| طسم (آيت : 1) |
|
طسم. |
| تِلكَ ءايٰتُ الكِتٰبِ المُبينِ (آيت : 2) |
|
اهي پڌري ڪتاب جون آيتون آهن |
| نَتلوا عَلَيكَ مِن نَبَإِ موسىٰ وَفِرعَونَ بِالحَقِّ لِقَومٍ يُؤمِنونَ (آيت : 3) |
|
اسين توکي موسيٰ (عہ) ۽ فرعون جو ڪجهه احوال مڃڻ واريءَ قوم لاءِ پورو پورو پڙهي ٻڌايون ٿا. |
| إِنَّ فِرعَونَ عَلا فِى الأَرضِ وَجَعَلَ أَهلَها شِيَعًا يَستَضعِفُ طائِفَةً مِنهُم يُذَبِّحُ أَبناءَهُم وَيَستَحيۦ نِساءَهُم إِنَّهُ كانَ مِنَ المُفسِدينَ (آيت : 4) |
|
بيشڪ فرعون زمين ۾ وڏائي ڪئي ۽ ان جي رهڻ وارن کي (جدا جدا) ٽوليون ڪري ڇڏيائين، انهن مان هڪ جماعت کي ڪمزور ڪري رکيائين ٿي، سندن پٽن کي ڪٺائين ٿي ۽ انهن جي ڌيئرن کي جيئرو ڇڏيائين ٿي. بيشڪ اهو فسادين مان هو. |
| وَنُريدُ أَن نَمُنَّ عَلَى الَّذينَ استُضعِفوا فِى الأَرضِ وَنَجعَلَهُم أَئِمَّةً وَنَجعَلَهُمُ الوٰرِثينَ (آيت : 5) |
|
۽ اسان گهريو ته جن کي زمين ۾ ڪمزور ڪيو ويو تن تي احسان ڪريون ۽ انهن کي اڳواڻ بنايون ۽ انهن کي وارث ڪريون. |
| وَنُمَكِّنَ لَهُم فِى الأَرضِ وَنُرِىَ فِرعَونَ وَهٰمٰنَ وَجُنودَهُما مِنهُم ما كانوا يَحذَرونَ (آيت : 6) |
|
۽ انهن جو زمين ۾ دٻدٻو ڪريون ۽ فرعون ۽ هامان ۽ سندن لشڪرن کي انهن (ضعيفن) کان اها ڳالهه ڏيکاريون جنهن کان ڊنا ٿي. |
| وَأَوحَينا إِلىٰ أُمِّ موسىٰ أَن أَرضِعيهِ فَإِذا خِفتِ عَلَيهِ فَأَلقيهِ فِى اليَمِّ وَلا تَخافى وَلا تَحزَنى إِنّا رادّوهُ إِلَيكِ وَجاعِلوهُ مِنَ المُرسَلينَ (آيت : 7) |
|
۽ اسان موسيٰ (عہ) جي ماءُ کي الهام ڪيو ته تون ان کي کير پيار! پوءِ جڏهن توکي ان جو ڊپ ٿئي ته ان کي درياءَ ۾ اڇلاءِ ۽ نه ڊپ ڪج ۽ نه غمگين ٿج بيشڪ اسين ان کي توڏي موٽائڻ وارا آهيون ۽ ان کي رسولن مان ڪرڻ وارا آهيون. |
| فَالتَقَطَهُ ءالُ فِرعَونَ لِيَكونَ لَهُم عَدُوًّا وَحَزَنًا إِنَّ فِرعَونَ وَهٰمٰنَ وَجُنودَهُما كانوا خٰطِـٔينَ (آيت : 8) |
|
پوءِ ان کي فرعون جي گهر وارن لڌو، هن لاءِ ته سندن دشمن ۽ غم جو سبب ٿئي. بيشڪ فرعون ۽ هامان ۽ سندن لشڪر خطا ڪندڙ هئا. |
| وَقالَتِ امرَأَتُ فِرعَونَ قُرَّتُ عَينٍ لى وَلَكَ لا تَقتُلوهُ عَسىٰ أَن يَنفَعَنا أَو نَتَّخِذَهُ وَلَدًا وَهُم لا يَشعُرونَ (آيت : 9) |
|
۽ فرعون جي زال چيو ته (هيءَ ٻار) منهنجي لاءِ ۽ تنهنجي لاءِ اکين جو ٺار آهي. ان کي نه ڪهو، مَنَ اسان جي ڪم اچي يا ان کي پٽ بنايون، هوڏانهن انهن نه ٿي سمجهيو. |
| وَأَصبَحَ فُؤادُ أُمِّ موسىٰ فٰرِغًا إِن كادَت لَتُبدى بِهِ لَولا أَن رَبَطنا عَلىٰ قَلبِها لِتَكونَ مِنَ المُؤمِنينَ (آيت : 10) |
|
۽ موسيٰ (عہ) جي ماءُ جي دل بيقرار ٿي. اها ان (بي قراريءَ) کي ظاهر ڪرڻ تي هئي جيڪڏهن اسين ان جي دل کي هن لاءِ صبر جي توفيق نه ڏيون ها ته (اسان جي وعدي کي) مڃڻ وارن مان ٿئي. |
| وَقالَت لِأُختِهِ قُصّيهِ فَبَصُرَت بِهِ عَن جُنُبٍ وَهُم لا يَشعُرونَ (آيت : 11) |
|
۽ موسيٰ (عہ) جي ڀيڻ کي چيائين ته ان جي پويان لڳي وڃ پوءِ اها ان کي پري کان ڏسندي رهي ۽ انهن کي خبر به نه پئي. |
| وَحَرَّمنا عَلَيهِ المَراضِعَ مِن قَبلُ فَقالَت هَل أَدُلُّكُم عَلىٰ أَهلِ بَيتٍ يَكفُلونَهُ لَكُم وَهُم لَهُ نٰصِحونَ (آيت : 12) |
|
۽ (ڀيڻس جي پهچڻ کان) اڳ مٿس دائين جو کير حرام ڪيوسون پوءِ ڀيڻس چيو ته آءُ اوهان کي اهڙو گهراڻو ڏسيان جيڪي ان جي اوهان لاءِ سنڀال ڪن ۽ اهي ان جا خير خواهه به هجن. |
| فَرَدَدنٰهُ إِلىٰ أُمِّهِ كَى تَقَرَّ عَينُها وَلا تَحزَنَ وَلِتَعلَمَ أَنَّ وَعدَ اللَّهِ حَقٌّ وَلٰكِنَّ أَكثَرَهُم لا يَعلَمونَ (آيت : 13) |
|
پوءِ اسان ان کي سندس ماءُ ڏي موٽايو هن لاءِ ته سندس اکيون ٺرن ۽ غمگين نه ٿئي ۽ هن لاءِ ته ڄاڻي ته بيشڪ الله جو وعدو سچو آهي پر انهن مان گهڻا نه ٿا ڄاڻن. |
| وَلَمّا بَلَغَ أَشُدَّهُ وَاستَوىٰ ءاتَينٰهُ حُكمًا وَعِلمًا وَكَذٰلِكَ نَجزِى المُحسِنينَ (آيت : 14) |
|
