| الر تِلكَ ءايٰتُ الكِتٰبِ وَقُرءانٍ مُبينٍ (آيت : 1) |
|
الرا. هي ڪتاب (خدا) ۽ واضح قرآن جون آيتون آهن. |
| رُبَما يَوَدُّ الَّذينَ كَفَروا لَو كانوا مُسلِمينَ (آيت : 2) |
|
(هڪ ڏينهن اهڙو به اچڻو آهي جو) جو ماڻهو ڪافر ٿي ويٺا آهن گهڻا دل سان خواهش ڪندا ته جيڪر اسين به مسلمان هجون ها. |
| ذَرهُم يَأكُلوا وَيَتَمَتَّعوا وَيُلهِهِمُ الأَمَلُ فَسَوفَ يَعلَمونَ (آيت : 3) |
|
(اي رسول!) کيس سندن حال تي ڇڏي ڏي ته کائي (پي) وٺن ۽ (دنيا ۾ ڪجھ ڏينهن) مزو وٺن پڻ (سندن) خواهشن کين کيل تماشيءَ ۾ رکن. جلد ئي (ان جو) نتيجو کين معلوم ٿيندو. |
| وَما أَهلَكنا مِن قَريَةٍ إِلّا وَلَها كِتابٌ مَعلومٌ (آيت : 4) |
|
۽ اسان ڪنهن به ڳوٺ کي برباد نه ڪيو پر هن حالت ۾ جو ان لاءِ (اڳي ئي) هڪ مقرر ڪيل وقت لکيل هو. |
| ما تَسبِقُ مِن أُمَّةٍ أَجَلَها وَما يَستَـٔخِرونَ (آيت : 5) |
|
ڪا به قوم پنهنجي وقت کان اڳ نه اڳيان وڌي سگهي ٿي ۽ نه پٺتي وڃي سگهي ٿي. |
| وَقالوا يٰأَيُّهَا الَّذى نُزِّلَ عَلَيهِ الذِّكرُ إِنَّكَ لَمَجنونٌ (آيت : 6) |
|
(اي رسول مڪي جا ڪافر تو کي) چون ٿا ته اي شخص! (جنهن کي هي سواد آهي) ته مٿس (وحي ۽ ڪتاب) ٿو نازل ٿئي، ضرور تون چريو آهين. |
| لَو ما تَأتينا بِالمَلٰئِكَةِ إِن كُنتَ مِنَ الصّٰدِقينَ (آيت : 7) |
|
جيڪڏهن تون پنهنجي دعوى ۾ سچيو آهين ته اسان وٽ ملائڪ ڇو نٿو آڻين. |
| ما نُنَزِّلُ المَلٰئِكَةَ إِلّا بِالحَقِّ وَما كانوا إِذًا مُنظَرينَ (آيت : 8) |
|
(هوڏانهن) اسين ملائڪن کي (ظاهر رڳو عذاب سان) فيصلي جي لاءِ ئي موڪليندا آهيون. پوءِ جيڪڏهن (ملائڪ نازل) ٿين ته وري کين (جان بچائڻ جي) مهلت ئي نه ملي. |
| إِنّا نَحنُ نَزَّلنَا الذِّكرَ وَإِنّا لَهُ لَحٰفِظونَ (آيت : 9) |
|
بيشڪ اسان ئي ذڪر (قرآن) نازل ڪيو ۽ اسان ئي ته سندس نگهبان به آهيون. |
| وَلَقَد أَرسَلنا مِن قَبلِكَ فى شِيَعِ الأَوَّلينَ (آيت : 10) |
|
۽ (اي رسول) اسان تو کان اڳ ۾ به اڳين امتن ۾ (ٻيا به ڪيترائي) رسول موڪليا. |
| وَما يَأتيهِم مِن رَسولٍ إِلّا كانوا بِهِ يَستَهزِءونَ (آيت : 11) |
|
(۽ انهن جي به اها ئي عادت هئي ته) انهن ڏي جيڪو به رسول آيو تنهن تي ضرور مسخريون ڪندا هئا. |
| كَذٰلِكَ نَسلُكُهُ فى قُلوبِ المُجرِمينَ (آيت : 12) |
|
