| اقتَرَبَ لِلنّاسِ حِسابُهُم وَهُم فى غَفلَةٍ مُعرِضونَ (آيت : 1) |
|
ويجهو اچي ويو ماڻهن جي لاءِ حساب (جو وقت) انهن جو حالانڪ اهي غفلت ۾ منهن موڙيندڙ آهن . |
| ما يَأتيهِم مِن ذِكرٍ مِن رَبِّهِم مُحدَثٍ إِلَّا استَمَعوهُ وَهُم يَلعَبونَ (آيت : 2) |
|
نه ٿي اچي انهن وٽ ڪا نصيحت رب انهن جي وٽان نئين مگر ٻڌائون ان کي ۽ اهي کيڏن پيا . |
| لاهِيَةً قُلوبُهُم وَأَسَرُّوا النَّجوَى الَّذينَ ظَلَموا هَل هٰذا إِلّا بَشَرٌ مِثلُكُم أَفَتَأتونَ السِّحرَ وَأَنتُم تُبصِرونَ (آيت : 3) |
|
هن حال ۾ جو غفلت ڪندڙ آهن دليون انهن جون ۽ ڳجهي ڪيائون صلاح انهن جن ظلم ڪيو ته ناهي هي مگر (عام) بشر اوهان جهڙو ڇا پوءِ اچو ٿا جادوءَ وٽ حالانڪ اوهان ڏسو پيا. |
| قالَ رَبّى يَعلَمُ القَولَ فِى السَّماءِ وَالأَرضِ وَهُوَ السَّميعُ العَليمُ (آيت : 4) |
|
چيائين ته رب منهنجو ڄاڻي ٿو (اهو) قول (جيڪو) آسمان ۾ (ڪيو ٿو وڃي) ۽ زمين ۾ ۽ اهو ئي ٻڌندڙ، ڄاڻندڙ آهي . |
| بَل قالوا أَضغٰثُ أَحلٰمٍ بَلِ افتَرىٰهُ بَل هُوَ شاعِرٌ فَليَأتِنا بِـٔايَةٍ كَما أُرسِلَ الأَوَّلونَ (آيت : 5) |
|
بلڪه چيائون ته پريشان ڪندڙ خواب آهن بلڪ پاڻ ٺاهيائين ان کي بلڪه اهو شاعر آهي پوءِ ڀل ته آڻي اسان وٽ ڪا نشاني (معجزو) جيئن موڪليا ويا پهريان . |
| ما ءامَنَت قَبلَهُم مِن قَريَةٍ أَهلَكنٰها أَفَهُم يُؤمِنونَ (آيت : 6) |
|
نه ايمان آندو اڳي انهن کان ڪنهن ڳوٺ جو هلاڪ ڪيو اسان ان کي ڇا پوءِ اهي ايمان آڻيندا؟ . |
| وَما أَرسَلنا قَبلَكَ إِلّا رِجالًا نوحى إِلَيهِم فَسـَٔلوا أَهلَ الذِّكرِ إِن كُنتُم لا تَعلَمونَ (آيت : 7) |
|
۽ نه رسول بنائي موڪليوسون اڳي توکان مگر مردن کي وحي موڪليوسون انهن ڏانهن پوءِ پڇو علم وارن کان جيڪڏهن اوهان نه ٿا ڄاڻو . |
| وَما جَعَلنٰهُم جَسَدًا لا يَأكُلونَ الطَّعامَ وَما كانوا خٰلِدينَ (آيت : 8) |
|
۽ نه بنايو اسان انهن کي اهڙا جسم جيڪي نه ٿا کائن کاڌو ۽ نه هئا هميشہ رهندڙ . |
| ثُمَّ صَدَقنٰهُمُ الوَعدَ فَأَنجَينٰهُم وَمَن نَشاءُ وَأَهلَكنَا المُسرِفينَ (آيت : 9) |
|
تنهن کان پوءِ سچو ڪري ڏيکاريوسون انهن کي وعدو پوءِ ڇڏايوسون انهن کي ۽ جنهن کي گهريوسون ۽ هلاڪ ڪيوسون حد کان لنگهندڙن کي . |
| لَقَد أَنزَلنا إِلَيكُم كِتٰبًا فيهِ ذِكرُكُم أَفَلا تَعقِلونَ (آيت : 10) |
|
البته تحقيق نازل ڪيوسون اوهان ڏانهن اهڙو ڪتاب جو ان ۾ اوهان لاءِ نصيحت آهي ڇا پوءِ نه ٿا سوچيو . |
| وَكَم قَصَمنا مِن قَريَةٍ كانَت ظالِمَةً وَأَنشَأنا بَعدَها قَومًا ءاخَرينَ (آيت : 11) |
|
۽ ڪيترا فنا ڪري ڇڏيا اسان ڳوٺ جيڪي هئا ظلم ڪندڙ ۽ نئين سر پيدا ڪيون اسان انهن کان پوءِ قومون ٻيون . |
| فَلَمّا أَحَسّوا بَأسَنا إِذا هُم مِنها يَركُضونَ (آيت : 12) |
|
پوءِ جڏهن محسوس ڪيائون عذاب اسان جو ته ان وقت اهي ان کان ڀڄن پيا . |
| لا تَركُضوا وَارجِعوا إِلىٰ ما أُترِفتُم فيهِ وَمَسٰكِنِكُم لَعَلَّكُم تُسـَٔلونَ (آيت : 13) |
|
نه ڀڄو ۽ موٽو ان ڏانهن جو نعمت ڏنا ويئو ان ۾ ۽ پنهنجين جاين ڏانهن تانته اوهان سوال ڪيا وڃو . |
| قالوا يٰوَيلَنا إِنّا كُنّا ظٰلِمينَ (آيت : 14) |
|
چيائون ته اي هلاڪت اسان جي بلاشڪ هئاسون ظالم . |
| فَما زالَت تِلكَ دَعوىٰهُم حَتّىٰ جَعَلنٰهُم حَصيدًا خٰمِدينَ (آيت : 15) |
|
پوءِ هميشہ رهي اها دعوى انهن جي تانجو بنايوسون انهن کي لڻيل، وساميل . |