۽ جڏهن موسيٰ (عه) پنهنجيءَ جواني کي پهتو ۽ پختو ٿيو تڏهن اسان ان کي حڪمت ۽ علم ڏنو. ۽ اهڙي طرح نيڪي ڪندڙن کي بدلو ڏيون ٿا. |
| وَدَخَلَ المَدينَةَ عَلىٰ حينِ غَفلَةٍ مِن أَهلِها فَوَجَدَ فيها رَجُلَينِ يَقتَتِلانِ هٰذا مِن شيعَتِهِ وَهٰذا مِن عَدُوِّهِ فَاستَغٰثَهُ الَّذى مِن شيعَتِهِ عَلَى الَّذى مِن عَدُوِّهِ فَوَكَزَهُ موسىٰ فَقَضىٰ عَلَيهِ قالَ هٰذا مِن عَمَلِ الشَّيطٰنِ إِنَّهُ عَدُوٌّ مُضِلٌّ مُبينٌ (آيت : 15) |
|
۽ (هڪ ڏينهن) جنهن وقت اتي جا رهڻ وارا بي خبر هئا، تنهن وقت شهر ۾ داخل ٿيو پوءِ اتي مڙس پاڻ ۾ وڙهندي ڏٺائين. هيءَ (هڪڙو) سندس جماعت (بني اسرائيل) مان هو ۽ هيءَ (ٻيو) سندس دشمنن مان هو. پوءِ جيڪو سندس جماعت مان هو تنهن موسيٰ () کان ان سان وڙهڻ لاءِ مدد گهري جيڪو سندس دشمنن مان هو پوءِ موسيٰ () ان کي هڪ مُڪ هئين ۽ ان کي ماري وڌائين. چيائين ته هيءَ شيطان جي ڪم مان آهي. بيشڪ اهو گمراهه ڪندڙ پڌرو دشمن آهي. |
| قالَ رَبِّ إِنّى ظَلَمتُ نَفسى فَاغفِر لى فَغَفَرَ لَهُ إِنَّهُ هُوَ الغَفورُ الرَّحيمُ (آيت : 16) |
|
چيائين ته اي منهنجا پاليندڙ! بيشڪ مون پاڻ تي ظلم ڪيو پوءِ تون مونکي معاف ڪر! پوءِ (الله) ان کي معاف ڪيو. بيشڪ اهو معاف ڪندڙ نهايت رحم وارو آهي. |
| قالَ رَبِّ بِما أَنعَمتَ عَلَىَّ فَلَن أَكونَ ظَهيرًا لِلمُجرِمينَ (آيت : 17) |
|
(موسيٰ!) چيو ته اي منهنجا پاليندڙ! بيشڪ تو مون تي جيڪو فضل ڪيو تنهن ڪري ڪڏهن به ڏوهارين جو مددگار نه ٿيندس. |
| فَأَصبَحَ فِى المَدينَةِ خائِفًا يَتَرَقَّبُ فَإِذَا الَّذِى استَنصَرَهُ بِالأَمسِ يَستَصرِخُهُ قالَ لَهُ موسىٰ إِنَّكَ لَغَوِىٌّ مُبينٌ (آيت : 18) |
|
پوءِ شهر ۾ ڊڄندي انتظار ڪڍندي صبح ٿيس ته اوچتو جنهن ڪالهه ان کان مدد گهري هئي سو ان کي مدد لاءِ پيو سڏي. موسيٰ () ان کي چيو ته بيشڪ تون پڌرو گمراهه آهين. |
| فَلَمّا أَن أَرادَ أَن يَبطِشَ بِالَّذى هُوَ عَدُوٌّ لَهُما قالَ يٰموسىٰ أَتُريدُ أَن تَقتُلَنى كَما قَتَلتَ نَفسًا بِالأَمسِ إِن تُريدُ إِلّا أَن تَكونَ جَبّارًا فِى الأَرضِ وَما تُريدُ أَن تَكونَ مِنَ المُصلِحينَ (آيت : 19) |
|
پوءِ جيڪو ٻنهي جو دشمن هو تنهن تي جڏهن هٿ ڊگهيرڻ گهريائين تڏهن ان (اسرائيلي پاڻ تي موسيٰ کي حملو ڪندڙ سمجهي) چيو ته اي موسيٰ! ڇا تون مون کي قتل ڪرڻ گهرين ٿو جيئن ڪالهه تو هڪ ماڻهوءَ کي قتل ڪيو؟ تون رڳو زمين ۾ زبردست ٿيڻ گهرين ٿو ۽ صلح ڪرائڻ وارن مان ٿيڻ نه ٿو گهرين. |
| وَجاءَ رَجُلٌ مِن أَقصَا المَدينَةِ يَسعىٰ قالَ يٰموسىٰ إِنَّ المَلَأَ يَأتَمِرونَ بِكَ لِيَقتُلوكَ فَاخرُج إِنّى لَكَ مِنَ النّٰصِحينَ (آيت : 20) |
|
۽ هڪ مڙس شهر جي پرئين پاسي کان ڊوڙندو آيو اُن چيو ته اي موسيٰ! سردار تنهنجي باري ۾ پاڻ ۾ مشورو ڪن ٿا ته توکي قتل ڪن سو تون (شهر مان) نڪري وڃ! بيشڪ آءُ تنهنجي خير خواهن مان آهيان. |
| فَخَرَجَ مِنها خائِفًا يَتَرَقَّبُ قالَ رَبِّ نَجِّنى مِنَ القَومِ الظّٰلِمينَ (آيت : 21) |
|
پوءِ موسيٰ! اتان ڊڄندو انتظار ڪڍندو نڪتو چيائين ته اي منهنجا پاليندڙ! مون کي ظالم قوم کان بچاءِ! |
| وَلَمّا تَوَجَّهَ تِلقاءَ مَديَنَ قالَ عَسىٰ رَبّى أَن يَهدِيَنى سَواءَ السَّبيلِ (آيت : 22) |
|
۽ جڏهن مدين (شهر) جي طرف منهن ڪيائين تڏهن چيائين ته اميد آهي ته منهنجو پاليندڙ مون کي سڌو رستو ڏيکاريندو. |
| وَلَمّا وَرَدَ ماءَ مَديَنَ وَجَدَ عَلَيهِ أُمَّةً مِنَ النّاسِ يَسقونَ وَوَجَدَ مِن دونِهِمُ امرَأَتَينِ تَذودانِ قالَ ما خَطبُكُما قالَتا لا نَسقى حَتّىٰ يُصدِرَ الرِّعاءُ وَأَبونا شَيخٌ كَبيرٌ (آيت : 23) |
|
۽ جڏهن مدين شهر جي پاڻيءَ تي پهتو ته اتي ماڻهن جي هڪ جماعت ڏٺائين انهن (پنهنجن جانورن کي) پاڻي ٿي پياريو. ۽ انهن (ماڻهن) کان هڪ پاسي ٻه زالون ڏٺائين جن (پنهنجي ڌڻ کي پاڻيءَ کان) جهلي بيهاريو ٿي. موسيٰ (زالن کي) چيو ته اوهان جو مطلب ڇا آهي انهن چيو ته جيستائين ڌنار (پنهنجا جانور) موٽائي وٺي وڃن تيسين نه پيارينديوسين ۽ اسانجو پيءُ وڏو ٻڍو آهي. |
