| الر تِلكَ ءايٰتُ الكِتٰبِ وَقُرءانٍ مُبينٍ (آيت : 1) |
|
الف لام را. هي آيتون ڪتابِ (الاهي) ۽ روشن قرآن جون آهن. |
| رُبَما يَوَدُّ الَّذينَ كَفَروا لَو كانوا مُسلِمينَ (آيت : 2) |
|
(اُهو وقت به ٿيندو جو) ڪافر گھڻو ئي خواهش ڪندا ته ”هائو جي مسلمان هجن ها“. |
| ذَرهُم يَأكُلوا وَيَتَمَتَّعوا وَيُلهِهِمُ الأَمَلُ فَسَوفَ يَعلَمونَ (آيت : 3) |
|
انهن کي ڇڏي ڏي ته کائن (پيئن) ۽ مزا ماڻن ۽ انهن کي (ڪوڙي) اميد غافل رکي پوءِ سگھوئي (پنهنجو انجام) ڄاڻي وٺندا. |
| وَما أَهلَكنا مِن قَريَةٍ إِلّا وَلَها كِتابٌ مَعلومٌ (آيت : 4) |
|
۽ اسان ڪوبه ڳوٺ هلاڪ نه ڪيو مگر هي جو ان لاءِ هڪ ڄاتل (مهلت جي مُدت) لکيل هئي. |
| ما تَسبِقُ مِن أُمَّةٍ أَجَلَها وَما يَستَـٔخِرونَ (آيت : 5) |
|
ڪوبه گروهه پنهنجي موت (جي مقرر مدت) کان نه اڳتي وڌي سگھي ٿو ۽ نه پوئتي هٽي سگھي ٿو. |
| وَقالوا يٰأَيُّهَا الَّذى نُزِّلَ عَلَيهِ الذِّكرُ إِنَّكَ لَمَجنونٌ (آيت : 6) |
|
۽ (ڪافرن) چيو: ”اي شخص! جنهن تي قرآن لاٿو ويو آهي بيشڪ تون مجنون آهين. |
| لَو ما تَأتينا بِالمَلٰئِكَةِ إِن كُنتَ مِنَ الصّٰدِقينَ (آيت : 7) |
|
تون اسان وٽ ملائڪ ڇو نه ٿو آڻين؟ جي تون سچن مان آهين“. |
| ما نُنَزِّلُ المَلٰئِكَةَ إِلّا بِالحَقِّ وَما كانوا إِذًا مُنظَرينَ (آيت : 8) |
|
اسان ملائڪن کي حق سان ئي لاهيون ٿا ۽ (جڏهن اهي لهن ٿا ته) ان وقت انهن (ڏوهارين) کي مهلت نه ڏني ويندي آهي. |
| إِنّا نَحنُ نَزَّلنَا الذِّكرَ وَإِنّا لَهُ لَحٰفِظونَ (آيت : 9) |
|
بيشڪ اسان ئي قرآن کي نازل ڪيو آهي ۽ بيشڪ اسان ئي ان جي حفاظت ڪرڻ وارا آهيون. |
| وَلَقَد أَرسَلنا مِن قَبلِكَ فى شِيَعِ الأَوَّلينَ (آيت : 10) |
|
۽ بيشڪ اسان تو کان اڳ پهرين امتن ۾ به رسول موڪليا هئا. |
| وَما يَأتيهِم مِن رَسولٍ إِلّا كانوا بِهِ يَستَهزِءونَ (آيت : 11) |
|
۽ انهن وٽ ڪوبه رسول نه ايندو هيو مگر اهي ان تي مسخريون ڪندا هئا. |
| كَذٰلِكَ نَسلُكُهُ فى قُلوبِ المُجرِمينَ (آيت : 12) |
|
اهڙي طرح اسان ان (گمراهي) کي ڏوهارين جي دلين ۾ داخل ڪيون ٿا. |
| لا يُؤمِنونَ بِهِ وَقَد خَلَت سُنَّةُ الأَوَّلينَ (آيت : 13) |
