| الم (آيت : 1) |
|
المَّ. الله اهو آهي. |
| اللَّهُ لا إِلٰهَ إِلّا هُوَ الحَىُّ القَيّومُ (آيت : 2) |
|
جنهن کان سواءِ ڪوبه عبادت جي لائق نه آهي (اهو) جيئرو (۽ هميشه) قائم رهندڙ آهي . |
| نَزَّلَ عَلَيكَ الكِتٰبَ بِالحَقِّ مُصَدِّقًا لِما بَينَ يَدَيهِ وَأَنزَلَ التَّورىٰةَ وَالإِنجيلَ (آيت : 3) |
|
(اي رسول !) توتي حق سان (اُهو) ڪتاب (قرآن) لاٿائين جو جيڪي (ڪتاب) ان جي اڳيان آهن تن کي سچو چوندڙ آهي ۽ تورات ۽ انجيل کي هن کان اڳي ماڻهن جي هدايت لاءِ لاٿائين. |
| مِن قَبلُ هُدًى لِلنّاسِ وَأَنزَلَ الفُرقانَ إِنَّ الَّذينَ كَفَروا بِـٔايٰتِ اللَّهِ لَهُم عَذابٌ شَديدٌ وَاللَّهُ عَزيزٌ ذُو انتِقامٍ (آيت : 4) |
|
۽ فرقان (به) لاٿائين. بيشڪ جن الله جي آيتن جو انڪار ڪيو تن لاءِ سخت عذاب آهي. ۽ الله زبردست (۽) بدلي وٺڻ وارو آهي. |
| إِنَّ اللَّهَ لا يَخفىٰ عَلَيهِ شَيءٌ فِى الأَرضِ وَلا فِى السَّماءِ (آيت : 5) |
|
بيشڪ الله کان ڪابه شي نڪي زمين ۾ ۽ نه ڪي آسمان ۾ ڳجهي رهي ٿي. |
| هُوَ الَّذى يُصَوِّرُكُم فِى الأَرحامِ كَيفَ يَشاءُ لا إِلٰهَ إِلّا هُوَ العَزيزُ الحَكيمُ (آيت : 6) |
|
هو اُهو آهي جو (مائن جي) ڳڀيرڻين ۾ جيئن گهري ٿو تيئن اوهان جي شڪل ٺاهي ٿو. ان کان سواءِ ڪوبه عبادت جي لائق نه آهي (اهو) زبردست (۽) حڪمت وارو آهي. |
| هُوَ الَّذى أَنزَلَ عَلَيكَ الكِتٰبَ مِنهُ ءايٰتٌ مُحكَمٰتٌ هُنَّ أُمُّ الكِتٰبِ وَأُخَرُ مُتَشٰبِهٰتٌ فَأَمَّا الَّذينَ فى قُلوبِهِم زَيغٌ فَيَتَّبِعونَ ما تَشٰبَهَ مِنهُ ابتِغاءَ الفِتنَةِ وَابتِغاءَ تَأويلِهِ وَما يَعلَمُ تَأويلَهُ إِلَّا اللَّهُ وَالرّٰسِخونَ فِى العِلمِ يَقولونَ ءامَنّا بِهِ كُلٌّ مِن عِندِ رَبِّنا وَما يَذَّكَّرُ إِلّا أُولُوا الأَلبٰبِ (آيت : 7) |
|
هو اهو آهي جنهن توتي ڪتاب نازل ڪيو. ڪي ان مان محڪم (ظاهر معنيٰ واريون) آيتون آهن، اهي ڪتاب جو اصل آهن ۽ ٻيون متشابهات آهن (يعني انهن جي هڪ مقرر ڪيل معنيٰ نه آهي) پوءِ جن جي دلين ۾ ڏنگائي آهي سي ڪتاب مان متشابهات جي پيروي ڪن ٿا فتني پکيڙڻ جي غرض سان ۽ ان جي (دل گهرئي) مطلب حاصل ڪرڻ لاءِ، هوڏانهن ان جي (خاص) مطلب کي الله کان سواءِ ڪونه ٿو ڄاڻي. ۽ مضبوط علم وارا چون ٿا ته اسان ان تي ايمان آندو. سڀئي اسان جي پاليندڙ وٽان آهي. ۽ عقل وارن کان سواءِ ڪوبه ڌيان نه ٿو ڪري. |
| رَبَّنا لا تُزِغ قُلوبَنا بَعدَ إِذ هَدَيتَنا وَهَب لَنا مِن لَدُنكَ رَحمَةً إِنَّكَ أَنتَ الوَهّابُ (آيت : 8) |
|
اي اسان جا پاليندڙ ! جڏهن تو اسان کي هدايت ڪئي تنهن کان پوءِ اسان جي دلين کي نه ڦير. ۽ اسان کي پاڻ وٽان رحمت بخش! بيشڪ تون ئي بخشڻ وارو آهين. |
| رَبَّنا إِنَّكَ جامِعُ النّاسِ لِيَومٍ لا رَيبَ فيهِ إِنَّ اللَّهَ لا يُخلِفُ الميعادَ (آيت : 9) |
|
اي اسان جا پاليندڙ ! تون اسان کي هڪ ڏينهن گڏ ڪرڻ وارو آهين جنهن ۾ ڪو شڪ نه آهي. بيشڪ الله (پنهنجو) انجام نه ٿو ڦيرائي. |
| إِنَّ الَّذينَ كَفَروا لَن تُغنِىَ عَنهُم أَموٰلُهُم وَلا أَولٰدُهُم مِنَ اللَّهِ شَيـًٔا وَأُولٰئِكَ هُم وَقودُ النّارِ (آيت : 10) |
|
بيشڪ جن ڪفر ڪيو تن کي نه سندن مال ۽ نه سندن اولاد الله جي عذاب کان ڪجهه به ڪم ايندا. ۽ اهي ئي باهه جو ٻارڻ آهن. |
| كَدَأبِ ءالِ فِرعَونَ وَالَّذينَ مِن قَبلِهِم كَذَّبوا بِـٔايٰتِنا فَأَخَذَهُمُ اللَّهُ بِذُنوبِهِم وَاللَّهُ شَديدُ العِقابِ (آيت : 11) |
|
فرعونين ۽ جيڪي انهن کان اڳ هئا، تن جي حال وانگر، انهن اسان جي آيتن کي ڪوڙو ڪيو پوءِ الله انهن کي سندن گناهن جي ڪري پڪڙيو. ۽ الله جي سزا سخت آهي. |
| قُل لِلَّذينَ كَفَروا سَتُغلَبونَ وَتُحشَرونَ إِلىٰ جَهَنَّمَ وَبِئسَ المِهادُ (آيت : 12) |
|
(اي رسول !) ڪافرن کي چئو ته اوهان جي طاقت کي ٽوڙيو ويندو ۽ اوهان کي دوزخ ڏي گڏ ڪيو ويندو. ۽ اها بڇڙي جاءِ آهي. |
| قَد كانَ لَكُم ءايَةٌ فى فِئَتَينِ التَقَتا فِئَةٌ تُقٰتِلُ فى سَبيلِ اللَّهِ وَأُخرىٰ كافِرَةٌ يَرَونَهُم مِثلَيهِم رَأىَ العَينِ وَاللَّهُ يُؤَيِّدُ بِنَصرِهِ مَن يَشاءُ إِنَّ فى ذٰلِكَ لَعِبرَةً لِأُولِى الأَبصٰرِ (آيت : 13) |
|
ٻه جماعتون جيڪي هڪ ٻئي سان وڙهيون، تن ۾ اوهان لاءِ نشاني آهي. هڪ جماعت الله جي رستي ۾ جنگ ٿي ڪئي ۽ ٻي ڪافرن جي هئي. مسلمانن ڪافرن کي پنهنجي ٻيڻ جيترو (ظاهر طرح) اکين سان ٿي ڏٺو، ۽ الله پنهنجي مدد سان جنهن کي گهري تنهنکي طاقت ڏي ٿو. بيشڪ ان ۾ اکين وارن لاءِ هڪ نصيحت آهي. |
| زُيِّنَ لِلنّاسِ حُبُّ الشَّهَوٰتِ مِنَ النِّساءِ وَالبَنينَ وَالقَنٰطيرِ المُقَنطَرَةِ مِنَ الذَّهَبِ وَالفِضَّةِ وَالخَيلِ المُسَوَّمَةِ وَالأَنعٰمِ وَالحَرثِ ذٰلِكَ مَتٰعُ الحَيوٰةِ الدُّنيا وَاللَّهُ عِندَهُ حُسنُ المَـٔابِ (آيت : 14) |
|
خواهشن جي محبت ماڻهن کي وڻندڙ ڪري ڏيکاري وئي آهي جيئن زالون ۽ پٽ ۽ سون ۽ چانديءَ جا گڏ ڪيل خزانا ۽ نشان ڪيل گهوڙا ۽ جانور ۽ پوک. اهو دنيا جي حياتيءَ جو سامان آهي. ۽ الله وٽ ئي چڱي موٽڻ جي جاءِ آهي. |
| قُل أَؤُنَبِّئُكُم بِخَيرٍ مِن ذٰلِكُم لِلَّذينَ اتَّقَوا عِندَ رَبِّهِم جَنّٰتٌ تَجرى مِن تَحتِهَا الأَنهٰرُ خٰلِدينَ فيها وَأَزوٰجٌ مُطَهَّرَةٌ وَرِضوٰنٌ مِنَ اللَّهِ وَاللَّهُ بَصيرٌ بِالعِبادِ (آيت : 15) |
|
(اي رسول ! کين) چو ته ڇا اوهان کي ان کان به ڀليءَ (شيءِ) جي خبر ڏيان؟ پرهيزگارن لاءِ سندن پاليندڙ وٽ باغ آهن، جن جي هيٺان واهه وهن ٿا انهن ۾ پيا رهندا ۽ پاڪ زالون آهن ۽ الله جي طرفان رضامندي آهي. ۽ الله ٻانهن کي ڏسندڙ آهي. |
| الَّذينَ يَقولونَ رَبَّنا إِنَّنا ءامَنّا فَاغفِر لَنا ذُنوبَنا وَقِنا عَذابَ النّارِ (آيت : 16) |
|
جيڪي چون ٿا ته اي اسان جا پاليندڙ ! بيشڪ اسان ايمان آندو پوءِ اسان کي اسان جا گناهه معاف ڪر ۽ اسان کي باهه جي عذاب کان بچاءِ. |
| الصّٰبِرينَ وَالصّٰدِقينَ وَالقٰنِتينَ وَالمُنفِقينَ وَالمُستَغفِرينَ بِالأَسحارِ (آيت : 17) |
|
جيڪي صبر ڪندڙ ۽ سچا ۽ فرمان بردار ۽ خرچ ڪندڙ ۽ پوئين رات ۾ معافي گهرندڙ آهن. الله شاهدي ڏني. |
| شَهِدَ اللَّهُ أَنَّهُ لا إِلٰهَ إِلّا هُوَ وَالمَلٰئِكَةُ وَأُولُوا العِلمِ قائِمًا بِالقِسطِ لا إِلٰهَ إِلّا هُوَ العَزيزُ الحَكيمُ (آيت : 18) |
|
ته سندس ذات کان سواءِ ڪوبه عبادت جي لائق نه آهي ۽ ملائڪن ۽ علم وارن به (شاهدي ڏني) اهو ئي انصاف سان (جهان کي) هلائيندڙ آهي ان کانسواءِ ڪوبه عبادت جي لائق نه آهي (اهو) زبردست (۽) حڪمت وارو آهي. |
| إِنَّ الدّينَ عِندَ اللَّهِ الإِسلٰمُ وَمَا اختَلَفَ الَّذينَ أوتُوا الكِتٰبَ إِلّا مِن بَعدِ ما جاءَهُمُ العِلمُ بَغيًا بَينَهُم وَمَن يَكفُر بِـٔايٰتِ اللَّهِ فَإِنَّ اللَّهَ سَريعُ الحِسابِ (آيت : 19) |
|
بيشڪ (معتبر) دين الله وٽ اسلام آهي. ۽ ڪتاب وارن (اسلام قبول ڪرڻ ۾ ) وٽن علم پهچڻ کان پوءِ ئي پاڻ ۾ ضد جي ڪري اختلاف ڪيو. ۽ جيڪو الله جي آيتن جو انڪار ڪندو ته الله جي طرفان حساب به جلد ٿيڻ وارو آهي. |
| فَإِن حاجّوكَ فَقُل أَسلَمتُ وَجهِىَ لِلَّهِ وَمَنِ اتَّبَعَنِ وَقُل لِلَّذينَ أوتُوا الكِتٰبَ وَالأُمِّيّۦنَ ءَأَسلَمتُم فَإِن أَسلَموا فَقَدِ اهتَدَوا وَإِن تَوَلَّوا فَإِنَّما عَلَيكَ البَلٰغُ وَاللَّهُ بَصيرٌ بِالعِبادِ (آيت : 20) |
|
پوءِ (اي رسول) جيڪڏهن اهي توسان جهڳڙو ڪن ته تون چو ته مون پنهنجو منهن الله جي تابع ڪيو ۽ جنهن منهنجي تابعداري ڪئي (تنهن به) ۽ جن کي ڪتاب ڏنو ويو تن کي ۽ اڻ پڙهيلن کي چو ته ڇا اوهان اسلام آندو؟ پوءِ جيڪڏهن اسلام آندائون ته انهن سڌو رستو لڌو. ۽ جيڪڏهن منهن ڦيريائون ته توتي رڳو (پيغام) پهچائڻ آهي ۽ الله ٻانهن کي ڏسندڙ آهي. |
| إِنَّ الَّذينَ يَكفُرونَ بِـٔايٰتِ اللَّهِ وَيَقتُلونَ النَّبِيّۦنَ بِغَيرِ حَقٍّ وَيَقتُلونَ الَّذينَ يَأمُرونَ بِالقِسطِ مِنَ النّاسِ فَبَشِّرهُم بِعَذابٍ أَليمٍ (آيت : 21) |
|
بيشڪ جيڪي الله جي آيتن جو انڪار ڪن ٿا ۽ نبين کي ناحق قتل ڪن ٿا، ۽ ماڻهن مان جيڪي انصاف ڪرڻ جو حڪم ڪن ٿا، تن کي به قتل ڪن ٿا. انهن کي دردناڪ عذاب جي خوشخبري ٻڌاءِ. |
| أُولٰئِكَ الَّذينَ حَبِطَت أَعمٰلُهُم فِى الدُّنيا وَالءاخِرَةِ وَما لَهُم مِن نٰصِرينَ (آيت : 22) |
|
اهي اُهي آهن جن جا عمل دنيا ۽ آخرت ۾ برباد ٿيا. ۽ انهن جا ڪي به مددگار نه آهن. |
| أَلَم تَرَ إِلَى الَّذينَ أوتوا نَصيبًا مِنَ الكِتٰبِ يُدعَونَ إِلىٰ كِتٰبِ اللَّهِ لِيَحكُمَ بَينَهُم ثُمَّ يَتَوَلّىٰ فَريقٌ مِنهُم وَهُم مُعرِضونَ (آيت : 23) |
|
ڇا تو انهن ڏي نه ڏٺو جن کي ڪتاب (جي علم) جو هڪ حصو ڏنو ويو کين الله جي ڪتاب ڏي سڏيو وڃي ٿو ته سندن وچ ۾ فيصلو ڪري، پوءِ انهن مان هڪ جماعت منهن موڙي ڦري ٿي. |
| ذٰلِكَ بِأَنَّهُم قالوا لَن تَمَسَّنَا النّارُ إِلّا أَيّامًا مَعدودٰتٍ وَغَرَّهُم فى دينِهِم ما كانوا يَفتَرونَ (آيت : 24) |
|
اهو هن ڪري جو چيائون ته اسان کي ڳڻيلن ڏينهن کان سواءِ باهه نه ڇهندي ۽ جيڪي ٺاهه پيا ٺاهين تن انهن کي سندن دين ۾ ٺڳيو آهي. |
| فَكَيفَ إِذا جَمَعنٰهُم لِيَومٍ لا رَيبَ فيهِ وَوُفِّيَت كُلُّ نَفسٍ ما كَسَبَت وَهُم لا يُظلَمونَ (آيت : 25) |
|
پوءِ ڪهڙو حال ٿيندن جڏهن کين ان ڏينهن گڏ ڪنداسون جنهن ۾ ڪو شڪ نه آهي ۽ سڀ ڪنهن ماڻهوءَ کي پنهنجي ڪمائيءَ جو پورو بدلو ڏنو ويندو ۽ انهن سان ظلم نه ڪيو ويندو. |
| قُلِ اللَّهُمَّ مٰلِكَ المُلكِ تُؤتِى المُلكَ مَن تَشاءُ وَتَنزِعُ المُلكَ مِمَّن تَشاءُ وَتُعِزُّ مَن تَشاءُ وَتُذِلُّ مَن تَشاءُ بِيَدِكَ الخَيرُ إِنَّكَ عَلىٰ كُلِّ شَيءٍ قَديرٌ (آيت : 26) |
|
(اي رسول !) چو ته اي الله ! ملڪ جا مالڪ ! جنهن کي گهرين ٿو تنهن کي بادشاهي ڏين ٿو. ۽ جنهن کان گهرين ٿو تنهن کان بادشاهي کسين ٿو. ۽ جنهن کي گهرين ٿو تنهن کي عزت وارو ڪرين ٿو ۽ جنهن کي گهرين ٿو تنهن کي خوار ڪرين ٿو. تنهنجي هٿ ۾ چڱائي آهي. بيشڪ تون سڀ ڪنهن شيءِ تي قدرت رکندڙ آهين. |