| فَسَقىٰ لَهُما ثُمَّ تَوَلّىٰ إِلَى الظِّلِّ فَقالَ رَبِّ إِنّى لِما أَنزَلتَ إِلَىَّ مِن خَيرٍ فَقيرٌ (آيت : 24) |
|
پوءِ انهن جي ڌڻ کي پاڻي پياريائين (ان کان) پوءِ ڇانوَ ڏي هٽيو پوءِ چيائين ته اي منهنجا پاليندڙ! جيڪا نعمت تو مون ڏي لاٿي آهي تنهن لاءِ آءُ محتاج آهيان. |
| فَجاءَتهُ إِحدىٰهُما تَمشى عَلَى استِحياءٍ قالَت إِنَّ أَبى يَدعوكَ لِيَجزِيَكَ أَجرَ ما سَقَيتَ لَنا فَلَمّا جاءَهُ وَقَصَّ عَلَيهِ القَصَصَ قالَ لا تَخَف نَجَوتَ مِنَ القَومِ الظّٰلِمينَ (آيت : 25) |
|
پوءِ انهن ٻنهين مان هڪ ان وٽ شرم سان هلندي آئي. ان چيو ته منهنجو پيءُ توکي سڏي ٿو هن لاءِ ته اسان جي واسطي جو تو (ڌڻ کي) پاڻي پياريو آهي تنهن جي توکي مزدوري ڏئي. پوءِ جڏهن موسيٰ ان وٽ آيو ۽ ان کي احوال ٻڌايائين تڏهن ان چيو ته نه ڊڄ! تون ظالم قوم کان بچي آئين. |
| قالَت إِحدىٰهُما يٰأَبَتِ استَـٔجِرهُ إِنَّ خَيرَ مَنِ استَـٔجَرتَ القَوِىُّ الأَمينُ (آيت : 26) |
|
انهن ٻنهين زالن مان هڪ چيو ته اي منهنجا پيءٌ! ان کي نوڪر رک! ڇو ته چڱو ماڻهو جنهن کي نوڪر رکڻ گهرين ٿو سو طاقتور (۽) امانتدار هجي. |
| قالَ إِنّى أُريدُ أَن أُنكِحَكَ إِحدَى ابنَتَىَّ هٰتَينِ عَلىٰ أَن تَأجُرَنى ثَمٰنِىَ حِجَجٍ فَإِن أَتمَمتَ عَشرًا فَمِن عِندِكَ وَما أُريدُ أَن أَشُقَّ عَلَيكَ سَتَجِدُنى إِن شاءَ اللَّهُ مِنَ الصّٰلِحينَ (آيت : 27) |
|
ان چيو ته آءُ تنهنجي شادي پنهنجي هنن ٻن ڌيئرن مان هڪ سان ڪرائڻ گهران ٿو هن شرط تي ته تون منهنجي اٺ سال نوڪري ڪندين، پوءِ جيڪڏهن تون ڏهه سال پورا ڪندين ته تنهنجي طرفان (ڀلائي) آهي. ۽ آءُ توتي تڪليف رکڻ نه ٿو گهران. جيڪڏهن الله گهريو ته تون مون کي نيڪن مان ڏسندين. |
| قالَ ذٰلِكَ بَينى وَبَينَكَ أَيَّمَا الأَجَلَينِ قَضَيتُ فَلا عُدوٰنَ عَلَىَّ وَاللَّهُ عَلىٰ ما نَقولُ وَكيلٌ (آيت : 28) |
|
موسيٰ چيو ته اهو منهنجي وچ ۾ ۽ تنهنجي وچ ۾ (انجام) آهي.انهن ٻنهين مدتن مان ڪابه پوري ڪريان ته مون تي ڪا به زيادتي نه ٿئي. ۽ جيڪي اسين چئون ٿا تنهن تي الله شاهد آهي. |
| فَلَمّا قَضىٰ موسَى الأَجَلَ وَسارَ بِأَهلِهِ ءانَسَ مِن جانِبِ الطّورِ نارًا قالَ لِأَهلِهِ امكُثوا إِنّى ءانَستُ نارًا لَعَلّى ءاتيكُم مِنها بِخَبَرٍ أَو جَذوَةٍ مِنَ النّارِ لَعَلَّكُم تَصطَلونَ (آيت : 29) |
|
پوءِ جڏهن موسيٰ اها مدت پوري ڪئي ۽ پنهنجي گهر وارن کي وٺي هليو ته جبل طور جي پاسي کان هڪ باهه ڏٺائين، پنهنجي گهر وارن کي چيائين ته ترسو مون هڪ باهه ڏٺي آهي مَنَ اتان اوهان وٽ ڪا خبر يا باهه جو ٽانڊو آڻيان ته مَنَ اوهين پاڻ سيڪيو. |
| فَلَمّا أَتىٰها نودِىَ مِن شٰطِئِ الوادِ الأَيمَنِ فِى البُقعَةِ المُبٰرَكَةِ مِنَ الشَّجَرَةِ أَن يٰموسىٰ إِنّى أَنَا اللَّهُ رَبُّ العٰلَمينَ (آيت : 30) |
|
پوءِ جڏهن باهه وٽ پهتو ته ان کي ميدان جي سڄي ڪناري کان برڪت واري جاءِ ۾ وڻ مان سڏيو ويو ته اي موسيٰ! آءُ ئي الله جهانن جو پاليندڙ آهيان. |
| وَأَن أَلقِ عَصاكَ فَلَمّا رَءاها تَهتَزُّ كَأَنَّها جانٌّ وَلّىٰ مُدبِرًا وَلَم يُعَقِّب يٰموسىٰ أَقبِل وَلا تَخَف إِنَّكَ مِنَ الءامِنينَ (آيت : 31) |
|
۽ تون پنهنجي لٺ اڇل، پوءِ جڏهن ان کي چُرندو ڏٺائين ڄڻ ته اها نانگ آهي ته پٺ ڏيئي ڦريو ۽ پوئتي (منهن موڙي به) نه ڏٺائين (چيوسون ته) اي موسيٰ! اڳي اچ ۽ نه ڊڄ! بيشڪ توکي ڪنهن قسم جو ڊپ نه آهي. |
| اسلُك يَدَكَ فى جَيبِكَ تَخرُج بَيضاءَ مِن غَيرِ سوءٍ وَاضمُم إِلَيكَ جَناحَكَ مِنَ الرَّهبِ فَذٰنِكَ بُرهٰنانِ مِن رَبِّكَ إِلىٰ فِرعَونَ وَمَلَإِي۟هِ إِنَّهُم كانوا قَومًا فٰسِقينَ (آيت : 32) |
|
پنهنجي هٿ کي پنهنجي گريبان ۾ وجهه ته ڪنهن به عيب کانسواءِ سفيد ٿي نڪري ۽ پنهنجيون ٻانهون خوف کان پاڻ ڏي ملاءِ. پوءِ اهي ٻه دليل فرعون ۽ سندس سردارن ڏي تنهنجي پاليندڙ جي طرفان آهن. بيشڪ اهي نافرمان قوم هئا. |
| قالَ رَبِّ إِنّى قَتَلتُ مِنهُم نَفسًا فَأَخافُ أَن يَقتُلونِ (آيت : 33) |
|
