تَبَّت يَدا أَبى لَهَبٍ وَتَبَّ (آيت : 1) |
(اسلام دشمني ۾ حد کان لنگهڻ ڪري هيءَڳالهه پڌري پَٽ آهي ته) ابولھب جا ٻئي هٿ ڀڳا (ئي ڀڳا) ۽ هو پاڻ به برباد ٿي ويو. (بدر جي جنگ کان پوءِ هو خود ذلت جو موت مري ويو ۽ مڪي جي فتح وقت سندس ٻئي پٽ مسلمان ٿيا) . |
ما أَغنىٰ عَنهُ مالُهُ وَما كَسَبَ (آيت : 2) |
هن جيڪو به مال ڪمايو هو سو کيس (اسلام جي راهه روڪڻ ۾) بلڪل ڪم نه آيو. |
سَيَصلىٰ نارًا ذاتَ لَهَبٍ (آيت : 3) |
عنقريب هو باهه جي ڀَـڀَـڙَ ۾ داخل ٿيندو. |
وَامرَأَتُهُ حَمّالَةَ الحَطَبِ (آيت : 4) |
۽ سندس زال به (باهه ۾ داخل ٿيندي) جيڪا چُوچِڙي ڏيندڙآهي. |
فى جيدِها حَبلٌ مِن مَسَدٍ (آيت : 5) |
سندس ڳچيءَ ۾ (سونن زيورن جي بجاءِ) مُڃ (يا کاٻر) جي رسي وڌل هوندس. |