سُبحٰنَ الَّذى أَسرىٰ بِعَبدِهِ لَيلًا مِنَ المَسجِدِ الحَرامِ إِلَى المَسجِدِ الأَقصَا الَّذى بٰرَكنا حَولَهُ لِنُرِيَهُ مِن ءايٰتِنا إِنَّهُ هُوَ السَّميعُ البَصيرُ (آيت : 1) |
پاڪ آهي اهو (الله) جنهن سير ڪرايو ٻانهي پنهنجي کي راتئون رات مسجد حرام کان مسجد اقصى تائين اها جو برڪت وڌي سون چوڌاري ان جي تانته ڏيکاريون ان کي نشانيون پنهنجيون بلاشڪ اهوئي ٻڌندڙ، ڏسندڙ آهي. |
وَءاتَينا موسَى الكِتٰبَ وَجَعَلنٰهُ هُدًى لِبَنى إِسرٰءيلَ أَلّا تَتَّخِذوا مِن دونى وَكيلًا (آيت : 2) |
۽ ڏنو اسان موسى کي ڪتاب ۽ بنايوسون ان کي هدايت بني اسرائيل جي لاءِ ته نه وٺو مون کان سواءِ ڪو ڪارساز . |
ذُرِّيَّةَ مَن حَمَلنا مَعَ نوحٍ إِنَّهُ كانَ عَبدًا شَكورًا (آيت : 3) |
اولاد انهن جو جيڪي سوار ڪراياسين نوح سان گڏ بلاشڪ اهو هو ٻانهو شڪر گذار . |
وَقَضَينا إِلىٰ بَنى إِسرٰءيلَ فِى الكِتٰبِ لَتُفسِدُنَّ فِى الأَرضِ مَرَّتَينِ وَلَتَعلُنَّ عُلُوًّا كَبيرًا (آيت : 4) |
۽ فيصلو موڪليوسون بني اسرائيل ڏانهن ڪتاب ۾ته البته ضرور فساد ڪندؤ زمين ۾ ٻه ڀيرا ۽ البته ضرور بلند ٿيندؤ (عارضي طور) بلندي وڏي . |
فَإِذا جاءَ وَعدُ أولىٰهُما بَعَثنا عَلَيكُم عِبادًا لَنا أُولى بَأسٍ شَديدٍ فَجاسوا خِلٰلَ الدِّيارِ وَكانَ وَعدًا مَفعولًا (آيت : 5) |
پوءِ جڏهن آيو وعدو پهريون انهن ٻنهي مان ته موڪياسون اوهان تي ٻانها پنهنجا صاحب جنگ سخت جا پوءِ گھڙي پيا اندر گھرن ۾ ۽ هو وعدو (تقدير ۾) پورو ڪيل.. |
ثُمَّ رَدَدنا لَكُمُ الكَرَّةَ عَلَيهِم وَأَمدَدنٰكُم بِأَموٰلٍ وَبَنينَ وَجَعَلنٰكُم أَكثَرَ نَفيرًا (آيت : 6) |
تنهن کان پوءِ موٽايوسون اوهان جي لاءِ ٻيو وارو، انهن تي ۽ مدد ڪئي سون اوهان جي مالن ۽ پٽن سان ۽ بناياسون اوهان لاءِ گھڻا ساٿ ڏيڻ وارا . |
إِن أَحسَنتُم أَحسَنتُم لِأَنفُسِكُم وَإِن أَسَأتُم فَلَها فَإِذا جاءَ وَعدُ الءاخِرَةِ لِيَسۥـٔوا وُجوهَكُم وَلِيَدخُلُوا المَسجِدَ كَما دَخَلوهُ أَوَّلَ مَرَّةٍ وَلِيُتَبِّروا ما عَلَوا تَتبيرًا (آيت : 7) |
جيڪڏهن نيڪي ڪندؤ ته نيڪي ڪندؤ پنهنجن سرن لاءِ ۽ جيڪڏهن گناھ ڪندؤ ته پوءِ به انهن لاءِ پوءِ جڏهن ايندو وعدو پويون تانته بڇڙا ڪن منهن اوهان جا ۽ تانته داخل ٿين مسجد ۾ جيئن داخل ٿيا ان ۾ پهرئين ڀيري ۽ تانته پوري طرح هلاڪ ڪن ان کي جنهن تي غالب ٿيا. |
عَسىٰ رَبُّكُم أَن يَرحَمَكُم وَإِن عُدتُم عُدنا وَجَعَلنا جَهَنَّمَ لِلكٰفِرينَ حَصيرًا (آيت : 8) |
ويجھي (آهي هيءَ ڳالھ جو) رب اوهان جو رحم ڪري اوهان تي ۽ جيڪڏهن وري ڪندؤ ته وري سزا ڏينداسون ۽ بنايو اٿئون جھنم کي ڪافرن جي لاءِ جيل . |
إِنَّ هٰذَا القُرءانَ يَهدى لِلَّتى هِىَ أَقوَمُ وَيُبَشِّرُ المُؤمِنينَ الَّذينَ يَعمَلونَ الصّٰلِحٰتِ أَنَّ لَهُم أَجرًا كَبيرًا (آيت : 9) |
بيشڪ هيءُ قرآن هدايت ٿو ڪري ان (واٽ) ڏانهن جو اها صفا سڌي آهي ۽ بشارت ٿو ڏئي مؤمنن کي جيڪي ڪن ٿا صالح اعمال ته بيشڪ انهن جي لاءِ ثواب وڏو آهي. |
وَأَنَّ الَّذينَ لا يُؤمِنونَ بِالءاخِرَةِ أَعتَدنا لَهُم عَذابًا أَليمًا (آيت : 10) |
۽ بيشڪ اهي جيڪي نه ٿا ايمان آڻين آخرت تي تيار ڪيوسون انهن لاءِ عذاب دردناڪ. |
وَيَدعُ الإِنسٰنُ بِالشَّرِّ دُعاءَهُ بِالخَيرِ وَكانَ الإِنسٰنُ عَجولًا (آيت : 11) |
۽ دعا گھري ٿو انسان (بي سمجھ هجڻ جي ڪري) بري شيءِ جي لاءِ مثل دعا گھرڻ ان جي ڀلي شيءِ جي لاءِ ۽ آهي انسان جلد باز . |
وَجَعَلنَا الَّيلَ وَالنَّهارَ ءايَتَينِ فَمَحَونا ءايَةَ الَّيلِ وَجَعَلنا ءايَةَ النَّهارِ مُبصِرَةً لِتَبتَغوا فَضلًا مِن رَبِّكُم وَلِتَعلَموا عَدَدَ السِّنينَ وَالحِسابَ وَكُلَّ شَيءٍ فَصَّلنٰهُ تَفصيلًا (آيت : 12) |
۽ بنايوسون رات ۽ ڏينهن کي ٻه نشانيون پوءِ ميٽايوسين نشانيءَ رات جي کي ۽ بنايوسين نشانيءَ ڏينهن جي کي روشني ڪندڙ تانته طلب ڪيو ڀلائي پنهنجي رب کان ۽ تانته ڄاڻو تعداد سالن جو ۽ حساب هر شيءِ کي بيان ڪيوسين ان کي کولي کولي . |
وَكُلَّ إِنسٰنٍ أَلزَمنٰهُ طٰئِرَهُ فى عُنُقِهِ وَنُخرِجُ لَهُ يَومَ القِيٰمَةِ كِتٰبًا يَلقىٰهُ مَنشورًا (آيت : 13) |
۽ هر انسان کي لٽڪايوسين ان کي عملنامو ان جو ان جي ڪنڌ ۾ ۽ ڪڍنداسين ان جي لاءِ قيامت جي ڏينهن دفتر جو لهندو ان کي کليل. |
