054 surah
ھي سورة مَکِّیَّۃٌ آھي . ھِن ۾ 55 آيتون ۽ 3 رڪوع آھن
تفھيم القرآن
مُترجم: سيد ابوالاعليٰ مودودي
اِقْتَرَبَتِ السَّاعَةُ وَانْشَقَّ الْقَمَرُ 1
قيامت جي گهڙي اچي ويجهي ٿي ۽ چنڊ چيرجي پيو
— سيد ابوالاعليٰ مودوديوَاِنْ يَّرَوْا اٰيَةً يُّعْرِضُوْا وَيَقُوْلُوْا سِحْرٌ مُّسْتَمِرٌّ 2
پر انهن جي حالت اها آهي، جو کڻي ڪابه نشاني ڏسن ته به منهن موڙي هليا وڃن ٿا ۽ چون ٿا: اهو ته جادو آهي، جيڪو هلندو پيو اچي
— سيد ابوالاعليٰ مودوديوَكَذَّبُوْا وَاتَّبَعُوْٓا اَهْوَاۗءَهُمْ وَكُلُّ اَمْرٍ مُّسْتَقِرٌّ 3
انهن ڪوڙو سڏيو ۽ پنهنجن نفسن جي خواهشن جي ڪڍ لڳا ۽ هر ڳالهه کي نيٺ توڙ تي پهچڻو آهي
— سيد ابوالاعليٰ مودوديوَلَقَدْ جَاۗءَهُمْ مِّنَ الْاَنْۢبَاۗءِ مَا فِيْهِ مُزْدَجَرٌ 4ۙ
انهن ماڻهن جي آڏو (اڳين قومن جا) احوال پهچي چڪا آهن، جن ۾ سرڪشيءَ کان پاسو ڪرڻ لاءِ عبرت جو ڪافي سامان آهي
— سيد ابوالاعليٰ مودوديحِكْمَةٌۢ بَالِغَةٌ فَـمَا تُغْنِ النُّذُرُ 5ۙ
۽ اهڙي حڪمت به جيڪا نصيحت جي مقصد جو چڱيءَ طرح پورائو ڪرڻ واري آهي، پر ڊيڄارڻ انهن لاءِ بيڪار آهي
— سيد ابوالاعليٰ مودوديفَتَوَلَّ عَنْهُمْ ۘ يَوْمَ يَدْعُ الدَّاعِ اِلٰى شَيْءٍ نُّكُرٍ 6ۙ
پوءِ اي نبي! انهن کان منهن موڙ. جنهن ڏينهن سڏڻ وارو اڻ وڻندڙ شيءِ ڏانهن سڏيندو
— سيد ابوالاعليٰ مودوديخُشَّعًا اَبْصَارُهُمْ يَخْرُجُوْنَ مِنَ الْاَجْدَاثِ كَاَنَّهُمْ جَرَادٌ مُّنْتَشِرٌ 7ۙ
ماڻهو هيسيل نگاهن سان پنهنجي قبرن مان ائين نڪري ايندا، ڄڻ ته ٽـڙيل پکڙيل ماڪڙ آهن
— سيد ابوالاعليٰ مودوديمُّهْطِعِيْنَ اِلَى الدَّاعِ ۭ يَقُوْلُ الْكٰفِرُوْنَ ھٰذَا يَوْمٌ عَسِرٌ 8
سڏڻ واري ڏانهن ڊوڙندي وڃي رهيا هوندا ۽ اهي ئي ڪافر (جيڪي دنيا ۾ ان جو انڪار ڪندا هئا) ان وقت چوندا ته اڄوڪو ڏينهن ته ڏاڍو ڏکيو آهي
— سيد ابوالاعليٰ مودوديكَذَّبَتْ قَبْلَهُمْ قَوْمُ نُوْحٍ فَكَذَّبُوْا عَبْدَنَا وَقَالُوْا مَجْنُوْنٌ وَّازْدُجِرَ 9
انهن کان اڳ نوح جي قوم ڪوڙو سڏيو هو. انهن اسان جي ٻانهي کي ڪوڙو چيو ۽ چيائون ته هي چريو آهي ۽ دڙڪا داٻ ڏنائونس
