| طس تِلكَ ءايٰتُ القُرءانِ وَكِتابٍ مُبينٍ (آيت : 1) |
|
طس. اهي قرآن ۽ کولي بيان ڪندڙ ڪتاب جون آيتون آهن. |
| هُدًى وَبُشرىٰ لِلمُؤمِنينَ (آيت : 2) |
|
(انهن) ايمان وارن لاءِ هدايت ۽ خوشخبري آهي، |
| الَّذينَ يُقيمونَ الصَّلوٰةَ وَيُؤتونَ الزَّكوٰةَ وَهُم بِالءاخِرَةِ هُم يوقِنونَ (آيت : 3) |
|
جيڪي نماز قائم ڪن ٿا ۽ زڪوات ڏين ٿا ۽ اهي آخرت تي (به) يقين رکن ٿا. |
| إِنَّ الَّذينَ لا يُؤمِنونَ بِالءاخِرَةِ زَيَّنّا لَهُم أَعمٰلَهُم فَهُم يَعمَهونَ (آيت : 4) |
|
بيشڪ جيڪي آخرت کي نه ٿا مڃين تن کي اسان سندن عمل چڱا ڪري ڏيکاريا آهن پوءِ اهي عقل جا انڌا آهن. |
| أُولٰئِكَ الَّذينَ لَهُم سوءُ العَذابِ وَهُم فِى الءاخِرَةِ هُمُ الأَخسَرونَ (آيت : 5) |
|
اِهي اُهي آهن جن لاءِ بڇڙو عذاب آهي ۽ اهي ئي آخرت ۾ سخت نقصان ۾ آهن. |
| وَإِنَّكَ لَتُلَقَّى القُرءانَ مِن لَدُن حَكيمٍ عَليمٍ (آيت : 6) |
|
۽ بيشڪ توکي حڪمت واري ڄاڻندڙ وٽان قرآن ڏنو وڃي ٿو. |
| إِذ قالَ موسىٰ لِأَهلِهِ إِنّى ءانَستُ نارًا سَـٔاتيكُم مِنها بِخَبَرٍ أَو ءاتيكُم بِشِهابٍ قَبَسٍ لَعَلَّكُم تَصطَلونَ (آيت : 7) |
|
(اهو وقت ياد ڪر) جڏهن موسيٰ پنهنجي گهر وارن کي چيو ته مون باهه ڏٺي آهي. آءُ اوهان وٽ اتان ڪا خبر آڻيان ٿو يا اوهان وٽ باهه جي اماڙي آڻيان ٿو مَنَ اوهين پاڻ سيڪيو. |
| فَلَمّا جاءَها نودِىَ أَن بورِكَ مَن فِى النّارِ وَمَن حَولَها وَسُبحٰنَ اللَّهِ رَبِّ العٰلَمينَ (آيت : 8) |
|
پوءِ جڏهن ان وٽ آيو ته آواز آيس ته جوئي باهه ۾ آهي ۽ جوئي ان جي آس پاس آهي تنهن تي برڪت آهي ۽ جهانن جو پاليندڙ الله پاڪ آهي. |
| يٰموسىٰ إِنَّهُ أَنَا اللَّهُ العَزيزُ الحَكيمُ (آيت : 9) |
|
اي موسيٰ! بيشڪ آءُ ئي غالب حڪمت وارو آهيان. |
| وَأَلقِ عَصاكَ فَلَمّا رَءاها تَهتَزُّ كَأَنَّها جانٌّ وَلّىٰ مُدبِرًا وَلَم يُعَقِّب يٰموسىٰ لا تَخَف إِنّى لا يَخافُ لَدَىَّ المُرسَلونَ (آيت : 10) |
|
۽ پنهنجي لٺ کي اڇلاءِ. پوءِ جڏهن ان کي سرندو ڏٺائين ڄڻ ته اهو نانگ آهي ته پٺ ڏيئي ڦريو ۽ نه ترسيو. اي موسيٰ! نه ڊڄ! بيشڪ پيغمبر مون وٽ نه ٿا ڊڄن. |
| إِلّا مَن ظَلَمَ ثُمَّ بَدَّلَ حُسنًا بَعدَ سوءٍ فَإِنّى غَفورٌ رَحيمٌ (آيت : 11) |
|
پر جنهن ظلم ڪيو وري برائي کان پوءِ بدلي ۾ چڱائي ڪيائين ته آءُ معاف ڪندڙ نهايت رحم وارو آهيان. |
| وَأَدخِل يَدَكَ فى جَيبِكَ تَخرُج بَيضاءَ مِن غَيرِ سوءٍ فى تِسعِ ءايٰتٍ إِلىٰ فِرعَونَ وَقَومِهِ إِنَّهُم كانوا قَومًا فٰسِقينَ (آيت : 12) |
|
۽ پنهنجي هٿ کي پنهنجي گريبان ۾ وجهه ته ڪنهن به عيب کانسواءِ سفيد ٿي نڪري، هنن ٻن نشانين سان جي نون نشانين ۾ آهن فرعون ۽ سندس قوم ڏي وڃ ڇو ته اهي نافرمان قوم هئا. |
| فَلَمّا جاءَتهُم ءايٰتُنا مُبصِرَةً قالوا هٰذا سِحرٌ مُبينٌ (آيت : 13) |
|
پوءِ جڏهن کين اسان جون نشانيون جيڪي اکيون کولڻ واريون آهن پهتيون تڏهن چيائون ته هي پڌرو جادو آهي. |
| وَجَحَدوا بِها وَاستَيقَنَتها أَنفُسُهُم ظُلمًا وَعُلُوًّا فَانظُر كَيفَ كانَ عٰقِبَةُ المُفسِدينَ (آيت : 14) |
|
۽ بي انصافيءَ ۽ وڏائيءَ کان انهن جو انڪار ڪيائون هوڏانهن سندن دلين انهن جو يقين ڪيو هو. پوءِ ڏس ته فسادين جي پڇاڙي ڪيئن ٿي. |