اقرَأ كِتٰبَكَ كَفىٰ بِنَفسِكَ اليَومَ عَلَيكَ حَسيبًا (آيت : 14) |
پڙھ ڪتاب پنهنجو ڪافي آهين تون پاڻ اڄ پنهنجي مٿان حساب ڪندڙ . |
مَنِ اهتَدىٰ فَإِنَّما يَهتَدى لِنَفسِهِ وَمَن ضَلَّ فَإِنَّما يَضِلُّ عَلَيها وَلا تَزِرُ وازِرَةٌ وِزرَ أُخرىٰ وَما كُنّا مُعَذِّبينَ حَتّىٰ نَبعَثَ رَسولًا (آيت : 15) |
جيڪو به هدايت وارو ٿيو پوءِ تحقيق هدايت وارو ٿئي ٿو پنهنجي لاءِ جيڪو گمراھ ٿيو پوءِ تحقيق گمراھ ٿئي ٿي پنهنجي مٿان ۽ نه بار کڻندو ڪو بار کڻندڙ بار ٻئي جو ۽ نه (آهيون اسين) عذاب ڪندڙ تان جو موڪليون پيغمبر . |
وَإِذا أَرَدنا أَن نُهلِكَ قَريَةً أَمَرنا مُترَفيها فَفَسَقوا فيها فَحَقَّ عَلَيهَا القَولُ فَدَمَّرنٰها تَدميرًا (آيت : 16) |
۽ جڏهن ارادو ٿا ڪريون ته هلاڪ ڪريون ڪنهن ڳوٺ کي ته امر ڪريون ٿا اميرن ان ڳوٺ جي کي پوءِ بي فرماني ڪيائون ان ۾ پوءِ ثابت ٿيو انهن تي فيصلو (عذاب جو) پوءِ هلاڪ ڪيوسون ان کي مڪمل هلاڪ. |
وَكَم أَهلَكنا مِنَ القُرونِ مِن بَعدِ نوحٍ وَكَفىٰ بِرَبِّكَ بِذُنوبِ عِبادِهِ خَبيرًا بَصيرًا (آيت : 17) |
۽ ڪيترائي هلاڪ ڪياسون (ماڻهو) زمانن م پڄاڻان نوح جي ۽ ڪافي آهي رب تنهنجو گناھن ٻانهن پنهنجن جي خبر رکندڙ، ڏسندڙ . |
مَن كانَ يُريدُ العاجِلَةَ عَجَّلنا لَهُ فيها ما نَشاءُ لِمَن نُريدُ ثُمَّ جَعَلنا لَهُ جَهَنَّمَ يَصلىٰها مَذمومًا مَدحورًا (آيت : 18) |
جيڪو به ارادو ڪري ٿو تڪڙو- (بدلي ملڻ جو) ته تڪڙو بدلو ڏنوسون ان کي ان ۾ جيڪي گھرون ٿا ان جي لاءِ جو ارادو ڪريون ٿا انکان پوءِ ٺاهيو اسان ان جي لاءِ جھنم داخل ٿيندو ان ۾ مذمت ڪيل ڌڪو ڏنل . |
وَمَن أَرادَ الءاخِرَةَ وَسَعىٰ لَها سَعيَها وَهُوَ مُؤمِنٌ فَأُولٰئِكَ كانَ سَعيُهُم مَشكورًا (آيت : 19) |
۽ جنهن ارادو ڪيو آخرت جو ۽ محنت ڪيائين ان جي لاءِ مناسب ان جي ۽ اهو ايماندار آهي ته پوءِ اهي محنت انهن جي قدرت ڪيل آهي. |
كُلًّا نُمِدُّ هٰؤُلاءِ وَهٰؤُلاءِ مِن عَطاءِ رَبِّكَ وَما كانَ عَطاءُ رَبِّكَ مَحظورًا (آيت : 20) |
سڀني جي مدد ڪريون ٿا هنن جي ۽ انهن جي تنهنجي رب جي بخشش مان ۽ ناهي بخشش رب تنهنجي جي روڪيل . |
انظُر كَيفَ فَضَّلنا بَعضَهُم عَلىٰ بَعضٍ وَلَلءاخِرَةُ أَكبَرُ دَرَجٰتٍ وَأَكبَرُ تَفضيلًا (آيت : 21) |
ڏس ته ڪيئن ڀلو بنايوسين هڪڙن کي انهن مان ٻين تي ۽ البته آخرت وڏي درجن ۾ ۽ وڏي آهي فضيلت ۾، . |
لا تَجعَل مَعَ اللَّهِ إِلٰهًا ءاخَرَ فَتَقعُدَ مَذمومًا مَخذولًا (آيت : 22) |
نه بناءِ الله سان گڏ معبود ٻيو پوءِ وهين مذمت ڪيل، خوار ڪيل، . |
وَقَضىٰ رَبُّكَ أَلّا تَعبُدوا إِلّا إِيّاهُ وَبِالوٰلِدَينِ إِحسٰنًا إِمّا يَبلُغَنَّ عِندَكَ الكِبَرَ أَحَدُهُما أَو كِلاهُما فَلا تَقُل لَهُما أُفٍّ وَلا تَنهَرهُما وَقُل لَهُما قَولًا كَريمًا (آيت : 23) |
۽ فيصلو ڪيو رب تنهنجي ته نه عبادت ڪيو مگر ان جي ۽ پيءُ ۽ ماءُ سان احسان ڪندا ڪريو جيڪڏهن پهچي تو وٽ پوڙهائپ کي هڪڙو انهن مان يا ٻئي اهي پوءِ نه چؤ انهن ٻنهي لاءِ اف ۽ نه جھڻڪ انهن ٻنهي کي ۽ ڳالهايو انهن ٻنهي سان ڳالهائڻ عزت وارو. |
وَاخفِض لَهُما جَناحَ الذُّلِّ مِنَ الرَّحمَةِ وَقُل رَبِّ ارحَمهُما كَما رَبَّيانى صَغيرًا (آيت : 24) |
۽ جھڪاءِ انهن ٻنهي جي لاءِ نرميءَ جو پر رحم ڪرڻ سان ۽ چئو تون اي منهنجا پالڻهار! رحم ڪر انهن ٻنهي تي جيئن پاليائون مونکي ننڍڙائپ ۾ . |
رَبُّكُم أَعلَمُ بِما فى نُفوسِكُم إِن تَكونوا صٰلِحينَ فَإِنَّهُ كانَ لِلأَوّٰبينَ غَفورًا (آيت : 25) |
اوهان جو رب وڌيڪ ڄاڻندڙ آهي جيڪو اوهان جي دلين ۾ آهي جيڪڏهن رهندؤ اوهان صالح ٿي پوءِ بيشڪ اهو آهي توبہ ڪندڙن جي لاءِ بخشڻهار . |
وَءاتِ ذَا القُربىٰ حَقَّهُ وَالمِسكينَ وَابنَ السَّبيلِ وَلا تُبَذِّر تَبذيرًا (آيت : 26) |
۽ ڏي تون قرابت دار کي حق ان جو ۽ مسڪين کي ۽ مسافر کي ۽ بالڪل اجايو خرچ نه ڪر . |
إِنَّ المُبَذِّرينَ كانوا إِخوٰنَ الشَّيٰطينِ وَكانَ الشَّيطٰنُ لِرَبِّهِ كَفورًا (آيت : 27) |
بلاشڪ اجايو خرچ ڪندڙ آهن ڀائر شيطان جا ۽ آهي شيطان پنهنجي رب جو وڏو بي شڪر. |