|
اهي ان (قرآن) تي ايمان ڪونه آڻيندا ۽ بيشڪ پهرين جي رَوشِ به ائين گذري چڪي آهي. |
| وَلَو فَتَحنا عَلَيهِم بابًا مِنَ السَّماءِ فَظَلّوا فيهِ يَعرُجونَ (آيت : 14) |
|
۽ جي اسان انهن تي آسمان مان ڪو دروازو کوليون ۽ هي ان مان (ڏينهن ڏٺي جو) چڙهندا به رهن. |
| لَقالوا إِنَّما سُكِّرَت أَبصٰرُنا بَل نَحنُ قَومٌ مَسحورونَ (آيت : 15) |
|
ته به ائين چوندا ته ”اسان جي نظر بندي ڪئي وئي آهي بلڪه اسان جادو ڪيل قوم آهيون“. |
| وَلَقَد جَعَلنا فِى السَّماءِ بُروجًا وَزَيَّنّٰها لِلنّٰظِرينَ (آيت : 16) |
|
۽ بيشڪ اسان آسمان ۾ مضبوط قلعا بنايا آهن ۽ اسان ان کي ڏسڻ وارن لاءِ (ستارن سان) سينگاريو آهي. |
| وَحَفِظنٰها مِن كُلِّ شَيطٰنٍ رَجيمٍ (آيت : 17) |
|
۽ هر تڙيل شيطان کان اسان ان جي نگهباني ڪئي آهي. |
| إِلّا مَنِ استَرَقَ السَّمعَ فَأَتبَعَهُ شِهابٌ مُبينٌ (آيت : 18) |
|
پر جيڪو لِڪي ٻڌي ٿو ته چمڪندڙ اُماڙي ان جي پويان پوي ٿي. |
| وَالأَرضَ مَدَدنٰها وَأَلقَينا فيها رَوٰسِىَ وَأَنبَتنا فيها مِن كُلِّ شَيءٍ مَوزونٍ (آيت : 19) |
|
۽ اسان زمين کي پکيڙيو ۽ ان ۾ اسان مضبوط جبل وڌا ۽ اسان ان ۾ هر جنس کي (پوري) توازن سان ڄمايو. |
| وَجَعَلنا لَكُم فيها مَعٰيِشَ وَمَن لَستُم لَهُ بِرٰزِقينَ (آيت : 20) |
|
۽ ان ۾ اسان اوهان لاءِ گذران جا سامان (مهيا) ڪيا ۽ ان (مخلوقات) لاءِ به جن کي اوهان رزق مهيا نه ٿا ڪيو. |
| وَإِن مِن شَيءٍ إِلّا عِندَنا خَزائِنُهُ وَما نُنَزِّلُهُ إِلّا بِقَدَرٍ مَعلومٍ (آيت : 21) |
|
۽ اهڙي ڪا به شيءِ نه آهي جنهن جا اسان وٽ خزانا نه هجن، ۽ اسان ان کي مقرر اندازي سان ئي لاهيون ٿا. |
| وَأَرسَلنَا الرِّيٰحَ لَوٰقِحَ فَأَنزَلنا مِنَ السَّماءِ ماءً فَأَسقَينٰكُموهُ وَما أَنتُم لَهُ بِخٰزِنينَ (آيت : 22) |
|
۽ اسان هوائن کي (ڪڪرن جا) بار کڻندڙ ڪري موڪليون ٿا پوءِ اسان آسمان مان پاڻي لاهيون ٿا پوءِ اُهو اوهان کي پياريون ٿا، ۽ اوهان ان کي گڏ ڪرڻ وارا نه آهيو. |
| وَإِنّا لَنَحنُ نُحيۦ وَنُميتُ وَنَحنُ الوٰرِثونَ (آيت : 23) |
|