موسيٰ چيو ته اي منهنجا پاليندڙ بيشڪ مون انهن مان هڪ ماڻهوءَ کي قتل ڪيو آهي سو آءُ ڊڄان ٿو ته متان مونکي قتل ڪن. |
| وَأَخى هٰرونُ هُوَ أَفصَحُ مِنّى لِسانًا فَأَرسِلهُ مَعِىَ رِدءًا يُصَدِّقُنى إِنّى أَخافُ أَن يُكَذِّبونِ (آيت : 34) |
|
۽ منهنجي ڀاءُ هارون جي زبان مون کان زياده چٽي آهي سو تون ان کي مون سان مددگار ڪري موڪل ته منهنجي تصديق ڪري، آءُ ڊڄان ٿو ته متان مون کي ڪوڙو ڪن. |
| قالَ سَنَشُدُّ عَضُدَكَ بِأَخيكَ وَنَجعَلُ لَكُما سُلطٰنًا فَلا يَصِلونَ إِلَيكُما بِـٔايٰتِنا أَنتُما وَمَنِ اتَّبَعَكُمَا الغٰلِبونَ (آيت : 35) |
|
الله فرمايو ته اسين تنهنجو بازو تنهنجي ڀاءُ سان مضبوط ڪنداسون ۽ اوهان کي غلبو ڏينداسون پوءِ اوهان ٻنهين تائين اهي پهچي نه سگهندا، اسان جي آيتن جي ڪري اوهين ٻئي ۽ جيڪي اوهان جا تابع ٿيا غالب ٿيندو. |
| فَلَمّا جاءَهُم موسىٰ بِـٔايٰتِنا بَيِّنٰتٍ قالوا ما هٰذا إِلّا سِحرٌ مُفتَرًى وَما سَمِعنا بِهٰذا فى ءابائِنَا الأَوَّلينَ (آيت : 36) |
|
پوءِ جڏهن موسيٰ وٽن اسان جون آيتون کڻي آيو جيڪي چٽيون هيون (تڏهن به) چيائون ته هيءَ رڳو هٿراڌو جادو آهي، ۽ اها ڳالهه اسان پنهنجن اڳين ابن ڏاڏن ۾ نه ٻڌي. |
| وَقالَ موسىٰ رَبّى أَعلَمُ بِمَن جاءَ بِالهُدىٰ مِن عِندِهِ وَمَن تَكونُ لَهُ عٰقِبَةُ الدّارِ إِنَّهُ لا يُفلِحُ الظّٰلِمونَ (آيت : 37) |
|
۽ موسيٰ () چيو ته منهنجو پاليندڙ ان کي وڌيڪ ڄاڻندڙ آهي جنهن وٽانس هدايت آندي، ۽ ان کي به جنهن جي (هن) جهان ۾ چٽي پڇاڙي ٿيندي. هيءَ ڳالهه يقيني آهي ته ظالم ڪامياب نه ٿيندا. |
| وَقالَ فِرعَونُ يٰأَيُّهَا المَلَأُ ما عَلِمتُ لَكُم مِن إِلٰهٍ غَيرى فَأَوقِد لى يٰهٰمٰنُ عَلَى الطّينِ فَاجعَل لى صَرحًا لَعَلّى أَطَّلِعُ إِلىٰ إِلٰهِ موسىٰ وَإِنّى لَأَظُنُّهُ مِنَ الكٰذِبينَ (آيت : 38) |
|
۽ فرعون چيو ته اي سردارو! مونکي پاڻ کان سواءِ اوهان جو ڪو حاڪم معلوم نه آهي، سو اي هامان! مون لاءِ سرن جي کوري کي ٻار پوءِ مون لاءِ هڪ محلات بناءِ! مَنَ آءُ موسيٰ () جي معبود کي نهاري ڏسان ۽ بيشڪ آءُ ان کي ڪوڙن مان خيال ڪريان ٿو. |
| وَاستَكبَرَ هُوَ وَجُنودُهُ فِى الأَرضِ بِغَيرِ الحَقِّ وَظَنّوا أَنَّهُم إِلَينا لا يُرجَعونَ (آيت : 39) |
|
۽ اُن ۽سندس لشڪرن زمين ۾ ناحق وڏائي ڪئي ۽ خيال ڪيائون ته انهن کي اسان ڏي نه موٽايو ويندو. |
| فَأَخَذنٰهُ وَجُنودَهُ فَنَبَذنٰهُم فِى اليَمِّ فَانظُر كَيفَ كانَ عٰقِبَةُ الظّٰلِمينَ (آيت : 40) |
|
پوءِ ان کي ۽ سندس لشڪرن کي پڪڙيو سون پوءِ انهن کي درياءَ ۾ اڇلايوسون. سو ڏس ته ظالمن جي پڇاڙي ڪيئن ٿي؟ |
| وَجَعَلنٰهُم أَئِمَّةً يَدعونَ إِلَى النّارِ وَيَومَ القِيٰمَةِ لا يُنصَرونَ (آيت : 41) |
|
۽ اسان انهن کي اهڙا اڳواڻ ڪيو جو باهه ڏي سڏيندا رهيا. ۽ قيامت جي ڏينهن انهن کي مدد نه ڏني ويندي. |
| وَأَتبَعنٰهُم فى هٰذِهِ الدُّنيا لَعنَةً وَيَومَ القِيٰمَةِ هُم مِنَ المَقبوحينَ (آيت : 42) |
|
۽ هن دنيا ۾ سندن پٺيان لعنت لڳائي سون ۽ قيامت جي ڏينهن اهي تڙيلن مان ٿيندا. |
| وَلَقَد ءاتَينا موسَى الكِتٰبَ مِن بَعدِ ما أَهلَكنَا القُرونَ الأولىٰ بَصائِرَ لِلنّاسِ وَهُدًى وَرَحمَةً لَعَلَّهُم يَتَذَكَّرونَ (آيت : 43) |
|
۽ اڳين جماعتن جي برباد ڪرڻ کان پوءِ بيشڪ موسيٰ کي ڪتاب ڏنوسون جو ماڻهن لاءِ (سمجهه پيدا ڪرڻ واريون) ڳالهيون ۽ هدايت ۽ رحمت هو ته مَنَ اهي ياد رکن |
| وَما كُنتَ بِجانِبِ الغَربِىِّ إِذ قَضَينا إِلىٰ موسَى الأَمرَ وَما كُنتَ مِنَ الشّٰهِدينَ (آيت : 44) |
|
۽ جڏهن اسان موسيٰ تائين حڪم پهچايو ته تون نه (طور جبل جي) الهندي پاسي هئين (جتي ان کي رسالت ملي هئي) ۽ نه تون اتي حاضرن مان هئين. |
| وَلٰكِنّا أَنشَأنا قُرونًا فَتَطاوَلَ عَلَيهِمُ العُمُرُ وَما كُنتَ ثاوِيًا فى أَهلِ مَديَنَ تَتلوا عَلَيهِم ءايٰتِنا وَلٰكِنّا كُنّا مُرسِلينَ (آيت : 45) |
|
