أَرَءَيتَ الَّذى يُكَذِّبُ بِالدّينِ (آيت : 1) |
(اي پيغمبر!) ڇا تو ان کي ڏٺو جو (زبان سان ته اطاعت جو اقرار ڪري ٿو، پر عملن جي) بدلي ملڻ واري ڏينهن کي ڪوڙو ڪري ٿو. |
فَذٰلِكَ الَّذى يَدُعُّ اليَتيمَ (آيت : 2) |
پوءِ هي (اطاعت جو ڪوڙو دعويدار ۽ بدلي جي ڏينهن جو منڪر) اهو آهي، جيڪو يتيم (جون ضرورتون پوريون ڪرڻ بجاءِ ان) کي لوڌي ٿو. |
وَلا يَحُضُّ عَلىٰ طَعامِ المِسكينِ (آيت : 3) |
۽ مسڪين کي (پاڻ به کاڌو نٿو کارائي ۽ ٻين کي به) کاڌي کارائڻ جي رغبت نه ٿو ڏي. |
فَوَيلٌ لِلمُصَلّينَ (آيت : 4) |
(انسانيت جي ڪمن ۾ کٽل اهو ماڻهو پاڻ کي ديندار ظاهر ڪرڻ لاءِ بنا اخلاص واري نمازن تي زور ٿو ڏئي) پوءِ ويل انهن نمازين لاءِ هجي. |
الَّذينَ هُم عَن صَلاتِهِم ساهونَ (آيت : 5) |
جيڪي پنهنجيءَ نماز (جي روح ۽ مقصد) کان غافل آهن. |
الَّذينَ هُم يُراءونَ (آيت : 6) |
جيڪي ڏيکاءُ ڪن ٿا. (نمازون هن لاءِ پڙهن ٿا ته، پاڻ کي ٺلهي دينداري جو دلبو ڏين ۽ ماڻهو انهن کي نيڪ نمازي چون). |
وَيَمنَعونَ الماعونَ (آيت : 7) |
(ساڳي وقت هوڏانهن سندن حالت هيءَ آهي جو ضرورت جي عام ۽ معمولي) نه روڪڻ جهڙين شين (کي به ٻين کان) روڪين ٿا. |