۽ بلاشڪ اسان ئي جياريون ٿا ۽ ماريون ٿا ۽ اسان ئي (سڀني جا) وارث آهيون. |
| وَلَقَد عَلِمنَا المُستَقدِمينَ مِنكُم وَلَقَد عَلِمنَا المُستَـٔخِرينَ (آيت : 24) |
|
۽ بيشڪ اسان انهن کي ڄاڻون ٿا جيڪي اوهان مان اڳ گذري چڪا ۽ بيشڪ اسان پوءِ اچڻ وارن کي به ڄاڻون ٿا. |
| وَإِنَّ رَبَّكَ هُوَ يَحشُرُهُم إِنَّهُ حَكيمٌ عَليمٌ (آيت : 25) |
|
۽ بيشڪ تنهنجو پروردگار ئي انهن کي گڏ ڪندو. بيشڪ اهو حڪمت وارو ڄاڻڻ وارو آهي. |
| وَلَقَد خَلَقنَا الإِنسٰنَ مِن صَلصٰلٍ مِن حَمَإٍ مَسنونٍ (آيت : 26) |
|
۽ بيشڪ اسان انسان کي پيدا ڪيو چيڪي (وڄندڙ) مِٽيءَ مان جا (پهريائين) ڪاري (۽) سڙيل (گارو) هئي. |
| وَالجانَّ خَلَقنٰهُ مِن قَبلُ مِن نارِ السَّمومِ (آيت : 27) |
|
۽ جِنن کي ان کان اڳ اسان پيدا ڪيو بنا دونهين واري شديد جلائيندڙ باهه مان. |
| وَإِذ قالَ رَبُّكَ لِلمَلٰئِكَةِ إِنّى خٰلِقٌ بَشَرًا مِن صَلصٰلٍ مِن حَمَإٍ مَسنونٍ (آيت : 28) |
|
۽ (ياد ڪر) جڏهن تنهنجي پالڻهار ملائڪن کي فرمايو ته: ”بيشڪ آءٌ هڪ انسان پيدا ڪرڻ وارو آهيان. چيڪي (وڄندڙ) مٽيءَ مان جا ڪاري سڙيل (گارو) هوندي. |
| فَإِذا سَوَّيتُهُ وَنَفَختُ فيهِ مِن روحى فَقَعوا لَهُ سٰجِدينَ (آيت : 29) |
|
پوءِ جڏهن ان کي (ٺاهي) برابر ڪيان ۽ ان ۾ پنهنجو روح ڦوڪيان ته اوهان ان جي اڳيان سجدي ۾ڪِري پئجو“. |
| فَسَجَدَ المَلٰئِكَةُ كُلُّهُم أَجمَعونَ (آيت : 30) |
|
پوءِ سڀ ملائڪن گڏجي سجدو ڪيو. |
| إِلّا إِبليسَ أَبىٰ أَن يَكونَ مَعَ السّٰجِدينَ (آيت : 31) |
|
سواءِ ابليس جي. ان سجدي ڪرڻ وارن سان گڏ ٿيڻ کان انڪار ڪيو. |
| قالَ يٰإِبليسُ ما لَكَ أَلّا تَكونَ مَعَ السّٰجِدينَ (آيت : 32) |
|
(الله) فرمايو: ”اي ابليس تو کي ڇا ٿيو؟ جو تون سجدي ڪرڻ وارن سان گڏ نه ٿئين“. |
| قالَ لَم أَكُن لِأَسجُدَ لِبَشَرٍ خَلَقتَهُ مِن صَلصٰلٍ مِن حَمَإٍ مَسنونٍ (آيت : 33) |
|
(ابليس) چيو: ”آءٌ اهڙو ناهيان جو ان بشر کي سجدو ڪيان جنهن کي تو چيڪي (وڄندڙ) مٽي جا ڪاري (۽) سڙيل هئي مان پيدا ڪيو آهي“. |
| قالَ فَاخرُج مِنها فَإِنَّكَ رَجيمٌ (آيت : 34) |
|
(الله) فرمايو: ”پوءِ هن (جنت) مان نڪر پوءِ بيشڪ تون تڙيل آهين. |