| تولِجُ الَّيلَ فِى النَّهارِ وَتولِجُ النَّهارَ فِى الَّيلِ وَتُخرِجُ الحَىَّ مِنَ المَيِّتِ وَتُخرِجُ المَيِّتَ مِنَ الحَىِّ وَتَرزُقُ مَن تَشاءُ بِغَيرِ حِسابٍ (آيت : 27) |
|
رات کي ڏينهن ۾ داخل ڪرين ٿو، ۽ ڏينهن کي رات ۾ داخل ڪرين ٿو، ۽ جيئري کي مئل مان ڪڍين ٿو، ۽ مئل کي جيئري مان ڪڍين ٿو. ۽ جنهن کي گهرين ٿو تنهن کي بيشمار رزق ڏئين ٿو. |
| لا يَتَّخِذِ المُؤمِنونَ الكٰفِرينَ أَولِياءَ مِن دونِ المُؤمِنينَ وَمَن يَفعَل ذٰلِكَ فَلَيسَ مِنَ اللَّهِ فى شَيءٍ إِلّا أَن تَتَّقوا مِنهُم تُقىٰةً وَيُحَذِّرُكُمُ اللَّهُ نَفسَهُ وَإِلَى اللَّهِ المَصيرُ (آيت : 28) |
|
ايمان وارا ايمان وارن کان سواءِ ڪافرن کي دوست نه بڻائين ۽ جيڪو اهو (ڪم) ڪندو تنهن جو الله سان ڪو واسطو نه آهي. هن کان سواءِ جو اوهين انهن کان ڪنهن قسم جو ڊپ ڪريو ۽ الله اوهان کي پاڻ کان ڊيڄاري ٿو. ۽ الله ڏي ئي موٽڻو آهي. |
| قُل إِن تُخفوا ما فى صُدورِكُم أَو تُبدوهُ يَعلَمهُ اللَّهُ وَيَعلَمُ ما فِى السَّمٰوٰتِ وَما فِى الأَرضِ وَاللَّهُ عَلىٰ كُلِّ شَيءٍ قَديرٌ (آيت : 29) |
|
(اي رسول ! کين) چو ته جيڪي اوهان جي دلين ۾ آهي تنهن کي جيڪڏهن اوهين لڪائيندو يا ان کي ظاهر ڪندو ته به الله ان کي ڄاڻي ٿو. ۽ جيڪي آسمانن ۾ ۽ جيڪي زمين ۾ آهي تنهن کي به ڄاڻي ٿو. ۽ الله سڀ ڪنهن شيءِ تي قدرت رکندڙ آهي. |
| يَومَ تَجِدُ كُلُّ نَفسٍ ما عَمِلَت مِن خَيرٍ مُحضَرًا وَما عَمِلَت مِن سوءٍ تَوَدُّ لَو أَنَّ بَينَها وَبَينَهُ أَمَدًا بَعيدًا وَيُحَذِّرُكُمُ اللَّهُ نَفسَهُ وَاللَّهُ رَءوفٌ بِالعِبادِ (آيت : 30) |
|
سڀ ڪو ماڻهو، جا ڪجهه نيڪي ڪئي اٿس ۽ جا ڪجهه بڇڙائي ڪئي اٿس، تنهن کي جنهن ڏينهن موجود ڏسندو ته خواهش ڪندو ته جيڪر سندس وچ ۽ ان (بڇڙائي) جي وچ ۾ پري جو فاصلو هجي، ۽ الله اوهان کي پاڻ کان ڊيڄاري ٿو. ۽ الله ٻانهن تي گهڻو مهربان آهي. |
| قُل إِن كُنتُم تُحِبّونَ اللَّهَ فَاتَّبِعونى يُحبِبكُمُ اللَّهُ وَيَغفِر لَكُم ذُنوبَكُم وَاللَّهُ غَفورٌ رَحيمٌ (آيت : 31) |
|
(اي رسول) چو ته جيڪڏهن اوهين الله سان محبت رکو ٿا ته منهنجي تابعداري ڪريو ته الله (به) اوهان سان محبت ڪندو ۽ اوهان کي اوهان جا گناهه معاف ڪندو. ۽ الله معاف ڪندڙ نهايت رحم وارو آهي. |
| قُل أَطيعُوا اللَّهَ وَالرَّسولَ فَإِن تَوَلَّوا فَإِنَّ اللَّهَ لا يُحِبُّ الكٰفِرينَ (آيت : 32) |
|
(اي رسول !) چو ته الله ۽ رسول جي تابعداري ڪريو. پوءِ جيڪڏهن منهن ڦيريائون ته بيشڪ الله (به) ڪافرن کي دوست نه ٿو رکي. |
| إِنَّ اللَّهَ اصطَفىٰ ءادَمَ وَنوحًا وَءالَ إِبرٰهيمَ وَءالَ عِمرٰنَ عَلَى العٰلَمينَ (آيت : 33) |
|
بيشڪ الله آدم ۽ نوح ۽ ابراهيم جي اولاد ۽ عمران جي اولاد کي جهان وارن کان پسند ڪيو. |
| ذُرِّيَّةً بَعضُها مِن بَعضٍ وَاللَّهُ سَميعٌ عَليمٌ (آيت : 34) |
|
هڪڙا انهن مان ٻين جي اولاد آهن. ۽ الله ٻڌندڙ ڄاڻندڙ آهي. |
| إِذ قالَتِ امرَأَتُ عِمرٰنَ رَبِّ إِنّى نَذَرتُ لَكَ ما فى بَطنى مُحَرَّرًا فَتَقَبَّل مِنّى إِنَّكَ أَنتَ السَّميعُ العَليمُ (آيت : 35) |
|
جڏهن عمران جي زال چيو ته اي منهنجا پاليندڙ ! جيڪي منهنجي پيٽ ۾ آهي سو مون تولاءِ آزاد ڪيل نذر ڪيو. پوءِ مون کان قبول ڪر. بيشڪ تون ئي ٻڌندڙ ڄاڻندڙ آهين. |
| فَلَمّا وَضَعَتها قالَت رَبِّ إِنّى وَضَعتُها أُنثىٰ وَاللَّهُ أَعلَمُ بِما وَضَعَت وَلَيسَ الذَّكَرُ كَالأُنثىٰ وَإِنّى سَمَّيتُها مَريَمَ وَإِنّى أُعيذُها بِكَ وَذُرِّيَّتَها مِنَ الشَّيطٰنِ الرَّجيمِ (آيت : 36) |
|
پوءِ جڏهن ان کي ڄڻيائين تڏهن چيائين ته اي منهنجا پاليندڙ ! مون اها ڌيءَ ڄڻي آهي. ۽ جيڪي ان ڄڻيو تنهن کي الله گهڻو ڄاڻندڙ آهي. ۽ پٽ ڌيءَ جهڙو نه آهي. ۽ بيشڪ مون ان جو نالو مريم رکيو ۽ بيشڪ آءُ ان کي ۽ ان جي اولاد کي تڙيل شيطان کان تنهنجي پناهه ۾ ڏيان ٿي. |
| فَتَقَبَّلَها رَبُّها بِقَبولٍ حَسَنٍ وَأَنبَتَها نَباتًا حَسَنًا وَكَفَّلَها زَكَرِيّا كُلَّما دَخَلَ عَلَيها زَكَرِيَّا المِحرابَ وَجَدَ عِندَها رِزقًا قالَ يٰمَريَمُ أَنّىٰ لَكِ هٰذا قالَت هُوَ مِن عِندِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ يَرزُقُ مَن يَشاءُ بِغَيرِ حِسابٍ (آيت : 37) |
|
پوءِ ان کي سندس پاليندڙ چڱي قبولڻ سان قبول ڪيو ۽ ان کي چڱي وڌائڻ سان وڌايو. ۽ سندس سنڀاليندڙ زڪريا کي ڪيو. جڏهن به وٽس حجري ۾ زڪريا ايندو هو ته ان وٽ ڪونه ڪو کاڌو لهندو هو. ان چيو ته اي مريم! هي تو وٽ ڪٿان آيو آهي؟ چوڻ لڳي ته اهو الله وٽان آيو آهي. بيشڪ الله جنهن کي گهري تنهن کي بيشمار رزق ڏئي ٿو. |
| هُنالِكَ دَعا زَكَرِيّا رَبَّهُ قالَ رَبِّ هَب لى مِن لَدُنكَ ذُرِّيَّةً طَيِّبَةً إِنَّكَ سَميعُ الدُّعاءِ (آيت : 38) |
|
اتي زڪريا پنهنجي پاليندڙ کان دُعا گهري چيائين ته اي منهنجا پاليندڙ ! مون کي پاڻ وٽان ڪو چڱو اولاد بخشش ڪر ! بيشڪ تون دعا ٻڌندڙ آهين. |
| فَنادَتهُ المَلٰئِكَةُ وَهُوَ قائِمٌ يُصَلّى فِى المِحرابِ أَنَّ اللَّهَ يُبَشِّرُكَ بِيَحيىٰ مُصَدِّقًا بِكَلِمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَسَيِّدًا وَحَصورًا وَنَبِيًّا مِنَ الصّٰلِحينَ (آيت : 39) |
|
پوءِ ان کي ملائڪن سڏيو ۽ هو (ان وقت) حجري جي اندر نماز ۾ بيٺو هو (چيائونس) ته الله توکي يحيٰ (جي ڄمڻ) جي خوشخبري ٻڌائي ٿو، جو الله جي هڪ حڪم (سان پيدا ٿيندڙ) کي سچو چوندڙ. ۽ سردار ۽ زالن کان بي رغبت ۽ نيڪن مان هڪ نبي هوندو. |
| قالَ رَبِّ أَنّىٰ يَكونُ لى غُلٰمٌ وَقَد بَلَغَنِىَ الكِبَرُ وَامرَأَتى عاقِرٌ قالَ كَذٰلِكَ اللَّهُ يَفعَلُ ما يَشاءُ (آيت : 40) |
|
ان چيو ته اي منهنجا پاليندڙ ! مون کي پٽ ڪٿان ٿيندو هوڏانهن مونکي ٻڍايو پهچي چڪو آهي ۽ منهنجي زال سنڍ آهي. چيائين ته اهڙيءَ طرح الله جيڪي گهري ٿو، سو ڪري ٿو. |
| قالَ رَبِّ اجعَل لى ءايَةً قالَ ءايَتُكَ أَلّا تُكَلِّمَ النّاسَ ثَلٰثَةَ أَيّامٍ إِلّا رَمزًا وَاذكُر رَبَّكَ كَثيرًا وَسَبِّح بِالعَشِىِّ وَالإِبكٰرِ (آيت : 41) |
|
ان چيو ته اي منهنجا پاليندڙ ! منهنجي لاءِ ڪا نشاني مقرر ڪر. چيائين ته تنهنجي نشاني هيءَ آهي ته تون ٽي ڏينهن اشاري کان سواءِ ماڻهن سان ڳالهائي نه سگهندين، ۽ تون پنهنجي پاليندڙ کي گهڻو ياد ڪر، ۽ شام ۽ صبح جو پاڪائي بيان ڪر. |
| وَإِذ قالَتِ المَلٰئِكَةُ يٰمَريَمُ إِنَّ اللَّهَ اصطَفىٰكِ وَطَهَّرَكِ وَاصطَفىٰكِ عَلىٰ نِساءِ العٰلَمينَ (آيت : 42) |
|
۽ (ياد ڪر) جڏهن ملائڪن چيو ته اي مريم ! بيشڪ الله توکي پسند ڪيو. |
| يٰمَريَمُ اقنُتى لِرَبِّكِ وَاسجُدى وَاركَعى مَعَ الرّٰكِعينَ (آيت : 43) |
|
۽ توکي پاڪ ڪيو ۽ توکي (سڀني) قومن جي زالن کان پسند ڪيو. اي مريم ! تون پنهنجي پاليندڙ جي فرمانبرداري ڪر ۽ سجدو ڪر ۽ رڪوع ڪندڙن سان گڏ رڪوع ڪر. |
| ذٰلِكَ مِن أَنباءِ الغَيبِ نوحيهِ إِلَيكَ وَما كُنتَ لَدَيهِم إِذ يُلقونَ أَقلٰمَهُم أَيُّهُم يَكفُلُ مَريَمَ وَما كُنتَ لَدَيهِم إِذ يَختَصِمونَ (آيت : 44) |
|
(اي رسول !) اها (حقيقت) غيب جي خبرن مان آهي جنهن جي اسين توڏي وحي ڪريون ٿا ۽ تون انهن وٽ نه هئين جڏهن پنهنجا قلم (ڪُڻا) وڌائون ٿي. ته انهن مان ڪير مريم کي سنڀاليندو. ۽ تون انهن وٽ نه هئين جڏهن پاڻ ۾ جهڳڙو ڪيائون ٿي. |
| إِذ قالَتِ المَلٰئِكَةُ يٰمَريَمُ إِنَّ اللَّهَ يُبَشِّرُكِ بِكَلِمَةٍ مِنهُ اسمُهُ المَسيحُ عيسَى ابنُ مَريَمَ وَجيهًا فِى الدُّنيا وَالءاخِرَةِ وَمِنَ المُقَرَّبينَ (آيت : 45) |
|
جڏهن ملائڪن چيو ته اي مريم ! بيشڪ الله توکي سندس حڪم (سان پيدا ٿيندڙ پٽ) جي خوشخبري ٻڌائي ٿو جنهن جو نالو مسيح عيسيٰ پٽ مريم جو آهي جو دنيا ۽ آخرت ۾ آبرو وارو ۽ ويجهن (ٻانهن) مان هوندو. |
| وَيُكَلِّمُ النّاسَ فِى المَهدِ وَكَهلًا وَمِنَ الصّٰلِحينَ (آيت : 46) |
|
۽ ماڻهن سان پينگهي ۾ ۽ اڌيڙ عمر جو ٿي ڳالهائيندو، ۽ نيڪن مان هوندو. |
| قالَت رَبِّ أَنّىٰ يَكونُ لى وَلَدٌ وَلَم يَمسَسنى بَشَرٌ قالَ كَذٰلِكِ اللَّهُ يَخلُقُ ما يَشاءُ إِذا قَضىٰ أَمرًا فَإِنَّما يَقولُ لَهُ كُن فَيَكونُ (آيت : 47) |
|
ان چيو ته اي منهنجا پاليندڙ ! مون کي ڪٿان ٻار ٿيندو؟ مون کي ته ڪنهن به ماڻهوءَ هٿ نه لاتو آهي. (الله) فرمايو ته اهڙي طرح الله جيڪي گهري ٿو سو پيدا ڪري ٿو. جڏهن ڪنهن ڪم جو ارادو ڪري ٿو ته ان کي رڳو چوي ٿو ته ٿيءُ ته اهو ٿي پوي ٿو. |
| وَيُعَلِّمُهُ الكِتٰبَ وَالحِكمَةَ وَالتَّورىٰةَ وَالإِنجيلَ (آيت : 48) |
|
۽ ان کي ڪتاب ۽ حڪمت ۽ تورات ۽ انجيل سيکاريندو. |
| وَرَسولًا إِلىٰ بَنى إِسرٰءيلَ أَنّى قَد جِئتُكُم بِـٔايَةٍ مِن رَبِّكُم أَنّى أَخلُقُ لَكُم مِنَ الطّينِ كَهَيـَٔةِ الطَّيرِ فَأَنفُخُ فيهِ فَيَكونُ طَيرًا بِإِذنِ اللَّهِ وَأُبرِئُ الأَكمَهَ وَالأَبرَصَ وَأُحىِ المَوتىٰ بِإِذنِ اللَّهِ وَأُنَبِّئُكُم بِما تَأكُلونَ وَما تَدَّخِرونَ فى بُيوتِكُم إِنَّ فى ذٰلِكَ لَءايَةً لَكُم إِن كُنتُم مُؤمِنينَ (آيت : 49) |
|
۽ (کيس) بني اسرائيلن ڏي رسول ڪري موڪليندو (هن دعويٰ سان) ته آءُ اوهان وٽ اوهان جي پاليندڙ وٽان (هيءَ) هڪ نشاني کڻي آيو آهيان ته آءُ اوهان لاءِ مٽيءَ مان پکي جي شڪل جهڙو (بوتو) بنايان ٿو، پوءِ ان ۾ ڦوڪيان ٿو، پوءِ اهو الله جي حڪم سان پکي ٿيندو، ۽ ماءُ ڄاول انڌي ۽ ڪوڙهيءَ کي چڱو ڀلو ڪريان ٿو ۽ الله جي حڪم سان مئل جيئرا ڪريان ٿو. ۽جيڪي اوهين کائو ٿا ۽ جيڪي پنهنجي گهرن ۾ گڏ ڪريو ٿا سو اوهان کي ٻڌايان ٿو. بيشڪ ان ۾ اوهان لاءِ هڪ نشاني آهي جيڪڏهن اوهين ايمان وارا آهيو، |