پر اسان (موسيٰ کانپوءِ) ڪيتريون جماعتون پيدا ڪيون پوءِ انهن تي ڊگهو زمانو گذري ويو، ۽ نه تون مدين وارن ۾ رهندڙ هئين جو تو انهن کي اسان جون آيتون پڙهي پئي ٻڌايون، پر اسين (پيغمبر) موڪليندا رهيا آهيون. |
| وَما كُنتَ بِجانِبِ الطّورِ إِذ نادَينا وَلٰكِن رَحمَةً مِن رَبِّكَ لِتُنذِرَ قَومًا ما أَتىٰهُم مِن نَذيرٍ مِن قَبلِكَ لَعَلَّهُم يَتَذَكَّرونَ (آيت : 46) |
|
۽ نه تون (جبل) طور جي پاسي ۾ هئين جڏهن اسان (موسيٰ کي ) سڏيو پر تنهنجي پاليندڙ جي مهربانيءَ سان (تو وٽ وحي آيو) هن لاءِ ته تون اهڙي قوم کي ڊيڄارين جن وٽ توکان اڳ ڪوبه ڊيڄاريندڙ نه آيو ته مَنَ اهي نصيحت وٺن. |
| وَلَولا أَن تُصيبَهُم مُصيبَةٌ بِما قَدَّمَت أَيديهِم فَيَقولوا رَبَّنا لَولا أَرسَلتَ إِلَينا رَسولًا فَنَتَّبِعَ ءايٰتِكَ وَنَكونَ مِنَ المُؤمِنينَ (آيت : 47) |
|
۽ جيڪڏهن ائين نه هجي ها جو جن (ڪرتوتن) کي سندن هٿن اڳي موڪليو آهي تن جي ڪري مٿن ڪا مصيبت اچي، پوءِ چون ته اي اسان جا پاليندڙ! تو اسان ڏي ڪو رسول ڇو نه موڪليو ته اسين تنهنجي ڳالهين تي هلون ها ۽ ايمان وارن مان ٿيون ها (ته انهن لاءِ رسول نه به موڪليون ها) |
| فَلَمّا جاءَهُمُ الحَقُّ مِن عِندِنا قالوا لَولا أوتِىَ مِثلَ ما أوتِىَ موسىٰ أَوَلَم يَكفُروا بِما أوتِىَ موسىٰ مِن قَبلُ قالوا سِحرانِ تَظٰهَرا وَقالوا إِنّا بِكُلٍّ كٰفِرونَ (آيت : 48) |
|
پوءِ جڏهن اسان وٽان انهن کي صحيح ڳالهه پهتي تڏهن چيائون ته جهڙو موسيٰ کي ڏنو ويو هو تهڙو هن کي ڇو نه ڏنو ويو؟ ڇا جيڪي موسيٰ کي هن کان اڳ ڏنو ويو تنهن جو انڪار نه ڪيائون؟ چيائون ته (تورات ۽ قرآن) ٻئي جادو آهن جيڪي هڪ ٻئي جي موافق آهن |
| قُل فَأتوا بِكِتٰبٍ مِن عِندِ اللَّهِ هُوَ أَهدىٰ مِنهُما أَتَّبِعهُ إِن كُنتُم صٰدِقينَ (آيت : 49) |
|
۽ چيائون ته اسين ٻنهين کي نه ٿا مڃيون. چؤ ته جيڪڏهن اوهين سچا آهيو ته الله وٽان ڪو ڪتاب آڻيو جو انهن ٻنهين کان وڌيڪ سڌو رستو ڏيکاريندڙ هجي ته ان تي هلان. |
| فَإِن لَم يَستَجيبوا لَكَ فَاعلَم أَنَّما يَتَّبِعونَ أَهواءَهُم وَمَن أَضَلُّ مِمَّنِ اتَّبَعَ هَوىٰهُ بِغَيرِ هُدًى مِنَ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ لا يَهدِى القَومَ الظّٰلِمينَ (آيت : 50) |
|
پوءِ جيڪڏهن تنهنجي ڳالهه قبول نه ڪن ته ڄاڻ ته اهي رڳو پنهنجي خواهشن تي هلن ٿا ۽ جيڪو الله جي رستي ڏيکارڻ کانسواءِ پنهنجي خواهش تي هلي ٿو تنهن کان وڌيڪ گمراهه ڪير آهي؟ بيشڪ الله ظالم قوم کي سڌو رستو نه ٿو ڏيکاري. |
| وَلَقَد وَصَّلنا لَهُمُ القَولَ لَعَلَّهُم يَتَذَكَّرونَ (آيت : 51) |
|
۽ بيشڪ اسين ماڻهن لاءِ ڪلام لڳو لڳ موڪليندا آيا آهيون ته مَنَ اهي نصيحت وٺن. |
| الَّذينَ ءاتَينٰهُمُ الكِتٰبَ مِن قَبلِهِ هُم بِهِ يُؤمِنونَ (آيت : 52) |
|
جن کي اسان قرآن کان اڳ ڪتاب ڏنو آهي، سي قرآن کي مڃين ٿا. |
| وَإِذا يُتلىٰ عَلَيهِم قالوا ءامَنّا بِهِ إِنَّهُ الحَقُّ مِن رَبِّنا إِنّا كُنّا مِن قَبلِهِ مُسلِمينَ (آيت : 53) |
|
۽ جڏهن انهن کي قرآن پڙهي ٻڌايو وڃي ٿو ته چون ٿا ته اسان ان تي ايمان آندو بيشڪ اهو اسان جي پاليندڙ جي طرفان سچو آهي بيشڪ اسين (قرآن جي نازل ٿيڻ) کان اڳ ئي فرمانبردار هئاسون. |
| أُولٰئِكَ يُؤتَونَ أَجرَهُم مَرَّتَينِ بِما صَبَروا وَيَدرَءونَ بِالحَسَنَةِ السَّيِّئَةَ وَمِمّا رَزَقنٰهُم يُنفِقونَ (آيت : 54) |
|
انهن کي سندن ثابت قدميءَ جي ڪري سندن اجر ٻيڻو ڏنو ويندو ۽ اهي ڀلائي سان بڇڙائي کي ٽارين ٿا ۽ جيڪو انهن کي اسان رزق ڏنو آهي تنهن مان خرچ ڪن ٿا |
| وَإِذا سَمِعُوا اللَّغوَ أَعرَضوا عَنهُ وَقالوا لَنا أَعمٰلُنا وَلَكُم أَعمٰلُكُم سَلٰمٌ عَلَيكُم لا نَبتَغِى الجٰهِلينَ (آيت : 55) |
|
۽ جڏهن بيهودي ڳالهه ٻڌن ٿا ته ان کان منهن موڙين ٿا ۽ چون ٿا ته اسان لاءِ اسان جا ڪم آهن ۽ اوهان لاءِ اوهان جا ڪم آهن. اوهان تي سلام هجي اسان کي جاهل نه گهرجن. |
| إِنَّكَ لا تَهدى مَن أَحبَبتَ وَلٰكِنَّ اللَّهَ يَهدى مَن يَشاءُ وَهُوَ أَعلَمُ بِالمُهتَدينَ (آيت : 56) |
|