| وَما خَلَقنَا السَّماءَ وَالأَرضَ وَما بَينَهُما لٰعِبينَ (آيت : 16) |
|
۽ نه پيدا ڪيوسون آسمان ۽ زمين ۽ اهو جيڪو انهن ٻنهي جي وچ ۾ آهي راند ڪندڙ . |
| لَو أَرَدنا أَن نَتَّخِذَ لَهوًا لَاتَّخَذنٰهُ مِن لَدُنّا إِن كُنّا فٰعِلينَ (آيت : 17) |
|
جيڪڏهن ارادو ڪيون ها هي ته وٺون راند جون شيون ته البته وٺون ها ان کي پاڻ وٽان جيڪڏهن هجون ها ڪندڙ . |
| بَل نَقذِفُ بِالحَقِّ عَلَى البٰطِلِ فَيَدمَغُهُ فَإِذا هُوَ زاهِقٌ وَلَكُمُ الوَيلُ مِمّا تَصِفونَ (آيت : 18) |
|
بلڪه اڇلايون ٿا اسين حق کي باطل تي پوءِ مٿو ڀڃي ٿو ان جو پوءِ ان وقت اهو چٽ ٿيندڙ آهي اوهان جي لاءِ هلاڪت آهي ان کان جو بيان ڪندا آهيو . |
| وَلَهُ مَن فِى السَّمٰوٰتِ وَالأَرضِ وَمَن عِندَهُ لا يَستَكبِرونَ عَن عِبادَتِهِ وَلا يَستَحسِرونَ (آيت : 19) |
|
۽ ان جي ملڪيت آهي جيڪو آسمانن ۾ ۽ زمين ۾ آهي جيڪي ان وٽ آهن نٿا تڪبر ڪن عبادت ان جي کان ۽ نٿا ڪمزوري محسوس ڪن . |
| يُسَبِّحونَ الَّيلَ وَالنَّهارَ لا يَفتُرونَ (آيت : 20) |
|
تسبيح پڙهندا رهن ٿا رات ۾ ۽ ڏينهن ۾ نٿا سستي ڪن . |
| أَمِ اتَّخَذوا ءالِهَةً مِنَ الأَرضِ هُم يُنشِرونَ (آيت : 21) |
|
ڇا ورتا اٿن اهڙا معبود زمين مان جواهي (کين) کڙو ڪندا؟ . |
| لَو كانَ فيهِما ءالِهَةٌ إِلَّا اللَّهُ لَفَسَدَتا فَسُبحٰنَ اللَّهِ رَبِّ العَرشِ عَمّا يَصِفونَ (آيت : 22) |
|
جيڪڏهن هجن ها انهن ٻنهي (آسمان ۽ زمين) ۾ ڪي معبود هڪ الله کان سواءِ ته البته ٽٽي پون ها پوءِ پاڪائي (ثابت) آهي الله عرش جي رب جي لاءِ انهن (شرڪ وارين ڳالهين کان) جيڪي (ڪافر) بيان ڪن ٿا . |
| لا يُسـَٔلُ عَمّا يَفعَلُ وَهُم يُسـَٔلونَ (آيت : 23) |
|
نٿو پڇا ڪيو وڃي ان بابت جيڪو ڪري ٿو ۽ اهي پڇا ڪيا ويندا . |
| أَمِ اتَّخَذوا مِن دونِهِ ءالِهَةً قُل هاتوا بُرهٰنَكُم هٰذا ذِكرُ مَن مَعِىَ وَذِكرُ مَن قَبلى بَل أَكثَرُهُم لا يَعلَمونَ الحَقَّ فَهُم مُعرِضونَ (آيت : 24) |
|
ڇا ورتائون ان کان سواءِ (ٻيا) معبود؟ فرماءِ ته آڻيو دليل پنهنجو هيءَ نصيحت ان جي لاءِ آهي جيڪو گڏ مون سان آهي ۽ نصيحت انهن جي لاءِ جيڪي مون کان اڳي هئا بلڪه گهڻا انهن مان نٿا ڄاڻن حق پوءِ اهي منهن موڙيندڙ آهن . |
| وَما أَرسَلنا مِن قَبلِكَ مِن رَسولٍ إِلّا نوحى إِلَيهِ أَنَّهُ لا إِلٰهَ إِلّا أَنا۠ فَاعبُدونِ (آيت : 25) |
|
۽ نه موڪليو اسان اڳي توکان ڪو رسول مگر وحي موڪليون پيا ان ڏانهن ته بلاشڪه ناهي ڪوبه عبادت جو لائق سواءِ منهنجي پوءِ عبادت ڪيو منهنجي . |
| وَقالُوا اتَّخَذَ الرَّحمٰنُ وَلَدًا سُبحٰنَهُ بَل عِبادٌ مُكرَمونَ (آيت : 26) |
|
۽ چيائون ته ورتو الله اولاد پاڪائي آهي ان لاءِ بلڪه ٻانها آهن عزت ڪيل . |
| لا يَسبِقونَهُ بِالقَولِ وَهُم بِأَمرِهِ يَعمَلونَ (آيت : 27) |
|
نه اڳرائي ڪندا آهن ان کان ڳالهائڻ ۾ ۽ اهي امر ان جي تي عمل ڪن ٿا . |
| يَعلَمُ ما بَينَ أَيديهِم وَما خَلفَهُم وَلا يَشفَعونَ إِلّا لِمَنِ ارتَضىٰ وَهُم مِن خَشيَتِهِ مُشفِقونَ (آيت : 28) |
|
ڄاڻي ٿو اهو جيڪو اڳيان انهن جي آهي ۽ جيڪو پويان انهن جي آهي ۽ نٿا شفاعت ڪن مگر ان جي لاءِ جنهن کان راضي ٿيو ۽ اهي ڊپ ان جي کان ڊڄندڙ آهن . |
| وَمَن يَقُل مِنهُم إِنّى إِلٰهٌ مِن دونِهِ فَذٰلِكَ نَجزيهِ جَهَنَّمَ كَذٰلِكَ نَجزِى الظّٰلِمينَ (آيت : 29) |
|
