| تَبَّت يَدا أَبى لَهَبٍ وَتَبَّ (آيت : 1) |
|
هَٿ ٻئـِي اَبو لهب جا، چُڪن، بِه چُڪي پاڻ، |
| ما أَغنىٰ عَنهُ مالُهُ وَما كَسَبَ (آيت : 2) |
|
جو ميڙيائـِين، ڪِ مال سَندسِ، ڪُجھ نه ڇَڏايسِ ڪاڻ، |
| سَيَصلىٰ نارًا ذاتَ لَهَبٍ (آيت : 3) |
|
اُلون واري آڳ ۾، آيو رَهيو اَڄاڻ، |
| وَامرَأَتُهُ حَمّالَةَ الحَطَبِ (آيت : 4) |
|
۽ پڻ عورت اُن جِي، قابُو ڪاٺِيَن ساڻ، |
| فى جيدِها حَبلٌ مِن مَسَدٍ (آيت : 5) |
|
اَٿِس اُت اُهڃاڻ، ڪَنڌ ۾ رَسو ڪاٻار جو. |