اهڙي طرح اسين اڳ (گمراهيءَ) کي (انهن) ڏوهارين جي دلين ۾ وجهي ڇڏيون ٿا. |
| لا يُؤمِنونَ بِهِ وَقَد خَلَت سُنَّةُ الأَوَّلينَ (آيت : 13) |
|
اهي ڪافر هن (قرآن) تي ايمان نه آڻيندا ۽ (اها ڪا نئين ڳالھ نه آهي) بيشڪ اڳين جو دستور به اهڙو ئي هو. |
| وَلَو فَتَحنا عَلَيهِم بابًا مِنَ السَّماءِ فَظَلّوا فيهِ يَعرُجونَ (آيت : 14) |
|
۽ جيڪڏهن اسان (پنهنجي قدرت سان) آسمان جوهڪ دروازو به مٿن کوليون ۽ اهي ان ۾ مٿي چڙهندا وڃن. |
| لَقالوا إِنَّما سُكِّرَت أَبصٰرُنا بَل نَحنُ قَومٌ مَسحورونَ (آيت : 15) |
|
ته به (اهو ئي) چوندا ته اسان جي نظر بندي ڪيل آهي (يا نه ته) اسان تي جادو ڪيو ويو آهي. |
| وَلَقَد جَعَلنا فِى السَّماءِ بُروجًا وَزَيَّنّٰها لِلنّٰظِرينَ (آيت : 16) |
|
۽ اسان آسمان ۾ برج پيدا ڪيا ۽ ڏسڻ وارن لاءِ اسان ان کي (ستارن سان) سينگاريو. |
| وَحَفِظنٰها مِن كُلِّ شَيطٰنٍ رَجيمٍ (آيت : 17) |
|
۽ سڀ ڪنهن تڙيل شيطان (جي آمد رفت) کان ان جي نگهباني ڪئي اٿئون. |
| إِلّا مَنِ استَرَقَ السَّمعَ فَأَتبَعَهُ شِهابٌ مُبينٌ (آيت : 18) |
|
پر جيڪو لڪي (اتي جي ڪا ڳالھ) ٻڌي ٿو ته شهاب جي دکندڙ آماڙي (ٻارڻ لاءِ) ان تي پوي ٿي. |
| وَالأَرضَ مَدَدنٰها وَأَلقَينا فيها رَوٰسِىَ وَأَنبَتنا فيها مِن كُلِّ شَيءٍ مَوزونٍ (آيت : 19) |
|
۽ زمين کي (به پنهنجي مخلوقات جي رهڻ سهڻ لاءِ) اسان ئي پکڙيو ۽ ان ۾ (ميخن وانگر) جبل وڌا ۽ ان ۾ اسان هر قسم جي مناسب شيءَ ڦٽائي اٿئون. |
| وَجَعَلنا لَكُم فيها مَعٰيِشَ وَمَن لَستُم لَهُ بِرٰزِقينَ (آيت : 20) |
|
۽ اسان ئي ان ۾ اوهان جي لاءِ حياتيءَ جا سامان بنايا پڻ (انهن جانورن جي لاءِ به) جن کي اوهين روزي نه ٿا ڏيو. |
| وَإِن مِن شَيءٍ إِلّا عِندَنا خَزائِنُهُ وَما نُنَزِّلُهُ إِلّا بِقَدَرٍ مَعلومٍ (آيت : 21) |
|
۽ اسان وٽ ته هر شيءِ جا (بيشمار) خزانا (ڀريا) پيا آهن، ۽ اسين (ان مان) مقرر اندازي سان موڪليندا رهندا آهيون. |
| وَأَرسَلنَا الرِّيٰحَ لَوٰقِحَ فَأَنزَلنا مِنَ السَّماءِ ماءً فَأَسقَينٰكُموهُ وَما أَنتُم لَهُ بِخٰزِنينَ (آيت : 22) |
|
۽ اسين اهي هوائون موڪليون جيڪي ڪڪرن کي مينهن سان ڀريندڙ آهن. پوءِ اسان ئي آسمان مان پاڻي وسايو. پوءِ اسان ئي اوهان کي اهو پاڻي پياريو ۽ اوهان ته ڪو ان کي ڪٺو ڪري ڪين رکيو هو. |