۽ جيڪو چوي ٿو انهن مان ته بلاشڪ مان معبود آهيان ان کان سواءِ پوءِ اهو سزا ڏينداسون ان کي جهنم جي اهڙي طرح سزا ڏينداسون ظالمن کي . |
| أَوَلَم يَرَ الَّذينَ كَفَروا أَنَّ السَّمٰوٰتِ وَالأَرضَ كانَتا رَتقًا فَفَتَقنٰهُما وَجَعَلنا مِنَ الماءِ كُلَّ شَيءٍ حَىٍّ أَفَلا يُؤمِنونَ (آيت : 30) |
|
ڇا نه ڏٺو انهن جن ڪفر ڪيو ته بلاشڪ آسمان ۽ زمين هئا بند ٿيل پوءِ کوليوسون انهن ٻنهي کي ۽ پيدا ڪئي سون پاڻي مان هر شيءِ جيئري ڇا پوءِ نٿا ايمان آڻين؟ . |
| وَجَعَلنا فِى الأَرضِ رَوٰسِىَ أَن تَميدَ بِهِم وَجَعَلنا فيها فِجاجًا سُبُلًا لَعَلَّهُم يَهتَدونَ (آيت : 31) |
|
۽ پيدا ڪياسون زمين ۾ جبل متان ڌٻي انهن سان ۽ پيدا ڪياسون ان ۾ ڪشادا رستا تانته اهي هدايت وارا ٿين . |
| وَجَعَلنَا السَّماءَ سَقفًا مَحفوظًا وَهُم عَن ءايٰتِها مُعرِضونَ (آيت : 32) |
|
۽ بنايوسون آسمان کي ڇت حفاظت ڪيل ۽ اهي نشانين انهن جي کان منهن موڙيندڙ آهن . |
| وَهُوَ الَّذى خَلَقَ الَّيلَ وَالنَّهارَ وَالشَّمسَ وَالقَمَرَ كُلٌّ فى فَلَكٍ يَسبَحونَ (آيت : 33) |
|
۽ اهو (الله) ئي آهي جنهن پيدا ڪيا رات ۽ ڏينهن ۽ سج ۽ چنڊ سڀ هڪ فلڪ ۾ ترن پيا . |
| وَما جَعَلنا لِبَشَرٍ مِن قَبلِكَ الخُلدَ أَفَإِي۟ن مِتَّ فَهُمُ الخٰلِدونَ (آيت : 34) |
|
۽ نه ڪيو اسان واسطي ڪنهن انسان جي اڳي توکان هميشہ رهڻ ڇا پوءِ جيڪڏهن رحلت ڪندين تون ته پوءِ اهي هميشہ رهندڙ آهن . |
| كُلُّ نَفسٍ ذائِقَةُ المَوتِ وَنَبلوكُم بِالشَّرِّ وَالخَيرِ فِتنَةً وَإِلَينا تُرجَعونَ (آيت : 35) |
|
هر نفس چکندڙ آهي موت ۽ آزمايون ٿا اوهان کي مدائيءَ ۽ چڱائيءَ سان جاچڻ جي لاءِ ۽ اسان ڏانهن موٽايا ويندؤ . |
| وَإِذا رَءاكَ الَّذينَ كَفَروا إِن يَتَّخِذونَكَ إِلّا هُزُوًا أَهٰذَا الَّذى يَذكُرُ ءالِهَتَكُم وَهُم بِذِكرِ الرَّحمٰنِ هُم كٰفِرونَ (آيت : 36) |
|
۽ جڏهن ڏٺو توکي انهن جن ڪفر ڪيو ته نٿا وٺن توکي مگر ٺٺول بنائي ڇا هي آهي اهو جيڪو (برائيءَ سان) بيان ڪري ٿو معبودن اوهان جن کي ۽ اهي ئي رحمان جي ذڪر جا انڪار ڪندڙ آهن. |
| خُلِقَ الإِنسٰنُ مِن عَجَلٍ سَأُو۟ريكُم ءايٰتى فَلا تَستَعجِلونِ (آيت : 37) |
|
پيدا ڪيو ويو انسان جلد بازيءَ مان جلد ڏيکاريندس مان اوهان کي نشانيون پنهنجيون پوءِ نه تڪڙو گهرو مون کان . |
| وَيَقولونَ مَتىٰ هٰذَا الوَعدُ إِن كُنتُم صٰدِقينَ (آيت : 38) |
|
۽ چون ٿا ته ڪڏهن آهي هي وعدو جيڪڏهن آهيو سچا . |
| لَو يَعلَمُ الَّذينَ كَفَروا حينَ لا يَكُفّونَ عَن وُجوهِهِمُ النّارَ وَلا عَن ظُهورِهِم وَلا هُم يُنصَرونَ (آيت : 39) |
|
جيڪڏهن ڄاڻن ها ڪافر جڏهن نه جهلي سگهندا پنهنجن منهن کان باھ ۽ نه پٺين پنهنجين کان ۽ نه اهي مدد ڪيا ويندا . |
| بَل تَأتيهِم بَغتَةً فَتَبهَتُهُم فَلا يَستَطيعونَ رَدَّها وَلا هُم يُنظَرونَ (آيت : 40) |
|
بلڪه ايندي انهن وٽ اوچتو پوءِ حيران ڪندي انهن کي پوءِ نه سگهه رکندا موٽائڻ ان جي کي ۽ نه اهي مهلت ڏنا ويندا . |
| وَلَقَدِ استُهزِئَ بِرُسُلٍ مِن قَبلِكَ فَحاقَ بِالَّذينَ سَخِروا مِنهُم ما كانوا بِهِ يَستَهزِءونَ (آيت : 41) |
|
۽ البته تحقيق چٿر ڪئي وئي ڪيترن ئي رسولن سان اڳي توکان پوءِ لٿو انهن تي جن چٿرون ڪيون انهن مان اهو (عذاب) جو ان سان چٿرون ڪندا هئا . |
| قُل مَن يَكلَؤُكُم بِالَّيلِ وَالنَّهارِ مِنَ الرَّحمٰنِ بَل هُم عَن ذِكرِ رَبِّهِم مُعرِضونَ (آيت : 42) |
