1

الۡفَاتِحَۃِ

1 رڪوع 7 آيتون
2

الۡبَقَرَۃِ

40 رڪوع 286 آيتون
3

اٰلِ عِمۡرٰنَ

20 رڪوع 200 آيتون
4

النِّسَآءِ

24 رڪوع 176 آيتون
5

المَآئِدَۃِ

16 رڪوع 120 آيتون
6

الۡاَنۡعَامِ

20 رڪوع 165 آيتون
7

الۡاَعۡرَافِ

24 رڪوع 206 آيتون
8

الۡاَنۡفَالِ

10 رڪوع 75 آيتون
9

التَّوۡبَۃِ

16 رڪوع 129 آيتون
10

یُوۡنُسَ

11 رڪوع 109 آيتون
11

ہُوۡدٍ

10 رڪوع 123 آيتون
12

یُوسُفَ

12 رڪوع 111 آيتون
13

الرَّعۡدِ

6 رڪوع 43 آيتون
14

اِبۡرٰہِیۡمَ

7 رڪوع 52 آيتون
15

الۡحِجۡرِ

6 رڪوع 99 آيتون
16

النَّحۡلِ

16 رڪوع 128 آيتون
17

بَنِیۡۤ اسۡرَآءِیۡلَ

12 رڪوع 111 آيتون
18

الۡکَہۡفِ

12 رڪوع 110 آيتون
19

مَرۡیَمَ

6 رڪوع 98 آيتون
20

طٰہٰ

8 رڪوع 135 آيتون
21

الۡانۡۢبِیَآءِ

7 رڪوع 112 آيتون
22

الۡحَجِّ

10 رڪوع 78 آيتون
23

الۡمُؤۡمِنُوۡنَ

6 رڪوع 118 آيتون
24

النُّوۡرِ

9 رڪوع 64 آيتون
25

الۡفُرۡقَانِ

6 رڪوع 77 آيتون
26

الشُّعَرَآءِ

11 رڪوع 227 آيتون
27

النَّمۡلِ

7 رڪوع 93 آيتون
28

الۡقَصَصِ

9 رڪوع 88 آيتون
29

الۡعَنۡکَبُوۡتِ

7 رڪوع 69 آيتون
30

الرُّوۡمِ

6 رڪوع 60 آيتون
31

لُقۡمٰنَ

4 رڪوع 34 آيتون
32

السَّجۡدَۃِ

3 رڪوع 30 آيتون
33

الۡاَحۡزَابِ

9 رڪوع 73 آيتون
34

سَـبَاٍ

6 رڪوع 54 آيتون
35

فَـاطِرٍ

5 رڪوع 45 آيتون
36

یٰسٓ

5 رڪوع 83 آيتون
37

الصّٰٓفّٰت

5 رڪوع 182 آيتون
38

صٓ

5 رڪوع 88 آيتون
39

الزُّمَرِ

8 رڪوع 75 آيتون
40

الۡمُؤۡمِنِ

9 رڪوع 85 آيتون
41

حٰمٓ السَّجۡدَۃِ

6 رڪوع 54 آيتون
42

الشُّوۡرٰی

5 رڪوع 53 آيتون
43

الزُّخۡرُفِ

7 رڪوع 89 آيتون
44

الدُّخَانِ

3 رڪوع 59 آيتون
45

الۡجَاثِیَۃِ

4 رڪوع 37 آيتون
46

الۡاَحۡقَافِ

4 رڪوع 35 آيتون
47

مُحَمَّدٍ

4 رڪوع 38 آيتون
48

الۡفَتۡحِ

4 رڪوع 29 آيتون
49

الۡحُجُرٰتِ

2 رڪوع 18 آيتون
50

قٓ

3 رڪوع 45 آيتون
51

الذّٰرِیٰتِ

3 رڪوع 60 آيتون
52

الطُّوۡرِ

2 رڪوع 49 آيتون
53

النَّجۡمِ

3 رڪوع 62 آيتون
54

الۡقَمَرِ

3 رڪوع 55 آيتون
55

الرَّحۡمٰنِ

3 رڪوع 78 آيتون
56

الۡوَاقِعَۃِ

3 رڪوع 96 آيتون
57

الۡحَدِیۡدِ

4 رڪوع 29 آيتون
58

الۡمُجَادَلَۃِ

3 رڪوع 22 آيتون
59

الۡحَشۡرِ

3 رڪوع 24 آيتون
60

الۡمُمۡتَحِنَۃِ

2 رڪوع 13 آيتون
61

الصَّفِّ

2 رڪوع 14 آيتون
62

الۡجُمُعَۃِ

2 رڪوع 11 آيتون
63

الۡمُنٰفِقُوۡنَ

2 رڪوع 11 آيتون
64

التَّغَابُنِ

2 رڪوع 18 آيتون
65

الطَّلَاقِ