| وَلَقَد ءاتَينا داوۥدَ وَسُلَيمٰنَ عِلمًا وَقالَا الحَمدُ لِلَّهِ الَّذى فَضَّلَنا عَلىٰ كَثيرٍ مِن عِبادِهِ المُؤمِنينَ (آيت : 15) |
|
۽ بيشڪ اسان دائود ۽ سليمان کي علم ڏنو. ۽ انهن چيو ته سڀ تعريفون الله جي واسطي آهن جنهن اسان کي پنهنجن گهڻن ايمان وارن ٻانهن تي فضيلت ڏني. |
| وَوَرِثَ سُلَيمٰنُ داوۥدَ وَقالَ يٰأَيُّهَا النّاسُ عُلِّمنا مَنطِقَ الطَّيرِ وَأوتينا مِن كُلِّ شَيءٍ إِنَّ هٰذا لَهُوَ الفَضلُ المُبينُ (آيت : 16) |
|
۽ سليمان دائود جو وارث ٿيو ۽ چيائين ته اي انسانو! اسان کي پکين جي ٻولي سيکاري ويئي آهي ۽ اسان کي سڀ ڪا شيءِ ڏني وئي آهي. بيشڪ اها پڌري فضيلت آهي. |
| وَحُشِرَ لِسُلَيمٰنَ جُنودُهُ مِنَ الجِنِّ وَالإِنسِ وَالطَّيرِ فَهُم يوزَعونَ (آيت : 17) |
|
۽ سليمان لاءِ سندس لشڪر جنن ۽ انسانن ۽ پکين مان گڏ ڪيا ويا جو انهن کي ترتيب ڏني ويندي هئي، (پوءِ هڪ ڀيري ڪنهن طرف ويا) |
| حَتّىٰ إِذا أَتَوا عَلىٰ وادِ النَّملِ قالَت نَملَةٌ يٰأَيُّهَا النَّملُ ادخُلوا مَسٰكِنَكُم لا يَحطِمَنَّكُم سُلَيمٰنُ وَجُنودُهُ وَهُم لا يَشعُرونَ (آيت : 18) |
|
تان جو جڏهن ماڪوڙين جي ميدان تي پهتا تڏهن هڪ ماڪوڙيءَ چيو ته اي ماڪوڙيون! اوهين پنهنجن گهرن ۾ گهڙي وڃو! متان سليمان ۽ سندس لشڪر اوهان کي نه لتاڙين |
| فَتَبَسَّمَ ضاحِكًا مِن قَولِها وَقالَ رَبِّ أَوزِعنى أَن أَشكُرَ نِعمَتَكَ الَّتى أَنعَمتَ عَلَىَّ وَعَلىٰ وٰلِدَىَّ وَأَن أَعمَلَ صٰلِحًا تَرضىٰهُ وَأَدخِلنى بِرَحمَتِكَ فى عِبادِكَ الصّٰلِحينَ (آيت : 19) |
|
۽ انهن کي خبر به نه پوي. پوءِ ان جي ڳالهه کان مشڪي کلي ويٺو ۽ چيائين ته اي منهنجا پاليندڙ! مون کي توفيق ڏي ته تنهنجي ان نعمت جو شڪر ڪريان جا مون تي ۽ منهنجي ماءُ پيءُ تي ڪئي اٿئي ۽ چڱو ڪم ڪريان جنهن کي تون پسند ڪرين ۽ مون کي پنهنجيءَ رحمت سان پنهنجن نيڪ ٻانهن ۾ داخل ڪر. |
| وَتَفَقَّدَ الطَّيرَ فَقالَ ما لِىَ لا أَرَى الهُدهُدَ أَم كانَ مِنَ الغائِبينَ (آيت : 20) |
|
۽ پکين جو پڇيائين پوءِ چيائين ته مون کي ڇا ٿيو آهي جو آءُ هُد هُد کي نه ٿو ڏسان يا هو غائب ٿي ويو آهي. ضرور آءُ |
| لَأُعَذِّبَنَّهُ عَذابًا شَديدًا أَو لَأَا۟ذبَحَنَّهُ أَو لَيَأتِيَنّى بِسُلطٰنٍ مُبينٍ (آيت : 21) |
|
ان کي سخت سزا ڏيندس يا ان کي ڪهندس يا ته مون وٽ (پنهنجي غير حاضريءَ جو) پڌرو دليل (عذر) پيش ڪري. |
| فَمَكَثَ غَيرَ بَعيدٍ فَقالَ أَحَطتُ بِما لَم تُحِط بِهِ وَجِئتُكَ مِن سَبَإٍ بِنَبَإٍ يَقينٍ (آيت : 22) |
|
پوءِ گهڻي دير نه ڪيائين پوءِ (اچي) چيائين ته مون کي هڪ ڳالهه معلوم ٿي آهي جنهن جي توکي خبر نه آهي. ۽ آءُ تو وٽ سبا (جي قوم) کان هڪ پڪي خبر کڻي آيو آهيان. |
| إِنّى وَجَدتُ امرَأَةً تَملِكُهُم وَأوتِيَت مِن كُلِّ شَيءٍ وَلَها عَرشٌ عَظيمٌ (آيت : 23) |
|
بيشڪ مون هڪ زال کي ڏٺو جا مٿن بادشاهي ٿي ڪري. ۽ ان کي سڀ ڪا شيءِ (نعمت) ڏني ويئي آهي ۽ ان کي هڪ وڏو تخت آهي. |
| وَجَدتُها وَقَومَها يَسجُدونَ لِلشَّمسِ مِن دونِ اللَّهِ وَزَيَّنَ لَهُمُ الشَّيطٰنُ أَعمٰلَهُم فَصَدَّهُم عَنِ السَّبيلِ فَهُم لا يَهتَدونَ (آيت : 24) |
|
مون ان کي ۽ سندس قوم کي الله کانسواءِ سج کي سجدو ڪندي ڏٺو ۽ شيطان انهن کي سندن عمل چڱا ڪري ڏيکاريا آهن پوءِ انهن کي رستي کان روڪيو اٿس تنهن ڪري اهي (هيتري ڳالهه جو به) رستو نه ٿا لهن. |
