| وَالعٰدِيٰتِ ضَبحًا (آيت : 1) |
|
قسم آهي هنبارو هڻي ڊوڙندڙن (غازين جي گهوڙن) جو. |
| فَالمورِيٰتِ قَدحًا (آيت : 2) |
|
۽ پوءِ چڻنگن ڪڍندڙن جو. |
| فَالمُغيرٰتِ صُبحًا (آيت : 3) |
|
پوءِ صبح جي وقت ڇاپو هڻندڙن جو، |
| فَأَثَرنَ بِهِ نَقعًا (آيت : 4) |
|
پوءِ ان وقت ريتي اڏائيندڙن جو. |
| فَوَسَطنَ بِهِ جَمعًا (آيت : 5) |
|
پوءِ ان وقت (دشمن جي) دل ۾ گهڙي وڃن ٿا. |
| إِنَّ الإِنسٰنَ لِرَبِّهِ لَكَنودٌ (آيت : 6) |
|
(مطلب ته قسم آهي) ته ان انسان پنهنجي پروردگار جو ناشڪرو آهي. |
| وَإِنَّهُ عَلىٰ ذٰلِكَ لَشَهيدٌ (آيت : 7) |
|
۽ اهو پڪ پاڻ به ان (ڳالھ) کان واقف آهي. |
| وَإِنَّهُ لِحُبِّ الخَيرِ لَشَديدٌ (آيت : 8) |
|
۽ بيشڪ اهو مال جو ڏاڍو حريص آهي. |
| أَفَلا يَعلَمُ إِذا بُعثِرَ ما فِى القُبورِ (آيت : 9) |
|
ته ڇا اهو هي ڳالھ نه ٿو ڄاڻي ته جڏهن مئل قبرن مان ڪڍيا ويندا. |
| وَحُصِّلَ ما فِى الصُّدورِ (آيت : 10) |
|
۽ دلين جا ڳجھ ظاهر ڪيا ويندا. |
| إِنَّ رَبَّهُم بِهِم يَومَئِذٍ لَخَبيرٌ (آيت : 11) |
|
بيشڪ ان ڏينهن سندن پروردگار سندن حال کان چڱيءَ طرح واقف هوندو. |