| وَمُصَدِّقًا لِما بَينَ يَدَىَّ مِنَ التَّورىٰةِ وَلِأُحِلَّ لَكُم بَعضَ الَّذى حُرِّمَ عَلَيكُم وَجِئتُكُم بِـٔايَةٍ مِن رَبِّكُم فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطيعونِ (آيت : 50) |
|
۽ جيڪو منهنجي اڳيان تورات آهي، تنهن کي سچو چوندڙ ٿي (آيو آهيان) ۽ هن لاءِ ته جيڪي (شيون) اوهان تي حرام ڪيل آهن تن مان ڪي اوهان لاءِ حلال ڪريان ۽آءٌ اوهان وٽ اوهان جي پاليندڙ وٽان هڪ نشاني کڻي آيو آهيان. پوءِ اوهين الله کان ڊڄو ۽ منهنجو چيو مڃيو. |
| إِنَّ اللَّهَ رَبّى وَرَبُّكُم فَاعبُدوهُ هٰذا صِرٰطٌ مُستَقيمٌ (آيت : 51) |
|
بيشڪ الله منهنجو پاليندڙ ۽ اوهان جو پاليندڙ آهي پوءِ سندس عبادت ڪريو. هيءَ سڌو رستو آهي. |
| فَلَمّا أَحَسَّ عيسىٰ مِنهُمُ الكُفرَ قالَ مَن أَنصارى إِلَى اللَّهِ قالَ الحَوارِيّونَ نَحنُ أَنصارُ اللَّهِ ءامَنّا بِاللَّهِ وَاشهَد بِأَنّا مُسلِمونَ (آيت : 52) |
|
پوءِ جڏهن عيسيٰ انهن جو ڪفر معلوم ڪيو تڏهن چيائين ته الله جي رستي ۾ منهنجا ڪير مددگار آهن؟ حوارين چيو ته اسين الله (جي رستي) جا مددگار آهيون. اسان الله تي ايمان آندو ۽ تون شاهد هج ته اسين فرمانبردار آهيون. |
| رَبَّنا ءامَنّا بِما أَنزَلتَ وَاتَّبَعنَا الرَّسولَ فَاكتُبنا مَعَ الشّٰهِدينَ (آيت : 53) |
|
اي اسان جا پاليندڙ ! جيڪي تو نازل ڪيو تنهن تي اسان ايمان آندو ۽ اسان رسول جي تابعداري ڪئي پوءِ تون اسان کي شاهدي ڏيندڙن سان گڏ لک. |
| وَمَكَروا وَمَكَرَ اللَّهُ وَاللَّهُ خَيرُ المٰكِرينَ (آيت : 54) |
|
۽ انهن (ڪافرن) رٿ رٿي ۽ الله به رٿ رٿي. ۽ الله سڀ رٿ رٿيندڙن کان چڱو آهي. |
| إِذ قالَ اللَّهُ يٰعيسىٰ إِنّى مُتَوَفّيكَ وَرافِعُكَ إِلَىَّ وَمُطَهِّرُكَ مِنَ الَّذينَ كَفَروا وَجاعِلُ الَّذينَ اتَّبَعوكَ فَوقَ الَّذينَ كَفَروا إِلىٰ يَومِ القِيٰمَةِ ثُمَّ إِلَىَّ مَرجِعُكُم فَأَحكُمُ بَينَكُم فيما كُنتُم فيهِ تَختَلِفونَ (آيت : 55) |
|
جڏهن الله چيو ته اي عيسيٰ ! بيشڪ آءٌ توکي وفات ڏيڻ وارو ۽ توکي پاڻ ڏي کڻڻ وارو ۽ جن ڪفر ڪيو تن کان توکي پاڪ ڪرڻ وارو ۽ جيڪي تنهنجا تابعدار ٿيا تن کي قيامت جي ڏينهن تائين ڪافرن جي مٿان (غالب) ڪرڻ وارو آهيان. وري اوهان کي مون ڏي موٽڻو آهي پوءِ جنهن ۾ اوهين اختلاف پيا ڪريو تنهن ۾ اوهان جي وچ ۾ فيصلو ڪندس. |
| فَأَمَّا الَّذينَ كَفَروا فَأُعَذِّبُهُم عَذابًا شَديدًا فِى الدُّنيا وَالءاخِرَةِ وَما لَهُم مِن نٰصِرينَ (آيت : 56) |
|
پوءِ جن ڪفر ڪيو تن کي دُنيا ۽ آخرت ۾ سخت عذاب ڏيندس ۽ انهن جا ڪي به مددگار نه آهن. |
| وَأَمَّا الَّذينَ ءامَنوا وَعَمِلُوا الصّٰلِحٰتِ فَيُوَفّيهِم أُجورَهُم وَاللَّهُ لا يُحِبُّ الظّٰلِمينَ (آيت : 57) |
|
۽ جن ايمان آندو ۽ چڱا ڪم ڪيا تن کي سندن عيوضا پورا ڏيندو. ۽ الله ظالمن کي پسند نه ٿو ڪري. |
| ذٰلِكَ نَتلوهُ عَلَيكَ مِنَ الءايٰتِ وَالذِّكرِ الحَكيمِ (آيت : 58) |
|
(اي رسول !) هي آيتون ۽ حڪمت وارو بيان توکي پڙهي ٻڌايون ٿا. |
| إِنَّ مَثَلَ عيسىٰ عِندَ اللَّهِ كَمَثَلِ ءادَمَ خَلَقَهُ مِن تُرابٍ ثُمَّ قالَ لَهُ كُن فَيَكونُ (آيت : 59) |
|
بيشڪ عيسيٰ جو مثال الله وٽ آدم جي مثال جهڙو آهي. ان (آدم) کي مٽيءَ مان پيدا ڪيو، وري کيس چيائين ته ٿيءُ ته ٿي پيو. |
| الحَقُّ مِن رَبِّكَ فَلا تَكُن مِنَ المُمتَرينَ (آيت : 60) |
|
اها سچي حقيقت تنهنجي پاليندڙ وٽان آهي پوءِ تون شڪ ڪندڙن مان نه ٿي. |
| فَمَن حاجَّكَ فيهِ مِن بَعدِ ما جاءَكَ مِنَ العِلمِ فَقُل تَعالَوا نَدعُ أَبناءَنا وَأَبناءَكُم وَنِساءَنا وَنِساءَكُم وَأَنفُسَنا وَأَنفُسَكُم ثُمَّ نَبتَهِل فَنَجعَل لَعنَتَ اللَّهِ عَلَى الكٰذِبينَ (آيت : 61) |
|
پوءِ جيڪي توسان ان ۾ هن کان پوءِ (به) جهڳڙو ڪن جو تو وٽ علم پهتو ته (کين) چو ته اچو ته اسين پنهنجن پٽن ۽ اوهان جي پٽن ۽ پنهنجين زالن ۽ اوهان جي زالن ۽ پنهنجي نفسن ۽ اوهان جي نفسن کي (گڏ ڪرڻ لاءِ) سڏيون. وري زاريءَ سان دعا گهرون پوءِ ڪوڙن تي الله جي لعنت ڪريون. |
| إِنَّ هٰذا لَهُوَ القَصَصُ الحَقُّ وَما مِن إِلٰهٍ إِلَّا اللَّهُ وَإِنَّ اللَّهَ لَهُوَ العَزيزُ الحَكيمُ (آيت : 62) |
|
بيشڪ اهو ئي سچو بيان آهي. ۽ الله کان سواءِ ڪو به عبادت جي لائق نه آهي. ۽ بيشڪ الله ئي زبردست (۽) حڪمت وارو آهي. |
| فَإِن تَوَلَّوا فَإِنَّ اللَّهَ عَليمٌ بِالمُفسِدينَ (آيت : 63) |
|
پوءِ جيڪڏهن منهن ڦيرين ته پوءِ بيشڪ الله فسادين کي ڄاڻندڙ آهي. |
| قُل يٰأَهلَ الكِتٰبِ تَعالَوا إِلىٰ كَلِمَةٍ سَواءٍ بَينَنا وَبَينَكُم أَلّا نَعبُدَ إِلَّا اللَّهَ وَلا نُشرِكَ بِهِ شَيـًٔا وَلا يَتَّخِذَ بَعضُنا بَعضًا أَربابًا مِن دونِ اللَّهِ فَإِن تَوَلَّوا فَقولُوا اشهَدوا بِأَنّا مُسلِمونَ (آيت : 64) |
|
چو ته اي ڪتاب وارو ! (هن) هڪ ڳالهه ڏي اچو جا اسان ۽ اوهان جي وچ ۾ برابر (مڃيل) آهي ته الله کان سواءِ ڪنهن جي عبادت نه ڪريون ۽ نه ان سان ڪنهن به شيءِ کي شريڪ ڪريون ۽ نه اسان مان ڪي الله کانسواءِ ٻين کي پنهنجا پاليندڙ ڪري وٺن. پوءِ جيڪڏهن منهن ڦيريائون ته پوءِ اوهان (کين) چو ته اوهين شاهد رهو ته اسين فرمانبردار آهيون. |
| يٰأَهلَ الكِتٰبِ لِمَ تُحاجّونَ فى إِبرٰهيمَ وَما أُنزِلَتِ التَّورىٰةُ وَالإِنجيلُ إِلّا مِن بَعدِهِ أَفَلا تَعقِلونَ (آيت : 65) |
|
اي ڪتاب وارو ! اوهين ابراهيم جي باري ۾ ڇا لاءِ جهڳڙو ڪريو ٿا. ۽ تورات ۽ انجيل ته ان کان پوءِ نازل ڪيا ويا آهن. ڇا پوءِ اوهين نه ٿا سمجهو. |
| هٰأَنتُم هٰؤُلاءِ حٰجَجتُم فيما لَكُم بِهِ عِلمٌ فَلِمَ تُحاجّونَ فيما لَيسَ لَكُم بِهِ عِلمٌ وَاللَّهُ يَعلَمُ وَأَنتُم لا تَعلَمونَ (آيت : 66) |
|
هوشيار ٿيو ! اوهين اهي آهيو جو جنهن جي اوهان کي ڄاڻ آهي تنهن ۾ (ته) اوهان جهڳڙو ڪيو آهي پوءِ جنهن جي اوهان کي ڄاڻ نه آهي تنهن ۾ ڇو ٿا جهڳڙو ڪريو، هوڏانهن الله ڄاڻي ٿو ۽ اوهين نه ٿا ڄاڻو. |
| ما كانَ إِبرٰهيمُ يَهودِيًّا وَلا نَصرانِيًّا وَلٰكِن كانَ حَنيفًا مُسلِمًا وَما كانَ مِنَ المُشرِكينَ (آيت : 67) |
|
ابراهيم نه يهودي هو ۽ نه نصراني، پر هڪ طرفو فرمانبردار (باطل مذهبن کان بالڪل بيزار) هو. ۽ شرڪ ڪندڙن مان نه هو. |
| إِنَّ أَولَى النّاسِ بِإِبرٰهيمَ لَلَّذينَ اتَّبَعوهُ وَهٰذَا النَّبِىُّ وَالَّذينَ ءامَنوا وَاللَّهُ وَلِىُّ المُؤمِنينَ (آيت : 68) |
|
بيشڪ ماڻهن مان ابراهيم کي زياده ويجها اهي آهن جن سندس تابعداري ڪئي. ۽ هيءَ نبي ۽ ايمان وارا ۽ الله ايمان وارن جو دوست آهي. |
| وَدَّت طائِفَةٌ مِن أَهلِ الكِتٰبِ لَو يُضِلّونَكُم وَما يُضِلّونَ إِلّا أَنفُسَهُم وَما يَشعُرونَ (آيت : 69) |
|
ڪتاب وارن مان هڪ جماعت اوهان کي گمراهه ڪرڻ جي خواهش ڪئي. هوڏانهن اهي پاڻ کان سواءِ ٻئي ڪنهن کي گمراهه نه ٿا ڪن ۽ نه ٿا سمجهن. |
| يٰأَهلَ الكِتٰبِ لِمَ تَكفُرونَ بِـٔايٰتِ اللَّهِ وَأَنتُم تَشهَدونَ (آيت : 70) |
|
اي ڪتاب وارو ! ڄاڻ هوندي به الله جي آيتن جو انڪار ڇو ٿا ڪريو. |
| يٰأَهلَ الكِتٰبِ لِمَ تَلبِسونَ الحَقَّ بِالبٰطِلِ وَتَكتُمونَ الحَقَّ وَأَنتُم تَعلَمونَ (آيت : 71) |
|
اي ڪتاب وارو ! سچ کي ڪوڙ سان ڇو ٿا ملايو ۽ سچ کي ڄاڻي واڻي ڇو ٿا لڪايو. |
| وَقالَت طائِفَةٌ مِن أَهلِ الكِتٰبِ ءامِنوا بِالَّذى أُنزِلَ عَلَى الَّذينَ ءامَنوا وَجهَ النَّهارِ وَاكفُروا ءاخِرَهُ لَعَلَّهُم يَرجِعونَ (آيت : 72) |
|
۽ ڪتاب وارن مان هڪ جماعت چيو ته جيڪي ايمان وارن تي نازل ڪيو ويو آهي تنهن تي ڏينهن جي اڳياڙيءَ ۾ ايمان آڻيو ۽ ان جي پوياڙيءَ ۾ انڪار ڪريو، مَنَ اهي موٽن. |
| وَلا تُؤمِنوا إِلّا لِمَن تَبِعَ دينَكُم قُل إِنَّ الهُدىٰ هُدَى اللَّهِ أَن يُؤتىٰ أَحَدٌ مِثلَ ما أوتيتُم أَو يُحاجّوكُم عِندَ رَبِّكُم قُل إِنَّ الفَضلَ بِيَدِ اللَّهِ يُؤتيهِ مَن يَشاءُ وَاللَّهُ وٰسِعٌ عَليمٌ (آيت : 73) |
|
۽ جيڪو اوهان جي دين جو تابعدار ٿئي تنهن کانسواءِ ٻي جي ڳالهه نه مڃيو. (اي رسول !) چئو ته حقيقي رهنمائي الله جي رهنمائي آهي. (چيائون ته هيءَ ڳالهه متان مڃيو) ته جهڙو دين اوهان کي ڏنو ويو آهي تنهن جهڙو ٻئي ڪنهن کي به نه ڏنو ويندو يا هي اوهان تي اوهان جي پاليندڙ وٽ حجت قائم ڪندا. (اي رسول !) چو ته ڀلائي الله جي هٿ ۾ آهي جنهن کي گهري تنهن کي اها ڏئي ٿو الله گهڻو ڏيندڙ (سڀ ڪجهه) ڄاڻندڙ آهي. |
| يَختَصُّ بِرَحمَتِهِ مَن يَشاءُ وَاللَّهُ ذُو الفَضلِ العَظيمِ (آيت : 74) |
|
پنهنجي مهربانيءَ سان جنهن کي گهري تنهن کي خاص ڪري ٿو ۽ الله وڏي فضل وارو آهي. |
| وَمِن أَهلِ الكِتٰبِ مَن إِن تَأمَنهُ بِقِنطارٍ يُؤَدِّهِ إِلَيكَ وَمِنهُم مَن إِن تَأمَنهُ بِدينارٍ لا يُؤَدِّهِ إِلَيكَ إِلّا ما دُمتَ عَلَيهِ قائِمًا ذٰلِكَ بِأَنَّهُم قالوا لَيسَ عَلَينا فِى الأُمِّيّۦنَ سَبيلٌ وَيَقولونَ عَلَى اللَّهِ الكَذِبَ وَهُم يَعلَمونَ (آيت : 75) |
|
۽ ڪتاب وارن مان ڪي اهڙا به آهن جن وٽ جيڪڏهن مال جو ڍير امانت رکندين ته اهو توکي موٽائي ڏيندا. ۽ انهن مان ڪي اهڙا به آهن جن وٽ جيڪڏهن هڪ اشرفي امانت رکندين ته (اها) به توکي موٽائي نه ڏيندا. مگر جيستائين تون انهن جي مٿان بيٺو نه رهندين، اهو هن ڪري جو انهن چيو ته اسان تي اڻ پڙهيلن جي باري ۾ ڪو گناهه نه آهي. ۽ اهي ڄاڻي واڻي الله تي ڪوڙ ڳالهائين ٿا. |
| بَلىٰ مَن أَوفىٰ بِعَهدِهِ وَاتَّقىٰ فَإِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ المُتَّقينَ (آيت : 76) |
|
پر جنهن پنهنجو انجام پورو ڪيو ۽ پرهيزگار ٿيو ته بيشڪ الله پرهيزگارن کي دوست رکي ٿو. |
| إِنَّ الَّذينَ يَشتَرونَ بِعَهدِ اللَّهِ وَأَيمٰنِهِم ثَمَنًا قَليلًا أُولٰئِكَ لا خَلٰقَ لَهُم فِى الءاخِرَةِ وَلا يُكَلِّمُهُمُ اللَّهُ وَلا يَنظُرُ إِلَيهِم يَومَ القِيٰمَةِ وَلا يُزَكّيهِم وَلَهُم عَذابٌ أَليمٌ (آيت : 77) |