| وَإِنَّ عَلَيكَ اللَّعنَةَ إِلىٰ يَومِ الدّينِ (آيت : 35) |
|
۽ بيشڪ تنهنجي مٿان بدلي واري ڏينهن تائين لعنت آهي“. |
| قالَ رَبِّ فَأَنظِرنى إِلىٰ يَومِ يُبعَثونَ (آيت : 36) |
|
(ابليس) چيو: ”اي منهنجا مالڪ! پوءِ مون کي مُهلت ڏي ان ڏينهن تائين جنهن ۾ (مُردا جيئرا ڪري) اٿاريا ويندا“. |
| قالَ فَإِنَّكَ مِنَ المُنظَرينَ (آيت : 37) |
|
(الله) فرمايو: ”پوءِ بيشڪ تون مهلت ڏنلن مان آهين. |
| إِلىٰ يَومِ الوَقتِ المَعلومِ (آيت : 38) |
|
ڄاتل وقت واري ڏينهن تائين“. |
| قالَ رَبِّ بِما أَغوَيتَنى لَأُزَيِّنَنَّ لَهُم فِى الأَرضِ وَلَأُغوِيَنَّهُم أَجمَعينَ (آيت : 39) |
|
(ابليس) چيو: ”اي پالڻهار! تو جو مون کي گمراهه ڪيو آهي تنهنڪري آءٌ به انهن لاءِ زمين ۾ (بدي) کي سينگاريندس ۽ انهن سڀني کي ضرور گمراهه ڪندس. |
| إِلّا عِبادَكَ مِنهُمُ المُخلَصينَ (آيت : 40) |
|
سواءِ تنهنجي انهن ٻانهن جي جيڪي چونڊيل آهن“. (يعني انبياءُ و اولياء) |
| قالَ هٰذا صِرٰطٌ عَلَىَّ مُستَقيمٌ (آيت : 41) |
|
(الله) فرمايو: ”هي رستو جيڪو مون تائين سڌو آهي. |
| إِنَّ عِبادى لَيسَ لَكَ عَلَيهِم سُلطٰنٌ إِلّا مَنِ اتَّبَعَكَ مِنَ الغاوينَ (آيت : 42) |
|
بيشڪ منهنجي (چونڊيل) ٻانهن تي تنهنجو ڪو زور نه هلندو سواءِ انهن گمراهن جي جيڪي تنهنجي پٺيان هليا. |
| وَإِنَّ جَهَنَّمَ لَمَوعِدُهُم أَجمَعينَ (آيت : 43) |
|
۽ بيشڪ انهن سڀني جي لاءِ وعدي جي جاءِ دوزخ آهي“. |
| لَها سَبعَةُ أَبوٰبٍ لِكُلِّ بابٍ مِنهُم جُزءٌ مَقسومٌ (آيت : 44) |
|
جنهن کي ست دروازا آهن. هر دروازي لاءِ انهن (دوزخين) مان حصو ورهايل آهي. |
| إِنَّ المُتَّقينَ فى جَنّٰتٍ وَعُيونٍ (آيت : 45) |
|
بيشڪ پرهيزگار باغن ۽ چشمن ۾ رهندا. |
| ادخُلوها بِسَلٰمٍ ءامِنينَ (آيت : 46) |
|
(چيو ويندو) ان ۾ سلامتي سان بي خوف بنجي داخل ٿيو. |
| وَنَزَعنا ما فى صُدورِهِم مِن غِلٍّ إِخوٰنًا عَلىٰ سُرُرٍ مُتَقٰبِلينَ (آيت : 47) |
|
۽ انهن جي سينن ۾ جو ڪينو هوندو سو ڪڍي ڇڏينداسين. پاڻ ۾ ڀائر بنجي تختن تي هڪ ٻئي جي آمهون سامهون ويهندا. |
| لا يَمَسُّهُم فيها نَصَبٌ وَما هُم مِنها بِمُخرَجينَ (آيت : 48) |