|
فرماءِ ته ڪير ٿو سنڀالي اوهان کي رات جو ۽ ڏينهن جو رحمان جي (عذاب) کان بلڪه اهي پنهنجي رب جي ذڪر کان منهن موڙيندڙ آهن . |
| أَم لَهُم ءالِهَةٌ تَمنَعُهُم مِن دونِنا لا يَستَطيعونَ نَصرَ أَنفُسِهِم وَلا هُم مِنّا يُصحَبونَ (آيت : 43) |
|
ڇا انهن جي لاءِ معبود آهن جو بچائين ٿا انهن کي اسان کان سواءِ؟ نٿا ڪري سگهن مدد سرن پنهنجن جي ۽ نه اهي اسان جي مقابلي ۾ مدد ڪيا ويندا. |
| بَل مَتَّعنا هٰؤُلاءِ وَءاباءَهُم حَتّىٰ طالَ عَلَيهِمُ العُمُرُ أَفَلا يَرَونَ أَنّا نَأتِى الأَرضَ نَنقُصُها مِن أَطرافِها أَفَهُمُ الغٰلِبونَ (آيت : 44) |
|
بلڪه نفعو ڏنو اسان هنن کي ۽ ابن ڏاڏن انهن جي کي تانجو ڊگهي ٿي انهن تي حياتي ڇا پوءِ نٿا غور سان ڏسن ته بيشڪ اسين اچون ٿا زمين کي گهٽايون ٿا اسين ان کي پاسن ان جي کان ڇا پوءِ اهي ئي غالب آهن . |
| قُل إِنَّما أُنذِرُكُم بِالوَحىِ وَلا يَسمَعُ الصُّمُّ الدُّعاءَ إِذا ما يُنذَرونَ (آيت : 45) |
|
فرماءِ ته صرف ڊيڄاريان ٿو مان اوهان کي وحي سان ۽ نٿو ٻڌي ٻوڙو سڏ کي جڏهن به ڊيڄاريا وڃن ٿا . |
| وَلَئِن مَسَّتهُم نَفحَةٌ مِن عَذابِ رَبِّكَ لَيَقولُنَّ يٰوَيلَنا إِنّا كُنّا ظٰلِمينَ (آيت : 46) |
|
۽ البته جيڪڏهن پهچندي انهن کي گرم هوا تنهنجي رب جي عذاب مان ته البته ضرور چوندا اي هلاڪت اسان جي لاءِ، بلاشڪ اسين هئاسون ظلم ڪندڙ . |
| وَنَضَعُ المَوٰزينَ القِسطَ لِيَومِ القِيٰمَةِ فَلا تُظلَمُ نَفسٌ شَيـًٔا وَإِن كانَ مِثقالَ حَبَّةٍ مِن خَردَلٍ أَتَينا بِها وَكَفىٰ بِنا حٰسِبينَ (آيت : 47) |
|
۽ رکنداسون ساهميون عدل واريون قيامت جي ڏينهن لاءِ پوءِ نه ظلم ڪيو ويندو ڪو نفس ڪا شيءِ ۽ جيڪڏهن هوندو وزن داڻي سرنهن جو ته آڻينداسون ان کي ۽ ڪافي آهيون اسين حساب ڪندڙ . |
| وَلَقَد ءاتَينا موسىٰ وَهٰرونَ الفُرقانَ وَضِياءً وَذِكرًا لِلمُتَّقينَ (آيت : 48) |
|
۽ البته تحقيق ڏنوسون موسٰي ۽ هارون کي نبيريندڙ ڪتاب ۽ روشني ۽ نصيحت پرهيزگارن جي لاءِ . |
| الَّذينَ يَخشَونَ رَبَّهُم بِالغَيبِ وَهُم مِنَ السّاعَةِ مُشفِقونَ (آيت : 49) |
|
جيڪي ڊڄن ٿا رب پنهنجي کان پرپٺ ۽ اهي قيامت کان ڊڄندڙ آهن . |
| وَهٰذا ذِكرٌ مُبارَكٌ أَنزَلنٰهُ أَفَأَنتُم لَهُ مُنكِرونَ (آيت : 50) |
|
۽ هي (قرآن) نصيحت برڪت وارو آهي لاٿوسون ان کي ڇا پوءِ اوهان ان جا انڪاري آهيو.؟ . |
| وَلَقَد ءاتَينا إِبرٰهيمَ رُشدَهُ مِن قَبلُ وَكُنّا بِهِ عٰلِمينَ (آيت : 51) |
|
۽ البته تحقيق ڏني اسان (حضرت) ابراهيم کي هدايت اڳ ۾ ۽ هئاسون ان کي ڄاڻندڙ . |
| إِذ قالَ لِأَبيهِ وَقَومِهِ ما هٰذِهِ التَّماثيلُ الَّتى أَنتُم لَها عٰكِفونَ (آيت : 52) |
|
(ياد فرماءِ) جڏهن فرمايائين پنهنجي پيءُ کي ۽ پنهنجي قوم کي ته ڇا آهن هي مورتون جو اوهان انهن جي (عبادت تي) پابند آهيو . |
| قالوا وَجَدنا ءاباءَنا لَها عٰبِدينَ (آيت : 53) |
|
چيائون ته لڌوسون ابن ڏاڏن پنهنجن کي انهن جي لاءِ عبادت ڪندڙ . |
| قالَ لَقَد كُنتُم أَنتُم وَءاباؤُكُم فى ضَلٰلٍ مُبينٍ (آيت : 54) |
|
فرمايائين ته البته تحقيق آهيو اوهان ۽ ابا ڏاڏا اوهان جا کليل گمراهي ۾ . |
| قالوا أَجِئتَنا بِالحَقِّ أَم أَنتَ مِنَ اللّٰعِبينَ (آيت : 55) |
|
چيائون ته ڇا آندو آهي تو اسان وٽ حق يا تون مذاق ڪندڙن مان آهين؟ . |