|
بيشڪ جيڪي الله سان ڪيل انجام ۽ پنهنجن قسمن جي بدلي ۾ ٿورو مُلهه وٺن ٿا تن لاءِ آخرت ۾ ڪجهه به حصو نه آهي ۽ نه انهن سان الله ڳالهائيندو. ۽ نه انهن ڏي قيامت جي ڏينهن ڏسندو ۽ نه انهن کي پاڪ ڪندو. ۽ انهن لاءِ دردناڪ عذاب آهي. |
| وَإِنَّ مِنهُم لَفَريقًا يَلوۥنَ أَلسِنَتَهُم بِالكِتٰبِ لِتَحسَبوهُ مِنَ الكِتٰبِ وَما هُوَ مِنَ الكِتٰبِ وَيَقولونَ هُوَ مِن عِندِ اللَّهِ وَما هُوَ مِن عِندِ اللَّهِ وَيَقولونَ عَلَى اللَّهِ الكَذِبَ وَهُم يَعلَمونَ (آيت : 78) |
|
۽ بيشڪ انهن مان هڪ جماعت آهي جيڪي پنهنجين زبانن کي مروڙي ڪتاب سان وچڙائين ٿا هن لاءِ ته اوهين ان کي ڪتاب مان خيال ڪريو هوڏانهن اهو ڪتاب مان نه آهي. ۽ چون ٿا ته اهو الله جي طرفان آهي هوڏانهن اهو الله جي طرفان نه آهي. ۽ اهي ڄاڻي واڻي الله تي ڪوڙ چون ٿا. |
| ما كانَ لِبَشَرٍ أَن يُؤتِيَهُ اللَّهُ الكِتٰبَ وَالحُكمَ وَالنُّبُوَّةَ ثُمَّ يَقولَ لِلنّاسِ كونوا عِبادًا لى مِن دونِ اللَّهِ وَلٰكِن كونوا رَبّٰنِيّۦنَ بِما كُنتُم تُعَلِّمونَ الكِتٰبَ وَبِما كُنتُم تَدرُسونَ (آيت : 79) |
|
ڪنهن به ماڻهوءَ جو هي ڪم نه آهي ته الله ان کي ڪتاب ۽ حڪم ۽ پيغمبري ڏي (۽ پوءِ) وري (هو) ماڻهن کي چوي ته الله کي ڇڏي منهنجا ٻانها ٿيو، پر (چوندو ته) الله وارا ٿيو! هن ڪري ته اوهين ڪتاب پيا سيکاريو ۽ اوهين (ان کي) پيا پڙهو. |
| وَلا يَأمُرَكُم أَن تَتَّخِذُوا المَلٰئِكَةَ وَالنَّبِيّۦنَ أَربابًا أَيَأمُرُكُم بِالكُفرِ بَعدَ إِذ أَنتُم مُسلِمونَ (آيت : 80) |
|
۽ نڪي (اهڙو ماڻهو) اوهان کي هي حڪم ڪندو ته ملائڪن ۽ نبين کي پنهنجو پاليندڙ ڪري وٺو. ڇا اوهان کي ڪفر جو حڪم ڪندو هن کان پوءِ به جو اوهين (الله جا) فرمانبردار ٿي چڪا. |
| وَإِذ أَخَذَ اللَّهُ ميثٰقَ النَّبِيّۦنَ لَما ءاتَيتُكُم مِن كِتٰبٍ وَحِكمَةٍ ثُمَّ جاءَكُم رَسولٌ مُصَدِّقٌ لِما مَعَكُم لَتُؤمِنُنَّ بِهِ وَلَتَنصُرُنَّهُ قالَ ءَأَقرَرتُم وَأَخَذتُم عَلىٰ ذٰلِكُم إِصرى قالوا أَقرَرنا قالَ فَاشهَدوا وَأَنا۠ مَعَكُم مِنَ الشّٰهِدينَ (آيت : 81) |
|
۽ (ياد ڪر) جڏهن الله نبين جو انجام ورتو. ته جو ڪتاب ۽ حڪمت اوهان کي ڏيان وري جو ڪجهه (علم) اوهان سان هجي تنهن کي سچو چوندڙ رسول اوهان وٽ اچي ته ان تي ضرور ايمان آڻيندؤ ۽ ان جي ضرور مدد ڪندؤ. (الله) چيو ته ڇا اوهان اقرار ڪيو ۽ ان (شرط) تي منهنجو عهد قبول ڪيو؟ چيائون ته اسان اقرار ڪيو (الله) چيو ته پوءِ (هڪ ٻئي تي) شاهد رهو ۽ آءُ به اوهان سان گڏ شاهدن مان آهيان. |
| فَمَن تَوَلّىٰ بَعدَ ذٰلِكَ فَأُولٰئِكَ هُمُ الفٰسِقونَ (آيت : 82) |
|
پوءِ جيڪي به هن کان پوءِ ڦرندا ته اهي بدڪار آهن. |
| أَفَغَيرَ دينِ اللَّهِ يَبغونَ وَلَهُ أَسلَمَ مَن فِى السَّمٰوٰتِ وَالأَرضِ طَوعًا وَكَرهًا وَإِلَيهِ يُرجَعونَ (آيت : 83) |
|
ڇا پوءِ الله جي دين کان سواءِ (ٻيو دين) گهرن ٿا هوڏانهن جيڪي آسمانن ۽ زمين ۾ آهن، سي خوشيءَ ۽ مجبوريءَ سان سندس فرمانبردار ٿيا آهن ۽ ان ڏي ئي موٽايا ويندا. |
| قُل ءامَنّا بِاللَّهِ وَما أُنزِلَ عَلَينا وَما أُنزِلَ عَلىٰ إِبرٰهيمَ وَإِسمٰعيلَ وَإِسحٰقَ وَيَعقوبَ وَالأَسباطِ وَما أوتِىَ موسىٰ وَعيسىٰ وَالنَّبِيّونَ مِن رَبِّهِم لا نُفَرِّقُ بَينَ أَحَدٍ مِنهُم وَنَحنُ لَهُ مُسلِمونَ (آيت : 84) |
|
تون چؤ ته اسان الله تي ايمان آندو ۽ ان تي به جو اسان تي نازل ڪيو ويو ۽ جو ابراهيم ۽ اسماعيل ۽ اسحاق ۽ يعقوب ۽ سندس اولاد تي نازل ڪيو ويو ۽ جو موسيٰ ۽ عيسيٰ ۽ (ٻين) نبين کي سندن پاليندڙ وٽان ڏنو ويو. اسين انهن مان ڪنهن ۾ فرق نه ٿا ڪريون ۽ اسين سندس فرمانبردار آهيون. |
| وَمَن يَبتَغِ غَيرَ الإِسلٰمِ دينًا فَلَن يُقبَلَ مِنهُ وَهُوَ فِى الءاخِرَةِ مِنَ الخٰسِرينَ (آيت : 85) |
|
۽ جيڪو اسلام کان سواءِ ٻيو ڪوبه دين گهرندو ته ان کان اهو قبول نه ڪيو ويندو. ۽ اهو آخرت ۾ نقصان پائڻ وارن مان آهي. |
| كَيفَ يَهدِى اللَّهُ قَومًا كَفَروا بَعدَ إيمٰنِهِم وَشَهِدوا أَنَّ الرَّسولَ حَقٌّ وَجاءَهُمُ البَيِّنٰتُ وَاللَّهُ لا يَهدِى القَومَ الظّٰلِمينَ (آيت : 86) |
|
الله اهڙيءَ قوم کي ڪيئن هدايت ڪندو، جيڪي پنهنجي ايمان آڻڻ کان پوءِ ڪافر ٿيا ۽ انهن هيءَ به شاهدي ڏني هئي ته رسول حق آهي ۽ انهن وٽ ظاهر نشانيون آيون هيون. ۽ الله ظالم قوم کي هدايت نه ٿو ڪري. |
| أُولٰئِكَ جَزاؤُهُم أَنَّ عَلَيهِم لَعنَةَ اللَّهِ وَالمَلٰئِكَةِ وَالنّاسِ أَجمَعينَ (آيت : 87) |
|
انهن جي جزا هيءَ آهي ته مٿن الله ۽ ملائڪن ۽ ماڻهن سڀني جي لعنت آهي. |
| خٰلِدينَ فيها لا يُخَفَّفُ عَنهُمُ العَذابُ وَلا هُم يُنظَرونَ (آيت : 88) |
|
ان (لعنت) ۾ پيا رهندا، نه انهن تان عذاب هلڪو ڪيو ويندو ۽ نه انهن کي مهلت ڏني ويندي، |
| إِلَّا الَّذينَ تابوا مِن بَعدِ ذٰلِكَ وَأَصلَحوا فَإِنَّ اللَّهَ غَفورٌ رَحيمٌ (آيت : 89) |
|
پر جن ان کان پوءِ توبه ڪئي ۽ (پنهنجن ڪمن کي) سڌاريو ته پوءِ الله معاف ڪندڙ نهايت رحم وارو آهي. |
| إِنَّ الَّذينَ كَفَروا بَعدَ إيمٰنِهِم ثُمَّ ازدادوا كُفرًا لَن تُقبَلَ تَوبَتُهُم وَأُولٰئِكَ هُمُ الضّالّونَ (آيت : 90) |
|
بيشڪ جيڪي پنهنجي ايمان آڻڻ کان پوءِ ڪافر ٿيا، وري ڪفر ۾ وڌيا، تن جي توبه قبول نه ڪئي ويندي ۽ اهي ئي گمراهه آهن. |
| إِنَّ الَّذينَ كَفَروا وَماتوا وَهُم كُفّارٌ فَلَن يُقبَلَ مِن أَحَدِهِم مِلءُ الأَرضِ ذَهَبًا وَلَوِ افتَدىٰ بِهِ أُولٰئِكَ لَهُم عَذابٌ أَليمٌ وَما لَهُم مِن نٰصِرينَ (آيت : 91) |
|
بيشڪ جيڪي ڪافر ٿيا ۽ ڪافر ٿي مئا تن مان ڪنهن کان به زمين جيترو ڀر سُونُ قبول نه ڪيو ويندو جيتوڻيڪ اهو پنهنجي بدلي ۾ ڏي. انهن لاءِ دردناڪ عذاب آهي ۽ انهن جا ڪي به مددگار نه آهن. |
| لَن تَنالُوا البِرَّ حَتّىٰ تُنفِقوا مِمّا تُحِبّونَ وَما تُنفِقوا مِن شَيءٍ فَإِنَّ اللَّهَ بِهِ عَليمٌ (آيت : 92) |
|
اوهان ڀلائيءَ کي ڪڏهن به نه پهچندؤ جيستائين پنهنجي پسند ڪيل شيءِ مان خرچ نه ڪندؤ. ۽ جا به شيءِ خرچ ڪندؤ تنهن کي الله ڄاڻندڙ آهي. |
| كُلُّ الطَّعامِ كانَ حِلًّا لِبَنى إِسرٰءيلَ إِلّا ما حَرَّمَ إِسرٰءيلُ عَلىٰ نَفسِهِ مِن قَبلِ أَن تُنَزَّلَ التَّورىٰةُ قُل فَأتوا بِالتَّورىٰةِ فَاتلوها إِن كُنتُم صٰدِقينَ (آيت : 93) |
|
سڀ ڪو کاڌو بني اسرائيلن لاءِ حلال هو پر جنهن کي يعقوب پاڻ تي تورات جي لهڻ کان اڳ حرام ڪيو هو. (يهودين کي) چؤ ته پوءِ تورات آڻيو پوءِ ان کي پڙهو جيڪڏهن سچا آهيو، |
| فَمَنِ افتَرىٰ عَلَى اللَّهِ الكَذِبَ مِن بَعدِ ذٰلِكَ فَأُولٰئِكَ هُمُ الظّٰلِمونَ (آيت : 94) |
|
پوءِ جن هن کانپوءِ الله تي ڪوڙ گهڙيو، سي ئي ظالم آهن. (اي رسول) چؤ ته الله سچ چيو آهي. |
| قُل صَدَقَ اللَّهُ فَاتَّبِعوا مِلَّةَ إِبرٰهيمَ حَنيفًا وَما كانَ مِنَ المُشرِكينَ (آيت : 95) |
|
پوءِ ابراهيم جي دين جي تابعداري ڪريو جو هڪ طرفو (باطل مذهبن کان بالڪل بيزار) هو. |
| إِنَّ أَوَّلَ بَيتٍ وُضِعَ لِلنّاسِ لَلَّذى بِبَكَّةَ مُبارَكًا وَهُدًى لِلعٰلَمينَ (آيت : 96) |
|
۽ مشرڪن مان نه هو. بيشڪ پهريون گهر جيڪو ماڻهن لاءِ (عبادتگاه) مقرر ڪيو ويو آهي، سو اهوئي آهي جو مڪي ۾ برڪت وارو ۽ جهان وارن لاءِ هدايت آهي. |
| فيهِ ءايٰتٌ بَيِّنٰتٌ مَقامُ إِبرٰهيمَ وَمَن دَخَلَهُ كانَ ءامِنًا وَلِلَّهِ عَلَى النّاسِ حِجُّ البَيتِ مَنِ استَطاعَ إِلَيهِ سَبيلًا وَمَن كَفَرَ فَإِنَّ اللَّهَ غَنِىٌّ عَنِ العٰلَمينَ (آيت : 97) |
|
ان ۾ ظاهر نشانيون آهن جيئن مقام ابراهيم، ۽ جيڪو ان ۾ داخل ٿيو سو امن وارو ٿيو. ۽ الله جي واسطي بيت الله جو حج ڪرڻ ماڻهن تي (لازم) آهي جنهن کي به ان ڏي وڃڻ لاءِ رستي جي خرچ جي طاقت هجي ۽ جنهن انڪار ڪيو ته پوءِ بيشڪ الله جهان جي ماڻهن کان بي پرواه آهي. |
| قُل يٰأَهلَ الكِتٰبِ لِمَ تَكفُرونَ بِـٔايٰتِ اللَّهِ وَاللَّهُ شَهيدٌ عَلىٰ ما تَعمَلونَ (آيت : 98) |
|
(اي رسول !) چؤ ته اي ڪتاب وارؤ ! اوهين الله جي آيتن جي ڇو انڪار ڪريو ٿا، هوڏانهن جيڪي اوهين ڪريو ٿا تنهن تي الله شاهد آهي. |
| قُل يٰأَهلَ الكِتٰبِ لِمَ تَصُدّونَ عَن سَبيلِ اللَّهِ مَن ءامَنَ تَبغونَها عِوَجًا وَأَنتُم شُهَداءُ وَمَا اللَّهُ بِغٰفِلٍ عَمّا تَعمَلونَ (آيت : 99) |
|
چئو ته اي ڪتاب وارو ! جنهن ايمان آندو تنهن کي الله جي رستي کان ڇوٿا روڪيو؟ هن طرح جو اُن (رستي) ۾ هٿراڌو عيب ڳوليو ٿا هوڏانهن اوهان کي پوري خبر آهي ۽ جيڪي اوهين ڪريو ٿا تنهن کان الله بي خبر نه آهي. |
| يٰأَيُّهَا الَّذينَ ءامَنوا إِن تُطيعوا فَريقًا مِنَ الَّذينَ أوتُوا الكِتٰبَ يَرُدّوكُم بَعدَ إيمٰنِكُم كٰفِرينَ (آيت : 100) |
|
اي ايمان وارؤ ! جيڪڏهن اوهين ڪتاب وارن مان ڪنهن به جماعت جي فرمانبرداري ڪندؤ ته اهي اوهان جي ايمان آڻڻ کان پوءِ (به) اوهان کي ڪافر بنائيندا. |
| وَكَيفَ تَكفُرونَ وَأَنتُم تُتلىٰ عَلَيكُم ءايٰتُ اللَّهِ وَفيكُم رَسولُهُ وَمَن يَعتَصِم بِاللَّهِ فَقَد هُدِىَ إِلىٰ صِرٰطٍ مُستَقيمٍ (آيت : 101) |
|
۽ اوهين ڪيئن ڪافر ٿيندؤ هوڏانهن اوهان تي الله جون آيتون پڙهيون وڃن ٿيون ۽ اوهان ۾ سندس رسول آهي. ۽ جيڪو الله (جي دين) کي مضبوط جهليندو تنهن کي بيشڪ سڌو رستو ڏيکاريو ويو. |
| يٰأَيُّهَا الَّذينَ ءامَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ حَقَّ تُقاتِهِ وَلا تَموتُنَّ إِلّا وَأَنتُم مُسلِمونَ (آيت : 102) |
|
اي ايمان وارؤ ! الله کان ڊڄو جيئن ان کان ڊڄڻ جو حق آهي ۽ نه مرو مگر فرمانبردار ٿي. |
| وَاعتَصِموا بِحَبلِ اللَّهِ جَميعًا وَلا تَفَرَّقوا وَاذكُروا نِعمَتَ اللَّهِ عَلَيكُم إِذ كُنتُم أَعداءً فَأَلَّفَ بَينَ قُلوبِكُم فَأَصبَحتُم بِنِعمَتِهِ إِخوٰنًا وَكُنتُم عَلىٰ شَفا حُفرَةٍ مِنَ النّارِ فَأَنقَذَكُم مِنها كَذٰلِكَ يُبَيِّنُ اللَّهُ لَكُم ءايٰتِهِ لَعَلَّكُم تَهتَدونَ (آيت : 103) |