| أَلّا يَسجُدوا لِلَّهِ الَّذى يُخرِجُ الخَبءَ فِى السَّمٰوٰتِ وَالأَرضِ وَيَعلَمُ ما تُخفونَ وَما تُعلِنونَ (آيت : 25) |
|
ته ان الله کي سجدو ڪن جيڪو آسمانن ۽ زمين ۾ لڪل شين کي ٻاهر ڪڍي (ظاهر ڪري) ٿو ۽ جيڪي اوهين لڪايو ٿا ۽ جيڪي ظاهر ڪريو ٿا تنهن کي ڄاڻي ٿو. |
| اللَّهُ لا إِلٰهَ إِلّا هُوَ رَبُّ العَرشِ العَظيمِ (آيت : 26) |
|
الله اهو آهي جنهن کانسواءِ ڪو عبادت جي لائق نه آهي جو وڏي تخت جو مالڪ آهي. |
| قالَ سَنَنظُرُ أَصَدَقتَ أَم كُنتَ مِنَ الكٰذِبينَ (آيت : 27) |
|
سليمان چيو ته اجهو ڏسون ٿا ته ڇا تو سچ چيو يا تون ڪوڙن مان آهين؟ |
| اذهَب بِكِتٰبى هٰذا فَأَلقِه إِلَيهِم ثُمَّ تَوَلَّ عَنهُم فَانظُر ماذا يَرجِعونَ (آيت : 28) |
|
منهنجو هيءَ خط کڻي وڃ پوءِ ان کي انهن جي اڳيان اڇلاءِ! وري انهن کان هٽي وڃ پوءِ ڏس ته ڪهڙو جواب ڏين ٿا؟ |
| قالَت يٰأَيُّهَا المَلَؤُا۟ إِنّى أُلقِىَ إِلَىَّ كِتٰبٌ كَريمٌ (آيت : 29) |
|
بلقيس چيو ته اي سردارو! منهنجي اڳيان هڪ شاندار خط اڇلايو ويو آهي. |
| إِنَّهُ مِن سُلَيمٰنَ وَإِنَّهُ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ (آيت : 30) |
|
بيشڪ اهو سليمان جي طرفان آهي ۽ بيشڪ اهو (خط) الله وڏي مهربان نهايت رحم واري جي نالي سان (شروع ڪيل) آهي، |
| أَلّا تَعلوا عَلَىَّ وَأتونى مُسلِمينَ (آيت : 31) |
|
(هن مضمون سان) ته مون سان سرڪشي نه ڪريو ۽ مون وٽ فرمانبردار ٿي اچو. |
| قالَت يٰأَيُّهَا المَلَؤُا۟ أَفتونى فى أَمرى ما كُنتُ قاطِعَةً أَمرًا حَتّىٰ تَشهَدونِ (آيت : 32) |
|
چوڻ لڳي ته اي سردارو! منهنجي (هن) ڪم ۾ مون کي صلاح ڏيو. آءُ تيستائين ڪنهن به ڪم جو فيصلو نه ڪندي آهيان جيستائين اوهين مون وٽ حاضر (نه) ٿيندا آهيو. |
| قالوا نَحنُ أُولوا قُوَّةٍ وَأُولوا بَأسٍ شَديدٍ وَالأَمرُ إِلَيكِ فَانظُرى ماذا تَأمُرينَ (آيت : 33) |
|
چيائون ته اسين طاقت وارا ۽ وڏا جنگي پهلوان آهيون ۽ (وڌيڪ) تنهنجو اختيار آهي پوءِ ڏس ته ڪهڙو حڪم ڪرين ٿي؟ |
| قالَت إِنَّ المُلوكَ إِذا دَخَلوا قَريَةً أَفسَدوها وَجَعَلوا أَعِزَّةَ أَهلِها أَذِلَّةً وَكَذٰلِكَ يَفعَلونَ (آيت : 34) |
|
بلقيس چيو ته بادشاهه جڏهن ڪنهن ڳوٺ ۾ داخل ٿين ٿا ته ان کي خراب ڪن ٿا ۽ ان جي سردارن کي خوار ڪن ٿا. ۽ اهڙيءَ طرح (هي به) ڪندا. |
| وَإِنّى مُرسِلَةٌ إِلَيهِم بِهَدِيَّةٍ فَناظِرَةٌ بِمَ يَرجِعُ المُرسَلونَ (آيت : 35) |
|
بيشڪ آءُ انهن ڏي ڪا سوکڙي موڪليان ٿي. پوءِ ڏسنديس ته قاصد ڪهڙي جواب سان موٽن ٿا؟ |
| فَلَمّا جاءَ سُلَيمٰنَ قالَ أَتُمِدّونَنِ بِمالٍ فَما ءاتىٰنِۦَ اللَّهُ خَيرٌ مِمّا ءاتىٰكُم بَل أَنتُم بِهَدِيَّتِكُم تَفرَحونَ (آيت : 36) |
|
پوءِ جڏهن (قاصد) سليمان وٽ آيو تڏهن سليمان چيو ته ڇا اوهين مون کي مال جي مدد ڏيو ٿا؟ پوءِ جيڪي مون کي الله ڏنو آهي سو ان کان چڱو آهي جو اوهان کي ڏنو اٿس پر اوهين پنهنجي سوکڙيءَ سان خوش ٿيو ٿا. |
| ارجِع إِلَيهِم فَلَنَأتِيَنَّهُم بِجُنودٍ لا قِبَلَ لَهُم بِها وَلَنُخرِجَنَّهُم مِنها أَذِلَّةً وَهُم صٰغِرونَ (آيت : 37) |
|