جنهن کي تون پسند ڪرين ٿو تنهن کي تون رستو نه ٿو ڏيکاري سگهين پر جنهن کي الله گهري تنهن کي رستو ڏيکاري ٿو ۽ اهو ئي رستي تي ايندڙن کي گهڻو ڄاڻندڙ آهي. |
| وَقالوا إِن نَتَّبِعِ الهُدىٰ مَعَكَ نُتَخَطَّف مِن أَرضِنا أَوَلَم نُمَكِّن لَهُم حَرَمًا ءامِنًا يُجبىٰ إِلَيهِ ثَمَرٰتُ كُلِّ شَيءٍ رِزقًا مِن لَدُنّا وَلٰكِنَّ أَكثَرَهُم لا يَعلَمونَ (آيت : 57) |
|
۽ ڪن (مڪي وارن) چيو ته جيڪڏهن اسين توسان گڏ هدايت تي هلنداسون ته پنهنجي ملڪ مان تڙجي وينداسون. ڇا اسان انهن کي امن واري حرم ۾ نه ٽڪايو؟ جنهن ڏي اسان جي طرفان رزق هر قسم جا ميوا پهچايا وڃن ٿا پر انهن مان گهڻا نه ٿا ڄاڻن. |
| وَكَم أَهلَكنا مِن قَريَةٍ بَطِرَت مَعيشَتَها فَتِلكَ مَسٰكِنُهُم لَم تُسكَن مِن بَعدِهِم إِلّا قَليلًا وَكُنّا نَحنُ الوٰرِثينَ (آيت : 58) |
|
۽ ڪيترائي ڳوٺ اسان برباد ڪيا جيڪي پنهنجي گذران ۾ حد کان لنگهي ويا. پوءِ اهي سندن رهڻ جون جايون آهن انهن کان پوءِ ڪن ٿورن وقتن کانسواءِ اُتي رهيو ئي ڪونه آهي ۽ (انهن جا) اسين ئي وارث هئاسون. |
| وَما كانَ رَبُّكَ مُهلِكَ القُرىٰ حَتّىٰ يَبعَثَ فى أُمِّها رَسولًا يَتلوا عَلَيهِم ءايٰتِنا وَما كُنّا مُهلِكِى القُرىٰ إِلّا وَأَهلُها ظٰلِمونَ (آيت : 59) |
|
۽ تنهنجو پاليندڙ ڳوٺن کي (تيسين) برباد ڪرڻ وارو نه آهي جيسين انهن مان وڏي ڳوٺ ۾ ڪو رسول نه موڪلي جو انهن کي اسان جون آيتون پڙهي ٻڌائي. ۽ اسين ڳوٺن کي برباد ڪرڻ وارا نه آهيون سواءِ ان حالت جي جو سندن رهڻ وارا ظالم هجن. |
| وَما أوتيتُم مِن شَيءٍ فَمَتٰعُ الحَيوٰةِ الدُّنيا وَزينَتُها وَما عِندَ اللَّهِ خَيرٌ وَأَبقىٰ أَفَلا تَعقِلونَ (آيت : 60) |
|
۽ جو ڪجهه اوهان کي ڏنو ويو آهي سو (فقط) دنيا جي حياتيءَ جو سامان ۽ ان جو سينگار آهي، ۽ جيڪي الله وٽ آهي سو گهڻو چڱو ۽ جٽادار آهي ڇا پوءِ عقل کان ڪم نه ٿا وٺو. |
| أَفَمَن وَعَدنٰهُ وَعدًا حَسَنًا فَهُوَ لٰقيهِ كَمَن مَتَّعنٰهُ مَتٰعَ الحَيوٰةِ الدُّنيا ثُمَّ هُوَ يَومَ القِيٰمَةِ مِنَ المُحضَرينَ (آيت : 61) |
|
ڀلا جنهن سان چڱو وعدو ڪيوسون پوءِ اهو ان کي ڏسڻ وارو (به) آهي سو اُن جهڙو آهي ڇا جنهن کي (فقط) دنيا جي حياتيءَ جو فائدو پهچايوسون وري قيامت جي ڏينهن (عذاب ۾ ) حاضر ڪيلن مان ٿيندو. |
| وَيَومَ يُناديهِم فَيَقولُ أَينَ شُرَكاءِىَ الَّذينَ كُنتُم تَزعُمونَ (آيت : 62) |
|
۽ جنهن ڏينهن الله انهن کي سڏيندو پوءِ چوندو ته اهي منهنجا شريڪ ڪٿي آهن جن (جي شريڪ ٿيڻ) جي اوهين دعويٰ ڪندا هئا. |
| قالَ الَّذينَ حَقَّ عَلَيهِمُ القَولُ رَبَّنا هٰؤُلاءِ الَّذينَ أَغوَينا أَغوَينٰهُم كَما غَوَينا تَبَرَّأنا إِلَيكَ ما كانوا إِيّانا يَعبُدونَ (آيت : 63) |
|
تنهن ڏينهن اهي جن تي (سزا جي) ڳالهه لازم ٿي چڪي هوندي سي چوندا ته اي اسان جا پاليندڙ هي اُهي آهن جن کي اسان گمراهه ڪيو جيئن پاڻ گمراهه ٿياسون تيئن اسان انهن کي گمراهه ڪيو. (هاڻي) اسين تنهنجي اڳيان (سڀني کان) بيزار ٿيون ٿا.اهي (خاص) اسان کي ئي نه پوڄيندا هئا. |
| وَقيلَ ادعوا شُرَكاءَكُم فَدَعَوهُم فَلَم يَستَجيبوا لَهُم وَرَأَوُا العَذابَ لَو أَنَّهُم كانوا يَهتَدونَ (آيت : 64) |
|
۽ چيو ويندو ته اوهين پنهنجن (الله سان) شريڪ ڪيلن کي سڏيو سو اهي انهن کي سڏيندا پوءِ اهي انهن کي جواب نه ڏيندا ۽ هي عذاب ڏسندا (۽ خواهش ڪندا ته) جيڪر اهي هدايت وارا ٿين ها. |
| وَيَومَ يُناديهِم فَيَقولُ ماذا أَجَبتُمُ المُرسَلينَ (آيت : 65) |
|
۽ جنهن ڏينهن الله انهن کي سڏيندو پوءِ چوندو ته اوهان پيغمبرن کي ڪهڙو جواب ڏنو؟ |
| فَعَمِيَت عَلَيهِمُ الأَنباءُ يَومَئِذٍ فَهُم لا يَتَساءَلونَ (آيت : 66) |
|
پوءِان ڏينهن انهن کان سڀ ڳالهيون ڀلجي وينديون جو هڪ ٻئي کان پڇندا به نه. |
| فَأَمّا مَن تابَ وَءامَنَ وَعَمِلَ صٰلِحًا فَعَسىٰ أَن يَكونَ مِنَ المُفلِحينَ (آيت : 67) |
|
پوءِ جنهن توبه ڪئي هوندي ۽ ايمان آندو هوندو ۽ چڱو عمل ڪيو هوندو سو اُميد آهي ته ڪاميابن مان ٿيندو. |