2 رڪوع 12 آيتون
66

التَّحۡرِیۡمِ

2 رڪوع 12 آيتون
67

الۡمُلۡکِ

2 رڪوع 30 آيتون
68

الۡقَلَمِ

2 رڪوع 52 آيتون
69

الۡحَآقَّــۃِ

2 رڪوع 52 آيتون
70

الۡمَعَارِجِ

2 رڪوع 44 آيتون
71

نُوۡحٍ

2 رڪوع 28 آيتون
72

الۡجِنِّ

2 رڪوع 28 آيتون
73

الۡمُزَّمِّلِ

2 رڪوع 20 آيتون
74

الۡمُدَّثِّرِ

2 رڪوع 56 آيتون
75

الۡقِیٰمَۃِ

2 رڪوع 40 آيتون
76

الدَّھۡرِ

2 رڪوع 31 آيتون
77

الۡمُرۡسَلٰتِ

2 رڪوع 50 آيتون
78

النَّبَاِ

2 رڪوع 40 آيتون
79

النّٰزِعٰتِ

2 رڪوع 46 آيتون
80

عَبَـسَ

1 رڪوع 42 آيتون
81

التَّکۡوِیۡرِ

1 رڪوع 29 آيتون
82

الۡاِنۡفِطَارِ

1 رڪوع 19 آيتون
83

المُطَفِّفِیۡنَ

1 رڪوع 36 آيتون
84

الاِنۡشقَاقِ

1 رڪوع 25 آيتون
85

الۡبُرُوۡجِ

1 رڪوع 22 آيتون
86

الطَّارِقِ

1 رڪوع 17 آيتون
87

الۡاَعۡلٰی

1 رڪوع 19 آيتون
88

الۡغَاشِیَۃِ

1 رڪوع 26 آيتون
89

الۡفَجۡرِ

1 رڪوع 30 آيتون
90

الۡبَلَدِ

1 رڪوع 20 آيتون
91

الشَّمۡسِ

1 رڪوع 15 آيتون
92

الَّیۡلِ

1 رڪوع 21 آيتون
93

الضُّحٰی

1 رڪوع 11 آيتون
94

اَلَمۡ نَشۡرَحَ

1 رڪوع 8 آيتون
95

التِّــیۡنِ

1 رڪوع 8 آيتون
96

الۡعَـلَقِ

1 رڪوع 19 آيتون
97

الۡقَدۡرِ

1 رڪوع 5 آيتون
98

الۡبَـیِّنَـۃِ

1 رڪوع 8 آيتون
99

الزِّلۡزَالِ

1 رڪوع 8 آيتون
100

الۡعٰدِیٰتِ

1 رڪوع 11 آيتون
101

الۡقَارِعَۃِ

1 رڪوع 11 آيتون
102

التَّکَاثُرِ

1 رڪوع 8 آيتون
103

الۡعَصۡرِ

1 رڪوع 3 آيتون
104

الۡہُمَزَۃِ

1 رڪوع 9 آيتون
105

الۡفِیۡـلِ

1 رڪوع 5 آيتون
106

قُرَیۡشٍ

1 رڪوع 4 آيتون
107

الۡمَاعُوۡنِ

1 رڪوع 7 آيتون
108

الۡکَوۡثَرِ

1 رڪوع 3 آيتون
109

الۡکٰفِرُوۡنَ

1 رڪوع 6 آيتون
110

النَّصۡرِ

1 رڪوع 3 آيتون
111

اللَّھَبِ

1 رڪوع 5 آيتون
112

الۡاِخۡلَاصِ

1 رڪوع 4 آيتون
113

الۡفَلَقِ

1 رڪوع 5 آيتون
114

النَّاسِ

1 رڪوع 6 آيتون

012 surah

ھي سورة مَکِّیَّۃٌ آھي . ھِن ۾ 111 آيتون ۽ 12 رڪوع آھن

نُورُالقُرآن
مُترجم: مولوي حاجي احمد ملاح

واپس وڃو

بِسْمِ اللَّـهِ الرَّحْمَـٰنِ الرَّحِيمِ

12:1

الۗرٰ ۣ تِلْكَ اٰيٰتُ الْكِتٰبِ الْمُبِيْنِ 1‏۝ۣ

الٓــــرٰ کي، سَمجھٖي هِڪ سُبحان، هِي حُڪم پاڪ ڪتاب جا، جَن ۾ کُلِيل خُوب بَيان،

— مولوي حاجي احمد ملاح

12:2

اِنَّآ اَنْزَلْنٰهُ قُرْءٰنًا عَرَبِيًّا لَّعَلَّكُمْ تَعْقِلُوْنَ 2‏۝

اُتاريو سون اُن کي، عَربِيءَ مَنجھ زِبان، تان ڀَلارو قُرآن، پَڙِهي مانَ پِرائيو!

