنا فيها جَنّٰتٍ مِن نَخيلٍ وَأَعنٰبٍ وَفَجَّرنا فيها مِنَ العُيونِ (آيت : 34) |
|
ان ۾ کجين ۽ ڊاک جا باغ جوڙياسون_ ۽ ان ۾ ڪي چشما وهاياسون. |
| لِيَأكُلوا مِن ثَمَرِهِ وَما عَمِلَتهُ أَيديهِم أَفَلا يَشكُرونَ (آيت : 35) |
|
ته هو سندس ميون مان کائيندا رهن، انهن کي ڪو سندن هٿن ڪو نه بنايو آهي_ پوءِ ڇو نٿا شڪر ادا ڪن؟ |
| سُبحٰنَ الَّذى خَلَقَ الأَزوٰجَ كُلَّها مِمّا تُنبِتُ الأَرضُ وَمِن أَنفُسِهِم وَمِمّا لا يَعلَمونَ (آيت : 36) |
|
پاڪ آهي اهو، جنهن زمين مان جيڪا شيءِ اڀري ٿي، ان کي جوڙو جوڙو بنايو آهي، ۽ هنن جا پاڻ ۾ به_ ۽ انهن ۾ به، جن کي نٿا ڄاڻن! |
| وَءايَةٌ لَهُمُ الَّيلُ نَسلَخُ مِنهُ النَّهارَ فَإِذا هُم مُظلِمونَ (آيت : 37) |
|
۽ هڪ نشاني انهن لاءِ رات آهي، جنهن مان ڏينهن کي ڇڪي ڪڍندا آهيون، پوءِ ان وقت اهي اونداهيءَ ۾ رهندا آهن. |
| وَالشَّمسُ تَجرى لِمُستَقَرٍّ لَها ذٰلِكَ تَقديرُ العَزيزِ العَليمِ (آيت : 38) |
|
۽ سج سندس ٽڪاءُ جي جاءِ تي پيو هلندو آهي، اهو اندازو ان جو ٺهرايل آهي، جيڪو سڀ تي غالب ۽ ڄاڻندڙ آهي. |
| وَالقَمَرَ قَدَّرنٰهُ مَنازِلَ حَتّىٰ عادَ كَالعُرجونِ القَديمِ (آيت : 39) |
|
۽ اسان چنڊ لاءِ منزلون مقرر ڪيون آهن، تان جو وري اچي کجيءَ جي پراڻي ڇڙهي وانگر ٿيندو آهي_ |
| لَا الشَّمسُ يَنبَغى لَها أَن تُدرِكَ القَمَرَ وَلَا الَّيلُ سابِقُ النَّهارِ وَكُلٌّ فى فَلَكٍ يَسبَحونَ (آيت : 40) |
|
نڪي سج کي طاقت آهي، جو چنڊ کي پهچي ۽ نڪي رات، ڏينهن پوري ٿيڻ کان اڳ ئي اچي سگهي ۽ اهي سڀ آسمان ۾ ترن ٿا. |
| وَءايَةٌ لَهُم أَنّا حَمَلنا ذُرِّيَّتَهُم فِى الفُلكِ المَشحونِ (آيت : 41) |
|
۽ انهن لاءِ هڪ نشاني هيءَ آهي، جو اسان سندن نسل کي ڀريل ٻيڙيءَ ۾ کنيو. |
| وَخَلَقنا لَهُم مِن مِثلِهِ ما يَركَبونَ (آيت : 42) |
|
۽ اسان هنن لاءِ انهي جهڙيون ٻيون به بنايون، جن تي سواري ڪندا آهن. |
| وَإِن نَشَأ نُغرِقهُم فَلا صَريخَ لَهُم وَلا هُم يُنقَذونَ (آيت : 43) |
|
۽ جيڪڏهن اسين چاهيون ته کين ٻوڙي ڇڏيون، پوءِ نڪي سندن دانهن اونائن (ٻُڌڻ) وارو هجي ۽ نڪي هو ڇٽي سگهن. |
| إِلّا رَحمَةً مِنّا وَمَتٰعًا إِلىٰ حينٍ (آيت : 44) |
|
پر اها اسان وٽان ٻاجهه آهي ۽ هڪ وقت تائين آسودو ڪرڻ. |
| وَإِذا قيلَ لَهُمُ اتَّقوا ما بَينَ أَيديكُم وَما خَلفَكُم لَعَلَّكُم تُرحَمونَ (آيت : 45) |
|
۽ جڏهن کين چئجي ٿو ته، ”انهي عذاب جو ڊپ ڪريو، جيڪو اوهان جي اڳيان ۽ پويان آهي، ته من توهان تي ٻاجهه ٿئي.“ |