| وَرَبُّكَ يَخلُقُ ما يَشاءُ وَيَختارُ ما كانَ لَهُمُ الخِيَرَةُ سُبحٰنَ اللَّهِ وَتَعٰلىٰ عَمّا يُشرِكونَ (آيت : 68) |
|
۽ تنهنجو پاليندڙ جيڪي گهري ٿو سو پيدا ڪري ٿو ۽ پسند ڪري ٿو. انهن کي پسند ڪرڻ جو ڪو حق نه آهي. الله پاڪ آهي ۽ انهن کان بلند آهي جن کي (سندس) شريڪ ڪن ٿا. |
| وَرَبُّكَ يَعلَمُ ما تُكِنُّ صُدورُهُم وَما يُعلِنونَ (آيت : 69) |
|
۽ سندن سينا جيڪي لڪائين ٿا ۽ جيڪي پاڻ ظاهر ڪن ٿا تنهن کي تنهنجو پاليندڙ ڄاڻي ٿو. |
| وَهُوَ اللَّهُ لا إِلٰهَ إِلّا هُوَ لَهُ الحَمدُ فِى الأولىٰ وَالءاخِرَةِ وَلَهُ الحُكمُ وَإِلَيهِ تُرجَعونَ (آيت : 70) |
|
اهو ئي الله آهي ان کانسواءِ ڪوبه عبادت جي لائق نه آهي. دنيا ۽ آخرت ۾ سندس ئي ساراهه آهي ۽ سندس ئي حڪم آهي ۽ ان ڏي ئي اوهان کي موٽايو ويندو. |
| قُل أَرَءَيتُم إِن جَعَلَ اللَّهُ عَلَيكُمُ الَّيلَ سَرمَدًا إِلىٰ يَومِ القِيٰمَةِ مَن إِلٰهٌ غَيرُ اللَّهِ يَأتيكُم بِضِياءٍ أَفَلا تَسمَعونَ (آيت : 71) |
|
چؤ ته مون کي ٻڌايو ته جيڪڏهن الله اوهان تي قيامت جي ڏينهن تائين هميشة رات ڪري ته الله کانسواءِ ڪهڙو حاڪم آهي جو اوهان وٽ روشني آڻيندو؟ ڇا پوءِ اوهين نه ٿا ٻڌو؟ |
| قُل أَرَءَيتُم إِن جَعَلَ اللَّهُ عَلَيكُمُ النَّهارَ سَرمَدًا إِلىٰ يَومِ القِيٰمَةِ مَن إِلٰهٌ غَيرُ اللَّهِ يَأتيكُم بِلَيلٍ تَسكُنونَ فيهِ أَفَلا تُبصِرونَ (آيت : 72) |
|
چؤ ته مون کي ٻڌايو ته جيڪڏهن الله اوهان تي قيامت جي ڏينهن تائين هميشة ڏينهن ڪري ته الله کان سواءِ ڪهڙو حاڪم آهي جو اوهان وٽ رات آڻيندو جنهن ۾ آرام ڪندو ڇا پوءِ اوهين نه ٿا ڏسو؟ |
| وَمِن رَحمَتِهِ جَعَلَ لَكُمُ الَّيلَ وَالنَّهارَ لِتَسكُنوا فيهِ وَلِتَبتَغوا مِن فَضلِهِ وَلَعَلَّكُم تَشكُرونَ (آيت : 73) |
|
۽ پنهنجي مهربانيءَ سان اوهان لاءِ رات ۽ ڏينهن کي بنايو اٿس هن لاءِ ته رات ۾ آرام ڪريو ۽ هن لاءِ ته (ڏينهن ۾ ) سندس فضل (روزي) طلب ڪريو. ۽ مَنَ اوهين شڪر ڪريو. |
| وَيَومَ يُناديهِم فَيَقولُ أَينَ شُرَكاءِىَ الَّذينَ كُنتُم تَزعُمونَ (آيت : 74) |
|
۽ جنهن ڏينهن الله انهن کي سڏيندو پوءِ چوندو ته اهي منهنجا شريڪ ڪٿي آهن جن (جي شريڪ ٿيڻ) جي اوهين دعويٰ ڪندا هئا. |
| وَنَزَعنا مِن كُلِّ أُمَّةٍ شَهيدًا فَقُلنا هاتوا بُرهٰنَكُم فَعَلِموا أَنَّ الحَقَّ لِلَّهِ وَضَلَّ عَنهُم ما كانوا يَفتَرونَ (آيت : 75) |
|
۽ هر هڪ جماعت مان هڪ شاهد جُدا ڪنداسون. پوءِ چونداسون ته پنهنجي ثابتي پيش ڪريو. پوءِ اهي ڄاڻندا ته بيشڪ حق الله جي پاسي آهي ۽ جيڪي ڪوڙ پيا گهڙين سي انهن کان ڀلجي ويندا. |
| إِنَّ قٰرونَ كانَ مِن قَومِ موسىٰ فَبَغىٰ عَلَيهِم وَءاتَينٰهُ مِنَ الكُنوزِ ما إِنَّ مَفاتِحَهُ لَتَنوأُ بِالعُصبَةِ أُولِى القُوَّةِ إِذ قالَ لَهُ قَومُهُ لا تَفرَح إِنَّ اللَّهَ لا يُحِبُّ الفَرِحينَ (آيت : 76) |
|
بيشڪ قارون موسيٰ جي قوم مان هو، پوءِ مٿن شرارت ڪرڻ لڳو. ۽ اسان ان کي ايترا خزانا ڏنا هئا جو سندن ڪنجين سگهه واريءَ ٽوليءَ کي ٿڪايو ٿي. جڏهن ان کي سندس قوم چيو ته (گهڻو مال ڏسي) خوش نه ٿي! ڇو ته الله آڪڙ ڪندڙن کي پسند نه ٿو ڪري. |
| وَابتَغِ فيما ءاتىٰكَ اللَّهُ الدّارَ الءاخِرَةَ وَلا تَنسَ نَصيبَكَ مِنَ الدُّنيا وَأَحسِن كَما أَحسَنَ اللَّهُ إِلَيكَ وَلا تَبغِ الفَسادَ فِى الأَرضِ إِنَّ اللَّهَ لا يُحِبُّ المُفسِدينَ (آيت : 77) |
|
۽ جيڪي توکي الله ڏنو آهي تنهن سان آخرت جي گهر جي (ڀلائي) طلب ڪر ۽ دنيا مان پنهنجو حصو نه وسار. ۽ تون ڀلائي ڪر جيئن الله توسان ڀلائي ڪئي آهي ۽ زمين ۾ فساد وجهڻ جي ڪوشش نه ڪر! ڇو ته الله فسادين کي پسند نه ٿو ڪري. |
| قالَ إِنَّما أوتيتُهُ عَلىٰ عِلمٍ عِندى أَوَلَم يَعلَم أَنَّ اللَّهَ قَد أَهلَكَ مِن قَبلِهِ مِنَ القُرونِ مَن هُوَ أَشَدُّ مِنهُ قُوَّةً وَأَكثَرُ جَمعًا وَلا يُسـَٔلُ عَن ذُنوبِهِمُ المُجرِمونَ (آيت : 78) |
|