— مولوي حاجي احمد ملاح

12:3

نَـحْنُ نَقُصُّ عَلَيْكَ اَحْسَنَ الْقَصَصِ بِـمَآ اَوْحَيْنَآ اِلَيْكَ ھٰذَا الْقُرْاٰنَ ڰ وَاِنْ كُنْتَ مِنْ قَبْلِهٖ لَمِنَ الْغٰفِلِيْنَ 3‏۝

قِصّو، قِصّن ۾ سُهڻو، توسان ڪريون بيان، جِيئن ڪيوسون وَحِي توڏي، ڪامل! مَنجھ هِن قرآن، بي خَبرن ۾خان!، توڻي اَ ڳي هُئـِين اِن کان.

— مولوي حاجي احمد ملاح

12:4

اِذْ قَالَ يُوْسُفُ لِاَبِيْهِ يٰٓاَبَتِ اِنِّىْ رَاَيْتُ اَحَدَ عَشَرَ كَوْكَبًا وَّالشَّمْسَ وَالْقَمَرَ رَاَيْتُهُمْ لِيْ سٰجِدِيْنَ 4‏۝

جڏهن يوسف، بابسِ کي چيو، ته بابمِ! ڀَلارا، ته سُوٺمِ سِج ۽ چَنڊ کي، يارهن ٻِيا تارا، سَجدي ۾ سارا، مون لئي ڏِٺمِ مُورهين.

— مولوي حاجي احمد ملاح

12:5

قَالَ يٰبُنَيَّ لَا تَقْصُصْ رُءْيَاكَ عَلٰٓي اِخْوَتِكَ فَيَكِيْدُوْا لَكَ كَيْدًا ۭ اِنَّ الشَّيْطٰنَ لِلْاِنْسَانِ عَدُوٌّ مُّبِيْنٌ 5‏۝

چي، پُٽمِ پَنهنجن ڀائن سان، کول نه تُنهنجو خواب، پوءِ رِٿِينِ رِٿ تولئي، ڪا خار وِچان خراب، اِبليس آدم باب، دُشمن ڌُران ئـِي پَڌرو.

— مولوي حاجي احمد ملاح

12:6

وَكَذٰلِكَ يَجْتَبِيْكَ رَبُّكَ وَيُعَلِّمُكَ مِنْ تَاْوِيْلِ الْاَحَادِيْثِ وَيُـــتِمُّ نِعْمَتَهٗ عَلَيْكَ وَعَلٰٓي اٰلِ يَعْقُوْبَ كَـمَآ اَتَمَّــهَا عَلٰٓي اَبَوَيْكَ مِنْ قَبْلُ اِبْرٰهِيْمَ وَاِسْـحٰقَ ۭ اِنَّ رَبَّكَ عَلِيْمٌ حَكِيْمٌ 6‏۝ۧ

۽ اِنپر پَرور تُنهنجو،ڀَلو ڪَندئـِي بِهتر، ۽ سيکارِيندئـِي سوڻن جون، ماهِيتون مِهتر! ۽ توتي پَنهنجون نِعمتون، پُوريون ڪندو پَرور، ۽ ڪيائين ڪُٽنب يَعقوب تي، پُورِيون جِھڙِي پر، اَ ڳي تُنهنجي ٻِن اَبن، اِبراهيم، اِسحاق سِر، سَمجھندڙ سَربَسر، ڏاهو تُنهنجو ڏيھ ڌَڻِي.