وَإِمّا تُعرِضَنَّ عَنهُمُ ابتِغاءَ رَحمَةٍ مِن رَبِّكَ تَرجوها فَقُل لَهُم قَولًا مَيسورًا (آيت : 28) |
۽ جيڪڏهن منهن موڙين انهن کان واسطي طلب ڪرڻ رحمت جي رب پنهنجي کان اميد ٿو رکين ان جي پوءِ چئو انهن کي چوڻ نرم . |
وَلا تَجعَل يَدَكَ مَغلولَةً إِلىٰ عُنُقِكَ وَلا تَبسُطها كُلَّ البَسطِ فَتَقعُدَ مَلومًا مَحسورًا (آيت : 29) |
۽ نه ڪر هٿ پنهنجو ٻڌل طرف ڪنڌ پنهنجي ۽ نه کولي ڇڏ ان کي صفا کولي ڇڏڻ پوءِ وهين ملامت ڪيل تنگي ڏنل . |
إِنَّ رَبَّكَ يَبسُطُ الرِّزقَ لِمَن يَشاءُ وَيَقدِرُ إِنَّهُ كانَ بِعِبادِهِ خَبيرًا بَصيرًا (آيت : 30) |
بيشڪ تنهنجو ڪشادو ٿو ڪري رزق جنهن لاءِ گھري ۽ تنگ ٿو ڪري بيشڪ اهو آهي ٻانهن پنهنجن جي خبر رکندڙ ڏسندڙ . |
وَلا تَقتُلوا أَولٰدَكُم خَشيَةَ إِملٰقٍ نَحنُ نَرزُقُهُم وَإِيّاكُم إِنَّ قَتلَهُم كانَ خِطـًٔا كَبيرًا (آيت : 31) |
۽ نه قتل ڪيو اولاد پنهنجو سببان ڊپ غريب هجڻ جي اسين رزق ڏيون ٿا، انهن کي ۽ خاص اوهان کي بيشڪ قتل ڪرڻ انهن جو هو گناھ وڏو. |
وَلا تَقرَبُوا الزِّنىٰ إِنَّهُ كانَ فٰحِشَةً وَساءَ سَبيلًا (آيت : 32) |
۽ نه ويجھا وڃو زنا کي بلاشڪ اها بي حيائي ۽ بري واٽ آهي، . |
وَلا تَقتُلُوا النَّفسَ الَّتى حَرَّمَ اللَّهُ إِلّا بِالحَقِّ وَمَن قُتِلَ مَظلومًا فَقَد جَعَلنا لِوَلِيِّهِ سُلطٰنًا فَلا يُسرِف فِى القَتلِ إِنَّهُ كانَ مَنصورًا (آيت : 33) |
۽ نه قتل ڪريو سر کي جيڪو حرام ڪيو الله مگر حق سان ۽ جيڪو قتل ڪيو ويو مظلوم، پوءِ تحقيق ڪيوسون واسطي وارث ان جي قانوني حق پوءِ نه زياده ڪري قتل ۾ بلاشڪ اهو آهي مدد ڪيل . |
وَلا تَقرَبوا مالَ اليَتيمِ إِلّا بِالَّتى هِىَ أَحسَنُ حَتّىٰ يَبلُغَ أَشُدَّهُ وَأَوفوا بِالعَهدِ إِنَّ العَهدَ كانَ مَسـٔولًا (آيت : 34) |
۽ نه ويجھا وڃو مال يتيم جي کي مگر ان سان جو اهو وڌيڪ سهڻو آهي تان جو پهچي جوانيءَ پنهنجي کي ۽ وفا ڪيو وعدو بيشڪ وعدو آهي پڇا ڪيل. |
وَأَوفُوا الكَيلَ إِذا كِلتُم وَزِنوا بِالقِسطاسِ المُستَقيمِ ذٰلِكَ خَيرٌ وَأَحسَنُ تَأويلًا (آيت : 35) |
۽ پوري ڪيو ماپ جڏهن ماپ ڪيو ۽ تور ڪريو انصاف سان سڌي اهو ڀلو ۽ سهڻو آهي انجام جي لحاظ سان . |
وَلا تَقفُ ما لَيسَ لَكَ بِهِ عِلمٌ إِنَّ السَّمعَ وَالبَصَرَ وَالفُؤادَ كُلُّ أُولٰئِكَ كانَ عَنهُ مَسـٔولًا (آيت : 36) |
۽ پويان نه پئو ان جي جو ناهي توکي ان جو علم بيشڪ ڪن ۽ اکيون ۽ دل سڀئي اهي هوندا انهن جي باري ۾ پڇا ڪيل . |
وَلا تَمشِ فِى الأَرضِ مَرَحًا إِنَّكَ لَن تَخرِقَ الأَرضَ وَلَن تَبلُغَ الجِبالَ طولًا (آيت : 37) |
۽ نه هل زمين تي مغرور ٿي بيشڪ تون هرگز نه ڦاڙي سگھندين زمين ۽ هرگز نه پهچندين تون جبلن کي ڊيگھ ۾ . |
كُلُّ ذٰلِكَ كانَ سَيِّئُهُ عِندَ رَبِّكَ مَكروهًا (آيت : 38) |
سڀ ڪجھ اهو برو ان مان تنهنجي رب وٽ نا پسنديدو آهي. |
ذٰلِكَ مِمّا أَوحىٰ إِلَيكَ رَبُّكَ مِنَ الحِكمَةِ وَلا تَجعَل مَعَ اللَّهِ إِلٰهًا ءاخَرَ فَتُلقىٰ فى جَهَنَّمَ مَلومًا مَدحورًا (آيت : 39) |
اهو ان مان آهي جو وحي ڪيو توڏانهن رب تنهنجي حڪمت مان ۽ نه بناءِ الله سان گڏ معبود ٻيو پوءِ اڇلائي وڌو وڃين جھنم ۾ ملامت ڪيل ڌڪا ڏنل . |
أَفَأَصفىٰكُم رَبُّكُم بِالبَنينَ وَاتَّخَذَ مِنَ المَلٰئِكَةِ إِنٰثًا إِنَّكُم لَتَقولونَ قَولًا عَظيمًا (آيت : 40) |
ڇا پوءِ چونڊي ڏنائين اوهان کي رب اوهان جي پٽ ۽ بنائين ملائڪن مان نياڻيون بلاشڪ اوهان البته چئو ٿا قول وڏو . |
وَلَقَد صَرَّفنا فى هٰذَا القُرءانِ لِيَذَّكَّروا وَما يَزيدُهُم إِلّا نُفورًا (آيت : 41) |
۽ البته تحقيق هر طرح بيان ڪيوسون هن قرآن ۾ تانته نصيحت وٺن ۽ نٿو وڌائي انهن کي مگر نفرت . |
قُل لَو كانَ مَعَهُ ءالِهَةٌ كَما يَقولونَ إِذًا لَابتَغَوا إِلىٰ ذِى العَرشِ سَبيلًا (آيت : 42) |
فرماءِ جيڪڏهن هجن ها ان سان گڏ ڪي (ٻيا) معبود جيئن چون ٿا ته ان وقت البته طلب ڪن ها عرش واري ڏانهن رستو. |
سُبحٰنَهُ وَتَعٰلىٰ عَمّا يَقولونَ عُلُوًّا كَبيرًا (آيت : 43) |
پاڪ آهي ۽ مٿاهون ٿيو ان کان جو چون ٿا مٿاهون گھڻو (وڏو) . |
تُسَبِّحُ لَهُ السَّمٰوٰتُ السَّبعُ وَالأَرضُ وَمَن فيهِنَّ وَإِن مِن شَيءٍ إِلّا يُسَبِّحُ بِحَمدِهِ وَلٰكِن لا تَفقَهونَ تَسبيحَهُم إِنَّهُ كانَ حَليمًا غَفورًا (آيت : 44) |