| وَإِنّا لَنَحنُ نُحيۦ وَنُميتُ وَنَحنُ الوٰرِثونَ (آيت : 23) |
|
۽ بيشڪ اسين ئي (اوهان کي) جياريون ٿا ۽ اسين ئي ماريون ٿا ۽ اسان ئي (سڀ جا والي ۽) وارث آهيون. |
| وَلَقَد عَلِمنَا المُستَقدِمينَ مِنكُم وَلَقَد عَلِمنَا المُستَـٔخِرينَ (آيت : 24) |
|
۽ بيشڪ اسان اوهان کان اڳين کي به ڄاڻون ٿا ۽ بيشڪ اسان پوءِ اچڻ وارن کي به ڄاڻون ٿا. |
| وَإِنَّ رَبَّكَ هُوَ يَحشُرُهُم إِنَّهُ حَكيمٌ عَليمٌ (آيت : 25) |
|
۽ بيشڪ تنهنجو پروردگار ئي انهن سڀني کي (قيامت ۾ قبرن) مان اٿاريندو بيشڪ اهو ئي حڪمت وارو سڀ ڪجھ ڄاڻندڙ آهي. |
| وَلَقَد خَلَقنَا الإِنسٰنَ مِن صَلصٰلٍ مِن حَمَإٍ مَسنونٍ (آيت : 26) |
|
۽ بيشڪ اسان ئي انسان چيڪيءَ مٽي مان جا سڙي (سڪي) ٽڪريءَ (وانگر) کڙڪڻ لڳي، پيدا ڪيو. |
| وَالجانَّ خَلَقنٰهُ مِن قَبلُ مِن نارِ السَّمومِ (آيت : 27) |
|
۽ اسان ئي جنن کي (آدمي کان) اڳ ۾ باھ مان جا لڪ (جهڙي) هوا مان هئي پيدا ڪيوسون. |
| وَإِذ قالَ رَبُّكَ لِلمَلٰئِكَةِ إِنّى خٰلِقٌ بَشَرًا مِن صَلصٰلٍ مِن حَمَإٍ مَسنونٍ (آيت : 28) |
|
۽ (اي رسول!، اهو وقت به ياد ڪر!) جڏهن تنهنجي پروردگار ملائڪن کي چيو ته پڪ آءُ هڪ ماڻهو چيڪيءَ مٽي مان جا خمير ٿي (۽ سڪل) ٽڪري جيان کڙڪندي هجي پيدا ڪرڻ وارو آهيان. |
| فَإِذا سَوَّيتُهُ وَنَفَختُ فيهِ مِن روحى فَقَعوا لَهُ سٰجِدينَ (آيت : 29) |
|
پوءِ جڏهن ان کي چڱيءَ طرح ٺاهيان ۽ ان ۾ پنهنجي (طرف کان) روح ڦوڪيان، ته ان جي اڳيان سڀئي سجدي ۾ ڪري پئجو. |
| فَسَجَدَ المَلٰئِكَةُ كُلُّهُم أَجمَعونَ (آيت : 30) |
|
پوءِ سڀني ملائڪن گڏجي سجدو ڪيو. |
| إِلّا إِبليسَ أَبىٰ أَن يَكونَ مَعَ السّٰجِدينَ (آيت : 31) |
|
سواءِ ابليس (ملعون) جي جنهن سجدي ڪرڻ وارن سان گڏ هئڻ کان انڪار ڪيو. |
| قالَ يٰإِبليسُ ما لَكَ أَلّا تَكونَ مَعَ السّٰجِدينَ (آيت : 32) |
|
(تنهن تي) خدا فرمايو او شيطان! آخر تو کي ڇا ٿيو جو تون سجدي ڪرڻ وارن سان شامل نه ٿئين؟ |
| قالَ لَم أَكُن لِأَسجُدَ لِبَشَرٍ خَلَقتَهُ مِن صَلصٰلٍ مِن حَمَإٍ مَسنونٍ (آيت : 33) |
|
هو (وڏائي سان) چوڻ لڳو، آءُ اهڙو ويل ته نه آهيان جو هڪ اهڙي ماڻهوءَ کي سجدو ڪري وهان جنهن کي تو سڙيل (ٺڪري جيان) کڙڪندڙ مٽيءَ مان پيدا ڪيو آهي! |
