وَيلٌ لِكُلِّ هُمَزَةٍ لُمَزَةٍ (آيت : 1) |
تباهي آهي هر ان ماڻهو لاءِ جيڪو سامهون طعنا هڻي، پرپٺ گلا ڪري |
الَّذى جَمَعَ مالًا وَعَدَّدَهُ (آيت : 2) |
جنهن گڏ ڪيو مال ۽ ان کي وري ڳڻي ٿو رکي |
يَحسَبُ أَنَّ مالَهُ أَخلَدَهُ (آيت : 3) |
سمجهي ٿو ضرور اهو مال سدائين وٽس رهندو |
كَلّا لَيُنبَذَنَّ فِى الحُطَمَةِ (آيت : 4) |
هرگز نه! هو ته چڪنا چور ڪندڙ جاءِ ۾ اڇلايو ويندو |
وَما أَدرىٰكَ مَا الحُطَمَةُ (آيت : 5) |
۽ ڪهڙي خبر توهان کي ته اها چڪنا چور ڪندڙ جاءِ ڇا آهي؟ |
نارُ اللَّهِ الموقَدَةُ (آيت : 6) |
باهه جيڪا الله جي آهي ڀڙڪايل |
الَّتى تَطَّلِعُ عَلَى الأَفـِٔدَةِ (آيت : 7) |
جيڪا پهچندي وڃي دلين تائين |
إِنَّها عَلَيهِم مُؤصَدَةٌ (آيت : 8) |
اها انهن جي مٿان ڍڪي بند ڪئي ويندي |
فى عَمَدٍ مُمَدَّدَةٍ (آيت : 9) |
اهڙي (حال ۾) (ٻڌل هوندا) ڊگهن ٿنڀن ۾ |