قارون چيو ته اهو (مال) ته رڳو هڪ علم سان جو مون وٽ آهي مون کي مليو آهي. ڇا ان نه ڄاتو ته بيشڪ الله ان کان اڳ ڪيتريون جماعتون برباد ڪيون آهن جيڪي ان کان زياده طاقت واريون ۽ گهڻي جمعيت واريون هيون. ۽ ڏوهارين کان سندن گناهن بابت نه پڇيو ويندو. |
| فَخَرَجَ عَلىٰ قَومِهِ فى زينَتِهِ قالَ الَّذينَ يُريدونَ الحَيوٰةَ الدُّنيا يٰلَيتَ لَنا مِثلَ ما أوتِىَ قٰرونُ إِنَّهُ لَذو حَظٍّ عَظيمٍ (آيت : 79) |
|
پوءِ (هڪ ڏينهن) پنهنجي قوم جي سامهون پنهنجي سينگار (دٻدٻي) سان نڪتو. (ان کي ڏسي) جيڪي دنيا جي حياتي گهرندا هئا، تن چيو ته جيڪي قارون کي ڏنو ويو آهي تنهن جهڙو جيڪر اسان کي به هجي! بيشڪ قارون وڏي نصيب وارو آهي. |
| وَقالَ الَّذينَ أوتُوا العِلمَ وَيلَكُم ثَوابُ اللَّهِ خَيرٌ لِمَن ءامَنَ وَعَمِلَ صٰلِحًا وَلا يُلَقّىٰها إِلَّا الصّٰبِرونَ (آيت : 80) |
|
۽ جن کي علم ڏنو ويو هو تن چيو ته اوهين ناس ٿيو! (قارون جي دولت کان) الله جو ثواب ان لاءِ گهڻو چڱو آهي جنهن ايمان آندو ۽ چڱو ڪم ڪيو ۽ اها ڳالهه رڳو صبر ڪرڻ وارن کي سيکاري وڃي ٿي. |
| فَخَسَفنا بِهِ وَبِدارِهِ الأَرضَ فَما كانَ لَهُ مِن فِئَةٍ يَنصُرونَهُ مِن دونِ اللَّهِ وَما كانَ مِنَ المُنتَصِرينَ (آيت : 81) |
|
پوءِ ان کي ۽ سندس گهر کي زمين ۾ ڳهايوسون. پوءِ الله کانسواءِ ڪا جماعت ان لاءِ نه هئي جا ان جي مدد ڪري ۽ نه پاڻ وير وٺڻ وارن مان هو. |
| وَأَصبَحَ الَّذينَ تَمَنَّوا مَكانَهُ بِالأَمسِ يَقولونَ وَيكَأَنَّ اللَّهَ يَبسُطُ الرِّزقَ لِمَن يَشاءُ مِن عِبادِهِ وَيَقدِرُ لَولا أَن مَنَّ اللَّهُ عَلَينا لَخَسَفَ بِنا وَيكَأَنَّهُ لا يُفلِحُ الكٰفِرونَ (آيت : 82) |
|
۽ (اڄ) صبح جو اهي جن سندس مرتبي جي ڪالهه خواهش ڪئي هئي چوڻ لڳا ڇا نه ٿا ڏسو ته الله پنهنجن ٻانهن مان جنهن لاءِ گهري ٿو تنهن جي روزي ڪشادي ڪري ٿو ۽ تنگ ڪري ٿو. جيڪڏهن الله اسان تي احسان نه ڪري ها ته اسان کي (به زمين ۾ ) ڳهائي ڇڏي ها. ڇا نه ٿا ڏسو ته ڪافر ڪامياب نه ٿا ٿين؟ |
| تِلكَ الدّارُ الءاخِرَةُ نَجعَلُها لِلَّذينَ لا يُريدونَ عُلُوًّا فِى الأَرضِ وَلا فَسادًا وَالعٰقِبَةُ لِلمُتَّقينَ (آيت : 83) |
|
اهو آخرت جو گهر آهي جنهن کي انهن لاءِ (خالص) ڪريون ٿا جي زمين ۾ نه وڏائي ڪرڻ ٿا گهرن ۽ نه فساد وجهڻ (گهرن ٿا). ۽ (چٽي) پڇاڙي پرهيزگارن جي آهي. |
| مَن جاءَ بِالحَسَنَةِ فَلَهُ خَيرٌ مِنها وَمَن جاءَ بِالسَّيِّئَةِ فَلا يُجزَى الَّذينَ عَمِلُوا السَّيِّـٔاتِ إِلّا ما كانوا يَعمَلونَ (آيت : 84) |
|
جيڪو چڱائي آڻيندو تنهن لاءِ ان کان چڱو (بدلو) آهي. ۽ جيڪو بڇڙائي ڪندو ته بڇڙائي ڪرڻ وارا جيڪي پيا ڪن تنهن کانسواءِ ٻيو بدلو کين نه ڏنو ويندو. |
| إِنَّ الَّذى فَرَضَ عَلَيكَ القُرءانَ لَرادُّكَ إِلىٰ مَعادٍ قُل رَبّى أَعلَمُ مَن جاءَ بِالهُدىٰ وَمَن هُوَ فى ضَلٰلٍ مُبينٍ (آيت : 85) |
|
بيشڪ جنهن توتي قرآن کي نازل ڪيو آهي سو تو کي پهرئين جاءِ (مڪي) ڏي موٽائڻ وارو آهي. چؤ ته منهنجو پاليندڙ ان کي گهڻو ڄاڻندڙ آهي جنهن هدايت آندي ۽ ان کي به جيڪو پڌريءَ گمراهيءَ ۾ آهي. |
| وَما كُنتَ تَرجوا أَن يُلقىٰ إِلَيكَ الكِتٰبُ إِلّا رَحمَةً مِن رَبِّكَ فَلا تَكونَنَّ ظَهيرًا لِلكٰفِرينَ (آيت : 86) |
|
۽ توکي اميد نه هئي ته توتي (هيءَ) ڪتاب لاٿو ويندو، پر تنهنجي پاليندڙ جي مهرباني سان (لاٿو ويو) پوءِ تون ڪافرن جو مددگار نه ٿيءُ، |
| وَلا يَصُدُّنَّكَ عَن ءايٰتِ اللَّهِ بَعدَ إِذ أُنزِلَت إِلَيكَ وَادعُ إِلىٰ رَبِّكَ وَلا تَكونَنَّ مِنَ المُشرِكينَ (آيت : 87) |
|
۽ اهي توکي الله جي آيتن (جي پهچائڻ) کان هن کان پوءِ جو اُهي توتي لاٿيون وڃن هرگز نه روڪين. ۽ پنهنجي پاليندڙ ڏي (ماڻهن کي) سڏ ۽ مشرڪن مان ڪڏهن به نه ٿيءُ. |
| وَلا تَدعُ مَعَ اللَّهِ إِلٰهًا ءاخَرَ لا إِلٰهَ إِلّا هُوَ كُلُّ شَيءٍ هالِكٌ إِلّا وَجهَهُ لَهُ الحُكمُ وَإِلَيهِ تُرجَعونَ (آيت : 88) |
|
۽ الله سان گڏ ٻئي حاڪم کي نه سڏ! ان کانسواءِ ڪو حاڪم نه آهي سندس ذات کانسواءِ سڀ ڪا شيءِ فنا ٿيڻ واري آهي، ان جو ئي حڪم آهي ۽ ان ڏي ئي اوهان کي موٽايو ويندو. |