| قالَ فَاخرُج مِنها فَإِنَّكَ رَجيمٌ (آيت : 34) |
|
(خدا) فرمايو ته پوءِ تون هتان (جنت مان) نڪري وڃ! ڇو ته تون تڙيل آهين. |
| وَإِنَّ عَلَيكَ اللَّعنَةَ إِلىٰ يَومِ الدّينِ (آيت : 35) |
|
۽ پڪ تو تي ڏينهن قيامت تائين ڦٽڪار وسندي رهندي. |
| قالَ رَبِّ فَأَنظِرنى إِلىٰ يَومِ يُبعَثونَ (آيت : 36) |
|
(شيطان) چيو، اي منهنجا پالڻهار چڱو! مون کي ان ڏينهن تائين مهلت ڏي جنهن ۾ (ماڻهن کي ٻيو ڀيرو جيئرو ڪري) اٿاريو ويندو. |
| قالَ فَإِنَّكَ مِنَ المُنظَرينَ (آيت : 37) |
|
خدا فرمايو تو کي مهلت ڏني ويئي. |
| إِلىٰ يَومِ الوَقتِ المَعلومِ (آيت : 38) |
|
مقرر ٿيل وقت جي ڏينهن تائين. |
| قالَ رَبِّ بِما أَغوَيتَنى لَأُزَيِّنَنَّ لَهُم فِى الأَرضِ وَلَأُغوِيَنَّهُم أَجمَعينَ (آيت : 39) |
|
شيطان چيو اي منهنجا پالڻهار! جيئن ته تون مون کي رستي کان الڳ ڪيو، آءُ به انهن لاءِ دنيا ۾ (گناهن کي) سينگاريندس ۽ انهن سڀني کي ضرور گمراھ ڪندس. |
| إِلّا عِبادَكَ مِنهُمُ المُخلَصينَ (آيت : 40) |
|
تنهنجن انهن عبدن کان سواءِ جي انهن مان تنهنجا مخلص (بندا) آهن. |
| قالَ هٰذا صِرٰطٌ عَلَىَّ مُستَقيمٌ (آيت : 41) |
|
خدا فرمايو ته اها ئي راھ سڌي آهي جا مون تائين _(پهچي) ٿي. |
| إِنَّ عِبادى لَيسَ لَكَ عَلَيهِم سُلطٰنٌ إِلّا مَنِ اتَّبَعَكَ مِنَ الغاوينَ (آيت : 42) |
|
بيشڪ جيڪي منهنجا (مخلص) بندا آهن ان تي تو کي ڪنهن طرح جي حڪومت نه آهي، سواءِ انهن گمراهن جي جن تنهنجي پيروي ڪئي (انهن تي تنهنجو زور هلندو) |
| وَإِنَّ جَهَنَّمَ لَمَوعِدُهُم أَجمَعينَ (آيت : 43) |
|
۽ (هاءُ! هي به ياد رهي ته) انهن سڀني جي لاءِ (آخري) وعدو بس جهنم ئي آهي. |
| لَها سَبعَةُ أَبوٰبٍ لِكُلِّ بابٍ مِنهُم جُزءٌ مَقسومٌ (آيت : 44) |
|
جنهن جا ست دروازا هوندا. هر دروازي (۾ وڃڻ) لاءِ انهن گمراهن جي لاءِ جدا جدا ٽوليون آهن. |
| إِنَّ المُتَّقينَ فى جَنّٰتٍ وَعُيونٍ (آيت : 45) |
|
۽ پرهيزگار ته (بهشت جي) باغن ۽ چشمن ۾ ئي پڪ هوندا. |
| ادخُلوها بِسَلٰمٍ ءامِنينَ (آيت : 46) |
|
(داخل ٿيڻ وقت فرشتا کين چوندا ته) بي فڪر ٿي سلامتي سان انهن ۾ داخل ٿيو. |
| وَنَزَعنا ما فى صُدورِهِم مِن غِلٍّ إِخوٰنًا عَلىٰ سُرُرٍ مُتَقٰبِلينَ (آيت : 47) |
|