|
۽ الله جي رسيءَ کي سڀئي گڏجي مضبوط جهليو ۽ ڌار ڌار نه ٿيو. ۽ پاڻ تي الله جي نعمت کي ياد ڪريو جڏهن اوهين (هڪ ٻئي جا) دشمن هئا پوءِ اوهان جي دلين ۾ محبت وڌائين. پوءِ اوهين سندس نعمت جي ڪري ڀائر ٿي پيا. ۽ اوهين باه جي هڪ کڏ جي ڪناري تي هئا، پوءِ اوها نکي ان کان بچايائين. اهڙيءَ طرح الله اوهان لاءِ پنهنجيون آيتون بيان ڪري ٿو (ته) مَن هدايت وارا ٿيو |
| وَلتَكُن مِنكُم أُمَّةٌ يَدعونَ إِلَى الخَيرِ وَيَأمُرونَ بِالمَعروفِ وَيَنهَونَ عَنِ المُنكَرِ وَأُولٰئِكَ هُمُ المُفلِحونَ (آيت : 104) |
|
۽ ناوهان مان هڪ جماعت اهڙي هئڻ کپي جي ڀلائي ڏي سڏين ۽ چڱي ڪم جو حڪم ڪن ۽ بڇڙي ڪم کان روڪين. ۽ اهي ئي ڪامياب آهن. |
| وَلا تَكونوا كَالَّذينَ تَفَرَّقوا وَاختَلَفوا مِن بَعدِ ما جاءَهُمُ البَيِّنٰتُ وَأُولٰئِكَ لَهُم عَذابٌ عَظيمٌ (آيت : 105) |
|
۽ انهن جهڙ انه ٿيو جيڪي (هڪ ٻئي کان) جدا ٿيا ۽ (پاڻ ۾ ) اختلاف ڪيائون هن کان پوءِ به جو وٽن ظاهر حڪم آيا ۽ انهن لاءِ وڏو عذاب آهي . |
| يَومَ تَبيَضُّ وُجوهٌ وَتَسوَدُّ وُجوهٌ فَأَمَّا الَّذينَ اسوَدَّت وُجوهُهُم أَكَفَرتُم بَعدَ إيمٰنِكُم فَذوقُوا العَذابَ بِما كُنتُم تَكفُرونَ (آيت : 106) |
|
جنهن ڏينهن ڪي منهن اڇا ٿيندا ۽ڪي منهن ڪارا ٿيندا. پوءِ جن جا منهن ڪارا ٿيا (تن کي چيو ويندو ته) ڇا اوهين پنهنجي ايمان آڻڻ کان پوءِ ڪافر ٿيا؟ پوءِ پنهنجي ڪفر ڪرڻ ڪري عذاب چکو. |
| وَأَمَّا الَّذينَ ابيَضَّت وُجوهُهُم فَفى رَحمَةِ اللَّهِ هُم فيها خٰلِدونَ (آيت : 107) |
|
۽ جن جا منهن اڇا ٿيا، سي الله جي رحمت ۾ ٿيندا. اهي ان ۾ پيا رهندا. |
| تِلكَ ءايٰتُ اللَّهِ نَتلوها عَلَيكَ بِالحَقِّ وَمَا اللَّهُ يُريدُ ظُلمًا لِلعٰلَمينَ (آيت : 108) |
|
اهي الله جون آيتون آهن اهي اسين توکي برابر برابر پڙهي ٻڌايون ٿا ۽ الله جهان (خلقت) تي ظلم ڪرڻ نٿو گهري. |
| وَلِلَّهِ ما فِى السَّمٰوٰتِ وَما فِى الأَرضِ وَإِلَى اللَّهِ تُرجَعُ الأُمورُ (آيت : 109) |
|
۽ جيڪي آسمانن ۾ ۽ جيڪي زمين ۾ آهي سو الله جو آهي. ۽ (سڀ) ڪم الله ڏي موٽايا وڃن ٿا. |
| كُنتُم خَيرَ أُمَّةٍ أُخرِجَت لِلنّاسِ تَأمُرونَ بِالمَعروفِ وَتَنهَونَ عَنِ المُنكَرِ وَتُؤمِنونَ بِاللَّهِ وَلَو ءامَنَ أَهلُ الكِتٰبِ لَكانَ خَيرًا لَهُم مِنهُمُ المُؤمِنونَ وَأَكثَرُهُمُ الفٰسِقونَ (آيت : 110) |
|
(اي ايمان وارؤ) اوهين چڱي اُمت آهيو، جنهن کي ماڻهن لاءِ ظاهر ڪيو ويو آهي چڱي ڪم جو حڪم ڪريو ٿا ۽ بڇڙي ڪم کان روڪيو ٿا ۽ الله تي ايمان آڻيو ٿا. ۽ جيڪڏهن ڪتاب وارا ايمان آڻين ها ته انهن لاءِ چڱو هو. ڪي انهن مان ايمان وارا آهن ۽ گهڻا انهن مان نافرمان آهن. |
| لَن يَضُرّوكُم إِلّا أَذًى وَإِن يُقٰتِلوكُم يُوَلّوكُمُ الأَدبارَ ثُمَّ لا يُنصَرونَ (آيت : 111) |
|
زباني ايذاءَ کان سواءِ اوهان کي ايذاءُ نه پهچائيندا. ۽ جيڪڏهن اوهان سان جنگ ڪندا ته اوهان ڏي پٺيون ڪندا وري (ڪٿان به) مدد نه ملندين. |
| ضُرِبَت عَلَيهِمُ الذِّلَّةُ أَينَ ما ثُقِفوا إِلّا بِحَبلٍ مِنَ اللَّهِ وَحَبلٍ مِنَ النّاسِ وَباءو بِغَضَبٍ مِنَ اللَّهِ وَضُرِبَت عَلَيهِمُ المَسكَنَةُ ذٰلِكَ بِأَنَّهُم كانوا يَكفُرونَ بِـٔايٰتِ اللَّهِ وَيَقتُلونَ الأَنبِياءَ بِغَيرِ حَقٍّ ذٰلِكَ بِما عَصَوا وَكانوا يَعتَدونَ (آيت : 112) |
|
الله جي ذمي ۽ ماڻهن جي ذمي کان سواءِ جتي به لڌا ويندا، اتي مٿن خواري وڌي وئي آهي، ۽ الله جي غضب سان موٽيا آهن، ۽ مٿن محتاجي (بدحالي) وڌي وئي آهي. اهو هن ڪري جو اهي الله جي آيتن جو انڪار ڪندا رهيا آهن ۽ ناحق نبين کي قتل ڪندا رهيا آهن اهو هن ڪري جو انهن نافرماني ڪئي ۽ اهي حد کان لنگهي ويندا هئا. |
| لَيسوا سَواءً مِن أَهلِ الكِتٰبِ أُمَّةٌ قائِمَةٌ يَتلونَ ءايٰتِ اللَّهِ ءاناءَ الَّيلِ وَهُم يَسجُدونَ (آيت : 113) |
|
اهي (سڀ) هڪ جهڙا نه آهن. ڪتاب وارن مان هڪ (حق تي) بيٺل جماعت آهي جي رات جي وقتن ۾ الله جون آيتون پڙهن ٿا ۽ اهي سجدو ڪن ٿا. |
| يُؤمِنونَ بِاللَّهِ وَاليَومِ الءاخِرِ وَيَأمُرونَ بِالمَعروفِ وَيَنهَونَ عَنِ المُنكَرِ وَيُسٰرِعونَ فِى الخَيرٰتِ وَأُولٰئِكَ مِنَ الصّٰلِحينَ (آيت : 114) |
|
الله ۽ قيامت جي ڏينهن تي ايمان آڻين ٿا ۽ چڱي ڪم جو حڪم ڪن ٿا. ۽ بڇڙي ڪم کان روڪين ٿا ۽ نيڪ ڪمن ۾ جلدي ڪن ٿا. ۽ اهي چڱن مان آهن. |
| وَما يَفعَلوا مِن خَيرٍ فَلَن يُكفَروهُ وَاللَّهُ عَليمٌ بِالمُتَّقينَ (آيت : 115) |
|
۽ جيڪا به چڱائي ڪندا تنهن جي انهن سان بيقدري نه ڪئي ويندي ۽ الله پرهيزگارن کي ڄاڻندڙ آهي. |
| إِنَّ الَّذينَ كَفَروا لَن تُغنِىَ عَنهُم أَموٰلُهُم وَلا أَولٰدُهُم مِنَ اللَّهِ شَيـًٔا وَأُولٰئِكَ أَصحٰبُ النّارِ هُم فيها خٰلِدونَ (آيت : 116) |
|
بيشڪ جن ڪفر ڪيو تن کي الله (جي عذاب) کان سندن مال ۽ سندن اولاد ڪجهه به ڪم نه ايندا، ۽ اهي دوزخي آهن. اهي ان ۾ پيا رهندا. |
| مَثَلُ ما يُنفِقونَ فى هٰذِهِ الحَيوٰةِ الدُّنيا كَمَثَلِ ريحٍ فيها صِرٌّ أَصابَت حَرثَ قَومٍ ظَلَموا أَنفُسَهُم فَأَهلَكَتهُ وَما ظَلَمَهُمُ اللَّهُ وَلٰكِن أَنفُسَهُم يَظلِمونَ (آيت : 117) |
|
جو ڪجهه هن دنيا جي حياتيءَ ۾ خرچ ڪن ٿا تنهن جو مثال هڪ هوا جي مثال جهڙو آهي، جنهن ۾ سخت ٿڌ هجي جو اهڙي قوم جي کيتيءَ کي وڃي لڳي جن پاڻ تي ظلم ڪيو پوءِ ان کي برباد ڪري ڇڏيائين ۽ الله انهن تي ظلم نه ڪيو پر اُهي پاڻ تي ظلم ڪن ٿا. |
| يٰأَيُّهَا الَّذينَ ءامَنوا لا تَتَّخِذوا بِطانَةً مِن دونِكُم لا يَألونَكُم خَبالًا وَدّوا ما عَنِتُّم قَد بَدَتِ البَغضاءُ مِن أَفوٰهِهِم وَما تُخفى صُدورُهُم أَكبَرُ قَد بَيَّنّا لَكُمُ الءايٰتِ إِن كُنتُم تَعقِلونَ (آيت : 118) |
|
اي ايمان وارؤ ! پنهنجن (مسلمانن) کا ن سواءِ (ٻي ڪنهن کي) پنهنجو حال محرم نه بنايو، اهي اوهان کي نقصان پهچائڻ ۾ گهٽتائي نه ٿا ڪن. انهن اوهان جي تڪليف ۾ پوڻ کي پسند ڪيو آهي. سندن واتن مان دشمني ظاهر ٿي آهي ۽ جيڪي سندن سينا لڪائين ٿا، سو تمام وڏو آهي. اسان اوهان لاءِ نشانيون بيان ڪيون آهن، جيڪڏهن اوهين عقل رکو ٿا. |
| هٰأَنتُم أُولاءِ تُحِبّونَهُم وَلا يُحِبّونَكُم وَتُؤمِنونَ بِالكِتٰبِ كُلِّهِ وَإِذا لَقوكُم قالوا ءامَنّا وَإِذا خَلَوا عَضّوا عَلَيكُمُ الأَنامِلَ مِنَ الغَيظِ قُل موتوا بِغَيظِكُم إِنَّ اللَّهَ عَليمٌ بِذاتِ الصُّدورِ (آيت : 119) |
|
اوهين اهي آهيو جو انهن کي دوست رکو ٿا ۽ اهي اوهان کي دوست نه ٿا رکن ۽ اوهين سڄي ڪتاب تي ايمان آڻيو ٿا. ۽ جڏهن اهي اوهان سان ملن ٿا ته چون ٿا ته اسان ايمان آندو ۽ جڏهن اڪيلا ٿين ٿا ته اوهان تي ڪاوڙ کان آڱرين کي چڪ پائين ٿا. (کين) چو ته پنهنجي ڪاوڙ جي ڪري مرو ! بيشڪ الله دل جون ڳالهيون ڄاڻندڙ آهي. |
| إِن تَمسَسكُم حَسَنَةٌ تَسُؤهُم وَإِن تُصِبكُم سَيِّئَةٌ يَفرَحوا بِها وَإِن تَصبِروا وَتَتَّقوا لا يَضُرُّكُم كَيدُهُم شَيـًٔا إِنَّ اللَّهَ بِما يَعمَلونَ مُحيطٌ (آيت : 120) |
|
جيڪڏهن اوهان کي ڪا ڀلائي پهچندي ته اها انهن کي رنج ڪندي ۽ جيڪڏهن اوهان کي ڪو ڏک پهچندو ته ان جي ڪري خوش ٿيندا. ۽ جيڪڏهن صبر ڪندؤ ۽ پرهيزگار ٿيندؤ ته سندن مڪر اوهان کي ڪوبه نقصان نه پهچائيندو، ڇو ته جيڪي اهي ڪن ٿا تنهن کي الله گهيرو ڪندڙ (ڄاڻندڙ) آهي. |
| وَإِذ غَدَوتَ مِن أَهلِكَ تُبَوِّئُ المُؤمِنينَ مَقٰعِدَ لِلقِتالِ وَاللَّهُ سَميعٌ عَليمٌ (آيت : 121) |
|
۽ (اهو وقت ياد ڪر) جڏهن تون صبح جي وقت پنهنجي گهر مان نڪتين، تو ايمان وارن کي جنگ جي مورچن ۾ لاٿو ٿي. ۽ الله (سڀ ڪجهه) ٻڌندڙ ڄاڻندڙ آهي. |
| إِذ هَمَّت طائِفَتانِ مِنكُم أَن تَفشَلا وَاللَّهُ وَلِيُّهُما وَعَلَى اللَّهِ فَليَتَوَكَّلِ المُؤمِنونَ (آيت : 122) |
|
جڏهن اوهان مان ٻن جماعتن بي همت ٿيڻ جو ارادو ڪيو، ۽ الله ٻنهي جو مددگار هو. ۽ ايمان وارا الله تي توڪل ڪن. |
| وَلَقَد نَصَرَكُمُ اللَّهُ بِبَدرٍ وَأَنتُم أَذِلَّةٌ فَاتَّقُوا اللَّهَ لَعَلَّكُم تَشكُرونَ (آيت : 123) |
|
۽ بيشڪ الله اوهان کي بدر ۾ فتح ڏني ۽ اوهين ڪمزور هئا. پوءِ الله کان ڊڄو مَن اوهين شڪر ڪريو. |
| إِذ تَقولُ لِلمُؤمِنينَ أَلَن يَكفِيَكُم أَن يُمِدَّكُم رَبُّكُم بِثَلٰثَةِ ءالٰفٍ مِنَ المَلٰئِكَةِ مُنزَلينَ (آيت : 124) |
|
جڏهن تو ايمان وارن کي چيو ٿي ته ڇا اوهان کي ڪافي نه آهي ته اوهان جو پاليندڙ اوهان کي ٽن هزارن لاٿل ملائڪن سان مددڪري . |
| بَلىٰ إِن تَصبِروا وَتَتَّقوا وَيَأتوكُم مِن فَورِهِم هٰذا يُمدِدكُم رَبُّكُم بِخَمسَةِ ءالٰفٍ مِنَ المَلٰئِكَةِ مُسَوِّمينَ (آيت : 125) |
|
هائو، جيڪڏهن مستقل رهندؤ ۽ پرهيزگار ٿيندؤ ۽ اهي (ڪافر) اوهان تي هڪدم (چڙهي) اچن ته اوهان جو پاليندڙ اوهان کي پنجن هزارن ملائڪن نشان لڳائيندڙن سان مدد ڪندو |
| وَما جَعَلَهُ اللَّهُ إِلّا بُشرىٰ لَكُم وَلِتَطمَئِنَّ قُلوبُكُم بِهِ وَمَا النَّصرُ إِلّا مِن عِندِ اللَّهِ العَزيزِ الحَكيمِ (آيت : 126) |
|
۽ الله ان (مدد) کي رڳو اوهان لاءِ خوشخبري ڪيو آهي ۽ هن لاءِ ته ان سان اوهان جي دلين کي تسلي ٿئي ۽ فتح رڳو الله جي طرفان آهي جو زبردست (۽) حڪمت وارو آهي. |
| لِيَقطَعَ طَرَفًا مِنَ الَّذينَ كَفَروا أَو يَكبِتَهُم فَيَنقَلِبوا خائِبينَ (آيت : 127) |
|
(اها مدد هن لاءِ ڪيائين) ته جيئن ڪافرن مان ڪن کي هلاڪ ڪري يا انهن کي خوار ڪري، پوءِ اهي بي نصيب ٿي ڦرن. |
| لَيسَ لَكَ مِنَ الأَمرِ شَيءٌ أَو يَتوبَ عَلَيهِم أَو يُعَذِّبَهُم فَإِنَّهُم ظٰلِمونَ (آيت : 128) |
|
(اي رسول !) تنهنجو (ان ڳالهه) ۾ ڪو اختيار نه آهي يا ته الله مٿن مهرباني ڪري يا انهن کي عذاب ڪري ڇو ته اهي ظالم آهن. |