تسبيح ٿا پڙهن ان جي لاءِ آسمان ست ۽ زمين ۽ جيڪي ان ۾ آهي ۽ ناهي ڪا شيءِ مگر تسبيح ٿي پڙهي حمد ان جي سان ۽ پر نه ٿا سمجھو اوهان تسبيح انهن جي بيشڪ اهو آهي بردبار بخشڻهار . |
وَإِذا قَرَأتَ القُرءانَ جَعَلنا بَينَكَ وَبَينَ الَّذينَ لا يُؤمِنونَ بِالءاخِرَةِ حِجابًا مَستورًا (آيت : 45) |
۽ جڏهن پڙهين ٿو تون قرآن ته ڪيوسون تنهنجي وچ ۾ ۽ انهن جي وچ ۾ جيڪي نه ٿا ايمان آڻين آخرت تي پردو لڪل . |
وَجَعَلنا عَلىٰ قُلوبِهِم أَكِنَّةً أَن يَفقَهوهُ وَفى ءاذانِهِم وَقرًا وَإِذا ذَكَرتَ رَبَّكَ فِى القُرءانِ وَحدَهُ وَلَّوا عَلىٰ أَدبٰرِهِم نُفورًا (آيت : 46) |
۽ ڪياسون دلين انهن جي تي پردا هن ڳالھ تان جو سمجھن ان کي، ۽ ڪنن انهن جي ۾ گھٻرائي ۽ جڏهن ياد ڪيو تو رب پنهنجي کي قرآن ۾ اڪيلو اهو ته ڦريا پٺين پنهنجين ڏانهن نفرت ڪندڙ . |
نَحنُ أَعلَمُ بِما يَستَمِعونَ بِهِ إِذ يَستَمِعونَ إِلَيكَ وَإِذ هُم نَجوىٰ إِذ يَقولُ الظّٰلِمونَ إِن تَتَّبِعونَ إِلّا رَجُلًا مَسحورًا (آيت : 47) |
اسين وڌيڪ ڄاڻندڙ آهيون جو ڪن ڏيئي ٻڌن ٿا ان کي جڏهن ڪن ڏيئي ٻڌن ٿا توڏانهن ۽ جڏهن اهي لڪل مشورو ڪندڙ آهن جڏهن چون ٿا پيا ظالم ته نه ٿا تابعداري ڪيو مگر مڙس جادو ڪيل جي . |
انظُر كَيفَ ضَرَبوا لَكَ الأَمثالَ فَضَلّوا فَلا يَستَطيعونَ سَبيلًا (آيت : 48) |
ڏس ته ڪهڙي نموني هنيائون تولاءِ مثال پوءِ گمراھ ٿيا پوءِ نه وٺي سگھندا (سڌي) واٽ . |
وَقالوا أَءِذا كُنّا عِظٰمًا وَرُفٰتًا أَءِنّا لَمَبعوثونَ خَلقًا جَديدًا (آيت : 49) |
۽ چيائون ته ڇا جڏهن هونداسون هڏا ۽ ذرا ڇا يقينًا اسين البته اٿاريل آهيون پيدائش نئين. |
قُل كونوا حِجارَةً أَو حَديدًا (آيت : 50) |
فرماءِ ته ٿي پئو پٿر يا لوھ . |
أَو خَلقًا مِمّا يَكبُرُ فى صُدورِكُم فَسَيَقولونَ مَن يُعيدُنا قُلِ الَّذى فَطَرَكُم أَوَّلَ مَرَّةٍ فَسَيُنغِضونَ إِلَيكَ رُءوسَهُم وَيَقولونَ مَتىٰ هُوَ قُل عَسىٰ أَن يَكونَ قَريبًا (آيت : 51) |
يا مخلوق ان مان وڏي ٿي لڳي سينن اوهان جن ۾ پوءِ عنقريب چوندا ته ڪير وري پيدا ڪندو اسان کي فرماءِ ته: اهو (الله) جنهن پيدا ڪيو اوهان کي پهرئين ڀيري پوءِ جلد لوڏيندا توڏانهن مٿا پنهنجا ۽ چوندا ته ڪڏهن آهي اهو؟ فرماءِ ته: اميد آهي ته هوندو ويجھو . |
يَومَ يَدعوكُم فَتَستَجيبونَ بِحَمدِهِ وَتَظُنّونَ إِن لَبِثتُم إِلّا قَليلًا (آيت : 52) |
جنهن ڏينهن سڏيندو اوهان کي پوءِ حڪم قبول ڪندؤ حمد ان جي سان ۽ گمان ڪندؤ اوهان ته نه رهيئو مگر ٿورو وقت. |
وَقُل لِعِبادى يَقولُوا الَّتى هِىَ أَحسَنُ إِنَّ الشَّيطٰنَ يَنزَغُ بَينَهُم إِنَّ الشَّيطٰنَ كانَ لِلإِنسٰنِ عَدُوًّا مُبينًا (آيت : 53) |
۽ چئو منهنجن ٻانهن کي ته ڳالهائين اهو جيڪو گھڻو سهڻو آهي بيشڪ شيطان جھيڙو ٿو وجھي انهن ۾ بيشڪ شيطان آهي انسان جي لاءِ دشمن پڌرو، . |
رَبُّكُم أَعلَمُ بِكُم إِن يَشَأ يَرحَمكُم أَو إِن يَشَأ يُعَذِّبكُم وَما أَرسَلنٰكَ عَلَيهِم وَكيلًا (آيت : 54) |
رب اوهان جو وڌيڪ ڄاڻندڙ آهي اوهان کي جيڪڏهن چاهيندو ته رحم ڪندو اوهان تي يا جيڪڏهن گھرندو ته عذاب ڪندو اوهان تي ۽ نه موڪليوسون توکي انهن تي ڪارساز بنائي . |
وَرَبُّكَ أَعلَمُ بِمَن فِى السَّمٰوٰتِ وَالأَرضِ وَلَقَد فَضَّلنا بَعضَ النَّبِيّۦنَ عَلىٰ بَعضٍ وَءاتَينا داوۥدَ زَبورًا (آيت : 55) |
۽ رب تنهنجو وڌيڪ ڄاڻندڙ آهي انهن کي جيڪي آسمان ۽ زمين ۾ آهن ۽ البته تحقيق ڀلو بنايوسون هڪڙن نبين کي ٻين کان ۽ ڏنوسون دائود کي زبور. |
قُلِ ادعُوا الَّذينَ زَعَمتُم مِن دونِهِ فَلا يَملِكونَ كَشفَ الضُّرِّ عَنكُم وَلا تَحويلًا (آيت : 56) |
فرماءِ ته: سڏيو انهن کي جو (معبود) سمجھيا اوهان سواءِ ان (الله) جي پوءِ نه مالڪ ٿيندا تڪليف کولڻ جا اوهان کان ۽ نه ڦيرائڻ جا . |
أُولٰئِكَ الَّذينَ يَدعونَ يَبتَغونَ إِلىٰ رَبِّهِمُ الوَسيلَةَ أَيُّهُم أَقرَبُ وَيَرجونَ رَحمَتَهُ وَيَخافونَ عَذابَهُ إِنَّ عَذابَ رَبِّكَ كانَ مَحذورًا (آيت : 57) |
اهي جن کي پوڄين ٿا طلب ڪن ٿا.ب پنهنجي ڏانهن وسيلو ته ڪير انهن مان وڌيڪ ويجھو آهي ۽ اميد رکن ٿا رحمت ان جي ۾ ۽ ڊڄن ٿا عذاب ان جي کان بيشڪ عذاب رب تنهنجي جو آهي خطرناڪ . |