۽ (دنيا جي تڪليفن جو) جيڪو سندن دلين ۾ رنج هوندو تنهن کي به اسان ڪڍي ڇڏينداسون ۽ اهي پاڻ ۾ هڪ ٻئي جي آمهون سامهون هر هڪ تخت تي اهڙي طرح ويٺا هوندا جهڙا پاڻ ۾ ڀائر. |
| لا يَمَسُّهُم فيها نَصَبٌ وَما هُم مِنها بِمُخرَجينَ (آيت : 48) |
|
کين جنت ۾ ڪا تڪليف ويجهو به نه ايندي ۽ نه ڪڏهن ان مان ڪڍيا ويندا. |
| نَبِّئ عِبادى أَنّى أَنَا الغَفورُ الرَّحيمُ (آيت : 49) |
|
(اي رسول) منهنجن ٻانهن کي آگاھ ڪر ته بيشڪ آءُ وڏو بخشڻهار مهربان آهيان. |
| وَأَنَّ عَذابى هُوَ العَذابُ الأَليمُ (آيت : 50) |
|
پر (تنهن سان گڏ هي به ياد رهي) ته منهنجو عذاب وڏو دردناڪ عذاب آهي. |
| وَنَبِّئهُم عَن ضَيفِ إِبرٰهيمَ (آيت : 51) |
|
۽ کين ابراهيم جي مهمانن جي خبر ٻڌائي. |
| إِذ دَخَلوا عَلَيهِ فَقالوا سَلٰمًا قالَ إِنّا مِنكُم وَجِلونَ (آيت : 52) |
|
ته جڏهن اهي ابراهيم وٽ آيا ته (اول) انهن سلام ڪيو ابراهيم (سلام جو جواب ڏئي) چيو اسان کي ته اوهان کان ڊپ ٿو لڳي. |
| قالوا لا تَوجَل إِنّا نُبَشِّرُكَ بِغُلٰمٍ عَليمٍ (آيت : 53) |
|
هنن چيو بلڪل نه ڊڄ! (ڇو ته) اسين ته تو کي هڪ دانا (۽ بينا) فرزند (جي پيدائش) جي خوش خبري ڏيون ٿا. |
| قالَ أَبَشَّرتُمونى عَلىٰ أَن مَسَّنِىَ الكِبَرُ فَبِمَ تُبَشِّرونَ (آيت : 54) |
|
ابراهيم چيو ته ڇا اوهين مون کي (پٽ ٿيڻ جي) خوش خبري ڏيو ٿا جو مون کي پير سني پهتي آهي، پوءِ ڇا جي خوش خبري ڏيو ٿا؟ |
| قالوا بَشَّرنٰكَ بِالحَقِّ فَلا تَكُن مِنَ القٰنِطينَ (آيت : 55) |
|
انهن فرشتن چيو اسان تو کي بلڪل سچي خوش خبري ڏني آهي ته تون (خدا جي بارگاھ مان) نااميد نه ٿي. |
| قالَ وَمَن يَقنَطُ مِن رَحمَةِ رَبِّهِ إِلَّا الضّالّونَ (آيت : 56) |
|
ابراهيم چيو ته پنهنجي پالڻهار جي رحمت کان گمراهن کان سواءِ (ٻيو) ڪير نا اميد ٿيندو. |
| قالَ فَما خَطبُكُم أَيُّهَا المُرسَلونَ (آيت : 57) |
|
(وري) ابراهيم چيو اي (خدا جا موڪليل (ملائڪ!) اوهان جو (ٻيو) ڪهڙو ڪم آهي؟ |
| قالوا إِنّا أُرسِلنا إِلىٰ قَومٍ مُجرِمينَ (آيت : 58) |
|
انهن چيو ته بيشڪ اسان کي (لوط جي) گنهگار قوم ڏي (عذاب نازل ڪرڻ لاءِ) موڪليو ويو آهي. |
| إِلّا ءالَ لوطٍ إِنّا لَمُنَجّوهُم أَجمَعينَ (آيت : 59) |
|
سواءِ لوط جي گهروارن جي بيشڪ اسين انهن سڀني کي ضرور بچائينداسون. |
| إِلَّا امرَأَتَهُ قَدَّرنا إِنَّها لَمِنَ الغٰبِرينَ (آيت : 60) |