تون انهن ڏي موٽي وڃ پوءِ اسين مٿن اهڙا لشڪر آڻينداسون جن سان مقابلي ڪرڻ جي انهن کي ڪا طاقت نه آهي ۽ انهن کي اتان بي عزت ڪري ڪڍنداسون ۽ اهي خوار هوندا. |
| قالَ يٰأَيُّهَا المَلَؤُا۟ أَيُّكُم يَأتينى بِعَرشِها قَبلَ أَن يَأتونى مُسلِمينَ (آيت : 38) |
|
سليمان چيو ته اي سردارو! اوهان مان ڪير آهي جو انهن جي مون وٽ فرمانبردار ٿي اچڻ کان اڳ مون وٽ ان جو تخت آڻي. |
| قالَ عِفريتٌ مِنَ الجِنِّ أَنا۠ ءاتيكَ بِهِ قَبلَ أَن تَقومَ مِن مَقامِكَ وَإِنّى عَلَيهِ لَقَوِىٌّ أَمينٌ (آيت : 39) |
|
جنن مان هڪ ديو چيو ته تون پنهنجي جاءِ کان اٿين تنهن کان اڳ آءُ ان کي تو وٽ آڻيندس، ۽ بيشڪ مون کي ان جي طاقت آهي (۽) امانتدار آهيان. |
| قالَ الَّذى عِندَهُ عِلمٌ مِنَ الكِتٰبِ أَنا۠ ءاتيكَ بِهِ قَبلَ أَن يَرتَدَّ إِلَيكَ طَرفُكَ فَلَمّا رَءاهُ مُستَقِرًّا عِندَهُ قالَ هٰذا مِن فَضلِ رَبّى لِيَبلُوَنى ءَأَشكُرُ أَم أَكفُرُ وَمَن شَكَرَ فَإِنَّما يَشكُرُ لِنَفسِهِ وَمَن كَفَرَ فَإِنَّ رَبّى غَنِىٌّ كَريمٌ (آيت : 40) |
|
جنهن وٽ ڪتاب جو هڪ علم هو تنهن چيو ته تنهنجي اک توڏي موٽي تنهن کان اڳي (يعني اک ڇنڀ) ۾ آءُ ان کي تو وٽ آڻيندس. پوءِ جڏهن ان کي پاڻ وٽ رکيل ڏٺائين تڏهن چيائين ته هي منهنجي پاليندڙ جو فضل آهي، هن لاءِ ته مون کي آزمائي ته ڇا شڪر ڪريان ٿو يا بي شڪري ڪريان ٿو ۽ جيڪو شڪر ڪندو سو رڳو پاڻ لاءِ شڪر ڪندو ۽ جيڪو بي شڪري ڪندو ته منهنجو پاليندڙ بي پرواهه ڪرم ڪندڙ آهي |
| قالَ نَكِّروا لَها عَرشَها نَنظُر أَتَهتَدى أَم تَكونُ مِنَ الَّذينَ لا يَهتَدونَ (آيت : 41) |
|
سليمان چيو ته ان (جي پرکڻ) لاءِ سندس تخت جي شڪل بدلي ڇڏيو ته ڏسون ته ان کي (ايمان جي رستي جو) پتو پوي ٿو يا بي خبرن مان ٿئي ٿي. |
| فَلَمّا جاءَت قيلَ أَهٰكَذا عَرشُكِ قالَت كَأَنَّهُ هُوَ وَأوتينَا العِلمَ مِن قَبلِها وَكُنّا مُسلِمينَ (آيت : 42) |
|
پوءِ جڏهن آئي تڏهن ان کي چيو ويو ته ڇا تنهنجو تخت اهڙو آهي؟ چيائين ته ڄڻ ته اِهو اُهوئي آهي ۽ اسان کي ان (واقعي) کان اڳ ئي (سليمان جي خداپرستي) معلوم ٿي چڪي ۽ اسين (ان وقت کان ئي) فرمانبردار آهيون. |
| وَصَدَّها ما كانَت تَعبُدُ مِن دونِ اللَّهِ إِنَّها كانَت مِن قَومٍ كٰفِرينَ (آيت : 43) |
|
۽ الله کانسواءِ جنهن جي عبادت ڪندي هئي تنهن کان ان کي سليمان روڪيو. بيشڪ اهاڪافر قوم مان هئي. |
| قيلَ لَهَا ادخُلِى الصَّرحَ فَلَمّا رَأَتهُ حَسِبَتهُ لُجَّةً وَكَشَفَت عَن ساقَيها قالَ إِنَّهُ صَرحٌ مُمَرَّدٌ مِن قَواريرَ قالَت رَبِّ إِنّى ظَلَمتُ نَفسى وَأَسلَمتُ مَعَ سُلَيمٰنَ لِلَّهِ رَبِّ العٰلَمينَ (آيت : 44) |
|
بلقيس کي چيوويو ته محلات ۾ داخل ٿيءُ، پوءِ جڏهن ان کي ڏٺائين تڏهن ان کي اونهو پاڻي خيال ڪيائين ۽ پنهنجو پنيون کوليائين. سليمان چيو ته اهو ته صاف شيشي جو بنايل محلات آهي. بلقيس چيو ته اي منهنجا پاليندڙ! بيشڪ مون پاڻ تي ظلم ڪيو ۽ (هاڻي) سليمان سان گڏ جهانن جي پاليندڙ الله جي مون تابعداري قبول ڪئي. |
| وَلَقَد أَرسَلنا إِلىٰ ثَمودَ أَخاهُم صٰلِحًا أَنِ اعبُدُوا اللَّهَ فَإِذا هُم فَريقانِ يَختَصِمونَ (آيت : 45) |
|
۽ بيشڪ اسان ثمود ڏي سندن ڀاءُ صالح کي موڪليو ته الله جي عبادت ڪريو پوءِ ان ئي وقت اهي ٻه جماعتون ٿي پاڻ ۾ جهڳڙو ڪرڻ لڳا. |