وَإِن مِن قَريَةٍ إِلّا نَحنُ مُهلِكوها قَبلَ يَومِ القِيٰمَةِ أَو مُعَذِّبوها عَذابًا شَديدًا كانَ ذٰلِكَ فِى الكِتٰبِ مَسطورًا (آيت : 58) |
۽ ناهي ڪو ڳوٺ مگر اسين هلاڪ ڪندڙ ان جا آهيون اڳي ڏينهن قيامت جي يا عذاب ڪندڙ ان جا عذاب سخت آهي اهو ڪتاب ۾ لکيل آهي. |
وَما مَنَعَنا أَن نُرسِلَ بِالءايٰتِ إِلّا أَن كَذَّبَ بِهَا الأَوَّلونَ وَءاتَينا ثَمودَ النّاقَةَ مُبصِرَةً فَظَلَموا بِها وَما نُرسِلُ بِالءايٰتِ إِلّا تَخويفًا (آيت : 59) |
۽ نه روڪيو اسان کي هن جو موڪليون معجزا مگر هن ڳالھ جو ڪوڙو ڪيو انهن کي اڳين ۽ ڏني اسان ثمود کي ڏاچي روشن (معجزو) ڪري پوءِ ظلم ڪيائون ان سان ۽ نٿا موڪليون آيتون مگر ڊيڄارڻ جي لاءِ . |
وَإِذ قُلنا لَكَ إِنَّ رَبَّكَ أَحاطَ بِالنّاسِ وَما جَعَلنَا الرُّءيَا الَّتى أَرَينٰكَ إِلّا فِتنَةً لِلنّاسِ وَالشَّجَرَةَ المَلعونَةَ فِى القُرءانِ وَنُخَوِّفُهُم فَما يَزيدُهُم إِلّا طُغيٰنًا كَبيرًا (آيت : 60) |
۽ جڏهن چيوسون توکي ته بيشڪ تنهنجي رب گھيرو ڪيو ماڻهن کي ۽ نه بنايوسون ان ڏسڻ کي جيڪو ڏيکاريوسون توکي مگر آزمائش ماڻهن جي لاءِ ۽ وڻ لعنت ڪيل قرآن ۾ ۽ ڊيڄاريون ٿا انهن کي پوءِ نٿو وڌائي انهن کي مگر سرڪشي وڏي. |
وَإِذ قُلنا لِلمَلٰئِكَةِ اسجُدوا لِءادَمَ فَسَجَدوا إِلّا إِبليسَ قالَ ءَأَسجُدُ لِمَن خَلَقتَ طينًا (آيت : 61) |
۽ (ياد ڪر) جڏهن چيو اسان ملائڪن کي ته سجدو ڪيو آدم کي پوءِ سجدو ڪيائون مگر شيطان چيائين ته ڇا سجدو ڪيان انکي جو پيدا ڪيو ته مٽيءَ مان؟ . |
قالَ أَرَءَيتَكَ هٰذَا الَّذى كَرَّمتَ عَلَىَّ لَئِن أَخَّرتَنِ إِلىٰ يَومِ القِيٰمَةِ لَأَحتَنِكَنَّ ذُرِّيَّتَهُ إِلّا قَليلًا (آيت : 62) |
چيائين ته خبر ڏي هي آهي اهو جو عزت وارو بنايئي مونکان البته جيڪڏهن مهلت ڏنئي مونکي قيامت جي ڏينهن تائين ته البته ضرور پاڙان پٽيندس اولاد ان جي کي مگر ٿورا، . |
قالَ اذهَب فَمَن تَبِعَكَ مِنهُم فَإِنَّ جَهَنَّمَ جَزاؤُكُم جَزاءً مَوفورًا (آيت : 63) |
فرمايائين ته وڃ پوءِ جيڪو تابع ٿيو تنهنجو انهن مان پوءِ بلاشڪ جھنم سزا اوهان جي آهي پوري پوري سزا. |
وَاستَفزِز مَنِ استَطَعتَ مِنهُم بِصَوتِكَ وَأَجلِب عَلَيهِم بِخَيلِكَ وَرَجِلِكَ وَشارِكهُم فِى الأَموٰلِ وَالأَولٰدِ وَعِدهُم وَما يَعِدُهُمُ الشَّيطٰنُ إِلّا غُرورًا (آيت : 64) |
۽ گمراھ ڪر جنهن کي گمراھ ڪري سگھين انهن مان آواز پنهنجي سان۽ چڙهائي ڪر انهن تي سوارن پنهنجن ۽ پيادن پنهنجن سان ۽ ڀائيوار ٿي انهن سان مالن ۾ ۽ اولاد ۾ وعدو ڪر انهن سان ۽ نٿو وعدو ڪري انهن سان شيطان مگر ٺڳيءَ جو . |
إِنَّ عِبادى لَيسَ لَكَ عَلَيهِم سُلطٰنٌ وَكَفىٰ بِرَبِّكَ وَكيلًا (آيت : 65) |
بيشڪ ٻانها منهنجا ناهي توکي انهن تي ڪو غلبو ۽ ڪافي آهي رب تنهنجو ڪم ٺاهيندڙ . |
رَبُّكُمُ الَّذى يُزجى لَكُمُ الفُلكَ فِى البَحرِ لِتَبتَغوا مِن فَضلِهِ إِنَّهُ كانَ بِكُم رَحيمًا (آيت : 66) |
رب اوهان جو جيڪو هلائي ٿو اوهان جي لاءِ ٻيڙيون سمنڊ ۾ تانته طلب ڪريو ان جي فضل مان بيشڪ اهو آهي اوهان سان مهربان. |
وَإِذا مَسَّكُمُ الضُّرُّ فِى البَحرِ ضَلَّ مَن تَدعونَ إِلّا إِيّاهُ فَلَمّا نَجّىٰكُم إِلَى البَرِّ أَعرَضتُم وَكانَ الإِنسٰنُ كَفورًا (آيت : 67) |
۽ جڏهن پهچي ٿي اوهان کي تڪليف سمنڊ ۾ ته گم ٿيو جنهن جي عبادت ڪيو ٿا ان (الله) کانسواءِ پوءِ جڏهن ڇڏايائين اوهان کي سڪيءَ ڏانهن ته منهن موڙيندا آهيو ۽ آهي انسان گھڻو بي شڪر . |
أَفَأَمِنتُم أَن يَخسِفَ بِكُم جانِبَ البَرِّ أَو يُرسِلَ عَلَيكُم حاصِبًا ثُمَّ لا تَجِدوا لَكُم وَكيلًا (آيت : 68) |
ڇا پوءِ بي خوف ٿيئو اوهان هن ڳالھ کان جو ڳهرائي ڇڏي اوهان کي پاسي سڪئي جي ۾ يا موڪلي اوهان تي آنڌي تنهن کان پوءِ نه لهو پنهنجي لاءِ ڪو ڪارساز، . |
أَم أَمِنتُم أَن يُعيدَكُم فيهِ تارَةً أُخرىٰ فَيُرسِلَ عَلَيكُم قاصِفًا مِنَ الرّيحِ فَيُغرِقَكُم بِما كَفَرتُم ثُمَّ لا تَجِدوا لَكُم عَلَينا بِهِ تَبيعًا (آيت : 69) |
ڇا بي خوف ٿيئو هن ڳالھ کان جو ورائي اوهان کي ان ۾ ڀيرو ٻيو پوءِ موڪلي اوهان تي طوفان هوا جو پوءِ ٻوڙي ڇڏي اوهانکي ان سببان جو ڪفر ڪيُوَ تنهن کان پوءِ نه لهو پنهنجي لاءِ اسان تي ان سببان ڪو پوءِ واري ڪندڙ.. |