|
پر سندس زال جنهن کي اسان مقرر ڪيو آهي ته اها ضرور (پنهنجن ٻارن کان) پٺتي (عذاب ۾) رهجي ويندي. |
| فَلَمّا جاءَ ءالَ لوطٍ المُرسَلونَ (آيت : 61) |
|
مطلب ته جڏهن (اهي خدا جا) موڪليل (فرشتا) لوط جي گهر وارن وٽ آيا. |
| قالَ إِنَّكُم قَومٌ مُنكَرونَ (آيت : 62) |
|
تڏهن لوط چيو اوهين ته (ڪي) اجنبي ماڻهو (ٿا معلوم) ٿيو. |
| قالوا بَل جِئنٰكَ بِما كانوا فيهِ يَمتَرونَ (آيت : 63) |
|
انهن چيو ته (ائين نه آهي) پر اسان تو وٽ (تنهنجي گنهگار قوم لاءِ) اهو (عذاب) آندو آهي. جنهن ۾ اهي شڪ ڪندا هئا. |
| وَأَتَينٰكَ بِالحَقِّ وَإِنّا لَصٰدِقونَ (آيت : 64) |
|
۽ اسان تو وٽ (عذاب جو) قطعي حڪم وٺي آيا آهيون ۽ اسين بلڪل سچ ٿا چئون. |
| فَأَسرِ بِأَهلِكَ بِقِطعٍ مِنَ الَّيلِ وَاتَّبِع أَدبٰرَهُم وَلا يَلتَفِت مِنكُم أَحَدٌ وَامضوا حَيثُ تُؤمَرونَ (آيت : 65) |
|
ته پوءِ تون پنهنجي گهر وارن کي رات ئي رات وٺي هليو وڃ ۽ تون انهن جي پٺيان هل ۽ اوهان مان ڪو به منهن ڦيري به ڏسي ۽ جتي اوهان کي حڪم ڏنل آهي (شام ڏي) اوڏانهن سڌا هليا وڃو. |
| وَقَضَينا إِلَيهِ ذٰلِكَ الأَمرَ أَنَّ دابِرَ هٰؤُلاءِ مَقطوعٌ مُصبِحينَ (آيت : 66) |
|
۽ لوط تائين اسان هيءُ قطعي خبر پهچائي ته صبح ٿيندي ۽ انهن جي پاڙ پٽي ويندي. |
| وَجاءَ أَهلُ المَدينَةِ يَستَبشِرونَ (آيت : 67) |
|
۽ (اڃا اهي ڳالهيون ٿي رهيون هيون ته) شهر جا ماڻهو (مهمانن جي خبر ٻڌي بد نيت سان) خوشيون ڪندا آيا. |
| قالَ إِنَّ هٰؤُلاءِ ضَيفى فَلا تَفضَحونِ (آيت : 68) |
|
(لوط کين) چيو ته هي ماڻهو منهنجا مهمان آهن، اوهين (کين تنگ ڪري) مون کي خوار نه ڪريو. |
| وَاتَّقُوا اللَّهَ وَلا تُخزونِ (آيت : 69) |
|
۽ خدا کان ڊڄو مون کي ذليل نه ڪريو. |
| قالوا أَوَلَم نَنهَكَ عَنِ العٰلَمينَ (آيت : 70) |
|
هنن چيو ته ڇا، اسان تو کي (ٻين) قومن جي (ٽڪائڻ) کان نه روڪيو هو. |
| قالَ هٰؤُلاءِ بَناتى إِن كُنتُم فٰعِلينَ (آيت : 71) |
|
لوط چيو جيڪڏهن اوهان کي اهو ڪم ڪرڻو ئي آهي ته منهنجي (قوم جون) ڌيئرون موجود آهن (تن سان نڪاح ڪريو) |
| لَعَمرُكَ إِنَّهُم لَفى سَكرَتِهِم يَعمَهونَ (آيت : 72) |
|
(اي رسول) تنهنجي سر جو قسم ته اهي پنهنجي مستيءَ ۾ عقل جا انڌا ٿي ڦري رهيا هئا. |