| قالَ يٰقَومِ لِمَ تَستَعجِلونَ بِالسَّيِّئَةِ قَبلَ الحَسَنَةِ لَولا تَستَغفِرونَ اللَّهَ لَعَلَّكُم تُرحَمونَ (آيت : 46) |
|
صالح چيو ته اي منهنجي قوم! ڀلائي کان اڳي برائي گهرڻ ۾ تڪڙ ڇو ٿا ڪريو؟ الله کان معافي ڇو نه ٿا گهرو ته مَنَ اوهان تي رحم ڪيو وڃي. |
| قالُوا اطَّيَّرنا بِكَ وَبِمَن مَعَكَ قالَ طٰئِرُكُم عِندَ اللَّهِ بَل أَنتُم قَومٌ تُفتَنونَ (آيت : 47) |
|
چيائون ته اسان توکي ۽ جيڪي توسان گڏ آهن تن کي نڀاڳو ڏٺو آهي. صالح چيو ته اوهان جو نڀاڳ الله وٽ آهي پر اوهان ماڻهن کي پرکيو وڃي ٿو. |
| وَكانَ فِى المَدينَةِ تِسعَةُ رَهطٍ يُفسِدونَ فِى الأَرضِ وَلا يُصلِحونَ (آيت : 48) |
|
۽ (اُن) شهر ۾ نَوَ ڄڻا هئا جي زمين ۾ فساد ڪندا هئا ۽ سڌارو نه ڪندا هئا. |
| قالوا تَقاسَموا بِاللَّهِ لَنُبَيِّتَنَّهُ وَأَهلَهُ ثُمَّ لَنَقولَنَّ لِوَلِيِّهِ ما شَهِدنا مَهلِكَ أَهلِهِ وَإِنّا لَصٰدِقونَ (آيت : 49) |
|
انهن الله جو قسم کڻي چيو ته اسين ان کي ۽ سندس گهر وارن کي رات جو ماري ڇڏينداسون پوءِ ان جي وارث کي چونداسون ته اسين سندس گهر جي تباهه ٿيڻ وقت حاضر نه هئاسون ۽ بيشڪ اسين سچا آهيون. |
| وَمَكَروا مَكرًا وَمَكَرنا مَكرًا وَهُم لا يَشعُرونَ (آيت : 50) |
|
۽ انهن هڪڙي قسم جي ڳجهي تدبير ڪئي ۽ اسان ٻئي قسم جي ڳجهي تدبير ڪئي ۽ انهن کي خبر به نه پئي. |
| فَانظُر كَيفَ كانَ عٰقِبَةُ مَكرِهِم أَنّا دَمَّرنٰهُم وَقَومَهُم أَجمَعينَ (آيت : 51) |
|
پوءِ ڏس ته انهن جي ڳجهي تدبير جي پڇاڙي ڪيئن ٿي جو انهن کي ۽ سندن ساريءَ قوم کي برباد ڪيوسون. |
| فَتِلكَ بُيوتُهُم خاوِيَةً بِما ظَلَموا إِنَّ فى ذٰلِكَ لَءايَةً لِقَومٍ يَعلَمونَ (آيت : 52) |
|
پوءِ انهن جي ظلم جي ڪري انهن جا اهي گهر ڊٺل آهن. بيشڪ ان ۾ ڄاڻڻ واريءَ قوم لاءِ (وڏي) نشاني آهي. |
| وَأَنجَينَا الَّذينَ ءامَنوا وَكانوا يَتَّقونَ (آيت : 53) |
|
۽ جن ايمان آندو ۽ پرهيزگاري ٿي ڪئي تن کي بچايوسون. |
| وَلوطًا إِذ قالَ لِقَومِهِ أَتَأتونَ الفٰحِشَةَ وَأَنتُم تُبصِرونَ (آيت : 54) |
|
۽ لوط کي (موڪليوسون) جڏهن ان پنهنجيءَ قوم کي چيو ته ڇا اوهين ڏسي وائسي بي حيائيءَ جو ڪم ڪريو ٿا. |
| أَئِنَّكُم لَتَأتونَ الرِّجالَ شَهوَةً مِن دونِ النِّساءِ بَل أَنتُم قَومٌ تَجهَلونَ (آيت : 55) |
|
ڇا اوهين زالن کي ڇڏي مردن ڏي شهوت (جي خيال) سان وڃو ٿا؟ پر اوهين جاهل قوم آهيو. |
| فَما كانَ جَوابَ قَومِهِ إِلّا أَن قالوا أَخرِجوا ءالَ لوطٍ مِن قَريَتِكُم إِنَّهُم أُناسٌ يَتَطَهَّرونَ (آيت : 56) |
|
پوءِ سندس قوم جو جواب رڳو هيءَ هو جو چيائون ته لوط جي گهر وارن کي پنهنجي ڳوٺ مان ڪڍو. ڇو ته اهي ماڻهو پاڪ رهڻ گهرن ٿا. |
| فَأَنجَينٰهُ وَأَهلَهُ إِلَّا امرَأَتَهُ قَدَّرنٰها مِنَ الغٰبِرينَ (آيت : 57) |
|
پوءِ اسان ان کي ۽ ان جي گهر وارن کي بچايو سندس زال کانسواءِ جنهن کي پوئتي رهيلن مان ٺهرايوسون. |
| وَأَمطَرنا عَلَيهِم مَطَرًا فَساءَ مَطَرُ المُنذَرينَ (آيت : 58) |
|
۽ مٿن هڪ قسم جو مينهن وسايوسون. پوءِ ڊيڄاريلن جو ڪهڙو نه مينهن بڇڙو هو. |
| قُلِ الحَمدُ لِلَّهِ وَسَلٰمٌ عَلىٰ عِبادِهِ الَّذينَ اصطَفىٰ ءاللَّهُ خَيرٌ أَمّا يُشرِكونَ (آيت : 59) |
|