وَلَقَد كَرَّمنا بَنى ءادَمَ وَحَمَلنٰهُم فِى البَرِّ وَالبَحرِ وَرَزَقنٰهُم مِنَ الطَّيِّبٰتِ وَفَضَّلنٰهُم عَلىٰ كَثيرٍ مِمَّن خَلَقنا تَفضيلًا (آيت : 70) |
۽ البته تحقيق عزت وارو بنايو اسان آدم جي اولاد کي ۽ کنيوسون انهن کي پٽ ۾ ۽ سمنڊ ۾ ۽ رزق ڏنوسون انهن کي پاڪ شين مان ۽ سٺو بنايوسون انهن کي گھڻن کان انهن مان جو پيدا ڪياسون وڌيڪ . |
يَومَ نَدعوا كُلَّ أُناسٍ بِإِمٰمِهِم فَمَن أوتِىَ كِتٰبَهُ بِيَمينِهِ فَأُولٰئِكَ يَقرَءونَ كِتٰبَهُم وَلا يُظلَمونَ فَتيلًا (آيت : 71) |
ان ڏينهن سڏينداسون سڀني ماڻهن کي اڳواڻ انهن جي سان پوءِ جنهن شخص کي ڏنو ويو عملنامو پنھنجي سڄي هٿ ۾ پوءِ اهي پڙهندا ڪتاب پنهنجو ۽ نه ظلم ڪيا ويندا تند جيترو . |
وَمَن كانَ فى هٰذِهِ أَعمىٰ فَهُوَ فِى الءاخِرَةِ أَعمىٰ وَأَضَلُّ سَبيلًا (آيت : 72) |
۽ جيڪو هوندو هن (دنيا) ۾ انڌو پوءِ اهو آخرت ۾ (به) انڌو ۽ حق جي واٽ کان گمراھ رهندو. |
وَإِن كادوا لَيَفتِنونَكَ عَنِ الَّذى أَوحَينا إِلَيكَ لِتَفتَرِىَ عَلَينا غَيرَهُ وَإِذًا لَاتَّخَذوكَ خَليلًا (آيت : 73) |
۽ جيتوڻيڪ ويجھا ٿيا ته البته آزمائش ۾ وجھن توکي ان کان جو وحي ڪيوسون توڏانهن تانته ٺاهين اسان تي ان کان سواءِ ۽ ان وقت البته بنائين ها توکي دوست . |
وَلَولا أَن ثَبَّتنٰكَ لَقَد كِدتَ تَركَنُ إِلَيهِم شَيـًٔا قَليلًا (آيت : 74) |
۽ جيڪڏهن نه هجي ها هيءَ ڳالھ جو ثابت رکيو اسان توکي ته البته تحقيق ويجھو هئين جو لڙي پوين انهن ڏانهن شيءِ ٿوري . |
إِذًا لَأَذَقنٰكَ ضِعفَ الحَيوٰةِ وَضِعفَ المَماتِ ثُمَّ لا تَجِدُ لَكَ عَلَينا نَصيرًا (آيت : 75) |
ان وقت البته چکايون ها توکي ٻيڻي سختي حياتيءَ ۾ ۽ ٻيڻي سختي وفات ۾ ان کان پوءِ نه لهين ها پنهنجي لاءِ اسان تي ڪو مددگار . |
وَإِن كادوا لَيَستَفِزّونَكَ مِنَ الأَرضِ لِيُخرِجوكَ مِنها وَإِذًا لا يَلبَثونَ خِلٰفَكَ إِلّا قَليلًا (آيت : 76) |
جيتوڻيڪ ويجھا ٿيا ته البته بي قرار ڪن توکي زمين ۾ تانته ڪڍن توکي ان مان ۽ ان وقت نه رهندا (پاڻ به) پويان تنهنجي مگر ٿورو وقت. |
سُنَّةَ مَن قَد أَرسَلنا قَبلَكَ مِن رُسُلِنا وَلا تَجِدُ لِسُنَّتِنا تَحويلًا (آيت : 77) |
طريقو انهن جو جيڪي تحقيق موڪليا اسان توکان اڳي رسولن پنهنجن مان ۽ نه لهندين تون اسان جي طريقي ۾ ڪا تبديلي . |
أَقِمِ الصَّلوٰةَ لِدُلوكِ الشَّمسِ إِلىٰ غَسَقِ الَّيلِ وَقُرءانَ الفَجرِ إِنَّ قُرءانَ الفَجرِ كانَ مَشهودًا (آيت : 78) |
قائم ڪر نماز سج لڙڻ کان وٺي رات اونداهيءَ تائين ۽ قرآن پڙهڻ فجر جي وقت بيشڪ قرآن پڙهڻ فجر جي وقت آهي حاضر ڪيل . |
وَمِنَ الَّيلِ فَتَهَجَّد بِهِ نافِلَةً لَكَ عَسىٰ أَن يَبعَثَكَ رَبُّكَ مَقامًا مَحمودًا (آيت : 79) |
۽ ڪجھ رات جو پوءِ تهجد پڙھ ان سان زياده آهي تولاءِ ويجھو آهي جو اٿاريندو توکي رب تنهنجو مقام حمد ڪيل ۾ . |
وَقُل رَبِّ أَدخِلنى مُدخَلَ صِدقٍ وَأَخرِجنى مُخرَجَ صِدقٍ وَاجعَل لى مِن لَدُنكَ سُلطٰنًا نَصيرًا (آيت : 80) |
۽ چئو تون ته اي منهنجا پالڻهار! داخل فرماءِ مونکي داخل ڪرڻ سچو ۽ ڪڍ تون مونکي ڪڍڻ سچو ۽ ڪر تون مون لاءِ پاڻ وٽان غلبو مدد وارو. |
وَقُل جاءَ الحَقُّ وَزَهَقَ البٰطِلُ إِنَّ البٰطِلَ كانَ زَهوقًا (آيت : 81) |
۽ فرماءِ ته: آيو حق ۽ ويو باطل بيشڪ باطل آهي ئي وڃڻ وارو . |
وَنُنَزِّلُ مِنَ القُرءانِ ما هُوَ شِفاءٌ وَرَحمَةٌ لِلمُؤمِنينَ وَلا يَزيدُ الظّٰلِمينَ إِلّا خَسارًا (آيت : 82) |
۽ نازل ٿا ڪيون قرآن مان اهو جيڪو شفاءَ ۽ رحمت آهي مؤمنن جي لاءِ ۽ نٿو وڌائي ظالمن کي مگر نقصان . |
وَإِذا أَنعَمنا عَلَى الإِنسٰنِ أَعرَضَ وَنَـٔا بِجانِبِهِ وَإِذا مَسَّهُ الشَّرُّ كانَ يَـٔوسًا (آيت : 83) |
۽ جڏهن نعمت عطا ڪريون ٿا انسان کي ته منهن موڙيندڙ آهي ۽ ڦيرائيندو آهي پاسو پنهنجو ۽ جڏهن پهچندي آهي ان کي مدائي ته ٿيندو آهي نااميد، . |
قُل كُلٌّ يَعمَلُ عَلىٰ شاكِلَتِهِ فَرَبُّكُم أَعلَمُ بِمَن هُوَ أَهدىٰ سَبيلًا (آيت : 84) |
فرماءِ ته هرڪو ٿو عمل ڪري پنهنجي پيدائشي عادت مطابق پوءِ رب اوهان جو وڌيڪ ڄاڻندڙ آهي ان کي جو اهو وڌيڪ هدايت واري رستي سان آهي. |