|
انهن کي ان (جنت) ۾ نه ڪا تڪليف پهچندي ۽ نه ئي ان مان ڪڍيا ويندا. |
| نَبِّئ عِبادى أَنّى أَنَا الغَفورُ الرَّحيمُ (آيت : 49) |
|
(اي نبي) منهنجي ٻانهن کي خبر ڏي ته بيشڪ آءٌ ئي بخشڻهار ٻاجهارو آهيان. |
| وَأَنَّ عَذابى هُوَ العَذابُ الأَليمُ (آيت : 50) |
|
۽ بيشڪ منهنجو عذاب ئي ڏاڍو دردناڪ عذاب آهي. |
| وَنَبِّئهُم عَن ضَيفِ إِبرٰهيمَ (آيت : 51) |
|
۽کين ابراهيم جي مهمانن جي خبر ٻڌاءِ. |
| إِذ دَخَلوا عَلَيهِ فَقالوا سَلٰمًا قالَ إِنّا مِنكُم وَجِلونَ (آيت : 52) |
|
جڏهن اُهي وٽس آيا ته سلام چيائون (ابراهيم) چيو ته: ”بيشڪ اسان کي اوهان کان ڊپ لڳي ٿو“. |
| قالوا لا تَوجَل إِنّا نُبَشِّرُكَ بِغُلٰمٍ عَليمٍ (آيت : 53) |
|
چيائون: ”ڊپ نه ڪر بيشڪ اسان تو کي علم واري پُٽ (جي ڄمڻ) جي خوشخبري ڏيون ٿا“. |
| قالَ أَبَشَّرتُمونى عَلىٰ أَن مَسَّنِىَ الكِبَرُ فَبِمَ تُبَشِّرونَ (آيت : 54) |
|
ابراهيم چيو: ”ڇا اوهان مون کي ان حال ۾ خوشخبري ڏيو ٿا؟ جو مون کي ڪراڙپ اچي چڪي آهي سو اوهان ڇا جي خوشخبري ٿا ڏيو“؟ |
| قالوا بَشَّرنٰكَ بِالحَقِّ فَلا تَكُن مِنَ القٰنِطينَ (آيت : 55) |
|
چيائون: ”اسان تو کي سچي خوشخبري ڏني آهي، سو تون نا اميدن مان نه ٿيءُ“. |
| قالَ وَمَن يَقنَطُ مِن رَحمَةِ رَبِّهِ إِلَّا الضّالّونَ (آيت : 56) |
|
(ابراهيم) چيو: ”پنهنجي پروردگار جي رحمت مان ڪير ٿو نا اميد ٿئي! سواءِ گمراهن جي“. |
| قالَ فَما خَطبُكُم أَيُّهَا المُرسَلونَ (آيت : 57) |
|
(ابراهيم) پڇيو: ”اي موڪليل (ملائڪو) اوهان جو (ٻيو) ڪهڙو ڪم آهي“؟ |
| قالوا إِنّا أُرسِلنا إِلىٰ قَومٍ مُجرِمينَ (آيت : 58) |
|
چيائون: ”بيشڪ اسان کي ڏوهاري قوم ڏانهن موڪليو ويو آهي. |
| إِلّا ءالَ لوطٍ إِنّا لَمُنَجّوهُم أَجمَعينَ (آيت : 59) |
|
سواءِ لوط جي گهراڻي جي. بيشڪ اسان انهن سڀني کي بچائينداسين. |
| إِلَّا امرَأَتَهُ قَدَّرنا إِنَّها لَمِنَ الغٰبِرينَ (آيت : 60) |
|
سواءِ سندس زال جي اسان طئي ڪيو آهي ته بيشڪ اها ضرور پوئتي رهجي وڃڻ وارن مان آهي“. |
| فَلَمّا جاءَ ءالَ لوطٍ المُرسَلونَ (آيت : 61) |
|