| فَأَخَذَتهُمُ الصَّيحَةُ مُشرِقينَ (آيت : 73) |
|
(لوط جي ڪٿي ٿا ٻڌن) نيٺ سج اڀرڻ جي وقت کين دهشت ناڪ آواز ورائي ويو. |
| فَجَعَلنا عٰلِيَها سافِلَها وَأَمطَرنا عَلَيهِم حِجارَةً مِن سِجّيلٍ (آيت : 74) |
|
پوءِ انهن (شهرن) جي مٿئين پاسي کي انهن جو هيٺيون پاسو (يعني اونڌو) ڪيوسون، ۽ مٿن چنهبن وارا پٿر وسايوسون. |
| إِنَّ فى ذٰلِكَ لَءايٰتٍ لِلمُتَوَسِّمينَ (آيت : 75) |
|
بيشڪ (هن ڳالھ ۾) تھ تائين پهچڻ وارن لاءِ (خدا جي قدرت جون) ڪيئي نشانيون آهن. |
| وَإِنَّها لَبِسَبيلٍ مُقيمٍ (آيت : 76) |
|
پڻ اهو اونڌو ٿيل شهر (هميشه هلندڙ) عام رستي تي آهي. |
| إِنَّ فى ذٰلِكَ لَءايَةً لِلمُؤمِنينَ (آيت : 77) |
|
بيشڪ هن ۾ ايمان وارن جي لاءِ (خدا جي قدرت جي) تمام وڏي نشاني آهي. |
| وَإِن كانَ أَصحٰبُ الأَيكَةِ لَظٰلِمينَ (آيت : 78) |
|
۽ بيشڪ ايڪه (ٻيلي وارا) وڏا سرڪش هئا. |
| فَانتَقَمنا مِنهُم وَإِنَّهُما لَبِإِمامٍ مُبينٍ (آيت : 79) |
|
ته انهن کان به اسان (نافرماني جو) بدلو ورتو. ۽ اهي ٻئي شهر (قوم لوط ۽ شعيب جا) هڪ کليل شاهراھ تي (اڃا تائين) موجود آهن. |
| وَلَقَد كَذَّبَ أَصحٰبُ الحِجرِ المُرسَلينَ (آيت : 80) |
|
۽ اهڙي طرح حجر جي رهڻ وارن ۽ (قوم صالح) به پيغمبرن کي ڪوڙو ڪيو |
| وَءاتَينٰهُم ءايٰتِنا فَكانوا عَنها مُعرِضينَ (آيت : 81) |
|
۽ (جيتوڻيڪ) اسان کين پنهنجون نشانيون ڏنيون تڏهن به انهن کان منهن موڙ ڪيائون. |
| وَكانوا يَنحِتونَ مِنَ الجِبالِ بُيوتًا ءامِنينَ (آيت : 82) |
|
۽ بي فڪر ٿي جبلن کي ٽاڪي گهر ٺاهيندا هئا. |
| فَأَخَذَتهُمُ الصَّيحَةُ مُصبِحينَ (آيت : 83) |
|
نيٺ صبح ٿيندي ئي کين دهشت ناڪ آواز نابود ڪيو. |
| فَما أَغنىٰ عَنهُم ما كانوا يَكسِبونَ (آيت : 84) |
|
پوءِ جيڪي اهي حفاظت جون تدبيرون ڪندا هئا (خدا جي عذاب کان بچائڻ لاءِ) ڪجھ به ڪم نه آين. |
| وَما خَلَقنَا السَّمٰوٰتِ وَالأَرضَ وَما بَينَهُما إِلّا بِالحَقِّ وَإِنَّ السّاعَةَ لَءاتِيَةٌ فَاصفَحِ الصَّفحَ الجَميلَ (آيت : 85) |
|
۽ اسان آسمانن ۽ زمين کي ۽ جو ڪجھ انهن ٻنهي جي وچ ۾ آهي تنهن کي پوري تدبير سان پيدا ڪيو آهي. ۽ بيشڪ قيامت اچڻ واري آهي. ته تون (اي رسول! انهن جي بي ادبي کي) چڱي نموني درگذر ڪر! |
| إِنَّ رَبَّكَ هُوَ الخَلّٰقُ العَليمُ (آيت : 86) |