| قالَ بَل رَبُّكُم رَبُّ السَّمٰوٰتِ وَالأَرضِ الَّذى فَطَرَهُنَّ وَأَنا۠ عَلىٰ ذٰلِكُم مِنَ الشّٰهِدينَ (آيت : 56) |
|
فرمايائين ته بلڪه رب اوهان جو رب آسمانن ۽ زمينن جو آهي جنهن پيدا فرمايو انهن کي ۽ مان ان تي شاهدن مان آهيان . |
| وَتَاللَّهِ لَأَكيدَنَّ أَصنٰمَكُم بَعدَ أَن تُوَلّوا مُدبِرينَ (آيت : 57) |
|
۽ قسم آهي الله جو ته البته ضرور رٿ رٿيندس اوهان جي بتن لاءِ ان کان پوءِ جو ڦرو پُٺي ڏيندڙ . |
| فَجَعَلَهُم جُذٰذًا إِلّا كَبيرًا لَهُم لَعَلَّهُم إِلَيهِ يَرجِعونَ (آيت : 58) |
|
پوءِ ڪيائين انهن کي ٽڪرا ٽڪرا مگر وڏو (بت) انهن جو تانته اهي ان ڏانهن موٽن . |
| قالوا مَن فَعَلَ هٰذا بِـٔالِهَتِنا إِنَّهُ لَمِنَ الظّٰلِمينَ (آيت : 59) |
|
چيائون ته ڪنهن ڪيو هي (ڪم) اسان جي معبودن سان بلاشڪ اهو البته ظالمن مان آهي . |
| قالوا سَمِعنا فَتًى يَذكُرُهُم يُقالُ لَهُ إِبرٰهيمُ (آيت : 60) |
|
چيائون ته ٻڌو اسان هڪ نوجوان جيڪو انهن جو (نفرت سان) ذڪر ڪري ٿو چيو ٿو وڃي ان کي ابراهيم (عليہ السلام) . |
| قالوا فَأتوا بِهِ عَلىٰ أَعيُنِ النّاسِ لَعَلَّهُم يَشهَدونَ (آيت : 61) |
|
چيائون ته پوءِ آڻيو ان کي روبرو ماڻهن جي تانته اهي شاهد بڻجن . |
| قالوا ءَأَنتَ فَعَلتَ هٰذا بِـٔالِهَتِنا يٰإِبرٰهيمُ (آيت : 62) |
|
چيائون ته ڇا تو ڪيو آهي هي اسان جن معبودن سان اي ابراهيم! . |
| قالَ بَل فَعَلَهُ كَبيرُهُم هٰذا فَسـَٔلوهُم إِن كانوا يَنطِقونَ (آيت : 63) |
|
چيائين بلڪه ڪيو ان کي وڏي انهن جي هن پوءِ پڇو انهن کان جيڪڏهن ڳالهائي سگهن ٿا . |
| فَرَجَعوا إِلىٰ أَنفُسِهِم فَقالوا إِنَّكُم أَنتُمُ الظّٰلِمونَ (آيت : 64) |
|
پوءِ موٽيا (سوچي) پاڻ ڏانهن پوءِ چيائون ته بيشڪ اوهان ئي ظالم آهيو . |
| ثُمَّ نُكِسوا عَلىٰ رُءوسِهِم لَقَد عَلِمتَ ما هٰؤُلاءِ يَنطِقونَ (آيت : 65) |
|
ان کان پوءِ اونڌا ڪيا ويا مٿن پنهنجن تي البته تحقيق ڄاڻين ٿو تون ته ناهن هي جو ڳالهائي سگهن . |
| قالَ أَفَتَعبُدونَ مِن دونِ اللَّهِ ما لا يَنفَعُكُم شَيـًٔا وَلا يَضُرُّكُم (آيت : 66) |
|
فرمايائين ته ڇا پوءِ عبادت ڪيو ٿا الله کان سواءِ ان جي جيڪو نٿو نفعو ڏئي اوهان کي ڪجھ به ۽ نٿو نقصان ڏئي اوهان کي . |
| أُفٍّ لَكُم وَلِما تَعبُدونَ مِن دونِ اللَّهِ أَفَلا تَعقِلونَ (آيت : 67) |
|
تباهي آهي اوهان لاءِ ۽ انهن جي لاءِ جن جي عبادت ڪيو ٿا الله کان سواءِ ڇا پوءِ نٿا سمجهو . |
| قالوا حَرِّقوهُ وَانصُروا ءالِهَتَكُم إِن كُنتُم فٰعِلينَ (آيت : 68) |
|
چيائون ته ساڙيو ان کي ۽ مدد ڪيو معبودن پنهنجن جي جيڪڏهن آهيو ڪندڙ . |
| قُلنا يٰنارُ كونى بَردًا وَسَلٰمًا عَلىٰ إِبرٰهيمَ (آيت : 69) |
|
چيو اسان اي باھ! ٿي پؤ ٿڌي ۽ سلامتي واري ابراهيم تي . |
| وَأَرادوا بِهِ كَيدًا فَجَعَلنٰهُمُ الأَخسَرينَ (آيت : 70) |
|
۽ ارادو ڪيائون ان سان رٿ جو پوءِ بنايوسون انهن کي گهڻي نقصان وارا . |
| وَنَجَّينٰهُ وَلوطًا إِلَى الأَرضِ الَّتى بٰرَكنا فيها لِلعٰلَمينَ (آيت : 71) |
|
۽ ڇڏايوسون ان کي ۽ لوط کي ان زمين ڏانهن جو برڪت وڌي سون ان ۾ جهانن لاءِ . |
| وَوَهَبنا لَهُ إِسحٰقَ وَيَعقوبَ نافِلَةً وَكُلًّا جَعَلنا صٰلِحينَ (آيت : 72) |
|
۽ بخشي ڏنوسون ان کي اسحاق ۽ يعقوب وڌيڪ ۽ سڀئي بناياسون صالح . |
| وَجَعَلنٰهُم أَئِمَّةً يَهدونَ بِأَمرِنا وَأَوحَينا إِلَيهِم فِعلَ الخَيرٰتِ وَإِقامَ الصَّلوٰةِ وَإيتاءَ الزَّكوٰةِ وَكانوا لَنا عٰبِدينَ (آيت : 73) |