(اي رسول !) چؤ ته سڀ تعريفون الله جي واسطي آهن ۽ سلام سندس انهن ٻانهن تي آهي جن کي پسند ڪيو اٿس. ڇا الله چڱو آهي يا جن کي الله جو شريڪ بنائين ٿا؟ |
| أَمَّن خَلَقَ السَّمٰوٰتِ وَالأَرضَ وَأَنزَلَ لَكُم مِنَ السَّماءِ ماءً فَأَنبَتنا بِهِ حَدائِقَ ذاتَ بَهجَةٍ ما كانَ لَكُم أَن تُنبِتوا شَجَرَها أَءِلٰهٌ مَعَ اللَّهِ بَل هُم قَومٌ يَعدِلونَ (آيت : 60) |
|
ڀلا آسمانن ۽ زمين کي ڪنهن پيدا ڪيو ۽ آسمان مان (ڪنهن) اوهان لاءِ پاڻي وسايو؟ (اسان وسايو) پوءِ ان سان رونق وارا باغ ڄماياسون. اوهان جو ڪم نه هو جو انهن جا وڻ ڄمايو. ڇا الله سان گڏ ٻيو به ڪو حاڪم آهي؟ پر اهي اهڙي قوم آهن جي (رستي کان) ڦري ٿا. (۶۰) |
| أَمَّن جَعَلَ الأَرضَ قَرارًا وَجَعَلَ خِلٰلَها أَنهٰرًا وَجَعَلَ لَها رَوٰسِىَ وَجَعَلَ بَينَ البَحرَينِ حاجِزًا أَءِلٰهٌ مَعَ اللَّهِ بَل أَكثَرُهُم لا يَعلَمونَ (آيت : 61) |
|
ڀلا زمين کي رهڻ جي جاءِ ڪنهن ڪيو؟ ۽ (ڪنهن) ان جي وچ ۾ نهرون پيدا ڪيون ۽ مٿس جبل پيدا ڪيا ۽ ٻن دريائن جي وچ ۾ هڪ پردو ڪيائين. ڇا الله سان گڏ ٻيو به ڪو حاڪم آهي؟ پر انهن مان گهڻا نه ٿا ڄاڻن. (۶۱) |
| أَمَّن يُجيبُ المُضطَرَّ إِذا دَعاهُ وَيَكشِفُ السّوءَ وَيَجعَلُكُم خُلَفاءَ الأَرضِ أَءِلٰهٌ مَعَ اللَّهِ قَليلًا ما تَذَكَّرونَ (آيت : 62) |
|
ڀلا عاجز جي دعا ڪير قبول ڪري ٿو جڏهن هو ان کي سڏي ٿو ۽ (ڪير) سختي لاهي ٿو ۽ اوهان کي زمين ۾ (اڳين جو) وارث ڪري ٿو؟ ڇا الله سان گڏ ٻيو به ڪو حاڪم آهي؟ اوهين بالڪل ٿورو ڌيان ڪريو ٿا. (۶۲) |
| أَمَّن يَهديكُم فى ظُلُمٰتِ البَرِّ وَالبَحرِ وَمَن يُرسِلُ الرِّيٰحَ بُشرًا بَينَ يَدَى رَحمَتِهِ أَءِلٰهٌ مَعَ اللَّهِ تَعٰلَى اللَّهُ عَمّا يُشرِكونَ (آيت : 63) |
|
ڀلا خشڪيءَ ۽ درياءَ جي اونداهين ۾ اوهان کي ڪير رستو ڏيکاري ٿو ۽ پنهنجي رحمت (مينهن) کان اڳ خوشخبري ڏيندڙ هوائون ڪير موڪلي ٿو؟ڇا الله سان گڏ ٻيو به ڪو حاڪم آهي؟ الله انهن کان بلند آهي جن کي (سندس) شريڪ ڪن ٿا. |
| أَمَّن يَبدَؤُا۟ الخَلقَ ثُمَّ يُعيدُهُ وَمَن يَرزُقُكُم مِنَ السَّماءِ وَالأَرضِ أَءِلٰهٌ مَعَ اللَّهِ قُل هاتوا بُرهٰنَكُم إِن كُنتُم صٰدِقينَ (آيت : 64) |
|
ڀلا ڪير نئين سر پيدا ڪري ٿو وري ان نموني تي بار بار پيدا ڪندو رهي ٿو ۽ ڪير اوهان کي آسمان ۽ زمين مان روزي ڏئي ٿو؟ ڇا الله سان گڏ ٻيو به ڪو حاڪم آهي؟ چؤ ته جيڪڏهن اوهين سچا آهيو ته پنهنجي ثابتي آڻيو. |
| قُل لا يَعلَمُ مَن فِى السَّمٰوٰتِ وَالأَرضِ الغَيبَ إِلَّا اللَّهُ وَما يَشعُرونَ أَيّانَ يُبعَثونَ (آيت : 65) |
|
چو ته الله کانسواءِ آسمانن ۽ زمين ۾ ٻيا جيڪي به آهن سي ڳجهه نه ٿا ڄاڻن ۽ نه ٿا ڄاڻن ته ڪڏهن انهنکي (جيئرو ڪري) اٿاريو ويندو. |
| بَلِ ادّٰرَكَ عِلمُهُم فِى الءاخِرَةِ بَل هُم فى شَكٍّ مِنها بَل هُم مِنها عَمونَ (آيت : 66) |
|
پر سندن علم آخرت جي باري ۾ نه رهيو آهي. مگر انهن کي ان ۾ شڪ آهي بلڪ اهي ان کان انڌا آهن. |
| وَقالَ الَّذينَ كَفَروا أَءِذا كُنّا تُرٰبًا وَءاباؤُنا أَئِنّا لَمُخرَجونَ (آيت : 67) |
|
۽ ڪافرن چيو ته جڏهن اسين ۽ اسان جا ابا ڏاڏا مٽي ٿينداسون ته ڇا اسان کي (قبرن مان) ڪڍيو ويندو؟ |
| لَقَد وُعِدنا هٰذا نَحنُ وَءاباؤُنا مِن قَبلُ إِن هٰذا إِلّا أَسٰطيرُ الأَوَّلينَ (آيت : 68) |