|
بيشڪ تنهنجو پالڻهار ئي پيدا ڪندڙ (سڀ ڪجھ) ڄاڻندڙ آهي. |
| وَلَقَد ءاتَينٰكَ سَبعًا مِنَ المَثانى وَالقُرءانَ العَظيمَ (آيت : 87) |
|
۽ اسان تو کي سبع مثاني (سورت الحمد) ۽ قرآن عظيم عطا ڪيو آهي. |
| لا تَمُدَّنَّ عَينَيكَ إِلىٰ ما مَتَّعنا بِهِ أَزوٰجًا مِنهُم وَلا تَحزَن عَلَيهِم وَاخفِض جَناحَكَ لِلمُؤمِنينَ (آيت : 88) |
|
۽ اسان جو انهن ڪافرن مان ڪجھ ماڻهن کي (دنيا جي مال دولت سان) نهال ڪري ڇڏيو آهي تون (ان ڳالھ) ڏي نهار به نه ۽ نه سندن (بي دينيءَ) تي ڪجھ افسوس ڪر ۽ ايماندارن سان (اگرچه) غريب هجن نوڙي ملندو ڪر. |
| وَقُل إِنّى أَنَا النَّذيرُ المُبينُ (آيت : 89) |
|
۽ چوين ته آءُ (خدا جي عذاب کان) ظاهر ظهور ڊيڄارڻ وارو آهيان. |
| كَما أَنزَلنا عَلَى المُقتَسِمينَ (آيت : 90) |
|
(اي رسول اسين انهن ڪافرن تي اهڙي طرح عذاب نازل ڪنداسون) جيئن اسان انهن ماڻهن تي نازل ڪيو. |
| الَّذينَ جَعَلُوا القُرءانَ عِضينَ (آيت : 91) |
|
جن قرآن کي ورهائي ٽڪرا ٽڪرا ڪري ڇڏيو (ڪن کي مڃيئون ڪن کي ڪين). |
| فَوَرَبِّكَ لَنَسـَٔلَنَّهُم أَجمَعينَ (آيت : 92) |
|
ته (اي رسول!) تنهنجي رب جو (پنهنجو قسم ته اسين انهن سڀني کان (تمام سختي سان) پڇنداسون. |
| عَمّا كانوا يَعمَلونَ (آيت : 93) |
|
جيڪي اهي (دنيا ۾) ڪندا هئا. |
| فَاصدَع بِما تُؤمَرُ وَأَعرِض عَنِ المُشرِكينَ (آيت : 94) |
|
پوءِ جيڪو تو کي حڪم ڪيو وڃي ٿو سو ظاهر ڪر ۽ مشرڪن کان منهن موڙي ڇڏ. |
| إِنّا كَفَينٰكَ المُستَهزِءينَ (آيت : 95) |
|
بيشڪ تنهنجي لاءِ اسين انهن مسخري ڪندڙن لاءِ ڪافي آهيون. |
| الَّذينَ يَجعَلونَ مَعَ اللَّهِ إِلٰهًا ءاخَرَ فَسَوفَ يَعلَمونَ (آيت : 96) |
|
جي الله سان گڏ ٻيو معبود مقرر ڪن ٿا، پوءِ کين جلد ئي خبر پئجي ويندي. |
| وَلَقَد نَعلَمُ أَنَّكَ يَضيقُ صَدرُكَ بِما يَقولونَ (آيت : 97) |
|
۽ تون جو انهن (ڪافرن ۽ منافقن) جي ڳالهين کي دل تنگ ٿئين ٿو، اسين ان کي پڪ ڄاڻون ٿا. |
| فَسَبِّح بِحَمدِ رَبِّكَ وَكُن مِنَ السّٰجِدينَ (آيت : 98) |
|
ته تون پنهنجي پروردگار جي حمد (۽ ثنا) سان سندس تسبيح ڪر ۽ سجدي ڪندڙن مان ٿي وڃ! |
| وَاعبُد رَبَّكَ حَتّىٰ يَأتِيَكَ اليَقينُ (آيت : 99) |
|
۽ جيستائين تو وٽ يقيني (موت) اچي پنهنجي پالڻهار جي عبادت ۾ لڳو رھ. |