| وَلِلَّهِ ما فِى السَّمٰوٰتِ وَما فِى الأَرضِ يَغفِرُ لِمَن يَشاءُ وَيُعَذِّبُ مَن يَشاءُ وَاللَّهُ غَفورٌ رَحيمٌ (آيت : 129) |
|
۽ جو ڪجهه آسمانن ۾ ۽ جيڪو ڪجهه زمين ۾ آهي سو الله جو آهي. جنهن کي گهري تنهن کي معاف ڪري ٿو ۽ جنهن کي گهري تنهن کي عذاب ڪري ٿو. ۽ الله معاف ڪندڙ نهايت رحم وارو آهي. |
| يٰأَيُّهَا الَّذينَ ءامَنوا لا تَأكُلُوا الرِّبوٰا۟ أَضعٰفًا مُضٰعَفَةً وَاتَّقُوا اللَّهَ لَعَلَّكُم تُفلِحونَ (آيت : 130) |
|
اي ايمان وارؤ ! وياج ٻيڻو چئوڻو نه کائو ! ۽ الله کان ڊڄو ! مَنَ اوهين ڪامياب ٿيو. |
| وَاتَّقُوا النّارَ الَّتى أُعِدَّت لِلكٰفِرينَ (آيت : 131) |
|
۽ ان باهه کان بچو جيڪا ڪافرن لاءِ تيار ڪئي وئي آهي. |
| وَأَطيعُوا اللَّهَ وَالرَّسولَ لَعَلَّكُم تُرحَمونَ (آيت : 132) |
|
۽ الله ۽ رسول جي فرمانبرداري ڪريو مَن اوهان تي رحم ڪيو وڃي. |
| وَسارِعوا إِلىٰ مَغفِرَةٍ مِن رَبِّكُم وَجَنَّةٍ عَرضُهَا السَّمٰوٰتُ وَالأَرضُ أُعِدَّت لِلمُتَّقينَ (آيت : 133) |
|
۽ پنهنجي پاليندڙ جي بخشش ۽ اهڙي جنت ڏي جلدي ڪريو جنهن جي ويڪرائي آسمانن ۽ زمين جيتري آهي، جيڪا پرهيزگارن لاءِ تيار ڪئي ويئي آهي. |
| الَّذينَ يُنفِقونَ فِى السَّرّاءِ وَالضَّرّاءِ وَالكٰظِمينَ الغَيظَ وَالعافينَ عَنِ النّاسِ وَاللَّهُ يُحِبُّ المُحسِنينَ (آيت : 134) |
|
جيڪي سک ۽ ڏک ۾ خرچ ڪن ٿا ۽ڪاوڙ کائيندڙ ۽ ماڻهن کي معاف ڪندڙ آهن. ۽ الله ڀلائي ڪندڙن کي دوست رکي ٿو. |
| وَالَّذينَ إِذا فَعَلوا فٰحِشَةً أَو ظَلَموا أَنفُسَهُم ذَكَرُوا اللَّهَ فَاستَغفَروا لِذُنوبِهِم وَمَن يَغفِرُ الذُّنوبَ إِلَّا اللَّهُ وَلَم يُصِرّوا عَلىٰ ما فَعَلوا وَهُم يَعلَمونَ (آيت : 135) |
|
۽ جيڪي جڏهن ڪو بي حيائيءَ جو ڪم ڪن ٿا يا پاڻ تي ظلم ڪن ٿا ته الله کي ياد ڪن ٿا پوءِ پنهنجن گناهن جي معافي گهرن ٿا ۽ الله کان سواءِ ڪير گناه معاف ڪندو. ۽ جيڪي ڪيائون تنهن تي ڄاڻي واڻي اڙيا به نه ٿا رهن. |
| أُولٰئِكَ جَزاؤُهُم مَغفِرَةٌ مِن رَبِّهِم وَجَنّٰتٌ تَجرى مِن تَحتِهَا الأَنهٰرُ خٰلِدينَ فيها وَنِعمَ أَجرُ العٰمِلينَ (آيت : 136) |
|
انهن جي جزا سندن پاليندڙ وٽان معافي ۽ باغ آهن، جن جي هيٺان واهه وهن ٿا انهن ۾ پيا رهندا. ۽ اهو ڪم ڪندڙن جو سٺو بدلو آهي. |
| قَد خَلَت مِن قَبلِكُم سُنَنٌ فَسيروا فِى الأَرضِ فَانظُروا كَيفَ كانَ عٰقِبَةُ المُكَذِّبينَ (آيت : 137) |
|
بيشڪ اوهان کان اڳي (ڪيترا) واقعا گذريا آهن، پوءِ زمين ۾ گهمو ڦرو پوءِ ڏسو ته ڪيئن ڪوڙي ڪندڙن جي پڇاڙي هئي. |
| هٰذا بَيانٌ لِلنّاسِ وَهُدًى وَمَوعِظَةٌ لِلمُتَّقينَ (آيت : 138) |
|
هي ماڻهن لاءِ بيان آهي ۽ پرهيزگارن لاءِ هدايت ۽ نصيحت آهي. |
| وَلا تَهِنوا وَلا تَحزَنوا وَأَنتُمُ الأَعلَونَ إِن كُنتُم مُؤمِنينَ (آيت : 139) |
|
۽ نه سست ٿيو. ۽ نه غمگين ٿيو، ۽ اوهان بلند آهيو جيڪڏهن اوهين ايمان وارا آهيو. |
| إِن يَمسَسكُم قَرحٌ فَقَد مَسَّ القَومَ قَرحٌ مِثلُهُ وَتِلكَ الأَيّامُ نُداوِلُها بَينَ النّاسِ وَلِيَعلَمَ اللَّهُ الَّذينَ ءامَنوا وَيَتَّخِذَ مِنكُم شُهَداءَ وَاللَّهُ لا يُحِبُّ الظّٰلِمينَ (آيت : 140) |
|
جيڪڏهن اوهان کي (احد ۾ ) زخم پهتو آهي ته ڪافرن کي (به بدر ۾ ) ان جهڙو زخم پهتو آهي. ۽ انهن ڏينهن کي ماڻهن جي وچ ۾ ڦيرائيندا رهون ٿا. ۽ هن لاءِ ته الله ايمان وارن کي ڄاڻي. ۽ اوهان مان ڪن کي شهيد بنائي. ۽ الله ظالمن کي دوست نه ٿو رکي، |
| وَلِيُمَحِّصَ اللَّهُ الَّذينَ ءامَنوا وَيَمحَقَ الكٰفِرينَ (آيت : 141) |
|
۽ هن لاءِ ته الله ايمان وارن کي پاڪ ڪري. ۽ ڪافرن کي برباد ڪري. |
| أَم حَسِبتُم أَن تَدخُلُوا الجَنَّةَ وَلَمّا يَعلَمِ اللَّهُ الَّذينَ جٰهَدوا مِنكُم وَيَعلَمَ الصّٰبِرينَ (آيت : 142) |
|
ڀلا جنت ۾ داخل ٿيڻ جو خيال ڪيو اٿوَ ڇا؟ هوڏانهن الله اڃان اوهان مان مجاهدن کي جدا نه ڪيو آهي ۽ نه صبر ڪندڙن کي جدا ڪيو اٿس. |
| وَلَقَد كُنتُم تَمَنَّونَ المَوتَ مِن قَبلِ أَن تَلقَوهُ فَقَد رَأَيتُموهُ وَأَنتُم تَنظُرونَ (آيت : 143) |
|
۽ بيشڪ اوهان ته مرڻ جي خواهش ان جي ملڻ کان اڳي پي ڪئي، پوءِ اوهان ان کي ڏٺو ۽ اوهين (ايڏي) نهاري رهيا هئا. |
| وَما مُحَمَّدٌ إِلّا رَسولٌ قَد خَلَت مِن قَبلِهِ الرُّسُلُ أَفَإِي۟ن ماتَ أَو قُتِلَ انقَلَبتُم عَلىٰ أَعقٰبِكُم وَمَن يَنقَلِب عَلىٰ عَقِبَيهِ فَلَن يَضُرَّ اللَّهَ شَيـًٔا وَسَيَجزِى اللَّهُ الشّٰكِرينَ (آيت : 144) |
|
۽ محمد رسول ئي آهي. ان کان اڳي رسول گذريا آهن. ڇا پوءِ جيڪڏهن (اهو) مري يا قتل ٿئي ته اوهين پنهنجن کڙين ڀر (پوئتي) ڦرندؤ. ۽ جيڪو پنهنجن کڙين ڀر (پوئتي) ڦرندو ته اهو الله کي ڪجهه به نقصان نه پهچائيندو. ۽ الله شڪر ڪندڙن کي بدلو ڏيندو. |
| وَما كانَ لِنَفسٍ أَن تَموتَ إِلّا بِإِذنِ اللَّهِ كِتٰبًا مُؤَجَّلًا وَمَن يُرِد ثَوابَ الدُّنيا نُؤتِهِ مِنها وَمَن يُرِد ثَوابَ الءاخِرَةِ نُؤتِهِ مِنها وَسَنَجزِى الشّٰكِرينَ (آيت : 145) |
|
۽ الله جي حڪم کان سواءِ ڪنهن کي مرڻو نه آهي ان جو وقت مقرر لکيو اٿس. ۽ جيڪو دنيا جو بدلوگهرندو ته اسين ان کي ان مان ڏينداسون. ۽ جيڪو آخرت جو بدلو گهرندو ته ان کي ان مان ڏينداسون. ۽ اسين شڪر ڪندڙن کي بدلو ڏينداسون. |
| وَكَأَيِّن مِن نَبِىٍّ قٰتَلَ مَعَهُ رِبِّيّونَ كَثيرٌ فَما وَهَنوا لِما أَصابَهُم فى سَبيلِ اللَّهِ وَما ضَعُفوا وَمَا استَكانوا وَاللَّهُ يُحِبُّ الصّٰبِرينَ (آيت : 146) |
|
۽ ڪيترا نبي جن سان گڏ گهڻن الله وارن (ڪافرن سان) جنگ ڪئي، پوءِ الله جي رستي ۾ جيڪا کين تڪليف پهتي تنهن جي ڪري نه سست ٿيا ۽ نه ضعيف ٿيا ۽ نه دٻجي ويا. ۽ الله صبرڪندڙن کي دوست رکي ٿو. |
| وَما كانَ قَولَهُم إِلّا أَن قالوا رَبَّنَا اغفِر لَنا ذُنوبَنا وَإِسرافَنا فى أَمرِنا وَثَبِّت أَقدامَنا وَانصُرنا عَلَى القَومِ الكٰفِرينَ (آيت : 147) |
|
۽ هن چوڻ کان سواءِ (ٻي) سندن ڳالهه نه هئي ته اي اسان جا پاليندڙ ! اسان کي اسان جا گناه ۽ اسان جي ڪم ۾ اسان جي زيادتي معاف ڪر ۽ اسان جا پير ثابت رک ۽ اسان کي ڪافر قوم تي فتح ڏي . |
| فَـٔاتىٰهُمُ اللَّهُ ثَوابَ الدُّنيا وَحُسنَ ثَوابِ الءاخِرَةِ وَاللَّهُ يُحِبُّ المُحسِنينَ (آيت : 148) |
|
پوءِ الله کين دنيا جو بدلو ۽ آخرت جو سٺو بدلو ڏنو. ۽ الله نيڪي ڪندڙن کي دوست رکي ٿو. |
| يٰأَيُّهَا الَّذينَ ءامَنوا إِن تُطيعُوا الَّذينَ كَفَروا يَرُدّوكُم عَلىٰ أَعقٰبِكُم فَتَنقَلِبوا خٰسِرينَ (آيت : 149) |
|
اي ايمان وارؤ ! جيڪڏهن اوهين ڪافرن جو چيو مڃيندو ته اهي اوهان کي اوهان جي کڙين ڀر پوئتي ڦيريندا. پوءِ اوهين ڦري نقصان وارا ٿي پوندو. |
| بَلِ اللَّهُ مَولىٰكُم وَهُوَ خَيرُ النّٰصِرينَ (آيت : 150) |
|
بلڪ الله اوهان جو مددگار آهي۽ هو سڀني مددگارن کان چڱو آهي. |
| سَنُلقى فى قُلوبِ الَّذينَ كَفَرُوا الرُّعبَ بِما أَشرَكوا بِاللَّهِ ما لَم يُنَزِّل بِهِ سُلطٰنًا وَمَأوىٰهُمُ النّارُ وَبِئسَ مَثوَى الظّٰلِمينَ (آيت : 151) |
|
اسين ڪافرن جي دلين ۾ دهشت وجهنداسون هن ڪري جو انهن الله سان اهڙي شيءِ کي شريڪ ڪيو جنهن جي الله ڪا سند نه لاٿي آهي ۽ انهن جو ٺڪاڻو باهه آهي ۽ اها ظالمن جي رهڻ جي جاءِ بڇڙي آهي. |
| وَلَقَد صَدَقَكُمُ اللَّهُ وَعدَهُ إِذ تَحُسّونَهُم بِإِذنِهِ حَتّىٰ إِذا فَشِلتُم وَتَنٰزَعتُم فِى الأَمرِ وَعَصَيتُم مِن بَعدِ ما أَرىٰكُم ما تُحِبّونَ مِنكُم مَن يُريدُ الدُّنيا وَمِنكُم مَن يُريدُ الءاخِرَةَ ثُمَّ صَرَفَكُم عَنهُم لِيَبتَلِيَكُم وَلَقَد عَفا عَنكُم وَاللَّهُ ذو فَضلٍ عَلَى المُؤمِنينَ (آيت : 152) |
|
۽ بيشڪ الله اوهان سان پنهنجي وعدي کي سچو ڪيو جڏهن اوهان سندس حڪم سان ڪافرن کي ڪٺو ٿي ايستائين جو اوهين بي همت ٿيا ۽ (پنهنجي) ڪم ۾ هڪ ٻئي سان اوهان اختلاف ڪيو ۽ نافرماني ڪئي، هن کان پوءِ به جو اوهان کي اهو ڪجهه ڏيکاريائين جنهن کي اوهان پسند ٿي ڪيو. اوهان مان ڪنهن دنيا ٿي گهري ۽ اوهان مان ڪنهن آخرت ٿي گهري. وري اوهان کي انهن کان ڦيرايائين (اوهين انهن کان ڀڳا) هن لاءِ ته اوهان کي آزمائي. ۽ بيشڪ ان اوهان کي معاف ڪيو. ۽ الله ايمان وارن تي فضل ڪرڻ وارو آهي. |
| إِذ تُصعِدونَ وَلا تَلوۥنَ عَلىٰ أَحَدٍ وَالرَّسولُ يَدعوكُم فى أُخرىٰكُم فَأَثٰبَكُم غَمًّا بِغَمٍّ لِكَيلا تَحزَنوا عَلىٰ ما فاتَكُم وَلا ما أَصٰبَكُم وَاللَّهُ خَبيرٌ بِما تَعمَلونَ (آيت : 153) |
|
جڏهن اوهين پري ڀڄندا ٿي ويا ۽ ڪنهن ڏي به ڪنڌ موڙي نه ٿي ڏٺوَ ۽ رسول اوهان کي اوهان جي پٺيان سڏيو ٿي، پوءِ اوهان کي غم سان گڏ (ٻيو) غم ڏنائين. هن لاءِ ته ان تي افسوس نه ڪريو جيڪا اوهان کان (هٿن مان) نڪري وئي ۽ نه ان تي جيڪا (تڪليف) اوهان کي پهتي ۽ جيڪي اوهين ڪريو ٿا تنهن جي الله پوري خبر رکندڙ آهي. |
| ثُمَّ أَنزَلَ عَلَيكُم مِن بَعدِ الغَمِّ أَمَنَةً نُعاسًا يَغشىٰ طائِفَةً مِنكُم وَطائِفَةٌ قَد أَهَمَّتهُم أَنفُسُهُم يَظُنّونَ بِاللَّهِ غَيرَ الحَقِّ ظَنَّ الجٰهِلِيَّةِ يَقولونَ هَل لَنا مِنَ الأَمرِ مِن شَيءٍ قُل إِنَّ الأَمرَ كُلَّهُ لِلَّهِ يُخفونَ فى أَنفُسِهِم ما لا يُبدونَ لَكَ يَقولونَ لَو كانَ لَنا مِنَ الأَمرِ شَيءٌ ما قُتِلنا هٰهُنا قُل لَو كُنتُم فى بُيوتِكُم لَبَرَزَ الَّذينَ كُتِبَ عَلَيهِمُ القَتلُ إِلىٰ مَضاجِعِهِم وَلِيَبتَلِىَ اللَّهُ ما فى صُدورِكُم وَلِيُمَحِّصَ ما فى قُلوبِكُم وَاللَّهُ عَليمٌ بِذاتِ الصُّدورِ (آيت : 154) |
|