|
۽ بنايوسون انهن کي اڳواڻ هدايت ڪن پيا اسان جي امر سان ۽ وحي ڪيوسون انهن ڏانهن نيڪ ڪم ڪرڻ ۽ نماز قائم رکڻ ۽ زڪواة ڏيڻ جي لاءِ ۽ هئا اسان جي لاءِ عبادت ڪندڙ . |
| وَلوطًا ءاتَينٰهُ حُكمًا وَعِلمًا وَنَجَّينٰهُ مِنَ القَريَةِ الَّتى كانَت تَعمَلُ الخَبٰئِثَ إِنَّهُم كانوا قَومَ سَوءٍ فٰسِقينَ (آيت : 74) |
|
۽ لوط ڏنوسون ان کي حڪمت (نبوة) ۽ علم ۽ ڇڏايوسون ان کي ڳوٺ کان جيڪو ڪندو هو بي حيائيون بلاشڪ اهي هئا قوم برائيءَ واري فاسق . |
| وَأَدخَلنٰهُ فى رَحمَتِنا إِنَّهُ مِنَ الصّٰلِحينَ (آيت : 75) |
|
۽ داخل ڪيوسون ان کي رحمت پنهنجيءَ ۾ بلاشڪ اهو صالحن مان آهي . |
| وَنوحًا إِذ نادىٰ مِن قَبلُ فَاستَجَبنا لَهُ فَنَجَّينٰهُ وَأَهلَهُ مِنَ الكَربِ العَظيمِ (آيت : 76) |
|
۽ (ياد ڪر) نوح کي جڏهن سڏيائين اڳ ۾ پوءِ (دعا) قبول ڪئي سون ان جي پوءِ ڇڏايوسين ان کي ۽ اهل ان جي کي تڪليف وڏيءَ کان . |
| وَنَصَرنٰهُ مِنَ القَومِ الَّذينَ كَذَّبوا بِـٔايٰتِنا إِنَّهُم كانوا قَومَ سَوءٍ فَأَغرَقنٰهُم أَجمَعينَ (آيت : 77) |
|
۽ مدد ڪئي سون ان جي ان قوم کان جن ڪوڙو ڪيو آيتن اسان جن کي بيشڪ اهي هئا قوم بري پوءِ ٻوڙي ڇڏيوسين انهن سڀني کي . |
| وَداوۥدَ وَسُلَيمٰنَ إِذ يَحكُمانِ فِى الحَرثِ إِذ نَفَشَت فيهِ غَنَمُ القَومِ وَكُنّا لِحُكمِهِم شٰهِدينَ (آيت : 78) |
|
۽ (ياد ڪر) داؤد ۽ سليمان کي جڏهن فيصلو پيا ڪن پوک (جي باري) ۾ جڏهن رات جو گهڙيون ان ۾ ٻڪريون قوم (وارن) جون ۽ هئاسون فيصلي انهن جي لاءِ ڏسندڙ . |
| فَفَهَّمنٰها سُلَيمٰنَ وَكُلًّا ءاتَينا حُكمًا وَعِلمًا وَسَخَّرنا مَعَ داوۥدَ الجِبالَ يُسَبِّحنَ وَالطَّيرَ وَكُنّا فٰعِلينَ (آيت : 79) |
|
پوءِ سمجهايوسين اهو سليمان کي ۽ سڀني کي ڏني اسان حڪمت ۽ علم ۽ مطيع ڪيا اسان داؤد سان گڏ جبل تسبيح پڙهن پيا ۽ پکي ۽ هئاسين ڪندڙ . |
| وَعَلَّمنٰهُ صَنعَةَ لَبوسٍ لَكُم لِتُحصِنَكُم مِن بَأسِكُم فَهَل أَنتُم شٰكِرونَ (آيت : 80) |
|
۽ سيکاريو اسان ان کي ٺاهڻ زرهن جو اوهان جي لاءِ تانته بچائي اوهان کي لڙائيءَ اوهان جيءَ کان پوءِ ڇا اوهان شڪر ڪندڙ آهيو؟ . |
| وَلِسُلَيمٰنَ الرّيحَ عاصِفَةً تَجرى بِأَمرِهِ إِلَى الأَرضِ الَّتى بٰرَكنا فيها وَكُنّا بِكُلِّ شَيءٍ عٰلِمينَ (آيت : 81) |
|
۽ (تابع ڪئي سون) سليمان جي لاءِ هوا تيز هلندڙ هلي پئي امر ان جي سان ان زمين ڏانهن جو برڪت وڌي سون ان ۾ ۽ آهيون اسين هر شيءِ کي ڄاڻندڙ . |
| وَمِنَ الشَّيٰطينِ مَن يَغوصونَ لَهُ وَيَعمَلونَ عَمَلًا دونَ ذٰلِكَ وَكُنّا لَهُم حٰفِظينَ (آيت : 82) |
|
۽ ديون مان اهي آهن جيڪي ٽٻيون هڻن ٿا ان جي لاءِ ۽ ڪن پيا ڪم سواءِ ان جي ۽ هئاسون انهن جي لاءِ حفاظت ڪندڙ . |
| وَأَيّوبَ إِذ نادىٰ رَبَّهُ أَنّى مَسَّنِىَ الضُّرُّ وَأَنتَ أَرحَمُ الرّٰحِمينَ (آيت : 83) |
|
۽ (ياد ڪر) ايوب کي جڏهن سڏيائين رب پنهنجي کي ته بيشڪ مان پهتي مون کي بيماري ۽ تون وڌيڪ رحم ڪندڙ آهين رحم ڪندڙن ۾ . |
| فَاستَجَبنا لَهُ فَكَشَفنا ما بِهِ مِن ضُرٍّ وَءاتَينٰهُ أَهلَهُ وَمِثلَهُم مَعَهُم رَحمَةً مِن عِندِنا وَذِكرىٰ لِلعٰبِدينَ (آيت : 84) |
|
پوءِ دعا قبول ڪئي سون ان جي پوءِ ختم ڪئي اسان اها جيڪا ان کي هئي تڪليف ۽ (نئون) ڏنو اسان ان کي اهل ان جو ۽ مثال انهن جو انهن سان گڏ رحمت ٿي اسان وٽان ۽ نصيحت ٿي عبادت ڪندڙن جي لاءِ . |