— سيد ابوالاعليٰ مودوديفَدَعَا رَبَّهٗ ٓ اَنِّىْ مَغْلُوْبٌ فَانْتَصِرْ 10
نيٺ هن پنهنجي رب کي ٻاڏايو ته "مونکي زير ڪيو ويو آهي، هاڻي تون ئي کانئن پلئه وٺ"
— سيد ابوالاعليٰ مودوديفَفَتَحْنَآ اَبْوَابَ السَّمَاۗءِ بِـمَاۗءٍ مُّنْهَمِرٍ ڮ 11
ته پوءِ اسان زورائتي برسات سان آسمان جا در کولي ڇڏيا
— سيد ابوالاعليٰ مودوديوَّفَجَّــرْنَا الْاَرْضَ عُيُوْنًا فَالْتَقَى الْمَاۗءُ عَلٰٓي اَمْرٍ قَدْ قُدِرَ ۚ12
۽ زمين کي چيري چشما بڻائي ڇڏيا، پوءِ اهو سمورو پاڻي اهو ڪم پورو ڪرڻ لاءِ ملي ويو جيڪو مقدر ٿي چڪو هو
— سيد ابوالاعليٰ مودوديوَحَمَلْنٰهُ عَلٰي ذَاتِ اَلْوَاحٍ وَّدُسُرٍۙ13
۽ نوح کي اسان هڪڙيءَ تختن ۽ ڪوڪن واريءَ (ٻيڙيءَ) تي چاڙهي ڇڏيو
— سيد ابوالاعليٰ مودوديتَـجْرِيْ بِاَعْيُنِنَا ۚ جَزَاۗءً لِّمَنْ كَانَ كُفِرَ 14
جيڪا اسان جي نظرداريءَ هيٺ پئي هلي، اهو هو بدلو انهيءَ شخص جي خاطر، جنهن جي بي قدري ڪئي وئي هئي
— سيد ابوالاعليٰ مودوديوَلَقَدْ تَّرَكْنٰهَآ اٰيَةً فَهَلْ مِنْ مُّدَّكِرٍ 15
انهيءَ ٻيڙيءَ کي اسان نشاني بڻائي ڇڏيو، پوءِ آهي ڪو نصيحت پرائڻ وارو؟
— سيد ابوالاعليٰ مودوديفَكَيْفَ كَانَ عَذَابِيْ وَنُذُرِ 16
پوءِ ڏسو ته ڪهڙو نه هو منهنجو عذاب ۽ منهنجو ڊيڄارڻ
— سيد ابوالاعليٰ مودوديوَلَقَدْ يَسَّرْنَا الْقُرْاٰنَ لِلذِّكْرِ فَهَلْ مِنْ مُّدَّكِرٍ 17
اسان قرآن کي نصيحت وٺڻ لاءِ آسان ذريعو بڻائي ڇڏيو آهي، ڇا پوءِ آهي ڪو نصيحت پرائڻ وارو؟
— سيد ابوالاعليٰ مودوديكَذَّبَتْ عَادٌ فَكَيْفَ كَانَ عَذَابِيْ وَنُذُرِ 18
عاد ڪوڙو سڏيو ته پوءِ ڏسو ته ڪهڙو نه هو منهنجو عذاب ۽ منهنجو ڊيڄارڻ
— سيد ابوالاعليٰ مودودياِنَّآ اَرْسَلْنَا عَلَيْهِمْ رِيْحًا صَرْصَرًا فِيْ يَوْمِ نَحْسٍ مُّسْتَمِرٍّ ۙ19
اسان هڪڙي لاڳيتي نڀاڳ واري ڏينهن مٿن سخت هوا جو طوفان موڪليو
— سيد ابوالاعليٰ مودوديتَنْزِعُ النَّاسَ ۙ كَاَنَّهُمْ اَعْجَازُ نَخْلٍ مُّنْقَعِرٍ 20
جنهن ماڻهن کي ائين مٿي کڻي ٿي اڇلايو، ڄڻ ته هو کجيءَ جا پاڙؤن پٽيل ٿــڙ آهن
— سيد ابوالاعليٰ مودودي