وري اوهان تي غم کان پوءِ امن لاٿائين جو (ننڊ جي ڪري) اوجهرڻ هو، جنهن اوهان مان هڪ جماعت تي غلبو ڪيو ٿي، ۽ ٻي جماعت کي پنهنجي جان جو فڪر هو. الله سان ناحق جاهليت جو گمان ٿي ڪيائون. چيائون ٿي ته اسان کي هن ڪم جو ڪجهه اختيار آهي ڇا؟ (اي رسول ! کين) چو ته سڀ اختيار الله کي ئي آهي. پنهنجن دلين ۾ اها ڳالهه لڪائين ٿا، جيڪا تو سان ظاهر نه ٿا ڪن. چون ٿا ته جيڪڏهن اسان جي وس ۾ ڪجهه به ڪم هجي ها ته اسين هتي نه ڪُسجون ها. (کين) چؤ ته جيڪڏهن اوهين پنهنجن گهرن ۾ هجو ها ته جن تي ڪُسجڻ لکيل هو سي ضرور پنهنجي ڪُسجڻ جي جاين ڏي ڪرن ها ۽ هن لاءِ ته جيڪي اوهان جي سينن ۾ آهي تنهن کي الله آزمائي ۽ هن لاءِ ته جيڪي اوهان جي دلين ۾ آهي، تنهن کي صاف ڪري ۽ الله سينن جو ڳجهه ڄاڻي ٿو. |
| إِنَّ الَّذينَ تَوَلَّوا مِنكُم يَومَ التَقَى الجَمعانِ إِنَّمَا استَزَلَّهُمُ الشَّيطٰنُ بِبَعضِ ما كَسَبوا وَلَقَد عَفَا اللَّهُ عَنهُم إِنَّ اللَّهَ غَفورٌ حَليمٌ (آيت : 155) |
|
بيشڪ اوهان مان جن ان ڏينهن منهن موڙيو جڏهن ٻه جماعتون (هڪ ٻئي جي) سامهون ٿيون تن کي رڳو شيطا ن سندن ڪن ڪمن (جي شامت) ڪري ٿيڙيو. ۽ بيشڪ الله کين معاف ڪيو آهي. بيشڪ الله گهڻو بخشيندڙ بردبار آهي. |
| يٰأَيُّهَا الَّذينَ ءامَنوا لا تَكونوا كَالَّذينَ كَفَروا وَقالوا لِإِخوٰنِهِم إِذا ضَرَبوا فِى الأَرضِ أَو كانوا غُزًّى لَو كانوا عِندَنا ما ماتوا وَما قُتِلوا لِيَجعَلَ اللَّهُ ذٰلِكَ حَسرَةً فى قُلوبِهِم وَاللَّهُ يُحيۦ وَيُميتُ وَاللَّهُ بِما تَعمَلونَ بَصيرٌ (آيت : 156) |
|
اي ايما ن وارؤ ! انهن جهڙا نه ٿيو، جن ڪفر ڪيو ۽ پنهنجن ڀائرن جي حق ۾ چيائون، جڏهن اهي زمين ۾ مسافري ڪن ٿا يا جنگ ڪندڙ ٿين ٿا ته جيڪڏهن اهي اسان وٽ هجن ها ته نه مرن ها ۽ نه ڪُسجن ها، هن لاءِ ته الله ان (گمان) کي سندن دلين ۾ افسوس بنائي ۽ الله جياري ۽ ماري ٿو. ۽ جيڪي اوهين ڪريو ٿا سو الله ڏسندڙ آهي. |
| وَلَئِن قُتِلتُم فى سَبيلِ اللَّهِ أَو مُتُّم لَمَغفِرَةٌ مِنَ اللَّهِ وَرَحمَةٌ خَيرٌ مِمّا يَجمَعونَ (آيت : 157) |
|
۽ جيڪڏهن اوهين الله جي رستي ۾ ڪُسجي پيا يا مري ويا ته الله جي بخشش ۽ مهرباني ان کان گهڻي چڱي آهي، جيڪي اهي گڏ ڪن ٿا. |
| وَلَئِن مُتُّم أَو قُتِلتُم لَإِلَى اللَّهِ تُحشَرونَ (آيت : 158) |
|
۽ جيڪڏهن اوهين مري ويا يا ڪسجي پيا ته ضرور الله ڏي گڏ ڪيا ويندؤ. |
| فَبِما رَحمَةٍ مِنَ اللَّهِ لِنتَ لَهُم وَلَو كُنتَ فَظًّا غَليظَ القَلبِ لَانفَضّوا مِن حَولِكَ فَاعفُ عَنهُم وَاستَغفِر لَهُم وَشاوِرهُم فِى الأَمرِ فَإِذا عَزَمتَ فَتَوَكَّل عَلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ المُتَوَكِّلينَ (آيت : 159) |
|
سو الله جي مهربانيءَ سان ئي تون انهن لاءِ نرم ٿئين. ۽ جيڪڏهن تون سخت مزاج سخت دل هجين ها ته تنهنجي آس پاس کان ٽڙي پکڙي وڃن ها. پوءِ تون انهن کي معاف ڪر ۽ انهن لاءِ معافي گهر ۽ انهن کان ڪم ۾ صلاح وٺ. پوءِ جڏهن تون پڪو ارادو ڪرين ته الله تي توڪل ڪر ! بيشڪ الله توڪل ڪندڙ کي دوست رکي ٿو. |
| إِن يَنصُركُمُ اللَّهُ فَلا غالِبَ لَكُم وَإِن يَخذُلكُم فَمَن ذَا الَّذى يَنصُرُكُم مِن بَعدِهِ وَعَلَى اللَّهِ فَليَتَوَكَّلِ المُؤمِنونَ (آيت : 160) |
|
جيڪڏهن الله اوهان جي مدد ڪندو ته اوهان تي ڪوبه غالب ٿيڻ وارو نه آهي ۽ جيڪڏهن اوهان جي مدد نه ڪندو ته ان کان پوءِ ڪير اوهان جي مدد ڪندو. ۽ ايمان وارن کي جڳائي ته پوءِ الله تي ئي ڀروسو ڪن. |
| وَما كانَ لِنَبِىٍّ أَن يَغُلَّ وَمَن يَغلُل يَأتِ بِما غَلَّ يَومَ القِيٰمَةِ ثُمَّ تُوَفّىٰ كُلُّ نَفسٍ ما كَسَبَت وَهُم لا يُظلَمونَ (آيت : 161) |
|
۽ (غنيمت جي مال ۾ ) خيانت ڪرڻ نبيءَ جو ڪم نه آهي ۽ جيڪو خيانت ڪندو سو جيڪا شيءِ خيانت ڪيائين تنهن کي قيامت جي ڏينهن آڻيندو. وري سڀڪنهن شخص کي ان جي ڪمائيءَ جو پورو بدلو ڏنو ويندو ۽ انهن تي ظلم نه ڪيو ويندو. |
| أَفَمَنِ اتَّبَعَ رِضوٰنَ اللَّهِ كَمَن باءَ بِسَخَطٍ مِنَ اللَّهِ وَمَأوىٰهُ جَهَنَّمُ وَبِئسَ المَصيرُ (آيت : 162) |
|
ڇا پوءِ جنهن الله جي رضامنديءَ جي تابعداري ڪئي سو ان جهڙو آهي جو الله جي ڪاوڙ سان موٽيو. ۽ سندس ٽڪاڻو دوزخ آهي ۽ اها موٽي وڃڻ جي جاءِ بڇڙي آهي. |
| هُم دَرَجٰتٌ عِندَ اللَّهِ وَاللَّهُ بَصيرٌ بِما يَعمَلونَ (آيت : 163) |
|
اهي الله وٽ جدا جدا درجن وارا آهن. ۽ جيڪي اهي ڪن ٿا سو الله ڏسندڙ آهي. |
| لَقَد مَنَّ اللَّهُ عَلَى المُؤمِنينَ إِذ بَعَثَ فيهِم رَسولًا مِن أَنفُسِهِم يَتلوا عَلَيهِم ءايٰتِهِ وَيُزَكّيهِم وَيُعَلِّمُهُمُ الكِتٰبَ وَالحِكمَةَ وَإِن كانوا مِن قَبلُ لَفى ضَلٰلٍ مُبينٍ (آيت : 164) |
|
بيشڪ الله ايمان وارن تي احسان ڪيو آهي جڏهن ته انهن مان (هڪ) رسول انهن ۾ موڪليائين جو انهن کي سندس آيتون پڙهي ٻڌائي ٿو، ۽ انهن کي پاڪ ڪري ٿو، ۽ انهن کي ڪتاب ۽ دانائي سيکاري ٿو. ۽ بيشڪ اهي هن کان اڳ پڌري گمراهيءَ ۾ هئا. |
| أَوَلَمّا أَصٰبَتكُم مُصيبَةٌ قَد أَصَبتُم مِثلَيها قُلتُم أَنّىٰ هٰذا قُل هُوَ مِن عِندِ أَنفُسِكُم إِنَّ اللَّهَ عَلىٰ كُلِّ شَيءٍ قَديرٌ (آيت : 165) |
|
ڇا جڏهن اوهان کي (جنگ احد ۾ ) اهڙي مصيبت پهتي جنهن کان ٻيڻي (مصيبت بدر ۾ دشمن کي) پهچائي چڪا آهيو ته اوهان چيو ته هيءَ ڪٿان (آئي) آهي؟(اي رسول ! کين) چو ته اها اوهان جي نفسن کان آهي. بيشڪ الله سڀ ڪنهن شي تي قدرت رکندڙ آهي. |
| وَما أَصٰبَكُم يَومَ التَقَى الجَمعانِ فَبِإِذنِ اللَّهِ وَلِيَعلَمَ المُؤمِنينَ (آيت : 166) |
|
۽ جنهن ڏينهن ٻه جماعتون (هڪ ٻئي جي) سامهون ٿيون (ان ڏينهن) جو اوهان کي پهتو سو سڀ الله جي حڪم سان هو ۽ هن لاءِ ته ايمان وارن کي جدا ڪري. |
| وَلِيَعلَمَ الَّذينَ نافَقوا وَقيلَ لَهُم تَعالَوا قٰتِلوا فى سَبيلِ اللَّهِ أَوِ ادفَعوا قالوا لَو نَعلَمُ قِتالًا لَاتَّبَعنٰكُم هُم لِلكُفرِ يَومَئِذٍ أَقرَبُ مِنهُم لِلإيمٰنِ يَقولونَ بِأَفوٰهِهِم ما لَيسَ فى قُلوبِهِم وَاللَّهُ أَعلَمُ بِما يَكتُمونَ (آيت : 167) |
|
۽ هن لاءِ ته انهن کي جدا ڪري جيڪي منافق ٿيا ۽ انهن کي چيو ويو ته اچو الله جي رستي ۾ جنگ ڪريو يا (دشمن کي پنهنجي وطن کان) دفع ڪريو. چيائون ته جيڪڏهن اسين جنگ ڪرڻ ڄاڻون ها ته ضرور اوهان سان گڏ هلون ها. اهي ان ڏينهن ايمان کان ڪفر جي بالڪل ويجهو هئا، پنهنجي واتن سان اهو چون ٿا جو سندن دلين ۾ نه آهي ۽ جيڪي اهي لڪائين ٿا تنهن کي الله زياده ڄاڻندڙ آهي. |
| الَّذينَ قالوا لِإِخوٰنِهِم وَقَعَدوا لَو أَطاعونا ما قُتِلوا قُل فَادرَءوا عَن أَنفُسِكُمُ المَوتَ إِن كُنتُم صٰدِقينَ (آيت : 168) |
|
جن پنهنجن ڀائرن جي باري ۾ چيو ۽ پاڻ (جنگ کان) ويٺا رهيا ته جيڪڏهن اهي اسان جو چيو مڃين ها ته نه ڪُسجن ها. (کين) چئو ته پوءِ پاڻ کان موت کي دفع ڪريو، جيڪڏهن اوهين سچا آهيو. |
| وَلا تَحسَبَنَّ الَّذينَ قُتِلوا فى سَبيلِ اللَّهِ أَموٰتًا بَل أَحياءٌ عِندَ رَبِّهِم يُرزَقونَ (آيت : 169) |
|
۽ جيڪي الله جي رستي ۾ ڪُٺا ويا آهن تن کي مُئل نه سمجهه بلڪ اهي جيئرا آهن سندن پاليندڙ وٽ انهن کي رزق ڏنو وڃي ٿو، |
| فَرِحينَ بِما ءاتىٰهُمُ اللَّهُ مِن فَضلِهِ وَيَستَبشِرونَ بِالَّذينَ لَم يَلحَقوا بِهِم مِن خَلفِهِم أَلّا خَوفٌ عَلَيهِم وَلا هُم يَحزَنونَ (آيت : 170) |
|
جيڪي الله کين پنهنجي فضل سان ڏنو آهي تنهن جي ڪري خوش آهن ۽ جيڪي سندن پويان (اڃا تائين) کين نه مليا آهن انهن جي ڪري خوش ٿين ٿا، هن لاءِ ته نه مٿن ڊپ آهي ۽ نه اهي غمگين ٿيندا، |
| يَستَبشِرونَ بِنِعمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَفَضلٍ وَأَنَّ اللَّهَ لا يُضيعُ أَجرَ المُؤمِنينَ (آيت : 171) |
|
الله جي نعمت ۽ فضل سان خوش ٿين ٿا ۽ هن ڳالهه سان ته الله ايمان وارن جو اجر ضايع نٿو ڪري. |
| الَّذينَ استَجابوا لِلَّهِ وَالرَّسولِ مِن بَعدِ ما أَصابَهُمُ القَرحُ لِلَّذينَ أَحسَنوا مِنهُم وَاتَّقَوا أَجرٌ عَظيمٌ (آيت : 172) |
|
جن الله ۽ رسول جو حڪم قبول ڪيو هن کان پوءِ به جو کين زخم پهتا، انهن مان چڱائي ڪئي ۽ اهي پرهيزگار ٿيا تن لاءِ وڏو اجر آهي. |
| الَّذينَ قالَ لَهُمُ النّاسُ إِنَّ النّاسَ قَد جَمَعوا لَكُم فَاخشَوهُم فَزادَهُم إيمٰنًا وَقالوا حَسبُنَا اللَّهُ وَنِعمَ الوَكيلُ (آيت : 173) |
|
جن کي ماڻهن چيو ته بيشڪ ماڻهن (ڪافرن) اوهان لاءِ (لشڪر) گڏ ڪيو آهي، سو انهن کان ڊڄو. پوءِ (ان چوڻ) انهن جو ايمان وڌايو، ۽ چيائين ته الله اسان کي ڪافي آهي ۽ هو چڱو ڪارساز آهي. |
| فَانقَلَبوا بِنِعمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَفَضلٍ لَم يَمسَسهُم سوءٌ وَاتَّبَعوا رِضوٰنَ اللَّهِ وَاللَّهُ ذو فَضلٍ عَظيمٍ (آيت : 174) |
|
پوءِ اهي الله جي نعمت ۽ فضل سان موٽيا، انهن کي ڪا برائي نه پهتي ۽ الله جي رضامنديءَ پٺيان لڳا. ۽ الله وڏي فضل وارو آهي. اهو (جنگ کان روڪيندڙ) شيطان اٿوَ، |
| إِنَّما ذٰلِكُمُ الشَّيطٰنُ يُخَوِّفُ أَولِياءَهُ فَلا تَخافوهُم وَخافونِ إِن كُنتُم مُؤمِنينَ (آيت : 175) |
|
هو پنهنجن دوستن کان اوهان کي) ڊيڄاري ٿو، پوءِ اوهين انهن کان نه ڊڄو ۽ مون کان ڊڄو جيڪڏهن اوهين مومن آهيو. |
| وَلا يَحزُنكَ الَّذينَ يُسٰرِعونَ فِى الكُفرِ إِنَّهُم لَن يَضُرُّوا اللَّهَ شَيـًٔا يُريدُ اللَّهُ أَلّا يَجعَلَ لَهُم حَظًّا فِى الءاخِرَةِ وَلَهُم عَذابٌ عَظيمٌ (آيت : 176) |
|
۽ (اي رسول !) توکي اهي غمگين نه ڪن جيڪي ڪفر ۾ جلدي ڪن ٿا، ڇو ته اهي الله (جي دين) کي ڪجهه به نقصان نه پهچائي سگهندا. الله گهري ٿو ته انهن کي آخرت ۾ ڪجهه به فائدو نه ڏئي ۽ انهن لاءِ وڏو عذاب آهي. |
| إِنَّ الَّذينَ اشتَرَوُا الكُفرَ بِالإيمٰنِ لَن يَضُرُّوا اللَّهَ شَيـًٔا وَلَهُم عَذابٌ أَليمٌ (آيت : 177) |
|
بيشڪ جن ايمان جي بدلي ۾ ڪفر خريد ڪيو (يعني پسند ڪيو) اهي الله (جي دين) کي ڪجهه به نقصان نه پهچائي سگهندا ۽ انهن لاءِ دردناڪ عذاب آهي. |
| وَلا يَحسَبَنَّ الَّذينَ كَفَروا أَنَّما نُملى لَهُم خَيرٌ لِأَنفُسِهِم إِنَّما نُملى لَهُم لِيَزدادوا إِثمًا وَلَهُم عَذابٌ مُهينٌ (آيت : 178) |