وَيَسـَٔلونَكَ عَنِ الرّوحِ قُلِ الرّوحُ مِن أَمرِ رَبّى وَما أوتيتُم مِنَ العِلمِ إِلّا قَليلًا (آيت : 85) |
۽ پڇن ٿا توکان روح جي باري ۾ فرماءِ ته روح امر رب منهنجي جو آهي ۽ نه ڏنا ويئو اوهان علم مان مگر ٿورو . |
وَلَئِن شِئنا لَنَذهَبَنَّ بِالَّذى أَوحَينا إِلَيكَ ثُمَّ لا تَجِدُ لَكَ بِهِ عَلَينا وَكيلًا (آيت : 86) |
۽ البته جيڪڏهن گھرون اسين ته البته ضرور وٺي وڃون ان (قرآن) کي جيڪو وحي ڪيوسون توڏانهن ان کان پوءِ نه لهين پاڻ لاءِ ان سان اسان تي ڪو ڪم ٺاهيندڙ . |
إِلّا رَحمَةً مِن رَبِّكَ إِنَّ فَضلَهُ كانَ عَلَيكَ كَبيرًا (آيت : 87) |
مگر رحمت آهي تنهنجي رب جي طرفان بيشڪ ڀلائي ان جي آهي توتي وڏي . |
قُل لَئِنِ اجتَمَعَتِ الإِنسُ وَالجِنُّ عَلىٰ أَن يَأتوا بِمِثلِ هٰذَا القُرءانِ لا يَأتونَ بِمِثلِهِ وَلَو كانَ بَعضُهُم لِبَعضٍ ظَهيرًا (آيت : 88) |
فرماءِ ته البته جيڪڏهن گڏ ٿيندا انسان ۽ جن هن تي ته آڻين مثال هن قرآن جو ته نه آڻيندا مثال ان جو جيتوڻيڪ هجن هڪڙا انهن مان ٻين لاءِ مددگار. |
وَلَقَد صَرَّفنا لِلنّاسِ فى هٰذَا القُرءانِ مِن كُلِّ مَثَلٍ فَأَبىٰ أَكثَرُ النّاسِ إِلّا كُفورًا (آيت : 89) |
۽ البته تحقيق ڦيرائي ڦيرائي بيان ڪيوسون ماڻهن جي لاءِ هن قرآن ۾ هر مثال پوءِ انڪار ڪيو گھڻن ماڻهن مگر بي شڪريءَ جو . |
وَقالوا لَن نُؤمِنَ لَكَ حَتّىٰ تَفجُرَ لَنا مِنَ الأَرضِ يَنبوعًا (آيت : 90) |
۽ چيائون هرگز نه ايمان آڻينداسون تنهنجي لاءِ تانجو جاري ڪرين اسان جي لاءِ زمين مان وڏو چشمو . |
أَو تَكونَ لَكَ جَنَّةٌ مِن نَخيلٍ وَعِنَبٍ فَتُفَجِّرَ الأَنهٰرَ خِلٰلَها تَفجيرًا (آيت : 91) |
يا هجي واسطي تنهنجي باغ کجين جو ۽ انگورن جو پوءِ جاري ڪرين نهرون وچ انهن جي ۾ زبردست جاري ڪرڻ . |
أَو تُسقِطَ السَّماءَ كَما زَعَمتَ عَلَينا كِسَفًا أَو تَأتِىَ بِاللَّهِ وَالمَلٰئِكَةِ قَبيلًا (آيت : 92) |
يا ڪيرائين تون آسمان کي جيئن گمان ڪيو تو اسان تي ٽڪرا ڪري يا آڻين تون الله کي ۽ ملائڪن کي سامهون . |
أَو يَكونَ لَكَ بَيتٌ مِن زُخرُفٍ أَو تَرقىٰ فِى السَّماءِ وَلَن نُؤمِنَ لِرُقِيِّكَ حَتّىٰ تُنَزِّلَ عَلَينا كِتٰبًا نَقرَؤُهُ قُل سُبحانَ رَبّى هَل كُنتُ إِلّا بَشَرًا رَسولًا (آيت : 93) |
يا هجي تولاءِ گھرسونو يا چڙهين تون آسمان ۾ ۽ هرگز نه ايمان آڻينداسون تنهنجي چڙهڻ جي ڳالھ تي تانجو لاهين اسان تي ڪتاب جيڪو پڙهون اسين اهو فرماءِ ته: پاڪائي آهي منهنجي رب جي مان ڪير آهيان مگر انسان موڪليل . |
وَما مَنَعَ النّاسَ أَن يُؤمِنوا إِذ جاءَهُمُ الهُدىٰ إِلّا أَن قالوا أَبَعَثَ اللَّهُ بَشَرًا رَسولًا (آيت : 94) |
۽ نه روڪيو ماڻهن کي هن ڳالھ کان جو ايمان آڻين جڏهن اچي انهن وٽ هدايت مگر هن جو چيائون ته ڇا موڪليو الله بشر کي رسول بنائي؟ . |
قُل لَو كانَ فِى الأَرضِ مَلٰئِكَةٌ يَمشونَ مُطمَئِنّينَ لَنَزَّلنا عَلَيهِم مِنَ السَّماءِ مَلَكًا رَسولًا (آيت : 95) |
فرماءِ ته جيڪڏهن هجن ها زمين ۾ ملائڪ جيڪي هلن ٿا مطمئن ٿي ته البته لاهيون ها انهن تي آسمان کان ملائڪ کي رسول بنائي. |
قُل كَفىٰ بِاللَّهِ شَهيدًا بَينى وَبَينَكُم إِنَّهُ كانَ بِعِبادِهِ خَبيرًا بَصيرًا (آيت : 96) |
فرماءِ ته: ڪافي آهي الله شاهد منهنجي ۽ اوهان جي وچ ۾ بيشڪ اهو آهي ٻانهن پنهنجن جي خبر رکندڙ، ڏسندڙ . |
وَمَن يَهدِ اللَّهُ فَهُوَ المُهتَدِ وَمَن يُضلِل فَلَن تَجِدَ لَهُم أَولِياءَ مِن دونِهِ وَنَحشُرُهُم يَومَ القِيٰمَةِ عَلىٰ وُجوهِهِم عُميًا وَبُكمًا وَصُمًّا مَأوىٰهُم جَهَنَّمُ كُلَّما خَبَت زِدنٰهُم سَعيرًا (آيت : 97) |
۽ جنهن کي هدايت ٿو ڪري الله پوءِ اهوئي هدايت وارو آهي ۽ جنهن کي گمراھ ٿو ڪري پوءِ هرگز نه لهندين انهن لاءِ مددگار ان کانسواءِ ۽ اٿارينداسون انهن کي قيامت جي ڏينهن منهن انهن جي تي انڌا ۽ گونگا ۽ ٻوڙا جاءِ انهن جي جھنم آهي جڏهن به وسامڻ لڳندي ته وڌائينداسون انهن کي ڀڙڪندڙ باھ . |
ذٰلِكَ جَزاؤُهُم بِأَنَّهُم كَفَروا بِـٔايٰتِنا وَقالوا أَءِذا كُنّا عِظٰمًا وَرُفٰتًا أَءِنّا لَمَبعوثونَ خَلقًا جَديدًا (آيت : 98) |