پوءِ جڏهن لوط جي خاندان وٽ موڪليل (ملائڪ) آيا. |
| قالَ إِنَّكُم قَومٌ مُنكَرونَ (آيت : 62) |
|
(لوط) چيو ته: ”بيشڪ اوهان اڻ سڃاتل (اجنبي لڳي رهيا) آهيو“. |
| قالوا بَل جِئنٰكَ بِما كانوا فيهِ يَمتَرونَ (آيت : 63) |
|
چيائون: (ائين ناهي) ”بلڪه اسان تو وٽ اهو (عذاب) کڻي آيا آهيون جنهن ۾ اُهي (ڏوهاري) شڪ ڪندا هئا. |
| وَأَتَينٰكَ بِالحَقِّ وَإِنّا لَصٰدِقونَ (آيت : 64) |
|
۽ اسان تو وٽ حق (جو فيصلو) کڻي آيا آهيون ۽ بيشڪ اسان سچار آهيون. |
| فَأَسرِ بِأَهلِكَ بِقِطعٍ مِنَ الَّيلِ وَاتَّبِع أَدبٰرَهُم وَلا يَلتَفِت مِنكُم أَحَدٌ وَامضوا حَيثُ تُؤمَرونَ (آيت : 65) |
|
سو تون پنهنجي گهراڻي کي رات جي ڪنهن حصي ۾ وٺي نڪر ۽ تون پاڻ انهن جي پويان پويان هل ۽ اوهان مان ڪوبه پوئتي نه واجهائي ۽ اوهان کي جتي وڃڻ جو حڪم ڏنو ويو آهي (اوڏانهن) وڃو“. |
| وَقَضَينا إِلَيهِ ذٰلِكَ الأَمرَ أَنَّ دابِرَ هٰؤُلاءِ مَقطوعٌ مُصبِحينَ (آيت : 66) |
|
۽ اسان لوط تائين اهو فيصلو پهچايو ته بلاشڪ صبح ٿيندي ئي انهن جي پاڙ پٽجي ويندي. |
| وَجاءَ أَهلُ المَدينَةِ يَستَبشِرونَ (آيت : 67) |
|
۽ شهر وارا (لوط وٽ)خوش ٿيندا آيا. |
| قالَ إِنَّ هٰؤُلاءِ ضَيفى فَلا تَفضَحونِ (آيت : 68) |
|
(لوط) چيو: ”بيشڪ هي منهنجا مهمان آهن پوءِ مون کي شرمسار نه ڪيو. |
| وَاتَّقُوا اللَّهَ وَلا تُخزونِ (آيت : 69) |
|
۽ الله کان ڊڄو ۽ مون کي خوار نه ڪيو“. |
| قالوا أَوَلَم نَنهَكَ عَنِ العٰلَمينَ (آيت : 70) |
|
چيائون: ”ڇا اسان تو کي دنيا جي ماڻهن (جي ٽڪائڻ) کان روڪيو نه هيو“. |
| قالَ هٰؤُلاءِ بَناتى إِن كُنتُم فٰعِلينَ (آيت : 71) |
|
(لوط) چيو: ”هي منهنجون (قوم جون) نياڻيون آهن جيڪڏهن اوهان (نڪاح) ڪرڻ وارا آهيو“. |
| لَعَمرُكَ إِنَّهُم لَفى سَكرَتِهِم يَعمَهونَ (آيت : 72) |
|
(اي حبيب!) تنهنجي حياتيءَ جو قسم بيشڪ اهي (به لوط جي قوم وانگر) پنهنجي مستي ۾ (عقل جا) انڌا ٿيا وتن ٿا. |
| فَأَخَذَتهُمُ الصَّيحَةُ مُشرِقينَ (آيت : 73) |
|
پوءِ انهن کي سج اڀرڻ جي وقت دهشتناڪ آواز ورتو. |
| فَجَعَلنا عٰلِيَها سافِلَها وَأَمطَرنا عَلَيهِم حِجارَةً مِن سِجّيلٍ (آيت : 74) |
|