|
۽ ڪافر هيءُ خيال نه ڪن ته جيڪا ڍر کين ڏيون ٿا، سا انهن لاءِ بهتر آهي. اسين رڳو انهن کي هن لاءِ ڍر ڏيون ٿا ته گناهه ۾ وڌن. ۽ انهن لاءِ خوار ڪندڙ عذاب آهي. |
| ما كانَ اللَّهُ لِيَذَرَ المُؤمِنينَ عَلىٰ ما أَنتُم عَلَيهِ حَتّىٰ يَميزَ الخَبيثَ مِنَ الطَّيِّبِ وَما كانَ اللَّهُ لِيُطلِعَكُم عَلَى الغَيبِ وَلٰكِنَّ اللَّهَ يَجتَبى مِن رُسُلِهِ مَن يَشاءُ فَـٔامِنوا بِاللَّهِ وَرُسُلِهِ وَإِن تُؤمِنوا وَتَتَّقوا فَلَكُم أَجرٌ عَظيمٌ (آيت : 179) |
|
الله اهڙو نه آهي جو ايمان وارن کي ان (حال) تي ڇڏي جنهن تي اوهين (هاڻي) آهيو، ايتري تائين جو ناپاڪ کي پاڪ کان جدا (نه) ڪري. ۽ الله اهڙو نه آهي جو اوهان کي ڳجهه جي خبر ڏئي پر الله پنهنجن رسولن مان جنهن کي گهري تنهن کي چونڊي ٿو، پوءِ الله ۽ سندس رسولن تي ايمان آڻيو ۽ جيڪڏهن ايمان آڻيندؤ ۽ پرهيزگاري ڪندؤ ته اوهان لاءِ وڏو اجر آهي . |
| وَلا يَحسَبَنَّ الَّذينَ يَبخَلونَ بِما ءاتىٰهُمُ اللَّهُ مِن فَضلِهِ هُوَ خَيرًا لَهُم بَل هُوَ شَرٌّ لَهُم سَيُطَوَّقونَ ما بَخِلوا بِهِ يَومَ القِيٰمَةِ وَلِلَّهِ ميرٰثُ السَّمٰوٰتِ وَالأَرضِ وَاللَّهُ بِما تَعمَلونَ خَبيرٌ (آيت : 180) |
|
۽ جيڪي ان ۾ بخل ڪن ٿا جو الله انهن کي پنهنجي فضل مان ڏنو آهي، سي هيءُ خيال نه ڪن ته اهو (بخل) انهن لاءِ چڱو آهي، بلڪ اهو انهن لاءِ بڇڙو آهي .جنهن (مال) ۾ بخل ڪيائون سو قيامت جي ڏينهن ڳٽ ڪري وجهبن ۽ آسمانن ۽ زمين جي ميراث (خاص) الله جي آهي. ۽ جيڪي اوهين ڪريو ٿا تنهن جي الله خبر رکندڙ آهي . |
| لَقَد سَمِعَ اللَّهُ قَولَ الَّذينَ قالوا إِنَّ اللَّهَ فَقيرٌ وَنَحنُ أَغنِياءُ سَنَكتُبُ ما قالوا وَقَتلَهُمُ الأَنبِياءَ بِغَيرِ حَقٍّ وَنَقولُ ذوقوا عَذابَ الحَريقِ (آيت : 181) |
|
بيشڪ الله انهن جي ڳالهه ٻڌي جن چيو ته الله سُڃو آهي ۽ اسين شاهوڪار آهيون جيڪي انهن چيو سو ۽ انهن جو نبين کي ناحق قتل ڪرڻ به اسين لکنداسون ۽ چونداسون ته ٻرندڙ باهه جو عذاب چکو. |
| ذٰلِكَ بِما قَدَّمَت أَيديكُم وَأَنَّ اللَّهَ لَيسَ بِظَلّامٍ لِلعَبيدِ (آيت : 182) |
|
اهو (بدلو) انهن (ڪمن) جي ڪري آهي جن کي اوهان جي هٿن اڳي موڪليو ۽ هن ڪري ته الله ٻانهن تي ظلم ڪندڙ نه آهي. |
| الَّذينَ قالوا إِنَّ اللَّهَ عَهِدَ إِلَينا أَلّا نُؤمِنَ لِرَسولٍ حَتّىٰ يَأتِيَنا بِقُربانٍ تَأكُلُهُ النّارُ قُل قَد جاءَكُم رُسُلٌ مِن قَبلى بِالبَيِّنٰتِ وَبِالَّذى قُلتُم فَلِمَ قَتَلتُموهُم إِن كُنتُم صٰدِقينَ (آيت : 183) |
|
جن چيو ته الله اسان کي تاڪيد ڪيو آهي ته اسين ڪنهن رسول تي ايمان نه آڻيون جيستائين اسان وٽ اهڙي قرباني نه آڻي جنهن کي باهه کائي (کين) چؤ ته اوهان وٽ مون کان اڳ ڪيترائي رسول ظاهر نشانيون ۽ جيڪي اوهان چيو سو به کڻي آيا، پوءِ ڇو اوهان انهن کي قتل ڪيو جيڪڏهن اوهين سچا آهيو. |
| فَإِن كَذَّبوكَ فَقَد كُذِّبَ رُسُلٌ مِن قَبلِكَ جاءو بِالبَيِّنٰتِ وَالزُّبُرِ وَالكِتٰبِ المُنيرِ (آيت : 184) |
|
پوءِ جيڪڏهن توکي ڪوڙو ڪن ته توکان اڳي به رسولن کي ڪوڙو ڪيو ويو آهي جي ظاهر نشانيون ۽صحيفا ۽ روشن ڪتاب کڻي آيا. |
| كُلُّ نَفسٍ ذائِقَةُ المَوتِ وَإِنَّما تُوَفَّونَ أُجورَكُم يَومَ القِيٰمَةِ فَمَن زُحزِحَ عَنِ النّارِ وَأُدخِلَ الجَنَّةَ فَقَد فازَ وَمَا الحَيوٰةُ الدُّنيا إِلّا مَتٰعُ الغُرورِ (آيت : 185) |
|
سڀڪو نفس موت جو مزو چکندڙ آهي۽ رڳو قيامت جي ڏينهن اوهان کي پورا بدلا ڏنا ويندا. پوءِ جنهن کي باهه کان پري ڪيو ويو ۽ جنت ۾ داخل ڪيو ويو سو ڪامياب ٿيو ۽ دنيا جي حياتي رڳو ڌوڪي جو سامان آهي. |
| لَتُبلَوُنَّ فى أَموٰلِكُم وَأَنفُسِكُم وَلَتَسمَعُنَّ مِنَ الَّذينَ أوتُوا الكِتٰبَ مِن قَبلِكُم وَمِنَ الَّذينَ أَشرَكوا أَذًى كَثيرًا وَإِن تَصبِروا وَتَتَّقوا فَإِنَّ ذٰلِكَ مِن عَزمِ الأُمورِ (آيت : 186) |
|
اوهان کي اوهان جي مالن ۽ اوهان جي نفسن ۾ ضرور آزمايو ويندو. ۽ جن کي اوهان کان اڳ ڪتاب ڏنو ويو آهي، تن کان ۽ مشرڪن کان گهڻي بدگوئي ٻڌندؤ. ۽ جيڪڏهن صبر ڪندؤ ۽ پرهيزگار ٿيندؤ ته بيشڪ اهو همٿ جي ڪمن مان آهي . |
| وَإِذ أَخَذَ اللَّهُ ميثٰقَ الَّذينَ أوتُوا الكِتٰبَ لَتُبَيِّنُنَّهُ لِلنّاسِ وَلا تَكتُمونَهُ فَنَبَذوهُ وَراءَ ظُهورِهِم وَاشتَرَوا بِهِ ثَمَنًا قَليلًا فَبِئسَ ما يَشتَرونَ (آيت : 187) |
|
۽ (اهو وقت ياد ڪر) جڏهن الله انهن کان انجام ورتو جن کي ڪتاب ڏنو ويو ته اوهين ماڻهن کي اهو (سڄو ڪتاب) ضرور بيان ڪري ٻڌائيندؤ. ۽ ان کي نه لڪائيندؤ. پوءِ انهن اهو (انجام) پنهنجي پٺين پويان اڇلائي ڇڏيو ۽ ان جي بدلي ٿورو ملهه ورتائون. پوءِ اهو بڇڙو آهي جو بدلي ۾ وٺن ٿا. |
| لا تَحسَبَنَّ الَّذينَ يَفرَحونَ بِما أَتَوا وَيُحِبّونَ أَن يُحمَدوا بِما لَم يَفعَلوا فَلا تَحسَبَنَّهُم بِمَفازَةٍ مِنَ العَذابِ وَلَهُم عَذابٌ أَليمٌ (آيت : 188) |
|
(اي رسول) تون انهن کي (عذاب کان ڇٽل) خيال نه ڪر جيڪي پنهنجي ڪئي تي خوش ٿين ٿا ۽ پسند ڪن ٿا ته سندن تعريف ڪئي وڃي انهن (عملن) تي جيڪي نه ڪيائون، سو تون انهن کي عذاب کان ڇٽل نه سمجهه. ۽انهن لاءِ دردناڪ عذاب آهي. |
| وَلِلَّهِ مُلكُ السَّمٰوٰتِ وَالأَرضِ وَاللَّهُ عَلىٰ كُلِّ شَيءٍ قَديرٌ (آيت : 189) |
|
۽ آسمانن ۽ زمين جي حڪومت الله جي آهي. ۽ الله سڀ ڪنهن شيءِ تي قدرت رکندڙ آهي. |
| إِنَّ فى خَلقِ السَّمٰوٰتِ وَالأَرضِ وَاختِلٰفِ الَّيلِ وَالنَّهارِ لَءايٰتٍ لِأُولِى الأَلبٰبِ (آيت : 190) |
|
بيشڪ آسمانن ۽ زمين جي ٺاهڻ ۽ رات ۽ ڏينهن جي ڦير گهير ۾ عقل وارن لاءِ نشانيون آهن. |
| الَّذينَ يَذكُرونَ اللَّهَ قِيٰمًا وَقُعودًا وَعَلىٰ جُنوبِهِم وَيَتَفَكَّرونَ فى خَلقِ السَّمٰوٰتِ وَالأَرضِ رَبَّنا ما خَلَقتَ هٰذا بٰطِلًا سُبحٰنَكَ فَقِنا عَذابَ النّارِ (آيت : 191) |
|
جيڪي الله کي بيٺي ۽ ويٺي ۽ پاسن ڀر ياد ڪن ٿا ۽ آسمانن ۽ زمين جي پيدائش ۾ فڪر ڪن ٿا (۽ چون ٿا ته) اي اسان جا پاليندڙ ! تو هي بي فائدي پيدا نه ڪيو آهي، تون پاڪ آهين پوءِ اسان کي باهه جي عذاب کان بچاءِ . |
| رَبَّنا إِنَّكَ مَن تُدخِلِ النّارَ فَقَد أَخزَيتَهُ وَما لِلظّٰلِمينَ مِن أَنصارٍ (آيت : 192) |
|
اي اسان جا پاليندڙ ! بيشڪ تون جنهن کي باهه ۾ داخل ڪندين ته تو ان کي خوار ڪيو. ۽ ظالمن جا ڪي به مددگار نه آهن. |
| رَبَّنا إِنَّنا سَمِعنا مُنادِيًا يُنادى لِلإيمٰنِ أَن ءامِنوا بِرَبِّكُم فَـٔامَنّا رَبَّنا فَاغفِر لَنا ذُنوبَنا وَكَفِّر عَنّا سَيِّـٔاتِنا وَتَوَفَّنا مَعَ الأَبرارِ (آيت : 193) |
|
اي اسان جا پاليندڙ ! بيشڪ اسان هڪ سڏيندڙ کي ايمان لاءِ سڏ ڪندي ٻڌو ته پنهنجي پاليندڙ تي ايما ن آڻيو، سو اسان ايمان آندو. اي اسان جا پاليندڙ ! پوءِ اسان کي اسان جا گناهه معاف ڪر ۽ اسان جون بڇڙايون اسان کان پري ڪر ۽ اسان کي نيڪي ڪندڙن سان گڏ موت ڏي . |
| رَبَّنا وَءاتِنا ما وَعَدتَنا عَلىٰ رُسُلِكَ وَلا تُخزِنا يَومَ القِيٰمَةِ إِنَّكَ لا تُخلِفُ الميعادَ (آيت : 194) |
|
اي اسان جا پاليندڙ ! ۽ اسان کي اهو ڪجهه ڏي جو تو رسولن جي معرفت اسان سان وعدو ڪيو ۽ اسان کي قيامت جي ڏينهن خوار نه ڪج. بيشڪ تون وعدي خلافي نه ٿو ڪرين. |
| فَاستَجابَ لَهُم رَبُّهُم أَنّى لا أُضيعُ عَمَلَ عٰمِلٍ مِنكُم مِن ذَكَرٍ أَو أُنثىٰ بَعضُكُم مِن بَعضٍ فَالَّذينَ هاجَروا وَأُخرِجوا مِن دِيٰرِهِم وَأوذوا فى سَبيلى وَقٰتَلوا وَقُتِلوا لَأُكَفِّرَنَّ عَنهُم سَيِّـٔاتِهِم وَلَأُدخِلَنَّهُم جَنّٰتٍ تَجرى مِن تَحتِهَا الأَنهٰرُ ثَوابًا مِن عِندِ اللَّهِ وَاللَّهُ عِندَهُ حُسنُ الثَّوابِ (آيت : 195) |
|
پوءِ سندن پاليندڙ انهن جي دعا قبول ڪئي ته آءُ اوهان مان ڪنهن به عمل ڪندڙ مرد يا زال جو عمل نه وڃائيندس. اوهان مان هڪڙا ٻين مان آهن (يعني اوهين مون وٽ سڀ برابر آهيو) پوءِ جن وطن ڇڏيو ۽ پنهنجن گهرن مان ڪڍيا ويا ۽ منهنجي رستي ۾ ڏکويا ويا ۽ جنگ ڪيائون ۽ قتل ڪيا ويا تن جون بڇڙايون انهن کان پري ڪندس ۽ انهن کي ضرور اهڙن باغن ۾ داخل ڪندس، جن جي هيٺان واهه وهن ٿا. اهو بدلو الله جي طرفان آهي . |
| لا يَغُرَّنَّكَ تَقَلُّبُ الَّذينَ كَفَروا فِى البِلٰدِ (آيت : 196) |
|
۽ الله وٽ سٺو بدلو آهي. توکي ڪافرن جو شهرن ۾ گهمڻ ڦرڻ ڌوڪي ۾ نه وجهي. |
| مَتٰعٌ قَليلٌ ثُمَّ مَأوىٰهُم جَهَنَّمُ وَبِئسَ المِهادُ (آيت : 197) |
|
(اهو) ٿورو فائدو آهي، وري سندن ٽڪاڻو دوزخ آهي. ۽ اهو بڇڙو هنڌ آهي. |
| لٰكِنِ الَّذينَ اتَّقَوا رَبَّهُم لَهُم جَنّٰتٌ تَجرى مِن تَحتِهَا الأَنهٰرُ خٰلِدينَ فيها نُزُلًا مِن عِندِ اللَّهِ وَما عِندَ اللَّهِ خَيرٌ لِلأَبرارِ (آيت : 198) |
|
پر جيڪي پنهنجي پاليندڙ کان ڊنا تن لاءِ باغ آهن جن جي هيٺان واهه وهن ٿا، انهن ۾ پيا رهندا. اها الله جي طرفان مهماني آهي. ۽ جيڪي الله وٽ آهي سو نيڪ ماڻهن لاءِ گهڻو چڱو آهي. |
| وَإِنَّ مِن أَهلِ الكِتٰبِ لَمَن يُؤمِنُ بِاللَّهِ وَما أُنزِلَ إِلَيكُم وَما أُنزِلَ إِلَيهِم خٰشِعينَ لِلَّهِ لا يَشتَرونَ بِـٔايٰتِ اللَّهِ ثَمَنًا قَليلًا أُولٰئِكَ لَهُم أَجرُهُم عِندَ رَبِّهِم إِنَّ اللَّهَ سَريعُ الحِسابِ (آيت : 199) |
|
۽ بيشڪ ڪتاب وارن مان ڪي اهي آهن جي الله تي ۽ جيڪي اوهان ڏي نازل ڪيو ويو ۽ جيڪي انهن ڏي نازل ڪيو ويو تنهن تي الله جي عاجزي ڪندي ايمان آڻين ٿا. الله جي آيتن جي بدلي ٿورو ملهه نه ٿا وٺن، انهن لاءِ سندن پاليندڙ وٽ سندن اجر آهي. بيشڪ الله جي طرفان جلد حساب ٿيڻ وارو آهي. |
| يٰأَيُّهَا الَّذينَ ءامَنُوا اصبِروا وَصابِروا وَرابِطوا وَاتَّقُوا اللَّهَ لَعَلَّكُم تُفلِحونَ (آيت : 200) |
|
اي ايمان وارؤ ! صبر ڪريو ۽ مقابلي ۾ مضبوط رهو ۽ (ان جي تياريءَ ۾ ) لڳا رهو ۽ الله کان ڊڄو مَنَ اوهين ڪامياب ٿيو. |