اهو بدلو انهن جو آهي ان سببان جو بلاشڪ انهن ڪفر ڪيو آيتن اسان جن جو ۽ چيائون ته ڇا جڏهن هونداسون هڏا ۽ ذرا ذرا ڇا يقينًا اسين البته اٿاريل آهيون مخلوق نئين ٿي. |
أَوَلَم يَرَوا أَنَّ اللَّهَ الَّذى خَلَقَ السَّمٰوٰتِ وَالأَرضَ قادِرٌ عَلىٰ أَن يَخلُقَ مِثلَهُم وَجَعَلَ لَهُم أَجَلًا لا رَيبَ فيهِ فَأَبَى الظّٰلِمونَ إِلّا كُفورًا (آيت : 99) |
ڇا نه ڏٺائون ته بيشڪ الله جنهن پيدا ڪيا آسمان ۽ زمين قادر آهي هن تي جو پيدا ڪري مثال انهن جو ۽ مقرر ڪيائين انهن لاءِ مدت جو ناهي ڪو شڪ ان ۾ پوءِ انڪار ڪيو ظالمن مگر ڪفر جو . |
قُل لَو أَنتُم تَملِكونَ خَزائِنَ رَحمَةِ رَبّى إِذًا لَأَمسَكتُم خَشيَةَ الإِنفاقِ وَكانَ الإِنسٰنُ قَتورًا (آيت : 100) |
فرماءِ ته: جيڪڏهن اوهان مالڪ ٿي وڃو خزانن رحمت رب منهنجي جا ته ان وقت البته روڪي رکو ها اوهان سببان خرچ ٿي وڃڻ جي ڊپ کان ۽ آهي انسان ڪنجوس . |
وَلَقَد ءاتَينا موسىٰ تِسعَ ءايٰتٍ بَيِّنٰتٍ فَسـَٔل بَنى إِسرٰءيلَ إِذ جاءَهُم فَقالَ لَهُ فِرعَونُ إِنّى لَأَظُنُّكَ يٰموسىٰ مَسحورًا (آيت : 101) |
۽ البته تحقيق ڏنيون اسان موسى کي نَوَ نشانيون روشن پوءِ پڇ بني اسرائيل کان جڏهن آيو انهن وٽ پوءِ چيو انکي فرعون ته: بيشڪ مان البته سمجھان ٿو توکي اي موسى جادو ڪيل . |
قالَ لَقَد عَلِمتَ ما أَنزَلَ هٰؤُلاءِ إِلّا رَبُّ السَّمٰوٰتِ وَالأَرضِ بَصائِرَ وَإِنّى لَأَظُنُّكَ يٰفِرعَونُ مَثبورًا (آيت : 102) |
فرمايو موسى البته تحقيق ڄاتو تو ته نه نازل ڪيو هنن کي مگر رب آسمانن ۽ زمين جي بصيرت افروز ۽ بلاشڪ مان البته سمجھان ٿو توکي اي فرعون! هلاڪ ڪيل . |
فَأَرادَ أَن يَستَفِزَّهُم مِنَ الأَرضِ فَأَغرَقنٰهُ وَمَن مَعَهُ جَميعًا (آيت : 103) |
پوءِ ارادو ڪيائين هيء ته ڪڍي ڇڏي انهن کي زمين مان پوءِ ٻوڙيوسون ان کي ۽ انهن کي جو گڏ ان سان هئا مڙني کي . |
وَقُلنا مِن بَعدِهِ لِبَنى إِسرٰءيلَ اسكُنُوا الأَرضَ فَإِذا جاءَ وَعدُ الءاخِرَةِ جِئنا بِكُم لَفيفًا (آيت : 104) |
۽ چيو اسان ان کان پوءِ بني اسرائيلن کي ته رهو زمين ۾ پوءِ جڏهن ايندو وعدو آخرت جو ته آڻينداسون اوهان کي گڏ ڪري . |
وَبِالحَقِّ أَنزَلنٰهُ وَبِالحَقِّ نَزَلَ وَما أَرسَلنٰكَ إِلّا مُبَشِّرًا وَنَذيرًا (آيت : 105) |
۽ حق سان نازل ڪيوسون ان کي ۽ حق سان نازل ٿيو ۽ نه موڪليوسون توکي مگر خوشخبري ڏيندڙ ۽ ڊيڄاريندڙ. |
وَقُرءانًا فَرَقنٰهُ لِتَقرَأَهُ عَلَى النّاسِ عَلىٰ مُكثٍ وَنَزَّلنٰهُ تَنزيلًا (آيت : 106) |
۽ قرآن کي جدا جدا (آيتون سورتون) بنايوسون ان کي تانته پڙهين تون ان کي ماڻهن تي آهستي ۽ لاٿو اسان ان کي ٿورو ٿورو ڪري . |
قُل ءامِنوا بِهِ أَو لا تُؤمِنوا إِنَّ الَّذينَ أوتُوا العِلمَ مِن قَبلِهِ إِذا يُتلىٰ عَلَيهِم يَخِرّونَ لِلأَذقانِ سُجَّدًا (آيت : 107) |
فرماءِ ته: ايمان آڻيو ان تي يا نه ايمان آڻيو بيشڪ اهي شخص جيڪي ڏنا ويا علم اڳي ان کان جڏهن تلاوت ڪيو ٿو وڃي انهن تي ڪرن ٿا کاڏين تي سجدا ڪندڙ . |
وَيَقولونَ سُبحٰنَ رَبِّنا إِن كانَ وَعدُ رَبِّنا لَمَفعولًا (آيت : 108) |
چون ٿا پاڪائي آهي اسان جي رب جي بلاشڪ آهي وعدو رب اسان جي جو البته پورو ڪيل . |
وَيَخِرّونَ لِلأَذقانِ يَبكونَ وَيَزيدُهُم خُشوعًا (آيت : 109) |
۽ ڪرن ٿا کاڏين تي ۽ روئن ٿا ۽ وڌائي ٿو انهن کي نياز (نوڙت). السجدة |
قُلِ ادعُوا اللَّهَ أَوِ ادعُوا الرَّحمٰنَ أَيًّا ما تَدعوا فَلَهُ الأَسماءُ الحُسنىٰ وَلا تَجهَر بِصَلاتِكَ وَلا تُخافِت بِها وَابتَغِ بَينَ ذٰلِكَ سَبيلًا (آيت : 110) |
فرماءِ ته: الله کي (الله جي نالي سان) سڏيو يا رحمٰن (جي نالي) سان سڏيو جنهن سان به سڏيو پوءِ انجي لاءِ ئي نالا سهڻا آهن ۽ نه تمام وڏي آوازسان پڙھ نماز پنهنجي ۾ ۽ نه تمام هوريان پڙھ ۽ طلب ڪر ان جي وچ ۾ واٽ . |
وَقُلِ الحَمدُ لِلَّهِ الَّذى لَم يَتَّخِذ وَلَدًا وَلَم يَكُن لَهُ شَريكٌ فِى المُلكِ وَلَم يَكُن لَهُ وَلِىٌّ مِنَ الذُّلِّ وَكَبِّرهُ تَكبيرًا (آيت : 111) |
۽ فرماءِ ته سڀ ساراھ ثابت آهي الله جي لاءِ جنهن نه ورتو اولاد ۽ نه آهي ان جي لاءِ ڪو ڀائيوار ملڪ ۾ ۽ ناهي ان لاءِ ڪو مددگار هيڻائي جي سببان ۽ وڏائي بيان ڪر ان جي گھڻي وڏائي. |