|
بيشڪ اسان کي ۽ اسان جي ابن ڏاڏن کي هن کان اڳ ان (ڳالهه) جو وعدو ڏنو ويو آهي، اهي رڳو اڳين جون آکاڻيون آهن. |
| قُل سيروا فِى الأَرضِ فَانظُروا كَيفَ كانَ عٰقِبَةُ المُجرِمينَ (آيت : 69) |
|
چؤ ته زمين ۾ سير ڪريو پوءِ ڏسو ته ڏوهارين جي پڇاڙي ڪيئن ٿي؟ |
| وَلا تَحزَن عَلَيهِم وَلا تَكُن فى ضَيقٍ مِمّا يَمكُرونَ (آيت : 70) |
|
۽ مٿن غم نه ڪر ۽ اهي جيڪي بڇڙيون تدبيرون ڪن ٿا تن کان تنگدل (به) نه ٿيءُ. |
| وَيَقولونَ مَتىٰ هٰذَا الوَعدُ إِن كُنتُم صٰدِقينَ (آيت : 71) |
|
۽ چون ٿا ته هيءَ وعدو ڪڏهن پورو ٿيندو جيڪڏهن اوهين سچا آهيو؟ |
| قُل عَسىٰ أَن يَكونَ رَدِفَ لَكُم بَعضُ الَّذى تَستَعجِلونَ (آيت : 72) |
|
چؤ ته جنهن جي جلد اچڻ جي گهر ڪريو ٿا تنهن مان ڪجهه متان اوهان جي پٺيان (ويجهو) هجي. |
| وَإِنَّ رَبَّكَ لَذو فَضلٍ عَلَى النّاسِ وَلٰكِنَّ أَكثَرَهُم لا يَشكُرونَ (آيت : 73) |
|
۽ بيشڪ تنهنجو پاليندڙ ماڻهن تي فضل ڪرڻ وارو آهي، پر انهن مان گهڻا احسان نه ٿا مڃين. |
| وَإِنَّ رَبَّكَ لَيَعلَمُ ما تُكِنُّ صُدورُهُم وَما يُعلِنونَ (آيت : 74) |
|
۽ سندن سينا جيڪي لڪائين ٿا ۽ جيڪي ظاهر ڪن ٿا تنهن کي بيشڪ تنهنجو پاليندڙ ڄاڻي ٿو. |
| وَما مِن غائِبَةٍ فِى السَّماءِ وَالأَرضِ إِلّا فى كِتٰبٍ مُبينٍ (آيت : 75) |
|
۽ آسمان ۽ زمين ۾ اهڙي ڪابه لڪل شيءِ نه آهي جا پڌري ڪتاب ۾ (لکيل) نه هجي. |
| إِنَّ هٰذَا القُرءانَ يَقُصُّ عَلىٰ بَنى إِسرٰءيلَ أَكثَرَ الَّذى هُم فيهِ يَختَلِفونَ (آيت : 76) |
|
بيشڪ هيءُ قرآن بني اسرائيلن کي گهڻيون اهي ڳالهيون ٻڌائي ٿو جن ۾ اهي (پاڻ ۾) اختلاف ڪن ٿا. |
| وَإِنَّهُ لَهُدًى وَرَحمَةٌ لِلمُؤمِنينَ (آيت : 77) |
|
۽ بيشڪ اهو ايمان وارن لاءِ هدايت ۽ رحمت آهي. |
| إِنَّ رَبَّكَ يَقضى بَينَهُم بِحُكمِهِ وَهُوَ العَزيزُ العَليمُ (آيت : 78) |
|
بيشڪ تنهنجو پاليندڙ پنهنجي حڪم سان سندن وچ ۾ فيصلو ڪندو ۽ اهو ئي زبردست (سڀ ڪجهه) ڄاڻندڙ آهي. |
| فَتَوَكَّل عَلَى اللَّهِ إِنَّكَ عَلَى الحَقِّ المُبينِ (آيت : 79) |
|
پوءِ الله تي ڀروسو ڪر بيشڪ تون پڌري حق تي آهين. |
| إِنَّكَ لا تُسمِعُ المَوتىٰ وَلا تُسمِعُ الصُّمَّ الدُّعاءَ إِذا وَلَّوا مُدبِرينَ (آيت : 80) |
|
بيشڪ تون نڪي مئلن کي سڏ ٻڌائي سگهين ٿو ۽ نڪي ٻوڙن کي ٻڌائي سگهين ٿو جڏهن اهي پٺ ڏيئي ڦرن ٿا. |
| وَما أَنتَ بِهٰدِى العُمىِ عَن ضَلٰلَتِهِم إِن تُسمِعُ إِلّا مَن يُؤمِنُ بِـٔايٰتِنا فَهُم مُسلِمونَ (آيت : 81) |
|
۽ نڪي تون انڌن کي سندن گمراهيءَ کان (موٽڻ لاءِ) رستو ڏيکاريندڙ آهين. تون رڳو ان کي ٻڌائي سگهين ٿو جيڪو اسان جي ڳالهين کي مڃي ٿو پوءِ اهي فرمانبردار آهن. |
| وَإِذا وَقَعَ القَولُ عَلَيهِم أَخرَجنا لَهُم دابَّةً مِنَ الأَرضِ تُكَلِّمُهُم أَنَّ النّاسَ كانوا بِـٔايٰتِنا لا يوقِنونَ (آيت : 82) |
|
۽ جڏهن مٿن (عذاب جي) ڳالهه لازم ٿيندي تڏهن انهن لاءِ زمين مان هڪ جانور ڪڍنداسون. جو انهن سان ڳالهه ڪندو ته ماڻهو اسان جي ڳالهين تي يقين نه ڪندا هئا. |
| وَيَومَ نَحشُرُ مِن كُلِّ أُمَّةٍ فَوجًا مِمَّن يُكَذِّبُ بِـٔايٰتِنا فَهُم يوزَعونَ (آيت : 83) |
|
