063 surah
ھي سورة مَدَنِیَّۃٌ آھي . ھِن ۾ 11 آيتون ۽ 2 رڪوع آھن
نُورُالقُرآن
مُترجم: مولوي حاجي احمد ملاح
اِذَا جَاۗءَكَ الْمُنٰفِقُوْنَ قَالُوْا نَشْهَدُ اِنَّكَ لَرَسُوْلُ اللّٰهِ ۘ وَاللّٰهُ يَعْلَمُ اِنَّكَ لَرَسُوْلُهٗ ۭ وَاللّٰهُ يَشْهَدُ اِنَّ الْمُنٰفِقِيْنَ لَكٰذِبُوْنَ 1ۚ
جڏهن مُنافق ٿا اَچن، اَوهان وٽ انور، چيائون چَپَن سان، ٿا ساک ڏِيون سَرور، ته آهين تون اَلله جو، ريٻارو، رَهبر، ۽ تون پَڪ پيغمبر اُن جو، ٿو پروڙي پرور، ۽ صاحب ڏِئي ٿو ساک اِها، ته مُنافِق مُنڪر، بِلڪُل سي بَدتر، ڪُوڙا آهن قلب ۾.
— مولوي حاجي احمد ملاحاِتَّخَذُوْٓا اَيْمَانَهُمْ جُنَّةً فَصَدُّوْا عَنْ سَبِيْلِ اللّٰهِ ۭ اِنَّهُمْ سَاۗءَ مَا كَانُوْا يَعْمَلُوْنَ 2
سَندنِ ڪُوڙن قسمن کي، ڦيري ڪيائون ڍال، پوءِ رَبَّ جِي راه کان، ڪيؤن بَند بَحال، جي ڪم ڪن، هي ڪُلال، سي بلڪل آهن بُڇڙا!
— مولوي حاجي احمد ملاحذٰلِكَ بِاَنَّهُمْ اٰمَنُوْا ثُـمَّ كَفَرُوْا فَطُبِــعَ عَلٰي قُلُوْبِهِمْ فَهُمْ لَا يَفْقَهُوْنَ 3
اِهو اِن آڌار، ته مَڃيؤن، ۽ موٽِي ڦِريا، پوءِ مُهر سَندنِ مَن تي، هنئـِي ويئـِي هيڪار، پوءِ اِهي هارِيا تِنهن هارِ، صَفا سَمجھن ڪِين ڪِي.
— مولوي حاجي احمد ملاحوَاِذَا رَاَيْتَهُمْ تُعْجِبُكَ اَجْسَامُهُمْ ۭ وَاِنْ يَّقُوْلُوْا تَسْمَعْ لِقَوْلِهِمْ ۭ كَاَنَّهُمْ خُشُبٌ مُّسَنَّدَةٌ ۭ يَحْسَبُوْنَ كُلَّ صَيْحَةٍ عَلَيْهِمْ ۭ هُمُ الْعَدُوُّ فَاحْذَرْهُمْ ۭ قٰتَلَهُمُ اللّٰهُ ۡ اَنّٰى يُؤْفَكُوْنَ 4
۽ جڏهن ڏِسينِ ڏيل، ته توکي وَڻنِ پيا واه جو، ۽ جي ڪُڇن ته، ڪَن ڏيئـِي، ڪامل! ٻُڌِينِ قِيل، ڪرڪاٺيون اُڀيون اَٽڪ تي، آهِن اُهي عَلِيل، بِلڪُل ڀانئـِن پاڻ تي، هَر زحمت کي ذَلِيل، اُهي دُشمن آهن دِين جا، رک اُنهن جو خوف خلِيل، شل! جڙون ڪپٖـيـنِ جَلِيل، واريا وَڃن، ڪِنهن واٽ تي؟
— مولوي حاجي احمد ملاحوَاِذَا قِيْلَ لَهُمْ تَعَالَوْا يَسْتَغْفِرْ لَكُمْ رَسُوْلُ اللّٰهِ لَوَّوْا رُءُوْسَهُمْ وَرَاَيْتَهُمْ يَصُدُّوْنَ وَهُمْ مُّسْـتَكْبِرُوْنَ 5
۽ جَڏهن آڇيو وڃي اُنهن کي، ته اَچو ته، اوهان ڪاڻ، مَره مالِڪ کان گُھري، پاڪ پيغمبر پاڻ، تڏهن مٿا موڙيون، ۽ سوٺئـِي کِيَن سُڄاڻ!، پِئا پير جَھلِين پاڻ، ۽ اُهي آڪڙ ۾ ٿِي آڪَرا.
