| القارِعَةُ (آيت : 1) |
|
اُها ڪَڙڪيدار، |
| مَا القارِعَةُ (آيت : 2) |
|
اُها ڪَڙڪيدار ڪِهڙي؟ |
| وَما أَدرىٰكَ مَا القارِعَةُ (آيت : 3) |
|
ڪِنهن ڪَڙڪيدار جِي، توکي ڏِنِي سُڌ سَنڀار؟ |
| يَومَ يَكونُ النّاسُ كَالفَراشِ المَبثوثِ (آيت : 4) |
|
جِنهن ڏِينهن ماڻهو ماڻهن ۾، ڪَهِئَ وارِي ڪار، |
| وَتَكونُ الجِبالُ كَالعِهنِ المَنفوشِ (آيت : 5) |
|
هُوندا ڏُونگر ڏيہ جا، پَشم پِڃيل جا پار، |
| فَأَمّا مَن ثَقُلَت مَوٰزينُهُ (آيت : 6) |
|
پر پُڙ جِنهن جا پوءِ ٿيا، بارِي اَندر بار، |
| فَهُوَ فى عيشَةٍ راضِيَةٍ (آيت : 7) |
|
اُهي آسودا گُذران ۾، سَدا باغ بَهار، |
| وَأَمّا مَن خَفَّت مَوٰزينُهُ (آيت : 8) |
|
پَر پُڙ پاسا جِنهن جا، هَلڪا ٿياهيڪار، |
| فَأُمُّهُ هاوِيَةٌ (آيت : 9) |
|
پوءِ آهي ماء اُن جِي، تَتَل باھِ تيار، |
| وَما أَدرىٰكَ ما هِيَه (آيت : 10) |
|
توکي تَتَل باھِ جِو، ڪو پُورو پَتو پار؟ |
| نارٌ حامِيَةٌ (آيت : 11) |
|
دَوزخ دَهشتدار، ٻَرندڙ ٻارَ هِي. |