| وَإِسمٰعيلَ وَإِدريسَ وَذَا الكِفلِ كُلٌّ مِنَ الصّٰبِرينَ (آيت : 85) |
|
۽ اسماعيل ۽ ادريس ۽ ذوالڪفل کي (ياد ڪر) سڀئي صبر ڪندڙن مان هئا . |
| وَأَدخَلنٰهُم فى رَحمَتِنا إِنَّهُم مِنَ الصّٰلِحينَ (آيت : 86) |
|
۽ داخل ڪيوسون انهن کي رحمت پنهنجيءَ ۾ بلاشڪ اهي صالحن مان آهن . |
| وَذَا النّونِ إِذ ذَهَبَ مُغٰضِبًا فَظَنَّ أَن لَن نَقدِرَ عَلَيهِ فَنادىٰ فِى الظُّلُمٰتِ أَن لا إِلٰهَ إِلّا أَنتَ سُبحٰنَكَ إِنّى كُنتُ مِنَ الظّٰلِمينَ (آيت : 87) |
|
۽ مڇيءَ واري کي جڏهن ويو ڪاوڙ ڪندڙ پوءِ خيال ڪيائين هي هرگز نه تنگي ڪنداسون ان تي پوءِ سڏيائين انڌيرن ۾ هيئن ته ناهي ڪو معبود بالحق مگر تون پاڪائي آهي تنهنجي بلاشڪ مان هوس قصور وارن مان . |
| فَاستَجَبنا لَهُ وَنَجَّينٰهُ مِنَ الغَمِّ وَكَذٰلِكَ نُۨجِى المُؤمِنينَ (آيت : 88) |
|
پوءِ دعا قبول ڪئي سون ان جي ۽ ڇڏايوسون ان کي غم کان ۽ اهڙي طرح ڇڏائينداسون مؤمنن کي . |
| وَزَكَرِيّا إِذ نادىٰ رَبَّهُ رَبِّ لا تَذَرنى فَردًا وَأَنتَ خَيرُ الوٰرِثينَ (آيت : 89) |
|
۽ زکريا کي (ياد ڪر) جڏهن سڏيائين رب پنهنجي کي اي منهنجا رب! نه ڇڏ مون کي اڪيلو ۽ تون ڀلو آهين وارثن مان . |
| فَاستَجَبنا لَهُ وَوَهَبنا لَهُ يَحيىٰ وَأَصلَحنا لَهُ زَوجَهُ إِنَّهُم كانوا يُسٰرِعونَ فِى الخَيرٰتِ وَيَدعونَنا رَغَبًا وَرَهَبًا وَكانوا لَنا خٰشِعينَ (آيت : 90) |
|
پوءِ دعا قبول ڪئي سون ان جي ۽ ڏنوسون ان کي يحيٰي ۽ اولاد جو اهل بنايوسون ان لاءِ گهر واريءَ ان جي کي بيشڪ اهي جلدي ڪندا هئا نيڪين ۾ ۽ دعا گهرندا هئا اميد ڪندي ۽ ڊڄندي ۽ هئا اسان جي لاءِ نوڙت ڪندڙ . |
| وَالَّتى أَحصَنَت فَرجَها فَنَفَخنا فيها مِن روحِنا وَجَعَلنٰها وَابنَها ءايَةً لِلعٰلَمينَ (آيت : 91) |
|
۽ اها عورت جنهن محفوظ رکي اگهڙ پنهنجي پوءِ ڦوڪيو اسان ان ۾ پنهنجي روح مان ۽ بنايوسون ان کي ۽ پٽ ان جي کي نشاني جهانن جي لاءِ . |
| إِنَّ هٰذِهِ أُمَّتُكُم أُمَّةً وٰحِدَةً وَأَنا۠ رَبُّكُم فَاعبُدونِ (آيت : 92) |
|
بيشڪ هي دين اوهان جو آهي دين هڪ ۽ مان رب اوهان جو آهيان پوءِ عبادت ڪيو منهنجي . |
| وَتَقَطَّعوا أَمرَهُم بَينَهُم كُلٌّ إِلَينا رٰجِعونَ (آيت : 93) |
|
۽ ٽڪرا ٽڪرا ڪيائون دين پنهنجي کي پاڻ ۾ سڀئي اسان ڏانهن موٽندڙ آهن . |
| فَمَن يَعمَل مِنَ الصّٰلِحٰتِ وَهُوَ مُؤمِنٌ فَلا كُفرانَ لِسَعيِهِ وَإِنّا لَهُ كٰتِبونَ (آيت : 94) |
|
پوءِ جيڪو ڪندو صالح عمل ۽ اهو مؤمن آهي پوءِ ناهي بي قدري ان جي ڪمائيءَ لاءِ ۽ يقينًا اسين ان جي لاءِ لکندڙ آهيون . |
| وَحَرٰمٌ عَلىٰ قَريَةٍ أَهلَكنٰها أَنَّهُم لا يَرجِعونَ (آيت : 95) |
|
۽ حرام آهي ان ڳوٺ تي جو هلاڪ ڪيو اسان ان کي ته بيشڪ اهي نه موٽندا . |
| حَتّىٰ إِذا فُتِحَت يَأجوجُ وَمَأجوجُ وَهُم مِن كُلِّ حَدَبٍ يَنسِلونَ (آيت : 96) |
|
تانجو جڏهن کوليا ويندا ياجوج ۽ ماجوج ۽ اهي هر دڙي کان ڊوڙي چڙهندا . |
| وَاقتَرَبَ الوَعدُ الحَقُّ فَإِذا هِىَ شٰخِصَةٌ أَبصٰرُ الَّذينَ كَفَروا يٰوَيلَنا قَد كُنّا فى غَفلَةٍ مِن هٰذا بَل كُنّا ظٰلِمينَ (آيت : 97) |
|
۽ ويجهو ايندو وعدو سچو پوءِ ان وقت ٿڙندڙ هونديون اکيون انهن جون جن ڪفر ڪيو اي هلاڪت اسان جي لاءِ تحقيق هئاسون غفلت ۾ هن کان بلڪه هئاسون اسين ظلم ڪندڙ . |