پوءِ اسان انهن جي بستي جو مٿيون حصو هيٺيون بنايوسين (يعني اونڌو ڪيوسين) ۽ اسان انهن تي پڪل مِٽيءَ جا ڪُڪرا وسايا. |
| إِنَّ فى ذٰلِكَ لَءايٰتٍ لِلمُتَوَسِّمينَ (آيت : 75) |
|
بيشڪ ان (واقعي) ۾ اهلِ فراست لاءِ نشانيون آهن. |
| وَإِنَّها لَبِسَبيلٍ مُقيمٍ (آيت : 76) |
|
۽ بيشڪ اُها بستي (جتي اهو واقعو ٿيو سا) هڪ آباد رستي تي واقع آهي. |
| إِنَّ فى ذٰلِكَ لَءايَةً لِلمُؤمِنينَ (آيت : 77) |
|
بيشڪ ان (واقعي) ۾ ايمان وارن لاءِ وڏي نشاني آهي. |
| وَإِن كانَ أَصحٰبُ الأَيكَةِ لَظٰلِمينَ (آيت : 78) |
|
۽ بيشڪ ايڪه (ٻيلي) وارا (قومِ شعيب جا ماڻهو به) ظالم هئا. |
| فَانتَقَمنا مِنهُم وَإِنَّهُما لَبِإِمامٍ مُبينٍ (آيت : 79) |
|
پوءِ اسان انهن کان انتقام ورتو، ۽ اُهي ٻئي (لوط ۽ ايڪه جون اجڙيل) بستيون کلي شاهراه تي واقع آهن. |
| وَلَقَد كَذَّبَ أَصحٰبُ الحِجرِ المُرسَلينَ (آيت : 80) |
|
۽ بيشڪ حجر (قومِ ثمود جي علائقي) جي رهواسين به رسولن کي ڪوڙو چيو. |
| وَءاتَينٰهُم ءايٰتِنا فَكانوا عَنها مُعرِضينَ (آيت : 81) |
|
۽ اسان انهن کي پنهنجون نشانيون ڏنيون پر اُهي انهن کان منهن موڙيندڙ هئا. |
| وَكانوا يَنحِتونَ مِنَ الجِبالِ بُيوتًا ءامِنينَ (آيت : 82) |
|
۽ بي خوف و خطر جبلن کي ڪَٽي گهر ٺاهيندا هئا. |
| فَأَخَذَتهُمُ الصَّيحَةُ مُصبِحينَ (آيت : 83) |
|
پوءِ صبح ٿيندي ئي انهن کي دهشتناڪ آواز پڪڙيو. |
| فَما أَغنىٰ عَنهُم ما كانوا يَكسِبونَ (آيت : 84) |
|
پوءِ جيڪي ڪمائيندا هئا سو (مال) کين (عذاب کان) بچائي نه سگهيو. |
| وَما خَلَقنَا السَّمٰوٰتِ وَالأَرضَ وَما بَينَهُما إِلّا بِالحَقِّ وَإِنَّ السّاعَةَ لَءاتِيَةٌ فَاصفَحِ الصَّفحَ الجَميلَ (آيت : 85) |
|
۽ اسان آسمانن ۽ زمين کي ۽ جيڪي انهن جي وچ ۾ آهي تن کي حق سان ئي پيدا ڪيو آهي. ۽ بيشڪ قيامت اچڻ واري آهي پوءِ (انهن جي ايذاء رسانين کان) سهڻي نموني درگذر ڪندو رهه. |
| إِنَّ رَبَّكَ هُوَ الخَلّٰقُ العَليمُ (آيت : 86) |
|
بيشڪ تنهنجو پالڻهار ئي (سڀ جو) پيدا ڪندڙ ڄاڻندڙ آهي. |
| وَلَقَد ءاتَينٰكَ سَبعًا مِنَ المَثانى وَالقُرءانَ العَظيمَ (آيت : 87) |
|