| وَما تَأتيهِم مِن ءايَةٍ مِن ءايٰتِ رَبِّهِم إِلّا كانوا عَنها مُعرِضينَ (آيت : 46) |
|
پر سندن ڌڻي جي نشانين مان جيڪا به نشاني وٽن اچي ٿي ان کان منهن موڙيندا آهن. |
| وَإِذا قيلَ لَهُم أَنفِقوا مِمّا رَزَقَكُمُ اللَّهُ قالَ الَّذينَ كَفَروا لِلَّذينَ ءامَنوا أَنُطعِمُ مَن لَو يَشاءُ اللَّهُ أَطعَمَهُ إِن أَنتُم إِلّا فى ضَلٰلٍ مُبينٍ (آيت : 47) |
|
۽ جڏهن انهن کي چئبو آهي ته، ”جيڪي اوهان کي الله ڏنو آهي، ان مان (نيڪ ڪمن ۾) خرچ ڪريو“ ته ڪافر مؤمنن کي چوندا آهن ته ”اسين ڇو اهڙي کي کارايون، جنهن کي الله گهري ها ته کارائي ها؟ اوهين ته صفا گمراهيءَ ۾ ئي آهيو!“ |
| وَيَقولونَ مَتىٰ هٰذَا الوَعدُ إِن كُنتُم صٰدِقينَ (آيت : 48) |
|
۽ چوندا آهن ته ”جيڪڏهن سچا آهيو، ته اهو (عذاب جو) انجام اچي پڪڙيندو؟“ |
| ما يَنظُرونَ إِلّا صَيحَةً وٰحِدَةً تَأخُذُهُم وَهُم يَخِصِّمونَ (آيت : 49) |
|
هو رڳو هڪ سخت آواز جي واٽ پيا نهارين، جو کين جهيڙا ڪندي اچي پڪڙيندو! |
| فَلا يَستَطيعونَ تَوصِيَةً وَلا إِلىٰ أَهلِهِم يَرجِعونَ (آيت : 50) |
|
پوءِ نڪي هو وصيت ڪري سگهندا ۽ نڪي سندن گهر وارن ڏي موٽي سگهندا. |
| وَنُفِخَ فِى الصّورِ فَإِذا هُم مِنَ الأَجداثِ إِلىٰ رَبِّهِم يَنسِلونَ (آيت : 51) |
|
۽ صور ۾ ڦوڪبو، پوءِ يڪدم اهي قبرن مان نڪري، سندن ڌڻيءَ ڏي ڊوڙندا. |
| قالوا يٰوَيلَنا مَن بَعَثَنا مِن مَرقَدِنا هٰذا ما وَعَدَ الرَّحمٰنُ وَصَدَقَ المُرسَلونَ (آيت : 52) |
|
چوندا ”اسين مصيبت ۾ پياسون، اسان کي اسان جي سمهڻ جي جاءِ مان ڪنهن اٿاريو؟“ (چئبن) ”هي آهي الله جو ڪيل وعدو ۽ رسولن سچ چيو هو!“ |
| إِن كانَت إِلّا صَيحَةً وٰحِدَةً فَإِذا هُم جَميعٌ لَدَينا مُحضَرونَ (آيت : 53) |
|
اهو رڳو هڪ سخت آواز هوندو، پوءِ اهي هڪدم اسان وٽ حاضر ڪبا. |
| فَاليَومَ لا تُظلَمُ نَفسٌ شَيـًٔا وَلا تُجزَونَ إِلّا ما كُنتُم تَعمَلونَ (آيت : 54) |
|
(چئبن ته) اڄ ڪنهن به شخص تي ڪجهه به ظلم نه ڪبو ۽ فقط اوهان جي ڪمن جو ئي بدلو ملندو. |
| إِنَّ أَصحٰبَ الجَنَّةِ اليَومَ فى شُغُلٍ فٰكِهونَ (آيت : 55) |
|
بيشڪ اڄ بهشتي هڪ مشغوليءَ ۾ خوش هوندا. |
| هُم وَأَزوٰجُهُم فى ظِلٰلٍ عَلَى الأَرائِكِ مُتَّكِـٔونَ (آيت : 56) |
|
هو ۽ سندن زالون ڇانو ۾ تختن تي ٽيڪ ڏيئي وهندا. |
| لَهُم فيها فٰكِهَةٌ وَلَهُم ما يَدَّعونَ (آيت : 57) |
|
هنن لاءِ بهشت ۾ ميوا به هوندا ۽ ٻيو جيڪي گهرندا سو ملندن- |
| سَلٰمٌ قَولًا مِن رَبٍّ رَحيمٍ (آيت : 58) |
|
