| وَيلٌ لِكُلِّ هُمَزَةٍ لُمَزَةٍ (آيت : 1) |
|
(وڏو) ويل آهي هر اُن شخص لاءِ جيڪو ماڻهن کي منھن تي مِھڻا ڏئي ٿو ۽ پر پٺ (ويھي) گلا ڪري ٿو. |
| الَّذى جَمَعَ مالًا وَعَدَّدَهُ (آيت : 2) |
|
جنھن مال گڏ ڪيو ۽ ان کي (بار بار) ڳڻي رکيو. |
| يَحسَبُ أَنَّ مالَهُ أَخلَدَهُ (آيت : 3) |
|
هو سمجهي ٿو ته سندس مال ان وٽ هميشه (موجود) رهندو. |
| كَلّا لَيُنبَذَنَّ فِى الحُطَمَةِ (آيت : 4) |
|
ٿي ئي نٿو سگهي! اِهو ماڻهو ضرور حُطمہ ۾ اڇلايو ويندو. |
| وَما أَدرىٰكَ مَا الحُطَمَةُ (آيت : 5) |
|
۽ توکي ڪهڙي خبر ته حطمہ ڇا آهي؟ |
| نارُ اللَّهِ الموقَدَةُ (آيت : 6) |
|
(حُطمہ) الله تعالى جي طرفان ڀڙڪايل باهه آهي. |
| الَّتى تَطَّلِعُ عَلَى الأَفـِٔدَةِ (آيت : 7) |
|
جيڪا (دوزخين جي) دلين تائين وڃي پهچندي. |
| إِنَّها عَلَيهِم مُؤصَدَةٌ (آيت : 8) |
|
بيشڪ اها (باهه) انهن تي هر طرف کان بند ڪيل هوندي. |
| فى عَمَدٍ مُمَدَّدَةٍ (آيت : 9) |
|
(جڏهن ته اهي) وڏن ڊگهن ٿنڀن ۾ (ٻڌل هوندا). |