— مولوي حاجي احمد ملاح

12:7

لَقَدْ كَانَ فِيْ يُوْسُفَ وَاِخْوَتِهٖٓ اٰيٰتٌ لِّلسَّاۗىِٕلِيْنَ 7‏۝

يُوسُف ۽ سَندسِ ڀائرن ۾، نِشانِي نِروار، پَڌرِي پُڇندڙن لئي،

— مولوي حاجي احمد ملاح

12:8

اِذْ قَالُوْا لَيُوْسُفُ وَاَخُوْهُ اَحَبُّ اِلٰٓي اَبِيْنَا مِنَّا وَنَـحْنُ عُصْبَةٌ ۭ اِنَّ اَبَانَا لَفِيْ ضَلٰلٍ مُّبِيْنِ ښ 8‏۝

وَراڻيئون جِنهن وار، ته يُوسف ۽ ڀاءُ اُن جو، پَنهنجي پِيء سڳوري پار، ٻَئـِي پِيارا پاڻ کان، ۽ طاقت اَسين تڪرار، آهي بي اِختِيار، پَنهنجي پِيء، پَڌرِيءَ ڀُل ۾.

— مولوي حاجي احمد ملاح

12:9

ۨاقْــتُلُوْا يُوْسُفَ اَوِ اطْرَحُوْهُ اَرْضًا يَّخْلُ لَكُمْ وَجْهُ اَبِيْكُمْ وَتَكُوْنُوْا مِنْۢ بَعْدِهٖ قَوْمًا صٰلِحِيْنَ 9‏؁

قَتل ڪريو يُوسُف کي، يا سَٽيوسِ سُڃ اَندر، ته مُورهِين ٿئي مُنهن پان ڏي، پَنهنجي پاڪ پِڌر، ۽ سُڌريل قوم سَڌر ، تِنهن پُڄاڻا، پاڻ ٿِيون.

— مولوي حاجي احمد ملاح

12:10

قَالَ قَاۗىِٕلٌ مِّنْهُمْ لَا تَـقْتُلُوْا يُوْسُفَ وَاَلْقُوْهُ فِيْ غَيٰبَتِ الْجُبِّ يَلْتَقِطْهُ بَعْضُ السَّـيَّارَةِ اِنْ كُنْتُمْ فٰعِلِيْنَ ۝10

ڪِنهن چَوندڙ چيو اُنهن مان، ته يُوسُف نه ماريو مُور، ۽ اُڇليوسِ اُونداهٖي کوه ۾، جي ڪَرڻو اَٿان ڪَلُور، ته زِنده مانَ ضرور، ڪڍيسِ، ڪو قافلو.

— مولوي حاجي احمد ملاح

12:11

قَالُوْا يٰٓاَبَانَا مَالَكَ لَا تَاْمَنَّا عَلٰي يُوْسُفَ وَاِنَّا لَهٗ لَنٰصِحُوْنَ ؀11

چي، باب! اسان تي ڀَروسو، ڇوڪرِين نَه يُوسُف ڪاڻ، ۽ اَسِين گَھڻگُھرا اُن جا، پُورا آهيون پاڻ،

— مولوي حاجي احمد ملاح

12:12

اَرْسِلْهُ مَعَنَا غَدًا يَّرْتَعْ وَيَلْعَبْ وَاِنَّا لَهٗ لَحٰفِظُوْنَ ؀12

ڇَڏِينسِ ته کيلي ۽ خُوشيون ڪري، صُباح اَسان ساڻ، ۽ پَهريدار پاڻ، اَسِين آهيون اُن تي.

— مولوي حاجي احمد ملاح

12:13

قَالَ اِنِّىْ لَيَحْزُنُنِيْٓ اَنْ تَذْهَبُوْا بِهٖ وَاَخَافُ اَنْ يَّاْكُلَهُ الذِّئْبُ وَاَنْتُمْ عَنْهُ غٰفِلُوْنَ ؀13

چي، ڳارٖيمِ اِهاڳالھ، ته مُون کان نِيوسِ، نال اوهان، ۽ بَگھڙ کائيسِ بَر۾، اِي آهٖيمِ خوف خيال، ۽ هُجو اَوهِين جِنهن حال، اَوَس اُن کان ويسلا،

— مولوي حاجي احمد ملاح

12:14

قَالُوْا لَىِٕنْ اَكَلَهُ الذِّئْبُ وَنَـحْنُ عُصْبَةٌ اِنَّآ اِذًا لَّخٰسِرُوْنَ ؀14

چي، بَگھڙ کائـِيندسِ ڪِيئَن ڀَلا!، اَسين جُنگ جَماعت گڏ، ۽ آهِيون هِيڻان هَڏ، اَسين اِهڙي حال ۾.