۽ (ياد ڪر) جنهن ڏينهن سڀ ڪنهن فرقي مان هڪ جماعت کي جنهن اسان جي ڳالهين کي ڪوڙو ڪيو هوندو گڏ ڪنداسون پوءِ انهن جون جدا جدا ٽوليون ٺاهيون وينديون. |
| حَتّىٰ إِذا جاءو قالَ أَكَذَّبتُم بِـٔايٰتى وَلَم تُحيطوا بِها عِلمًا أَمّاذا كُنتُم تَعمَلونَ (آيت : 84) |
|
تانجو جڏهن (سڀ) ايندا ته (الله) فرمائيندو ته ڇا اوهان منهنجن ڳالهين کي ڪوڙو ڪيو هوڏانهن اوهان انهن کي پورو سمجهيو به نه هو يا اوهان ڇا پئي ڪيو؟ |
| وَوَقَعَ القَولُ عَلَيهِم بِما ظَلَموا فَهُم لا يَنطِقونَ (آيت : 85) |
|
۽ سندن ظلم جي ڪري مٿن (عذاب جي) ڳالهه لازم ٿيندي پوءِ اهي ڳالهائي نه سگهندا. |
| أَلَم يَرَوا أَنّا جَعَلنَا الَّيلَ لِيَسكُنوا فيهِ وَالنَّهارَ مُبصِرًا إِنَّ فى ذٰلِكَ لَءايٰتٍ لِقَومٍ يُؤمِنونَ (آيت : 86) |
|
ڇا انهن نه ڏٺو ته اسان رات کي پيدا ڪيو آهي؟ هن لاءِ ته ان ۾ آرام ڪن ۽ ڏينهن کي اهڙو جو ان ۾ ڏسي سگهجي. بيشڪ ان ۾ مڃڻ واريءَ قوم لاءِ نشانيون آهن. |
| وَيَومَ يُنفَخُ فِى الصّورِ فَفَزِعَ مَن فِى السَّمٰوٰتِ وَمَن فِى الأَرضِ إِلّا مَن شاءَ اللَّهُ وَكُلٌّ أَتَوهُ دٰخِرينَ (آيت : 87) |
|
۽ (ياد ڪر) جنهن ڏينهن صور ۾ ڦوڪبو، پوءِ جيڪي آسمانن ۾ آهن ۽ جيڪي زمين ۾ آهن سي (سڀ) گهٻرائيندا سواءِ ان جي جنهن کي الله گهري. ۽ سڀ ڪو وٽس عاجز ٿي ايندو. |
| وَتَرَى الجِبالَ تَحسَبُها جامِدَةً وَهِىَ تَمُرُّ مَرَّ السَّحابِ صُنعَ اللَّهِ الَّذى أَتقَنَ كُلَّ شَيءٍ إِنَّهُ خَبيرٌ بِما تَفعَلونَ (آيت : 88) |
|
۽ تون جبلن کي ڏسين ٿو انهن کي ڄميل خيال ڪرين ٿو هوڏانهن اهي ڪڪرن جي هلڻ وانگر هلندا. (اها) ان الله جي جوڙ آهي جنهن سڀ ڪنهن شيءَ کي درست بنايو آهي. بيشڪ جيڪي اوهين ڪريو ٿا تنهن جي اهو خبر رکندڙ آهي. |
| مَن جاءَ بِالحَسَنَةِ فَلَهُ خَيرٌ مِنها وَهُم مِن فَزَعٍ يَومَئِذٍ ءامِنونَ (آيت : 89) |
|
جيڪو نيڪي آڻيندو تنهن لاءِ ان کان زياده چڱو (بدلو) آهي. ۽) اهڙا (ماڻهو) ان ڏينهن گهٻراهٽ کان امن وارا هوندا. |
| وَمَن جاءَ بِالسَّيِّئَةِ فَكُبَّت وُجوهُهُم فِى النّارِ هَل تُجزَونَ إِلّا ما كُنتُم تَعمَلونَ (آيت : 90) |
|
۽ جيڪي برائي آڻيندا تن کي مُنهن ڀر باهه ۾ ڪيرايو ويندو. جو ڪجهه اوهين پيا ڪريو تنهن جو ئي اوهان کي بدلو ڏنو ويندو. |
| إِنَّما أُمِرتُ أَن أَعبُدَ رَبَّ هٰذِهِ البَلدَةِ الَّذى حَرَّمَها وَلَهُ كُلُّ شَيءٍ وَأُمِرتُ أَن أَكونَ مِنَ المُسلِمينَ (آيت : 91) |
|
مون کي رڳو هي حڪم ڪيو ويو آهي ته هن شهر (مڪي) جي پاليندڙ جي عبادت ڪريان جنهن ان کي عزت ڏني، ۽ سڀ ڪا شيءِ سندس آهي ۽ مونکي حڪم ڪيو ويو آهي ته فرمانبردارن مان ٿيان. |
| وَأَن أَتلُوَا۟ القُرءانَ فَمَنِ اهتَدىٰ فَإِنَّما يَهتَدى لِنَفسِهِ وَمَن ضَلَّ فَقُل إِنَّما أَنا۠ مِنَ المُنذِرينَ (آيت : 92) |
|
۽ قرآن پڙهي ٻڌايان. پوءِ جيڪو رستي تي آيو سو رڳو پنهنجي ڀلي لاءِ رستي تي اچي ٿو. ۽ جيڪو گمراهه ٿيو ته پوءِ تون چؤ ته آءٌ رڳو ڊيڄاريندڙن مان آهيان. |
| وَقُلِ الحَمدُ لِلَّهِ سَيُريكُم ءايٰتِهِ فَتَعرِفونَها وَما رَبُّكَ بِغٰفِلٍ عَمّا تَعمَلونَ (آيت : 93) |
|
۽ چؤ ته سڀ تعريفون الله جي واسطي آهن اهو جلد اوهان کي پنهنجيون نشانيون ڏيکاريندو پوءِ اوهين انهن کي سڃاڻيندو ۽ جيڪي اوهين ڪريو ٿا تنهن کان تنهنجو پاليندڙ غافل نه آهي. |