۽ بيشڪ اسان تو کي بار بار دهرايون ويندڙ ست آيتون (يعني سورة فاتحه) ۽ وڏي عظمت وارو قرآن عطا ڪيو آهي. |
| لا تَمُدَّنَّ عَينَيكَ إِلىٰ ما مَتَّعنا بِهِ أَزوٰجًا مِنهُم وَلا تَحزَن عَلَيهِم وَاخفِض جَناحَكَ لِلمُؤمِنينَ (آيت : 88) |
|
۽ تون انهن (دنياوي زيب و زينت جي) شين کي اکيون کڻي به نه نهار جن سان اسان انهن مان ڪيترين جماعتن کي فائدو پهچايو آهي ۽ انهن جي (گمراهي) مٿان غم به نه ڪر ۽ ايمان وارن لاءِ (شفقت ۽ ٻاجهه) جون ٻانهون جهڪيل رک. |
| وَقُل إِنّى أَنَا النَّذيرُ المُبينُ (آيت : 89) |
|
۽ چؤ ته: ”بيشڪ آءٌ پڌرو ڊيڄاريندڙ آهيان“. |
| كَما أَنزَلنا عَلَى المُقتَسِمينَ (آيت : 90) |
|
جيئن اسان ورهائڻ وارن (يهود و نصارى) تي (عذاب) لاٿو هيو. |
| الَّذينَ جَعَلُوا القُرءانَ عِضينَ (آيت : 91) |
|
جن ماڻهن قرآن کي ٽڪرا ٽڪرا ڪيو. (يعني ڪجھه مڃن ۽ ڪجھه نه مڃن) |
| فَوَرَبِّكَ لَنَسـَٔلَنَّهُم أَجمَعينَ (آيت : 92) |
|
پوءِ تنهنجي پالڻهار جو قسم ته اسان انهن سڀني کان ضرور پڇاڻو ڪنداسين. |
| عَمّا كانوا يَعمَلونَ (آيت : 93) |
|
انهن عملن بابت جيڪي ڪندا هئا. |
| فَاصدَع بِما تُؤمَرُ وَأَعرِض عَنِ المُشرِكينَ (آيت : 94) |
|
پوءِ (اي نبي) ظاهر (ظهور اعلان)ڪر جنهن جو تو کي حڪم ڏنو ويو آهي ۽ مشرڪن کان منهن موڙ. |
| إِنّا كَفَينٰكَ المُستَهزِءينَ (آيت : 95) |
|
بيشڪ اسان تو لاءِ ٽوڪ ڪرڻ وارن (جي ايذائڻ ) کان ڪافي آهيون. |
| الَّذينَ يَجعَلونَ مَعَ اللَّهِ إِلٰهًا ءاخَرَ فَسَوفَ يَعلَمونَ (آيت : 96) |
|
جيڪي الله سان گڏ ٻيو معبود بنائن ٿا اهي جلد (پنهنجو انجام) ڄاڻي وٺندا. |
| وَلَقَد نَعلَمُ أَنَّكَ يَضيقُ صَدرُكَ بِما يَقولونَ (آيت : 97) |
|
۽ بيشڪ اسان ڄاڻون ٿا ته تنهنجو سينو انهن ڳالهين کان تنگ ٿئي ٿو جيڪي اهي چون ٿا. |
| فَسَبِّح بِحَمدِ رَبِّكَ وَكُن مِنَ السّٰجِدينَ (آيت : 98) |
|
پوءِ پنهنجي پروردگار جي تعريف سان سندس تسبيح پڙهه ۽ سجدي گذارن مان ٿي رهه. |
| وَاعبُد رَبَّكَ حَتّىٰ يَأتِيَكَ اليَقينُ (آيت : 99) |
|
۽ پنهنجي رب جي عبادت ڪر ايستائين جو توتي (اها آخري گھڙي) اچي جنهن جو اچڻ يقيني آهي. |