| إِنَّكُم وَما تَعبُدونَ مِن دونِ اللَّهِ حَصَبُ جَهَنَّمَ أَنتُم لَها وٰرِدونَ (آيت : 98) |
|
بلاشڪ اوهان ۽ جن جي عبادت ڪيو ٿا الله کان سواءِ ٻارڻ جهنم جو آهيو اوهان ان ۾ داخل ٿيندڙ آهيو . |
| لَو كانَ هٰؤُلاءِ ءالِهَةً ما وَرَدوها وَكُلٌّ فيها خٰلِدونَ (آيت : 99) |
|
جيڪڏهن هجن ها هي معبود ته نه داخل ٿين ها ان ۾ سڀئي ان ۾ هميشہ رهڻ وارا آهن . |
| لَهُم فيها زَفيرٌ وَهُم فيها لا يَسمَعونَ (آيت : 100) |
|
انهن لاءِ ان ۾ رڙيون هونديون ۽ اهي ان ۾ ڪجھ به نه ٻڌندا . |
| إِنَّ الَّذينَ سَبَقَت لَهُم مِنَّا الحُسنىٰ أُولٰئِكَ عَنها مُبعَدونَ (آيت : 101) |
|
بيشڪ اهي شخص جو اڳ ۾ (لکجي) وئي انهن جي لاءِ اسان جي طرفان ڀلائي اهي ان کان پري رکيل هوندا . |
| لا يَسمَعونَ حَسيسَها وَهُم فى مَا اشتَهَت أَنفُسُهُم خٰلِدونَ (آيت : 102) |
|
نه ٻڌندا ڀڻڪ ان جي ۽ اهي ان ۾ جو پسند ڪيو جيءُ سندن هميشہ رهڻ وارا آهن . |
| لا يَحزُنُهُمُ الفَزَعُ الأَكبَرُ وَتَتَلَقّىٰهُمُ المَلٰئِكَةُ هٰذا يَومُكُمُ الَّذى كُنتُم توعَدونَ (آيت : 103) |
|
نه ڏکوئيندو انهن کي خوف وڏو ۽ ملاقات ڪندا انهن سان ملائڪ (۽ چوندن) هي اوهان جو اهو ڏينهن آهي جنهن جو وعدو ڏنا ويا هيئو . |
| يَومَ نَطوِى السَّماءَ كَطَىِّ السِّجِلِّ لِلكُتُبِ كَما بَدَأنا أَوَّلَ خَلقٍ نُعيدُهُ وَعدًا عَلَينا إِنّا كُنّا فٰعِلينَ (آيت : 104) |
|
ان ڏينهن ويڙهينداسون آسمان کي مثل ويڙهڻ بنڊل ڪاغذ جي واسطي ڪاپين جي جيئن ابتدا ڪئي سون پهريان پيدا ڪرڻ جي ته موٽائينداسون ان کي وعدو آهي اسان جي ذمي بلاشڪ اسين ڪندڙ آهيون . |
| وَلَقَد كَتَبنا فِى الزَّبورِ مِن بَعدِ الذِّكرِ أَنَّ الأَرضَ يَرِثُها عِبادِىَ الصّٰلِحونَ (آيت : 105) |
|
۽ البت تحقيق لکيو اسان زبور ۾ ذڪر (توراة) کان پوءِ ته بيشڪ زمين وارث ٿيندا ان جا ٻانها منهنجا صالح . |
| إِنَّ فى هٰذا لَبَلٰغًا لِقَومٍ عٰبِدينَ (آيت : 106) |
|
بيشڪ هن ۾ البته ڪفايت آهي عبادت ڪندڙ قوم جي لاءِ، . |
| وَما أَرسَلنٰكَ إِلّا رَحمَةً لِلعٰلَمينَ (آيت : 107) |
|
۽ نه موڪليو اسان توکي مگر رحمت بنائي جهانن جي لاءِ . |
| قُل إِنَّما يوحىٰ إِلَىَّ أَنَّما إِلٰهُكُم إِلٰهٌ وٰحِدٌ فَهَل أَنتُم مُسلِمونَ (آيت : 108) |
|
فرماءِ ته هن کان سواءِ ناهي جو وحي ڪيو ٿو وڃي مون ڏانهن ته پڪ معبود اوهان جو معبود هڪ آهي پوءِ ڇا اوهان حڪم قبول ڪندڙ آهيو؟ . |
| فَإِن تَوَلَّوا فَقُل ءاذَنتُكُم عَلىٰ سَواءٍ وَإِن أَدرى أَقَريبٌ أَم بَعيدٌ ما توعَدونَ (آيت : 109) |
|
پوءِ جيڪڏهن ڦرن ته پوءِ فرماءِ ته خبردار ڪيو مون اوهان کي برابر ۽ نٿو ڄاڻان (الله جي عطا کان سواءِ) ته ويجهو آهي يا پري جيڪو وعدو ڏنا ٿا وڃو . |
| إِنَّهُ يَعلَمُ الجَهرَ مِنَ القَولِ وَيَعلَمُ ما تَكتُمونَ (آيت : 110) |
|
بيشڪ اهو ڄاڻي ٿو وڏي آواز واري کي قول مان ۽ ڄاڻي ٿو جيڪي لڪايو ٿا . |
| وَإِن أَدرى لَعَلَّهُ فِتنَةٌ لَكُم وَمَتٰعٌ إِلىٰ حينٍ (آيت : 111) |
|
۽ نٿو ڄاڻان مان (الله جي عطا کان سواءِ) ته شايد اها آزمائش آهي اوهان جي لاءِ ۽ فائدو وٺڻ آهي هڪ وقت تائين . |
| قٰلَ رَبِّ احكُم بِالحَقِّ وَرَبُّنَا الرَّحمٰنُ المُستَعانُ عَلىٰ ما تَصِفونَ (آيت : 112) |
|
فرمايائين ته اي منهنجا رب! فيصلو ڪر حق سان ۽ اسان جو رب رحمان مدد ورتل آهي انهن (ڳالهين) تي جو بيان ڪيو ٿا . |