— مولوي حاجي احمد ملاح

12:15

فَلَمَّا ذَهَبُوْا بِهٖ وَاَجْمَعُوْٓا اَنْ يَّجْعَلُوْهُ فِيْ غَيٰبَتِ الْجُبِّ ۚ وَاَوْحَيْنَآ اِلَيْهِ لَتُنَبِّئَنَّهُمْ بِاَمْرِهِمْ ھٰذَا وَهُمْ لَا يَشْعُرُوْنَ ؀15

پوءِ جڏهن نِيائونسِ نال، مِڙٖيئـِي مِڙياهِن ڳالھ تي، ته اُڇلِينَس اُونداهٖي کُوھ ۾، پوءِ چَيوسونسِ اِنهيءَ چال، ته سِگھو سُڻائـِيندِين تن کي، اِهو اُنهن جو اَحوال، توکي جِنهِين حال، صَحِي سُڃاڻن ڪِين ڪِي.

— مولوي حاجي احمد ملاح

12:16

وَجَاۗءُوْٓا اَبَاهُمْ عِشَاۗءً يَّبْكُوْنَ ۝ۭ16

۽ سَندنِ اَبي وَٽ آيا، سُور رُوئيندي شام،

— مولوي حاجي احمد ملاح

12:17

قَالُوْا يٰٓاَبَانَآ اِنَّا ذَهَبْنَا نَسْتَبِقُ وَتَرَكْنَا يُوْسُفَ عِنْدَ مَتَاعِنَا فَاَكَلَهُ الذِّئْبُ ۚ وَمَآ اَنْتَ بِـمُؤْمِنٍ لَّنَا وَلَوْ كُنَّا صٰدِقِيْنَ ؀17

ته بابا وِياسون راند تي، چِٽڻ تِير تَمام، يُوسُف پَنهنجن وَٿنِ وَٽ، وِهاريوسون وَريامَ! ته يُوسُف کي کائـِي وِيو، بَگھڙ ڪو بَدنام، توڻِي هُجون سَچا هُمام! ته به تون نه اسان کي، وِسَهڻون.

— مولوي حاجي احمد ملاح

12:18

وَجَاۗءُوْ عَلٰي قَمِيْصِهٖ بِدَمٍ كَذِبٍ ۭ قَالَ بَلْ سَوَّلَتْ لَكُمْ اَنْفُسُكُمْ اَمْرًا ۭ فَصَبْرٌ جَمِيْلٌ ۭ وَاللّٰهُ الْمُسْتَعَانُ عَلٰي مَا تَصِفُوْنَ ؀18

۽ آندائون قَمِيص اُن جِي، ڪِنهن ڪُوڙٖي رَت ساڻ، چي، اَهنجي جِيَن، جَھلڪايو، ڪو ڪم اَوهان جي ڪاڻ، پوءِ صَبر آهي سُهڻو، اَئـِين، جي ڏِيو اُهڃاڻ، پَرور آهي پاڻ، ٻيلِي اِن ٻولِيءَ مَٿي.

— مولوي حاجي احمد ملاح

12:19

وَجَاۗءَتْ سَيَّارَةٌ فَاَرْسَلُوْا وَارِدَهُمْ فَاَدْلٰى دَلْوَهٗ ۭ قَالَ يٰبُشْرٰي ھٰذَا غُلٰمٌ ۭ وَاَسَرُّوْهُ بِضَاعَةً ۭ وَاللّٰهُ عَلِيْمٌۢ بِـمَا يَعْمَلُوْنَ ۝19

۽ ڪاهي آيو قافلو، ڪو ويجھو تِنهِين واءِ، پوءِ ماڻهو ڪو موڪليؤن، پنهنجو، پاڻيء لاءِ، کلي پَنهنجِي کُوه ۾، نيڪ کَڻِي جان ناءِ، واه ڙي!! واڌايون، ٻَھ ٻَھ! ٿو ٻولاءِ، دِلي ۾ دِلجاءِ، هِي ڇَٽِيھ لکڻُو ڇوڪرو! مخفِي رکيائونسِ مُورهِين، ڪري موڙِي مال، ۽ الله ڄاڻُو اُن جو، جيڪِي ڪن ڪُلال،

— مولوي حاجي احمد ملاح

12:20

وَشَرَوْهُ بِثَمَنٍۢ بَخْسٍ دَرَاهِمَ مَعْدُوْدَةٍ ۚ وَكَانُوْا فِيْهِ مِنَ الزَّاهِدِيْنَ ۝ۧ20

وَرِي وِڪيائون اُن کي، ٿورٖي ناڻي نال، ۽ ڳاڻ ڳَڻيا ڪي مِصر جا، روپيا رَيال، بَها مَنجھ بَحال، هُئا گھڻو گَھٽائـِيندڙ مان.

— مولوي حاجي احمد ملاح