چئبن ته ”ڌڻيءَ ٻاجهاري جي طرف کان اوهان تي سلام هجي!“ |
| وَامتٰزُوا اليَومَ أَيُّهَا المُجرِمونَ (آيت : 59) |
|
”۽ اي ڏوهاريو! اڄ نيڪن کان جدا ٿيو!“ |
| أَلَم أَعهَد إِلَيكُم يٰبَنى ءادَمَ أَن لا تَعبُدُوا الشَّيطٰنَ إِنَّهُ لَكُم عَدُوٌّ مُبينٌ (آيت : 60) |
|
اي انسانو! ڇا مون اوهان ڏي پيغام ڪو نه موڪليو هو؟ ته ”شيطان جي بندگي نه ڪجو، جو هو پڪ سان اوهان جو پڌرو دشمن آهي. |
| وَأَنِ اعبُدونى هٰذا صِرٰطٌ مُستَقيمٌ (آيت : 61) |
|
۽ منهنجي بندگي ڪجو، اها ئي سنئين واٽ آهي. |
| وَلَقَد أَضَلَّ مِنكُم جِبِلًّا كَثيرًا أَفَلَم تَكونوا تَعقِلونَ (آيت : 62) |
|
۽ بيشڪ شيطان اوهان مان گهڻيءَ خلق کي گمراهه ڪيو، پوءِ اوهان نٿي پروڙيو ڇا؟ |
| هٰذِهِ جَهَنَّمُ الَّتى كُنتُم توعَدونَ (آيت : 63) |
|
هيءُ آهي دوزخ، جنهن جو اوهان کي وعدو ڏبو هو! |
| اصلَوهَا اليَومَ بِما كُنتُم تَكفُرونَ (آيت : 64) |
|
اڄ وڃو ان ۾، جو اوهين ڪفر ڪندا هئا.“ |
| اليَومَ نَختِمُ عَلىٰ أَفوٰهِهِم وَتُكَلِّمُنا أَيديهِم وَتَشهَدُ أَرجُلُهُم بِما كانوا يَكسِبونَ (آيت : 65) |
|
اڄ سندن واتن تي مهر هڻنداسون ۽ سندن ڪيل ڪمن بابت هٿ اسان سان ڳالهائيندا ۽ پير شاهدي ڏيندا. |
| وَلَو نَشاءُ لَطَمَسنا عَلىٰ أَعيُنِهِم فَاستَبَقُوا الصِّرٰطَ فَأَنّىٰ يُبصِرونَ (آيت : 66) |
|
۽ جيڪڏهن اسين گهرون، ته جيڪر سندن اکين کي ناس ڪري ڇڏيون، پوءِ واٽ ڏي ڊوڙندا ته ڪٿان ڏسندا؟ |
| وَلَو نَشاءُ لَمَسَخنٰهُم عَلىٰ مَكانَتِهِم فَمَا استَطٰعوا مُضِيًّا وَلا يَرجِعونَ (آيت : 67) |
|
۽ جي اسين گهرون، ته سندن گهرن ۾ ئي سندن شڪل ڦيرائي ڇڏيون، پو ءِ نڪي اڳتي هلي سگهن، نڪي موٽي سگهن. |
| وَمَن نُعَمِّرهُ نُنَكِّسهُ فِى الخَلقِ أَفَلا يَعقِلونَ (آيت : 68) |
|
۽ جنهن جي اسين وڏي عمر ڪندا آهيون ته ان جي وري بناوٽ ابتي ڪندا آهيون، پوءِ اهو به نٿا سمجهن ڇا؟ |
| وَما عَلَّمنٰهُ الشِّعرَ وَما يَنبَغى لَهُ إِن هُوَ إِلّا ذِكرٌ وَقُرءانٌ مُبينٌ (آيت : 69) |
|
اسان نڪي نبيءَ کي شعر سيکاريو آهي، نڪي اهو هن کي جڳائي ٿو، هيءُ ته نصيحت ۽ چٽو قرآن آهي. |
| لِيُنذِرَ مَن كانَ حَيًّا وَيَحِقَّ القَولُ عَلَى الكٰفِرينَ (آيت : 70) |
|
ته ان کي ڊيڄاري، جيڪو جيئريءَ دل وارو هجي ۽ ڪافرن تي حجت ثابت ٿئي. |
| أَوَلَم يَرَوا أَنّا خَلَقنا لَهُم مِمّا عَمِلَت أَيدينا أَنعٰمًا فَهُم لَها مٰلِكونَ (آيت : 71) |
|
ڇا، هنن نه ڏٺو آهي، ته اسان پنهنجي هٿن جي بڻاوت مان هنن لاءِ ڍور خلقيا، تڏهن هو سندن مالڪ آهن. |