— مولوي حاجي احمد ملاحسَوَاۗءٌ عَلَيْهِمْ اَسْتَغْفَرْتَ لَهُمْ اَمْ لَمْ تَسْتَغْفِرْ لَهُمْ ۭ لَنْ يَّغْفِرَ اللّٰهُ لَهُمْ ۭ اِنَّ اللّٰهَ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الْفٰسِقِيْنَ 6
تون مَره مَڱِين، نه مڱين، آهي سَرکو تِن سِر، مَرهِيندن نه مُورهِين، پاڪ ڌَڻِي پَروَر، ڏوهِيَن کي ڏاتر، سَئـِين سُهائي ڪِين ڪِي.
— مولوي حاجي احمد ملاحهُمُ الَّذِيْنَ يَقُوْلُوْنَ لَا تُنْفِقُوْا عَلٰي مَنْ عِنْدَ رَسُوْلِ اللّٰهِ حَتّٰى يَنْفَضُّوْا ۭ وَلِلّٰهِ خَزَاۗىِٕنُ السَّمٰوٰتِ وَالْاَرْضِ وَلٰكِنَّ الْمُنٰفِقِيْنَ لَا يَفْقَهُوْنَ 7
اُهي ئـِي آهِين سي، جي بَڪِين بَڪ بيڪار، ته جي رَهن رَبَّ پاڪ جي، مُرسل وَٽ، مَهندار، لَهو نه سَندنِ سَنڀار، ته پاڻهِي وِيندا پَکڙِي. ۽ آهِن ڪُل اَلله جا، مال خزانا مُور، آهِن اُڀن، ڀُونيَن ۾، جي ڀانڊار ڀَرپُور، پر مُنافِق مَغرُور، صَفا سَمجھن ڪِين ٿا.
— مولوي حاجي احمد ملاحيَقُوْلُوْنَ لَىِٕنْ رَّجَعْنَآ اِلَى الْمَدِيْنَةِ لَيُخْرِجَنَّ الْاَعَزُّ مِنْهَا الْاَذَلَّ ۭ وَلِلّٰهِ الْعِزَّةُ وَلِرَسُوْلِهٖ وَلِلْمُؤْمِنِيْنَ وَلٰكِنَّ الْمُنٰفِقِيْنَ لَا يَعْلَمُوْنَ 8ۧ
چَون ته آياسون اَسِين، جي موٽِي مَديني پارِ، ته ڪَڍندو مَنجھانسِ ڪَمزور کي، اَوس عِزَّتدار، ۽ عِزّت آهي اَلله کي، قائـِم بَرقرار، پڻ مُرسل مِير کي، پڻ مُؤمِنَن مُوچار، پَر مُنافِق مَڪار، صَفا سَمجھن ڪِين ٿا.
— مولوي حاجي احمد ملاحيٰٓاَيُّهَا الَّذِيْنَ اٰمَنُوْا لَا تُلْهِكُمْ اَمْوَالُكُمْ وَلَآ اَوْلَادُكُمْ عَنْ ذِكْرِ اللّٰهِ ۚ وَمَنْ يَّفْعَلْ ذٰلِكَ فَاُولٰۗىِٕكَ هُمُ الْخٰسِرُوْنَ 9
موهِينِ نه آن کي مُؤمِنو! سارڻ کان سَتَّار، ملڪِيت مال اوهان جو، پن اَهنجا ٻچا ٻار، جي ڪَندا اِها ڪار، اُهي آهِن، نِپَٽ نُـقصان ۾.
— مولوي حاجي احمد ملاحوَاَنْفِقُوْا مِنْ مَّا رَزَقْنٰكُمْ مِّنْ قَبْلِ اَنْ يَّاْتِيَ اَحَدَكُمُ الْمَوْتُ فَيَقُوْلَ رَبِّ لَوْلَآ اَخَّرْتَنِيْٓ اِلٰٓى اَجَلٍ قَرِيْبٍ ۙ فَاَصَّدَّقَ وَاَكُنْ مِّنَ الصّٰلِحِيْنَ 10
۽ آن کي ڏِنوسون، اُن مَنجھان، ڏِيو ڏُکويَن کي ڏان، اِنهيان اَڳ ته اَوهان مان، ڪِنهن جو موت ٿئي مِهمان، آکي پوءِ اَرمان ۾، ته سانيَمِ! رَبَّ، سُبحان، ڪو ويجھو وَقت ڏِيـينمِ ها!، مُهلت مِهربان!، ته ڪريان ها ڪوڏ مان، ڪِن اَڀرن تي اِحسان، ۽ نيڪن مان نِڌان، پاڻ ٿيان ها پَڪ سان.
— مولوي حاجي احمد ملاحوَلَنْ يُّؤَخِّرَ اللّٰهُ نَفْسًا اِذَا جَاۗءَ اَجَلُهَا ۭ وَاللّٰهُ خَبِيْرٌۢ بِـمَا تَعْمَلُوْنَ ۧ11
۽ جڏهن آيو اَجل ڪِنهن جو، ته ڌَڻِي ڇَڏيَس نه دَم، ۽ جيڪِي ڪَريو ڪَم، آگو آگاھ اُن ڪنان.
— مولوي حاجي احمد ملاح