| وَذَلَّلنٰها لَهُم فَمِنها رَكوبُهُم وَمِنها يَأكُلونَ (آيت : 72) |
|
۽ اسان هنن کي سندن تابعدار ڪيو، جو منجهانئن ڪن تي چڙهن ٿا ۽ ڪن مان کائين ٿا. |
| وَلَهُم فيها مَنٰفِعُ وَمَشارِبُ أَفَلا يَشكُرونَ (آيت : 73) |
|
۽ هنن لاءِ منجهن ٻيا به فائدا ۽ کير آهي_ پوءِ، ڇو نٿا شڪر ڪن؟ |
| وَاتَّخَذوا مِن دونِ اللَّهِ ءالِهَةً لَعَلَّهُم يُنصَرونَ (آيت : 74) |
|
۽ هنن وري الله کان سواءِ ٻين کي سائين بنايو آهي، ته من اهي سندن مدد ڪن. |
| لا يَستَطيعونَ نَصرَهُم وَهُم لَهُم جُندٌ مُحضَرونَ (آيت : 75) |
|
پر اهي ته کين مدد ڏيئي ڪونه سگهندا، الٽو اهي سندن لشڪر ٿي گرفتار ڪري گڏ ڪبا! |
| فَلا يَحزُنكَ قَولُهُم إِنّا نَعلَمُ ما يُسِرّونَ وَما يُعلِنونَ (آيت : 76) |
|
پوءِ اي رسول! تون سندن گفتن تي غم نه ڪر، اسين اهو سڀ ڄاڻون ٿا، جيڪي هو لڪائين ٿا، خواهه ظاهر ڪن ٿا. |
| أَوَلَم يَرَ الإِنسٰنُ أَنّا خَلَقنٰهُ مِن نُطفَةٍ فَإِذا هُوَ خَصيمٌ مُبينٌ (آيت : 77) |
|
ڇا، انسان اهو نه ڏٺو آهي، ته اسان کيس ڦڙي مان بڻايو، تڏهن وري هو چٽو جهڳڙالو آهي؟ |
| وَضَرَبَ لَنا مَثَلًا وَنَسِىَ خَلقَهُ قالَ مَن يُحىِ العِظٰمَ وَهِىَ رَميمٌ (آيت : 78) |
|
۽ اسان لاءِ پيو مثال ٺاهيندو آهي، پر پنهنجي بڻاوت کي وساري ڇڏيندو آهي! هو ٿو چوي ته ”ڀلا سڙي ويل هڏين کي وري ڪير جيئاريندو؟“ |
| قُل يُحييهَا الَّذى أَنشَأَها أَوَّلَ مَرَّةٍ وَهُوَ بِكُلِّ خَلقٍ عَليمٌ (آيت : 79) |
|
چئو ته ”انهن کي اهو جيئاريندو، جنهن کين اول خلقيو هو ۽ انهي کي خلقڻ جي هر ڪا خبر آهي.“ |
| الَّذى جَعَلَ لَكُم مِنَ الشَّجَرِ الأَخضَرِ نارًا فَإِذا أَنتُم مِنهُ توقِدونَ (آيت : 80) |
|
جنهن اوهان لاءِ سائي وڻ مان باهه پيدا ڪئي، تڏهن ٿا اوهين ان مان سيڪ وٺو. |
| أَوَلَيسَ الَّذى خَلَقَ السَّمٰوٰتِ وَالأَرضَ بِقٰدِرٍ عَلىٰ أَن يَخلُقَ مِثلَهُم بَلىٰ وَهُوَ الخَلّٰقُ العَليمُ (آيت : 81) |
|
ڀلا جنهن آسمان ۽ زمين خلقيا، تنهن کي اها طاقت ڪانهي ڇا، جو سندن جهڙا بنائي؟ هائو، اهو وڏو خلقيندڙ ۽ ڄاڻيندڙ آهي. |
| إِنَّما أَمرُهُ إِذا أَرادَ شَيـًٔا أَن يَقولَ لَهُ كُن فَيَكونُ (آيت : 82) |
|
هن جو حڪم ته بس ايترو آهي، جو جڏهن ڪجهه بنائڻ جو ارادو ڪندو آهي، ته رڳو ان لاءِ چوندو آهي، ”ٿيءُ! ته هو ٿي پوندو آهي.“ |
| فَسُبحٰنَ الَّذى بِيَدِهِ مَلَكوتُ كُلِّ شَيءٍ وَإِلَيهِ تُرجَعونَ (آيت : 83) |
|
پوءِ پاڪ آهي اهو، جنهن جي هٿ ۾ هر چيز جي حڪومت آهي ۽ اوهين سڀ ان ڏي ئي موٽائبا. |